Οργάνωση της Σκοπιάς: Η μεγάλη Μητέρα

Άρθρο του Leonard Chretien

Πρώην Μάρτυρα του Ιεχωβά

Μια από τις σημαντικές στιγμές της ζωής ενός Μάρτυρα του Ιεχωβά είναι το βάπτισμά του. Οι περισσότεροι Μάρτυρες βαπτίζονται κατά τη διάρκεια κάποιας συνέλευσης περιοχής ή περιφερείας που διεξάγεται συνήθως σε κάποιο μεγάλο στάδιο. Ο ένας πίσω από τον άλλον οδηγούνται σε μια πισίνα για να επισημοποιήσουν τη σημαντικότερη απόφαση της ζωής τους.

Οι Χριστιανοί βαπτίζονται στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Η διατύπωση για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι εντελώς διαφορετική. Το άτομο που επιθυμεί να βαπτισθεί ως ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά πρέπει να απαντήσει σε δυο ερωτήσεις πριν προχωρήσει στο βάπτισμα. Η πρώτη ερώτηση είναι:

«Με βάση τη θυσία του Ιησού Χριστού, έχετε μετανοήσει από τις αμαρτίες σας και έχετε αφιερωθεί στον Ιεχωβά για να κάνετε το θέλημά του;»

Η δεύτερη ερώτηση είναι:

«Κατανοείτε ότι η αφιέρωση και το βάπτισμα σας προσδιορίζουν ως ένα από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά συνταυτισμένο με την από το πνεύμα κατευθυνόμενη οργάνωση;»

Εφόσον ο υποψήφιος απαντήσει καταφατικά σ’ αυτές τις δυο ερωτήσεις, κατόπιν βυθίζεται στο νερό και βαπτίζεται. Μετά το βάπτισμά του ο νέος Μάρτυρας του Ιεχωβά είναι δεσμευμένος σαν σκλάβος στην «από το πνεύμα κατευθυνόμενη οργάνωση» μέχρι του θανάτου του ή μέχρι τον Αρμαγεδδώνα, ανάλογα με το ποιο θα έρθει πρώτο.

Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά είναι μια από τις πιο αυταρχικές και απολυταρχικές θρησκευτικές οργανώσεις στον κόσμο σήμερα. Διατηρεί τον απόλυτο έλεγχο πάνω στα μέλη της, όχι μόνο στους τομείς του θρησκευτικού δόγματος και της διδασκαλίας, αλλά επίσης και σε κάθε άλλη πτυχή της ζωής τους. Αυτή η εξουσία απορρέει από το γεγονός ότι έχει πείσει τα μέλη της ότι αυτή, και μόνον αυτή, χρησιμοποιείται απ’ τον Θεό ως ο επίγειος εκπρόσωπός του. Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η θεοκρατική οργάνωση του Θεού έχει εγκαθιδρυθεί και έγινε φανερή στη γη, ιδιαίτερα από το 1919, όταν ο Ιησούς εξέτασε όλες τις θρησκείες και εξέλεξε την τάξη του «πιστού και φρονίμου δούλου».

Άπαξ και ο σύγχρονος Μάρτυρας αποδεχθεί την ιδέα ότι ο Ιησούς εξέλεξε την «τάξη του δούλου» για να διαχειρίζεται τις υποθέσεις του είναι εύκολο να πεισθεί ότι αυτή η «τάξη του δούλου» έχει ένα Κυβερνών Σώμα για να κατευθύνει ή να διαχειρίζεται τις υποθέσεις της «ορατής επίγειας οργάνωσης του Θεού».

1. Ο Αγωγός του Θεού

Κάθε εντολή, κανόνας, αλλαγή και προφητική ή θεολογική εικασία κατευθύνεται στους απλούς Μάρτυρες από την κορυφή και προς τα κάτω—Θεοκρατικά όπως θα λέγαμε! Είναι πολύ δύσκολο για το θνητό άνθρωπο να συνδιαλλαγεί απευθείας με τον Θεό. Στους Μάρτυρες παρέχεται η συμβουλή να μη χρησιμοποιούν τις δικές τους δυνάμεις λογικής, αλλά να στηρίζονται στην οργάνωση του Ιεχωβά, στον «αγωγό του επικοινωνίας».

«Εκείνοι που είναι θεοκρατικοί θα εκτιμήσουν την ορατή οργάνωση του Κυρίου και δεν θα είναι τόσο ανόητοι ώστε να αντιτάξουν στον αγωγό του Ιεχωβά τη δική τους ανθρώπινη λογίκευση και αίσθηση και τα προσωπικά τους αισθήματα».—Σκοπιά 15 Μαΐου 1952, σελ.155

Στο ίδιο άρθρο της η Σκοπιά υπενθυμίζει στους αναγνώστες της την πηγή της πνευματικής τροφής και την ανάγκη να την αποδεχόμαστε ολόκληρη χωρίς παράπονα.

