«Αγαπητοί φίλοι του Τυχικού, είναι προφανές ότι στο άρθρο σας "Τον πρόσεξε κανείς;" του τεύχους Νο 181, σελ. 3172, όπου παραθέσατε απόσπασμα από το βιβλίο μου: "Ευσεβοφάνεια και Εκκλησία", από την ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ, παρεξηγήσατε, όχι μόνο το δικό μου απόσπασμα, αλλά και του σεβασμιωτάτου επισκόπου Λαυρεωτικής, του οποίου επαναδημοσιεύσατε τον υπέροχο λόγο της χειροτονίας του.

Η άποψη του αποσπάσματος του βιβλίου μου αγαπητοί, δεν είναι υπέρ "της πολυτέλειας των επισκόπων" όπως γράφετε! Είναι η θέση της Χριστιανικής Εκκλησίας, για τη χρήση της Επισκοπικής αμφίεσης ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ, όπως ξεκάθαρα διατυπώνεται και στο απόσπασμα που παραθέσατε. Μάλιστα στο τέλος του αποσπάσματος που χρησιμοποιήσατε, γράφω ξεκάθαρα ότι: “Μετά όμως από τη Θεία Λειτουργία, ο επίσκοπος φοράει το ταπεινό μαύρο ράσο, θρηνώντας για τις αμαρτίες του."

Αυτό δείχνει ότι το απόσπασμα αυτό, όχι μόνο δεν διαφωνεί με του σεβασμιωτάτου (όπως θέλετε να το παρουσιάσετε), αλλά συμφωνεί απόλυτα. Ή μήπως ο σεβασμιώτατος Λαυρεωτικής μετά την χειροτονία του δεν φοράει στέμμα, και δεν έχει επισκοπική ράβδο, και δεν κάθεται στον Επισκοπικό θρόνο κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας; Πρέπει λοιπόν να κατανοήσετε, ότι και ο σεβασμιώτατος ΑΛΛΑ ΕΝΝΟΟΥΣΕ, και όχι κάποια δήθεν διαφωνία για τη ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ λαμπρότητα του επισκοπικού αξιώματος.

Τόσο εκείνος, όσο και εγώ, σαφώς καταδικάζουμε την υπέρβαση ελαχίστων επισκόπων που στην ιστορία της Εκκλησίας είδαν το επισκοπικό λειτούργημα ως "αξίωμα κοινωνικής ισχύος". Και σαφώς καταδικάζουμε την πολυτέλεια που επιδεικνύουν ΕΚΤΟΣ του λειτουργήματός τους. Και επίσης αντιλαμβανόμαστε ότι είναι δύσκολο για κάποιον που ασκεί την ταπείνωση, να "υποδυθεί" τη λαμπρότητα του Βασιλέως Χριστού ως εικόνα Του, και να προσφωνείται με τίτλους του Χριστού, και από το στασίδι να καθίσει στον επισκοπικό θρόνο. Και επίσης είναι πρωτόγνωρο γι’ αυτόν να λαμβάνει έναν παχυλό μισθό αν ήταν πτωχός. Ουδέποτε όμως οποιοσδήποτε Χριστιανός διαφώνησε ή διαφωνεί με την επισκοπική αμφίεση στη Θεία Λειτουργία, όπου ο Επίσκοπος πρέπει να είναι, και ΕΙΝΑΙ εικόνα του Λαμπρού Βασιλέως Χριστού".

Με αγάπη Χριστού

Ν.  Μαυρομάγουλος».

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ

Ο κ. Μ. με την επιστολή του καταδικάζει «την υπέρβαση ελαχίστων επισκόπων που στην ιστορία της Εκκλησίας είδαν το επισκοπικό λειτούργημα ως “αξίωμα κοινωνικής ισχύος”.» Άρα είναι κι αυτή μια επιπλέον –αν και έμμεση– “εξομολόγηση”, όπως εύκολα αντιλαμβάνονται “πάντες οι παροικούντες εν Ιερουσαλήμ”. Ας δούμε  όμως δύο σημεία στην επιστολή του αγαπητού κ. Μ. που χρειάζονται διαφώτιση:

(1) Δυστυχώς δεν είναι «ελάχιστοι», οι επίσκοποι που στη ροή της ιστορίας «είδαν το επισκοπικό λειτούργημα ως “αξίωμα κοινωνικής ισχύος”». Η πραγματικότητα μαρτυρεί περί του αντιθέτου ο δε σημερινός προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας και οι περισσότεροι ιεράρχες της, τροφοδοτούν σχεδόν καθημερινά τα ΜΜΕ με ανάλογα δείγματα, πολύ περισσότερα από όσα μπορούμε εμείς να μεταφέρουμε σ’ αυτές τις σελίδες. Θα αρκούσε ίσως να διαβάσει κανείς τα πρακτικά της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και τις κατά καιρούς δηλώσεις ιεραρχών, για να του φύγει κάθε απορία.

Η “φήμη” του εκάστοτε Πατριάρχη Αλεξανδρείας έχει ως εξής: «Πάπας και πατριάρχης της μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας, Λιβύης, Πενταπόλεως, Αιθιοπίας, πάσης γης Αιγύπτου και πάσης Αφρικής, Πατήρ Πατέρων, Ποιμήν Ποιμένων, Αρχιερεύς Αρχιερέων, τρίτος και δέκατος των Αποστόλων και Κριτής της Οικουμένης». Μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι όλα αυτά τα παχιά –όσο και κενά περιεχομένου– λόγια, δείχνουν χριστιανική “σεμνότητα και ταπεινότητα”;

(2) Δεν είναι αλήθεια πως «Ουδέποτε οποιοσδήποτε Χριστιανός διαφώνησε ή διαφωνεί με την επισκοπική αμφίεση στη Θεία Λειτουργία, όπου ο Επίσκοπος πρέπει να είναι, και ΕΙΝΑΙ εικόνα του Λαμπρού Βασιλέως Χριστού». Στο προκείμενο, –κι αυτό μπορούν να το κρίνουν οι αγαπητοί αναγνώστες– με τα επισκοπικά άμφια ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ. [Το ποιοι είναι οι “Χριστιανοί”, αφήνουμε να το πει ο Θεός, επειδή για άλλους μεν είναι ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, για άλλους είναι ΜΟΝΟ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, για άλλους ΜΟΝΟ ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΙ, για άλλους είναι ΜΟΝΟ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, κ.ο.κ.

