607 - 1914

To 1914 είναι θεμελιώδης χρονολογία για την ύπαρξη της Εταιρίας Σκοπιά, καθώς από αυτήν αντλεί την ιδέα ότι ο Ιησούς εξέλεξε την εταιρία Σκοπιά το 1919 ως την οργάνωσή του και μοναδικό αγωγό σωτηρίας. Εάν το 1914 είναι ανακριβές δεν υπάρχει ανάγκη να γίνει κάποιος Μάρτυρας του Ιεχωβά για να επιβιώσει στον επικείμενο πόλεμο του Αρμαγεδδώνα. Για το λόγο αυτό, η ακόλουθη πληροφορία για το αν ο Ιησούς άρχισε την αόρατη διακυβέρνησή του το 1914 είναι κρίσιμη πληροφορία για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Αυτό το άρθρο δείχνει ότι το 4^ο κεφάλαιο της προφητείας του Δανιήλ δεν αποδεικνύει ότι ο Ιησούς άρχισε να κυβερνά το 1914 για τους παρακάτω λόγους:

·         Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι το 4^ο κεφάλαιο του Δανιήλ είχε αυτές τις δύο εκπληρώσεις ούτε ότι αποτελεί μια προφητεία του τέλους.

·         Η Ιερουσαλήμ δεν έπεσε το 607 π.Χ.

·         Η μεθοδολογία ερμηνείας αυτής της προφητείας από την εταιρία Σκοπιά είναι ασυνεπής και ελαττωματική σε πολλούς τομείς.

Ένα άτομο οφείλει να είναι ρεαλιστικό σχετικά με την ικανότητα της εταιρίας Σκοπιά να ερμηνεύει προφητείες. Η Εταιρία έχει μια προϊστορία αποδεδειγμένων χρονολογικών αποτυχιών στις προφητικές προβλέψεις της σε ποσοστό 100%. Όπως έχει αναλυθεί σε άλλες μελέτες η εταιρία Σκοπιά χρησιμοποίησε τη Βιβλική προφητεία για να εξηγήσει ότι οι παρακάτω χρονολογίες είχαν ιδιαίτερη σημασία: 1780, 1799, 1829, 1844, 1846, 1872, 1874, 1875, 1878, 1880, 1881, 1891, 1906, 1914, 1915, 1918, 1920, 1925 και 1975.

Η κάθε μια από αυτές τις ερμηνείες είναι τώρα παραδεκτό από την ίδια την εταιρία Σκοπιά ότι ήταν λάθος! Ακόμη και το 1914 και το 1918 δεν εκπληρώθηκαν οι προσδοκίες που είχαν διατυπωθεί και στη συνέχεια δόθηκαν διαφορετικές ερμηνείες. Εμπνέει αυτό το γεγονός εμπιστοσύνη ότι η τρέχουσα κατανόηση για το 1914 είναι σωστή και ότι το Άγιο Πνεύμα καθοδηγεί την προφητική ερμηνεία της Σκοπιάς;

Το 4^ο Κεφάλαιο του Δανιήλ δεν έχει τη δεύτερη εκπλήρωση

Η κάθε μια από τις προφητείες που περιέχει το βιβλίο του Δανιήλ έχει μια εκπλήρωση και όμως η Σκοπιά ισχυρίζεται ότι το Δανιήλ 4: 9-32 πρέπει να έχει και δεύτερη εκπλήρωση.

Δανιήλ κεφ. 2: Μια τεράστια εικόνα που αντιπροσωπεύει Βασιλείες.

Δανιήλ κεφ. 4: Οι επτά καιροί αντιπροσωπεύουν τον Ναβουχοδονόσορα.

Δανιήλ κεφ. 5: Η γραφή στον τοίχο προλέγει την άμεση καταστροφή της Βαβυλώνας.

Δανιήλ κεφ. 7: Τέσσερα θηρία αντιπροσωπεύουν Παγκόσμιες Δυνάμεις.

Δανιήλ κεφ. 9: Εβδομήντα εβδομάδες που προεσκίαζαν τον έρχομό του Μεσσία.

Δανιήλ κεφ. 11: Οι Βασιλείς του Βορρά και του Νότου.

Το 4^ο κεφάλαιο του Δανιήλ προφητεύει ότι ο Ναβουχοδονόσορ θα συμπεριφερόταν σαν θηρίο επί επτά χρόνια. Δεν υπάρχει καμία αναφορά σε δεύτερη εκπλήρωση και χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να συμπεράνει κάποιος ότι υποδεικνύει την εποχή μας.

«Βαλτασάσαρ, αρχηγέ των μάγων ιερέων, επειδή εγώ γνωρίζω καλά ότι το πνεύμα των αγίων θεών είναι σε εσένα και ότι δεν υπάρχει κανένα μυστικό που να σε προβληματίζει, πές μου τα οράματα του ονείρου μου, το οποίο είδα, και την ερμηνεία του.

10 Έβλεπα, λοιπόν τα οράματα του κεφαλιού μου στο κρεβάτι μου, και ορίστε! Ένα δέντρο στο μέσο της γής, το ύψος του οποίου ήταν τεράστιο. 11 Το δέντρο μεγάλωσε και έγινε ισχυρό, και το ύψος του έφτασε τελικά ως τους ουρανούς, και ήταν ορατό ως την άκρη ολόκληρης της γής. 12 Το φύλλο του ήταν ωραίο και ο καρπός του άφθονος, και υπήρχε τροφή για όλους σε αυτό. Κάτω από αυτό ζητούσαν ίσκιο τα ζώα του αγρού, και στα κλαριά του κατοικούσαν τα πουλιά των ουρανών, και από αυτό τρεφόταν κάθε σάρκα. 13 Συνέχιζα να βλέπω, στα οράματα του κεφαλιού μου στο κρεβάτι μου, και ορίστε! ένας επιτηρητής, ένας άγιος, που κατέβαινε από τους ουρανούς. 14 Φώναζε δυνατά και έλεγε τα εξής: «Κόψτε το δέντρο και αποκόψτε τα κλαριά του. Τινάξτε το φύλλωμά του και σκορπίστε τους καρπούς του. Ας φύγουν τα ζώα από κάτω του και τα πουλιά από τα κλαριά του. 15 Το στέλεχος των ριζών του, όμως, αφήστε το στη γη, και μάλιστα με δεσμά σιδερένια και χάλκινα μέσα στο χορτάρι του αγρού, και με τη δροσιά των ουρανών ας βρέχεται και με τα ζώα ας είναι η μερίδα του μέσα στο χόρτο της γής. 16 Η καρδιά του ας αλλάξει από ανθρώπινη και ας του δοθεί καρδιά ζώου, και εφτά καιροί ας περάσουν από πάνω του. 17 Με διάταγμα επιτηρητών είναι το πράγμα και με λόγο αγίων είναι αυτό που ζητείται, προκειμένου να γνωρίσουν αυτοί που ζούν ότι ο Ύψιστος είναι ΄Αρχοντας στη βασιλεία των ανθρώπων και ότι σε όποιον θέλει τη δίνει και εγκαθιστά σε αυτήν ακόμη και τον πιο ασήμαντο των ανθρώπων. «18 Αυτό ήταν το όνειρο που είδα εγώ, ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ, και εσύ, Βαλτασάσαρ, πές ποια είναι η ερμηνεία, εφόσον όλοι οι σοφοί του βασιλείου μου δεν μπορούν να κάνουν γνωστή την ερμηνεία σε εμένα. Αλλά εσύ είσαι ικανός, γιατί το πνεύμα των αγίων θεών είναι σε εσένα.

19 Τότε ο Δανιήλ, του οποίου το όνομα είναι Βαλτασάσαρ, έμεινε κατάπληκτος για μια στιγμή και οι σκέψεις του τον τρόμαξαν. Ο βασιλιάς αποκρίθηκε και είπε: «Βαλτασάσαρ, ας μη σε τρομάζει το όνειρο και η ερμηνεία». Ο Βαλτασάσαρ αποκρίθηκε και είπε: «Κύριέ μου, είθε το όνειρο να εφαρμοστεί σε εκείνους που σε μισούν και η ερμηνεία του στους αντιδίκους σου.