«Είμεθα διωρισμένοι ως άτομα να ετοιμάσωμε την τροφήν για την πνευματικήν τράπεζα; Όχι. Τότε ας μην προσπαθούμε να αναλάβωμε τα καθήκοντα του δούλου. Πρέπει να τρώγωμε και να χωνεύωμε και να αφομοιώνωμε ό,τι τίθεται μπροστά μας, χωρίς να απορρίπτωμε τμήματα της τροφής επειδή μπορεί να μην ταιριάζουν στην ιδιοτροπία της διανοητικής μας γεύσεως. Οι αλήθειες που πρέπει να διακηρύττωμε είναι εκείνες που παρέχονται μέσω της οργανώσεως του φρονίμου δούλου, όχι μερικές προσωπικές γνώμες αντίθετες σε ό,τι έχει προμηθεύσει ο δούλος ως «τροφή εν καιρώ». (σελ. 155)

Η Εταιρία Σκοπιά αρέσκεται να αναφέρεται στον εαυτό της ως «η μητέρα οργάνωση», χρησιμοποιώντας ακόμα και τις Γραφές οι οποίες εφαρμόζουν αυτόν τον όρο στη φυσική μητέρα ενός ατόμου για να στηρίξουν την εξουσία τους. Για παράδειγμα, χρησιμοποιούν τις Παροιμίες 6: 20, «Και μη απορρίψης τον νόμον της μητρός σου» ως απόδειξη της εξουσίας τους! (ίδια Σκοπιά) Επιπλέον, η Εταιρία παρομοιάζει τη φροντίδα και την καθοδηγία των τέκνων από το φυσικό πατέρα και την μητέρα μ’ αυτήν του Θεού Πατέρα και της ‘μητέρας οργάνωσης’. Αυτή η φρασεολογία επηρεάζει συναισθηματικά τους Μάρτυρες και προκαλεί μια ισχυρή, σχεδόν οικογενειακή πιστότητα στην οργάνωση. Επίσης, συντηρεί στους ενήλικες Μάρτυρες μια παιδική κατάσταση εξάρτησης, οι οποίοι πρέπει πάντοτε να αποβλέπουν στη μητέρα οργάνωση για καθοδηγία.

Σε ένα άρθρο της Σκοπιάς (1 Μαΐου 1957, σελ. 274, Αγγλική), με τίτλο ‘Δείξτε Σεβασμό στην Οργάνωση του Ιεχωβά’, αντιπαραβάλλουν τα ‘τέκνα’ του Χριστιανικού κόσμου με τα ‘τέκνα’ της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Φυσικά τα ‘τέκνα’ αυτά αναφέρονται στους ακολούθους των εν λόγω οργανώσεων. Γιατί τα ‘τέκνα’ των Μαρτύρων έχουν φως ενώ αυτά του Χριστιανικού κόσμου δεν έχουν; Εξάλλου, και οι δυο έχουν την ίδια λυχνία—την Αγία Γραφή. Η απάντηση: ‘Οι Μάρτυρες έχουν λάβει διαφωτιστική καθοδηγία μέσω της όμοιας με μητέρα οργάνωσης του ουράνιου Πατέρα’.

Το άρθρο συνεχίζει για να πληροφορήσει τους Μάρτυρες ότι η ΄μητέρα οργάνωση’ χρησιμοποιείται από τον Θεό για να ερμηνεύει το φως που περιέχεται στην Αγία Γραφή.

«Ο κόσμος είναι γεμάτος Άγιες Γραφές, οι οποίες περιέχουν τις εντολές του Θεού. Γιατί, λοιπόν, οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ποιόν δρόμο να ακολουθήσουν; Επειδή δεν έχουν επίσης και τη διδασκαλία ή το νόμο της μητρός, το οποίο είναι φως. Ο Ιεχωβά Θεός έχει προμηθεύσει τον άγιο γραπτό του λόγο για όλο το ανθρώπινο γένος και αυτός περιέχει όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται οι άνθρωποι για να ακολουθήσουν την πορεία που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Αλλά ο Θεός δεν έχει διευθετήσει ώστε αυτός ο λόγος να ομιλεί ανεξάρτητα ή να εκπέμπει αλήθειες από μόνος του… Ο Θεός προμηθεύει αυτό το φως μέσω της οργανώσεώς του που οι Παροιμίες λένε ότι είναι η διδασκαλία ή νόμος της μητρός. Εάν θέλουμε να περιπατούμε στο φως της αλήθειας πρέπει να αναγνωρίζωμε όχι μόνο τον Ιεχωβά Θεό ως Πατέρα μας αλλά και την οργάνωσή του ως μητέρα μας».