Επιπλέον, δεν στέκει ιστορικά ότι ο επίσκοπος ντύνεται έτσι επειδή «πρέπει να είναι, και ΕΙΝΑΙ εικόνα του Λαμπρού Βασιλέως Χριστού». Αντίθετα, τα πολυτελή άμφια ήταν επί αιώνες άγνωστα στην Εκκλησία, [Καθ. Βλ. Φειδάς, Εγκυκλ. «Πάπυρος», λήμμα ΑΜΦΙΑ], όπως όμως δείχνει η εξέλιξη της εικονογραφίας, με τα ίδια άμφια που διάλεξαν οι ιεράρχες για τον εαυτό τους, με αυτά οι αγιογράφοι έφτασαν να ντύνουν και τον Χριστό (βλ. φωτο). Ο τύπος της εικόνας του Χριστού Μεγάλου Αρχιερέα συναντάται στην ζωγραφική μετά την Άλωση και έχει αφετηρία κάποιο πρότυπο που είχε δημιουργηθεί στην Κρήτη κατά τον 15ο αιώνα (Χατζηδάκης 1997, σ. 67).[¹]

Για όποιον ενδιαφέρεται, παραθέτουμε στο τέλος σχετικές ιστοσελίδες της Δ/νσης Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού και της Ελλαδικής Εκκλησίας. Από αυτές μεταφέρουμε εδώ μικρά μόνο αποσπάσματα λόγω χώρου:

«Oι πρώτες απόπειρες να διαφοροποιηθεί το ιερατικό ένδυμα από το λαϊκό πρέπει να αναχθούν στα τέλη του 4ου - αρχές 5ου αιώνα, εποχή κατά την οποία παρατηρούνται και οι πρώτες αντιδράσεις. O πάπας Σελεστίνος Α~, σε γράμμα του προς τους επισκόπους της περιοχής της Vienne και της Narbonne στη Γαλατία, εκφράζει, το 428, την αντίθεσή του στην καθιέρωση διαφορετικού ενδύματος για τους ιερωμένους. Ωστόσο, κείμενο του 3ου αιώνα αναφέρεται ήδη σε vestes sacralae, που η χρήση τους επιτρεπόταν μόνο μέσα στην εκκλησία, και μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν ήδη ιερατικά άμφια, αν και μορφολογικά δεν πρέπει να διαφοροποιούντο από τα κοινά ενδύματα. Oι όροι “σχήμα” και “στολή” αντίθετα, που, όταν συνοδεύουν επίθετο που αναφέρεται σε κοινωνική ομάδα, δηλώνουν ότι υπάρχει γι’ αυτήν στολή συγκεκριμένη και αναγνωρίσιμη από όλους, μόλις τον 6ο αιώνα εμφανίζονται στα κείμενα σε σχέση με τη φορεσιά των ιερωμένων. (...)

Aναφέρονται ειδικότερα ο σάκκος και η μίτρα, που χρησιμοποιούνται αρχικά από τον πατριάρχη και αργότερα από όλους τους επισκόπους, τα ψηλά καπέλα των ψαλτών αλλά και το σύγχρονο ράσο των ιερέων, που εισάγεται στο βεστιάριό τους μόλις την περίοδο της Tουρκοκρατίας και το “κόψιμό” του προσομοιάζει με τα πανωφόρια των αρχόντων της εποχής.  (...)

H εικόνα διαφοροποιείται έντονα στην περίοδο της Tουρκοκρατίας, όταν ενδύματα με πλούσια, πολύχρωμα φυτικά κυρίως ή γεωμετρικά μοτίβα, ενυφασμένα ή κεντημένα, φαίνεται πως χρησιμοποιούνται ευρύτατα από ιερωμένους όλων των βαθμίδων. Περίτεχνα στολισμένα στιχάρια, φελώνια και σάκκοι εικονίζονται στις μεταβυζαντινές τοιχογραφίες του ελλαδικού χώρου, ενώ τα σωζόμενα ιερατικά, χρυσοκέντητα ή και με απλούστερες τεχνικές διακοσμημένα άμφια, μαρτυρούν ότι η Eκκλησία αποδέχεται πλέον την πολυτέλεια, όπως αυτή εκφράζεται μέσω της διακοσμητικής εκζήτησης. (...)

O σάκκος, που έλκει τις ρίζες του στο αυτοκρατορικό βεστιάριο, αποτελεί σήμερα το κατεξοχήν αρχιερατικό άμφιο της Oρθόδοξης Eκκλησίας, μολονότι δεν εισήχθη στο βεστιάριό της παρά στην τελευταία βυζαντινή περίοδο. Aρχικά χρησιμοποιήθηκε ως πατριαρχικό ένδυμα. Aπό επισκόπους φοριέται από το 15ο αιώνα με βάση γραπτές πηγές. (...)

Aπό το αυτοκρατορικό βεστιάριο εισήχθη στο εκκλησιαστικό και ο μανδύας, που αναφέρεται ως ιερατικό ένδυμα από το 14ο αιώνα και έπειτα. (...) H μίτρα, τέλος, προέρχεται από το αυτοκρατορικό στέμμα, όπως αυτό διαμορφώνεται στα τέλη του 11ου αιώνα. Eίναι κυλινδρικό, συχνά με σφαιρική άνω απόληξη, κάλυμμα κεφαλής. Στη βυζαντινή περίοδο φορέθηκε από ορισμένους πατριάρχες μόνο. (...) Πριν την εμφάνιση της μίτρας οι ιερωμένοι της Oρθόδοξης Eκκλησίας ασκούσαν τα λειτουργικά τους καθήκοντα ασκεπείς, προσηλωμένοι στην παράδοση των πρώτων χριστιανικών χρόνων.»[²]

«(...) Τον Φεβρουάριο του 380 ο Μέγας Θεοδόσιος ανεγνώρισε το χριστιανισμό ως την επίσημο θρησκεία του κράτους και την 8η Νοεμβρίου του 392 έθεσε εκτός νόμου τις αρχαίες θρησκείες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η χριστιανική εκκλησία προσεκλήθη επισήμως να συμμετάσχη στο τραπέζι της εγκοσμίου εξουσίας. Υπήρχαν ήδη αρκετές ενδείξεις μιας θετικής ανταποκρίσεως. Π.χ., ήδη από τον γ~ αι., στον επίσκοπο απευθυνόσουν όπως προς ηγεμονικό αφηρημένο: “η υψηλότης Σας”, κ.τ.ο. Ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε ήδη δώσει στους επισκόπους εξουσία δικαστική για ορισμένες περιπτώσεις. Ο ίδιος αυτοκράτωρ απένειμε το 313 τον υψηλό κοσμικό τίτλο του inlustris (εκλαμπρότατος) σε κάθε μέλος του ανωτέρου κλήρου. Η Σύνοδος της Arles το 314 απηύθυνε στον επίσκοπο Ρώμης τον τίτλο Gloriosissime papa (ενδοξότατε πατέρα) -τίτλος ο οποίος από τον στ~ αιώνα καθιερώθηκε. Την ίδια εποχή εμφανίζονται τα διάσημα (insignia) των επισκόπων: μίτρα κ.α. Ο ασπασμός της επισκοπικής χειρός εισήχθη τον 4ο αι.»[³] |

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] http://www.culture.gr/2/21/218/218ab/g218ab114.html.

