• 1. Επιβίωση παρά τις ψευδοπροφητείες

• 2. Κυβερνόν Σώμα

• 3. Ο ορισμός της Θεοκρατίας

• 4. Βασιλικός διορισμός

• 5. Τροφή στον κατάλληλο καιρό;

• 6. Πρέσβεις της Βασιλείας

1. Επιβίωση παρά τις ψευδοπροφητείες

Η προφητεία ανταμοίβει ή τιμωρεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο παλμός της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά χτυπά όταν διατυπώνει προφητικές θεωρίες. Βέβαια, όταν οι προφητείες δεν επαληθεύονται οι αρνητικές επιπτώσεις είναι σοβαρές. Ωστόσο, ακόμη και τότε, υπάρχει κάποιο όφελος από τη συνολική εμπειρία εξαιτίας του συστήματος που εφαρμόζει η Εταιρία Σκοπιά. Πώς γίνεται αυτό;

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιστέκονται στα προγνωστικά. Είναι αλήθεια ότι μετά από κάθε προφητική αποτυχία επέρχεται μείωση των μελών. Ωστόσο, γρήγορα ανακάμπτουν καθώς νέα κύματα προσηλύτων πείθονται ότι ‘το τέλος είναι κοντά’. Οι περισσότερες χιλιαστικές ομάδες δεν είναι τόσο τυχερές.

Από την εποχή του Χριστού οι Χριστιανοί έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στη δεύτερη έλευσή του. Τα κινήματα που προέβλεψαν συγκεκριμένες ημερομηνίες γι’ αυτό το μνημειώδες γεγονός δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο. Ένα από τα πρώτα παραδείγματα αφορούσε κάποιον Μοντάνο (Montanus), έναν ‘προφήτη’ από τη Μικρά Ασία, στο δεύτερο μισό του δεύτερου αιώνα. Αυτός διεκήρυττε την επερχόμενη δεύτερη έλευση του Χριστού και την εγκατάσταση της Νέας Ιερουσαλήμ στην Πεπούζα (Pepusa) της Τουρκίας. Το άγγελμά του έδινε έμφαση στην προφητεία και τον αυστηρό ασκητισμό καθώς αναμενόταν άμεσα η Ημέρα της Κρίσης. Μολονότι τα προρρηθέντα γεγονότα δεν έλαβαν χώρα, το κίνημα δεν εξέπνευσε αμέσως. Οι οπαδοί του Μοντάνου συνέχισαν κάποιο είδος Χριστιανοσύνης ‘των εκλεκτών’ μέχρι το 220 μ.Χ. περίπου, όταν η αίρεση τελικά έσβησε.

Τον δέκατο έκτο αιώνα, ένας ηγέτης με το όνομα Χόφμαν προέβλεψε ότι η χιλιετηρίδα θα άρχιζε το 1533. Διεκήρυξε ότι το Στρασβούργο (στην Ευρώπη) είχε επιλεγεί ως η Νέα Ιερουσαλήμ, και η πόλη αυτή  θα ήταν το κέντρο του βασιλείου της δικαιοσύνης απ’ όπου οι 144.000 (που αναφέρονται στην Αποκάλυψη) θα κυβερνούσαν τη γη. Πολλοί άνθρωποι πίστεψαν τον Χόφμαν και άρχισαν να πουλάνε τα κοσμικά αποκτήματα που κατείχαν, επιζητώντας να δώσουν το παράδειγμα της ισότητας και της αδελφοσύνης ενώ προσπαθούσαν να μεταστρέψουν άτομα στο νέο κίνημα. Όταν το 1533 ήλθε και παρήλθε, αυτή η αίρεση των Αναβαπτιστών επιδόθηκε ακόμη πιο δραστήρια στην προσπάθεια προσηλυτισμού νέων πιστών. Τελικά εξελίχθηκαν σ’ ένα κίνημα που δεν επικεντρωνόταν πλέον σε εσχατολογικές θεωρίες. Σήμερα αναγνωρίζονται ως οι πρόγονοι των Μενονιτών.

Ένα τρίτο παράδειγμα είναι το κίνημα του Ουίλλιαμ Μίλλερ στην Αμερική του δέκατου έννατου αιώνα. Ο Ουίλλιαμ Μίλλερ ήταν κτηματίας στη Νέα Αγγλία και Βαπτιστής διάκονος. Μετά από μια εντατική μελέτη των Γραφών για δύο χρόνια, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το τέλος του κόσμου θα λάβαινε χώρα το 1843. Στήριζε την πρόβλεψή του στη θεωρία των Επτά Καιρών των Εθνών και στο σύστημα υπολογισμού της μιας ημέρας αντί ενός έτους. Με τις περιοδείες δημοσίων διαλέξεων που διεξήγε οργανώθηκε ένα κίνημα. Μαζί με τον Γιοσούα Β. Χάϊμς (Joshua V. Himes) ξεκίνησε μια εφημερίδα που είχε τίτλο ‘Σημεία των Καιρών’. Όταν το 1843 ήλθε και παρήλθε, η Δευτέρα Παρουσία αναβλήθηκε για το επόμενο έτος, το 1844. Μερικοί πιστοί ήταν τόσο πεπεισμένοι ότι το τέλος ήταν ακριβώς μπροστά τους ώστε αρνήθηκαν να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους και να σπείρουν τις σοδειές τους. Ο Μίλλερ και άλλοι Αντβεντιστές ηγέτες προέτρεπαν τους ακολούθους τους να παραμερίσουν τις φυσιολογικές ασχολίες τους ώστε να έχουν περισσότερο χρόνο για να μεταστρέψουν άλλους ανθρώπους και να διαδώσουν το άγγελμα.

Το κίνημα του Μίλλερ διαλύθηκε  από διαφωνίες και εσωτερικές διαμάχες και διασπάστηκε σε διάφορες Αντβεντιστικές ομάδες. Η βασική που επέζησε μέχρι σήμερα είναι η ομάδα γνωστή ως ‘οι Αντβεντιστές της δεύτερης έλευσης’.

Το καθένα από αυτά τα κινήματα δεν κατάφερε να επιζήσει μετά την παρέλευση της προρρηθείσας χρονολογίας. Στην πραγματικότητα, λίγες ομάδες έχουν επιζήσει μετά από μια αποτυχημένη χρονολογία. Εντούτοις, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συνεχίζουν ενισχυόμενοι παρά την αποτυχία του 1914, του 1925, του 1975, της ‘γενεάς του 1914’, και μερικών άλλων μικρότερης σημασίας προφητικών αποτυχιών (1931, 1935, μεταλλαγή κ.α.) Τι τους κάνει να επιβιώνουν ενισχυόμενοι; Η απάντηση βρίσκεται στη δομή της οργάνωσης η οποία έλαβε τη σημερινή της μορφή μετά το θάνατο του Δικαστή Ρόδερφορδ.

2. Κυβερνόν Σώμα

Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά δεν είναι πλέον γνωστή για τους χαρισματικούς ηγέτες της. Λίγοι άνθρωποι έξω από το χώρο των Μαρτύρων του Ιεχωβά γνωρίζουν το όνομα του προέδρου της. Αντί να εξαρτάται από ένα άτομο η άσκηση παντοδύναμης επιρροής πάνω στα μέλη, η ίδια η Εταιρία έχει γίνει τώρα το κέντρο του ελέγχου. Σήμερα η κατεύθυνση στην Εταιρία παρέχεται από το Κυβερνόν Σώμα, που αποτελείται από 10-12 άνδρες και λειτουργεί στα κεντρικά γραφεία στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.