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκονται ότι μόνον αυτοί διαθέτουν αποκλειστική κατανόηση των σκοπών του Θεού και ότι όλα τα άλλα άτομα που αποκαλούνται Χριστιανοί βρίσκονται στο σκοτάδι. Αυτό περιλαμβάνει και άτομα Μάρτυρες οι οποίοι μπορεί να αναπτύξουν ανεξάρτητη σκέψη και να προσπαθήσουν να καλλιεργήσουν προσωπική σχέση με το Δημιουργό τους, λησμονώντας σαν να λέγαμε τη ‘μητέρα’.

«Ορισμένοι που αποκαλούν τους εαυτούς τους Χριστιανούς και οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ο Θεός είναι Πατέρας τους, κομπάζουν ότι περιπατούν μόνο με τον Θεό, ότι αυτός κατευθύνει τα βήματά τους προσωπικά. Τέτοια άτομα, όχι μόνο λησμονούν τη διδασκαλία ή το νόμο της μητρός τους, αλλά κατά γράμμα πετάνε τη γυναίκα του Θεού στους δρόμους. Το φως της αλήθειας του Θεού δεν είναι γι’ αυτούς».—Σκοπιά 1 Μαΐου 1957, σελ.274, Αγγλική

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον οι Μάρτυρες όταν πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι αρνούνται οποιοδήποτε έντυπο τους προσφέρει ο οικοδεσπότης. Δεν πηγαίνουν στις πόρτες των ανθρώπων αναζητώντας την αλήθεια, μάλλον ήδη έχουν μάθει την αλήθεια. Έτσι το θεωρούν χάσιμο χρόνου να εκθέσουν τον εαυτό τους στα έντυπα άλλων από αυτά που εκδίδει η οργάνωση.

Οι Μάρτυρες διδάσκονται να πιστεύουν ότι η αντίσταση σε κάθε νέα διδασκαλία ή κατανόηση που μπορεί να παρουσιαστεί σ’ αυτούς στα έντυπα της Σκοπιάς, ισοδυναμεί με αντίσταση κατά του ίδιου του Θεού. Αυτό επιτυγχάνεται με φράσεις όπως αυτή: «Κανένας Μάρτυρας του Ιεχωβά δεν θα ήθελε εσκεμμένα να προσβάλλει είτε τον Πατέρα μας είτε την όμοια με μητέρα οργάνωσή του, έτσι δεν είναι; Μάλλον πρέπει να εκτιμούν την καλή τροφή που σερβίρεται από τη μητέρα τους, και δεν μπορεί παρά να επαινούν και να τιμούν τέτοιους άξιους γονείς». Σκοπιά 1 Μαΐου 1957, σελ. 284, Αγγλική.

Μερικές φορές είναι δύσκολο για τους Μάρτυρες να διακρίνουν μεταξύ της φυσικής τους μητέρας και της ‘μητέρας οργάνωσης’ όταν ακούν ή διαβάζουν τη λέξη ‘μητέρα’. Στην πραγματικότητα, εκτός από τη φυσική τους μητέρα κάθε Μάρτυρας έχει και την επίγεια, κατευθυνόμενη από το πνεύμα οργάνωση, ενώ διδάσκονται ότι η γυναίκα που περιγράφεται στην Αποκάλυψη κεφάλαιο 12 είναι μια ουράνια μητέρα οργάνωση. Εάν αυτό φαίνεται να προκαλεί σύγχυση, θα δούμε αργότερα ότι η οργάνωση της Σκοπιάς διδάσκει επίσης ότι εκτός από τον φυσικό του πατέρα ο κάθε Μάρτυρας έχει δυο ουράνιους πατέρες, ο ένας εκ των οποίων είναι παππούς του!