[2] Καλαμαρά, Π., http://www.culture.gr/2/21/215/21505/215051/2150513/g21505119m. html.

[3] Δρακόπουλος Παν., «Η Εκκοσμικευτική Πορεία». Από το βιβλίο «Μεσαίωνας Ελληνικός και Δυτικός. Φιλοσοφία και Προφητεία», Εκδόσεις Παρουσία. http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/drakopoulos_secular.html.

Αγαπητοί εκδότες και φίλε Βασίλη

Ανταπαντάω στην απάντηση που είδα ότι βάλατε στον Τυχικό Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 2004, και εντοπίζω μερικά ενδεικτικά σημεία:

1. Γράφετε περί της δήλωσής μου ότι «ελάχιστοι επίσκοποι είδαν λάθος το επισκοπικό αξίωμα»: «Η πραγματικότητα μαρτυρεί περί του αντιθέτου ο δε σημερινός προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας και οι περισσότεροι ιεράρχες της, τροφοδοτούν σχεδόν καθημερινά τα ΜΜΕ με ανάλογα δείγματα…»

Φυσικά αυτός είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΣΑΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΣ, και δεν τον τεκμηριώνετε με κανένα στοιχείο, πέρα από μια αόριστη αναφορά. Στοιχεία παρακαλώ, για τους περισσότερους ιεράρχες, διαφορετικά η δήλωση αυτή θεωρείται προσωπική αστήρικτη εκτίμηση.

2. Περί των τίτλων, επαναλαμβάνω για μια ακόμα φορά, ότι απευθύνονται στον Χριστό, και δεν αποτελεί δείγμα καλοπιστίας, η επανάληψη του ιδίου σημείου, που ήδη απαντήθηκε επαρκώς στο προηγούμενο μήνυμά μου.

3. Είναι απόλυτη αλήθεια ότι «Ουδέποτε οποιοσδήποτε Χριστιανός διαφώνησε ή διαφωνεί με την επισκοπική αμφίεση στη Θεία Λειτουργία», είτε θέλετε να το δεχθείτε, είτε όχι. Γιατί εσείς (ως Προτεστάντες), προφανώς θεωρείτε Χριστιανό τον οποιονδήποτε. Όμως αγαπητοί μου, η Χριστιανική Εκκλησία είναι ΜΙΑ, και όχι χίλια κομμάτια αιρέσεων. Και όποιος διαφωνεί με την Εκκλησία του Χριστού, απλώς δεν είναι Χριστιανός, και ας υποστηρίζει ό,τι θέλει. Δεν είναι Χριστιανός όποιος ξεφυτρώνει ξαφνικά και ισχυρίζεται Χριστιανικότητα. Χριστιανός έξω από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

4. Το ότι υπήρξαν αλλαγές στον τύπο των αμφίων στην ιστορία της Εκκλησίας, δεν σημαίνει ότι τα ιερά άμφια των πρεσβυτέρων και των επισκόπων δεν υπήρχαν, όπως υπονοείτε. Η αλλαγή δεν σημαίνει ανυπαρξία. Και η Εκκλησία έχει κάθε εξουσία από τον Χριστό, να ρυθμίζει τα ζητήματα αυτά, κατά τις ανάγκες κάθε εποχής. Μόνο το Ευαγγέλιο είναι αμετάβλητο. Τέτοιου είδους λεπτομέρειες βεβαίως αλλάζουν, με την εξουσία που δόθηκε στους αποστόλους και τους διαδόχους τους, τους επισκόπους, από τον Κύριο: «18 Αμήν λέγω υμίν, όσα εάν δήσητε επί της γης, έσται δεδεμένα εν τω ουρανω, και όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανω. 19 Πάλιν αμήν λέγω υμίν ότι εάν δύο υμών συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος ου εάν αιτήσωνται, γενήσεται αυτοίς παρά του πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 18/ιη΄). Εφόσον λοιπόν η Εκκλησία συμφώνησε σε αυτό, δεν πέφτει λόγος σε κανέναν Προτεστάντη αν του αρέσει ή όχι.

5. Άλλη η διαφοροποίηση ενδύματος λαϊκών και κληρικών, (η οποία φυσικά δεν ήταν δυνατόν να γίνει πριν από τον 4^ο αιώνα εν μέσω διωγμών), και άλλη η χρήση αμφίων στη Θεία Λειτουργία. Κακώς τα συγχέετε με τις παραθέσεις που κάνετε. Στις ίδιες τις παραθέσεις σας, αναφέρεται ότι «κείμενο του 3ου αιώνα αναφέρεται ήδη σε vestes sacralae, που η χρήση τους επιτρεπόταν μόνο μέσα στην εκκλησία, και μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν ήδη ιερατικά άμφια, αν και μορφολογικά δεν πρέπει να διαφοροποιούντο από τα κοινά ενδύματα». Αυτό όμως το προσπεράσατε.

Μάλιστα, εφόσον κάνετε ιστορικές αναφορές (τις οποίες διαστρεβλώνετε), θα αναφέρω δύο ιστορικές μαρτυρίες, που δείχνουν ότι ακόμα και από τον δεύτερο και τον πρώτο αιώνα μ.Χ. οι επίσκοποι φορούσαν άμφια:

Ο Πολυκράτης, επίσκοπος Εφέσου το 190 μ.Χ. δίνει μαρτυρία ότι ο απόστολος Ιωάννης ως ιερέας φορούσε άμφια: (ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΚΚΛ. ΙΣΤΟΡΙΑ-ΒΙΒΛΙΟ 3^ο –Κεφάλαιο 31: 3).

