Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Κεντρική Σελίδα

Προτεσταντισμός, Πεντηκοστιανισμός και Μελέτες

Μέρος 13ο:

- Βάπτισμα σημαίνει Σωτηρία και παροχή αγιοπνευματικών δωρεών

- Η Αγία Γραφή διδάσκει τον νηπιοβαπτισμό διότι προηγείται σε σπουδαιότητα η σωτηρία από την κατανόηση

- Η φιλανθρωπία του Θεού προτρέπει στο βάπτισμα νηπίων αλλά και των νοητικά αδύναμων ή αναπήρων που δεν κατανοούν

Λένε οι Προτεστάντες: «Πιστεύουμε πως η βάπτιση αποτελεί μια δημόσια ομολογία πίστης στο Θεό, και σύμφωνα με αυτό επιδοκιμάζεται και ενδείκνυται μόνο για ανθρώπους αρκετά ώριμους ώστε να κατανοούν τι πιστεύουν»..

Στην Αγία Γραφή δεν αναφέρεται πουθενά ότι το Βάπτισμα είναι απλώς «μια δημόσια ομολογία πίστης». Αντιθέτως, με το Βάπτισμα μας προσφέρονται σπουδαιότατα δώρα από τον Θεό, τα οποία προορίζονται και για τα παιδιά ανεξαρτήτως ηλικίας:

«να βαφτιστεί καθένας σας … για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες σας … θα λάβετε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Αυτά που υποσχέθηκε ο Θεός είναι για σας και τα παιδιά σας» (Πράξεις 2:38–39).

Είναι ξεκάθαρη η διδασκαλία ότι όλα τα δώρα του Θεού προορίζονται και για τα παιδιά, άρα αποτελεί παραβίαση της Αγίας Γραφής η προτεσταντική διδασκαλία. Απόδειξη ότι τα παιδιά δεν πρέπει να εμποδίζονται από «αυτά που υποσχέθηκε ο Θεός» είναι ότι ο Κύριος δίδαξε πως τα παιδιά έχουν ανάγκη Χάρης και ευλογίας:

- «Αφήστε τα παιδιά να έλθουν προς εμένα, και μην τα εμποδίζετε διότι σε αυτά ανήκει η βασιλεία των ουρανών» (Μάρκος 10:14)

- «Αφού τα αγκάλιασε έβαλε το χέρι του επάνω τους και τα ευλογούσε» (Μάρκος 10:16).

Το βάπτισμα λοιπόν δεν είναι απλώς «μια δημόσια ομολογία πίστης» αλλά όπως είδαμε, με το βάπτισμα λαμβάνουμε:

1. συγχώρεση αμαρτιών και

2. δωρεά του Αγίου Πνεύματος (Πράξεις 2:38–41).

Ακόμα δηλαδή κι αν ισχυριστούν οι Προτεστάντες ότι τα βρέφη «δεν έχουν αμαρτίες» και πάλι «η δωρεά του Αγίου Πνεύματος» αφορά τους πάντες, βρέφη, νήπια, εφήβους, ενήλικους.

Άλλωστε ούτε καν αυτό που λέμε «αναμαρτησία» για τα βρέφη δεν πρέπει να εμποδίζει το βάπτισμα αφού και ο «Ιησούς … βαπτίστηκε» (Μάρκος 1:9) αν και «αμαρτία δεν έκανε» (Α΄ Πέτρου 2:22).

Εάν έπρεπε να βαπτίζεται μόνο ο αμαρτωλός, τότε ο Χριστός δεν θα μας έδινε τέτοιο παράδειγμα, θα είχε αρνηθεί το βάπτισμα διδάσκοντας μας ότι πρέπει να δίδεται μόνο στον αμαρτωλό.

Πέρα από αυτό όμως, δεν μπορούν να βάλουν τον Θεό στα καλούπια τους. Ο Θεός δίνει τη Χάρη Του στους πάντες, είτε ενήλικους που πιστεύουν, είτε ανθρώπους ηλικίας λίγων ημερών ή μηνών παρόλο που δεν μπορούν να πιστέψουν συνειδητά:

«Θα είναι γεμάτος με Πνεύμα Άγιο ήδη από την κοιλιά της μάνας του» (Λουκάς 1:15).