2. Να Σκέπτεσθε όπως η Οργάνωση

Βεβαίως, η οργάνωση της Σκοπιάς τοποθετεί τον εαυτό της σε μια εξυψωμένη θέση. Εφόσον οι Μάρτυρες αποδέχονται την ιδέα ότι όλη η αλήθεια διοχετεύεται μέσω του «πιστού και φρονίμου δούλου», αφήνουν τη μητέρα οργάνωση να διαμορφώνει τον τρόπο σκέψεώς τους και δέχονται οτιδήποτε παρουσιάζεται ως προερχόμενο απ τον Θεό. Η οργάνωση τούς λέει, «Είναι ζωτικό να εκτιμούμε αυτό το γεγονός και να ανταποκρινόμεθα στην κατεύθυνση του ‘δούλου’ όπως θα κάναμε στη φωνή του Θεού, επειδή αυτή είναι δική του προμήθεια».—Σκοπιά 15 Ιουνίου 1957, σελ. 370, Αγγλική

Αυτή η ‘φωνή του Θεού’ λέει ότι αν οι Μάρτυρες θέλουν να λάβουν ευλογίες από τον Θεό πρέπει να αποδεχθούν την ηγεσία της οργάνωσης, εγκαταλείποντας τη δική τους κρίση και τα κριτήρια.

«Αναγνωρίζοντας τις πλούσιες ευλογίες που ο Ιεχωβά έχει εκχύσει πάνω στον ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’ ως τάξη, δεν μπορούμε να συμπεράνωμε ότι αυτά τα ίδια οφέλη θα προκύψουν σε άτομα που ακολουθούν αυτό το παράδειγμα το οποίο διαμορφώνει την πορεία τους σύμφωνα μ’ αυτήν που ακολουθεί η οργάνωσή του; Γιατί, λοιπόν, πρέπει να επιμένουμε να επιλέγουμε τη δική μας οδό θέτοντας τα δικά μας κριτήρια ή προσπαθώντας να αξιολογήσουμε τη δική μας κρίση πάνω από αυτήν του επιδοκιμασμένου ‘πιστού δούλου’;» .—Σκοπιά 1 Μαΐου 1961, σελ.274, Αγγλική.

Αυτή η υποταγή στην οργάνωση αληθεύει ιδιαίτερα σε ότι αφορά την εξεύρεση της ορθής κατανόησης του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής.

«Συνεπώς η Αγία Γραφή είναι ένα οργανωτικό βιβλίο και ανήκει στη Χριστιανική εκκλησία ως οργάνωση, όχι σε άτομα, άσχετα με το πόσο ειλικρινώς πιστεύουν ότι μπορούν να ερμηνεύσουν την Αγία Γραφή. Γι’ αυτό το λόγο η Αγία Γραφή δεν μπορεί κατάλληλα να κατανοηθεί χωρίς την ορατή οργάνωση του Ιεχωβά κατά νου».—Σκοπιά 1 Οκτωβρίου 1967, σελ.587, Αγγλική.

3. Έλεγχος της Σκέψεως

Το 1978, ο Φλο Κόνγουέϊ και ο Τζιμ Ζίγκελμαν συνέγραψαν ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Διαμόρφωση», στο οποίο εξέταζαν και τεκμηρίωναν αυτό που ονομάζουν ‘Αμερικανική Επιδημία της ξαφνικής αλλαγής προσωπικότητας’. Σ’ αυτό εξετάζουν τις αλλαγές που κάνουν τα άτομα όταν εγκαταλείπουν τη μεγάλη παγκόσμια κοινότητα για να γίνουν μέλη μικρών θρησκευτικών αιρέσεων ή βυθίζονται σε παράλογες και υπερβολικές ψυχολογικές φαντασιώσεις. Ο Κόνγουεϊ και ο Ζίγκελμαν αναφέρουν: «Σήμερα στην Αμερική, πληροφορημένα και ευφυή άτομα όλων των ηλικιών πείθονται να σταματήσουν να σκέπτονται ανεξάρτητα. Ενώ μερικοί το κάνουν αυτό σε μια προσπάθεια να ξεφύγουν από τον πραγματικό κόσμο μέσω των απολυταρχικών θρησκευτικών αιρέσεων…». Πολλοί θα ονόμαζαν αυτή τη διαδικασία: πλύση εγκεφάλου ή έλεγχο της διάνοιας. Ο Κόνγουεϊ και ο Ζίγκελμαν το ονομάζουν: ‘ασθένεια της πληροφορίας’ την οποίαν ορίζουν ως ‘μεταβολή μέσω της εμπειρίας των θεμελιωδών ικανοτήτων της πληροφοριακής διαδικασίας’.

Εγείρεται το ερώτημα: Μήπως οι Μάρτυρες έχουν πεισθεί να σταματήσουν να σκέπτονται εκουσίως; Σε ένα άρθρο της Σκοπιάς με τίτλο ‘Ξεσκεπάζοντας τα Ύπουλα Σχέδια του Διαβόλου’ κάτω από τον υπότιτλο ‘Αποφεύγετε την Ανεξάρτητη Σκέψη’, αναφέρεται ότι η τυχόν αμφισβήτηση της οργάνωσης αποτελεί απομίμηση της ανταρσίας του Σατανά εναντίον του Θεού:

«Από την αρχή της ανταρσίας του ο Σατανάς αμφισβήτησε τον τρόπο με τον οποίον ο Θεός ενεργούσε. Προήγαγε την ανεξάρτητη σκέψη… Πώς εκδηλώνεται αυτή η ανεξάρτητη σκέψη; Ένας συνηθισμένος τρόπος είναι να αμφισβητείται η συμβουλή που προμηθεύει η ορατή οργάνωση του Θεού».—Σκοπιά 1 Μαΐου 1983, σελ. 22, Ελληνική.