Ο Επιφάνειος Κύπρου (5^ος μ.Χ. αι.) λέει ότι και ο απόστολος Ιάκωβος φορούσε άμφια: (ΚΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ LXXVII:14).

Όταν λοιπόν έχουμε τις αρχαίες αυτές μαρτυρίες, οι Προτεσταντικές γνώμες περισσεύουν.

6. Περί δε της τιμής που απονέμεται προς τους ιερείς με οποιονδήποτε τρόπο, (είτε αυτός είναι ειδικά ενδύματα, είτε τίτλος, είτε χειροφίλημα, είτε οτιδήποτε άλλο), σας καλώ να λογικευθείτε από την ίδια την Αγία Γραφή: «36 και τοις υιοίς Ααρών ποιήσεις χιτώνας και ζώνας και κιδάρεις ποιήσεις αυτοίς εις τιμήν και δόξαν». (Έξοδος 28/κη΄ Ο΄).

Όπως θα παρατηρήσετε σε αυτό το εδάφιο, η ειδική ενδυμασία γίνεται για τιμή και δόξα προς τους ιερείς. (Και όχι μόνο η ειδική ενδυμασία). Και μη μου πείτε ότι δήθεν «αυτά είναι για την Παλαιά Διαθήκη», γιατί αν ο Θεός ήθελε τιμή και δόξα για τους ιερείς της Π.Δ. πιστεύετε ότι δεν επιθυμεί πολύ περισσότερη τιμή για τους ιερείς της Καινής Διαθήκης; Δεν είναι ανώτερη η Καινή της Παλαιάς; Και αν άξιζαν τιμή τότε, δεν αξίζουν πολύ περισσότερη τώρα;

Και επειδή γνωρίζω ότι δεν θα δεχθείτε την αλήθεια όσο φανερή και αν είναι, θα τελειώσω δείχνοντας ότι ο ίδιος ο Χριστός, τιμά τους Επισκόπους Του με τιμές ανώτερες από το «χειροφίλημα» που επικρίνετε. Τους τιμά ΜΕ ΕΔΑΦΙΑΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ!!! Δείτε τι λέει ο ίδιος ο Χριστός για τον επίσκοπο της Εκκλησίας της Φιλαδελφείας: «9 ιδού δίδωμι εκ της συναγωγής του σατανά των λεγόντων εαυτούς Ιουδαίους είναι, και ουκ εισίν, αλλά ψεύδονται· ιδού ποιήσω αυτούς ίνα ήξουσι και προσκυνήσουσιν ενώπιον των ποδών σου, και γνώσιν ότι εγώ ηγάπησά σε» (Αποκάλυψις 3/γ΄). Ο ίδιος ο Χριστός λέει σαφώς ότι θα κάνει τους Ιουδαίους να προσκυνήσουν τα πόδια του αγίου αυτού επισκόπου! Εσάς τα άμφια, οι τίτλοι και το χειροφίλημα σας πείραξε; Ή μήπως λάβατε από κανέναν επίσκοπο της Εκκλησίας του Χριστού χειροτονία κύριε Βασίλη, για να ονομάζετε τον εαυτό σας: «ποιμένα»; Ρωτήσατε τον τοπικό Χριστιανό επίσκοπο για τον τίτλο που λάβατε αυθαίρετα; Γιατί τελειώνοντας θα σας θυμίσω τα λόγια του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου (2^ος αιώνας μ.Χ.) περί της Θείας Ευχαριστίας: «προκαθημένου του επισκόπου εις τόπον Θεού και των πρεσβυτέρων εις τόπον συνεδρίου των αποστόλων» (Μαγνισιείς 6,7. Σμυρναίους 8, Φιλαδ. 4). Εσείς, πως γίνατε πρεσβύτερος χωρίς τη χειροτονία επισκόπου, και μάλιστα επικρίνετε την τιμή προς τον επίσκοπο;

Ελπίζω η επιστολή μου να δημοσιευθεί.

Ο Θεός να σας φωτίσει!

Νικόλαος Μαυρομάγουλος.

Ποιοι οι Χριστιανοί (;)

Αναφερόμενος σε προηγούμενη απάντησή μας (βλ. σελ. 3207) ο κ. Ν. Μαυρομάγουλος έστειλε νέα μακροσκελή επιστολή του, που δε μπορεί να δημοσιευθεί ολόκληρη λόγω χώρου, εις την οποία διαφωνεί με τους κ.κ. καθηγητές και επιστήμονες τις θέσεις των οποίων παρουσιάσαμε και τις οποίες δεν ανήκει βεβαίως σ’ εμάς να αναθεωρήσουμε ή να ελέγξουμε.

Επίσης προσπαθεί να πείσει πως στην Ελλαδική Εκκλησία όλα βαίνουν καλώς... Αλλά και σ’ αυτό το ζήτημα δε μπορούμε να συμφωνήσουμε, επειδή έτσι θα έπρεπε να διαψεύσουμε παλαιές και πρόσφατες αποκαλύψεις του Τύπου και μάλιστα του εκκλησιαστικού. Αναφέρεται επίσης και σε κάποια άλλα δευτερεύοντα θέματα.

Κυρίως όμως – κι αυτό για εμάς είναι το σπουδαιότερο– ο κ. Ν.Μ. θέτει θέμα για το ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ και γράφει:

«...εσείς (ως Προτεστάντες), προφανώς θεωρείτε Χριστιανό τον οποιονδήποτε. Όμως αγαπητοί μου, η Χριστιανική Εκκλησία είναι ΜΙΑ, και όχι χίλια κομμάτια αιρέσεων. Και όποιος διαφωνεί με την Εκκλησία του Χριστού, απλώς δεν είναι Χριστιανός, και ας υποστηρίζει ό,τι θέλει. Δεν είναι Χριστιανός όποιος ξεφυτρώνει ξαφνικά και ισχυρίζεται Χριστιανικότητα. Χριστιανός έξω από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ». Και προσθέτει παρακάτω: «Εφόσον λοιπόν η Εκκλησία συμφώνησε σε αυτό, δεν πέφτει λόγος σε κανέναν Προτεστάντη αν του αρέσει ή όχι.» (Υπογράμμιση του «Τ»)