Το θεμέλιο για τη νέα μορφή διακυβέρνησης ετέθη στην πραγματικότητα στη διάρκεια της προεδρίας του Ρόδερφορδ. Αυτός έθεσε τέρμα στο πρεσβυτερικό ή δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης στις τοπικές εκκλησίες και το αντικατέστησε με το δικό του «θεοκρατικό» σύστημα. Υποτίθεται, βέβαια, πως ο Θεός κυβερνούσε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά—μέσω του Δικαστή.

Λίγο πριν το θάνατό του, ο Ρόδερφορδ κάλεσε τους τρεις στενούς βοηθούς του στο παλάτι του στο Μπεθ Σαρίμ και μεταβίβασε τη μηλωτή σ’ αυτούς. Αυτοί οι άνδρες ήταν ο Νάθαν Νορ, ο Χάϊντεν Κάβινγκτον και ο Φρέντερικ Φρανς. Η μάχη για την προεδρία διεξήχθη μεταξύ του Νορ και του Κάβινγκτον και νικητής ανεδείχθη ο Νορ, υποτίθεται, επειδή ο Κάβινγκτον ομολογούσε ότι δεν ανήκε στους 144.000 χρισμένους της κυβερνητικής τάξης. Ο Κάβινγκτον κατέλαβε την αντιπροεδρία.

Ο νέος πρόεδρος εστερείτο και της προσωπικότητας και των χαρισμάτων των προκατόχων του. Ήταν ένα επιφυλακτικό και ακατάδεχτο άτομο με επιχειρηματικό μόνο ταλέντο. Ωστόσο, για τη μεταπολεμική γιγαντιαία παγκόσμια επέκταση της οργάνωσης, ο Νάθαν Νορ ήταν ακριβώς ο κατάλληλος άνθρωπος γι’ αυτή τη δουλειά. Το φόρτε του ήταν η διαχείριση και η διοίκηση. Ασχολούμενος αποκλειστικά μ’ αυτό είχε πολύ λίγο χρόνο για έρευνα και συμμετοχή στη συγγραφή των εκδόσεων της Εταιρίας. Όταν του υπέβαλαν μια δύσκολη Γραφική ερώτηση θα απαντούσε, ‘ρωτήστε το Φρεντ’, αναφερόμενος στον Φρεντ Φρανς, ο οποίος τελικά θα διεδέχετο το Νορ ως πρόεδρος το 1977. Το όραμα του Νορ ήταν η απόλυτη οσιότητα σε μια ισχυρή κεντρική οργάνωση. γι’ αυτό το λόγο καθιέρωσε την τακτική να εκδίδονται όλα τα έντυπα και οι εκδόσεις της Σκοπιάς ανώνυμα, χωρίς το όνομα των συγγραφέων. Αυτό απέτρεπε τον κίνδυνο να εμφανιστούν προσωπικές έριδες.

Η κοινότητα των Μαρτύρων υιοθέτησε μια πιο αποδεκτή συμπεριφορά και στάση στη διάρκεια της προεδρίας του Νορ. Εγκαταλείφθηκαν οι εκκεντρικές πρακτικές του Ρόδερφορδ. Οι μαζικές πορείες με πλακάτ, τα αυτοκίνητα με τα μεγάφωνα και τα υβριστικά πανώ μπήκαν στην ιστορία. Ο Νορ καθιέρωσε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα μέσω του οποίου οι Μάρτυρες διδάσκονταν πώς να υπερνικούν αντιρρήσεις με προσεκτικά επαναλαμβανόμενες παρουσιάσεις. Έτσι ο μέσος Μάρτυρας ήταν τώρα ικανός να εκφράζεται με σαφήνεια για τις πεποιθήσεις του χωρίς τη βοήθεια μιας ‘κάρτας μαρτυρίας’ ή των δίσκων του φωνογράφου. Όλα άρχισαν να φαίνονται πιο αποδεκτά, τουλάχιστον επιφανειακά.

Η παγκόσμια αύξηση ήταν εντυπωσιακή. Το 1943 ο Νορ άνοιξε την Ιεραποστολική Σχολή Γαλαάδ. Ήταν ένας τόπος όπου οι νεαροί ζηλωτές σκαπανείς εκπαιδεύονταν στα δόγματα της Σκοπιάς—και το σημαντικότερο—στις τακτικές της Σκοπιάς. Άσχετα με τον τόπο διορισμού τους η Εταιρία θα λειτουργούσε με ένα συγκεκριμένο σύνολο κανόνων. Ο Νορ απαιτούσε καθολική ενότητα. Επόπτευσε τη συγγραφή ενός εγχειριδίου το οποίο έπρεπε ν’ ακολουθεί πιστά κάθε Γραφείο Τμήματος. Δεν προέβλεπε αλλαγές ή προσαρμογές σε ιδιαίτερους πολιτισμούς. Δεν επέτρεπε οποιαδήποτε ατομική δημιουργικότητα.

Εάν ο Ρόδερφορδ ήταν εκείνος που εγκαινίασε τις πωλήσεις θρησκευτικών εντύπων από πόρτα σε πόρτα, ο Νορ ήταν εκείνος που αναδιοργάνωσε μια ετοιμοθάνατη οργάνωση. Επίσκοποι που είχαν εκπαιδευθεί στα κεντρικά γραφεία απλώνονταν σε ολόκληρη την Αμερικανική ήπειρο και τον υπόλοιπο κόσμο για να επιβλέπουν και να μελετούν προσεκτικά τα αρχεία των εκκλησιών, διασφαλίζοντας ότι κάθε τοπική εκκλησία ενεργούσε σύμφωνα με τους στόχους που είχαν τεθεί. Κάθε βαπτισμένος Μάρτυρας που πουλούσε δραστήρια τις εκδόσεις της Εταιρίας από πόρτα σε πόρτα, υπέβαλε μηνιαία έκθεση. Οι περιοχές διαιρέθηκαν σε τομείς και φτιάχτηκαν χάρτες τομέων. Ο καθένας είχε μια συγκεκριμένη περιοχή ή τομέα να καλύψει.

Ένα άλλο σήμα κατατεθέν των Μαρτύρων ήταν οι γιγαντιαίες συνελεύσεις που διεξάγονταν κάθε καλοκαίρι σε στάδια όπως το Στάδιο Γιάνκη. Πάνω-κάτω 70.000 άνθρωποι θα γέμιζαν τις κερκίδες για ν’ ακούσουν τις τελευταίες διδασκαλίες και ν’ αγοράσουν τις τελευταίες εκδόσεις βιβλίων και άλλο υλικό. Αυτές οι μεγάλες συνάξεις ήταν αιτία να υπερηφανεύεται η γοργά επεκτεινόμενη οργάνωση. Οι Μάρτυρες συμμετείχαν επίσης σ’ ένα μαζικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα σχεδιασμένο να εκπαιδεύσει τα απλά μέλη ώστε να διακηρύξουν το άγγελμα πιο αποτελεσματικά. Η περιοχή του Μπρούκλιν Χάϊτς μετετράπη σε αποκλειστική περιοχή των Μαρτύρων.