Σε ένα υποστηρικτικό άρθρο από το ίδιο τεύχος της Σκοπιάς, υπήρχε περαιτέρω προειδοποίηση για τους κινδύνους της ανεξάρτητης σκέψεως.

Ωστόσο, υπάρχουν μερικοί που τονίζουν ότι η οργάνωση αναγκάστηκε να κάνει διάφορες προσαρμογές στα περασμένα χρόνια, και έτσι ισχυρίζονται: ‘Αυτό δείχνει ότι πρέπει να αποφασίζουμε οι ίδιοι για το τι πιστεύουμε’. Αυτή είναι ανεξάρτητη σκέψη. Γιατί είναι αυτό τόσο επικίνδυνο; Αυτός ο τρόπος σκέψεως είναι απόδειξη υπερηφάνειας. Αν φτάσουμε στο σημείο να νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πράγματα καλύτερα απ’ ό,τι η οργάνωση, πρέπει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: Πρώταπρώτα, από πού μάθαμε τη Βιβλική αλήθεια; Θα ξέραμε την οδό της αλήθειας αν δεν είχαμε την καθοδήγηση από την οργάνωση; Πραγματικά, μπορούμε να προχωρήσουμε αν δεν μας κατευθύνει η οργάνωση του Θεού; Ασφαλώς δεν μπορούμε».—Σκοπιά 1 Μαΐου 1983, σελ. 27, Ελληνική.

Μολονότι μπορεί να φαίνεται δύσκολο να το πιστέψει κανείς, εκατομμύρια Μάρτυρες έχουν υποταχθεί στον αυτοκρατορικό έλεγχο της οργάνωσης της Σκοπιάς. Ο έλεγχος της σκέψεως ή η πλύση εγκεφάλου συνιστούν μια αρνητική εμπειρία. Βέβαια, ο μέσος Μάρτυρας θα αντισταθεί έντονα στην ιδέα ότι χειραγωγείται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Μολαταύτα, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκχωρήσει την ελευθερία τους να σκέπτονται αφ’ εαυτού τους, και αντ’ αυτού δέχονται οτιδήποτε τους λέει η ηγεσία τους.

Οι Μάρτυρες διδάσκονται ότι πρέπει να παραμένουν νομιμόφρονες στην οργάνωση. Τα συμφέροντα της οργάνωσης πρέπει να τίθενται σε πρώτη προτεραιότητα σε σχέση με τα δικά τους και της οικογένειάς τους. Η απόρριψη της οργάνωσης—ακόμη και για λόγους πιστότητας προς κάποιο μέλος της οικογένειας—ισοδυναμεί με απόρριψη του Θεού!

«Κάποτε στο μέλλον μπορεί να υποστούμε μια δοκιμασία να συμμορφωθούμε με κάποια συμβουλή που θέτει ο Θεός υπ' όψιν μας. Μπορεί αυτή να θίγει κάτι που το αγαπούμε υπερβολικά. Τι θα κάμωμε τότε; Θα διστάσωμε να εφαρμόσουμε τη συμβουλή και θ’ αρχίσωμε να σκεπτώμεθα τι θέλομε εμείς να κάνωμε σ’ αυτή την περίστασι; Αν επρόκειτο να συμβή αυτό, δεν θα έπρεπε να κάνωμε το ερώτημα, ‘Θέλομε πράγματι εμείς την εξουσία του Θεού; Δεν θα έδειχνε η μη ανταπόκρισις στην καθοδηγία του Θεού μέσω της οργανώσεώς του ότι απορρίπτομε τη θεία εξουσία;» .Σκοπιά 15 Μαϊου 1976,σελ, 315, Ελληνική