Το ποιοι είναι «Προτεστάντες» ή όχι, δεν μας αφορά και γι’ αυτό δεν πρόκειται να ασχοληθούμε. Θα μείνουμε όμως στη θέση του κ. Μ. για το ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, επειδή ο άνθρωπος, ατυχώς, επαναλαμβάνει εκ νέου το παλαιό ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ που έπραττε τότε που ήταν  οπαδός της ολοκληρωτικής και αντιχριστιανικής αίρεσης της ΣΚΟΠΙΑΣ, και είναι συνεπώς λυπηρό αλλά και δίκαιο, να του θυμίσουμε πως τότε υποστήριζε ότι «Χριστιανός έξω από την οργάνωση εκείνη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ», οι δε υπόλοιποι –μεταξύ των οποίων και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί– ήταν κοπριά και καύσιμη ύλη που έμελλε να καεί στον Αρμαγεδώνα... Δεν διδάχθηκε ο κ. Μ. από εκείνη τη δυσάρεστη πείρα του; Λησμονεί ότι «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»; Και ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι, ο μη γένοιτο, δε θα λέει στο μέλλον τα ίδια από άλλη θρησκευτική πολεμίστρα;

Ευτυχώς άλλοι, αρμοδιότεροι του κ. Μ., έχουν διαφορετική γνώμη για το ποιοι είναι οι Χριστιανοί και ιδού ένα παράδειγμα από τη γραφίδα του Μητροπολίτη Σηλυβρίας κ. Αιμιλιανού,[*] ο οποίος για πολλές δεκαετίες εργάστηκε στο εξωτερικό και επί 35 ολόκληρα χρόνια υπήρξε εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Κων/πόλεως στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Έχει για τούτο ιδιαίτερη αξία η γνώμη του περί των «άλλων» Χριστιανών, καθώς και η κριτική του για τη μισαλλόδοξη νοοτροπία τινών, που καλά θα έκανε να προσέξει ο κ. Μ. πριν εκτοξεύσει τους αφορισμούς του.

Δεν φταίει όμως μόνον ο κ. Μ. για τη στάση αυτή, επειδή γενικώς υπάρχει μια διπροσωπία εκ μέρους ιδιαίτερα της Ελλαδικής Εκκλησίας απέναντι στους ετερόδοξους, αφού εντός της χώρας τους ονομάζει “αιρετικούς” αλλά εκτός της Ελλάδας καλούς και πιστούς Χριστιανούς, όπως π.χ. όταν ο Αρχιεπίσκοπος ονόμασε πρόσφατα «ΚΑΛΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ»τον υποψήφιο επίτροπο της Ε.Ε. κ. Μποτιλιόνε (Βλ. «Τ» σελ. 3228) ο δε Μητροπολίτης Ναυπάκτου ονόμασε την Βρετανίδα κ. Tasha Danvers «ΠΙΣΤΗ ΑΘΛΗΤΡΙΑ» (Εφημ. «Εκκλησιαστική Παρέμβαση», 12/04, σ. 16) παρ’ όλο που και οι δύο προφανώς δεν ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία!

Όταν όμως ο Χριστός βεβαιώνει ότι: «Ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν. 5/ε/24), εμείς θα δώσουμε εμπιστοσύνη στα λόγια του Χριστού, που είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ και Η ΖΩΗ. Ας καταλάβει λοιπόν ο κ. Μ. ότι με τη στάση του διαψεύδει την Κεφαλή της Εκκλησίας και είθε ο Θεός να του συγχωρήσει το λάθος.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΜΗΝΥΜΑ

Κύριε Βασιλειάδη

Μια και επικαλείσαι ΩΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ζήτημα χώρου για την προηγούμενη επιστολή μου, την οποία "έθαψες" για να μη διαψευσθείς, δεν έχεις παρά να δημοσιεύσεις ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΟΥ αυτό το σύντομο μήνυμα, ώστε να μη μπορείς να επικαλεσθείς θέμα χώρου για να φιμώσεις πάλι τις απαντήσεις μου και να τις διαστρέφεις αδιαμαρτύρητα, όπως ήδη έκανες. Ενημέρωσε λοιπόν τους αναγνώστες σου, ότι το μήνυμα εκείνο που φίμωσες, βρίσκεται πλέον σε κοινή θέα, (μαζί με όλη την αλληλογραφία μας επί του θέματος αυτού), στην ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ, στη διεύθυνση: http://www.oodegr.com/oode/protestant/tyxikos1.htm

Εκεί υπάρχουν για κάθε ενδιαφερόμενο, και αυτά που φίμωσες, και αυτά που διέστρεψες, και αυτά που σου απάντησα για τις νέες διαστρεβλώσεις σου στο τεύχος Νο 184, Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου 2005. Από εδώ πλέον θα λαμβάνεις τις απαντήσεις, κάθε φορά που φιμώνεις τις Χριστιανικές θέσεις, γιατί δυστυχώς το περιοδικό σου είναι ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟ για τις επιστολές αναγνωστών.

Νικόλαος Μαυρομάγουλος.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΥΧΙΚΟΥ

Κύριε Βασιλειάδη

Στην εκτενέστερη αυτή επιστολή μου, οφείλω αρχικά να διαμαρτυρηθώ και σ' εσένα, για τους εξής κατ' αρχήν λόγους:

1. Φίμωσες την απάντησή μου, στην οποία απαντούσα τεκμηριωμένα, και διέψευδα τους ισχυρισμούς σου.

2. Επικαλέσθηκες ψευδώς, ότι είχες πρόβλημα χώρου, και έτσι δημοσίευσες μόνο ένα μικρό μέρος της επιστολής μου, ίσα - ίσα για να τη διαστρέψεις. Αντιθέτως, δημοσίευσες απάντηση, τόσου μήκους, όση η επιστολή μου την οποία "έθαψες".

3. Άλλαξες το θέμα συζήτησης, χωρίς να δώσεις την παραμικρή απάντηση στα όσα σου εξέθεσα, κατά των Προτεσταντικών σου θέσεων, τεκμηριωμένα και με πηγές.

4. Διαστρέβλωσες ΠΛΗΡΩΣ όλα όσα έγραψα, και τα παρουσίασες όπως σε σύμφερε, για τη δημιουργία εντυπώσεων.

Προχωράω τώρα, στη διάψευση των όσων διαστρέβλωσες από το μήνυμά μου:

Γράφεις: "ο κ. Ν. Μαυρομάγουλος έστειλε νέα μακροσκελή επιστολή του... εις την οποία διαφωνεί με τους κ.κ. καθηγητές και επιστήμονες τις θέσεις των οποίων παρουσιάσαμε και τις οποίες δεν ανήκει βεβαίως σ’ εμάς να αναθεωρήσουμε ή να ελέγξουμε".