Και υπάρχει σοβαρότατος λόγος για τον οποίο η Γραφή δίνει δυνατότητα να βαπτίζονται και οι άνθρωποι που δεν έχουν το συνειδησιακό επίπεδο για δήλωση πίστης: επειδή χωρίς το βάπτισμα δεν υπάρχει Σωτηρία.

- «Σώζει το βάπτισμα» (Α΄ Πέτρου 3:21)

- «Εάν κάποιος δεν γεννηθεί από νερό και Πνεύμα, δεν μπορεί να εισέλθει βασιλεία των ουρανών» (Ιωάννη 3:5).

- «Έσωσε εμάς διά του λουτρού της αναγεννήσεως και της ανακαινίσεως από το Άγιο Πνεύμα» (Τίτο 3:5).

Το προτεσταντικό αντεπιχείρημα επάνω σε όλα αυτά είναι η επίκληση εδαφίων όπως: «αφού πιστέψατε στο Χριστό, σας σφράγισε ο Θεός με το Άγιο Πνεύμα» (Εφεσίους 1:13). Έτσι προσπαθούν να μπερδέψουν τους οπαδούς τους λέγοντας, «βλέπετε; Για να δώσει ο Θεός τη Χάρη Του, είναι υποχρεωτικό να προηγηθεί η πίστη συνειδητού ατόμου».

Όμως, αυτό που ισχυρίζονται είναι ανούσιο. Πρώτον, δεν είναι δυνατόν να λέμε σε αυτόν που θέλει το καλύτερο για το παιδί του, ότι κάνει «λάθος» επειδή το… σώζει και δεύτερον, η Ορθόδοξη Εκκλησία ακολουθεί κατά γράμμα το εδάφιο Εφεσίους 1:13 αφού βαπτίζει όλες τις ηλικίες και όχι μόνο τα νήπια, κι αυτό αποδεικνύεται στις ιεραποστολές της.

Είναι λοιπόν τραγικό να κατηγορούν οι Προτεστάντες το βάπτισμα των νηπίων, όταν ξέρουμε ότι το βάπτισμα «σώζει». Τι ορίζει λοιπόν η Γραφή να κάνουμε στις περιπτώσεις όπου τίθεται ζήτημα σωτηρίας οποιασδήποτε ηλικίας ανθρώπου, ακόμα και βρέφους ή νηπίου;

«Ο Μωϋσής κάλεσε όλους τους πρεσβυτέρους … και τους είπε … να επιχρίσετε το ανώφλιο … όταν ο Κύριος δει το αίμα στο ανώφλιο … δεν θα αφήσει τον εξολοθρευτή να εισέλθει στις οικίες σας για να σας χτυπήσει … και όταν ρωτάνε τα παιδιά σας “τι σημασία έχει για σας η εορτή αυτή;” να απαντάτε: “αυτή είναι η πασχαλινή θυσία στον Κύριο, ο Οποίος … έσωσε τις οικίες μας”» (Έξοδος 12:21-27).

Όπως βλέπουμε, οι εντολές της Γραφής είναι ξεκάθαρες: εφόσον τίθεται ζήτημα σωτηρίας πολύ μικρών παιδιών, πρώτα θα σωθούν τα βρέφη και τα νήπια χωρίς τη συγκατάνευσή τους με πρωτοβουλία των γονιών τους και αργότερα θα διδαχθούν τις αλήθειες της πίστεως. Αυτό που προέχει είναι να σωθούν, και η διδασκαλία θα ακολουθήσει όταν αποκτήσουν το απαραίτητο επίπεδο κατανόησης.

Η παραπάνω περικοπή, επειδή ακριβώς υπαγορεύει τι πρέπει να κάνουμε όταν τίθεται ζήτημα σωτηρίας, αποτελεί για την Εκκλησία ένα από τα βιβλικά θεμέλια του νηπιοβαπτισμού, όπως διδάσκει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος:

«το επίχρισμα στα ανώφλια, έγινε για να διαφυλαχτούν τα πρωτότοκα που δεν είχαν αίσθηση» (‘Εις το άγιον Βάπτισμα’ PG 36,400).

Και όπως λέει ο Απ. Παύλος: «Με την πίστη έκανε το Πάσχα και τον ραντισμό του αίματος για να μη πειράξει ο εξολοθρευτής άγγελος τα πρωτότοκα τους» (Εβραίους 11:28).

