Απαντήσεις σε ερωτήσεις Μαρτύρων τού Ιεχωβά περί τής Βασιλείας τού Θεού:

1. Τι πιστεύετε εσείς οι Ορθόδοξοι για την Βασιλεία τού Θεού;

Ας ξεκινήσουμε με τα λόγια τού Κυρίου:

"ουκ έρχεται η βασιλεία του Θεού μετά παρατηρήσεως, ουδέ ερούσιν ιδού ώδε ή ιδού εκεί· ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν" (Λουκάς 17/ιζ: 21).

"από δε των ημερών Ιωάννου του βαπτιστού έως άρτι η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν" (Ματθαίος 11/ια: 12).

Ξεκινάμε λοιπόν με τα δεδομένα αυτά, ότι η Βασιλεία τού Θεού, δεν είναι απλώς και μόνο μία μελλοντική κυβέρνηση, (όπως διδάσκει η Σκοπιά), αλλά κάτι παρόν, που έχει ξεκινήσει ήδη από τον παρόντα αιώνα, την οποία μπορεί ο καθένας να αρπάξει ΑΠΟ ΤΩΡΑ και να συγκαθίσει στο θρόνο τού Χριστού:

"και συνήγειρε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστω Ιησού" (Εφεσίους 2/β: 6).

Με δυο λόγια, (κάτι που βεβαίως είναι κατανοητό ότι για έναν Μάρτυρα τού Ιεχωβά θέλει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ), η Βασιλεία τού Θεού για εμάς τα κτίσματα, είναι η κατά χάριν μετοχή στη Δόξα τού Ακτίστου Θεού. Και αυτό έχει πολλές παραμέτρους, που για να το κατανοήσει κάποιος Μάρτυρας τού Ιεχωβά, προϋποθέτει να αναλύσουμε πλήθος άλλων ζητημάτων.

Είναι η "εν ζωή" βασιλεία ενός πιστού, και όταν λέμε: "εν ζωή", εννοούμε την Ζωή τού Θεού. Την "όντως ζωή". Μετοχή στη ζωή τού Θεού: "ει γαρ τω του ενός παραπτώματι ο θάνατος εβασίλευσε δια του ενός, πολλω μάλλον οι την περισσείαν της χάριτος και της δωρεάς της δικαιοσύνης λαμβάνοντες εν ζωή βασιλεύσουσι δια του ενός Ιησού Χριστού" (Ρωμαίους 5/ε: 17).

"ευχαριστούντες τω Θεώ και πατρί τω ικανώσαντι ημάς εις την μερίδα του κλήρου των αγίων εν τω φωτί, ος ερρύσατο ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέστησεν εις την βασιλείαν του υιού της αγάπης αυτού " (Κολοσσαείς 1/α: 12,13)

Για τους αγίους λοιπόν ΗΔΗ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ Βασιλεία. Ήδη συνκάθονται με τον Χριστό στη Βασιλεία Του, και Βασιλεύουν "εν ζωή", μετέχοντας στη ζωή τού Θεού.

Αυτό που θα γίνει στο μέλλον, είναι μια ΕΠΕΚΤΑΣΗ τής Βασιλείας στα φθαρτά. Όμως ήδη υπάρχει η Βασιλεία, και σε αυτή μετέχουν οι άγιοι. Στην Ορθοδοξία αυτό το λέμε: "Φωτισμό και Θέωση".

Ο σκοπός τού Θεού για τον άνθρωπο, είναι να φθάσει στον αγιασμό, (στο καθ' ομοίωσιν). Να "ενηλικιωθεί πνευματικά", δηλαδή να ομοιάσει με τον Χριστό, έτσι ώστε να μπορεί να δει τις Άκτιστες Ενέργειες τού Θεού, και να συμμετάσχει σε αυτές. Όταν ο άνθρωπος καθαρίσει την καρδιά του, εισέρχεται στον Φωτισμό, και βλέπει τον Θεό (κατά Χάριν, όχι κατ' ουσίαν). "μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται" (Ματθαίος 5/ε: 8).