Απαντώ: ΛΕΣ ΨΕΜΑΤΑ κε Βασιλειάδη! Πού έγραψα εγώ στην επιστολή μου, ότι "διαφωνώ" με τα κείμενα των καθηγητών που δημοσίευσες; Σε προκαλώ να μου το υποδείξεις! Εγώ σαφέστατα έγραψα: "Άλλη η διαφοροποίηση ενδύματος λαϊκών και κληρικών, (η οποία φυσικά δεν ήταν δυνατόν να γίνει πριν από τον 4^ο αιώνα εν μέσω διωγμών), και άλλη η χρήση αμφίων στη Θεία Λειτουργία. Κακώς τα συγχέετε με τις παραθέσεις που κάνετε. Στις ίδιες τις παραθέσεις σας, αναφέρεται ότι «κείμενο του 3ου αιώνα αναφέρεται ήδη σε vestes sacralae, που η χρήση τους επιτρεπόταν μόνο μέσα στην εκκλησία, και μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν ήδη ιερατικά άμφια, αν και μορφολογικά δεν πρέπει να διαφοροποιούντο από τα κοινά ενδύματα». Αυτό όμως το προσπεράσατε."

Όχι λοιπόν μόνο δεν διαφώνησα, όπως ψευδώς λες, αλλά αντιθέτως, χρησιμοποίησα το ίδιο κείμενο των καθηγητών, που επικόλλησες, για να σε διαψεύσω και εκεί. Γιατί όχι μόνο διέστρεψες το νόημα των λόγων των "καθηγητών", που επικαλείσαι, αλλά κατά την προφανή συνήθειά σου, διαστρέφεις ξεδιάντροπα και τα δικά μου λόγια, για πολλοστή φορά! Προσπαθείς έτσι να δημιουργήσεις εντυπώσεις, δήθεν ότι εγώ διαφωνώ με τους καθηγητές, και όχι ότι εσύ διαστρεβλώνεις και τους μεν, και τον δε (εμένα).

Γράφεις για εμένα: "Επίσης προσπαθεί να πείσει πως στην Ελλαδική Εκκλησία όλα βαίνουν καλώς"

Απαντώ: Και πάλι λες ψέματα! Πού το έγραψα και αυτό κε Βασιλειάδη;" Βρες το στην επιστολή μου εδώ πιο πάνω σε παρακαλώ, για να αποδείξεις ότι δεν είσαι διαστρεβλωτής των λόγων μου! Αντιθέτως, εγώ γράφω σαφώς, ότι δεν βαίνουν "όλα" καλώς, μια και υπάρχουν λίγοι μεν, ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΚΤΟΙ ακατάλληλοι ιερείς. Συγκεκριμένα, γράφω σαφώς, ότι η ένστασή μου, είναι ενάντια στον ισχυρισμό σου, ότι "οι περισσότεροι" ιεράρχες είναι σκάρτοι. Έγραψα ακριβώς: "Στοιχεία παρακαλώ, για τους περισσότερους ιεράρχες". Προσπαθείς έτσι να δημιουργήσεις πάλι ψευδείς εντυπώσεις, για το τι είπα, ενόψει των προσφάτων σκανδάλων, τα οποία επικαλείσαι στη συνέχεια προς δήθεν διάψευσή μου.

Γράφεις ακόμα για την επιστολή μου: "Αναφέρεται επίσης και σε κάποια άλλα δευτερεύοντα θέματα".

Απαντώ: Έτσι προσπαθείς κε Βασιλειάδη, να ξεφύγεις από τα τεκμηριωμένα στοιχεία μου, που απεδείκνυαν τη χρήση ειδικών ενδυμάτων από την πρώτη Εκκλησία. Και ενώ αυτό ακριβώς που είναι το θέμα της συζήτησης το προσπερνάς, επικεντρώνεσαι σε ζητήματα εκτός θέματος, όπως το θέμα της Χριστιανικότητας.

Γράφεις: "Το ποιοι είναι «Προτεστάντες» ή όχι, δεν μας αφορά και γι’ αυτό δεν πρόκειται να ασχοληθούμε"

Απαντώ: Προφανώς, προσπαθείς έτσι να κρύψεις από τους μη Προτεστάντες, ότι το περιοδικό "Τυχικός", ανήκει στον Προτεσταντικό, και μάλιστα ΣΤΟΝ ΑΚΡΟ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΟ χώρο, εφόσον εσύ ο εκδότης, ούτε καν την Αγία Τριάδα δεν αποδέχεσαι ως δόγμα απαραίτητο για τη σωτηρία. Θυμίσου τι μου έλεγες όταν πρωτοπίστεψα στην Τριαδικότητα του Θεού... Άραγε οι Προτεστάντες αναγνώστες σου, ξέρουν τις απόψεις σου για την Τριαδικότητα του Θεού;;;

Γράφεις: "Θα μείνουμε όμως στη θέση του κ. Μ. για το ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, επειδή ο άνθρωπος, ατυχώς, επαναλαμβάνει εκ νέου το παλαιό ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ που έπραττε τότε που ήταν  οπαδός της ολοκληρωτικής και αντιχριστιανικής αίρεσης της ΣΚΟΠΙΑΣ και είναι συνεπώς λυπηρό αλλά και δίκαιο, να του θυμίσουμε πως τότε υποστήριζε ότι «Χριστιανός έξω από την οργάνωση εκείνη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ», οι δε υπόλοιποι –μεταξύ των οποίων και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί– ήταν κοπριά και καύσιμη ύλη που έμελλε να καεί στον Αρμαγεδώνα... Δεν διδάχθηκε ο κ. Μ. από εκείνη τη δυσάρεστη πείρα του; Λησμονεί ότι «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»; Και ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι, ο μη γένοιτο, δε θα λέει στο μέλλον τα ίδια από άλλη θρησκευτική πολεμίστρα"

Απαντώ: Βασίλη, η προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων, την οποία επιχειρείς, πέφτει στο κενό.

