• 1. Το εσχατολογικό "άλλο Ευαγγέλιο" τών Μαρτύρων του Ιεχωβά

• 2. Ανακεφαλαίωση των πρηγούμενων μελετών

• 3. Η εσφαλμένη εκμετάλλευση τού 539 π.Χ. από τη Σκοπιά

• 4. Το 539 π.Χ. είναι λιγότερο τεκμηριωμένο από το 587 π.Χ.!

• 5. Τα 70 χρόνια του Ιερεμία δεν μιλούν για πλήρη ερήμωση της Ιερουσαλήμ

• 6. Είναι το 1914 μοναδική "αποκάλυψη" του Θεού στον Ρώσσελ;

• 7. Οι ψευδοπροφητείες του Ρώσσελ για το 1914

Η μελέτη αυτή είναι το 4^ο και τελευταίο μέρος της σειράς «Λάθη σε εσχατολογική χρονολόγηση». Οι υπολογισμοί της Σκοπιάς για την τεκμηρίωση του 1914, καλύπτουν μία αναγκαιότητα, και έχουν μια ιστορία και πολλά λάθη.

1. Το εσχατολογικό "άλλο Ευαγγέλιο" τών Μαρτύρων του Ιεχωβά

Σε όλη αυτή τη σειρά μελετών στρέψαμε το ενδιαφέρον μας στην εσχατολογική κίνηση των λεγομένων «Μαρτύρων του Ιεχωβά».

Η κίνηση αυτή διευθύνεται και κατευθύνεται από την Εταιρεία «Σκοπιά», που έχει έδρα το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και έχει ηλικία λίγο μεγαλύτερη των 100 ετών. Πιο συγκεκριμένα, ιδρύθηκε στα τέλη του 19^ου αιώνα στη δεκαετία του 1870, από τον Κάρολο Ρώσσελ. Όπως αναφέραμε και στις προηγούμενες μελέτες, το βασικό και θεμελιώδες δόγμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, είναι καθαρά εσχατολογικού χαρακτήρα και στρέφεται γύρω από μια χρονολογία, το 1914 μ.Χ.. Σ’ αυτή τη χρονολογία, η Εταιρεία «Σκοπιά», τοποθετεί το τέλος των «καιρών των εθνών», την ενθρόνιση του Ιησού Χριστού αόρατα στους ουρανούς και την έναρξη της Δευτέρας Παρουσίας. Πραγματικά, συγκλονιστικός ισχυρισμός! Αυτά αποτελούν και το περιεχόμενο του «ευαγγελίου» που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν. Αυτό το «ευαγγέλιο», όπως οι ίδιοι τονίζουν και επισήμως μέσα από τα έντυπά τους, το κηρύττουν μετά το 1918 μ.Χ.. Μάλιστα και καυχώνται, ότι είναι οι μόνοι που κηρύττουν αυτό το εσχατολογικό ευαγγέλιο. Καυχώνται για κάτι για το οποίο θα έπρεπε να αισχύνονται. Διότι όπως τονίστηκε και στις προηγούμενες μελέτες, κατά τον Απόστολο Παύλο, όποιος αλλάξει το ευαγγέλιο που κήρυττε ο ίδιος και οι Απόστολοι, αυτός είναι ανάθεμα. Κανείς δεν επιτρέπεται να κηρύξει άλλο ευαγγέλιο. Ούτε ο ίδιος, ούτε και άγγελος από τον ουρανό. Τόσο σοβαρό θέμα είναι το περιεχόμενο του χριστιανικού ευαγγελίου που πρέπει να παραμείνει αναλλοίωτο. Αυτά γράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή 1:6-9. Αυτά τα τόσο σημαντικά εδάφια ας τα μελετήσουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, ας αναλογιστούν το μέγεθος του αμαρτήματος που διαπράττουν, κηρύττοντας αλλαγμένο ευαγγέλιο και ας μετανοήσουν. Διότι, δε φθάνει να έχει κανείς μόνο ζήλο Θεού, πρέπει να έχει και επίγνωση, διαφορετικά μπορεί να φθάσει στο άλλο άκρο. Ας θυμηθούμε τους Ιουδαίους. Γι’ αυτούς έγραφε ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή: «διότι μαρτυρώ περί αυτών ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ' ουχί κατ' επίγνωσιν. Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού.» [Ρωμ.10:2-3]. Ας θυμηθούμε και τα λόγια του Κυρίου Ιησού Χριστού στους μαθητές του: «Θέλουσι σας κάμει αποσυναγώγους· μάλιστα έρχεται ώρα, καθ' ην πας όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν.» [Ιωαν.16:2].

Έτσι λοιπόν, δε φθάνει μόνο ο ζήλος Θεού, είναι απαραίτητη και η επίγνωση. Διαφορετικά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι κλοτσάμε τα καρφιά, «λακτίζουμε προς κέντρα», όπως ο Απόστολος Παύλος πριν γνωρίσει τον Κύριο.

Είδαμε λοιπόν πως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, παρόλο τους τον ζήλο, κηρύττουν ένα «ευαγγέλιο» που είναι σημαντικά αλλοιωμένο. Αν καλοκοιτάξει κανείς, ούτε καν χριστιανικό ευαγγέλιο δεν είναι, διότι υποβιβάζει τον Κύριο Ιησού Χριστό, στο επίπεδο των κτισμάτων. Παράλληλα δεν καλεί τους ανθρώπους να γίνουν χριστιανοί, δηλαδή μέλη του Σώματος του Χριστού, αλλά τους υπόσχεται μια επίγεια τρυφηλή ζωή, μακριά όμως από το Χριστό. Αν κανείς δεν μπορεί να τους αποδώσει δόλο σ’ αυτή τους την αντιχριστιανική ενέργεια, ωστόσο ορθά και δίκαια μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο για την πνευματική τους ηγεσία, δηλαδή τους πνευματικούς καθοδηγητές της Εταιρείας «Σκοπιά». Αυτό δεν το κάνουμε αδικαιολόγητα, αλλά όπως αποδείξαμε και στην προηγούμενη ακριβώς μελέτη, γνωρίζουν σε αρκετά ζητήματα την αλήθεια και όμως την αποκρύπτουν με δόλια μέσα από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Προωθούν το ψεύδος προκειμένου να διατηρήσουν τους οπαδούς τους και να μη διαλυθεί η θρησκευτικο-οικονομική τους αυτοκρατορία.