Όταν λέμε ότι "βλέπει τον Θεό", εννοούμε ότι αντιλαμβάνεται (μετέχει) στις άκτιστες ενέργειες τού Θεού. Και ενώ ζει στη γη, μπορεί να λέει όπως ο Παύλος ότι "συνκάθεται στον ουράνιο θρόνο τού Χριστού" ("και συνήγειρε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστω Ιησού" (Εφεσίους 2/β: 6).)

Και αυτό δεν είναι "σχήμα λόγου", αλλά πραγματική κατάσταση, που μαρτυρείται εδώ και 2000 χρόνια από τους αγίους τής Εκκλησίας. Κάποιος άγιος που ζει στη γη, ταυτόχρονα βλέπει και τα επουράνια. Βρίσκεται και συμμετέχει ταυτόχρονα στην "ουράνια σφαίρα", στην "ουράνια διάσταση", χωρίς να πάψει να βρίσκεται στη γη, όπως είδαμε να μαρτυρεί ο Παύλος.

Όσο για την έλευση τής Βασιλείας τού Θεού "ως εν ουρανώ και επί της γης", είναι μία μόνο από τις παραμέτρους της. Είναι η επέκταση τής ουράνιας αφθαρσίας στον κτιστό υλικό κόσμο, όταν ο άνθρωπος ως Βασιλιάς και Ιερέας τής κτίσεως, ως μέρος της, την αποδώσει στον Θεό για την αφθαρτοποίησή της:

"ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν. 18 Λογίζομαι γαρ ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς. 19 η γαρ αποκαραδοκία της κτίσεως την αποκάλυψιν των υιών του Θεού απεκδέχεται. 20 τη γαρ ματαιότητι η κτίσις υπετάγη, ουχ εκούσα, αλλά δια τον υποτάξαντα, επ’ ελπίδι 21 ότι και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού. 22 οίδαμεν γαρ ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν· 23 ου μόνον δε, αλλά και αυτοί την απαρχήν του Πνεύματος έχοντες και ημείς αυτοί εν εαυτοίς στενάζομεν υιοθεσίαν απεκδεχόμενοι, την απολύτρωσιν του σώματος ημών." (Ρωμαίους 7/ζ: 17-23).

Βασιλεία, δεν είναι μόνο μία κυβέρνηση. Βασιλεία είναι πρώτιστα η μετοχή στη Θεία Ζωή. Είναι η μετοχή στην Αθανασία τού Θεού. Είναι η βίωση τής Άκτιστης Χάρης τού Θεού, από τον καθ' ομοίωσιν άγιο, που έφθασε σε μέτρο ηλικίας τού πληρώματος τού Χριστού, έτσι ώστε να τού εμπιστευθεί ο Θεός τα υπάρχοντά του, ως σε άξιο γιο:

"Λέγω δε, εφ' όσον χρόνον ο κληρονόμος νήπιός εστιν, ουδέν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ων, 2 αλλά υπό επιτρόπους εστί και οικονόμους άχρι της προθεσμίας του πατρός. 3 ούτω και ημείς, ότε ήμεν νήπιοι, υπό τα στοιχεία του κόσμου ήμεν δεδουλωμένοι· 4 ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, 5 ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν. 6 Οτι δε εστε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του υιού αυτού εις τας καρδίας υμών, κράζον· αββά ο πατήρ. 7 ώστε ουκέτι ει δούλος, αλλ' υιός· ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού δια Χριστού" (Γαλάτας 4/δ: 1-7).

2. Πώς θα έρθει το τέλος που λέει η Αγία Γραφή; Θα καταστραφεί η Γη;

Η γη δεν πλάσθηκε για να καταστραφεί, αλλά για να αφθαρτοποιηθεί, όπως είδαμε πριν στην προς Ρωμαίους επιστολή τού Παύλου. Όταν θα γίνει η Παρουσία τού Χριστού, (που δεν έγινε το 1914), τότε θα αλλάξει ο υλικός κόσμος, και από φθαρτός θα γίνει άφθαρτος:

"Ήξει δε η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, εν ή ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται, και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται. 11 Τούτων ουν πάντων λυομένων ποταπούς δει υπάρχειν υμάς εν αγίαις αναστροφαίς και ευσεβείαις, 12 προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της του Θεού ημέρας, δι’ ην ουρανοί πυρούμενοι λυθήσονται και στοιχεία καυσούμενα τήκεται! 13 καινούς δε ουρανούς και γην καινήν κατά το επάγγελμα αυτού προσδοκώμεν, εν οίς δικαιοσύνη κατοικεί." (Β΄ Πέτρου 3/γ: 10-13). 