20 «Το δέντρο το οποίο είδες, που έγινε μεγάλο και ισχυρό και το ύψος του έφτασε τελικά ως τους ουρανούς και ήταν ορατό σε όλη τη γή, 21 και το φύλλωμά του ήταν ωραίο και ο καρπός του άφθονος και υπήρχε σε αυτό τροφή για όλους, κάτω από το οποίο κατοικούσαν τα ζώα του αγρού και στα κλαριά του φώλιαζαν τα πουλιά των ουρανών, 22 είσαι εσύ, βασιλιά, επειδή εσύ έχεις γίνει μεγάλος και ισχυρός και το μεγαλείο σου αυξήθηκε και έφτασε ως τους ουρανούς, και η εξουσία σου για διακυβέρνηση ως την άκρη της γής. 23 Και επειδή ο βασιλιάς είδε έναν επιτηρητή, έναν άγιο που κατέβαινε από τους ουρανούς, ο οποίος και έλεγε: «Κόψτε το δέντρο και καταστρέψτε το. Το στέλεχος των ριζών του, όμως, αφήστε το στη γή, αλλά με δεσμά σιδερένια και χάλκινα, μέσα στο χορτάρι του αγρού, και με τη δροσιά των ουρανών ας βρέχεται και με τα ζώα του αγρού ας είναι η μερίδα του, ώσπου να περάσουν εφτά καιροί από πάνω του», 24 αυτή είναι η ερμηνεία, βασιλιά, και το διάταγμα του Υψίστου είναι εκείνο που θα έρθει πάνω στον κύριό μου το βασιλιά. 25 Και εσένα θα σε διώξουν από τους ανθρώπους, και με τα ζώα του αγρού θα είναι η κατοικία σου, και χόρτο θα σου δίνουν να τρώς όπως οι τράγοι, και με τη δροσιά των ουρανών θα βρέχεσαι, και εφτά καιροί θα περάσουν από πάνω σου, ώσπου να γνωρίσεις ότι ο Ύψιστος είναι Άρχοντας στη βασιλεία των ανθρώπων και ότι σε όποιον θέλει τη δίνει. 26 «Και επειδή ειπώθηκε να αφήσουν το στέλεχος των ριζών του δέντρου, η βασιλεία σου θα είναι βέβαιη για εσένα αφού γνωρίσεις ότι οι ουρανοί κυβερνούν. 27 Γι' αυτό, βασιλιά, ας σου φανεί καλή η συμβουλή μου και αφαίρεσε τις αμαρτίες σου μέσω δικαιοσύνης και την αδικία σου δείχνοντας έλεος στους φτωχούς. Ίσως να υπάρξει παράταση στην ευημερία σου.

«28 Όλα αυτά ήρθαν πάνω στον Ναβουχοδονόσορα το βασιλιά. 29 Αφού πέρασαν δώδεκα σεληνιακοί μήνες, περπατούσε πάνω στο βασιλικό ανάκτορο της Βαβυλώνας. 30 Και αποκρίθηκε ο βασιλιάς και είπε: «Δεν είναι αυτή η Βαβυλώνα η Μεγάλη, την οποία εγώ έχτισα για το βασιλικό οίκο με την ισχύ της κραταιότητάς μου και για την αξιοπρέπεια της μεγαλειότητάς μου; «31 Ενόσω ο λόγος ήταν ακόμη στο στόμα του βασιλιά, μια φωνή ήρθε από τους ουρανούς: «Σε εσένα αναγγέλεται Ναβουχοδονόσορ βασιλιά: «Η βασιλεία σου έφυγε από εσένα, 32 και σε διώχνουν από τους ανθρώπους, και με τα ζώα του αγρού θα είναι η κατοικία σου. Χόρτο θα σου δίνουν να τρως όπως οι ταύροι, και εφτά καιροί θα περάσουν από πάνω σου, ώσπου να γνωρίσεις ότι ο Ύψιστος είναι Άρχοντας στη βαλεία των ανθρώπων και ότι σε όποιον θέλει τη δίνει».

Υπάρχει κάτι για να συμπεράνουμε ότι πρέπει να υπάρχει αυτή η δεύτερη εκπλήρωση; Δεν υπάρχει καμιά αναφορά σε δεύτερη εκπλήρωση, ούτε αναφορά σε «καιρούς των εθνών», ούτε αναφορά σε «έσχατες ημέρες», ούτε αναφορά στους Ισραηλίτες. Παρ' όλα αυτά, η «προφητεία των επτά καιρών» είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στα πιστεύω της εταιρίας Σκοπιά και η μόνη Γραφική περικοπή που χρησιμοποιείται για να αποδείξει ότι ο Ιησούς άρχισε να κυβερνά συγκεκριμένα το έτος 1914!

Η τρέχουσα κατανόηση της Σκοπιάς είναι ότι αυτή η προφητεία υποδηλώνει ότι το 607 π.Χ. τερματίστηκε η διακυβέρνηση των Ιουδαίων από τον Θεό με την ολοκληρωτική καταστροφή της Ιερουσαλήμ από την Βαβυλώνα. Τα επόμενα 2520 χρόνια ήταν ο καιρός της απρόσκοπτης διακυβέρνησης των εθνών έως ότου ο Θεός εγκαθίδρυσε εκ νέου τη Βασιλεία του στον ουρανό το 1914.

Η ερμηνεία έχει ως εξής:

Η κοπή του δέντρου αντιπροσωπεύει την καταστροφή του βασιλείου του Ιούδα από τον Ναβουχοδονόσορα το 607 π.Χ.

Οι επτά καιροί απαρτίζονται από 2520 χρόνια, επτά σεληνιακά έτη 360 ημερών το καθένα.

Η αρχή «μία ημέρα αντί ενός έτους» μετατρέπει τις 2520 ημέρες σε 2520 χρόνια.

Τα 2520 χρόνια των «καιρών των εθνών» τελείωσαν το 1914, συμπίπτοντας με την έναρξη της ουράνιας διακυβέρνησης του Ιησού.

Ακόμη κι' αν το 4^ο κεφάλαιο του Δανιήλ επρόκειτο να έχει μια δεύτερη εκπλήρωση κάθε σημείο βασίζεται σε παρανοήσεις.

Το 607 π. χ. είναι εσφαλμένη χρονολογία

Η Ιερουσαλήμ έπεσε μεταξύ του 586 και 587 π.Χ. Έτσι λένε όλες οι εγκυκλοπαίδειες του κόσμου και αυτό υποστηρίζεται από ένα συντριπτικό όγκο πληροφοριών. Η Σκοπιά, για να φτάσει στο 1914, ισχυρίζεται ότι αυτό είναι λάθος και ότι η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 607 π.Χ. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Εάν οι καιροί των εθνών δεν τελείωσαν το 1914 τότε η εταιρία Σκοπιά δεν εξελέγη από τον Ιησού το 1919, και η εξουσία που υποτίθεται ότι της ανέθεσε ο Ιησούς δεν είναι απλά μετέωρη, είναι ανύπαρκτη.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι που χρησιμοποιούνται για να καθοριστεί ότι η Ιερουσαλήμ έπεσε το 587 π.Χ. Αυτοί περιλαμβάνουν τον Κανόνα του Πτολεμαίου, το Χρονικό του Ναβονίδη, της Χαράν, την στήλη της Χιλλά και τον συγχρονισμό με την Αιγυπτιακή χρονολογία. Το Λεξικό της Βιβλικής Αρχαιολογίας, σελίδα 24, αναφέρει: Οι αρχαιολογικές αποδείξεις για την καταστροφή του [Ιουδαϊκού] βασιλείου το 586 π.Χ. προέρχονται από την Ιερουσαλήμ, τη Λαχείς, το Τέλ Μπάϊτ Μιρσίμ και άλλες τοποθεσίες. Δεκάδες χιλιάδες λεπτομερών οικονομικών, διαχειριστικών και νομικών πήλινων εγγράφων έχουν ανασκαφεί που περιγράφουν τα καθημερινά, μηνιαία και ετήσια συμβάντα κατά τη διάρκεια της Νέο-Βαβυλωνιακής περιόδου που καλύπτει μόνο 87 χρόνια από το 625 έως το 539 π.Χ. Μνημειώδης είναι η εργασία που ολοκλήρωσε και εξέδωσε σε βιβλίο ο Σουηδός Μάρτυρας του Ιεχωβά Κάρλ Όλαφ Γιόνσον. Στο βιβλίο του με τίτλο «Οι Καιροί των Εθνών Αναθεωρημένοι» (1983) αναλύει 17 ανεξάρτητες σειρές αποδείξεων ότι η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 586-587 π.Χ.

Η ιστορική προσωπογραφία καθιστά την εκ μέρους της Σκοπιάς προσθήκη είκοσι (20) ετών Βαβυλωνιακής ιστορίας απίθανη διότι επεκτείνει τη διάρκεια ζωής των Βαβυλώνιων βασιλέων που έχουν ανακαλυφθεί. Μια σύγκριση της χρονολογίας της Σκοπιάς με την επαγγελματική δραστηριότητα του Βαβυλωνιακού εμπορικού οίκου Εγκίμπ, για παράδειγμα, θα απαιτούσε οι άνθρωποι που μνημονεύονται σ' αυτά τα αρχεία να εργάζονταν μέχρι την ηλικία των 100 ετών και πάνω. Παρόμοια η στήλη Αντάντ-Γκούπι, θα απαιτούσε η μητέρα του Ναβονίδη να είχε ζήσει μέχρι την ηλικία των 121 ετών.