2. Ανακεφαλαίωση των πρηγούμενων μελετών

Ας ξεκινήσουμε όμως από το σημείο που σταματήσαμε στην προηγούμενη μελέτη, στη συμπλήρωση δηλαδή της προσωπογραφίας της Εταιρείας «Σκοπιά», με στοιχεία που προέρχονται από την κεντρική της χρονολογία, το έτος 1914 μ.Χ..

Ας κάνουμε μια μικρή ανακεφαλαίωση του όλου θέματος για να έχουμε μια συνολική εικόνα.

Η κεντρική διδασκαλία της Εταιρείας «Σκοπιά», που αποτελεί και το κέντρο του ευαγγελίου που κηρύττουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι ότι το 1914 μ.Χ., έληξαν οι «καιροί των εθνών» που άρχισαν με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους βαβυλωνίους το 607 π.Χ., εγκαθιδρύθηκε αόρατα στους ουρανούς η βασιλεία του Χριστού και άρχισε η Δευτέρα Παρουσία. Συνδέουν λοιπόν, τρία συνταρακτικά γεγονότα με τη χρονολογία 1914 μ.Χ..

Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, για να φθάσει η Εταιρεία «Σκοπιά» στη χρονολογία 1914 μ.Χ., ξεκινάει από μία άλλη χρονολογία: το έτος 607 π.Χ. στο οποίο τοποθετεί την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από το βαβυλώνιο βασιλιά Ναβουχοδονόσορ και την έναρξη των «καιρών των εθνών». Άρα, εάν κανείς αποδείξει ότι η χρονολογία εκκίνησης που χρησιμοποιεί η Εταιρεία «Σκοπιά», είναι εσφαλμένη, τότε μαζί της καταρρέει και ολόκληρο το δογματικό οικοδόμημα της Εταιρείας «Σκοπιά», συμπαρασύροντας και ολόκληρο το θρησκευτικό οικοδόμημα των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Αφιερώσαμε τις δύο πρώτες μελέτες της σειράς αυτής για το σκοπό αυτό. Παρουσιάσαμε μια σωρεία από ιστορικά, αρχαιολογικά και αστρονομικά ντοκουμέντα, που αποδεικνύουν απόλυτα και αναμφισβήτητα, ότι η χρονολογία 607 π.Χ., είναι εσφαλμένη κατά 20 ολόκληρα χρόνια. Το γεγονός της καταστροφής της Ιερουσαλήμ από το Ναβουχοδονόσορ, δεν έλαβε χώρα το 607 π.Χ., αλλά το 587 π.Χ., μια χρονολογία που είναι πέραν πάσης αμφισβητήσεως από όλους τους ιστορικούς παγκοσμίως. Η Εταιρεία «Σκοπιά», προκειμένου να περισώσει την ίδια της την ύπαρξη αξιώνει πως όλοι οι ιστορικοί του κόσμου έχουν λάθος και μόνο αυτή γνωρίζει τη σωστή ιστορία. Πραγματικά, η αλαζονεία της την οδηγεί στον παραλογισμό. Έτσι λοιπόν, αφιερώσαμε μια ολόκληρη μελέτη κινδυνεύοντας να γίνουμε βαρετοί με την παρουσίαση της πληθώρας των ιστορικών αποδείξεων για να ξεσκεπάσουμε τις παραπλανητικές δηλώσεις της Εταιρείας «Σκοπιά». Αλλά οι ισχυρισμοί της Εταιρείας, δεν περιορίζονται μόνο στο χώρο της Ιστορίας. Έχουν και δογματικό σκέλος. Σύμφωνα με αυτό, συνδέονται η περίοδος της αρρώστιας του Ναβουχοδονόσορ με τους καιρούς των εθνών και ένα σωρό άλλα ασύνδετα μεταξύ τους περιστατικά και χωρία της Γραφής, προκειμένου να φθάσουν από το 607 π.Χ. στο 1914 μ.Χ., τη χρονολογία σταθμό για την πίστη τους. Έτσι λοιπόν, αφιερώσαμε μια ολόκληρη μελέτη και ανασκευάσαμε και αυτούς τους δογματικούς τους ισχυρισμούς. Έτσι πιστεύουμε πως είναι πλέον σαφές και πλήρως αποδεδειγμένο ότι και οι ιστορικοί και οι δογματικοί ισχυρισμοί της Εταιρείας «Σκοπιά» για το 1914, είναι πλήρως εσφαλμένοι και ανυπόστατοι.

Το επόμενο βήμα που κάναμε ήταν να προσπαθήσουμε, από τον απόηχο αυτής της εσφαλμένης κεντρικής διδασκαλίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, να εξάγουμε συμπεράσματα για την ίδια την Εταιρεία «Σκοπιά». Έτσι αποδείξαμε κατ’ αρχήν ότι η Εταιρεία «Σκοπιά» είναι ενήμερη για το ότι το κέντρο της δογματικής της, δηλαδή η χρονολογία 607 π.Χ.-1914 μ.Χ., είναι πέρα για πέρα εσφαλμένη. Μάλιστα, είναι εν γνώσει της και όλες οι ιστορικές αποδείξεις. Εάν λοιπόν η Εταιρεία «Σκοπιά» ήταν τουλάχιστον έντιμη και φιλαλήθης, θα έπρεπε να βγει και αφού παρουσιάσει τα στοιχεία στον κόσμο και μάλιστα στους οπαδούς της Μάρτυρες του Ιεχωβά να ζητήσει δημοσία συγνώμη και να μετανοήσει για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που έχει οδηγήσει στην πλάνη όλα αυτά τα χρόνια. Ωστόσο, αντ’ αυτού, όπως είδαμε στην προηγούμενη μελέτη, αποκρύπτει με κάθε μέσον τα στοιχεία αυτά από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, τους εξαναγκάζει να μην ερευνούν προσωπικά και η πληροφόρησή τους, να προέρχεται μόνο από τα έντυπα που η ίδια εκδίδει. Παράλληλα, απομονώνει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά μέσω της αποκοπής και της μεθόδου λασπολογίας και κατασυκοφάντησης, όσων έχουν αυτά τα στοιχεία. Βέβαια, ύστερα από όλα αυτά, δε διστάζει και να διαστρεβλώνει τα λόγια των ειδικών επιστημόνων προκειμένου να υποστηρίξει τις απόψεις της. Για όλες αυτές τις ενέργειές της προσκομίσαμε αποδείξεις στην προηγούμενη μελέτη και δεν περιοριστήκαμε σε αναπόδεικτες υποκειμενικές κρίσεις και αστήρικτες κατηγορίες.

