Οι Καιροί των Εθνών Αναθεωρημένοι
© Carl Olof Jonsson, Göteborg, Sweden
Κεφάλαιο 1ο
Το Ιστορικό μιας Ερμηνείας
Ε. Νέλσον Χ. Μπάρμπουρ
Μετά από την "Μεγάλη Απογοήτευση" του 1844, η Μιλλεριστική κίνηση διασπάστηκε σε διάφορες Αντβεντιστικές ομάδες. Οι «Ευαγγελικοί Αντβεντιστές», που ήταν η μητρική κίνηση, βαθμιαία αποδεκατίστηκαν εξαιτίας διαιρέσεων. Μερικοί πίστευαν πως η χρονολογία ήταν σωστή αλλά τα γεγονότα που ανέμεναν ήταν λάθος. Προσδοκούσαν «λάθος πράγμα στο σωστό καιρό». Τη θέση αυτή έλαβε και μια άλλη ομάδα που αργότερα έγινε γνωστή ως "Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας". Άλλοι, κι ανάμεσά τους ο ίδιος ο Μίλλερ, ομολόγησαν δημόσια πως επρόκειτο για χρονολογικό σφάλμα. [35] Πολλοί άρχισαν να ορίζουν νέες χρονολογίες: 1845, 1846, 1847, 1853, 1854, 1866, 1867, 1868, 1873, κλπ. Η Αντβεντιστική κίνηση διαιρέθηκε ακόμη περισσότερο όταν διάφοροι δέχθηκαν διάφορες χρονολογίες ή απολύτως καμία αποκαλυπτική χρονολογία. Ο Τζωρτζ Στορς, που ήταν ένας από τους ηγέτες στα τελευταία στάδια της Μιλλερικής κίνησης, δημιούργησε το 1863 μια ομάδα ονομαζόμενη "Ένωση της Ζωής και της Έλευσης του Κυρίου". Ένας από τους άλλους ηγέτες, ο Ιωνάθαν Κούμινγκς, διακήρυξε το 1852 πως είχε λάβει "νέο φως" επί του θέματος της χρονολογίας και πως η Δευτέρα Έλευση έπρεπε ν' αναμένεται το Φθινόπωρο του 1853 ή την Άνοιξη του 1854. Πολλοί Μιλλεριστές ενώθηκαν με τον Κούμινγκς, ο οποίος εξέδιδε την «Κρίση του Κόσμου». Αυτοί σχημάτισαν ένα νέο θρησκευτικό δόγμα, τον "Αντβεντιστικό Χριστιανικό Σύλλογο" (τη μετέπειτα "Αντβεντιστική Χριστιανική Εκκλησία") που σήμερα αποτελεί το πιο σπουδαίο Αντβεντιστικό δόγμα εκτός των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας. [36]
Ένας από τους συνεργάτες του Μίλλερ, ο Νέλσον Χ. Μπάρμπουρ, "έχασε ολότελα τη θρησκεία του μετά από τη "Μεγάλη Απογοήτευση" του 1844, και πήγε στην Αυστραλία, όπου έγινε μεταλλορύχος στη διάρκεια της εκεί συρροής χρυσοθήρων. [37] Το 1859 επέστρεψε στην Αμερική μέσω Αγγλίας. "Για να διασκεδάσουν την μονοτονία του μακρινού θαλασσινού ταξιδιού, ο Άγγλος εφημέριος πρότεινε στους επιβάτες του πλοίου συστηματική ανάγνωση των προφητειών, ο αδερφός συναίνεσε πρόθυμα σ' αυτό." [38] Κατά την ανάγνωση αυτή ο Μπάρμπουρ νόμισε πως ανακάλυψε το λάθος στον υπολογισμό που είχε κάνει ο Μίλλερ: Γιατί ο Μίλλερ όρισε την έναρξη των 1.290 και 1.335 ημερών-ετών του Δανιήλ τριάντα χρόνια πριν από τις 1.260; Δε θάπρεπε και οι τρεις περίοδοι ν' αρχίζουν ταυτόχρονα; Στην περίπτωση αυτή, τα 1.290 έτη θα έληγαν το 1828 και τα 1335 έτη το 1873!