"επ’ ελπίδι 21 ότι και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού" (Ρωμαίους 7/ζ: 20,21).

Η γη λοιπόν, (ο υλικός κόσμος όπου ζει και κινείται ο άνθρωπος), δεν θα καταστραφεί αλλά θα αλλάξει. Θα διαποτισθεί μέσα από το πυρ τής Άκτιστης Χάριτος τού Θεού και θα μετατραπεί από φθαρτή σε άφθαρτη. Το πυρ αυτό δεν είναι καταστροφικό, αλλά ανακαινιστικό. Αυτό που καταστρέφεται είναι η παρούσα μορφή τού κόσμου. Όχι όμως η ίδια η γη:

"παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου τούτου" (Α΄ Κορ. 7/ζ: 31).

3. Πού θα είναι ο παράδεισος; Στον ουρανό; Στην Γη (όπως λέμε εμείς οι ΜτΙ); Σε μια ενδιάμεση «άφθαρτη» κατάσταση; Ποια ελπίδα έχουν οι Ορθόδοξοι για το μέλλον;

Παράδεισος για τους Χριστιανούς (όπως και κόλαση για τους ασεβείς) είναι ο ίδιος ο Θεός: "Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής· χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου· τερπνότητες είναι διαπαντός εν τη δεξιά σου" (Ψαλμός 16/ιστ: 11) Όποιος βρίσκεται σε ενότητα με τον Θεό βρίσκεται στον Παράδεισο.

Επίγειος παράδεισος υπήρξε στην Εδέμ, πριν ο Αδάμ χωρισθεί από τη Χάρη τού Θεού και πεθάνει πνευματικά, χάνοντας το Άγιο Πνεύμα με την αμαρτία του. Όμως ο Παράδεισος και πάλι ανοίγει μετά τη θυσία τού Κυρίου Ιησού Χριστού, ουράνιος πλέον, για όσους αναστήθηκαν πνευματικά, λαμβάνοντας και πάλι το Άγιο Πνεύμα, και φθάνοντας στο "καθ' ομοίωσιν" από το οποίο έπεσε ο Αδάμ. Μόνο που πλέον ο Παράδεισος είναι πνευματικός, όσο διαρκεί ο παρών αιώνας. Και μόνο όσοι μετέχουν τών Ακτίστων Ενεργειών τού Θεού στη Θέωση, μπορούν να φθάσουν μέχρι τού Τρίτου Ουρανού τής Θέωσης, και να τον δουν: "οίδα άνθρωπον εν Χριστω προ ετών δεκατεσσάρων· είτε εν σώματι ουκ οίδα, είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν· αρπαγέντα τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού. 3 και οίδα τον τοιούτον άνθρωπον· είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν· 4 ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι" (Β΄ Κορινθίους 12/ιβ: 2-4).

Οι δε κεκοιμημένοι εν σώματι, αλλά ζώντες κατά την ψυχή άγιοι, μετέχουν σε αυτό τον Παράδεισο, αναστημένοι όντες από το Άγιο Πνεύμα στην πρώτη ανάσταση, και περιμένουν να λάβουν και πάλι σώμα, κατά την δεύτερη ανάσταση, αυτή τών σωμάτων.