Αγοράστηκαν πολλά μεγάλα κτίρια το ένα μετά το άλλο—μερικά από αυτά ιστορικά και πλούσια—ισοπεδώθηκαν ή μετασκευάσθηκαν χωρίς περίσκεψη από αισθητική άποψη ή ιστορική σημασία. Εργάτες έτρεχαν στους δρόμους, σε σκάλες πάνω κάτω, και σε αναβατόρια, τρέχοντας από διορισμό σε διορισμό. Εκατοντάδες άνθρωποι εργάζονταν στα εργοστάσια και σε συγκροτήματα γραφείων, όπου επικρατούσε μια αυστηρή, εργώδης ατμόσφαιρα, χωρίς αστεία. Μεγάλη έμφαση είχε δοθεί στην προσωπική επάρκεια. Τα μέλη του εργατικού προσωπικού ζούσαν σε θαλάμους τρεις ή τέσσερις μαζί ή και παραπάνω, με λίγα απαραίτητα έπιπλα. Το μεγαλύτερο μέρος της τροφής που κατανάλωναν οι εργάτες στα εργοστάσια του Μπέθελ και στα γραφεία, παράγονταν στα αγροκτήματα της Σκοπιάς κοντά στο Γουόλκιλ της Νέας Υόρκης. Τα μελάνια, η κόλλα και ο χαρτοπολτός που χρησιμοποιούνταν στα τυπογραφεία και στο τμήμα βιβλιοδεσίας παράγονταν από την Εταιρία. Νέα Τμήματα ιδρύονταν σε όλο τον κόσμο, που λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο όπως και τα κεντρικά γραφεία.

Κάτω από τη μεθοδική ηγεσία του Νορ, η αύξηση ήταν σταθερή στη διάρκεια των δεκαετιών του ΄40, του ΄50 και του ΄60. Εντούτοις, όλα αυτά δεν έκαναν την Εταιρία να ξεχωρίζει όπως γινόταν με τους χαρισματικούς προηγούμενους ηγέτες Ρώσσελ και Ρόδερφορδ. Η αύξηση έδειχνε τάσεις επιβράδυνσης και οι πωλήσεις εντύπων παρέμεναν στάσιμες. Κάτι δραματικό έπρεπε να γίνει.

Η απάντηση ήταν η επιστροφή σε μια ξεδιάντροπη αλλά εντυπωσιακή προφητική θεωρία. Για χρόνια ο Αρμαγεδδώνας ερχόταν ‘ανά πάσα στιγμή’, ήταν ακριβώς ‘στην πρώτη γωνία’, απείχε ‘λίγους μήνες ή λίγα χρόνια’. Αλλά το 1966 η Εταιρία ανήγγειλε ότι το τέλος των 6000 ετών ανθρώπινης ιστορίας θα έφτανε το φθινόπωρο του 1975. Δεν βγήκαν ευθέως να πουν ότι η χιλιετής βασιλεία του Χριστού θα άρχιζε τότε, αλλά υποστήριξαν σθεναρά ότι το 1975 «θα ήταν ο κατάλληλος καιρός» για να συμβούν αυτά τα πράγματα.

Η αναγγελία έγινε σε ένα βιβλίο με τον τίτλο ‘Ζωή Αιώνιος στην Ελευθερία των Υιών του Θεού’. Αυτός ο μακροσκελής τίτλος ανέπτυσσε δια μακρών το πού βρίσκεται η ανθρωπότητα στο ρεύμα του χρόνου. Περιείχε έναν λεπτομερή χάρτη πέντε σελίδων που άρχιζε με τη δημιουργία του Αδάμ το 4026 π.Χ. και συνέχιζε με ένα κατάλογο ιστορικών γεγονότων και χρονολογιών, σημαντικών μόνο από την άποψη της Εταιρίας Σκοπιά. Στην τελική χρονολογία 1975, ο χάρτης ανέφερε: Τέλος της 6^ης ημέρας χιλίων ετών ύπαρξης του ανθρώπου (νωρίς το φθινόπωρο). Μια παχιά μαύρη γραμμή χώριζε τις σειρές. Εμφανιζόταν το έτος 2975 και ο χάρτης κατέληγε στην ακόλουθη δήλωση: Τέλος της έβδομης ημέρας χιλίων ετών ύπαρξης του ανθρώπου (νωρίς το φθινόπωρο).

Όλες αυτές οι χρονολογίες τόνιζαν ένα πράγμα: Ο Αρμαγεδδώνας ήταν πολύ κοντά, μέσα σε μια δεκαετία! Το έτος δημιουργίας του Αδάμ ήταν το 4026 π.Χ. συν 6000 χρόνια μας οδηγούσαν στο 1975, συν 1000 χρόνια η βασιλεία του Χριστού μας έφερναν στο 2975 που θα συμπλήρωναν την έβδομη ημέρα αναπαύσεως του Θεού. Συνεπώς, το τέλος του κόσμου, ο Αρμαγεδδώνας έπρεπε να λάβει χώρα το φθινόπωρο του 1975. Για να διασκεδάσει οποιεσδήποτε αμφιβολίες, η σελίδα 29 διεκήρυττε:

«Σύμφωνα μ’ αυτή την αξιόπιστη χρονολογία έξη χιλιάδες χρόνια από τη δημιουργία του ανθρώπου θα τελειώσουν το 1975, και η έβδομη περίοδος χιλίων ετών ανθρώπινης ιστορίας θα αρχίσει το φθινόπωρο του 1975».

Στο στρατό των Μαρτύρων ειπώθηκε να προχωρήσουν και να κατακλύσουν τον κόσμο. Στη διάρκεια των επόμενων εννέα ετών η δράση και οι αυξήσεις σε όλους τους δείκτες δεν είχαν το παράλληλό τους στην ιστορία της Σκοπιάς. Το 1965, η ετήσια αύξηση είχε πέσει στο 3,2 τοις εκατό, αλλά το 1974 η Εταιρία απολάμβανε μια ετήσια αύξηση 13,5 τοις εκατό! Ο αριθμός των ενεργών Μαρτύρων το 1966, το έτος που κυκλοφόρησε το βιβλίο ‘Αιώνιος Ζωή’ ήταν 1.118.665. Αλλά το 1975 αυτός ο αριθμός είχε σχεδόν διπλασιασθεί και είχε φτάσει τα 2.179.256!

Ήταν μια μεθυστική περίοδος, και οι πωλήσεις εντύπων ανήλθαν σε μεγάλα ύψη. Το ίδιο συνέβη και με τον αριθμό των γραφικών μελετών με ενδιαφερόμενα άτομα. Αν ένα άτομο δεν αποφάσιζε σε έξη μήνες να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά η μελέτη σταματούσε. Πριν απ’ αυτό, οι μελέτες διαρκούσαν δύο και τρία χρόνια, αλλά τώρα δεν υπήρχε χρόνος για τους αναποφάσιστους. Οι Μάρτυρες εγκατέλειπαν το σχολείο, ακύρωναν ασφαλιστικά συμβόλαια, και πουλούσαν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους. ‘Μείνε ζωντανός μέχρι το 1975’ ήταν το σύνθημα. Όλη αυτή η δραστηριότητα που άλλαζε τη ζωή δεν οφειλόταν μόνο στην κυκλοφορία του βιβλίου ‘Αιώνιος Ζωή στην Ελευθερία των Υιών του Θεού’, αλλά μάλλον, την ενορχήστρωσε μεθοδικά η ηγεσία της Σκοπιάς καθώς τα χρόνια όδευαν προς το 1975.