1. Γιατί και τότε που ήμουν αιρετικός, και τώρα, το ίδιο υποστηρίζω, ΤΟ ΣΑΦΕΣΤΑΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΔΟΓΜΑ, ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, όπως σαφέστατα λέει και το Σύμβολο της Πίστης: "Πιστεύω... και εις ΜΙΑΝ Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν". Δεν έχει ο Χριστός χιλιάδες Εκκλησίες, όπως ίσως νομίζεις εσύ κε Βασιλειάδη. Γιατί αν είναι έτσι, τι σε κάνει να μη συμπεριλαμβάνεις στη ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ αυτή, και τους οπαδούς της αίρεσης της Σκοπιάς, την οποία αποκαλείς "αντιχριστιανική"; Με ποιο κριτήριο κε Βασιλειάδη, κρίνεις εσύ, ότι το δικό σου "μαγαζάκι" είναι μέρος της Εκκλησίας, και της Σκοπιάς είναι "αντιχριστιανικό"; Γιατί μετράς με δύο μέτρα και δύο σταθμά;

2. Όπως ίσως θα θυμάσαι κε Βασιλειάδη, στην ηλικία των 24ων ετών έφυγα από την οργάνωση της Σκοπιάς, στην οποία ήμουν από τη γέννησή μου, λόγω της απειρίας μου. Όμως, ούτε εσύ, ούτε άλλος μπορεί να ισχυρισθεί ότι πλέον, καθώς διανύω την πέμπτη δεκαετία της ζωής μου, δεν γνωρίζω σε ποιον και σε τι έχω πιστέψει, ώστε (όπως ισχυρίζεσαι για εμένα, για τη δημιουργία εντυπώσεων), "Και ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι, ο μη γένοιτο, δε θα λέει στο μέλλον τα ίδια από άλλη θρησκευτική πολεμίστρα;" Η εμπειρία μου κε Βασιλειάδη. Γιατί γνώρισα πλέον, όχι μόνο τη θρησκεία που κληρονόμησα, αλλά από την πρώτη κιόλας περίοδο της έρευνάς μου, και ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους, συμπεριλαμβανόμενης και της δικής σου αίρεσης. Μην προσπαθείς λοιπόν να συγκρίνεις τις γνώσεις ενός αιρετικού παιδιού 24ων ετών, με έναν ώριμο στην ηλικία άνδρα 42 ετών. Γιατί με τη δική σου την ίδια λογική, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι εσύ ο ίδιος, θα λες τα ίδια που λες σήμερα, ύστερα από μερικά χρόνια!

3. Άλλωστε, εσύ ο ίδιος ειδικά, κάνεις αυτό για το οποίο κατηγορείς δήθεν εμένα: Αρνήθηκες την Τριαδικότητα του Θεού, την οποία είχες ως καθαρόαιμος Προτεστάντης, για να μεγαλώσεις το "ποίμνιό" σου. Τότε που προσπαθούσες να προσεταιρισθείς τους πρώην Μάρτυρες της Σκοπιάς και να αναδειχθείς "ποιμένας τους" (με ποια εξουσία άραγε;), δεν δίστασες να νερώσεις το κρασί σου, στο βασικό Χριστιανικό δόγμα της Αγίας Τριάδος. Τότε που μου έλεγες: "ας μη μιλάμε για την Αγία Τριάδα, για να διατηρήσουμε ενότητα". Λες και ήμασταν ποτέ ενωμένοι! Μια και ΕΣΥ ήσουν ενωμένος σε μία "εκκλησία", με τους ΑΡΙΑΝΙΣΤΕΣ πρώην Μάρτυρες, και πανικοβαλόσουν κάθε φορά που κάποιος από αυτούς πίστευε στον αληθινό Θεό! Μήπως τελικά ΕΣΥ είσαι πιο κοντά στους αιρετικούς της Σκοπιάς, από ότι προσπαθείς να παρουσιάσεις;

4. Επίσης για τη δημιουργία εντυπώσεων, συγκρίνεις τα όσα πιστεύουν για τους αλλοθρήσκους οι Μάρτυρες της Σκοπιάς, με τα όσα πιστεύουμε εμείς οι Χριστιανοί. Πρέπει να ξέρεις φίλε μου, (για να μη διαψεύδεσαι όπως και εδώ θα διαψευσθείς), ότι άλλο πράγμα είναι το ποιος ανήκει στην Εκκλησία, και άλλο πράγμα το ποιος θα κληρονομήσει παράδεισο. Μη προσπαθείς λοιπόν να με παρουσιάσεις ως "δικαστή προς θάνατον" των αλλοθρήσκων. Αυτά κράτα τα για εκείνους που γνωρίζεις. Το τι πιστεύω (εγώ και η Εκκλησία του Χριστού), για τους αιρετικούς αλλά καλούς αλλόθρησκους, ακόμα και για τους μη Χριστιανούς, είναι εντελώς αντίθετο από "την κοπριά του Αρμαγεδδώνα" που γράφεις για να δημιουργήσεις εντυπώσεις. Και μπορείς να το δεις στο σχετικό μου κείμενο: "Η Οδός και η Σωτηρία". Μη διαστρέφεις λοιπόν τα πάντα, γιατί μόνο εσύ εκτίθεσαι.

Γράφεις: "Ευτυχώς άλλοι, αρμοδιότεροι του κ. Μ., έχουν διαφορετική γνώμη για το ποιοι είναι οι Χριστιανοί"

Απάντηση: Ποιοι είναι αρμοδιότεροι κε Βασιλειάδη; Ο κάθε μητροπολίτης, ή ΟΙ ΑΓΙΟΙ της Ορθόδοξης Εκκλησίας; Γιατί ανεξαρτήτως τι λένε μερικοί ιερείς που έχουν απωλέσει το Ορθόδοξο Χριστιανικό φρόνημα, οι άγιοι είναι σαφείς στο θέμα. Εσύ ο ίδιος κόπτεσαι ότι δεν είναι όλοι οι σύγχρονοι κληρικοί αυτό που θα όφειλαν να είναι. Πώς λοιπόν τώρα, χρησιμοποιείς Οικουμενιστικά παραδείγματα, από ιερέα που έχει πέσει από την πίστη, για να στηρίξεις τι είναι και τι δεν είναι Ορθόδοξο και Χριστιανικό; Είναι σαν να χρησιμοποιείς το κακό παράδειγμα ενός ιερέως που έπεσε στο αμάρτημα της πορνείας, για να αποδείξεις ότι η πορνεία είναι Χριστιανική πρακτική!