"Φθάνοντας στο Λονδίνο (το 1860), πήγε στη βιβλιοθήκη του Βρετανικού Μουσείου. Ανάμεσα σ' άλλες εκτενείς εργασίες επί των προφητειών, βρήκε το βιβλίο του Έλλιοτ, «Αποκαλυπτική Ώρα» που εκείνο το καιρό, το 1860, ήταν ένα πρότυπο έργο που υποστήριζε το 1866 σαν έτος της ελεύσεως του Κυρίου." [39] Στο έργο του ο Έλλιοτ αντέγραψε έναν πίνακα, "Η Γραφική Χρονολογία του Κόσμου", όπως προετοιμάστηκε από τον Αιδεσιμώτατο Κρίστοφερ Μπόουεν, που έδειχνε πως τα 5.979 χρόνια από τη δημιουργία του ανθρώπου έληξαν το 1851.[40] Προσθέτοντας στο 1851 τη διαφορά ο Μπάρμπουρ ανακάλυψε πως τα 6.000 χρόνια θα τερματίζονταν το 1873. Αυτό το είδε ως μια αξιοσημείωτη επιβεβαίωση του δικού του υπολογισμού για την περίοδο των 1.335 ετών.
Επιστρέφοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Μπάρμπουρ προσπάθησε να κεντρίσει το ενδιαφέρον και άλλων στη νέα του χρονολογία για την έλευση του Κυρίου. Από το 1868 και μετά άρχισε να κηρύττει και να δημοσιεύει τα ευρήματά του. Το 1870 κυκλοφόρησε το φυλλάδιο «Αποδείξεις της Ελεύσεως του Κυρίου το 1873: ή Μεσονύχτια κραυγή» [41], από τη δεύτερη έκδοση του οποίου είναι η παραπάνω παράθεση. [42] Επίσης δημοσίευσε μια σειρά άρθρων επί της χρονολογίας στο «Η Κρίση του Κόσμου» που τότε εκδιδόταν από το Μάϊλς Γκράντ. [43] Το 1873 άρχισε να εκδίδει ένα δικό του μηνιαίο περιοδικό που είχε το τίτλο Η Μεσονύχτια κραυγή. [44] "Η κυκλοφορία του γρήγορα έφθασε τα 15.000 αντίτυπα το μήνα." [45] Αλλά όταν εκείνο το έτος ήλθε και παρήλθε, ο Μπάρμπουρ και οι ακόλουθοί του δοκίμασαν μεγάλη ανησυχία:
"Όταν το 1874 ήρθε και δεν υπήρξε κανένα εξωτερικό σημείο του Ιησού ερχομένου με σάρκινη μορφή στα κατά γράμμα νέφη, υπήρξε μια γενική επανεξέταση όλων των επιχειρημάτων πάνω στα οποία είχε βασισθεί η "Μεσονύχτια κραυγή". Όταν δεν βρέθηκε κανένα λάθος ή παραδρομή, έγινε μια κριτική εξέταση των Γραφικών εδαφίων που φαίνεται να έχουν σχέση με τον τρόπο της έλευσης του Χριστού, και γρήγορα ανακαλύφθηκε πως ήταν λάθος ν' αναμένεται ο Ιησούς «εν σαρκί» κατά την Δευτέρα του Έλευση..." [46]
Ένας από τους αναγνώστες της Μεσονύχτιας κραυγής, ο Μπ. Γ. Knθ, (αργότερα συνδρομητής στη "Σκοπιά της Σιών") "διάβαζε προσεκτικά το 24/κδ' κεφάλαιο του ευαγγελίου του κατά Ματθαίον, χρησιμοποιώντας το Εμφατικό Δίγλωττο', μια νέα και πολύ ακριβόλογη λέξη προς λέξη μετάφραση της Καινής Διαθήκης. Όταν έφθασε στα εδάφια 37 και 39 εξεπλάγη που βρήκε πως εκεί αναγράφονται κατά λέξη τα εξής: 'Ώσπερ γαρ αι ημέραι του Νώε» ούτως έσται η παρουσία του υιού του ανθρώπου' ". Ανακάλυψε πως εδώ υπάρχει η λέξη παρουσία που συνήθως μεταφραζόταν ως "έλευση". Εδώ βρισκόταν μια δυνατότητα να διασωθεί η χρονολογία 1874. Από τότε κι ύστερα, ο Μπάρμπουρ και οι συνεργάτες του άρχισαν να διδάσκουν πως ο Χριστός πραγματικά ήρθε το 1874 και πως από τότε βρίσκεται "αόρατα παρών": "Ήταν προφανές πως, αν και η προσδοκία τους ήταν λαθεμένη ως προς τον 'τρόπο' με τον οποίο θα ερχόταν ο Ιησούς, ωστόσο ο καιρός ήταν σωστός όπως είχε καταδειχθεί από τη "Μεσονύχτια κραυγή": ο Νυμφίος ήρθε το Φθινόπωρο του 1874..." [47] Για μια ακόμη φορά ισχυρίσθηκαν πως επρόκειτο για "λάθος πράγμα στο σωστό καιρό".