Για παράδειγμα, το 1967 η Σκοπιά, μολονότι προσέθεσε και μια προειδοποιητική σημείωση εξακολούθησε να τονίζει το πόσο αξιόπιστοι ήταν οι υπολογισμοί του βιβλίου ‘Αιώνιος Ζωή’:

«Πόσο μακριά θα είναι, λοιπόν, πριν ο Θεός αναλάβει δράση και καταστρέψει τους πονηρούς και εισαγάγει τις ευλογίες της βασιλικής του διακυβέρνησης; Είναι ενδιαφέρον ότι το φθινόπωρο του έτους 1975 θα σημειώσει το τέλος των 6000 ετών της ανθρώπινης εμπειρίας. Αυτό επιβεβαιώνεται από αξιόπιστη χρονολόγηση που διαφυλάσσεται στην ίδια την Αγία Γραφή. Τι θα σημάνει αυτό το έτος για το ανθρώπινο γένος; Θα είναι αυτός ο καιρός που ο Θεός θα καταστρέψει τους πονηρούς και θα αρχίσει η χιλιετής βασιλεία του Υιού του Ιησού Χριστού; Θα μπορούσε να γίνει αλλά πρέπει να περιμένουμε για να δούμε». (Σκοπιά 1 Μαϊου 1967, στην Αγγλική)

Στο μηνιαίο φύλλο της Διακονίας της Βασιλείας του Μαϊου 1968, δημοσιεύθηκαν πολύ φιλόδοξες προοπτικές για την εγγύτητα του 1975. Με σκοπό να κάνει τους Μάρτυρες να δαπανήσουν τον εαυτό τους ενσταλάζοντας σ’ αυτούς αισθήματα ενοχής, η Διακονία αυτή ανέφερε:

«Σκεφτείτε μόνο, αδελφοί, ότι έχουν απομείνει μονάχα ενενήντα μήνες μέχρι τη συμπλήρωση 6000 ετών ύπαρξης των ανθρώπων πάνω στη γη... Η πλειονότητα που ζουν σήμερα θα είναι πιθανόν ζωντανοί όταν ξεσπάσει ο Αρμαγεδδώνας, και δεν θα υπάρχει ελπίδα αναστάσεως για εκείνους που θα καταστραφούν τότε».

Ένα άρθρο της Σκοπιάς υπενθύμιζε στους αναγνώστες πόσο λίγος καιρός είχε απομείνει πριν αρχίσει η χιλιετής βασιλεία του Χριστού:

«Το προσεχές μέλλον είναι βέβαιο ότι θα είναι πλήρες από κορυφωτικά γεγονότα, διότι αυτό το παλαιό σύστημα πλησιάζει στο πλήρες τέλος του. Μέσα σε λίγα έτη το πολύ, τα τελικά μέρη της Βιβλικής προφητείας, σχετικά με αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’ θα εκπληρωθούν, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση του ανθρωπίνου γένους που θα επιζήσει στην ένδοξη χιλιετή βασιλεία του Χριστού». Σκοπιά 1 Αυγούστου 1968, σελ. 464

Αυτά είναι λίγα μόνο παραδείγματα του ποια ήταν η σταθερή τροφή για τους Μάρτυρες εκείνη την περίοδο. Χρόνο με το χρόνο, από το βήμα και τα έντυπα, τονιζόταν η άποψη ότι η χιλιετία ήταν εγγύς.

Αλλά, βεβαίως, το 1975 ήλθε και παρήλθε. Όπως αναμενόταν υπήρξε μεγάλη απογοήτευση. Σχεδόν 390.000 Μάρτυρες εγκατέλειψαν την οργάνωση παγκοσμίως στο διάστημα από το 1976 μέχρι το 1978. Πλήθος άλλων εκδήλωσαν την ανησυχία τους. Οι καβγάδες έφτασαν σε υψηλά επίπεδα στην Εταιρία. Η αξιοπιστία της Εταιρίας έπεσε στο ναδίρ.

Χωρίς αμφιβολία, εν μέρει, σ’ αυτό οφείλεται και η μεγάλη αναταραχή που προκλήθηκε στα κεντρικά γραφεία. Για κάμποσο καιρό είχε τεθεί σε εφαρμογή η διευθέτηση του Κυβερνώντος Σώματος, υπηρετώντας πρωτίστως για να εγκρίνει (ανεξέταστα) ή να δίνει λύσεις σε διάφορα ζητήματα τακτικής που φέρνονταν εκεί από τον πρόεδρο Νορ. Αυτό το σύστημα άρχισε να αλλάζει το 1975. Μερικά μέλη του Κυβερνώντος Σώματος ζήτησαν να αναλάβουν ενεργότερο ρόλο στον έλεγχο της οργάνωσης. Καθιερώθηκαν έξη επιτροπές για να επιβλέπουν διάφορες λειτουργίες της Εταιρίας. Το αποτέλεσμα ήταν μια δραματική αναδιοργάνωση στην οποία το Κυβερνόν Σώμα ανέλαβε μεγάλο μέρος της εξουσίας που ασκούσε πριν ο πρόεδρος. Ο Νάθαν Νορ αποδέχθηκε αυτή την αλλαγή με έκδηλη απροθυμία. Πέθανε 18 μήνες αργότερα και τον διαδέχθηκε ο Φρεντ Φρανς, ο οποίος εκείνο τον καιρό ήταν στα 80 του. Ενώ ακόμη ασκούσε κάποια επιρροή από τη θέση αυτή, δεν μπορούσε πλέον αυτός μόνος ή οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος να καθορίζει την κατεύθυνση της Εταιρίας.

Σήμερα το Κυβερνόν Σώμα είναι ένα αυτοκρατορικό συμβούλιο που κυβερνά με αδιαμφισβήτητη εξουσία. Όλες οι πολιτικές, οι κανονισμοί και τα δογματικά ζητήματα υπόκεινται στην εξουσία και την αρμοδιότητα αυτών των ανδρών. Κάθε Μάρτυρας υπόκειται στη δικτατορική διακυβέρνησή τους από την κούνια του μέχρι τον τάφο του. Αυτό το γεγονός είναι μεγάλης σημασίας στην κατανόηση της συνεχιζόμενης αύξησης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, διότι θεωρούν το Κυβερνόν Σώμα ως το θεοκρατικό κυβερνητικό μέσον του Θεού.

3. Ο ορισμός της Θεοκρατίας

Η Θεοκρατία είναι ένα σύστημα εκκλησιαστικής διακυβέρνησης που διοικείται με την άμεση κατεύθυνση του Θεού. Στον αρχαίο Ισραήλ αυτό εσήμαινε ότι ο Θεός αναγνωριζόταν ως ανώτατος πολιτικός κυβερνήτης και ο νόμοι του έπρεπε να εκλαμβάνονται ως νόμοι του κράτους. Το νόμο του τον διαχειρίζονταν οι ιερείς και τελικά οι βασιλείς του Ισραήλ.

Στη σκέψη του Δικαστή Ρόδερφορδ η «Θεοκρατία» των Μαρτύρων οριζόταν εξίσου πολύ καλά. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κυβερνώνταν από τον υπέρτατο του σύμπαντος, τον ίδιο τον Ιεχωβά, μέσω του προέδρου και των αξιωματούχων της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά που είχε τα κεντρικά της γραφεία στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Στις 15 Ιουνίου 1938, παρουσιάσθηκε σε όλες τις εκκλησίες μια απόφαση η οποία έλεγε εν μέρει ότι «η εταιρία είναι ο αόρατος εκπρόσωπος του Κυρίου επί της γης». Σχεδόν χωρίς εξαίρεση οι εκκλησίες υιοθέτησαν την απόφαση. Αυτή η διευθέτηση ισοδυναμούσε με πλήρη κατάργηση της δημοκρατικής μορφής εκκλησιαστικού ελέγχου που ίσχυε μέσα στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά επί 60 έτη. Αυτή ήταν η αρχή ενός μηχανισμού ελέγχου που έφτασε σε Οργουελικές αναλογίες στους σύγχρονους καιρούς. Το σημερινό Κυβερνόν Σώμα ασκεί πλήρη και απόλυτο έλεγχο πάνω στη ζωή των Μαρτύρων του Ιεχωβά παγκόσμια.