Πως είπες; Κακό παράδειγμα; Συμφωνώ! Γιατί η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ, είναι μεγαλύτερο αμάρτημα από τη σαρκική πορνεία. Μια και η Αγία Γραφή αναφέρει, ότι η σαρκική πορνεία, είναι αμαρτία μόνο εντός του σώματος (Α΄ Κορινθίους 6/ς: 18). Ενώ η πνευματική πορνεία είναι αμαρτία εναντίον ΟΛΗΣ της Εκκλησίας. Δες για παράδειγμα, πώς με τις αντιχριστιανικές του δηλώσεις, ένας "Ορθόδοξος" επίσκοπος έρχεται σε αντίθεση με τη Χριστιανική πίστη, και δίνει αφορμές σε ένα αιρετικό περιοδικό να υποστηρίζει την αίρεση του Οικουμενισμού!

Στην ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ, έχουμε ειδική ενότητα για τον Οικουμενισμό. Και αν πραγματικά σε ενδιαφέρει ποια είναι η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας για το θέμα, δες εκεί ποιες είναι οι θέσεις ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΣ, και όχι του κάθε μεμονωμένου επισκόπου που σε βολεύει για δημιουργία εντυπώσεων. Και επειδή μάλλον δεν θα κοιτάξεις καν το δεσμό, γιατί δεν σε ενδιαφέρει η αλήθεια, αλλά μόνο οι προσωπικές σου απόψεις, πάρε ένα μικρό δείγμα και εδώ, από το Πηδάλιο της Εκκλησίας:

«Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να αποστρέφωνται τους αιρετικούς, και τας τών αιρετικών τελετάς. Μάλλον δε αυτοί, οι αιρετικοί δηλ. πρέπει να ελέγχωνται και να νουθετώνται από τους Επισκόπους και Πρεσβυτέρους, μήπως ήθελαν καταλάβουν και επιστρέφουν από την πλάνην των. Δια τούτο ο παρών Κανών διορίζει ότι, όποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος ήθελεν άποδεχθεί ως ορθόν και αληθινόν το βάπτισμα των αιρετικών ή την παρ' αυτών προσαγομένην θυσίαν, ο τοιούτος, προστάζομεν να καθαιρεθή. Επειδή ποίαν συμφωνίαν έχει ο Χριστός με τον διάβολον; ή ποίαν μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστον; Διότι εκείνοι όπου δέχονται τα παρά των αιρετικών, ή τα όμοια φρονήματα εκείνων έχουσι και αυτοί, ή το ολιγώτερον δεν έχουσι προθυμίαν να ελευθερώνουν αυτούς από την κακοδοξίαν των. ΟΙ ΓΑΡ ΣΥΝΕΥΔΟΚΟΥΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΧΕΙΝΩΝ ΤΕΛΕΤΑΣ, ΠΩΣ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΕΛΕΓΞΟΥΣΙΝ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΚΟΔΟΞΟΝ ΚΑΙ ΠΕΠΛΑΝΗΜΕΝΗΝ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΗΝ;» (Πηδάλιο σελ.50-54).

Λοιπόν; Ποιον πρέπει να ακούσουμε περί της θέσης της Ορθοδοξίας για τον Οικουμενισμό κε Βασιλειάδη; Τον τυχόντα επίσκοπο που έπεσε από την πίστη του Χριστού, ή τους Ιερούς Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας;

Για μια φορά ακόμα διαψεύδεσαι. Και για τον μεν Μητροπολίτη Σηλυβρίας είναι θέμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου τι θα κάνει, για τους επισκόπους της αρμοδιότητάς του, που έχουν πέσει στην αίρεση του Οικουμενισμού. Για τους δε τοπικούς επισκόπους που χρησιμοποιείς ως παραδείγματα, κακώς το κάνεις. Γιατί ο μεν αρχιεπίσκοπος, χρησιμοποιεί τη λέξη: "Χριστιανός" με την ευρεία έννοια, (του ομολογούντος κάποιον Χριστό), και όχι με την έννοια του μέλους της Εκκλησίας. Κι εγώ ο ίδιος, μπορεί κάποια στιγμή να πω: "Στον πλανήτη υπάρχουν δύο δισεκατομμύρια "Χριστιανοί"". Όμως θα το πω με την ευρεία έννοια, κατ' αντιπαράθεσιν με τους μη ομολογούντας κάποιον Χριστό και δεν θα εννοώ ούτε κατ' ελάχιστον ότι ανήκουν όλοι αυτοί στην Εκκλησία. Όσο για τον μητροπολίτη Ναυπάκτου, μίλησε για "πιστή αθλήτρια", (όπως λέμε: "πιστός Μουσουλμάνος"), και όχι για "πιστή Χριστιανή". Αλλά είναι φαίνεται αθεράπευτη η συνήθειά σου να διαστρέφεις τα λόγια των άλλων, όπως κάνεις και με την Αγία Γραφή.

Και λέω για το τέλος του μηνύματός σου, όπου διαστρέφεις εκεί ΚΑΙ την Αγία Γραφή. Γιατί το εδάφιο του Χριστού: «Ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν. 5/ε/24) που χρησιμοποιείς, μιλάει για ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ, και όχι για τους Προτεστάντες που ΔΕΝ τον ακούνε, και στους οποίους ανήκεις. Γιατί αν τον άκουγες, θα δεχόσουν και το Πρεσβυτέριο που Ο ΧΡΙΣΤΟΣ άφησε, και την Εκκλησία Του, και τα συνεχιζόμενα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία. Πράγματα που εσύ αρνείσαι, μετατρέποντας τη Χριστιανική πίστη, σε ένα Δυτικού τύπου απολιθωμένο και νεκρό "πακέτο" ιδεών, και παρερμηνειών της Αγίας Γραφής.

Όπως είδες κε Βασιλειάδη, δεν είναι δυνατόν να ΦΙΜΩΣΕΙΣ την αλήθεια. Και σε διαβεβαιώ, ότι και κάθε σου νέα παρερμηνεία και διαστροφή των λόγων μου, θα εκτίθεται στην ιστοσελίδα μας.

Δυστυχώς είναι πολυτέλεια να ασχολούμαι με ΟΛΑ τα λάθη και τα ψεύδη που παρουσιάζονται στο περιοδικό σου, γιατί υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες και χειρότερες αιρέσεις από τη δική σου, για να ασχοληθούμε. Οι γενικότερες μελέτες μας για τον Προτεσταντισμό, συμπεριλαμβάνουν και αναιρούν και τις δικές σου εμμονές.

Ο Θεός να σε ελεήσει

Νικόλαος Μαυρομάγουλος.