Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Κεντρική Σελίδα

Προτεσταντισμός, Πεντηκοστιανισμός και Μελέτες

Μέρος 25ο

Οφείλουν οι Χριστιανοί να τηρούν την αργία του Σαββάτου;

Λένε οι Προτεστάντες: «Πιστεύουμε ότι οι Δέκα Εντολές ισχύουν ακόμα, και ότι θα πρέπει να τηρούνται από τους Χριστιανούς, συμπεριλαμβανομένης και της τέταρτης εντολής του Σαββάτου η οποία ότι θα πρέπει να τηρείται αυτούσια και αναλλοίωτη όπως εξάλλου και κάθε άλλη εντολή».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

- Σύμφωνα με τη Γραφή, η αργία του Σαββάτου ίσχυε μέχρι τον ερχομό του Χριστού.

Ας δούμε πρώτα τι απαντά στους Προτεστάντες ο Απ. Παύλος: «Μην αφήνετε, λοιπόν, κανέναν να σας κρίνει για […] τις γιορτές, τις νουμηνίες ή τα Σάββατα. Αυτά ήταν απλώς σκιά της πραγματικότητας που επρόκειτο να έρθει, και η πραγματικότητα αυτή είναι τώρα ο Χριστός» (Κολοσσαείς 2:16–17).

Άραγε οι Προτεστάντες σέβονται περισσότερο τη Γραφή από τον Απ. Παύλο ή μήπως πιστεύουν πως όταν τα έγραφε «δεν ήξερε» ότι αναφερόταν στην 4^η Εντολή (Έξοδος 20:8); Όσοι θέλουν να λέγονται Χριστιανοί, οφείλουν να δουν ότι εμμονή με το εβραϊκό Σάββατο είχαν μόνο οι Ιουδαίοι της εποχής του Χριστού:

«οι Ιουδαίοι καταδίωκαν τον Ιησού και ζητούσαν να τον σκοτώσουν, γιατί έκανε τα έργα αυτά το Σάββατο» (Ιωάννη 5:16-17).

Ο Ιησούς απαντούσε παρόμοια με τον Παύλο, ότι «το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο· όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο» (Μάρκο 20:27) προσθέτοντας την σημαντική για εμάς τους Χριστιανούς διδασκαλία, ότι «ο Υιός του Ανθρώπου εξουσιάζει και το Σάββατο» (Μάρκο 2:28).

Με βάση λοιπόν τα Κολοσσαείς 2:17 και Μάρκο 2:28 το επίκεντρο της πίστης μας ως προς τις ημέρες λατρείας στρέφεται στον Χριστό που ευλόγησε την Κυριακή, ημέρα της Ανάστασης και καθιέρωσε τη σπουδαιότητα της με τις εμφανίσεις του στους μαθητές:

– «Εις μίαν σαββάτων … αναστήθηκε όπως το είπε» (Ματθαίο 28:1–6)

–«Τη μία σαββάτων … ήλθε ο Ιησούς» (Ιωάννη 20:19)

–«Ύστερα από οκτώ ημέρες πάλι … έρχεται ο Ιησούς» (Ιωάννη 20:26).

Η προφητεία της Αποκαλύψεως κατέρχεται την Ημέρα του Κυρίου ή αλλιώς Κυριακή (‘Κατά την Κυριακή ημέρα ήλθε σ’ εμένα το Πνεύμα’ Αποκάλυψη 1:10). Από όσα γράφει ο Απ. Παύλος συμπεραίνουμε ότι η επιφοίτηση του Ιωάννη συνέβη στη διάρκεια των λατρευτικών συνάξεων, άρα αυτές ήδη γίνονταν ημέρα Κυριακή: «Όταν συγκεντρώνεστε … προφήτες … ας μιλούν» (Α΄ Κορινθίους 14:26 & 29).

Επίσης όπως δείξαμε, οι Χριστιανοί έλαβαν την εντολή να διατηρούν επίγειο θυσιαστήριο όπου θα τελούν την Θεία Ευχαριστία ως Θυσία τρώγοντας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού (‘Τραπέζης Κυρίου μετέχειν’ Α΄ Κορινθίους 10:21~ ‘θυσιαστήριον εξ ου φαγείν’ ’Εβραίους 13:10 ~ ‘Αίμα … Σώμα Χριστού’  Α΄ Κορινθίους 10:16).

Οι θυσίες στο θυσιαστήριο της Παλαιάς Διαθήκης ήταν καθημερινές (Αριθμοί 28:3–8) αλλά και ανά εβδομάδα, ημέρα Σάββατο (Αριθμοί 28:9–10). Ακόμα λοιπόν κι αν υποθέσουμε ότι το Πράξεις 2:46 αναφέρεται όχι σε κοινά γεύματα αλλά σε καθημερινή τέλεση της Θείας Ευχαριστίας, εν τούτοις τονίζεται ξεχωριστά η τέλεση της κατά την Κυριακή:

«εν δε τη μία των σαββάτων, ενώ οι μαθητές ήσαν μαζεμένοι για την κλάση του άρτου» (Πράξεις 20:7).

Επιπλέον, στην Π.Δ. η χρονική περίοδος για την φροντίδα των δούλων, των ξένων και των φτωχών ήταν το Σάββατο και το Σαββατικό έτος (Έξοδος 23:11–12 ~ Δευτερονόμιο 5:14) ενώ στην Κ.Δ. η φροντίδα αυτή μετατοπίζεται την Κυριακή:

«κάθε μία των σαββάτων, ο καθένας από σας ας βάζει κάτι κατά μέρος, ανάλογα με τα έσοδά του» (Α΄ Κορινθίους 16:2).

Ας μην ξεχνούν λοιπόν οι Προτεστάντες ότι για όσους λέγονται Χριστιανοί, το κέντρο της πίστης τους είναι ο Χριστός ο οποίος «εξουσιάζει και το Σάββατο» (Μάρκου 2:28). Κατά συνέπεια, σε σχέση με το Σάββατο, ο Χριστός έθεσε ως ορόσημο τη δική Του ζωή. Σύμφωνα με τον Απ. Παύλο το κορυφαίο γεγονός της πίστης μας είναι η Ανάσταση διότι, «αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε … η πίστη σας θα ήταν χωρίς νόημα» (Α΄ Κορινθίους 15:14) και όπως γνωρίζουμε, ο Χριστός επέλεξε να αναστηθεί Κυριακή (Ματθαίο 28:1) δείχνοντας μας ποια είναι πλέον για εμάς η Ημέρα Κυρίου (Αποκάλυψη 1:10).

Όπως ακριβώς καταγράφεται στις εκκλησιαστικές πηγές του 1^ου αιώνα:

«εκείνοι που ανατράφηκαν με τα παλαιά, προσήλθαν στην καινούργια ελπίδα και δεν τηρούν το Σάββατο πια, αλλά ζουν σύμφωνα με την Κυριακή [‘μηκέτι σαββατίζοντες, αλλά κατά Κυριακήν ζωή ζώντες’]» (1^ος αιώνας: Ιγνάτιος Αντιοχείας, «Προς Μαγνησιείς» 9.1 [PG5,669ΑB]).