Έχοντας υπόψη την τρομερή ευθύνη για τη ζωή εκατομμυρίων Μαρτύρων, θα φανταζόταν κάποιος ότι αυτό το σώμα ανδρών θα ενδιαφερόταν βαθιά να ακολουθεί τις Βιβλικές αρχές. Ο Ρέϋμοντ Φρανς, πρώην μέλος του Κυβερνώντος Σώματος (και ανιψιός του σημερινού προέδρου), λέει ότι αυτό δεν ισχύει. Ο Φρανς ήταν σε όλη του τη ζωή Μάρτυρας του Ιεχωβά που υπηρέτησε πιστά με πολλές ιδιότητες στο διάβα των ετών. Εκλήθη να γίνει μέλος του Κυβερνώντος Σώματος το 1971, και το θεώρησε μεγάλο προνόμιο εκείνο τον καιρό.

Μετά από εννέα χρόνια στο Κυβερνόν Σώμα είχε πολύ διαφορετική άποψη. Σε μια προσωπική συνέντευξη μας είπε τα εξής:

«Πρέπει να πω ότι ήταν μια από τις πιο απογοητευτικές εμπειρίες της ζωής μου. Οραματιζόμουν το Κυβερνόν Σώμα ως ένα σώμα ανδρών για το οποίο η Αγία Γραφή, ο Λόγος του Θεού θα ήταν η ελέγχουσα δύναμη, και το οποίο σε κάθε απόφασή του θα ερευνούσε βαθιά τις Γραφές για να βεβαιωθεί πως ότιδήποτε έκανε βασιζόταν στέρεα στη Βίβλο. Όταν μπήκα στο Κυβερνόν Σώμα διεπίστωσα ότι σπάνια χρησιμοποιείτο η Γραφή. Το αντικείμενο των συζητήσεων κυρίως ήταν η οργανωτική πολιτική και το πώς να εφαρμοσθεί αυτή. Διεπίστωσα ότι ξανά και ξανά, όταν προέκυπταν ζητήματα, εφόσον υπήρχε κάποια οργανωτική πολιτική, αυτή η τακτική θα προηγείτο των Γραφών. Δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ τα λόγια του Ιησού στο Ματθαίος 23 κεφάλαιο, ότι είχαν ακυρώσει απόλυτα το Λόγο του Θεού εξαιτίας της παράδοσής τους».

Πραγματικά, το Ματθαίος 23 κεφάλαιο περιγράφει τέλεια το Κυβερνόν Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο Ιησούς αποκάλεσε τους γραμματείς και τους Φαρισαίους τυφλούς οδηγούς, που αρνούνταν την είσοδο των ανθρώπων στη βασιλεία των ουρανών. Ο Θεός τούς θεωρούσε υπόλογους επειδή η παράδοσή τους και οι διδασκαλίες τους κρατούσαν τους ανθρώπους μακριά απ’ αυτόν. Επιπλέον, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι φόρτωναν τους ανθρώπους με εξωβιβλικούς κανόνες.

Η ιστορία του Ρέϋμοντ Φρανς δείχνει πόσο δύσκολο είναι να πολεμήσει κανείς την τάση μιας τέτοιας ομάδας. Καθοδηγούμενος από τη συνείδησή του και την επιθυμία να ακολουθεί τις Βιβλικές διδασκαλίες, συχνά έβρισκε τον εαυτό του να αντιτίθεται στην πλειονότητα των αποφάσεων. Όταν σε ιδιωτικές συζητήσεις με στενούς φίλους του αμφισβήτησε τα δόγματα της Εταιρίας, τα λόγια του έφτασαν μέχρι το Κυβερνόν Σώμα και τον χαρακτήρισαν προδότη. Μολονότι δημόσια υποστήριζε τις αποφάσεις της Εταιρίας, τελικά αναγκάσθηκε να παραιτηθεί από το Κυβερνόν Σώμα την άνοιξη του 1980 και έλαβε την εντολή να εγκαταλείψει τα κεντρικά γραφεία. Ένα χρόνο αργότερα αποκόπηκε επειδή συνέφαγε σε ένα εστιατόριο με έναν πρώην Μάρτυρα του Ιεχωβά ο οποίος είχε αποσυνταυτισθεί από την οργάνωση, και ο οποίος είχε δώσει δουλειά και στέγη στον Ρέϋ. Ο Φρανς αφηγήθηκε την ιστορία του λεπτομερώς στο συγκλονιστικό βιβλίο του ‘Κρίση Συνείδησης’.

Το Κυβερνόν Σώμα απαρτίζεται από υπερήλικες, μερικοί από τους οποίους δεν έχουν ποτέ παντρευτεί. Από αυτούς που έχουν παντρευτεί οι περισσότεροι δεν έκαναν παιδιά. Έχουν ζήσει μια μοναστική ζωή μέσα στα κεντρικά γραφεία της Σκοπιάς, ενώ τις καθημερινές τους ανάγκες τις φροντίζουν άλλοι. Εντούτοις, αυτοί οι άσχετοι με την καθημερινή ζωή και τα προβλήματά της άνδρες υπαγορεύουν τον τρόπο ζωής των ακολούθων τους και στην πιο μικρή λεπτομέρεια σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο μέσος Μάρτυρας δεν θα αναγνώριζε τα περισσότερα μέλη του Κυβερνώντος Σώματος αν τα έβλεπε στο δρόμο, ούτε καν γνωρίζει τα ονόματά τους. Πώς μπορεί αυτή η σκιώδης ομάδα ανθρώπων να ασκεί τέτοιο ασφυκτικό έλεγχο; Πώς μπορούν να επιβάλλουν τους διαρκώς μεταβαλλόμενους Φαρισαϊκούς κανόνες τους και τα δόγματα πάνω σε εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες; Επάνω σε ποια εξουσία στηρίζουν το δικαίωμα να ελέγχουν τα μέλη τους;

Η απάντηση βρίσκεται στη διδασκαλία της Εταιρίας περί ‘Θεοκρατίας’. Η Εταιρία Σκοπιά ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς άρχισε να κυβερνά αόρατα το 1914. Χρειαζόταν μια οργάνωση να αναγγείλει τη βασιλεία Του και να διαχειριστεί τα συμφέροντά του. Ισχυρίζονται ότι το 1919 ο Χριστός εξέτασε προσεκτικά όλες τις Χριστιανικές θρησκείες, αλλά τις απέρριψε επιδοκιμάζοντας μόνο την Εταιρία Σκοπιά. Υποτίθεται ότι στο Κυβερνόν Σώμα έχει δοθεί η δικαιοδοσία πάνω στην οργάνωση του Κυρίου για τη διατήρηση της δογματικής καθαρότητας. Μ’ αυτό τον τρόπο η Εταιρία έχει θεσπίσει ένα σύστημα ελέγχου της διάνοιας των οπαδών της. Το πρώτο βήμα των ακραίων αιρέσεων είναι η καθιέρωση μιας εκλεκτής τάξεως ηγετών της οποίας οι διδασκαλίες και τα δόγματα δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν. Η ηγεσία των Μαρτύρων του Ιεχωβά έχει κάνει αυτό το καθοριστικό βήμα προ πολλού.

Η Εταιρία Σκοπιά στηρίζει την εξουσία του Κυβερνώντος Σώματος στα λόγια του Ιησού στο Ματθαίος 24: 45: «Ποιος άραγε είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος τον οποίο ο κύριός του διόρισε υπεύθυνο στο υπηρετικό προσωπικό του για να τους δίνει την τροφή τους στον κατάλληλο καιρό;».

Είναι πολύ σημαντικό να εξετάσουμε προσεκτικά αυτή τη διδασκαλία. Εάν το δόγμα του «πιστού και φρονίμου δούλου» είναι ένας μύθος, και ο υποτιθέμενος διορισμός του δούλου από τον Χριστό το 1919 είναι μια προσεκτικά μεθοδευμένη ‘κατασκευή’, τότε η εξουσία την οποία επικαλείται το Κυβερνόν Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά δεν είναι τίποτε λιγότερο από μια βλασφημία!

4. Βασιλικός διορισμός

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι όταν ο Ιησούς μίλησε για μια «τάξη πιστού και φρονίμου δούλου» αναφερόταν σε μια τάξη ανθρώπων που απαρτίζεται από 144.000 μέλη για τα οποία γίνεται λόγος στην Αποκάλυψη 7:14. Πιστεύουν ότι ένα υπόλοιπο αυτών των 144.000 συνάχθηκε κάτω από την καθοδηγία του Χριστού στα τέλη του 19^ου αιώνα για να ετοιμαστούν για την επάνοδο του Χριστού και την επιθεώρηση που Αυτός θα έκανε. Αλλά υπήρχε πάντοτε αυτή η άποψη; Ο Κάρολος Τέϊζ Ρώσσελ διακρατούσε αυτή την άποψη μέχρι το 1896, όταν ο ίδιος κατέλαβε τη θέση και τον τίτλο του «πιστού και φρονίμου δούλου». Αυτό ήταν το επίσημο δόγμα μέχρι το 1927, όταν ο Ρόδερφορδ άλλαξε αυτή τη διδασκαλία και επέστρεψε στην προηγούμενη, σύμφωνα με την οποία ο δούλος ήταν η τάξη των 144.000.

Η εν λόγω αλλαγή δεν είναι απλά ένα παράδειγμα δογματικής παλινδρόμισης. Αντίθετα, είναι πολύ κρίσιμο ζήτημα της θεολογίας της Σκοπιάς. Σήμερα η Εταιρία Σκοπιά ισχυρίζεται αυθαίρετα ότι ο Ιησούς Χριστός επιθεώρησε την οργάνωσή της το 1919 και βρήκε έναν «πιστό και φρόνιμο δούλο» να διανέμει έξοχη πνευματική τροφή στους αληθινούς πιστούς.

Βρήκε πραγματικά ο Χριστός μια τάξη ανθρώπων που προσδιόριζαν τον εαυτό τους ως αυτή την τάξη του δούλου; Το 1919, μολονότι ο Ρώσσελ ήταν νεκρός για τρία χρόνια, οι Σπουδαστές των Γραφών απέβλεπαν σ’ αυτόν ως «εκείνο τον δούλο» ή «υπηρέτη». Συνεπώς, σύμφωνα με την ιστορία της Σκοπιάς, ο Ιησούς θα είχε βρει ένα νεκρό άνδρα να υπηρετεί ως «πιστός και φρόνιμος δούλος».

Σήμερα η ηγεσία της Σκοπιάς καταφεύγει στα αρχικά συγγράμματα του Ρώσσελ για να δείξει ότι κι αυτός δίδασκε πως ο ‘δούλος’ ήταν μια τάξη ανθρώπων, και ότι ο Ρώσσελ ποτέ δεν ισχυρίσθηκε ότι ήταν αυτός εκείνος ο ‘δούλος’. Η Εταιρία χρησιμοποιεί τις εκδόσεις πριν το 1896 γι’ αυτή τη συγκάλυψη. Αποφεύγουν να αποκαλύψουν την αλλαγή της άποψης του Ρώσσελ από μια τάξη σε ένα άτομο, αλλά οι αποδείξεις είναι συντριπτικές ότι αυτή ήταν η άποψη των Σπουδαστών της Γραφής. Αυτό ήταν καταφανές στα συγγράμματα του Ρώσσελ από το 1897. Στον 4^ο Τόμο των Γραφικών Μελετών με τίτλο ‘Η Μάχη του Αρμαγεδδώνος’, στη σελίδα 613, (στην Αγγλική), τονίζεται ότι ο ‘δούλος’ είναι ένα και μόνον άτομο. Σε μια βιογραφία του Ρώσσελ που εκδόθηκε μεταξύ του 1924 και του 1927, η Εταιρία Σκοπιά διεκήρυττε το Ρώσσελ ως τον «πιστό και φρόνιμο δούλο» τον οποίον είχε εκλέξει ο Κύριος, γι’ αυτό στο εξώφυλλο αυτής της έκδοσης υπάρχει ο τίτλος, ‘Αναμνήσεις εκ της Ζωής, του Έργου, και του Χαρακτήρος του Πιστού και Φρονίμου Δούλου’.

Μολονότι ο Ρώσσελ είχε πεθάνει από το 1916, η έκδοση του Τετελεσμένου Μυστηρίου του 1917, ανέφερε στη σελίδα 144, στην Αγγλική: ‘Καίτοι ο Πάστωρ Ρώσσελ έχει διαβή εκείθεν του παραπετάσματος, ούτος διευθύνει εισέτι κάθε χαρακτηριστικόν του έργου του Θερισμού’. Το επίσημο βιβλίο της ιστορίας της Εταιρίας Σκοπιά ‘Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στον Θείο Σκοπό’, παραδέχεται στη σελίδα 95: ‘Ήταν δημοσιευμένη και αποδεκτή η άποψις ότι αυτός ήταν εκείνος ο δούλος του Ματθαίος 24:45’. Συνεπώς, ο Κάρολος Τέϊζ Ρώσσελ ήταν ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» μολονότι ήταν νεκρός! Το πώς μεταβίβαζε την ‘εν καιρώ τροφή» στους ακολούθους του και κατηύθυνε κάθε χαρακτηριστικό του έργου του Θερισμού, ποτέ δεν έχει αποκαλυφθεί από τη θρησκεία της Σκοπιάς.

Ένα χρόνο μετά το θάνατο του Ρώσσελ, στο κύριο άρθρο της Σκοπιάς 1 Νοεμβρίου 1917 με τίτλο ‘Φόρος Τιμής προς τον Έβδομον Άγγελο’, τονίσθηκε με έμφαση ο ρόλος του:

«Ο Κύριος Ιησούς στη μεγάλη προφητική του δήλωση στο Ματθαίος 24: 45-47, έκαμε γνωστό το γεγονός ότι εις το τέλος του αιώνος θα ήταν παρών και θα είχε έναν ειδικό υπηρέτη τον οποίον θα καθιστούσε υπεύθυνο επί όλων των υπηρετών και του οίκου αυτού δια να δίδει εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ. Επί πολλά χρόνια… οι περισσότεροι έχουν αναγνωρίσει ότι ο Πάστωρ Ρώσσελ είναι αυτός ο δούλος… Ο Πάστωρ Ρώσσελ είναι ο υπηρέτης ο υπεσχημένος εις την εκκλησίαν».

Ο Ρόδερφορδ συνειδητοποίησε ότι για να ενισχύσει την ιδέα μιας Θεοκρατικής οργάνωσης έπρεπε να εκθρονίσει τον Ρώσσελ από τη θέση του «εκπροσώπου του Θεού» και του «πιστού και φρονίμου δούλου». Με μια χαμαιλεοντική κίνηση, εκείνος ο δούλος από ένα και μοναδικό άτομο μετατράπηκε πάλι σε μια τάξη ατόμων, με τον Ρόφερφοντ επικεφαλής αυτής της τάξης!

Η σημασία αυτής της αλλαγής είναι το γεγονός ότι η Εταιρία Σκοπιά ισχυρίζεται (αβάσιμα βεβαίως) ότι όταν ο Ιησούς Χριστός έκανε την τελική του επιθεώρηση το 1919, βρήκε μια «τάξη πιστού και φρονίμου δούλου», μια ομάδα ανθρώπων που παρείχε πνευματική τροφή. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι εκείνο τον καιρό μόνον ο Ρώσσελ θεωρούνταν εκείνος ο ‘υπηρέτης’ ή ‘δούλος’.

5. Τροφή στον κατάλληλο καιρό;

Ο εκ μέρους του Χριστού υποτιθέμενος διορισμός της Εταιρίας Σκοπιά, κατά δήλωσή της, βασίζεται στο γεγονός ότι ο δούλος παρείχε πνευματική τροφή ή διδασκαλία ποιότητος και επίσης είχε εξαιρετική κατανόηση σε δογματικά ζητήματα κατά τον καιρό της επιθεώρησης. Μπορούμε, λοιπόν, να εξετάσουμε το υλικό που η Σκοπιά σερβίριζε την περίοδο 1918-1919, διότι η πνευματική τροφή διενέμετο μέσω των εκδόσεων που τύπωνε.

Το ‘Τετελεσμένο Μυστήριο’ που κυκλοφόρησε το 1917, ήταν η τελευταία ζεστή τροφή που βγήκε από τον φούρνο της Σκοπιάς. Στη συνέχεια παραθέτουμε ορισμένες από τις διδασκαλίες του βιβλίου που ο Χριστός έπρεπε να επιθεωρήσει όταν επέλεγε (υποτίθεται), την οργάνωση να είναι ο αντιπρόσωπός του επί της γης:

Το 1918 ο Χριστός θα καταστρέψει τις εκκλησίες και τα μέλη των εκκλησιών κατά εκατομμύρια, και ο Χριστιανικός κόσμος θα βυθιστεί στη λήθη εκείνο το έτος.

Θα υπήρχε παγκόσμια αναρχία το φθινόπωρο του 1920

Η Βασιλεία του θεού θα εγκαθιδρυόταν στη γη το 1931

Η Δευτέρα έλευση του Κυρίου είχε λάβει χώρα το 1874

Ο Βεεμώθ του εδαφίου Ιώβ 40:1 ήταν η ‘στάσιμος ατμομηχανή’. Τα νεφρά του ήταν οι λέβητες και η ουρά του ήταν η καπνοδόχος της.

Ο Λεβιάθαν του εδαφίου Ιώβ 41:1 ήταν ‘ο ατμοκίνητος σιδηρόδρομος’ και η γλώσσα του ήταν η διπλή τροχαλία. Οι γλυκιές φωνές του ήταν τα σφυρίγματα του τραίνου.

Οι κεκοιμημένοι άγιοι είχαν αναστηθεί το 1878

Το 1918 οι δαίμονες θα εισέβαλλαν στις διάνοιες των μελών των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου (τον οποίον αποκαλούσαν ‘γουρουνίσια τάξη) και θα συμμετείχαν σε πράγματα που θα εξόργιζαν τις μάζες ώστε αυτές θα τον κατέστρεφαν.

Το εδάφιο Αποκάλυψη 9:13 περιγράφει μια φωνή, κι αυτή ήταν η φωνή του Αντβεντιστή Ουίλλιαμ Μίλλερ, από το 1829 ως το 1844.

Το ‘παιδίον’ της Αποκάλυψης 12:5, ήταν η Ρωμαιοκαθολική Παποσύνη

Ο ‘Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού’ που περιγράφονται στην Αποκάλυψη 12:7, ήταν ο Πάπας της Ρώμης και οι επίσκοποί του.

Η έκδοση του Τετελεσμένου Μυστηρίου προελέχθη στην Αποκάλυψη 14:20, όπου τα ‘1600 στάδια’ αντιπροσωπεύουν την απόσταση από τον τόπο της Συγγραφής στο Σκράντον της Πενσυλβανίας, ως τα κεντρικά γραφεία της Σκοπιάς στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης—με την προϋπόθεση ότι θα ταξίδευε κανείς από τον σταθμό του τραίνου στη Λακαβάνα και το φέρρυ μπότ του Χομπόκεν!

Οι Επτά Τόμοι των Γραφικών Μελετών ήταν οι επτά άγγελοι του εδαφίου Αποκάλυψη 15:1

Ο Κύριος είχε αναλάβει την ευθύνη για την έκδοση της πλήρους σειράς των Γραφικών Μελετών

Υπάρχει ένα αξίωμα σύμφωνα με το οποίο «η καλύτερη άμυνα είναι μια καλή επίθεση». Η σημερινή Εταιρία Σκοπιά έχει χρησιμοποιήσει αυτή την τακτική στη συγκάλυψη των γεγονότων σχετικά με την ‘πνευματική τροφή’ που ο ‘δούλος’ διένειμε κατά την κρίσιμη περίοδο που ο Ιησούς υποτίθεται ότι την επιθεωρούσε. Οι ηγέτες της οργάνωσης αποθαρρύνουν τα μέλη της να διαβάζουν παλαιότερη ύλη από τις εκδόσεις της! Η λογική τους είναι ότι ‘το φως γίνεται λαμπρότερο με την πάροδο του χρόνου. Συνεπώς, η παλαιά ύλη είναι παλαιό φως. Παρόλο που το Τετελεσμένο Μυστήριο τυπωνόταν μέχρι το 1927 και διενέμετο αρκετά χρόνια μετά, ο μέσος Μάρτυρας δεν γνωρίζει το περιεχόμενό του ούτε τον απατηλό τρόπο με τον οποίον η οργάνωση της Σκοπιάς το παρουσιάζει.

6. Πρέσβεις της Βασιλείας

Ένα άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό που υποστηρίζεται σε σχέση με το διορισμό της Εταιρίας το 1919, αφορά την πρεσβευτική της ευθύνη. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ισχυρίζονται ότι αναγνώρισαν τη γέννηση της Βασιλείας του Θεού το 1914 και την αναγγέλλουν από εκείνο το έτος:

«Και θέλει κηρυχθεί τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη και τότε θέλει ελθεί το τέλος. (Ματθ.24:714) Το έχει κάνει αυτό η Μεσσιανική Βασιλεία του Θεού στη γη από το 1914; Έχουν λάβει τα έθνη αυτή την μαρτυρία για τη Βασιλεία; Ναι!» (Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1966, σελ. 623, στην Αγγλική).

Αυτό που η ηγεσία της Σκοπιάς παραλείπει να πει στους αναγνώστες της και ειδικά στους ακολούθους της, είναι ότι το 1919 η Εταιρία δίδασκε ότι ο καιρός του τέλους άρχισε το 1799, ότι ο Κύριος επανήλθε αόρατα το 1874—όχι το 1914—και ότι το τέλος του αιώνος δεν ήρθε το 1914, επρόκειτο τώρα να συμβεί το 1925! Στην πραγματικότητα, 10 πλήρη χρόνια αργότερα το βιβλίο ‘Προφητεία’, που εκδόθηκε από τον Ρόδερφορδ το 1929, έλεγε τα εξής στη σελίδα 65:

«Η Γραφική απόδειξις είναι ότι η δευτέρα παρουσία του Κυρίου άρχισε το 1874 μ.Χ.»

Από τα ανωτέρω αποδεικνύεται ότι η δήλωση στη Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1966 είναι μια πελώρια απάτη! Η σημασία της διδασκαλίας του ‘διορισμού το 1919’, και η χρονολογία 1914 κατέχουν κεντρική θέση στο θεολογικό σύστημα των Μαρτύρων του Ιεχωβά . Εάν αυτά τα δύο στοιχεία ανατραπούν, τότε ολόκληρο το οικοδόμημα καταρρέει σαν σπίτι φτιαγμένο από τραπουλόχαρτα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτές οι δύο θεωρίες τονίζονται διαρκώς στους Μάρτυρες. Γι’ αυτό το λόγο επίσης, απαγορεύεται στους Μάρτυρες να μιλούν στα πρώην μέλη και σε άλλα ενημερωμένα άτομα σχετικά με τέτοια ζητήματα.

Η άποψη ότι το Ματθαίος 24:45 αναφέρεται στον διορισμό απ’ τον Ιησού μιας επίγειας οργάνωσης σε κάποια δεδομένη στιγμή του χρόνου δεν έχει καμία μα καμία βάση! Η περικοπή αυτή είναι μια παραβολή όπως έχουν αναγνωρίσει από αιώνες τα παραδοσιακά σχολιολόγια των Γραφών. Η ερμηνεία της Σκοπιάς κακοποιεί τους κανόνες της Βιβλικής εξήγησης. Επιπλέον, στα εδάφια Ματθαίος 25: 20-23, στην παραβολή των ταλάντων, υπάρχει αναφορά σε περισσότερους από έναν ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’! Ο Κύριος σ’ αυτή την παραβολή αποκαλεί και τον δούλο που επένδυσε πέντε τάλαντα και τον δούλο που επένδυσε δύο τάλαντα, «αγαθούς και πιστούς δούλους»…

Η επίσημη εκδοχή της Σκοπιάς για το τι έλαβε χώρα το 1919, είναι ότι ο Ιησούς Χριστός εξέτασε τις Χριστιανικές οργανώσεις, περιλαμβανομένων εκείνων που είχαν ιδρυθεί από αιώνες, και τις βρήκε ανάξιες, ακατάλληλες. Η Εταιρία Σκοπιά επιλέχθηκε επειδή αυτοί και μόνον αυτοί, εκδήλωναν τα χαρακτηριστικά του «πιστού και φρονίμου δούλου». Σήμερα ισχυρίζονται ότι ενεργούν ως πρέσβεις, αναγγέλλοντας τη νεωστί ιδρυθείσα βασιλεία το 1914 και προειδοποιώντας τον κόσμο ότι έχει εισέλθει στον καιρό του τέλους του το ίδιο έτος. Στην πραγματικότητα, όμως, το 1919 η Εταιρία Σκοπιά δίδασκε ακόμη ότι ‘ο καιρός του τέλους’ είχε αρχίσει το 1799 και ότι ο Ιησούς είχε έρθει αόρατα το 1874 και είχε εγκαθιδρύσει τη βασιλεία του. Βρίσκονταν σε κατάσταση σύγχυσης σχετικά με το 1914. Ήταν πρέσβεις αναγγέλλοντας μια χρονολογία 40 χρόνια νωρίτερα από αυτή που τώρα αναγγέλλουν.

Σήμερα η Σκοπιά ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς Χριστός είχε εξετάσει την ποιότητα της τροφής που ο δούλος διένειμε και αυτό θα ήταν πιο σημαντικό στη διαδικασία λήψεως της απόφασης. Αλλά το 1919, η πιο πρόσφατη ‘πνευματική τροφή’ ήταν τα περιεχόμενα του Τετελεσμένου Μυστηρίου. Αυτό το βιβλίο και οι λοιποί Τόμοι των Γραφικών Μελετών χρησιμοποιούνταν εκείνο τον καιρό ως η βάση για τις διδασκαλίες της Σκοπιάς. Οι Γραφικές Μελέτες έδιναν έμφαση σε χρονολογίες που τώρα η Εταιρία απορρίπτει. Επιπλέον, εκείνα τα βιβλία είχαν υιοθετήσει τη διδασκαλία για τη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, την οποία τελικά ο Ρόδερφορδ αποκήρυξε μια δεκαετία μετά την υποτιθέμενη επιδοκιμασία ‘της ποιότητος της πνευματικής τροφής’ από τον Ιησού Χριστό, χαρακτηρίζοντάς την ως Σατανικής προέλευσης!

Η Σκοπιά θα ήθελε να πιστεύει ο κόσμος ότι ο Ιησούς Χριστός τούς εξέλεξε λόγω της οξείας κατανόησης ‘των καιρών και των χρόνων’. Στην πραγματικότητα, όλες οι χρονολογίες τους μέχρι τώρα έχουν διαψευσθεί, και παρόλα αυτά, εκείνοι προχώρησαν σε νέες προφητικές θεωρίες τον ίδιο καιρό που υποτίθεται ότι ο Ιησούς Χριστός τούς εξέταζε. Εκείνο τον καιρό το άγγελμά τους ήταν ότι ‘εκατομμύρια ήδη ζώντων δεν θα πεθάνουν ποτέ’, και το τέλος προσδιορίσθηκε για το έτος 1925, οπότε ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ και άλλοι αρχαίοι αριστείς επρόκειτο να αναστηθούν.

Ασφαλώς, ο Ιησούς Χριστός θα γνώριζε ότι αυτά τα πράγματα δεν θα συνέβαιναν το 1925. Είναι απίστευτα αστείο να υποθέσουμε ότι, μολαταύτα, ο Ιησούς θα εξέλεγε την οργάνωση της Σκοπιάς παρά το θλιβερό υπόμνημα των ψευδοπροφητειών που είχαν διακηρύξει.

Όταν λοιπόν εξετάσουμε τις πεποιθήσεις, τις χρονολογίες και την πνευματική τροφή, όπως και το ποιος ήταν ο δούλος εκείνο τον κρίσιμο καιρό, πώς ήταν δυνατόν ο Ιησούς να διαλέξει την οργάνωση της Σκοπιάς; Τα ερωτήματα αυτά γίνονται ακόμη πιο έγκυρα όταν εξετάσουμε ότι αυτά που διδάσκει σήμερα η Σκοπιά είναι 180 μοίρες αντίθετα από εκείνα που δίδασκε τότε. Αν τότε ήταν σωστοί και έτσι ο Χριστός τους επέλεξε, έπρεπε να τους είχε εγκαταλείψει τώρα, επειδή το πιστεύω τους έχει εντελώς αναστραφεί. Αν είναι σωστοί τώρα, θα ήταν λάθος τότε, συνεπώς, πάνω σε ποια βάση τους επέλεξε; Από κάθε άποψη, η διδασκαλία του διορισμού ενός ‘πιστού και φρονίμου δούλου’, και ‘σοφού υπηρέτη’, είναι εντελώς αβάσιμη.

Δυστυχώς, εκατομμύρια Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν αυτή τη διάτρητη διδασκαλία. Η ηγεσία της Σκοπιάς είναι ένοχη μιας φρικτής απάτης που παγιδεύει και υποδουλώνει τους ακολούθους της.

Κατανοούμε το πώς είναι δυνατόν να παγιδευτούν τόσοι άνθρωποι διότι και εμείς ήμασταν παγιδευμένοι εκεί επί 22 χρόνια. Αποδεχτήκαμε τη διδασκαλία της Σκοπιάς ολοκληρωτικά και προσφέραμε τη ζωή μας στη διάδοση του αγγέλματός της. Το κάθε τι στην οικογένειά μας, στη δουλειά μας και στις φιλίες μας περιστρεφόταν γύρω από την οργάνωση. Αποδεχόμασταν κάθε εντολή από τα κεντρικά γραφεία ως πνευματική τροφή σταλμένη απευθείας από τον Θεό. Μόνο προς το τέλος συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε φρικτά εξαπατηθεί.

Μετάφραση από Συνεργάτη