Άραγε ποιανού «πίστη» είναι αυτή που αναφέρει ο Απ. Παύλος, με την οποία σώθηκαν τα νήπια, αφού τα ίδια δεν μπορούσαν να κάνουν «ομολογία πίστης»; Μα φυσικά η πίστη της οικογένειάς τους που τελικά «έκαναν όπως διέταξε ο Κύριος» (Έξοδος 12:28).

Ως προς τον δήθεν προβληματισμό των Προτεσταντών ότι με τον νηπιοβαπτισμό το παιδί «υποχρεώνεται» να γίνει Ορθόδοξος, θα λέγαμε ότι είναι υποκριτικός διότι ανάμεσα στους σημερινούς Προτεστάντες κάποιοι είναι πρώην Ορθόδοξοι που εγκατέλειψαν την Εκκλησία χωρίς να τους εμποδίσει το βάπτισμα τους σε μικρή ηλικία... Άλλωστε, ακόμα και μεγάλος αν βαπτιστεί κάποιος, κατόπιν είναι πάντα ελεύθερος να επιλέξει όποιον δρόμο θέλει.

Και βεβαίως, με τους θεολογικούς αυτοσχεδιασμούς τους, οι Προτεστάντες καταργούν και τη φιλανθρωπία του Θεού. Αν εφαρμοζόταν κατά γράμμα η αιρετική τους θεολογία που αποκλείει από τα δώρα του Θεού τους μή «ώριμους» που δεν «κατανοούν», θα καταλήγαμε σε έναν αποκρουστικό θεολογικό ρατσισμό όπου θα αποκλείονταν από το Βάπτισμα και τη Σωτηρία:

– Άνθρωποι οποιασδήποτε ηλικίας με βαριά νοητική αναπηρία που δεν «κατανοούν».

– Άνθρωποι σε βαθιά γεράματα που πάσχουν από άνοια.

– Αβάπτιστοι έφηβοι ή ενήλικοι με βαριά ασθένεια στα πρόθυρα του θανάτου, χωρίς αίσθηση του περιβάλλοντος.

– Άνθρωποι σε βρεφική ή νηπιακή ηλικία που φεύγουν πρόωρα από τη ζωή.

Για αυτό το τελευταίο και τον προβληματισμό που του δημιουργούσε, καθώς επίσης και τη φαιδρή δικαιολογία που επικαλούνταν για να έχει ήσυχη τη συνείδησή του ενόσω ήταν ακόμη Προτεστάντης, γράφει ο πρώην Αμερικανός Προτεστάντης και νυν Ορθόδοξος Ματθαίος Γκαλλάτιν  στο βιβλίο του:

«Σ’ αυτό έσπευσα να απαντήσω με την εξής παλαιά και κοινότυπη δικαιολογία: “Ο Θεός μεριμνά για τα βρέφη και τα μικρά παιδιά. Ξέρει ότι στην ηλικία τους δεν μπορούν να αντιληφθούν την ανάγκη για σωτηρία. Αν λοιπόν κάποιο πεθάνει, ο Θεός δεν θα το καταδικάσει”. Τα λόγια αυτά τα κήρυξα και εγώ ο ίδιος πολλάκις από άμβωνος. Καθώς όμως βάδιζα προς την Ορθοδοξία, άρχισα να αντιλαμβάνομαι τις μάλλον ζοφερές συνέπειες των όσων δίδασκα τόσα χρόνια. Αυτό που διακήρυττα ήταν ουσιαστικά ότι το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να κατοικήσει μέσα σε ένα βρέφος ή σε ένα μικρό παιδί, παρά μόνο αν αυτό πεθάνει! Αν πεθάνει, πηγαίνει στην αγκαλιά του Θεού, όπου πια νοιώθει την γεμάτη αγάπη παρουσία Του. Αν ζήσει όμως, βρίσκεται σε μία πνευματική απομόνωση, όπου και το παιδί και ο Θεός περιμένουν την ημέρα που θα μπορέσει αυτό να καταλάβει επιτέλους ότι Τον χρειάζεται!» (“Διψώντας για τον Θεό”, σελ. 215-216, Εκδόσεις «Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος» Μήλεσι 2006).

Βλέπουμε λοιπόν ότι η προτεσταντική ψευδο–θεολογία δεν είναι μόνο πλανεμένη, είναι σκληρή και ανάλγητη…