Η απόλυτα προβλεπτή φύση των κινήσεων των άστρων και των πλανητών καθιστά τις αστρονομικές παρατηρήσεις ανεκτίμητες στη χρονολόγηση προηγούμενων γεγονότων. Οι Βαβυλώνιοι απέδιδαν μεγάλη σημασία στην αστρολογία και τα χιλιάδεε πήλινα αρχεία που ανακαλύφθηκαν αποδεικνύουν με ακρίβεια τα έτη και τις χρονολογίες της βασιλείας των Βαβυλώνιων βασιλέων. Ο VAT 4956 (πήλινη επιγραφή) παρέχει 30 παρατηρήσεις 5 από τις οποίες τοποθετούν το 37^ο έτος της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορα στο 586-587 π.Χ. καθιστώντας το απόλυτη χρονολογία. Αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς το 2 Βασιλ. 25: 2, 8 τοποθετεί «το ενδέκατο έτος του βασιλιά Σεδεκία» στο «δέκατο ένατο έτος του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα», αποδεικνύοντας πέραν πάσης αμφιβολίας τη χρονολογία για την πτώση της Ιερουσαλήμ.

Η ανασκευή της Σκοπιάς

Η Σκοπιά προβάλλει την αξίωση ότι όλες αυτές οι αποδείξεις είναι άνευ σημασίας και εσφαλμένες, τις οποίες δεν μπορεί κάποιος να εμπιστευθεί, «διότι διαφωνούν με την ερμηνεία της προφητείας» (που δίνει η Σκοπιά φυσικά).

«Εάν ακολουθήσουμε την ακριβή χρονομέτρηση του Ιεχωβά Θεού όπως καταγράφεται στο Λόγο του, βλέπουμε ότι η ερήμωση του Ιούδα διήρκεσε από το 607 έως το 537 Π.Κ.Χ., και ως εκ τούτου, αποφεύγουμε να κάνουμε το λάθος των χρονολόγων του Χριστιανικού κόσμου οι οποίοι αγνοούν την προφητεία της εβδομηκονταετούς ερήμωσης και χρονολογούν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 587 Π.Κ.Χ. Αυτοί περιορίζουν την ερήμωση της Ιερουσαλήμ και της γής του Ιούδα σε μόλις πενήντα χρόνια, αποδεχόμενοι τους αναξιόπιστους υπολογισμούς ειδωλολατρών ιστορικών μάλλον, παρά τον αλάνθαστο Λόγο του Θεού. «Σκοπιά 15-9 1965, σ. 569.

«Εντούτοις, όταν η ερμηνεία αυτών των ανακαλύψεων συγκρούεται με σαφείς δηλώσεις της Αγίας Γραφής, εμείς δεχόμαστε με πεποίθηση αυτά που λένε οι Άγιες Γραφές, είτε σχετίζονται με ζητήματα που αφορούν τη χρονολόγηση είτε με οποιοδήποτε άλλο θέμα» Σκοπιά 15 Μαρτίου 1989, σελ. 22.

Αυτή η αβάσιμη επιχειρηματολογία είναι αναποτελεσματική, καθώς η Σκοπιά στηρίζεται στα ίδια ιστορικά υπομνήματα για να φτάσει στο 607 π.Χ.

Το 607 μπορεί 'μόνο' να καθοριστεί χρησιμοποιώντας ιστορικά αρχεία που υπολογίζουν πότε έπεσε η Βαβυλώνα. Τα αρχαιολογικά τεκμήρια που υπάρχουν για να αποδείξουν ότι η καταστροφή της Ιερουσαλήμ έγινε το 586-587 π.Χ. είναι τα ίδια τεκμήρια που χρησιμοποιεί η εταιρία Σκοπιά για να αποδείξει ότι το 539 έγινε η καταστροφή της Βαβυλώνας.

Επιπλέον, ο ισχυρισμός ότι το 587 συγκρούεται με τη Βιβλική προφητεία είναι ένα άσχετο επιχείρημα, καθώς υπάρχουν ιστορικά αποδεκτοί τρόποι που συμφιλιώνουν την προφητεία με την ιστορία όπως θα καταδειχθεί περαιτέρω.

Δεν εκπλήσσει, λοιπόν, το γεγονός ότι πληροφορίες που εκτίθενται στα περιοδικά Σκοπιά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να δείξουν ότι το 607 είναι λάθος, εφόσον η Σκοπιά στηρίζεται σε ιστορικές αποδείξεις για να καθορίσει πότε έπεσε η Βαβυλώνα.

Απλός υπολογισμός

Ακολουθεί ένας απλός υπολογισμός του πότε έπεσε η Ιερουσαλήμ, παρμένος μόνο από έντυπα της Σκοπιάς. Ανασκοπώντας τον υπολογισμό να θυμάστε ότι όλα πηγαίνουν προς τα πίσω όταν υπολογίζουμε χρόνια π.Χ.

Η Βαβυλώνα έπεσε «Η Βαβυλώνα έπεσε το 539 π.Χ. «Βιβλίο «Η Βαβυλώνα η Μεγάλη Έπεσε--Η Βασιλεία του Θεού Κυβερνά» 539 π.Χ.

Ναβονίδης «Επί τη βάσει σφηνοειδών επιγραφών πιστεύεται ότι κυβέρνησε κάπου δέκα επτά χρόνια» Βοήθημα προς Κατανόηση Της Βίβλου, Ναβονίδης, σελ. 1195 17 έτη.

Λαμπασί-Μαρντούκ «Ο Λαμπασί--Μαρντούκ …ήταν ένας βίαιος νέος, και μέσα σε εννέα μήνες ένας δολοφόνος του έκοψε το λαιμό. «Η Βαβυλώνα η Μεγάλη Έπεσε-η Βασιλεία του Θεού Κυβερνά, σελ. 184. 1 έτος.

Νεριγκλισσάρ «Ο Νεριγκλισσάρ….. βασίλευσε τέσσερα χρόνια» Η Βαβυλώνα η Μεγάλη Έπεσε… σελ. 184. 4 έτη.

Εβίλ-Μερωδάχ «Αφού βασίλευσε δύο χρόνια ο βασιλιάς Εβίλ-Μερωδάχ δολοφονήθηκε» Η Βαβυλώνα η Μεγάλη Έπεσε…. σελίδα 184. 2 έτη

Ναβουχοδονόσορ «Ο Ναβουχοδονόσορ κυβέρνησε σαν βασιλιάς επί 43 χρόνια. «Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 2, σελ. 480. 43 έτη.

Έναρξη βασιλείας Ναβουχοδονόσορα Υπολογίζεται με την πρόσθεση των ανωτέρω ετών βασιλείας ενός εκάστου βασιλέως. 606 π.Χ.

Μείον 19 έτη βασιλείας 2 Βασιλέων 25: 8-9 «Στο δέκατο ένατο έτος του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα…. ο υπηρέτης του βασιλιά της Βαβυλώνας, ήρθε στην Ιερουσαλήμ. Και έκαψε τον οίκο του Ιεχωβά».

Με τον ανωτέρω απλό υπολογισμό έτος καταστροφής της Ιερουσαλήμ: 587 π.Χ.

Λεπτομερής υπολογισμός

Το εδάφιο 2 Βασιλέων 34: 1 καταγράφει ότι ο Ιωακείμ έδινε φόρο υποτελείας στη Βαβυλώνα επί τρία έτη. Το Βαβυλωνιακό υπόμνημα (τα αρχεία) επιβεβαιώνει αυτό το γεγονός για τα έτη 604, 603 και 602 π.Χ. με τον φόρο να συλλέγεται το Νοέμβριο/Δεκέμβριο. Όταν ήρθε ο καιρός να συλλέξει το φόρο το επόμενο έτος, η Αίγυπτος και ο Ιούδας στασίασαν. Τα Βαβυλωνιακά αρχεία δείχνουν ότι αρχίζοντας το Νοέμβριο του 601 π.Χ. ο Ναβουχοδονόσορ έκανε μεγάλο πόλεμο με την Αίγυπτο, τον οποίο ίσα που κέρδισε, με βαριές απώλειες και για τις δύο πλευρές. Ήταν τότε που η Βαβυλώνα ήταν σε αδύναμη κατάσταση όταν ο Ιωακείμ επαναστάτησε εναντίον του Ναβουχοδονόσορα, όπως αναφέρεται στο 2 Βασιλέων 24: 1, 2.

«Στις ημέρες του ανέβηκε ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας, και ο Ιωακείμ έγινε υπηρέτης του επί τρία χρόνια. Ωστόσο, στράφηκε και στασίασε εναντίον του. Και ο Ιεχωβά άρχισε να στέλνει εναντίον του ληστρικές ομάδες από Χαλδαίους και ληστρικές ομάδες από Συρίους και ληστρικές ομάδες από Μωαβίτες και ληστρικές ομάδες από γιούς του Αμών, και τους έστελνε εναντίον του Ιούδα για να τον καταστρέψει, σύμφωνα με το λόγο του Ιεχωβά τον οποίο είχε πεί μέσω των υπηρετών του των προφητών».

