• 1. Τι είναι ένας ιός

• 2. Υπάρχουν ιώσεις του μυαλού;

• 3. Εσφαλμένη τροφοδοσία και επιδιόρθωση

• 4. Ιδεολογικές και αιρετικές ιώσεις

Τι είναι άραγε μια αίρεση μέσα στο μυαλό του ανθρώπου; Πώς ενεργεί αναπτύσσεται και διαδίδεται; Ποια είναι τα μέτρα προφύλαξης και οι τρόποι θεραπείας; Μήπως πρόκειται για μια ίωση που ξεκινάει από τον εγκέφαλο, και γονατίζει όλη μας την ύπαρξη;

1. Τι είναι ένας ιός

Τι είναι ένας "ιός";

Όλοι μας γνωρίζουμε πως είναι κάτι από το οποίο πρέπει να φυλαγόμαστε. Τα συμπτώματά του, από ενοχλητικά μέχρι θανατηφόρα, τα βιώνουμε οι περισσότεροι άνθρωποι κάθε χρόνο. Δισεκατομμύρια ευρώ ξοδεύονται κάθε χρόνο από τα διάφορα εθνικά συστήματα υγείας εναντίον των βιολογικών ιών, που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή των πολιτών. Όμως όταν σκεφτούμε τι είναι ένας ιός, μας εκπλήσσει η... μηδαμινότητά του! Τόση φασαρία για ένα "τίποτα"!

Ένας ιός, ΔΕΝ είναι αυτοδύναμος ζωντανός οργανισμός. Είναι ένα είδος παράσιτου. Αποτελείται από ένα κομμάτι DNA σαν αυτό που καθορίζει την κατασκευή όλων των βιολογικών όντων, το οποίο κομμάτι προστατεύεται από ένα περίβλημα. Ο ιός έχει την ιδιότητα να "αδειάζει" μέσα στα κύτταρά μας το πρόγραμμα του DNA που μεταφέρει, και να τα "αναπρογραμματίζει", καθιστώντας τα πιόνια του. Έτσι, αντί το κύτταρο να εργάζεται για χάρη δική μας, εργάζεται για χάρη του ιού. Ξοδεύει υλικό και ενέργεια για να αναπαράγει τον ιό σε όσο το δυνατόν περισσότερα αντίγραφα, και με τη σειρά τους αυτά εισχωρούν σε άλλα κύτταρα, για να τα μολύνουν, και να συνεχίσουν την αναπαραγωγή του ιού επ' άπειρον. Και εάν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού δεν καταφέρει να εξοντώσει τον ιό με τα αντισώματα που κατασκευάζει εναντίον του, τότε ο ιός καταστρέφει ολόκληρο τον οργανισμό, και το πλάσμα πεθαίνει!

Το σημαντικό χαρακτηριστικό των ιών είναι η μετάλλαξη. Επειδή αλλάζουν συχνά τα χαρακτηριστικά τους, τα αντισώματα του οργανισμού δυσκολεύονται να τον αναγνωρίσουν όταν επανέρχεται αλλαγμένος. Και μέχρι να ξαναφτιάξουν αντισώματα για τη νέα μορφή του ιού, αυτός έχει ήδη κάνει νέους κύκλους, και έχει μεταδοθεί σε άλλους, για να επιστρέψει και πάλι στο μέλλον παραλλαγμένος.

Υπάρχουν ιοί ακίνδυνοι, και ιοί επικίνδυνοι. Μερικοί δεν μας βλάπτουν καθόλου. Άλλοι απλώς μας ενοχλούν ή μας βασανίζουν για λίγο ή για χρόνια. Αλλά μερικοί μας σκοτώνουν!

Οι ιοί όμως, δεν είναι μόνο βιολογικοί. Υπάρχουν και ψηφιακοί ιοί, απ' αυτούς που μολύνουν τους υπολογιστές μας. Όπως ένας βιολογικός ιός είναι ένα βιολογικό πρόγραμμα DNA, έτσι και ένας ψηφιακός ιός, είναι ένα ψηφιακό πρόγραμμα γραμμένο για υπολογιστές, συνήθως κακόβουλο. Είναι έτσι φτιαγμένο για να εισχωρεί σε ζωτικά αρχεία του υπολογιστή μας, και να τα μετατρέπει κατά τη βούληση του κατασκευαστή του ιού αυτού. Έτσι, ο υπολογιστής μας με έναν ιό, αναπρογραμματίζεται χωρίς τη θέλησή μας, και εκτελεί λειτουργίες τις οποίες δεν επιθυμούμε, ακόμα και αυτοκαταστρέφεται!