4. Δογματικές Αλλαγές

Αν υπάρχει κάτι σταθερό στην οργάνωση της Σκοπιάς είναι οι συνεχείς αλλαγές. Η ανθρωποποίητη Θεολογία της Εταιρίας διαρκώς διορθώνεται για να προσαρμόζεται στις αποτυχημένες προφητείες ή για να παρουσιάζει τάχα ‘νέο φως’. Όταν ο ‘αγωγός του Θεού’ κάνει προφητικές γκάφες ή αλλάζει μακροχρόνιες δογματικές απόψεις, είναι δύσκολο να μην παρατηρηθούν αυτά τα γεγονότα από τους πιστούς αλλά και από διάφορους ερευνητές. Συχνά αυτές οι αλλαγές είναι πλήρεις περιστροφές και όχι απλές μικρές διορθώσεις. Είναι φυσικό κάτι τέτοιο να δημιουργεί ερωτηματικά στις διάνοιες των ακολούθων. Η Εταιρία για να αντιμετωπίσει αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, συχνά καταφεύγει σε τεχνάσματα με τη χρήση παραδειγμάτων. Το παρακάτω απόσπασμα είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα ταχυδακτυλουργίας.

«Κατά καιρούς εξηγήσεις που δόθηκαν από την ορατή οργάνωση του Ιεχωβά παρουσίασαν διορθώσεις, φαινομενικά σε προηγούμενα σημεία απόψεων. Αλλά αυτό δεν συνέβη στην πραγματικότητα. Θα μπορούσε αυτό να παραβληθεί μ’ αυτό που είναι γνωστό στους κύκλους της ναυσιπλοΐας σαν πλεύση διαδρομών (ζίγκ-ζάγκ). Με διάφορους χειρισμούς στα πανιά οι ναύτες μπορούν να κάνουν το πλοίο να πηγαίνει από τα δεξιά στ’ αριστερά, πίσω και μπρός, αλλά όλο αυτό το διάστημα κάνουν πρόοδο προς τον προορισμό τους παρά τους αντίθετους ανέμους».—Σκοπιά 1 Απριλίου 1982, σελ. 27.

Από δογματική άποψη η Εταιρία Σκοπιά μοιάζει με πλοίο χωρίς πηδάλιο που το χτυπούν τα κύματα. Ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει τους Χριστιανούς: «Να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον διδασκαλίας δια της δολιότητος των ανθρώπων, δια της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην». (Εφεσίους 4:14)

Η Βιβλική Χριστιανοσύνη της οποίας Θεός είναι ο Συγγραφέας της Αγίας Γραφής, δεν χρειάζεται να κάνει ζίγκ-ζάγκ με την πνευματική αλήθεια. Η Γραφική αλήθεια είναι αμετάβλητη και αιώνια, και δεν χρειάζεται ούτε δικαιολογίες ούτε αλλόκοτες εξηγήσεις ή παραδείγματα για να την προσαρμόσεις. «Το κεφάλαιον του λόγου σου είναι αλήθεια. Και εις τον αιώνα μένουσι πάσαι αι κρίσεις της δικαιοσύνης σου». (Ψαλμός 119: 160) Εκείνοι που πρέπει να δέχονται την τροποποιημένη ‘αλήθεια’, πρέπει επίσης να δέχονται το ψέμα που προσποιείται πως είναι τάχα ‘νέα αλήθεια’.

Κατά το παρελθόν η οργάνωση συχνά βρέθηκε στην ανάγκη να κάνει πλήρη αναστροφή και να διδάξει το ακριβώς αντίθετο από κάποια προηγούμενη θέση της. Επειδή οι Μάρτυρες έχουν εθιστεί να δέχονται ή να αναμένουν ‘νέο φως’ η μεγάλη πλειονότητα των Μαρτύρων κάνουν μεταβολή και αποδέχονται την αλλαγή ως αποκάλυψη από τον Θεό μέσω του αγωγού του.

5. Ο Καθυστερημένος Παράδεισος

Η Μεγάλη Μητέρα Οργάνωση είναι ζωντανή και βρίσκεται στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης. Τα ‘τέκνα’ της ζουν με τη διαρκή υπενθύμιση αυτού του γεγονότος. Ο κάθε Χριστιανός διδάσκεται να έχει πίστη στον Ιησού Χριστό. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκονται να θέτουν πίστη στην οργάνωση. Ένας Μάρτυρας δεν καλλιεργεί άμεση προσωπική σχέση με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Η Ελπίδα τους για αιώνια ζωή δεν εξαρτάται μόνον από τον Χριστό αλλά και από μια αλυσίδα σωτηρίας της οποίας η οργάνωση της Σκοπιάς είναι ένας ουσιώδης κρίκος. Αυτή η αλυσίδα αποτελείται 1) από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά που εκζητούν ζωή, 2) από την οργάνωση που κατευθύνεται από το πνεύμα που περιγράφεται ως η «κιβωτός της σωτηρίας» ή ο «τόπος ασφαλείας», 3) από τον Ιησού Χριστό, τον Μεσίτη, και τελικά 4) από τον Ιεχωβά τον Ζωοδότη.