Καθώς ο Ναβουχοδονόσορ ήταν προσωπικά απασχολημένος με τον πόλεμο κατά της Αιγύπτου, χρησιμοποιήθηκαν τα υποτελή σ’ αυτόν έθνη της Συρίας και της Παλαιστίνης για να τιμωρήσουν την Ιερουσαλήμ εξαιτίας της επανάστασης του Ιωακείμ. Η καταστροφή που προκάλεσαν αυτά στον Ιούδα το Νοέμβριο/Δεκέμβριο του 601 π.Χ. ήταν αρκετά σοβαρή ώστε ειπώθηκε ότι είχαν εκπληρωθεί τα λόγια των προφητών ότι η Ιερουσαλήμ θα καταστρεφόταν. Αυτή ήταν η πρώτη καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τη Βαβυλώνα. Η πασίγνωστη δεύτερη και τελική καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τη Βαβυλώνα έγινε δέκα επτά χρόνια αργότερα, το 587 π.Χ.

Το 601 π.Χ. θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως η χρονολογία καταστροφής της Ιερουσαλήμ, μολονότι γενικά χρησιμοποιείται το 587 π.Χ. καθώς τότε καταστράφηκε ολοκληρωτικά. Σε κάθε περίππτωση το 607 π.Χ. είναι αστήρικτο. Εάν η Εταιρία αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει τη μια ή την άλλη χρονολογία θα έπρεπε να μετακινήσει την έναρξη των Εσχάτων Ημερών είτε στο 1920 είτε στο 1934.

Οι εκδόσεις της εταιρίας Σκοπιά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να καταδειχθεί ότι η χρονολογία καταστροφής της Ιερουσαλήμ είναι το 587 π.Χ. απλά προσθέτοντας το μήκος των βασιλειών των Βασιλέων της Βαβυλώνας που αυτές οι ίδιες έχουν δώσει.

«Ο Αμέλ-Μαρντούκ (Εβίλ-Μερωδάχ) ως ο μεγαλύτερος γιός διεδέχθη τον Ναβουχοδονόσορα στον θρόνο το 581 Π.Κ.Χ. Αυτός έκανε μια πράξη καλοσύνης σε έναν από τους αιχμαλώτους του Ιούδα με την οποία καλοσύνη ακούσια εκτέλεσε το σκοπό του Ιεχωβά. Το Δεύτερο Βασιλέων 25: 27-30 αναφέρει: «Εν δε τω τριακοστώ εβδόμω έτει της μετοικεσίας του Ιωαχείν βασιλέως του Ιούδα, τον δωδέκατον μήνα (το 580 Π.Κ.Χ.) ….. ο Εβίλ Μερωδάχ βασιλεύς της Βαβυλώνος, κατά το έτος καθ' ό εβασίλευσεν, ύψωσε εκ της φυλακής την κεφαλή του Ιωαχείν βασιλέως του Ιούδα, και ελάλησεν ευμενώς μετ' αυτού, και έθεσεν τον θρόνον αυτού επάνωθεν του θρόνου των βασιλέων των μετ΄αυτού έν Βαβυλώνι, και ήλλαξε τα ιμάτια της φυλακής αυτού και έτρωγεν άρτον πάντοτε μετ’ αυτού πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού. «Ο Ιωαχείν (ή Ιεχονίας) είχε επτά γιούς στη Βαβυλώνα, περιλαμβανομένου του Σαλαθιήλ, του οποίου ο γιός Ζοροβάβελ έγινε Κυβερνήτης της ανοικοδομημένης Ιερουσαλήμ, και μέσω της γενεαλογικής του γραμμής ήλθε ο Χριστός. (1 Χρον. 3: 17-19 Αγγαίος 1: 1, και 2: 23, Έσδρας 5: 1, 2 Ματθ. 1: 12) Ο Εβίλ Μερωδάχ βασίλευσε δύο χρόνια και δολοφονήθηκε από τον κουνιάδο του Νεριγκλισσάρ, ο οποίος βασίλευσε τέσσερα χρόνια, διάστημα που δαπάνησε σε οικοδομικά έργα. Ο ανήλικος γιός του Λαμπασί-Μαρντούκ, ένας βίαιος νέος, τον διεδέχθη και δολοφονήθηκε μέσα σε εννέα μήνες. Ο Ναβονίδης, ο οποίος είχε υπηρετήσει ως Κυβερνήτης της Βαβυλώνος και ο οποίος ήταν ο ευνοημένος θετός γιός του Ναβουχοδονόσορος έλαβε τον θρόνο και είχε μια δίκαιη και ένδοξη βασιλεία μέχρις ότου η Βαβυλων έπεσε το 539 Π.Κ.Χ. «Σκοπιά 1 Ιανουαρίου 1965, σελ. 29.

Αυτό το άρθρο δείχνει ότι η εταιρία Σκοπιά αποδέχεται τη λόγια άποψη της βαβυλωνιακής γραμμής των Βασιλέων. Τον Ναβουχοδονόσορα διαδέχθηκαν οι:

* Εβίλ Μερωδάχ 2 έτη.

* Νεριγκλισσάρ 4 έτη.

* Λαμπασί--Μαρντούκ 9 μήνες.

* Ναβονίδης μέχρι το 539 π.Χ.

Εκεί που η εταιρία Σκοπιά διαφέρει με την ιστορία είναι ότι λέει πως ο Ναβουχοδονόσορ παρέδωσε το θρόνο το 581 π.Χ. Η ιστορία δείχνει ότι αυτό έγινε το 562 π.Χ. Συνεπώς οι δύο χρονολογικές γραμμές είναι:

Για να είναι σωστή η χρονολογική γραμμή της Σκοπιάς θα πρέπει ο Ναβοβίδης να έχει κυβερνήσει επί 36 χρόνια, εντούτοις, η Εταιρία παραδέχεται ότι η αρχαιολογία δείχνει ότι κυβέρνησε μόνο 17 χρόνια.

«Άλλοι ερευνητές λένε αυτό: «Το Χρονικό το Ναβονίδη…. αναφέρει ότι η Σιπάρ έπεσε στις Περσικές δυνάμεις VII/14/17 (υποσημειώσεις) Τον 7^ο Εβραϊκό μήνα Τισρί, την 14^η ημέρα, το 17^ο έτος της βασιλείας του Ναβονίδη (10 Οκτωβρίου 539), ότι η Βαβυλώνα έπεσε VII/16/17 (12 Οκτωβρίου), και ότι ο Κύρος εισήλθε στη Βαβυλώνα VII/3/17 (29 Οκτωβρίου). Αυτό προσδιορίζει το τέλος της βασιλείας του Ναβονίδη και την αρχή της βασιλείας του Κύρου». Σκοπιά 15 Αυγούστου 1968, σελ. 491.

«Ναβονίδης. Ο τελευταίο ανώτατος μονάρχης της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας και πατέρας του Βαλτάσαρ. Βάσει ορισμένων κειμένων σφηνοειδούς γραφής πιστεύεται ότι κυβέρνησε περίπου 17 χρόνια. (556-539 Π.Κ.Χ.) Επιδόθηκε στα γράμματα, στις τέχνες και στη θρησκεία». Ενόραση, Τόμος Β΄, σελ. 411 (Ελληνική).

Υπάρχει ένα επιπλέον πρόβλημα που δημιουργείται από την χρονολογική γραμμή της Σκοπιάς. Το παρακάτω απόσπασμα προχωρεί και λέει ότι υπήρχαν δύο Ναβονίδηδες εξαιτίας επιγραφών που δείχνουν ότι ο Ναβονίδης κυβερνούσε πάνω σε μια πόλη στο όγδοο έτος του Ναβουχοδονόσορα. Ο λόγος για τον οποίο η Σκοπιά αναγκάσθηκε να δημιουργήσει έναν ανεπιβεβαίωτο δεύτερο Ναβονίδη ήταν ο ισχυρισμός της ότι ο Ναβουχουδονόσορ άρχισε να κυβερνά το 624 π.Χ. καθιστώντας τον Ναβονίδη πολύ νέο για να κυβερνά εκείνη την εποχή. Ωστόσο, εφόσον η αρχαιολογία δείχνει ότι ο Ναβουχοδονόσορ άρχισε να κυβερνά το 605 π.Χ. γίνεται απόλυτα αποδεκτό ότι ο Ναβονίδης μπορεί να κυβερνούσε μια πόλη το 597 π.Χ. και να είναι ακόμη ζωντανός το 539 π.Χ.