Κατανοούμε λοιπόν από τα παραπάνω, ότι "ιό" ονομάζουμε ένα κακόβουλο πρόγραμμα, που αναπρογραμματίζει κάποιον λειτουργικό κώδικα, και τον οδηγεί σε παρά φύσιν ή παρά βούλησιν ενέργειες, αντίθετες από τις ενδεδειγμένες ενέργειες λειτουργίας του.

Συνεπώς, για να έχουμε έναν "ιό", πρέπει να υπάρχει ένας "υπολογιστικός μηχανισμός" που θα τον υποδεχθεί, (είτε είναι αυτός ένας υπολογιστής, είτε ένα κύτταρο κάποιου οργανισμού), και ένας "κώδικας" που μπορεί να προγραμματισθεί, ώστε να χρησιμοποιηθεί από τον ιό. Γιατί όπως είπαμε, ένας ιός δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένα λάθος "πρόγραμμα" που "τρέχει" σε έναν υπολογιστικό μηχανισμό.

Έχοντας λοιπόν υπ' όψιν τα παραπάνω, μπορούμε να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα για κάποιες ιώσεις από τις πλέον ύπουλες, τις πλέον πανούργες, και τις πλέον καταστροφικές που πλήττουν ΕΙΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Τις ιώσεις των αιρέσεων!

2. Υπάρχουν ιώσεις του μυαλού;

Ό εγκέφαλός μας είναι ένας υπολογιστής. Βεβαίως σκάλες ανώτερος από τους υπολογιστές που γνωρίζουμε. Όμως δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι είναι υπολογιστής.

Τροφοδοτείται με ενέργεια και "αναλώσιμα" λειτουργίας από τον οργανισμό μας, και τροφοδοτείται με δεδομένα από τις αισθήσεις μας. Αυτά τα επεξεργάζεται, και με βάση αυτά που μαθαίνει, εξάγει συμπεράσματα. Με δεδομένα τα όσα μαθαίνει και τα συμπεράσματα που βγάζει, αναπρογραμματίζει τη λειτουργία του και παίρνει αποφάσεις για το τι θα κάνει, και πώς θα ενεργήσει αυτός, αλλά και ολόκληρος ο οργανισμός που τον συντηρεί.

Τι έχουμε λοιπόν; Έχουμε και υπολογιστή, αλλά και προγραμματισμό του υπολογιστή αυτού από τις σκέψεις και τα δεδομένα που δέχεται! Έχουμε λοιπόν ένα περιβάλλον πρόσφορο για την ανάπτυξη "κακόβουλου λογισμικού", δηλαδή ιών!

Τι μπορεί όμως να θεωρηθεί "ίωση" του εγκεφάλου μας;

Σε αυτό θα μας βοηθήσουν οι παραλληλισμοί με τους γνωστούς μας ιούς, από τη βιολογία, ή από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Πρέπει να είναι κάτι που τροφοδοτεί τον εγκέφαλο με προβληματικά δεδομένα, που ζει και αναπτύσσεται μέσα σ' αυτόν, που μπορεί να αναπαραχθεί, να μεταλλαχθεί, να διαδοθεί, και να κάνει τον εγκέφαλο να ενεργήσει με μη φυσιολογικούς και ορθούς τρόπους. Και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, τα διαθέτει μια αίρεση ή μια ιδεολογία, που δημιουργεί "δυσλειτουργίες" στην ορθή χρήση του εγκεφάλου μας, αλλά και της ζωής μας ολόκληρης!

Ας δούμε λοιπόν τι συμβαίνει σε έναν εγκέφαλο, όταν προσβάλλεται από μια εσφαλμένη ιδεολογία ή μια αίρεση, με βάση την εμπειρία που έχουμε αποκτήσει απ' αυτές, όσοι έχουμε ανανήψει από τέτοιου είδους ασθένειες.