Αυτός ο βασικός ρόλος της οργάνωσης δεν μπορεί να αγνοηθεί. Αν ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά αποκοπεί για οποιονδήποτε λόγο, ή αν αποσυνταυτισθεί ή παραιτηθεί από την οργάνωση, διδάσκεται ότι η σχέση του με τον Θεό καταστρέφεται. Ο Μάρτυρας που πεθαίνει από φυσικό θάνατο ή κατά τη μάχη του Αρμαγεδδώνος χωρίς να έχει συμφιλιωθεί με την οργάνωση μεταβαίνει αμέσως στον αιώνιο θάνατο, μαζί με όλο το ανθρώπινο γένος που δεν συνταυτίζεται με την από το πνεύμα κατευθυνόμενη οργάνωση.

Η οργάνωση της Σκοπιάς αξιοί για τον εαυτό της ότι είναι ο ‘πιστός δούλος’, ο οποίος από το 1919 έχει πλήρη εξουσία να παρέχει πνευματική τροφή (πρόκειται για μια από τις παλαβομάρες του Ιωσήφ Ρόδερφορντ). Κάτω από αυτή τη μοναδική στο είδος της εξουσία, η οργάνωση χρησιμοποιείται ως ‘προφήτης’ για να προλέγει μελλοντικά γεγονότα. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να προσχωρήσουν σ’ αυτή την οργάνωση για σωτηρία και να παραμείνουν σε καλή υπόσταση για να σωθούν.

Για παραπάνω από 120 χρόνια οι Μάρτυρες διδάσκονται ότι οι καιροί είναι επείγοντες και είναι χρέος τους να διαδώσουν το άγγελμα της ελπίδας ή της καταδίκης. Έχουν ορισθεί διάφορες χρονολογίες για το τέλος του κόσμου περιλαμβανομένης ‘της γενεάς του 1914’. Μολονότι εισήλθαμε στον 21^ο αιώνα και διανύσαμε τα πρώτα 10 χρόνια, το άγγελμα παραμένει το ίδιο για τους Μάρτυρες. Το Ουτοπικό καρότο του επίγειου παραδείσου το οποίο έχει ηλικία σχεδόν 130 χρόνια προσφέρεται ακόμη στους πιστούς Μάρτυρες, οι οποίοι προχωρούν σαν στρατιώτες μ’ αυτό το άγγελμα πουλώντας έντυπα και μεταστρέφοντας νέα θύματα. Αυτό το καρότο ορίζεται ωραία για τους Μάρτυρες στη Σκοπιά 15 Απριλίου 1984, σελ. 30:

«Ο αρχικός σκοπός του Θεού για τους ανθρώπους ήταν ατελείωτη ζωή σ’ έναν παράδεισο πάνω στη γη, και ο σκοπός του Θεού δεν μπορεί να μην εκπληρωθεί ή να ματαιωθεί… Έτσι μπορούμε να μην απολαύσουμε αυτή την ατέλειωτη ζωή ακριβώς εδώ στον πλανήτη Γή, όπου η γη θα έχει αποκατασταθεί σε παραδεισιακές συνθήκες; Υπάρχουν πολυάριθμες αποδείξεις μέσα στη Βίβλο πως αυτή είναι η σωστή αντίληψη, ότι το θέλημα του Θεού θα λάβει χώρα όπως στον ουρανό, κι εδώ πάνω στη γη».

Γενεές Μαρτύρων έχουν ‘αγοράσει’ την ιστορία ότι ‘εκατομμύρια ήδη ζώντων δεν θα πεθάνουν ποτέ’. Μάλλον, θα επιζήσουν στον Αρμαγεδδώνα και θα περάσουν στο νέο κόσμο, χωρίς να γευτούν ποτέ θάνατο! Όλα τα άτομα που άκουσαν τα αστεία αυτά λόγια όταν πρωτοειπώθηκαν το 1918 βρίσκονται τώρα στον τάφο τους, όπως και οι Σπουδαστές των Γραφών πριν απ' αυτούς που άκουγαν τον Κάρολο Τέϊζ Ρώσσελ.