«Πινακίδες σφηνοειδούς γραφής από το όγδοο έτος του Ναβουχοδονόσορα (Νισάν 617--Νισάν 616 Π.Κ.Χ.) αναφέρουν κάποιον Ναμπού-νάϊντ τον οποίον χαρακτηρίζουν «κυβερνήτη της πόλης», και μερικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι αυτός είναι ο ίδιος Ναβονίδης που έγινε αργότερα βασιλιάς, Κάτι τέτοιο, όμως, θα σήμαινε πως ο Ναβονίδης ανέλαβε πολύ νέος αυτή τη διοικητική θέση και πως, όταν έπεσε η Βαβυλώνα, περίπου 77 χρόνια αργότερα (539 Π.Κ.Χ.), ήταν πολύ ηλικιωμένος». «Ενόραση», Τόμος Β΄, σελ. 457, Ελληνική.

Είναι εκπληκτικό ότι ακόμη και με την πληροφόρηση που παρέχει η εταιρία Σκοπιά μπορεί να φανεί ότι το 607 π.Χ. δεν είναι το έτος που έπεσε η Ιερουσαλήμ. Υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός τεκμηρίων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αποδείξουν ότι αυτή η χρονολογία είναι λανθασμένη. Από το 1929 ο Ρέϊμοντ Φίλιπ, στο βιβλίο του 'Ναβονίδης και Βαλτάσαρ' (Yale University Press), σελίδα 10, έδειξε ότι η γνώση για τη διάρκεια των βασιλειών αυτών των βασιλέων «βασίζεται πάνω σε περισσότερα από δύο χιλιάδες χρονολογημένα έγγραφα σφηνοειδούς γραφής. Ως εκ τούτου, πρέπει να γίνει αποδεκτή ως το τελικό κριτήριο για τον καθορισμό των Νέο-βαβυλωνιακών ζητημάτων».

539 π.Χ.

Ο Ρώσσελ πίστευε ότι το τέλος των εβδομήντα ετών ήταν το 536 π.Χ.

«ΤΑ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΡΗΜΩΣΗΣ. Αυτό μας φέρνει στην περίοδο ερήμωσης της γής η οποία διήρκεσε εβδομήντα χρόνια, και τελείωσε με την αποκατάσταση του λαού του από τη Βαβυλώνα, το πρώτο έτος του Κύρου, το 536 π.Χ. «Γραφικές Μελέτες, τόμος 2, 'Ο Καιρός Είναι Εγγύς', σελ. 51.

Ο Ρώσσελ μέτρησε 70 χρόνια πίσω και κατέληξε στο 606 π.Χ. Όταν η Σκοπιά κατήργησε στους υπολογισμούς της το έτος μηδέν στα μέσα της δεκαετίας του '40, διατήρησε το 1914 μετακινώντας την ερήμωση της Ιερουσαλήμ από το 606 π.Χ. στο 607 π.Χ. Αυτό απαιτούσε από την εταιρία Σκοπιά να τελειώνει τα 70 χρόνια το 537 π.Χ. από το 536 π.Χ. Ωστόσο, μέχρι το '40 οι ιστορικοί είχαν αποδείξει ότι η Βαβυλώνα είχε πέσει το 539 και η Σκοπιά έπρεπε να συμφωνήσει ότι αυτή η χρονολογία ήταν ιστορικά ένα έτος καμπής. Αντί να αλλάξει την έναρξη των 70 ετών στο 609 π.Χ. διατήρησε το 1914 διατυπώνοντας την εξήγηση ότι οι Ιουδαίοι προφανώς απελευθερώθηκαν δύο χρόνια μετά τη πτώση της Βαβυλώνας. Ωστόσο, αν λάβουμε υπ' όψη τα λόγια του Ιερεμία 25: 12 πρέπει να δεχτούμε το έτος 539 π.Χ. Αυτά αναφέρουν ότι τα εβδομήντα χρόνια θα συμπληρώνονταν όταν θα κετεστρέφετο η Βαβυλώνα, και όχι το έτος που θα απελευθερώνονταν, κατ' εκτίμηση, οι Ιουδαίοι. Αλλά για τη Σκοπιά το φλέγον ζήτημα ήταν να διατηρήσει πάση θυσία τη φόρμουλα 537+70=607+2520=1914 μ. Χ.

Ιερεμίας 25: 12, «Και όταν συμπληρωθούν εβδομήντα χρόνια, θα ζητήσω λογαριασμό από το βασιλιά της Βαβυλώνας, και από εκείνο το έθνος, λέει ο Ιεχωβά, «για το σφάλμα τους, από τη γή των Χαλδαίων», και θα την κάνω να είναι ερημότοπος στον αιώνα».

Ο Ιώσηπος συμφωνεί με τις αρχαιολογικές πηγές και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποδειχθεί ότι η Ιουδαϊκή καταστροφή έγινε το 587 π.Χ.

Αναφέρει ότι η Ιερουσαλήμ ήταν ερημωμένη μόνο για 50 χρόνια, στο 1^ο βιβλίο του «Κατά Απίωνος», κεφάλαιο 21, όπου λεέι:

«Ο Ναβουχοδονόσορ, στο δέκατο όγδοο έτος της βασιλείας του, ερήμωσε το Ναό μας και τον έθεσε σε κατάσταση αφανισμού για πενήντα χρόνια, αλλά στο δεύτερο έτος της βασιλείας του Κύρου ετέθησαν τα θεμέλιά του, και ολοκληρώθηκε πάλι στο δεύτερο έτος του Δαρείου».

Προκαλεί έκπληξη ότι η εταιρία Σκοπιά προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τον Ιώσηπο για να αποδείξει ότι η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 607 π.Χ.

Στο Παράρτημα της έκδοσης της Σκοπιάς «Ελθέτω η Βαιλεία Σου» παραθέτει από το βιβλίο του Ιώσηπου αριθμός ΧΙ «Αρχαιότητες των Ιουδαίων, Κεφάλαιο Ι (μολονότι το απόσπασμα είναι από το βιβλίο Χ):

«Όλη η Ιουδαία και η Ιερουσαλήμ, και ο ναός, εξακολούθησαν να είναι μια έρημος για εβδομήντα χρόνια».

Και ο Ιώσηπος «Κατά Απίωνος», Βιβλίο Ι, κεφ. 19:

«Η πόλη μας ήταν ακατοίκητη κατά το διάστημα των εβδομήντα ετών, μέχρι τις ημέρες του Κύρου». (τα πλάγια γράματα της Σκοπιάς).

Τονίζοντας τη λέξη ακατοίκητη η Σκοπιά αποκρύπτει τη σημασία της πρότασης. Εάν η έμφαση μετακινηθεί στη φράση κατά το διάστημα τότε η πρόταση δείχνει ότι ο Ιώσηπος υπονοούσε πως ήταν ακατοίκητη μόνο σε ένα τμήμα αυτής της περιόδου.

Η ερμηνεία της Σκοπιάς καθιστά τα έργα του Ιώσηπου αντιφατικά. Δεν υπάρχει αντίφαση όταν κατανοήσουμε αυτές τις δηλώσεις ότι σήμαιναν πως η Ιερουσαλήμ θα ήταν ακατοίκητη για μια περίοδο 50 ετών κατά τη διάρκεια της εβδομηκονταετούς ερήμωσης των γύρω εθνών. Τότε θα συμφωνεί και με τη Βιβλική προφητεία, με την ανωτέρω εξήγηση των 70 ετών, και επίσης με την ιστορία.

Προέβλεψε η Εταιρία Σκοπιά το 1914 ή το 1874 μ.Χ.;

Οι τρέχουσες εκδόσεις της εταιρίας Σκοπιά δεν περιγράφουν με ειλικρίνεια την ιστορία της σχετικά σχετικά με την ερμηνεία που είχε δοθεί στο 1914. Και πρίν και μετά το 1914, ανέφεραν σταθερά επί πενήντα και πλέον χρόνια ότι η βασιλική διακυβέρνηση του Ιησού άρχισε το 1874 μ.Χ.

Τώρα ισχυρίζεται ότι πρίν το 1914, η Σκοπιά έλεγε ότι αυτή ήταν η ημερομηνία (το 1914) που θα άρχιζε η διακυβέρνηση και η παρουσία του Ιησού. Φυσικά, αυτό δεν είναι αληθές όπως αποδεικνύουν τα παρακάτω αποσπάσματα που είναι λίγα από τα χιλιάδες που υπάρχουν στις διάφορες εκδόσεις της Σκοπιάς:

«Ο Κύριός μας, ο διορισμένος βασιλεύς, είναι τώρα παρών από τον Οκτώβριο του 1874 μ.Χ. σύμφωνα με την μαρτυρία των προφητών, προς εκείνους που έχουν αυτιά για να ακούσουν, και τα επίσημα εγκαίνια του βασιλικού αξιώματος χρονολογούνται από τον Απρίλιο του 1878 μ.Χ.». Γραφικές Μελέτες, Τόμος 4, (1897) σελ. 621.

«Η Γραφική απόδειξη είναι ότι η Δευτέρα παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού άρχισε το 1874 μ. Χ.».