"Οίδαμεν γαρ, ότι εάν η επίγειος ημών οικία του σκήνους καταλυθή, οικοδομήν εκ Θεού έχομεν, οικίαν αχειροποίητον αιώνιον εν τοις ουρανοίς. 2 και γαρ εν τούτω στενάζομεν, το οικητήριον ημών το εξ ουρανού επενδύσασθαι επιποθούντες, 3 ει γε και ενδυσάμενοι ου γυμνοί ευρεθησόμεθα. 4 και γαρ οι όντες εν τω σκήνει στενάζομεν, βαρούμενοι εφ' ω ου θέλομεν εκδύσασθαι, αλλ’ επενδύσασθαι, ίνα καταποθή το θνητόν υπό της ζωής. 5 ο δε κατεργασάμενος ημάς εις αυτό τούτο Θεός, ο και δούς ημίν τον αρραβώνα του Πνεύματος. 6 Θαρρούντες ουν πάντοτε και ειδότες ότι ενδημούντες εν τω σώματι εκδημούμεν από του Κυρίου· 7 δια πίστεως γαρ περιπατούμεν, ου δια είδους· 8 θαρρούμεν δε και ευδοκούμεν μάλλον εκδημήσαι εκ του σώματος και ενδημήσαι προς τον Κύριον. 9 διο και φιλοτιμούμεθα, είτε ενδημούντες (εννοείται στο σώμα αυτό), είτε εκδημούντες, ευάρεστοι αυτώ είναι. 10 τους γαρ πάντας ημάς φανερωθήναι δει, έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, ίνα κομίσηται έκαστος τα δια του σώματος προς α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν" (Β΄ Κορινθίους 5/ε: 1-10),

Γι' αυτό και στην Αποκάλυψη 21/κα: 1-5, η Εκκλησία "Καινή Ιερουσαλήμ", ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ από τον ουρανό στη γη:

"Και είδον ουρανόν καινόν και γην καινήν· ο γαρ πρώτος ουρανός και η πρώτη γη απήλθον, και η θάλασσα ουκ έστιν έτι. 2 και την πόλιν την αγίαν Ιερουσαλήμ καινήν είδον καταβαίνουσαν εκ του ουρανού από του Θεού, ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην τω ανδρί αυτής. 3 και ήκουσα φωνής μεγάλης εκ του ουρανού λεγούσης· ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί λαός αυτού έσονται, και αυτός ο Θεός μετ’ αυτών έσται, 4 και εξαλείψει απ’ αυτών ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος ουκ έσται έτι, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος ουκ έσται έτι· ότι τα πρώτα απήλθον. 5 Και είπεν ο καθήμενος επί τω θρόνω· ιδού καινά ποιώ πάντα" (Αποκάλυψη 21/κα: 1-5).

Πρόκειται για ψυχές στον ουράνιο παράδεισο τών ψυχών, που ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ να λάβουν σώματα στην Καινούργια Γη, όταν πλέον έχει αφθαρτοποιηθεί.

Συνεπώς, η ελπίδα τών Χριστιανών όλων, είναι να ζήσουν στη γη, αλλά στην ΑΦΘΑΡΤΗ πλέον γη, με ΣΩΜΑΤΑ υλικά αλλά άφθαρτα, σαν αυτό τής αναστάσεως τού Χριστού, αιωνίως. Ο ουράνιος Παράδεισος, (όπως και ο Άδης), είναι μόνο προσωρινές καταστάσεις, που θα ισχύουν ως τη Ανάσταση τών σωμάτων στην Καινή Γη, κατά τη Δεύτερη Παρουσία τού Χριστού.

Η αιώνια κατάσταση που περιμένουμε, είναι μία ΥΛΙΚΗ αλλά ΑΦΘΑΡΤΗ κατάσταση, που θα επικρατήσει όταν η Βασιλεία τού Θεού συμπεριλάβει όλη την υλική κτίση στην αγκαλιά της, όπως γίνεται και στον ουρανό.

4. Πιστεύετε ότι το νούμερο 144.000 είναι συμβολικό. Όμως αφού, όπως λέτε, όλοι θα πάμε στον ουρανό γιατί η Γραφή διαχωρίζει αυτή την βασιλική/ιερατική τάξη; Γιατί λέει ότι ". . .και τους έκανες να είναι βασιλεία και ιερείς στον Θεό μας, και αυτοί θα κυβερνήσουν τη γη ως βασιλιάδες"; (Αποκάλυψη 5:10).