3. Η εσφαλμένη εκμετάλλευση τού 539 π.Χ. από τη Σκοπιά

Πριν προχωρήσουμε στη διερεύνηση των υπολοίπων ερωτήσεων που είχαμε θέσει στην προηγούμενη μελέτη, θα θέλαμε να δώσουμε δύο επιπλέον στοιχεία γύρω από τη χρονολογία 607 π.Χ.-1914 μ.Χ., με τα οποία και ολοκληρώνεται πλήρως αυτό το ζήτημα. Αυτά τα στοιχεία, αφορούν στο συλλογισμό που χρησιμοποιεί η Εταιρεία «Σκοπιά» για να φθάσει στο 607 π.Χ.. Δεν θα αργήσει να διαπιστώσει κανείς, για μία ακόμη φορά, την ερμηνευτική ασυνέπεια της Εταιρείας «Σκοπιά», απέναντι στην Αγία Γραφή, αλλά και την ανεντιμότητά της απέναντι στην ιστορία. Η συλλογιστική που προωθεί η Εταιρεία «Σκοπιά» για να υποστηρίξει τη χρονολογία 607 π.Χ., ως έτος καταστροφής της Ιερουσαλήμ, είναι η εξής: η Βαβυλώνα, καταλείφθηκε από τον Κύρο το 539 π.Χ., στο 1^ο έτος της βασιλείας του στη Βαβυλώνα, ο Κύρος εξέδωσε ένα διάταγμα που επέτρεπε στου Ιουδαίους να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα με την άποψη της Εταιρείας «Σκοπιά», σημείωσε τη λήξη της εβδομηντάχρονης περιόδου που μνημονεύεται στο Ιερεμίας 25:11, 29:10 κλπ. Αν, όπως έχει υπολογιστεί, το Ιουδαϊκό υπόλοιπο επέστρεψε το 587, τότε η εβδομηντάχρονη περίοδος άρχισε το 607 π.Χ.. Επειδή η Εταιρεία «Σκοπιά» υποστηρίζει ότι τα εβδομήντα χρόνια είναι περίοδος πλήρους ερήμωσης του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, φθάνει στο συμπέρασμα πως το έτος καταστροφής της Ιερουσαλήμ, που ήταν το 18^ο έτος της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορ είναι το 607 π.Χ.. Από την ερμηνεία αυτή της Εταιρείας «Σκοπιά», διακρίνουμε δύο βασικούς ισχυρισμούς: έναν ιστορικό, δηλαδή ότι ο Κύρος κατέλαβε τη Βαβυλώνα το 539 π.Χ. και έναν ερμηνευτικό, δηλαδή ότι τα εβδομήντα χρόνια που αναφέρονται στον Ιερεμία, είναι περίοδος πλήρους ερήμωσης της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας.

4. Το 539 π.Χ. είναι λιγότερο τεκμηριωμένο από το 587 π.Χ.!

Ας ξεκινήσουμε από τον πρώτο, τον ιστορικό ισχυρισμό. Παρατηρούμε ότι η Εταιρεία «Σκοπιά», στηρίζεται σε μία χρονολογία της κοσμικής ιστορίας για να φθάσει στο 607 π.Χ., τη χρονολογία 539 π.Χ., ως έτος κατάληψης της Βαβυλώνας από τον Κύρο. Μάλιστα, προσδίδει στη χρονολογία αυτή, πολύ μεγάλο κύρος. Και εδώ βρίσκεται η ανεντιμότητα της Εταιρείας «Σκοπιά». Υπερεκτιμά την εγκυρότητα της χρονολογίας 539 π.Χ., που τη συμφέρει, ενώ απορρίπτει τη χρονολογία 587 π.Χ., μόνο και μόνο επειδή της χαλάει τα σχέδια. Στις προηγούμενες μελέτες, είδαμε με αρκετή λεπτομέρεια ότι το έτος 587 π.Χ. ως έτος καταστροφής της Ιερουσαλήμ τεκμηριώνεται από πάρα πολλές, ανεξάρτητες μεταξύ τους γραμμές αποδείξεων. Τι λένε όμως οι ιστορικοί για το 539 π.Χ.; έχουν την ίδια γνώμη με την Εταιρεία «Σκοπιά», ότι είναι μία χρονολογία πέραν πάσης αμφισβητήσεως και μάλιστα από τις ελάχιστες του παρελθόντος, που πάνω της μπορεί να στηριχθεί ολόκληρη η χρονολόγηση εκείνης της περιόδου; Κάθε άλλο! Για να φθάσουμε στη χρονολογία 539 π.Χ., στηριζόμαστε σε ένα μόνο αστρονομικό ημερολόγιο, σαν αυτά που αναφέραμε σε σχέση με το 587 π.Χ.. Στο STRM-KAMPIS 400 και στο μήκος της βασιλείας του Κύρου, τον οποίο διαδέχθηκε ο Καμβύσης. Δε θέλουμε να επιμείνουμε περισσότερο στο τεχνικό μέρος αυτού του θέματος, για να μη κουράσουμε τον αναγνώστη. Θέλουμε όμως να γίνει σαφές, ότι οι ιστορικοί έχουν πολύ περισσότερα και εγκυρότερα στοιχεία για το 587 π.Χ., ως έτος καταστροφής της Ιερουσαλήμ, παρά για το 539 π.Χ., το έτος κατάληψης της Βαβυλώνας. Παρατηρούμε λοιπόν τον ανέντιμο τρόπο με τον οποίο η Εταιρεία «Σκοπιά» μεταχειρίζεται τα ιστορικά στοιχεία, προκειμένου να υποστηρίξει τις ψευδείς της διδασκαλίες.