«Από το 1874 και εντεύθεν είναι ο καιρός της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω….. η απόδειξις της επίσημης Παρουσίας του είναι τα φυσικά γεγονότα, και είναι απόδειξις επιβεβαιωτική της Παρουσίας του Κυρίου από το 1874.

... Η Παρουσία του αρχίζουσα από το 1874 έχει εκπλρώσει το έργο του θερισμού από το 1874 και εντεύθεν. «Η Επάνοδος του Κυρίου μας (1929) σελίδες 27, 33, 37.

Ο Ρώσσελ και ο Ρόδεφορδ πίστευαν ότι η αόρατη Παρουσία του Ιησού άρχισε το 1874 και η βασιλική του διακυβέρνηση από το 1878. Το τέλος των Καιρών των Εθνών θα υποδήλωνε ότι η Βασιλεία του Θεού θα αναλάμβανε εκ νέου την αόρατη διακυβέρνηση της γης, που θα άρχιζε με τον Αρμαγεδδώνα. Αυτό ίσχυε μέχρι την ημέρα που στο περιοδικό «Χρυσούς Αιών» του 1930, σελ. 503, ο Ρόδερφορδ ανέφερε για πρώτη φορά ότι η επάνοδος και η παρουσία του Χριστού έγινε το 1914 αντί του 1874. Αυτή η νέα ερμηνεία δεν μνημονεύθηκε πάλι μέχρι το 1943. Από το 1943 και εντεύθεν αναφέρεται σταθερά ότι η έναρξη των Εσχάτων Ημερών και η αρχή της Παρουσίας και της διακυβέρνησης του Ιησού σημειώθηκαν το 1914.

Γνωρίζοντας αυτές τις εξελίξεις της «κατανόησης», είναι αποκαλυπτικό να βρίσκουμε άρθρα της Σκοπιάς που ισχυρίζονται ότι η Οργάνωση πάντοτε κατανοούσε ότι το 1914 ήταν το έτος που άρχισε η Παρουσία του Ιησού και η διακυβέρνησή του.

«Γιατί, λοιπόν, τα έθνη δεν αναγνωρίζουν και δεν αποδέχονται ότι το αποκορύφωμα της κρίσης πλησιάζει; Είναι διότι δεν έχουν προσέξει την παγκόσμια διακήρυξη και διαφήμιση της Επανόδου του Χριστού και της Δευτέρας Παρουσίας του. Πολύ καιρό πρίν τον 1^ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υπέδειξαν το 1914 ως τον καιρό κατά τον οποίον το μεγάλο αυτό γεγονός θα συνέβαινε». (Σκοπιά 15 Ιουνίου 1954, σελ. 370).

«Παρόμοια, με θεϊκή πρόνοια, μια προφητεία έγινε αιτία να βρίσκονται σε αναμονή ειλικρινείς σπουδαστές της Αγίας Γραφής που ζούσαν τον 19^ο αιώνα. Συνδέοντας τους «επτά καιρούς» του εδαφίου Δανιήλ 4: 25 με τους «καιρούς των εθνών», αυτοί ανέμεναν ότι ο Χριστός θα λάβαινε βασιλική δύναμη το 1914». [Σκοπιά 15 Σεπτεμβρίου 1998, σελ. 15, (Ελληνική)].

Ποια εντύπωση προκαλούν οι προηγούμενες αναλήθειες για την εντιμότητα και ακεραιότητα της εταιρίας Σκοπιά; Εάν η Εταιρία δεν έχει ενδοιασμούς να παραποιεί και να διαστρεβλώνει τη δική της ιστορία τότε δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι αγνοεί ή και παραποιεί τα ιστορικά γεγονότα σχετικά με τη χρονολογία του 607 π.Χ. για να τα ταιριάξει στα δόγματά της.

Η αρχική προσδοκία ότι ο Ιησούς επέστρεψε αόρατα το 1874, και ότι η αόρατη επάνοδός του θα σημείωνε το τέλος των καιρών των εθνών ήταν πολύ πιο λογική από την τρέχουσα άποψη ότι αυτή άρχισε αόρατα. Εάν η προφητεία των επτά καιρών επρόκειτο να υποδηλώσει τον καιρό του τέλους της αόρατης διακυβέρνησης του Θεού, τότε επίσης, θα ανεμένετο ότι θα υποδήλωνε τον καιρό που η ορατή διακυβέρνηση του Θεού θα αντικαθιστούσε τους βασιλείς της γής. Με την τρέχουσα ερμηνεία, δεν υπάρχει τρόπος να αποδειχθεί εάν η ορατή βασιλεία του Θεού άρχισε να κυβερνά ή όχι.

Ιούλιο ή Οκτώβριο;

Πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι η έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου σημείωσε το τέλος των Καιρών των Εθνών και την έναρξη των Εσχάτων Ημερών. Μετά την πτώση του Σατανά από τον ουρανό στη γή, ο Σατανάς άρχισε να προκαλεί «ουαί στη γη» ξεκινώντας τον πόλεμο, μια σαφής ένδειξη ότι τώρα ήταν περιορισμένος στη γη. Αυτό είναι ανακριβές.

Η εταιρία Σκοπιά διδάσκει ότι ο Ιησούς άρχισε να κυβερνά στις 2 Οκτωβρίου 1914 μ.Χ.

«Αυτός ήταν ένας καιρός μεγάλου ενδιαφέροντος διότι λίγοι από εμάς πίστευαν σοβαρά ότι επρόκειτο να πάμε στον ουρανό στη διάρκεια της πρώτης εβδομάδος εκείνου του Οκτωβρίου. «Βιβλίο του Έτους 1975, σελ. 72.

Ωστόσο, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε 2 μήνες πριν από αυτό. Γενικά θεωρείται ότι άρχισε στις 28 Ιουλίου. Συνεπώς, η έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ως σημείο της Παρουσίας του Ιησού καθώς αυτός άρχισε πρίν την έναρξη των Εσχάτων Ημερών.

Η εταιρία Σκοπιά δίνει την εξήγηση ότι η έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ένα «προπέτασμα καπνού» εκ μέρους του Σατανά ώστε να εκτρέψει την προσοχή από την έλευση της Βασιλείας του Χριστού. Αυτό δεν προκαλεί αίσθηση καθώς η Βασιλεία του Ιησού είναι προς το παρόν αόρατη. Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, δεν συνέβαινε τίποτε ορατό στη γη ώστε να χρειάζεται κάποιο «προπέτασμα καπνού». Και αυτή η λογική δεν διαθέτει Γραφική υποστήριξη καθώς η Αποκάλυψη λέει ότι θα υπήρχαν «ουαί στη γη και τη θάλασσα» μετά την πτώση του Σατανά, όχι πριν από αυτήν.

Οι Εβδομήντα Εβδομάδες και οι Επτά Καιροί

Οι 70 Εβδομάδες είναι μια προφητεία του Δανιήλ που χρησιμοποιήθηκε για υποδείξει το χρόνο που ο Χριστός επρόκειτο ν' αρχίσει τη διακονία του. Μερικοί Μάρτυρες αισθάνονται ότι δεν μπορούν να εμπιστεύονται την ερμηνεία για τους Επτά Καιρούς διότι σ' αυτήν εφαρμόζεται η ίδια ερμηνευτική μέθοδος όπως και στην προφητεία των 70 Εβδομάδων.

Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι μετέωρος και δεν υπάρχει λογική βάση αφού ο υπολογισμός των δύο προφητειών διαφέρει αξιοσημείωτα. Εκείνο που είναι κοινό μεταξύ τους είναι ότι χρησιμοποιούν την ίδια φόρμουλα αντικατάστασης της μιας ημέρας από ένα έτος. Μετά απ' αυτό οι μεθοδολογίες χωρίζουν τους δρόμους τους.

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ. Η εταιρία Σκοπιά αποδέχεται την κοινή Χριστιανική κατανόηση ότι οι 70 Εβδομάδες υποδείκνυαν τον Ιησού. Απ' την άλλη μεριά, η ερμηνεία της Σκοπιάς για τους «επτά καιρούς», συναντάται μόνο σε μικρό αριθμό αιρέσεων, που όλες έχουν τις ρίζες τους στο Κίνημα των Αντβεντιστών του 19^ου αιώνα.

ΜΟΝΑΔΙΚΗ «ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ». Η εταιρία Σκοπιά συμφωνεί ότι η προφητεία των Εβδομήντα Εβδομάδων είχε μία μόνο εκπλήρωση, την έλευση του Μεσσία, ενώ ισχυρίζεται ότι οι Επτά Καιροί πρέπει να έχουν δύο εφαρμογές. Οι Επτά Καιροί σαφώς εκπληρώθηκαν με την επταετή παραφροσύνη του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα. Η Σκοπιά είναι μια απ' τις λίγες θρησκείες που προσπαθούν εφαρμόσουν μια δεύτερη εκπλήρωση και σημασία σ' αυτήν.