Δεν τους διαχωρίζει ως "ιερατική τάξη", αλλά ως "Ισραηλίτες" από τους Εθνικούς. Περισσότερα για το θέμα αυτό υπάρχουν εδώ: http://www.oodegr.com/oode/esxata/ypol1.htm

Όλοι οι Χριστιανοί είναι μέρος τής Βασιλικής και Ιερατικής τάξης, όπως θα δείξουμε ευθύς αμέσως:

Αν δούμε προσεκτικά το ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ χωρίο από αυτό που παρατίθεται στην ερώτηση, (στην Αποκάλυψη 5/ε 9), από το αρχαίο κείμενο, και θα διαπιστώσουμε ότι εκεί δεν μιλάει για τους 144.000 που είναι εκχριστιανισμένοι Ισραηλίτες, αλλά για Εθνικούς που είναι ο Πολύς Όχλος: "ηγόρασας τω Θεώ ημάς εν τω αίματί σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους". Όμως αυτό είναι κάτι που το λέει για τον Πολύ Όχλο, που είναι "από κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα" (Αποκάλυψη 7/ζ: 9)., και τον αντιπαραθέτει προς τους Ισραηλίτες 144.000 που ΔΕΝ είναι από όλα τα έθνη.

Αν μάλιστα μελετήσουμε προσεκτικά το 14/ιδ΄ κεφάλαιο τής Αποκάλυψης, θα διαπιστώσουμε ότι εκεί ΔΕΝ αναφέρονται οι 144.000 στον ουρανό, αλλά στη γη, στο όρος Σιών, ενώ ο Πολύς Όχλος ΗΔΗ βρίσκεται στον ουρανό, σε εκείνη την όραση, και από εκεί ακούγονται οι φωνές τους!

"Και είδον, και ιδού το αρνίον εστηκός επί το όρος Σιών, και μετ’ αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, έχουσαι το όνομα αυτού και το όνομα του πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών. 2 και ήκουσα φωνήν εκ του ουρανού ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντής μεγάλης· και η φωνή ην ήκουσα, ως κιθαρωδών κιθαριζόντων εν ταις κιθάραις αυτών. 3 και άδουσιν ωδήν καινήν ενώπιον του θρόνου και ενώπιον των τεσσάρων ζώων και των πρεσβυτέρων· και ουδείς εδύνατο μαθείν την ωδήν ει μη αι εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οι ηγορασμένοι από της γης" (Αποκάλυψη 14/ιδ: 1-3).

Αν θέλει κάποιος να δει αναλυτικά, πώς προκύπτει ότι στον ουρανό είναι ο Πολύς Όχλος, ας διαβάσει με τη σειρά τα εξής τρία άρθρα:

• Πολύς όχλος: στον ουρανό ή στη γη;

• H ταυτότητα τού πολλού όχλου

• Φωνές Βροντές και αστραπές

5. Αφού θα είμαστε όλοι στον ουρανό, ποιους θα κυβερνήσουν στην Γη; 

Όπως έχει καταδειχθεί από τα προηγούμενα, τελικά ΟΛΟΙ στην αφθαρτοποιημένη γη θα είμαστε μετά την Ανάσταση τών Σωμάτων. Και οι μεν και οι δε. Και όπως σήμερα πάνε όλοι οι Χριστιανοί στον ουρανό ως ψυχές, στην ανάσταση θα είναι όλοι στη γη με σώματα.

Αυτό όμως που πρέπει να γνωρίζουμε, είναι ότι ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ούτε στον ουρανό, ούτε στη γη. Αλλά όπως είπαμε, η Βασιλεία τού Θεού, δεν είναι "πολιτική κυβέρνηση", αλλά ΟΛΟΙ οι αγιοποιημένοι άνθρωποι, που θα βασιλεύουν και θα ιερατεύουν επί όλης τής άλογης κτίσης. Και δεν θα υπάρχουν "τάξεις" και κυβερνήτες και κυβερνώμενοι μεταξύ τών ανθρώπων, όπως φαντάζεται η Σκοπιά. Μόνο ο Θεός θα κυβερνάει, καθώς θα είναι για όλους μας "τα πάντα εν πάσιν" (Α΄ Κορινθ. 15/ιε: 28) κατά την Αγία Γραφή.