5. Τα 70 χρόνια του Ιερεμία δεν μιλούν για πλήρη ερήμωση της Ιερουσαλήμ

Όσο για το δεύτερο σκέλος, το ερμηνευτικό, η Εταιρεία ισχυρίζεται ότι τα 70 χρόνια, είναι περίοδος πλήρους ερήμωσης. Ας δούμε όμως τι λέγει η ίδια η Βίβλος στο Ιερεμίας 25:10-1: «Και θέλω αφαιρέσει απ' αυτών την φωνήν της χαράς και την φωνήν της ευφροσύνης, την φωνήν του νυμφίου και την φωνήν της νύμφης, τον ήχον των μυλοπετρών και το φως του λύχνου. Και πάσα αύτη η γη θέλει είσθαι εις ερήμωσιν και θάμβος, και τα έθνη ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα της Βαβυλώνος εβδομήκοντα έτη. Και όταν συμπληρωθώσι τα εβδομήκοντα έτη, θέλω ανταποδώσει επί τον βασιλέα της Βαβυλώνος και επί το έθνος εκείνο, λέγει Κύριος, την ανομίαν αυτών, και επί την γην των Χαλδαίων, και θέλω καταστήσει αυτήν ερήμωσιν αιώνιον.».

Οποιοσδήποτε διαθέτει στοιχειώδεις γνώσεις συντακτικού, αντιλαμβάνεται από την προφητεία του Ιερεμία, ότι τα 70 έτη αναφέρονται σε δουλεία στο Βασιλέα της Βαβυλώνας και όχι στην ερήμωση της γης. «Και τα έθνη ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα της Βαβυλώνος εβδομήκοντα έτη».

Παράλληλα, η προφητεία αναφέρεται σε πολλά έθνη και όχι μόνο στον Ιούδα. Επιπρόσθετα, τα 70 έτη έληξαν, όταν ο βαβυλώνιος Βασιλιάς και το έθνος του τιμωρήθηκαν, δηλαδή το 539 π.Χ. και όχι το 537 π.Χ.. Ο ίδιος ο προφήτης ο Ιερεμίας μας δίνει άλλη μία τελεσίδικη μαρτυρία για τα 70 έτη, ότι αφορούν δουλεία στους Βαβυλωνίους και όχι πλήρη ερήμωση του τόπου στα κεφάλαια 28 και 29. Στην αρχή της βασιλείας του Σεδεκία, όταν ήδη είχε αρχίσει η αιχμαλωσία και είχαν μεταφερθεί οι Ιουδαίοι στην Βαβυλώνα, εμφανίστηκαν ψευδοπροφήτες στην Ιερουσαλήμ, μεταξύ των οποίων και ο Ανανίας και έλεγαν ότι επρόκειτο να λήξει η δουλεία των Ιουδαίων εντός ολίγου και ότι ο Κύριος θα συνέτριβε τους Βαβυλωνίους. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, έστειλε ο Ιερεμίας μία επιστολή από την Ιερουσαλήμ για όσους Ιουδαίους ήταν στη Βαβυλώνα, να μη ταράσσονται και επαναστατούν εναντίον των Βαβυλωνίων, διότι δεν είχαν λήξει τα 70 χρόνια δουλείας και παραμονής τους στη Βαβυλώνα. Ας το παραθέσουμε όμως στο Ιερεμίας 29:10: «Διότι ούτω λέγει Κύριος· Ότι αφού πληρωθώσιν εβδομήκοντα έτη εν Βαβυλώνι, θέλω επισκεφθή υμάς και θέλω εκτελέσει προς υμάς τον λόγον μου τον αγαθόν, να επαναφέρω υμάς εις τον τόπον τούτον». Είναι λοιπόν ολοφάνερο πως τα 70 έτη αναφέρονται σε δουλεία και όχι πλήρη ερήμωση, δεδομένου ότι είχαν αρχίσει πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και αναφέρονταν στους Ιουδαίους αιχμαλώτους της Βαβυλώνας. Αυτή την εφαρμογή της προφητείας, κάνει ο ίδιος ο προφήτης και άρα εσφαλμένα εκβιάζει την προφητεία η Εταιρεία «Σκοπιά» για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της. Πιστεύουμε ότι και με αυτά τα στοιχεία κλίνει τελείως το θέμα γύρω από τα ιστορικά και δογματικά λάθη της εσχατολογικής χρονολόγησης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αλλά και τον ανέντιμο τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται τα δεδομένα προκειμένου η Εταιρεία «Σκοπιά», να υποστηρίξει τις θέσεις της.

Ας επιστρέψουμε να δώσουμε λύσεις στα ακόλουθα δύο ερωτήματα:

6. Είναι το 1914 μοναδική "αποκάλυψη" του Θεού στον Ρώσσελ;

1^ον : το δόγμα της εσχατολογικής χρονολόγησης είναι πράγματι μοναδική αποκάλυψη του Θεού στο Ρώσσελ, όπως ισχυρίζεται και μάλιστα με υπερηφάνεια η Εταιρεία «Σκοπιά»; Ποια είναι η ιστορία του; Και

2^ον : τι πραγματικά προφήτευσε ο Ρώσσελ για το 1914; Εκπληρώθηκαν αυτές οι προφητείες, ή ο Ρώσσελ αποδείχθηκε ψευδοπροφήτης;

Σε αυτά τα δύο καίρια ερωτήματα, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τεκμηριωμένες απαντήσεις στη συνέχεια αυτής της μελέτης.

Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο δηλαδή, ας ανατρέξουμε λίγο στη χρονολογία της εσχατολογικής χρονολόγησης του Ρώσσελ, που υιοθέτησε η Εταιρεία «Σκοπιά». Είναι γνωστό και ιστορικά επιβεβαιωμένο πως σχεδόν σε κάθε χρονική εποχή, υπάρχουν άτομα ή και ομάδες ολόκληρες, που ισχυρίζονται ότι η εποχή στην οποία ζουν, είναι μοναδική. Μάλιστα προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις εσχατολογικές προφητείες της Αγίας Γραφής, με κέντρο τη δική τους εποχή. Όπως είναι γνωστό, η Αγία Γραφή δεν βοηθάει καθόλου στο χρονολογικό υπολογισμό του τέλους, δεδομένου ότι ούτε συγκεκριμένες χρονολογίες για το τέλος προσδιορίζει, ούτε και μεγάλες περιόδους ετών ορίζει. Έτσι, πολλοί επίδοξοι προφήτες και «φωτισμένοι», βρήκαν το μέσο που ζητούσαν στον κανόνα 1 ημέρα αντί ενός έτους. Σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα στις βιβλικές προφητείες που σχετίζονται με το χρόνο, 1 ημέρα αντιστοιχεί σε ένα έτος. Στη βίβλο υπάρχουν δύο χωρία στα οποία προφητικές περίοδοι, κατηγορηματικά μετρώνται με τον τρόπο αυτό: Αριθμοί 14:34, όπως οι κατάσκοποι είχαν κατασκοπεύσει τη γη Χαναάν, σαράντα ημέρες, έτσι και ο Ισραήλ έπρεπε να περιπλανηθεί στην έρημο 40 χρόνια και Ιεζεκιήλ 4:6. Ο Ιεζεκιήλ όφειλε να ξαπλώσει στην αριστερή πλευρά επί 390 ημέρες και στη δεξιά πλευρά του επί 40 ημέρες, φέροντας κατά προφητικό τρόπο τις παραβάσεις του Ισραήλ και του Ιούδα που διαπράχθηκαν στη διάρκεια τόσων ετών ακριβώς, εκάστης ημέρας λογιζομένης για ένα έτος. Σημειώνουμε πως και στις δύο περιπτώσεις, η εφαρμογή αυτού του κανόνα, δίνεται από την ίδια τη Βίβλο.

Ο πρώτος που άρχισε να εφαρμόζει αυτό τον κανόνα, ήταν ο Ραβίνος Ακίμπα Μπεν Ιωσήφ, που έζησε τον 1^ο αιώνα μ.Χ.. Μέχρι τις αρχές του 9^ου αιώνα μ.Χ., ο κανόνας αυτός δεν είχε εφαρμοστεί στις μακρότερες περιόδους χρόνου που υπάρχουν στο βιβλίο του Δανιήλ. Αυτό έγινε από μια σειρά Ιουδαίων Ραβίνων, με πρώτο τον Ραχαβεντί, ο οποίος θεώρησε τις 2300 ημέρες του Δανιήλ 8:14, ως έτη μετρούμενα από την καταστροφή της Σηλώ (942 π.Χ.), μέχρι το 1358 μ.Χ., οπότε και ανέμενε πως θα έλθει ο Μεσσίας. Όμοια υπολόγισε τις 1290 ημέρες του Δανιήλ 12:11 ως περίοδο ετών με έναρξη την καταστροφή του δευτέρου Ναού, το 70 μ.Χ. και λήξη πάλι το 1358 μ.Χ.. Και άλλοι ακολούθησαν γρήγορα τον Ναχαβεντί, όπως ο Σααντι Μπεν Ιωσήφ, τον ίδιο αιώνα, ο Σολομών Μπεν Ρωάμ, τον 10^ο αιώνα, ο φημισμένος Ραβίνος Ρασί, ο Αβραάμ Μπαρχιγιάνα Χανασή και άλλοι. Θα μπορούσαμε να μακρύνουμε τον κατάλογο αλλά κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετεί τους στόχους της μελέτης μας. Ανάμεσα στους χριστιανούς, ο Ιωακείμ της Φλώρης, ηγούμενος της Μονής του Σιστερσίου της Κοράσε, που έζησε το 12^ο αιώνα, ήταν πιθανότατα ο πρώτος ερμηνευτής που εφάρμοσε τον κανόνα «ημέρας-έτους» στις προφητείες του Δανιήλ και της Αποκάλυψης για τις 1260 ημέρες. Στη διάρκεια των αιώνων που ακολούθησαν, αναρίθμητες χρονολογίες προσδιορίστηκαν για τη Δεύτερη Έλευση του Χριστού. Οι πιο πολλές από αυτές, στηρίχθηκαν στον κανόνα «ημέρας-έτους». Οι περισσότεροι από τους μεταρρυθμιστές πίστεψαν σ’ αυτό τον κανόνα, ενώ οι διαμαρτυρόμενοι σχολιαστές τον αποδέχονταν σε σημαντικό βαθμό, μέχρι τον 19^ο αιώνα.

Το εδάφιο Αποκ.11:2-3, αναφέρεται σε μια περίοδο 42 μηνών, ή 1260 ημερών, στη διάρκεια των οποίων ο Ναός εδόθη εις τα έθνη και την πόλιν την Αγίαν θέλουσι πατήσει τεσσαράκοντα δύο μήνας. Συνεπώς φάνηκε εύλογο να συνδυαστούν αυτά τα λόγια και με την προφητεία των «καιρών των εθνών», στο Λουκ.21:24. Αυτό έγινε από μερικούς ακολούθους του Ιωακείμ της Φλώρης. Στη διάρκεια των επομένων αιώνων, αυτή η ερμηνεία ήταν κοινή, ανάμεσα σε ομάδες που είχαν χαρακτηριστεί ως αιρετικοί από την Εκκλησία της Ρώμης, συμπεριλαμβανομένων και των μεταρρυθμιστών. Καθώς περνούσε ο καιρός και οι προσδοκίες αποτύγχαναν, όταν παλαιότερες χρονολογίες αποδεικνύονταν λανθασμένες, το σημείο έναρξης των 1260 ημερών, ή 1290 ημερών, μετακινούνταν προς τα εμπρός, ώστε να ορίζεται μια νέα χρονολογία στο εγγύς μέλλον.

Όταν τα πράγματα έφθασαν στο απροχώρητο με τις 1260, ή 1290 ημέρες και δεν μπορούσαν να βρουν πλέον κάποιο λογικό σημείο εκκίνησης, ώστε να λήγουν σε κάποια χρονολογία στο μέλλον, απλώς προσκολλήθηκαν σε μεγαλύτερη περίοδο. Ο πρώτος που έγινε γνωστό πως κατέληξε σε μία περίοδο 2.520 ετών, ήταν ο John Aquila Brown το 1823. Όμως, δεν συνέδεσε την περίοδο αυτή με τους «καιρούς των εθνών» του Λουκά 21:24. Όχι μόνο ήταν ο πρωτουργός του υπολογισμού των 2520 ετών, αλλά ήταν και ο πρώτος που εφάρμοσε τις 2300 ημέρες- έτη του Δανιήλ 8:14, στην περίοδο από το 457 π.Χ., έως το 1843 μ.Χ.. Η χρονολογία αυτή το 1843 δηλαδή, έμελλε να αποτελέσει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος, τόσο στην Αγγλία, όσο και στις ΗΠΑ. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οπαδοί του Μύλλερ, αποδέχτηκαν ομόφωνα τη χρονολογία 1843. Ο υπολογισμός του Brown, πως οι «επτά καιροί» του Δανιήλ 4, ήταν μια περίοδος 2520 ετών, δημοσιεύθηκε, όπως ήδη είπαμε, για πρώτη φορά το 1823, στο δίτομο έργο του: «Η Εσπέρα». Η ερμηνεία του Brown για τους επτά καιρούς, βασίζεται στο Δανιήλ 4. Πουθενά δεν αναφέρεται στους επτά καιρούς προφητικής τιμωρίας του Λευϊτικού 26:12-28, εναντίον του Ισραήλ, όπως έκαναν άλλοι ερμηνευτές μετά από αυτόν.