Βέβαια, η ιδέα μιας Ουτοπικής κοινωνίας δεν είναι νέα. Το όραμα ενός κόσμου , στον οποίο θα επικρατεί ειρήνη, ασφάλεια και ο άνθρωπος θα ανυψωθεί στο επίπεδο της τελειότητας δεν είναι αποκλειστική σκέψη της Σκοπιάς. Μολαταύτα, η οργάνωση της Σκοπιάς έχει αναγάγει αυτή την ιδέα σε νέα ύψη που ξεπερνά και τις πιο ευφάνταστες εικασίες που διακηρύχθηκαν σε προηγούμενους αιώνες. Τώρα έχουν προσθέσει και μια άλλη διάσταση στην Ουτοπική τους ιδέα. Οι Μάρτυρες δεν αποβλέπουν μόνο στον επίγειο παράδεισο, αλλά τους λένε ότι προς το παρόν απολαμβάνουν έναν «πνευματικό παράδεισο» μέσα στις τάξεις της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Σύμφωνα με τη ρητορική της Σκοπιάς οι κάτοικοι αυτού του «πνευματικού παραδείσου» απολαμβάνουν ήδη τα μελλοντικά οφέλη.

Στα πρόσφατα χρόνια η ιδέα του «πνευματικού παραδείσου» τονίζεται, χωρίς αμφιβολία, επειδή ο επίγειος παράδεισος με πείσμα αρνείται να έρθει. Ένα άρθρο της Σκοπιάς 1 Φεβρουαρίου 1984 με τίτλο ‘Μπορείτε να Απολαύσετε τον Παράδεισο Τώρα;’ Είχε να πει τα εξής:

«ΥΠΑΡΧΕΙ ένας παράδεισος στη γη σήμερα. Επεκτείνεται όλο και περισσότερο, και τον απολαμβάνουν εκατομμύρια άνθρωποι. Κι εσείς, επίσης, μπορείτε να αποτελέσετε μέρος του. Είναι αυτό κάποιο ιδεαλιστικό όνειρο; Όχι, διόλου, γιατί δεν μιλάμε για έναν φυσικό, γήινο παράδεισο, αλλά για έναν πνευματικό.

Τι εννοείτε με τον πνευματικό παράδεισο; Για να το θέσουμε απλά: Μια οργάνωση Χριστιανών που έχουν αλλάξει την προσωπικότητά τους ώστε να συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του Θεού και που είναι ενωμένοι στην αληθινή λατρεία του μπορεί να ειπωθεί ότι αποτελούν έναν πνευματικό παράδεισο».

Το άρθρο καταλήγει δίνοντας παραδείγματα ατόμων που προηγουμένως ήταν βίαια με θηριώδη χαρακτηριστικά και τα οποία τώρα γίνονται προβατοειδείς Μάρτυρες. Στους Μάρτυρες λέγεται ότι η αύξηση των μελών τους και η ενότητά τους καθεαυτή είναι εκπλήρωση προφητείας. Είναι μέρος του πνευματικού παραδείσου ο οποίος πρέπει να πραγματοποιηθεί πριν από τον κατά γράμμα επίγειο παράδεισο. Εάν η Κοινωνία του Νέου Κόσμου των Μαρτύρων του Ιεχωβά βρίσκεται σ’ έναν πνευματικό παράδεισο, οι αποδείξεις που υποστηρίζουν έναν τέτοιο παράδεισο πρέπει να είναι συντριπτικές. Τι δείχνουν τα γεγονότα;

Σήμερα υπάρχει ένας χείμαρρος πληροφοριών που εκθέτουν την πραγματική ταυτότητα της οργάνωσης της Σκοπιάς. Ειδικά οι Μάρτυρες προειδοποιούνται να μη διαβάζουν τέτοια έντυπα, επειδή η ηγεσία τους γνωρίζει πολύ καλά ότι οι πληροφορίες που περιέχουν δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Μεγάλο μέρος αυτής της έντυπης ύλης είναι γραμμένη από πρώην Μάρτυρες. Και η οργάνωση τι κάνει; Αντί να ασχολείται με τα θέματα που αυτοί εγείρουν, απλά στιγματίζει τους συγγραφείς ως αποστάτες που πρέπει να απομονωθούν. Αυτό, πάνω από κάθε τι άλλο, αποδεικνύει την αδυναμία της Εταιρίας να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες ότι είναι μια αποτυχημένη θρησκεία ψευδοπροφητών.

Έτσι, εκατομμύρια Μάρτυρες είναι απόλυτα εγκλωβισμένοι μέσα σε μια κλειστή επτασφράγιστη κοινωνία. Μια κοινωνία υπό διαρκή ασφυκτικό έλεγχο, που δεν επιτρέπει στα μέλη της να εξετάσουν οποιαδήποτε ύλη που θα εξέθετε την οργάνωση. Μια κοινωνία της οποίας η ηγεσία σκέφτεται για λογαριασμό των μελών της. Στους Μάρτυρες θέλουμε να απευθύνουμε τα γνωστά λόγια του Ιησού: ‘Γνωρίσατε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει’.

Μετάφραση Ν. Χ.