Όμως οι περισσότεροι αναγνώστες της Μεσονύχτιας κραυγής δεν μπορούσαν να δεχθούν αυτή την εξήγηση, έτσι, οι 15.000 αναγνώστες "μειώθηκαν σε 200 περίπου". Ο ίδιος ο Μπάρμπουρ ήταν πεπεισμένος πως είχε αρχίσει η Αυγή της Χιλιετηρίδας και συνεπώς πως ο τίτλος Μεσονύχτια κραυγή δεν άρμοζε πλέον για την εφημερίδα του. Παρατήρησε: "Μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει πώς μια 'Μεσονύχτια κραυγή' μπορεί να γίνει το πρωί;" [48] Συνεπώς, η εφημερίδα που είχε πάψει να εκδίδεται από τον Οκτώβριο του 1874 άρχισε να κυκλοφορεί και πάλι τον Ιούνιο του 1875 με τον τίτλο Κήρυκας της Πρωίας. [49] Ο τίτλος αυτός θα ανταποκρινόταν καλύτερα στις ιδέες που ο Μπάρμπουρ διακρατούσε εκείνο τον καιρό. Σε ένα από τα πρώτα τεύχη (Σεπτέμβριος του 1875), δημοσίευσε τους υπολογισμούς του για τους καιρούς των Εθνών, ορίζοντας ως έτος τερματισμού τους το 1914 μ.Χ. [50]
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
35. "Ομολογώ απερίφραστα πως έσφαλα σχετικά με το χρόνο και δεν επιθυμώ περισσότερο να υπερασπιστώ την πορεία μου εκτός από το ότι έχω υποκινηθεί από αγνά ελατήρια, κι. αυτό κατέληξε σε δόξα του Θεού. Έχω εμπιστοσύνη πως ο Θεός θα ευγχωρέσει τα λάθη και τα σφάλματά μου..." Wm. Miller's Apology and Defence,(Boston, 1845), σελ. 33, 34. Αυτό αποτέλεσε μια ταπεινή και έντιμη ομολογία που πράγματι είναι σπάνια ανάμεσα στους αυτοδιορισμένους προφήτες σ' όλους τους αιώνες.
36. Το 1964 η οργάνωση Life and Advent Union συγχωνεύτηκε με την Advent Christian Church.
37. Nelson Η. Barbour, Evedences for the Coming of the Coming of the Lord in 1873; or The Midnight Cry, 2η έκδοση, (Rochester, 1871), σελ. 32.
38. Όπ. παρ.
39. Όπ.παρ., σελ. 33
40. E. B. Elliott, Horae Apocalypticae, 4n έκδοση (London, 1851), τόμ. ΙV, σελ. 236.
41. Barbour, Evidences for the Coming of the Lord in 1873: or the Midnight Cry.
42. Herald of the Morning του Αυγούστου 1879, σελ. 28 και του Σεπτεμβρίου 1879, σελ. 36.
43. Εditor Miles Grant, World's Crisis.
44. The Midnight Cry.
45. Zion's Watch Tower (Σκοπιά της Σιών), Οκτωβρίου και Νοεμβρίου 1881, σελ.3.
46. Όπ. παρ.
47. Όπ. παρ., Επίσης, Zion's Watch Tower, Φεβρουάριος 1881, σελ. 3.
48. Zion's Watch Tower, Απρίλιος 1880, σελ.7.
49. Herald of the Morning.
50. Εφόεσν, ο Barbour ήταν εξοικειωμένος με τα έργα του John A. Brown, είναι πιθανόν να "διόρθωσε" το χρονικό σημείο που είχε ορίσει για την έναρξη των Καιρών των Εθνών - από 604 π.Χ. σε 606 π.Χ, ώστε να λήξουν οι "καιροί" αυτοί το 1914. Αλλά ο Barbour μπορεί επίσης να πήρε τη Χρονολογία 606 π.Χ. από τον Ε. Β. Elliott. Αν και ο Elliott επέλεξε το 707 π.Χ. για την έναρξη των Καιρών των Εθνών, πρόσθεσε πως "θα μπορούσαν να υπολογισθούν ακόμη πιο φυσικά, από το έτος ενθρόνισης του Ναβουχοδονόσορα οπότε συνέβηκε και η επιδρομή στον Ιούδα, το 606 π.Χ." Elliott, τόμ. IV, σελ. 238.
Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο
Δημιουργία αρχείου: 25-1-2006.
Τελευταία ενημέρωση: 25-1-2006.