Παρατηρούμε λοιπόν πως, ούτε σ’ αυτό είχε την πρωτιά ο Ρώσσελ. Ας παρακολουθήσουμε όμως την ιστορική εξέλιξη αυτών των εσχατολογικών υπολογισμών. Πολύ γρήγορα, άλλοι ερμηνευτές, ταύτισαν τα 2520 χρόνια, ή επτά καιρούς του Δανιήλ 4, με τους καιρούς των εθνών του Λουκά 21:24. Αυτό έγινε γύρω στο 1826. Πολλοί σχολιαστές της βίβλου, υπολόγισαν τους καιρούς των εθνών, από την αιχμαλωσία του Μανασσή, το 677 π.Χ., όπως ο John Frei το 1835. Έτσι, άρχισε ένας ατελείωτος κατάλογος από ημερομηνίες για τη λήξη των καιρών των εθνών, με αντίστοιχους εμπνευστές τους, όπως ο William Peen, για το 1847, ο γερμανός Benken για το 1836, ο Holms για το ίδιο έτος και πολλοί άλλοι. Ένας από τους πολλούς αμερικανούς συγγραφείς που ασχολούνταν με το θέμα, ήταν και ο William Muller, που όμοια με πολλούς άλλους, όριζε το τέλος των 2520 ετών, το 1843. Γύρω του, δημιουργήθηκε μία κίνηση με αρκετούς οπαδούς, που όπως ήταν φυσικό, δοκίμασαν το 1844, μεγάλη απογοήτευση. Τότε η μυλλεριστική κίνηση διασπάστηκε σε διάφορες «αντβεντιστικές» ομάδες. Οι ευαγγελικοί αντβεντιστές, που ήταν η μητρική κίνηση, βαθμιαία αποδεκατίστηκαν, εξαιτίας διαιρέσεων. Μερικοί πίστευαν πως η χρονολογία ήταν σωστή, αλλά τα γεγονότα που ανέμεναν ήταν λάθος. Προσδοκούσαν δηλαδή, κατά την εκ των υστέρων γνώμη τους, λάθος πράγμα, στο σωστό καιρό. Τη θέση αυτή, έλαβε και μία άλλη ομάδα, που αργότερα έγινε γνωστή σαν «Αντβεντιστές της 7^ης ημέρας». Άλλοι και ανάμεσά τους και ο ίδιος ο Μύλλερ, ομολόγησαν πως πρόκειται για χρονολογικό σφάλμα. Άλλοι, άρχισαν να ορίζουν νέες χρονολογίες: 1845, 1846, 1847, 1853, 1854, 1866, 1867, 1868, 1873 κλπ.

Η αντβεντιστική κίνηση διαιρέθηκε ακόμα περισσότερο, όταν διάφοροι δέχθηκαν διαφορετικές χρονολογίες, ή απολύτως καμιά αποκαλυπτική χρονολογία. Ένας από τους πολλούς επίδοξους ηγέτες αυτών των μικρών ομάδων, ήταν και ο Ιωνάθαν Κούμινς, ο οποίος εξέδιδε το περιοδικό «Κρίσις του Κόσμου». Πολλοί μυλλεριστές ενώθηκαν μαζί του και σχημάτισαν ένα νέο θρησκευτικό δόγμα, που σήμερα με το όνομα «Αντβεντιστική Χριστιανική Εκκλησία», αποτελεί το πιο σπουδαίο αντβεντιστικό δόγμα, εκτός των «Αντβεντιστών της 7^ης ημέρας». Ένας από τους συνεργάτες του Μύλλερ, ήταν και ο Νέλσον Μπάρμπουρ, που μετά την μεγάλη απογοήτευση του 1844, έχασε ολότελα τη θρησκεία του και πήγε στην Αυστραλία. Στο ταξίδι της επιστροφής, παίζοντας με διάφορες ερμηνείες προφητειών, ο Μπάρμπουρ, νόμισε πως ανακάλυψε το λάθος στους υπολογισμούς του Μύλλερ. Έτσι, ο Μπάρμπουρ, όρισε μια νέα χρονολογία: το 1873, με βάση τις 1335 ημέρες – έτη του Δανιήλ 12:12. Μάλιστα, ανακάλυψε, πως τότε θα έληγαν και τα 6000 χρόνια από τη δημιουργία του ανθρώπου και το θεώρησε σαν αξιοσημείωτη επιβεβαίωση των υπολογισμών του. Το 1873, δήλωσε ότι ο Νυμφίος θα έλθει το 1874. Βέβαια το έτος 1874, ήλθε και παρήλθε, όπως και όλα τα προηγούμενα, χωρίς να συμβεί απολύτως τίποτε. Τότε ο Μπάρμπουρ αποφάνθηκε, πως δεν υπάρχει λάθος στους υπολογισμούς, αλλά στον τρόπο που περίμεναν τον Κύριο. Δεν θα ερχόταν «εν σαρκί». Για μια ακόμη φορά λοιπόν, ισχυρίστηκαν πως επρόκειτο για λάθος πράγματα στο σωστό καιρό. Έτσι λοιπόν, ο Μπάρμπουρ και οι συνεργάτες του, άρχισαν να διδάσκουν πως ο Χριστός πραγματικά ήλθε το 1874 και πως από τότε, βρισκόταν αοράτως παρών. Λίγο αργότερα, το Σεπτέμβριο του 1875, δημοσίευσε τους υπολογισμούς του για τους καιρούς των εθνών και όρισε πως λήγουν το 1914.