ΑΣΥΝΕΠΕΣ ΧΡΟΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ. Το μήκος των Εβδομήντα Εβδομάδων εύκολα υπολογίζεται ότι είναι 490 ημέρες και κατόπιν εφαρμόζεται η αρχή «μια ημέρα αντί για ένα έτος» για να επεκταθεί στα 490 χρόνια. Οι Επτά Καιροί δεν υπολογίζονται μ' αυτή τη μέθοδο. Με παραπομπές σε άλλα εδάφια ένας «καιρός» λέγεται ότι αντιπροσωπεύει ένα σεληνιακό έτος 360 ημερών ή 365 ημερών ανάλογα με το αποτέλεσμα που επιθυμεί να επιτύχει. Στους Επτά Καιρούς χρησιμοποιείται ένα σεληνιακό ημερολόγιο για να φτάσει στα 2520 χρόνια, αλλά κατόπιν εφαρμόζει ένα ηλιακό ημερολόγιο για να φτάσει στο 1914.

ΑΝΕΠΙΒΕΒΑΙΩΤΗ. Ο Ιησούς ήταν ορατά παρών τον καιρό που υπεδείχθη από την προφητεία των 70 Εβδομάδων και έτσι η εκπλήρωσή της είναι επιβεβαιωμένη. Υπολογίζεται τώρα ότι η εκπλήρωση των Επτά Καιρών έλαβε χώρα με τρόπο αόρατο, και ως τέτοια δεν μπορεί να παρατηρηθεί ή να επιβεβαιωθεί από κανέναν άλλον εκτος από τους ακολούθους των διδασκαλιών του Ρώσσελ.

Σεληνιακή ημέρα για ένα Ηλιακό Έτος

Η αρχή «μία ημέρα αντί ενός έτους» εχρησιμοποιείτο τακτικά από τον Ρώσσελ αλλά μόνο περιστασιακά στους προφητικούς υπολογισμούς του Ρόδερφορδ. Για παράδειγμα, οι προφητείες του Δανιήλ για τις 1260, 1290 και 1355 ημέρες, επί του παρόντος λέγεται ότι υποδηλώνουν «μία ημέρα για μία ημέρα». Όχι «μία ημέρα για ένα έτος». Προηγουμένως ο Ρώσσελ είχε ερμηνεύσει αυτές τις προφητείες σύμφωνα με την αρχή «μία ημέρα για ένα έτος», με αποτελέσματα εντελώς άσχετα με την τρέχουσα ερμηνεία.

Τα 2520 χρόνια υπολογίζονται με τη χρήση ενός σεληνιακού ημερολογίου 360 ημερών, με την υποστήριξη της σύγκρισης χρονικών πλαισίων του Δανιήλ με την Αποκάλυψη. Κατόπιν, όμως, η Σκοπιά εφαρμόζει τα 2520 σεληνιακά έτη σε ένα ηλιακό ημερολόγιο 365 1/4 ημερών για να φτάσει στο 1914. Αυτό αντιστοιχεί σε 2556 σεληνιακά έτη. Μερικοί λόγιοι προτιμούν τη συνεπή χρήση του σεληνιακού ημερολογίου και μετατρέπουν τα 2520 σεληνιακά έτη σε 907.200 ημέρες. Οι 907.200 ημέρες από το 607 π.Χ. τελείωσαν το 1878 μ.Χ.

Τι ήταν τα 70 χρόνια;

Η εταιρία Σκοπιά υποστηρίζει ότι εάν δεχτούμε ότι η Ιερουσαλήμ έπεσε το 587 π.Χ. πρέπει να συμβιβάσουμε τη Βιβλική προφητεία. Άλλοι, όμως, πιστοί Χριστιανοί είναι σε θέση να συμφιλιώσουν την 70ετή περίοδο με τη Βιβλική προφητεία χωρίς την επινόηση του έτους 607.

Διάφοροι Βιβλικοί συγγραφείς αναφέρονται σε μια 70ετή περίοδο, και μια προσεκτική ανάγνωση δείχνει ότι υπήρχαν περισσότερες από μία περίοδοι 70 ετών που αναφέρονται. Συνιστάται η ανάγνωση διαφόρων μεταφράσεων για να γίνει κατανοητή η σημασία των παρακάτω περικοπών, καθώς η Μετάφραση Νέου Κόσμου περιλαμβάνει ιδιαίτερες παρεκκλίσεις για να υποστηρίξει την επιθυμητή συγκεκριμένη κατανόηση κατά περίπτωση.

Το 25^ο κεφάλαιο του Ιερεμία εφαρμόζει τα 70 έτη και στα γύρω έθνη και στην Ιερουσαλήμ. Τα 70 έτη ήταν ολόκληρη η περίοδος που οι Βαβυλώνιοι είχαν κατακτήσει «αυτά τα έθνη».

«Ιερεμίας 25: 11, 12 «Και όλη αυτή η γή θα γίνει ερημωμένος τόπος, αντικείμενο κατάπληξης, και αυτά τα έθνη θα υπηρετήσουν το βασιλιά της Βαβυλώνας εβδομήντα χρόνια. Και όταν συμπληρωθούν εβδομήντα χρόνια θα ζητήσω λογαριασμό από το βασιλιά της Βαβυλώνας και από εκείνο το έθνος. «Ο Ιερεμίας λέει ότι τα 70 έτη τελειώνουν «όταν ζητηθεί λογαριασμός από το βασιλιά της Βαβυλώνας». Η Βαβυλώνα έπεσε το 539 π.Χ. δείχνοντας ότι η έναρξη αυτής της 70ετούς περιόδου εναντίον «αυτών των εθνών» μπορούσε να είναι το 609 π.Χ.

Σε μια ξεχωριστή περικοπή ο Ιερεμίας στο 29:10 αναφέρει ότι οι Ισραηλίτες θα δαπανούσαν 70 χρόνια στη Βαβυλώνα. Μια ανάγνωση από το εδάφιο 1 δείχνει ότι αυτά περιλαμβάνουν την περίοδο χρόνου κατά την οποίαν οι Ισραηλίτες είχαν μεταφερθεί στη Βαβυλώνα πρίν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Οι Ιστορικοί συμπεραίνουν ότι αυτό συνέβη το 605 π.Χ.

Το Ζαχαρίας 1: 12 και 7: 4, 5, το 2 Χρονικών 36: 20-23 και το Δανιήλ 9: 2, όλα αναφέρονται σε μια περίοδο 70 ετών.

Δανιήλ 9: 2 «Το πρώτο έτος της βασιλείας του, εγώ ο Δανιήλ διέκρινα από τα βιβλία τον αριθμό των χρόνων σχετικά με τα οποία είχε έρθει ο λόγος του Ιεχωβά στον Ιερεμία τον προφήτη για τη συμπλήρωση των ερημώσεων της Ιερουσαλήμ, δηλαδή, εβδομήντα χρόνια» 7 Ο Δανιήλ μπορεί να υπονοούσε την περίοδο από την πρώτη καταστροφή το 601 π.Χ. Εναλλακτικά, 70 έτη ήταν το μήκος της περιόδου που ο ναός ήταν σε φάση επισκευών, από τη έναρξη της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ το 589 π.Χ. ως την ολοκλήρωση του νέου ναού το 519 π.Χ.

Οποιαδήποτε κι' αν είναι η περίοδος αυτή, καμία από αυτές δεν υποδεικνύει το 607 π.Χ. και όμως η Βιβλική προφητεία μπορεί να συνεχίσει να επαληθεύεται αποδεχόμενη την καλά υποστηριζόμενη κοσμική ιστορία. Δεδομένου ότι το Δανιήλ κεφάλαιο 4 δεν ειναι μια προφητεία του καιρού του τέλους δεν έχει σημασία η ακριβής έναρξη και η λήξη των 70 ετών.

Ο πραγματικός λόγος για τον οποίον η Σκοπιά απορρίπτει το 587 π.Χ. είναι απλά διότι αυτό υπονομεύει τη βάση της για το 1914. Ως απόδειξη ότι το μοναδικό κίνητρο της αξίωσης για μια κατά γράμμα 70ετή περίοδο είναι η ευκολία της, εξετάστε το διαφωτιστικό κομμάτι του τρόπου σκέψης της Σκοπιάς όταν εξηγεί γιατί η προφητευθείσα 70ετής ερήμωση της Τύρου, που συμπίπτει ακριβώς με αυτήν της Ιερουσαλήμ, δεν ήταν κατά γράμμα 70ετής.