Όταν γεννιέται ένας άνθρωπος, πέρα από κάποιο βασικό λειτουργικό προγραμματισμό που τον βοηθάει να αντιλαμβάνεται και να μαθαίνει, ο εγκέφαλός του είναι σαν ένας άγραφος σκληρός δίσκος υπολογιστή. Εκεί εγγράφει τις εμπειρίες του, και φτιάχνει μια βάση δεδομένων, από την οποία αντλεί στοιχεία για να αναπρογραμματισθεί, και να αναβαθμίσει τη λειτουργία του. Με βάση αυτές τις εμπειρίες λοιπόν, τροφοδοτεί τον εγκέφαλό του, και αναπτύσσει τις νευρικές του συνάψεις, έτσι ώστε να μπορεί να κάνει συσχετισμούς και να αντλεί όλο και περισσότερα συμπεράσματα.

Δεν είναι όμως πάντοτε σωστές όλες οι πληροφορίες που δέχεται ένας εγκέφαλος από τις αισθήσεις του. Μερικές για παράδειγμα, είναι "οπτικές απάτες". Ας πούμε, κάθε παιδί εκπλήσσεται, όταν κάποιος το πληροφορήσει για πρώτη φορά, ότι η γη είναι στρογγυλή και όχι επίπεδη, όπως το ίδιο νομίζει! Ή όταν του λέει, ότι η γη είναι αυτή που γυρίζει γύρω από τον ήλιο, και όχι το αντίθετο, όπως νομίζει από την φαινόμενη εμπειρία του. Ή κι εμείς εκπλαγήκαμε, όταν μας πληροφόρησαν, ότι τα σωματίδια της "στερεής" ύλης που γνωρίζουμε από την εμπειρία μας, αποτελούνται κατά το μεγαλύτερο μέρος τους από "κενό", και μόνο ένα απειροελάχιστο μέρος τους είναι "κάτι άλλο".

Τέτοιου είδους εσφαλμένες ιδέες, εύκολα διορθώνονται στον εγκέφαλό μας, όταν κάποιος μας εξηγήσει τι συμβαίνει, και μας δώσει γι' αυτό κάποια ντοκουμέντα. Γιατί ο εγκέφαλός μας διακρίνεται για την "πλαστικότητά" του, και για την ευελιξία προγραμματισμού του. Απλώς, όσο βασικότερο είναι το θέμα που πρέπει να διορθώσουμε και να αναπρογραμματίσουμε σε αυτόν, και όσο περισσότερα συμπεράσματα έχουμε στηρίξει πάνω του, τόσο δυσκολότερο είναι, γιατί τότε πρέπει να αναθεωρήσουμε περισσότερα δεδομένα ή τρόπους ενεργείας, και αυτό απαιτεί χρόνο, επεξεργασία και κατάπνιξη της όποιας συνήθειας προκλήθηκε απ' αυτό. Όμως, αυτές οι εσφαλμένες πληροφορίες ή συμπεράσματα, ΔΕΝ μπορούν να θεωρηθούν "ιοί", αλλά απλώς δυσλειτουργίες, ή προβλήματα του "προγράμματος" της σκέψης μας. Οι ιώσεις είναι κάτι πιο σύνθετο.

3. Εσφαλμένη τροφοδοσία και επιδιόρθωση

Όπως κάθε μαθητευόμενος προγραμματιστής, έτσι και ένα παιδάκι, ξεκινάει να φτιάχνει στον εγκέφαλό του, απλά "αστεία" προγραμματάκια. Σχηματίζει απλές ιδεολογικές θεωρίες για το κάθε τι, και η απειρία του, συχνά το οδηγεί σε συσχετισμούς απαράδεκτους για έναν σοβαρό εγκέφαλο. Για παράδειγμα, ένα παιδάκι τροφοδοτώντας τη διάννοιά του με τα δεδομένα ότι α. Υπάρχουν σκυλιά και στην Κίνα, και β. Στην Κίνα οι άνθρωποι έχουν σχιστά μάτια, ίσως με τη φαντασία του, φτιάξει το δεδομένο εκείνο που θα του λέει στο μυαλό του, ότι εκτός από τους ανθρώπους, και τα σκυλιά στην Κίνα πρέπει να έχουν σχιστά μάτια! Ή ίσως μαθαίνοντας ότι στην Κίνα μιλούν άλλη γλώσσα, ίσως αναρωτιέται σε τι γλώσσα γαβγίζουν οι Κινέζοι σκύλοι! Μπορεί μάλιστα να κάνει και προσομοιώσεις στον μαθητευόμενο υπολογιστή του εγκεφάλου του, προσομοιώνοντας στιγμιότυπα από τη ζωή των μεγάλων στα παιχνίδια του. Και πράγματι, αν σταθούμε να θυμηθούμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμασταν τον κόσμο όταν ήμασταν παιδιά, θα καταλάβουμε ότι τον αντιλαμβανόμασταν με μια πολύ "πρωτότυπη" και παράξενη μορφή, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ένα τρελό παραμύθι.

Όμως καθώς μεγαλώνουμε, ένα - ένα τα στοιχεία αυτά που διαφωνούν με την πραγματικότητα τα πετάμε, και τα αντικαθιστούμε με ορθά δεδομένα, για να οικοδομήσουμε ένα λογικό (και ιδεολογικό) οικοδόμημα αντίληψης για τον κόσμο γύρω μας. Αρκεί να αντιληφθούμε ότι κάποιο δεδομένο στη σκέψη μας είναι λάθος, και αμέσως το στέλνουμε στον "κάδο ανακύκλωσης", και το αντικαθιστούμε με ένα νέο σωστό πλέον "αρχείο" σκέψης.

Ο εγκέφαλός μας λοιπόν, έχει την έμφυτη τάση, να σχηματίζει μέσα ένα "μοντέλο" για τον έξω κόσμο. Καθημερινά τροφοδοτούμε αυτό το μοντέλο με νέα δεδομένα, όλο και λεπτομερέστερα, και αυτό μας δίνει μια όλο και πιστότερη εικόνα του κόσμου γύρω μας, ώστε να μπορούμε να ενεργούμε και να κινούμαστε σε αυτόν με λογική, ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Και βεβαίως, ΠΟΤΕ δεν θα μπορέσουμε να έχουμε μια πλήρη εικόνα αυτού του κόσμου, όμως πάντα θα εμπλουτίζουμε το εσωτερικό μας μοντέλο γι' αυτόν. Αυτό είναι το ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ του καθενός μας, το οποίο τον οδηγεί σε συμπεράσματα και συνεπώς τρόπους ενεργείας, το οποίο διαρκώς συμπληρώνουμε και διορθώνουμε καθημερινά. Και πρέπει να είναι κάποιος ηλίθιος για να επιθυμεί να διατηρεί στον εγκέφαλό του εσφαλμένα δεδομένα και να μην τα επιδιορθώνει με κάτι σωστό.

Επειδή οι "σκόρπιες" και οι προφανώς εσφαλμένες ιδέες είναι εμφανείς, και έρχονται σε σύγκρουση με την προφανή πραγματικότητα, δεν είναι δύσκολο να τις "πετάξουμε" από το μυαλό μας. Τι γίνεται όμως, όταν αντί για "σκόρπιες" ιδέες, τροφοδοτηθεί ο εγκέφαλός μας, με ένα ολόκληρο σύστημα ιδεών, στο οποίο η μία ιδέα στηρίζει την άλλη, σε έναν σύνθετο ιδεολογικό λαβύρινθο; Τι συμβαίνει όταν κάποιες ιδέες που θα αποδεχθεί ο εγκέφαλός μας, είναι πονηρά δομημένες, έτσι ώστε να ξεγελούν τη λογική κρίση, και να παρακάμπτουν τους αμυντικούς μηχανισμούς του εγκεφάλου μας;

Τότε πέφτουμε σε "ιδεολογική αίρεση"! Ένα κακόβουλο λογισμικό ιδεών, έχει αλώσει τον εγκέφαλό μας.

Το απλούστερο κακόβουλο λογισμικό εγκεφάλου, είναι ένα ψέμα. Δημιουργείται επίτηδες με τέτοιο τρόπο, που να "ξεγελάσει" τον εγκέφαλό μας, και να παροδηγήσει τα συμπεράσματά του, και την αντίληψή του για την πραγματικότητα.

Το ψέμα, είναι ένα λογικό κατασκεύασμα με συνοχή, κατασκευασμένο από μια σειρά σωστών ή πιθανών στοιχείων, που όμως περιέχουν συγκαλυμμένα, ένα ή περισσότερα εσφαλμένα δεδομένα. Ο σκοπός του είναι να πείσει τον άλλον να αποδεχθεί ως πραγματικότητα, αυτό ακριβώς το ψευδές δεδομένο. Και για να τον πείσει, μπορεί να τον τροφοδοτήσει με πολλές αλήθειες, είτε για να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του και να τον κάνει να αποδεχθεί το ψέμα χωρίς έλεγχο, είτε για να δημιουργήσει ένα περίπλοκο και αληθοφανές "σκηνικό" όπου εκεί μέσα η εσφαλμένη πληροφορία "χάνεται" και περνάει απαρατήρητη.

Από παιδιά μαθαίνουμε να λέμε ψέματα, να φτιάχνουμε τέτοια κακόβουλα λογισμικά, για να ξεγελάσουμε τους άλλους, ανάλογα με τα κατά περίστασιν συμφέροντά μας. Και το εσφαλμένο αυτό λογισμικό, κυμαίνεται από ένα "αθώο" αμυντικό (ή ακόμα και καλοπροαίρετο) ψέμα, μέχρι κακόβουλη εξαπάτηση που προξενεί σοβαρή βλάβη στους συνανθρώπους μας!

Όσο και αν μας ξενίζει, κακόβουλο λογισμικό μπορούμε να δεχθούμε από ένα παιδάκι που πάει να δικαιολογηθεί, μέχρι από τους ίδιους μας τους γονείς που μας αγαπούν! και από έναν αφελή συνάνθρωπό μας, μέχρι τον παμπόνηρο αιρεσιάρχη μιας καταστροφικής για τη ζωή μας αίρεσης!

4. Ιδεολογικές και αιρετικές ιώσεις

Μια αίρεση ή μια εσφαλμένη ιδεολογία, είναι ένα περίπλοκο και καλοστημένο ψέμα! Είναι ένα καλά επεξεργασμένο κακόβουλο λογισμικό, που στόχο έχει να γίνει αποδεκτό από τον εγκέφαλο κάποιου, και μετά να τον χρησιμοποιήσει προς τον σκοπό αυτού που έστησε την αίρεση ή την ιδεολογία, όχι μόνο ως τελικό αποδέκτη, αλλά και ως μέσο διάδοσης της ίδιας ιδέας.

Όπως δηλαδή ένας ιός αναπαράγει τον εαυτό του μόλις βρει πρόσφορο περιβάλλον, έτσι και μια εσφαλμένη ιδεολογία, περνάει από τον έναν στον άλλον, με διάφορους τρόπους: Με τον προφορικό λόγο, με συγγράμματα, με τις εικόνες της τηλεόρασης, ακόμα και με μέηλ! Με κάθε μέσο που μπορεί να μεταφέρει σκέψεις και ιδέες, μπορεί να διαδοθεί ένας ιός του εγκεφάλου, μια αίρεση ή μια ψεύτικη ιδεολογία. Αυτός που αποδέχεται την εσφαλμένη ιδεολογία, τη μεταδίδει στους γύρω του, και όσοι απ' αυτούς έχουν λειτουργικά (λογικά) κενά στη σκέψη τους, την αποδέχονται και μολύνονται απ' αυτήν, γινόμενοι φορείς του ιδίου ψέματος.

Όπως ο βιολογικός ιός αναζητάει τρωτά σημεία στο ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς, και όπως ο ψηφιακός ιός αναζητάει τρωτά σημεία στο λειτουργικό του υπολογιστή μας, έτσι και ο ιός των αιρέσεων και των εσφαλμένων ιδεολογιών, αναζητάει τρωτά σημεία στον χαρακτήρα κάποιου και στη λογική του, ή κενά στις γνώσεις του, για να τα "καλύψει" με το παραμύθι που έχει να πλασάρει.

Κάποιοι ιδεολογικοί ιοί για παράδειγμα, (οι απλούστεροι), αναζητούν κενά στο γνωσιολογικό οικοδόμημα του ανθρώπου, και πάνω εκεί οικοδομούν το δικό τους "λειτουργικό πρόγραμμα". Για παράδειγμα, ορισμένες Προτεσταντικές ομάδες, διδάσκουν τα θύματά τους με μερικές εσφαλμένες ιστορικές πληροφορίες, που όταν αυτά δεν γνωρίζουν την αλήθεια, αποδέχονται τις πληροφορίες αυτές, και πάνω εκεί οικοδομούν τις γνώσεις τους, με αποτέλεσμα να δεχθούν και τα λοιπά μολυσματικά στοιχεία της αίρεσης. Ας πούμε, τους διδάσκουν ότι δήθεν η Εκκλησία αποστάτησε μετά τους Αποστόλους, και ότι αυτοί αποτελούν την επαναφορά της ορθής Εκκλησίας. Αν ο άνθρωπος δεν γνωρίζει ιστορία, πείθεται σε αυτό, και δίνει προσοχή στα υπόλοιπα που θα του πουν, με μεγάλη πιθανότητα να μολυνθεί από τον ιό του Προτεσταντισμού. Επίσης, άλλες ψευδείς πληροφορίες που του δίνουν, είναι περί του τι πιστεύουν οι αντίθετες και ανταγωνιστικές προς αυτούς θέσεις. Του δίνουν μία ψευδή και εύκολα διαψευδόμενη εικόνα των δογμάτων τους, και μετά τα καταρρίπτουν εύκολα, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του, ώστε να αποδεχθεί και το υπόλοιπο κακόβουλο λογισμικό που θέλουν να εγκαταστήσουν το μυαλό του. Και φυσικά ο ιός του Προτεσταντισμού, είναι ο πλέον μεταλλασσόμενος ιός, και καθημερινά δημιουργεί νέες μεταλλάξεις, που πείθουν τους αφελείς οι οποίοι δεν έχουν καλά λογικά αντισώματα. Και κάθε επί μέρους αίρεση του Προτεσταντισμού, έχει επί πλέον δικές της μεθόδους προσέγγισης του υποψήφιου "ξενιστή" της με επί πλέον ψευδείς πληροφορίες. Όπως για παράδειγμα οι Μορμόνοι με το βιβλίο του Μόρμον πάνω στο οποίο στηρίζουν την αίρεσή τους, και οι Μάρτυρες της Σκοπιάς με το ψευδές στοιχείο για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ δήθεν το 607 π.Χ., όπου στηρίζει το δικό της αιρετικό οικοδόμημα.

Ένα συνθετότερο παράδειγμα μολυσματικού δόλου των αιρέσεων, είναι η αναζήτηση τρωτών σημείων στον χαρακτήρα του καθενός. Για παράδειγμα οι περισσότερες Προτεσταντικές ιδεολογίες, έχουν ως βασικό στοιχείο τους τον Ευσεβισμό. Το χαρακτηριστικό αυτό του εν λόγω Προτεσταντικού ιού, εκμεταλλεύεται την υπερηφάνεια του ανθρώπου, και την απογοήτευσή του από τα όσα συμβαίνουν γύρω του. Αρχικά χρησιμοποιούν την απογοήτευσή του και την ανησυχία του για το "πού βαδίζει ο κόσμος", και έτσι τον κάνουν επιδεκτικό να ακούσει και τα υπόλοιπα. Το ανοσοποιητικό του σύστημα χαλαρώνει, και ανοίγει τα αυτιά του διάπλατα για να ακούσει περισσότερα. Τότε τον πείθουν ότι ανήκουν σε μια "ειδική καθαρή ελίτ" που ξεχωρίζει από τους άλλους, και που μέσα σε αυτή, μπορεί να νιώθει ασφαλής από κάθε κίνδυνο, και να βρίσκεται μακριά από τη βρωμιά του κόσμου. Τότε, ο ιός του Ευσεβισμού, προσδένεται και πάνω στην υπερηφάνεια του ανθρώπου, που θέλει να νιώθει "ξεχωριστός" και "σωτήρας των άλλων", και "ξεχωρισμένος από τη βρωμιά του κόσμου", και οδηγείται στην αίρεση, αναπτύσσοντας και ο ίδιος χαρακτηριστικά του ιού, όπως η κατάκριση, η αυτοδικαίωση, η έπαρση, κλπ. Τα γονίδια του ιού έχουν πλέον ενσωματωθεί στα κύτταρα της ύπαρξής του, και παράγουν τα συστατικά εκείνα που καταστρέφουν την προσωπικότητα, και τον οδηγούν στον πνευματικό θάνατο.

Κατά παρόμοιο τρόπο, την υπερηφάνεια χρησιμοποιούν κατά κόρον και οι ιοί του Διαφωτισμού, του Παγανισμού και του Αθεϊσμού. Ο άνθρωπος, αφού δεχθεί τις ψευδείς ιστορικές πληροφορίες που θα του δώσουν οι ιδεολόγοι της κάθε μίας από τις ανωτέρω μολυσματικές ασθένειες, αρχίζει να νιώθει "ξερόλας", "διαφωτιστής του κόσμου", "προοδευτικός", και να βλέπει τους συνανθρώπους του ως "κατώτερους", "οπισθοδρομικούς", "βάρβαρους", "εχθρούς του έθνους", κλπ. Και ανάλογα με την ιδεολογία στην οποία προσηλυτίζεται, κινείται είτε προς τον ρατσισμό και τον εθνικισμό, είτε προς μηδενιστικές θέσεις, που πλάθουν στο μυαλό του έναν ανύπαρκτο μυθικό υλιστικό κόσμο χωρίς θεό, ή με πολλούς θεούς. Ειδικά αυτές οι μολυσμένες ομάδες, ο ιός των οποίων έχει μεταλλαχθεί από το ίδιο αρχαίο στέλεχος, χωρίς να το αντιληφθούν, έχουν μετατραπεί σε ανδρείκελα πολιτικών σκοπιμοτήτων, εξυπηρετώντας τα συμφέροντά τους και τους σκοτεινούς σκοπούς τους, ενώ νομίζουν ότι φωτίζουν τον κόσμο! Και ειδικά οι ομάδες αυτές, είναι οι πλέον ευάλωτες, να αναπτύξουν τις παθολογικές κακοήθειες του μίσους και των κακών ηθών, που τους επιβάλλει ο ιός των ιδεολογιών αυτών.

Παράλληλα με τις μεθόδους εισόδου και υποδούλωσης του ασθενούς, οι αιρετικοί - ιδεολογικοί ιοί, περιέχουν και προγράμματα (ή γονίδια) άμυνας! Γιατί αν γίνει από το θύμα τους αισθητή η πραγματική τους υπόσταση, θα απορριφθούν από τη σκέψη του, και θα πάψουν να αναπτύσσονται. Τέτοια αμυντικά γονίδια ιών, χρησιμοποιούν επίσης πολυποίκιλους τρόπους άμυνας. Για παράδειγμα, μπορεί μια ιδεολογία να καλλιεργεί τέτοιο φανατισμό στον άνθρωπο, που ο άνθρωπος αυτός να αδυνατεί να ακούσει με προσοχή ή με σοβαρότητα κάποιον έξω από την μολυσμένη ομάδα στην οποία εισέρχεται. Μπορεί πάλι, να εισάγει στη σκέψη του ασθενούς, τη συκοφαντία, εναντίον όσων συνανθρώπων του θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν, σαν "αντιβιοτικά", με το να τους χαρακτηρίζει "εχθρούς", "ανήθικους", "αμαρτωλούς", "κοσμικούς", "ψεύτες", "υπερηφάνους", "αποστάτες", κλπ. Έτσι ο άνθρωπος αυτός, αρνείται ακόμα και να τους ακούσει. Ο ιός τον έχει απομονώσει από κάθε εξωτερική βοήθεια! Μάλιστα μερικές ιδεολογίες, (π.χ. Οι Μάρτυρες της Σκοπιάς), απαγορεύουν την επαφή των οπαδών τους με πρώην μέλη της οργάνωσης, τα οποία έχουν αναπτύξει αντισώματα και μπορούν να τους βοηθήσουν. Και η απαγόρευση αυτή γίνεται ακόμα και με ανοιχτές απειλές για διάλυση των οικογενειών τους, για απομόνωσή τους από τα άλλα μέλη της ομάδας, με χάσιμο των εργασιών τους, κλπ! Ή χρησιμοποιούν τον μεταφυσικό εκφοβισμό, όπως το ότι δήθεν "θα καταστραφεί (από τον Θεό!!!!) στον "Αρμαγεδδώνα" όποιος εγκαταλείψει την αίρεση (Μάρτυρες του Ιεχωβά), ή ότι δήθεν "θα χάσει την αρπαγή και θα βρεθεί στα νύχια του Αντιχρίστου" (Πεντηκοστιανοί), ή ότι "θα καταλήξει στην κόλαση και θα βασανίζεται αιώνια" (άλλοι Προτεστάντες), ή ότι "θα περάσει περισσότερο χρόνο στις φλόγες του Καθαρτηρίου" (Παπικοί). Βεβαίως ο άνθρωπος που έχει υποστεί τη "μετάδοση του μολυσμένου λογισμικού" από τα ψεύδη του ιού, δεν έχει ασπίδες λογικής για να καταλάβει ότι όλα αυτά είναι εντελώς ανυπόστατα και ψευδή, και τα φοβάται πραγματικά!

Τέλος, όλοι οι ιοί, δίνουν στον μολυνόμενο την ψευδαίσθηση, ότι είναι "ευεργετικοί" για τον οργανισμό του. Αφ' ενός στρεβλώνοντας τον τρόπο σκέψης του, και κάνοντάς τον να νομίζει ότι η αφύσικη ψυχολογία του είναι φυσική, αφ' ετέρου δίνοντάς του πράγματι ορισμένα θετικά "δωράκια", για να του αποσπάσουν μετά ολόκληρη την ύπαρξή του. Για παράδειγμα, πολλές αιρέσεις δίνουν στον άνθρωπο τις προϋποθέσεις για μια σχετικά ηθική ζωή, κάτι που είναι θετικό. Παράλληλα όμως, ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται ότι ο ευσεβισμός που του καλλιεργούν, είναι κάτι... ανήθικο! Άλλες, του δίνουν μια σταθερή και ικανοποιητική οικογενειακή ζωή. Δεν αντιλαμβάνεται όμως, ότι και αυτός και η οικογένειά του, είναι απλώς μαριονέτες του ιού της αίρεσης, για να εκτελεί τους σκοπούς για τους οποίου προγραμματίσθηκε σε αυτήν, και ότι η οικογένειά του ανήκει στην αίρεση, και όχι σ' αυτόν! Ούτε τον κίνδυνο διάσπασης που θα αντιμετωπίσει η οικογένειά του, αν κάποιος από τα μέλη της, θελήσει να αποτινάξει την υποταγή του στον ιό.

Κάπου εδώ όμως, πρέπει να κλείσει το περιληπτικότατο αυτό άρθρο. Σκοπός του ήταν απλώς να δώσει μια ιδέα για το τι είναι, και πώς ενεργούν οι ιοί του εγκεφάλου. Πολλά θα μπορούσαν ακόμα να γραφτούν γενικά για όλα αυτά, αλλά και για την κάθε αίρεση ξεχωριστά, για τους διαφορετικούς τρόπους ενεργείας της, για την ιστορία των μεταλλάξεών της και τους σκοπούς που επιτελεί η κάθε μία απ' αυτές, για τους τρόπους προφύλαξης και θεραπείας, για το πώς μπορούμε να τις ξεχωρίζουμε από μια υγιή ιδεολογία, για τους κινδύνους που περιέχει ακόμα και μια υγιής ιδεολογία να λειτουργήσει με παθολογικό τρόπο, κλπ. Αλλά αυτό θα ήταν πλέον μια κανονική ιατρική εγκυκλοπαίδεια!

Ίσως κατά καιρούς, (Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος), αναλύσουμε λεπτομερέστερα κάποιες ιδεολογικές ιώσεις, σε ειδικότερα άρθρα.

Ν. Μ.