Στο μεταξύ, το 1870 ο Κάρολος Τέιζ Ρώσσελ, μαζί με τον πατέρα του και μερικούς άλλους, σχημάτισαν μία τάξη για την μελέτη της Βίβλου στο Αλεγκένυ της Πενσυλβανίας. Η ομάδα αυτή είχε στενές σχέσεις με ορισμένους αντβεντιστές. Το 1876, ο Ρώσσελ έλαβε την εφημερίδα που εξέδιδε ο Μπάρμπουρ και λεγόταν «Ο Κήρυκας της πρωϊας». Ο Ρώσσελ εξεπλάγη ανακαλύπτοντας πως, ο όμιλος του Μπάρμπουρ είχε καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα με το δικό του όμιλο, σε σχέση με τον τρόπο επανόδου του Χριστού, πως θα ερχόταν ως κλέφτης,  όχι «εν σαρκί», αλλά σαν πνευματικό όν, αόρατος στους ανθρώπους. Έτσι, έστειλε αμέσως επιστολή στον Μπάρμπουρ και διευθέτησε συνάντηση στη Φιλαδέλφεια. Ο Ρώσσελ του ζήτησε να του προσκομίσει τις αποδείξεις, για το ότι άρχισε η Δευτέρα Παρουσία το 1874 και στο τέλος δήλωσε: «ικανοποιήθηκα από τις αποδείξεις που προσκόμισε». Είναι προφανές, ότι στη διάρκεια αυτών των συναντήσεων, ο Ρώσσελ αποδέχθηκε όλους τους χρονολογικούς υπολογισμούς που είχε κάνει ο Μπάρμπουρ, συμπεριλαμβανομένου και του υπολογισμού του για τους καιρούς των εθνών. Λίγο αργότερα, τον Οκτώβριο του 1876, ο Ρώσσελ καθόρισε το μήκος των καιρών των εθνών σε 2520 έτη που άρχισαν το 606 π.Χ. και θα έληγαν το 1914 μ.Χ., δηλαδή ακριβώς ό,τι είχε ακούσει από τον Μπάρμπουρ. Έτσι λοιπόν αυτομάτως δίνεται και η απάντηση στο πρώτο ερώτημα μας σχετικά με τους καιρούς των εθνών και το 1914. Ο Ρώσσελ δεν είπε τίποτε δικό του, ούτε προφανώς είχε ο ίδιος καμιά αποκάλυψη από το Θεό, αλλά όλα του τα στοιχεία, τα πήρε από τους Αντβεντιστές πριν από αυτόν και κυρίως από τον Νέλσωνα Μπάρμπουρ. Ο τελευταίος όπως και οι προηγούμενοί του, δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά έπαιζαν με διαφόρους συνδυασμούς χρονολογιών και αριθμών της Γραφής, ενώ δοκίμαζαν αλλεπάλληλες αποτυχίες και απογοητεύσεις.

(Σημείωση ΟΟΔΕ: Περισσότερα για την άγνωστη αυτή προϊστορία των δογμάτων της Σκοπιάς, μπορείτε να βρείτε στη σειρά άρθρων μας, "Η άγνωστη προϊστορία της Σκοπιάς", με πρώτο άρθρο το εξής: Η "ημέρα - έτος" και "οι Καιροί τών Εθνών")

7. Οι ψευδοπροφητείες του Ρώσσελ για το 1914

Ας έλθουμε όμως στο δεύτερο ερώτημα που είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο σημαντικό από το προηγούμενο. Άραγε, τι είχε προφητεύσει ο Ρώσσελ για το 1914; Εκπληρώθηκαν πράγματι αυτές του οι προφητείες; Για το τι αναμενόταν να συμβεί το 1914, σας διαβάζουμε επί λέξει από το βιβλίο του Ρώσσελ «Ο καιρός εστίν εγγύς», που εκδόθηκε το 1889 στην αγγλική και αργότερα αναφέρεται και σαν δεύτερος τόμος των Γραφικών Μελετών. Παραθέτουμε από την πρώτη ελληνική έκδοση του 1907 σελίδες 85-87, όπου οι προσδοκίες του Ρώσσελ για το 1914, συνοψίζονται σε επτά σημεία: «πρώτον, ότι η βασιλεία του Θεού θα αρχίσει προσπτώσα πλήρη παγκόσμιον επικράτησιν, την χρονική εκείνη περίοδον και ότι τότε θέλει ανιδρυθεί, ήτοι εγκατασταθεί μονίμως επί της γης. Δεύτερον, ότι εκείνος εις ον απόκειται το δικαίωμα να λάβει την κυριαρχία του κόσμου θέλει είσθαι τότε παρών, ως ο νέος της γης κυριάρχης. Τρίτον, ότι ολίγον προ του τέλους του 1914 μ.Χ., το τελευταίον μέλος της θεόθεν αναγνωριζομένης εκκλησίας του Χριστού, του βασιλείου ιερατεύματος, του σώματος του Χριστού, θέλει δοξασθεί μετά της κεφαλής. Τέταρτον, ότι από του καιρού εκείνου και εφεξής, η Ιερουσαλήμ δεν θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, αλλά θέλει εγερθεί από της τέφρας της θείας δυσμενείας, εις τιμήν. Πέμπτον, ότι περί την χρονικήν εκείνην περίοδον, η προ ταύτης, η πώρωσις του Ισραήλ θα αρχίσει παρερχομένη. Έκτον, ότι ο μέγας καιρός της θλίψεως οία δεν έγινε αφ’ ου υπήρχεν έθνος, θέλει αφιχθεί εις το κατακόρυφον σημείον της δριμύτητός της, οι δε νέοι ουρανοί και η νέα γη, μετά των ειρηνικών αυτής ευλογιών, θέλουσι αναγνωρισθεί υπό δια της θλίψεως μαστιζομένης ανθρωπότητος. Έβδομον, ότι προ της ρηθείσης χρονολογίας η βασιλεία του Θεού, διοργανωμένη εν δυνάμει θέλει είσθαι και εν τη γη και θέλει κτυπήσει τότε και κατασυντρίψει την εικόνα των εθνών [Δανιήλ 2:34] και εκμηδενίσει τελείως την ισχύν των βασιλέων αυτών». Εδώ τελειώνει η παράθεση από τη σελίδα 87 του βιβλίου του 2^ου τόμου των Γραφικών Μελετών, για το τι ανέμενε ο Ρώσσελ να συμβεί το 1914. Ας παραθέσουμε όμως από το ίδιο βιβλίο από τις σελίδες 113 και 114 για το τι ισχυριζόταν για τη βασιλεία του Θεού. Διαβάζουμε: «μην εκπλαγείτε λοιπόν, οπόταν εις επόμενα κεφάλαια, ίδητε προσαγομένας αποδείξεις, ότι η ίδρυσις της βασιλείας του Θεού, έχει ήδη αρχίσει, ότι εν τη προφητεία καταδεικνύεται ως μέλλουσα να αρχίσει την εξάσκησιν της εαυτής εξουσίας κατά το 1878 μ.Χ. και ότι ο πόλεμος της ημέρας της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος [Αποκ.16:14], όστις θέλει λήξει εν έτει 1914 μετά της πλήρους ανατροπής της ενεστώσης διακυβερνήσεως της γης, ήρξατο ήδη».

Νομίζουμε πως περιτεύει κάθε σχόλιο για τις αλαζονικές δηλώσεις και προφητείες που εκφράζει και την ανοησία που περιέχουν. Ας μας επιτραπεί όμως να συνοψίσουμε με δυο κουβέντες τις θέσεις του και τις προφητείες που εξέφρασε για το 1914: Το 1889 που εξεδόθη το βιβλίο, ο Ρώσσελ πίστευε λοιπόν, ότι η βασιλεία του Θεού είχε εγκαθιδρυθεί αοράτως στους ουρανούς το 1878, ότι ο Αρμαγεδώνας είχε ήδη αρχίσει και ότι θα έληγε το 1914, οπότε θα έληγε η «μεγάλη θλίψη», θα αρπαζόταν η εκκλησία του Χριστού και θα δοξαζόταν και πως τότε θα υπήρχε αποκατάσταση της κατά γράμμα Ιερουσαλήμ, ενώ θα συνετρίβοντο όλες οι βασιλείες της γης και θα γίνονταν οι «νέοι ουρανοί» και η «νέα γη», φέροντας μαζί τις ειρηνικές τους ευλογίες. Πράγματι, το 1914 ήλθε, αλλά όχι μόνο δεν έφερε ειρηνικές ευλογίες, αλλά ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Όχι μόνο δεν δοξάστηκε η Εκκλησία και δεν έληξε ο Αρμαγεδώνας και η «μεγάλη θλίψη», αλλά η ανθρωπότητα μπήκε σε φάση θλίψης και αναταραχής. Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε ακόμη. Εκείνο όμως που ενδιαφέρει είναι ότι οι προφητείες του Ρώσσελ, διαψεύστηκαν όλες και μάλιστα παταγωδώς. Το μόνο που έμεινε, ήταν η χρονολογία 1914 που και αυτή, η οποία άλλωστε, όπως ειπώθηκε πιο πάνω, δεν ήταν δική του ανακάλυψη, αλλά του Μπάρμπουρ, θα είχε ξεχαστεί, όπως και τόσες άλλες, αν δεν σημειωνόταν ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Μια τυχαία σύμπτωση λοιπόν. Ωστόσο, σημειώνουμε και πάλι, ότι όλες οι προφητείες του Ρώσσελ για το 1914, αποδείχθηκαν ψευδείς.

Ας δούμε όμως μέσα από την Αγία Γραφή τα χαρακτηριστικά του ψευδοπροφήτη, όπως αναγράφονται στο Δευτερονόμιο 18:20-22: «Ο προφήτης όμως όστις ασεβήση και λαλήση εν τω ονόματί μου λόγον τον οποίον εγώ δεν προσέταξα εις αυτόν να λαλήση, ή όστις λαλήση εν τω ονόματι άλλων θεών, ο προφήτης εκείνος θέλει θανατωθή.

21 Και εάν είπης εν τη καρδία σου, Πως θέλομεν γνωρίσει τον λόγον, τον οποίον ο Κύριος δεν ελάλησεν;

22 Όταν τις προφήτης λαλήση εν τω ονόματι του Κυρίου και ο λόγος δεν γείνη ουδέ συμβή, ούτος είναι ο λόγος τον οποίον ο Κύριος δεν ελάλησεν· ελάλησεν αυτόν ο προφήτης εν υπερηφανία· δεν θέλετε φοβηθή απ' αυτού».

Ερωτούμε λοιπόν: αν δεν είναι ο Ρώσσελ ψευδοπροφήτης, τότε ποιος είναι; Το ίδιο βέβαια ερώτημα αφορά και τους διαδόχους του. Τους υπευθύνους της Εταιρείας «Σκοπιά», που επανειλημμένα όριζαν ημερομηνίες και διαψεύδονταν. Εν τω μεταξύ όλα αυτά τα έκαναν στο Όνομα του Θεού, αξιώνοντας πως είναι το μοναδικό του κανάλι. Βέβαια, το κακό δεν σταματά στην ψευδοπροφητεία, αλλά συνεχίζεται με το ψέμα και την αμετανοησία. Όταν δεν έγιναν όλα αυτά το 1914, δεν μετανόησαν και ζήτησαν «συγνώμη», αλλά συνέχισαν και μάλιστα καλύπτοντας τις αποτυχίες τους με ψεύδη. Έτσι στις μέρες μας, ενώ η «Σκοπιά» αναφέρεται στον Ρώσσελ με λόγια επαινετικά και μακαρισμούς αγίου, δεν αναφέρει ποτέ τι είχε προφητεύσει για το 1914. Ποτέ δεν παραθέτει από δικά της έντυπα, όπως αυτό που αναφέραμε, αλλά προτιμά κοσμικές εφημερίδες. Αυτό το κάνει εσκεμμένα, για να αποκρύψει τα στοιχεία από τους οπαδούς της. Μακάρι να ήξεραν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, αυτά που γράφτηκαν σ’ αυτή τη σειρά μελετών.

Πιστεύουμε, ότι οι περισσότεροι θα είχαν διαχωρίσει τη θέση τους από την Εταιρεία «Σκοπιά». Ωστόσο, ευχόμαστε ολόψυχα ο Κύριος να τους φωτίσει και να λάμψει στις εσκοτισμένες τους διάνοιες το φως του Ευαγγελίου.

Νομίζουμε, πως πολλές φορές, είναι προτιμότερο και ίσως αποτελεσματικότερο, να βοηθήσει κανείς τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να καταλάβουν το λάθος τους, με το να τους αποδείξει πόσο λανθασμένες είναι αυτές οι εσχατολογικές τους χρονολογήσεις, μια και οι χρονολογήσεις αυτές είναι τόσο σημαντικές για την Εταιρεία «Σκοπιά», παρά να εμπλακεί σε ατέρμονες δογματικές συζητήσεις.

Απομαγνητοφώνηση Ν.Τ.