Κάθε συνάντηση μεταξύ τών ανθρώπων είναι ευεργετική, γιατί αποδίδει καρπούς. Κατά τις συναντήσεις τους οι άνθρωποι δίνουν και λαμβάνουν δώρα. Αυτό πολύ περισσότερο έγινε με την Ανάσταση τού Χριστού. Ο Αναστάς Χριστός προσέφερε πολλά δώρα στους ανθρώπους, τα οποία περιγράφει το αναστάσιμο Απολυτίκιο τού βαρέος ήχου που ψάλαμε σήμερα, και έχει ως εξής:

«Κατέλυσας τω Σταυρώ σου τον θάνατον· ηνέωξας τω ληστή τον Παράδεισον· τών Μυροφόρων τον θρήνον μετέβαλες, και τοις σοις Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος».

Η μετάφραση τού αναστασίμου αυτού Απολυτικίου έχει ως εξής:

«Χριστέ, με τον θάνατό Σου στον Σταυρό κατήργησες τον θάνατο∙ άνοιξες στον ληστή τον Παράδεισο∙ μετέτρεψες τών θρήνο τών Μυροφόρων∙ και στους Μαθητές Σου έδωσες την εντολή να κηρύττουν σε όλο τον κόσμο την ανάστασή Σου∙ Συ, Χριστέ ο Θεός, αναστήθηκες από τους νεκρούς και έδωσες σε όλο τον κόσμο το μέγα έλεός Σου».

Όπως είπα προηγουμένως, εδώ φαίνονται καθαρά τα δώρα που έδωσε ο Χριστός με την Ανάστασή Του. Πρόκειται για μεγάλα πνευματικά δώρα και δεν υπάρχει καμμιά αναλογία με άλλα δώρα που δίνουν οι θνητοί άνθρωποι όταν συναντώνται με άλλους ανθρώπους.

Θα γίνη μια σύντομη ανάλυση αυτού τού αναστασίμου Απολυτικίου.

Το πρώτο δώρο είναι ότι ο Χριστός με τον θάνατό Του στον Σταυρό κατήργησε τον θάνατο και μάλιστα τον διάβολο, που έχει το κράτος τού θανάτου. Ο θάνατος βασίλευε σε όλους τους ανθρώπους με την αμαρτία τών Προπατόρων, δηλαδή τού Αδάμ και τής Εύας.

Βεβαίως, μετά την αμαρτία που διέπραξαν οι Προπάτορες ο θάνατος ήταν αποτέλεσμα τής απομακρύνσεώς τους από τον Θεό, που είναι η ζωή, και όχι τιμωρία τού Θεού. Πρώτα πέθαναν πνευματικά, δηλαδή απομακρύνθηκαν από τον Θεό, και έπειτα πέθαναν σωματικά. Έτσι, εμείς οι απόγονοι τού Αδάμ γνωρίζουμε τις συνέπειες τού θανάτου.

Ο Χριστός με την Ανάστασή Του μάς απελευθέρωσε από τον πνευματικό θάνατο και μάς έδωσε την βεβαιότητα ότι θα καταργηθή και ο σωματικός θάνατος με την μελλοντική ανάσταση τών νεκρών.

Το δεύτερο μεγάλο δώρο τού Αναστάντος Χριστού είναι ότι άνοιξε τον Παράδεισο που ήταν κλεισμένος μετά την αμαρτία τών Πρωτοπλάστων. Ακόμη και οι δίκαιοι στην Παλαιά Διαθήκη και οι Προφήτες, μετά τον θάνατό τους πήγαιναν στον Άδη από τον οποίο τους ελευθέρωσε ο Χριστός μετά την κατάβαση σε αυτόν τής ψυχής Του, που ήταν ενωμένη με την Θεότητά Του.

Πρώτος δε πολίτης τού Παραδείσου έγινε ο Ληστής, που ομολόγησε ότι ο Χριστός είναι Υιος τού Θεού. Αυτό δείχνει την μεγάλη αξία τής μετάνοιας, που γίνεται με την Χάρη τού Θεού. Η μετάνοια είναι δωρεά τής Χάριτος τού Θεού. Με το Φως τού Θεού βλέπουμε όσα υπάρχουν μέσα στην καρδιά μας και έπειτα ζητάμε το έλεος τού Θεού. Είναι έκφραση τής αγάπης τού Θεού ότι ο Ληστής που μετανόησε έγινε πρώτος πολίτης τού Παραδείσου.

Αυτό είναι ελπίδα για όλους μας.

Το τρίτο μεγάλο δώρο τού Αναστάντος Χριστού, όπως γράφεται στο αναστάσιμο Απολυτίκιο που ψάλαμε σήμερα, είναι ότι μετέβαλε τον θρήνο τών Μυροφόρων γυναικών σε χαρά. Όταν είμαστε στενοχωρημένοι από διάφορα προβλήματα που μάς περιβάλλουν στην ζωή μας, και όταν, μάλιστα, τα προβλήματα αυτά μάς οδηγούν στην απόγνωση, τότε, όταν στραφούμε στον Αναστάντα Χριστό, Εκείνος μάς δίνει την χαρά. Ο Χριστός στην πραγματικότητα μετατρέπει την θλίψη, τον πόνο, την απελπισία σε αναστάσιμη χαρά. Κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνη αυτό.

Τέλος, το τέταρτο μεγάλο δώρο που προσέφερε ο Αναστάς Χριστός στους Μαθητές Του είναι ότι τους έδωσε εντολή να κηρύξουν την Ανάστασή Του σε όλο τον κόσμο, δηλαδή τους έδωσε εντολή να πορευθούν σε όλο τον κόσμο και να ευαγγελισθούν όλα τα έθνη, ότι εμείς έχουμε Θεόν αναστάντα που κατήργησε τον θάνατο. Καρπός αυτής τής εντολής είμαστε και εμείς οι εξ εθνών Χριστιανοί, οι οποίοι μεταστραφήκαμε από την ειδωλολατρεία στην αληθινή πίστη, και γίναμε μέλη τού αναστημένου Σώματος τού Χριστού.

Αυτά τα μεγάλα δώρα Του ο Χριστός εξακολουθεί να τα δίνη και στους σημερινούς Χριστιανούς, όταν Τον αγαπούν και γίνωνται μαθητές Του. Ποιος δεν θα ήθελε να λάβη αυτό το μεγάλο έλεος τού Θεού; Αυτό θα το βρούμε μέσα στην Εκκλησία Του, που είναι το ευλογημένο Σώμα Του. Μάς αρέσει να μάς δίνουν δώρα. Γιατί δεν επιδιώκουμε τα μεγάλα δώρα τής Αναστάσεως τού Χριστού;