«Ο Ησαϊας προφητεύει στη συνέχεια: «Εκείνη την ημέρα η Τύρος θα ξεχαστεί επί εβδομήντα χρόνια, όσες είναι οι ημέρες ενός βασιλιά. «(Ησαϊας 23: 15^α)... Λέει: «αυτά τα έθνη θα υπηρετήσουν το βασιλιά της Βαβυλώνας εβδομήντα χρόνια». (Ιερεμίας 25: 8-17, 22, 27). Ομολογουμένως, η νησιωτική πόλη της Τύρου δεν παραμένει υποτελής στη Βαβυλώνα επί 70 πλήρη χρόνια, εφόσον η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία πέφτει το 539 Π.Κ.Χ. Φαίνεται ότι τα 70 χρόνια αναφέρονται στην περίοδο κατά την οποία η Βαβυλωνία ασκεί τη μεγαλύτερη κυριαρχία--όταν η Βαβυλωνιακή βασιλική δυναστεία καυχιέται ότι έχει υψώσει το θρόνο της ακόμη και πάνω από τα άστρα του Θεού». Διάφορα έθνη έρχονται κάτω από αυτή την κυριαρχία σε διάφορες εποχές. Αλλά στο τέλος των 70 χρόνων, αυτή η κυριαρχία θα συντριφτεί». «Η Προφητεία του Ησαϊα» Τόμος Α', σελ. 253.

Πρόκειται για την ίδια 70ετή περίοδο με αυτή της Ιερουσαλήμ. Πρόκειτα για τον ίδιο κατακτητή, τη Βαβυλώνα. Με το ίδιο τέλος, την πτώση της Βαβυλώνας το 539 π.Χ. Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος αυτή η ίδια εξήγηση να μην εφαρμοστεί και στην Ιερουσαλήμ, εκτός από το ότι θα υπονόμευε το δόγμα του 1914. Αυτήν την εξήγηση δίνουν όλοι οι λόγιοι και για την Ιερουσαλήμ. Αυτή την εξήγηση δίνει η Σκοπιά για την Τύρο αλλά την αρνείται για την Ιερουσαλήμ. Ο νοών νοήτω.

Η ιστορία της προφητείας

Δεν είναι το Άγιο Πνεύμα που απεκάλυψε την κατανόηση των Επτά Καιρών στον Πάστορα Ρώσσελ. Η κατανόηση αυτή προωθήθηκε στη διάρκεια του 19^ου αιώνα πρώτα από τον Ακουίλα Μπράουν, και μετά από τον Ουίλιαμ Μίλλερ, τον Ε. Β. Έλιοτ, τον Ρόμπερτ Σίλεϊ, τον Ιωσήφ Σάϊς και τον Νέλσονα Μπάρμπουρ.

Το 1823 ο Ακουίλα Μπράουν δημοσίευσε στο THE EVEN-TIDE ότι οι «επτά καιροί» του 4^ου κεφαλαίου του Δανιήλ ήταν προφητικοί αποτελούμενοι από 2520 χρόνια που διαρκούν από την αρχή της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορα το 604 π.Χ. έως το 1917 μ.Χ. Δεν τους ταύτισε με το τέλος των Καιρών των Εθνών που ανέφερε ο Ιησούς. Τη δεκαετία του 1830 ένας γεωργός ονόματι Ουίλιαμ Μίλλερ εξήγησε ότι ένας αριθμός προφητειών επρόκειτο να τελειώσουν το 1843, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι και το 4^ο κεφάλαιο του Δανιήλ θα εκπληρωνόταν το 1843. Για να γίνει αυτό ισχυρίσθηκε ότι οι «επτά καιροί» άρχισαν όταν ο Μανασσής, σύρθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα το 677 π.Χ. Οι «καιροί αυτοί» υποδήλωναν τον «καιρό του τέλους», την καταστροφή της Μεγάλης Βαβυλώνας και το πότε θα ανασταίνονταν οι νεκροί. Ο Απολλώς Χέιλ και ο Συλβέστερ Μπλις διόρθωσαν αυτή την χρονολογία αφαιρώντας το έτος μηδέν που ο Μίλλερ είχε χρησιμοποιήσει στον υπολογισμό του, προωθώντας το έτος 1844 ως τον καιρό του τέλους. Με εισήγηση του Μίλλερ ο Σάμιουελ Σνόου υπολόγισε ότι το τέλος θα έφτανε στις 22 Οκτωβρίου. Αυτό έγινε για να αντιστοιχεί με τη δέκατη ημέρα του έβδομου Ιουδαϊκού μήνα, την Ημέρα της Εξιλεώσεως του 1844. Αντί να χρησιμοποιήσει το ισχύον Ιουδαϊκό ημερολόγιο χρησιμοποίησε ένα αρχαιότερο ημερολόγιο που επινοήθηκε από τους Καραϊτες Ιουδαίους. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χρησιμοποιούν ακόμη το ημερολόγιο των Καραϊτών στους υπολογισμούς τους, περιλαμβανομένης και της ημέρας της Ανάμνησης.

Το 1840 ο Τζων Ντόουλινγκ προέβλεψε ότι η προφητεία του Μίλλερ δεν θα επαληθευόταν το 1843/1844. Στη διατριβή του «Μια Αναλυτική Παρουσίαση των Προφητειών--Των Υποτιθέμενων Προβλέψεων του Ουίλιαμ Μίλλερ για την Δευτέρα Έλευση του Χριστού το 1843», έγραψε τα εξής που εφαρμόζονται εξίσου και στην εταιρία Σκοπιά:

«Ο κ. Μίλλερ δεν είναι ο πρώτος κήρυκας μιας προφητείας που προσπάθησε δογματικά να προσδιορίσει το ίδιο το έτος της έλευσης του Χριστού. Δεν θα δαπανήσω αυτές τις σελίδες για να αναφερθώ στις ατομικές ιστορίες των συγκεκριμένων σοφών ερμηνευτών των προφητικών καιρών που έχουν προηγηθεί του κ. Μίλλερ στον καθορισμό του έτους της Κρίσεως. Οι ιστορίες τους ήταν όλες ίδιες. Πέτυχαν όπως και ο κ. Μίλλερ να ξυπνήσουν ένα συναγερμό στα στήθη μερικών απλών ανθρώπων, οι οποίοι ξέχασαν ότι ο Χριστός έχει πει πως «περί εκείνης της ημέρας και της ώρας ουδείς άνθρωπος γνωρίζει» …. Ο καιρός πλησίασε, το έτος ήρθε και πέρασε και ο προφήτης και το δόγμα του ξεχάστηκαν….. Ο αναγνώστης που δεν είναι πλήρως εξοικειωμένος με την ιστορία του κόσμου, και δεν είναι ενήμερος του τρόπου με τον οποίον ο κ. Μίλλερ συνεχίζει να κάνει τους υπολογισμούς του που όλοι συμπίπτουν στο έτος 1843, μελετώντας το βιβλίο του νομίζει ότι υπάρχουν κάποιες εντυπωσιακές συμπτώσεις και διεγείρεται αρκετά αν δεν πείθεται κιόλας….. Ας μελετήσει ο αναγνώστης και την περικοπή και το 4^ο κεφάλαιο του Δανιήλ από το οποίο είναι παρμένη, και ας φανταστεί αν μπορεί, με ποια υπερβολή της επινοητικότητας ο κ. Μίλλερ αντλεί από αυτήν απόδειξη της έλευσης του Χριστού για Κρίση το 1843... Τότε κοιτάζει μέσα στη Βιβλική χρονολογία, και βρίσκει ότι το έτος 677 π.Χ. ένας απ' τους βασιλείς του Ιούδα, ονόματι Μανασσής, φέρθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα και λέει, 'Τώρα πρέπει να αρχίζει η τιμωρία των «επτά καιρών».

Όταν το 1844 απεδείχθη εσφαλμένη προφητεία, την επεξεργάστηκαν εκ νέου οι Αντβεντιστές όπως ο Μπάρμπουρ και αργότερα προωθήθηκε από τον Ρώσσελ. Η χρονολογία έναρξης μετακινήθηκε στο 606 π.Χ. και η χρονολογία του τέλους στο 1914 μ.Χ. Αναμενόταν να καταλήξει στον Αρμαγεδδώνα. Όταν το τέλος δεν ήλθε το 1914 οι περισσότερες ομάδες των Αντβεντιστών συνειδητοποίησαν ότι το 4^ο κεφάλαιο του Δανιήλ δεν είχε, ούτε υπονοούσε κάποια δεύτερη εκπλήρωση, και έπαυσαν να αναφέρονται σ' αυτό.

Κατά τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα προέκυψε σωρός αποδείξεων που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η καταστροφή της Ιερουσαλήμ συνέβη μεταξύ του 586 και 587 π.Χ. Μια αντικειμενική ανάγνωση της Αγίας Γραφής και της ιστορίας καθιστά αυτό το συμπέρασμα αποδεκτό χωρίς δυσκολία. Η εταιρία Σκοπιά έχει ένα κεκτημένο συμφέρον για το 1914 και συνεπώς και για το 607, και έτσι, με έντονο τρόπο προσπαθεί να ξεφορτωθεί οποιαδήποτε απόδειξη υπέρ του αντιθέτου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όλες οι παραπομπές είναι από Αγγλικές εκδόσεις εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά.