Από το παρακλάδι αυτό λοιπόν, τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά στη Ρουμανία, με το όνομα: "Αληθινή Πίστη τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά", πήρα τις ακόλουθες πληροφορίες, τις οποίες και μετέφρασα με αυτόματη μετάφραση τού Διαδικτύου από τα Ρουμανικά, όσον αφορά τους συμβιβασμούς τής μητρικής τους οργάνωσης τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, προκειμένου να γίνουν αναγνωρισμένη ή ανεκτή θρησκεία τών κομμουνιστικών χωρών. Διατηρώ κατά το δυνατόν αμετάβλητη τη μορφή τών λέξεων, όπως προέκυψαν από τη μετάφραση, παρά τη χρήση αδόκιμων όρων, όσον αφορά τις ονομασίες, μια και προέρχονται από αρχεία που δεν ανήκουν σε Μάρτυρες τού Ιεχωβά:

Στην Γιουγκοσλαβία, οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» είχαν το καθεστώς μιας νομικά αναγνωρισμένης λατρείας, με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν, επωφελούμενοι από την ύπαρξη οίκων προσευχής, τυπογραφείων, δικών τους κεφαλαίων κ.λπ

Ο τρόπος με τον οποίο χορηγήθηκε αυτό το καθεστώς στη λατρεία των «Μαρτύρων του Ιεχωβά» στη Γιουγκοσλαβία αναφέρθηκε αργότερα από έναν απεσταλμένο της Εταιρείας, τα όργανα της Ρουμανικής Ασφάλειας: «[...]Ο σημερινός Ιεχωβιστής ηγέτης στη χώρα (Γιουγκοσλαβία), Kalle, προσκλήθηκε από τα όργανα της Γιουγκοσλαβικής ασφάλειας και μαζί με εκπροσώπους του Τμήματος Λατρειών. Του ζήτησαν να παρουσιάσει, εάν το επιθυμεί, το καθεστώς οργάνωσης και λειτουργίας της αίρεσης των Ιεχωβιστών, προκειμένου να νομιμοποιηθεί η αίρεση. Λαμβάνοντας μια ευνοϊκή απάντηση από το Στρατηγείο Ιεχωβιστών των ΗΠΑ, ο Kalle παρουσίασε τον χάρτη. Μετά από κάποια συζήτηση, είπαν στον Kalle ότι το καταστατικό θα υπόκειται σε έγκριση μόνο εάν πληρούνται διάφορες προϋποθέσεις , και συγκεκριμένα:

α) Οι Ιεχωβιστές δεν πρέπει να κάνουν προπαγάνδα από σπίτι σε σπίτι, σύμφωνα με την πρακτική τους στο παρελθόν.

β) Άρθρα που είναι ακατάλληλα ή εναντίον της κυβέρνησης θα πρέπει να αφαιρούνται από τα περιοδικά.

γ) Σε συγκεντρώσεις ή στην επίσημη Ιεχωβιστική διδασκαλία, να μην διδάσκουν ότι οι Ιεχωβιστές δεν επιτρέπεται να πάνε σε πόλεμο - να διατηρήσουν μια θέση ουδετερότητας.

δ) Όλη η απαραίτητη βιβλιογραφία να εκτυπώνεται μόνο σε κρατικούς εκτυπωτές και αφού ελεγχθεί το περιεχόμενο.

Ως αποτέλεσμα της αποδοχής αυτών των όρων από την Εταιρεία του Μπρούκλιν και από τον «επόπτη της χώρας», Κάλε, οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» έγιναν νόμιμη λατρεία στη Γιουγκοσλαβία, οι οπαδοί της έλαβαν βίζα για να φύγουν από τη χώρα όταν ήθελαν να παρευρεθούν στα συνέδρια προς τους «μάρτυρες» που έγιναν στη Δύση και, σε θέματα όπως η ψηφοφορία, η στρατιωτική εκπαίδευση κ.λπ., η ηγεσία της λατρείας στη χώρα άφηνε στη διακριτική ευχέρεια καθενός από τα μέλη τη στάση που ήθελε να πάρει." (Σημειωματάρια CNSAS - Εξαμηνιαίο περιοδικό που εκδίδεται από το Εθνικό Συμβούλιο για τη Μελέτη των Αρχείων Ασφαλείας, Βουκουρέστι, Matei Basarab str. 55-57, τομέας 3, www.cnsas.ro, Έτος Ι, αρ. 2/2008, Εκδοτικός Οίκος CNSAS, Βουκουρέστι, 2008).

«Στην Ουγγρική Δημοκρατία, από την άλλη πλευρά, η κατάσταση των «μαρτύρων» ήταν κάπως διαφορετική, υπό την έννοια ότι δεν έλαβαν το καθεστώς της νομικής λατρείας, αλλά μόνο της «ανοχής». Το ουγγρικό παράδειγμα δελέασε περισσότερο τους φορείς ασφαλείας στη Ρουμανία, αποτελώντας ένα μοντέλο που είχε μεγάλες πιθανότητες να ακολουθηθεί και στη Ρουμανία. Ο τρόπος με τον οποίο οι ουγγρικές αρχές κατέληξαν σε αυτή τη λύση και ποιος ήταν ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε από τα δύο εμπλεκόμενα μέρη κοινοποιήθηκε στα ρουμανικά όργανα ασφαλείας από τους Ούγγρους ομολόγους τους:

«Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών που είχαμε με την αντιπροσωπεία των οργάνων ασφαλείας της Ουγγρικής Δημοκρατίας, ενημερωθήκαμε ότι, κατά το 1969, ξεκίνησαν έναν συνδυασμό, μέσω του οποίου ο Natan Homer Knorr -ο Ιεχωβιστής παγκόσμιος πρόεδρος στις ΗΠΑ- αποδέχτηκε ότι η δραστηριότητα των Ιεχωβιστών στην Ουγγαρία, διεξαγόταν υπό τον έλεγχο του κράτους. Θα πρέπει να λογοκρίνεται όλο το προπαγανδιστικό υλικό, ώστε να αφαιρούνται από το περιεχόμενό του άρθρα ή κείμενα που επηρεάζουν την ασφάλεια του κράτους ή που -για άλλους λόγους- δεν ταιριάζουν στο κράτος». (Σημειωματάρια CNSAS)

"Σταδιακά, αυτό το μοντέλο που δίνουν τα δύο γειτονικά κράτη της Ρουμανίας (Ουγγαρία και Γιουγκοσλαβία) εξαπλώνεται μεταξύ των σοσιαλιστικών χωρών. Η πρώτη που αποφάσισε να λύσει το πρόβλημα των «μαρτύρων» με τον ίδιο τρόπο είναι η Τσεχοσλοβακία, η οποία τους παρέχει επίσης το καθεστώς μιας «ανεκτής» λατρείας. (Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» στην Σοβιετική Ένωση έχουν ελπίδες ότι θα τους επιτραπεί να διοργανώσουν συνέδρια όπως στην Πολωνία, εδώ οι αδελφοί χαίρουν μεγάλης εκτίμησης, γιατί δεν δυσκολεύτηκαν, δεν παρενέβησαν σε πολιτικά θέματα, δεν συμμετείχαν σε απεργίες, συγκεντρώσεις ή άλλες συνδικαλιστικές δραστηριότητες. Στην ΕΣΣΔ, στις μέρες μας, τους αφήνουν πιο ελεύθερους, με αφορμή τους γάμους κάνουν μεγάλους γάμους, όπου έχουν την ευκαιρία να μαζέψουν πολλούς αδελφούς». (Σημειωματάρια CNSAS)

Αυτές οι πρωτοβουλίες που ανέλαβαν τα όργανα ασφαλείας των γειτονικών χωρών, θέλησαν να εισαχθούν και στη Ρουμανία, αλλά τελικά απέτυχαν. Αυτό που είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε εδώ, ότι ο ίδιος ο εκπρόσωπος της Εταιρείας που ήρθε για να διαπραγματευτεί το πρόβλημα με τις Ρουμανικές αρχές, τους προτείνει την ιδέα ότι στην αρχή, είναι αλήθεια, οι αδελφοί «δεν αναγνώρισαν την εξουσία του κράτους (πιθανότατα αναφερόταν στο θέμα στο Ρωμαίους 13 σχετικά με την υποταγή κατά των Ανωτέρων Εξουσιών) αλλά τώρα (μετά από συμβιβασμό και αλλαγή διδασκαλίας), «αναγνωρίζουν την εξουσία του κράτους»:

«Λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία των άλλων σοσιαλιστικών κρατών της Ανατολικής Ευρώπης, στα οποία έγινε αποδεκτή η δραστηριότητα των «Μαρτύρων», οι εκπρόσωποι της Εταιρείας αποφασίζουν να επικοινωνήσουν με τα όργανα της Ρουμανικής Ασφαλείας, για να ελέγξουν τη διαθεσιμότητά τους για την επίτευξη συμβιβασμού.

Οι απεσταλμένοι που στάλθηκαν στη Ρουμανία με καθήκοντα με αυτή την έννοια συναντήθηκαν από τα ίδια τα όργανα της Ρουμανικής Ασφάλειας, τα οποία επικοινώνησαν επανειλημμένα, κατά τα έτη 1970 και 1971, με έναν παλιό απεσταλμένο της Εταιρείας από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Ghonert Nicolaus, με καταγωγή από τη Ρουμανία, εγκατεστημένη στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, με την οποία διεξάγει σειρά διαπραγματεύσεων σχετικά με μια μορφή ανοχής των «Μαρτύρων του Ιεχωβά» από τις Ρουμανικές αρχές.

Από τις συνομιλίες που διεξήχθησαν μεταξύ των εκπροσώπων των Σωμάτων Ασφαλείας και του Ghonert Nicolaus, προέκυψε ότι η Εταιρεία του Μπρούκλιν ήταν διατεθειμένη να κάνει μια σειρά παραχωρήσεων στις Ρουμανικές αρχές σχετικά με το θρησκευτικό δόγμα και την οργανωτική του πρακτική: Το Παγκόσμιο Ιεχωβιστικό κέντρο, εξακολουθεί να μάχεται για να αποκτήσει ορισμένα πλεονεκτήματα υπέρ των Ιεχωβιστών στη Ρουμανία, δηλαδή την ανοχή της δραστηριότητας ή τη νομιμοποίησή της. Ταυτόχρονα, ο εν λόγω (Ghonert Nicolaus) τόνισε ότι, εάν και μέχρι το 1964-1965, οι Ιεχωβιστές καλούνταν να μην αναγνωρίσουν την κρατική αρχή, αργότερα επανεξέτασαν και δημοσιεύθηκε υλικό που τους εξηγούσαν ότι πρέπει να αναγνωρίσουν την εξουσία του κράτους». (Σημειωματάρια CNSAS).

Είναι πλέον σαφές σε οποιονδήποτε πώς ήταν δυνατόν τα μέλη της Εταιρείας να αυξηθούν από την ίδρυσή της το 1874, μέχρι το 1942, όταν πέθανε ο Πρόεδρος Ράδερφορντ, μόνο σε περίπου 115.000, ενώ από το 1942 έως τον θάνατο του Νορ το 1977, σε πάνω από 2 εκατομμύρια, και στο τέλος του 2007 σε πάνω από 6,5 εκατομμύρια μέλη.

Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί εύκολα να εξηγηθεί αν λάβουμε υπόψη μόνο την κατάσταση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ρουμανία, όπου το 1989, από τους περίπου 28.000 μάρτυρες, έναν υπερβολικά μεγάλο αριθμό λαμβάνοντας υπόψη τους περιορισμούς του καθεστώτος, μόνο 2.000 «έμεναν στην παλιά βάση".

Περισσότερες πληροφορίες για το σχίσμα αυτό τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά στη Ρουμανία, και τις περιπέτειές τους στο Κομμουνιστικό καθεστώς τής χώρας εκείνης, μπορείτε να βρείτε στο σχετικό μας άρθρο.

Ν. Μ.