Λέει ο Μιχαίας, ότι ο Χριστός έχει χρονική "αρχή"; Ανάλυση από το Εβραϊκό κείμενο. Μία ακόμα παραποίηση τής Αγίας Γραφής από την εταιρία Σκοπιά

Λέει ο Μιχαίας, ότι ο Χριστός έχει χρονική "αρχή";

Ανάλυση από το Εβραϊκό κείμενο

Μία ακόμα παραποίηση τής Αγίας Γραφής από την εταιρία Σκοπιά

Ατελείωτες είναι οι διαστροφές που έχει κάνει η εταιρία Σκοπιά στο κείμενο της Αγίας Γραφής, προκειμένου να υποστηρίξει τις αιρετικές της απόψεις. Ας δούμε μία ακόμα τέτοια διαστροφή, όχι μόνο από τη μετάφραση των Εβδομήκοντα, αλλά και από το Εβραϊκό κείμενο της Αγίας Γραφής. Θέλοντας η Σκοπιά να βρει απελπισμένα κάτι στην Αγία Γραφή, που να λέει ότι ο Χριστός έχει αρχή, διαστρεβλώνει στη ΜΝΚ το εδάφιο Μιχαίας 5/ε: 2, το οποίο αναφέρεται στον Ιησού Χριστό. Έτσι, ενώ το εδάφιο μιλάει για την αιώνια προέλευση του Χριστού, η ΜΝΚ το κάνει να λέει, ότι ο Χριστός έχει "αρχή". Ας δούμε όμως το εδάφιο, στο Εβραϊκό κείμενο, στην αρχαιότατη μετάφραση των Εβδομήκοντα, και στη νοθευμένη μετάφραση της Σκοπιάς, και μετά θα το αναλύσουμε: Μιχαίας 5/ε: 2:
Εβραϊκό Κείμενο	Αρχαίο κείμενο Ο΄	ΜΝΚ τής Σκοπιάς
מִמְּךָ לִי יֵצֵא לִהְיוֹת מוֹשֵׁל בְּיִשְׂרָאֵל וּמוֹצָאֹתָיו מִקֶּדֶם מִימֵי עוֹלָם	εκ σου μοι εξελεύσεται του είναι εις άρχοντα εν τω Ισραήλ, και αι έξοδοι αυτού απ' αρχής εξ ημερών αιώνος	από εσένα θα βγει για εμένα αυτός που θα γίνει άρχοντας του Ισραήλ, η αρχή του οποίου είναι από την αρχαιότητα, από πολύ παλιές ημέρες.
Ανάλυση των λέξεων του Εβραϊκού κειμένου: מִמְּךָ = (μιμεχά) από σένα, 2ο ενικό της πρόθεσης «μιν» = «από» לִי = (λι) σε μένα, 1ο ενικό της πρόθεσης «λε» = «σε» (ή «για τον-η-ο») יֵצֵא = (γιετσέ) θα εξέλθει, 3ο ενικό ενεστώτα-μέλλοντα (imperfect) του ρήματος «γιατσά» = εξέρχομαι, εμφανίζομαι לִהְיוֹת = (λιχγιότ) στο να είναι, πρόθεση «λε» (όπως πιο πάνω) + απαρέμφατο του ρήματος «χαγιά» = «ζω» מוֹשֵׁל = (μοσέλ) άρχοντας בְּיִשְׂרָאֵל = (μπεγισραέλ) στον Ισραήλ, πρόθεση «μπε» όπως πιο πάνω + το ουασιαστικό «γισραέλ» = «Ισραήλ» וּמוֹצָאֹתָיו = (ουμοτσαοτάβ) και οι έξοδοι αυτού, πρόθεμα «ου» (=και) + «μοτσαά» (=έξοδος) + 3ο ενικό κτητικό για πληθυντικό ουσιαστικό («αβ») מִקֶּדֶם = (μικέντεμ) απ’αρχής, πρόθεση «μιν» (=από) + ουσιαστικό «κέντεμ» (=αρχαιότητα, αρχή, ανατολή, έμπροσθεν) Σημείωση: Το εβραϊκό λεξικό αναφέρεται στον εν λόγω στίχο λέγοντας ότι το «μικέντεμ» οφείλει να μεταφραστεί ως «from of old» (=από την παλιά εποχή). מִימֵי = (μιμέ) από ημερών, πρόθεση «μιν» (=από) + ουσιαστικό «γιαμίμ» (=ημέρες) σε construct form («με») עוֹלָם = (ολάμ) αιώνιος, αιωνιότητα Με βάση λοιπόν τα παραπάνω στοιχεία, πολύ καλά μεταφράσθηκε από τους Εβδομήκοντα στο αρχαιότερο κείμενο που έχουμε, και η σωστή απόδοση του εδαφίου στην απλή γλώσσα, είναι η εξής: "από εσένα θα εξέλθει για εμένα, αυτός που θα είναι άρχοντας στον Ισραήλ, και οι έξοδοί του, είναι από την παλιά εποχή, από τις μέρες της αιωνιότητας" Όχι μόνο λοιπόν το εδάφιο αυτό, δεν λέει αυτό που θέλει η Σκοπιά, ότι δηλαδή ο Χριστός έχει αρχή κατά την προανθρώπινη ύπαρξή Του, αλλά αντίθετα! Δείχνει την αιώνια προέλευσή Του, καθώς δεν είχε αρχή, αλλά "Στην αρχή ΗΤΑΝ" ήδη υπαρκτός και Θεός (Ιωάννης 1/α: 1). Έρευνα: Δ. Α. Κείμενο: Ν. Μ