Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Κεντρική Σελίδα

Προτεσταντισμός, Πεντηκοστιανισμός και Μελέτες

Sola Scriptura, μέρος 1ο:

Αν οι Προτεστάντες ακολουθούσαν μόνο την Αγία Γραφή δεν θα διαιρούνταν σε τόσες ομάδες

Προτεσταντικές δηλώσεις: «Πιστεύουμε πως η εξουσία για την αποσαφήνιση της Αλήθειας έχει δοθεί από το Θεό μέσω της Αγίας Γραφής, το Ζωντανό του Λόγο. Σεβόμαστε την εκκλησιαστική (ιερά) παράδοση, όταν αυτή δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με την Αγία Γραφή, θεωρούμε όμως ότι δεν έχει την ίδια εξουσία. Έτσι για κάθε πνευματικό ερώτημα ή κάθε άλλο ζήτημα, καταφεύγουμε στη μελέτη του Λόγου του Θεού […]

Πιστεύουμε πως η Παλαιά μαζί με τη Καινή Διαθήκη αποτελούν τον αυθεντικό Λόγο του Θεού και είναι και οι δύο σημαντικές για τους σημερινούς Χριστιανούς […]
Όλοι οι άνθρωποι που πιστεύουν μπορεί να κάνουν λάθη, σε ατομικό επίπεδο αλλά και συλλογικά ως σώμα. […]

Πιστεύουμε πως η Εκκλησία μπορεί να κάνει λάθη. Η Ορθοδοξία διδάσκει πως επειδή η Εκκλησία είναι το σώμα Χριστού, είναι αλάνθαστη. Όμως στην πραγματικότητα, το σώμα Χριστού, δεν είναι απλά ένας οργανισμός ή κάποιο δόγμα, αλλά οι άνθρωποι που πιστεύουν, και όλοι τους μπορούν να κάνουν λάθη, σε ατομικό επίπεδο αλλά και συλλογικά ως σώμα».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΕΣ ΠΛΑΝΕΣ αρ.1

- Sola Scriptura (=μόνο η Αγία Γραφή, άρα η Αγία Γραφή αρκεί για κάθε ερμηνεία) μέρος 1^ο: η Αγία Γραφή είναι μία, όμως μεταξύ τους οι προτεσταντικές ομάδες υιοθετούν εκ διαμέτρου αντίθετες διδασκαλίες

Είναι γνωστό το δόγμα Sola Scriptura (= «μόνο η Γραφή», δηλ. οι πιστοί οφείλουν να βασίζονται μόνο στην Αγία Γραφή), δόγμα που έχουν δημιουργήσει οι Προτεστάντες (=Διαμαρτυρόμενοι), ισχυριζόμενοι πως για όσα πιστεύουν ακολουθούν «μόνο την Αγία Γραφή».

Όμως…

Αυτός που δίδαξε σε όλους τους Προτεστάντες να λένε «Μόνο η Γραφή», ήταν ο Γερμανός ιδρυτής του Προτεσταντισμού Μαρτίνος Λούθηρος (1483-1546 μ.Χ.), και όπως διαβάζουμε κατά γράμμα σε αγγλική μετάφραση του έργου του, πίστευε στον Τριαδικό Θεό: «the Father, Son, and Holy Spirit, three distinct persons, are by nature one true and genuine God (= ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, τρία ξεχωριστά πρόσωπα, είναι εκ φύσεως ένας αληθινός και γνήσιος Θεός)» Luther’s Works, vol. 37, σελ. 361.

Αν όμως εξετάσουμε τις δογματικές διαφορές που υπάρχουν στον Προτεσταντισμό, θα διαπιστώσουμε ότι άλλες ομάδες δέχονται τον Τριαδικό Θεό και άλλες απορρίπτουν εντελώς την πίστη αυτή, οι αποκαλούμενοι αντι-Τριαδιστές! Κατά συνέπεια, τι ακριβώς νόημα έχει το δόγμα «Sola Scriptura» που διδάσκουν, όταν έχουμε μόνο μία Αγία Γραφή που είναι ίδια για όλους, και όμως καταλήγουν να πιστεύουν ακόμα και εκ διαμέτρου αντίθετα πράγματα για το ποιος είναι ο Θεός της Αγίας Γραφής;

Μάλιστα, για αντιθέσεις που φτάνουν σε τόσο ακραίο βαθμό ώστε να διδάσκεται πίστη ακόμα και σε διαφορετικό Θεό (τριαδικό/μή τριαδικό), θα δεχτούμε υποχρεωτικά πως είτε θα είναι κάποιος με τον Θεό και θα διδάσκει το «Α» ή θα διδάσκει το αντίθετο του «Α» και άρα θα βαδίζει ενάντια στον Θεό. Διότι όπως ο Χριστός είπε, «όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου» (Λουκά 11:23).

Και ο πλέον αφελής λοιπόν θα ρωτούσε, λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω: τελικά για ποια «αλήθεια» εγγυάται το δόγμα «Sola Scriptura» που έχουν δημιουργήσει; Για την αλήθεια της Γραφής, ή για αυτό που νομίζει η κάθε διαφορετική ομάδα τους ως «αλήθεια» και απλά επικαλούνται την Αγία Γραφή ως πρόσχημα για να ξεγελούν; Διότι οι Προτεστάντες είναι χωρισμένοι σε αμέτρητες ομάδες που κάθε μία εξ αυτών υποστηρίζει ότι βαδίζει στο δρόμο της μίας και μοναδικής αλήθειας. Μα αν βάδιζαν όντως στο δρόμο της μίας και μοναδικής αλήθειας δεν θα υπήρχε λόγος να είναι χωρισμένοι σε χίλια κομμάτια. Είσαι χωρισμένος από τον άλλον επειδή πιστεύεις ότι εσύ έχεις την αλήθεια και ο άλλος όχι. Και ο άλλος είναι χωρισμένος από εσένα, επειδή πιστεύει ακριβώς το ίδιο. Και όμως, όλοι αυτοί υποστηρίζουν το δόγμα «Sola Scriptura» δηλ. ουσιαστικά κατηγορούν την Αγία Γραφή ότι είναι η αιτία των διαιρέσεων τους!

Οι αντιφάσεις αυτές όμως χρεώνονται πάντα στους ανθρώπους και ποτέ στην Αγία Γραφή. Αυτό σημαίνει ότι οι Προτεσταντικές ομάδες ακολουθούν απλώς τις προσωπικές ερμηνείες των ευφάνταστων και πλανεμένων αρχηγών τους και όχι τη Γραφή. Γι’ αυτό έχουν υποστεί τόσες διαιρέσεις, γι’ αυτό κάθε Προτεστάντης, ισχυριζόμενος ότι αυτός «έχει δίκιο» στα περί «σωτηρίας» ή στα περί «βαπτίσματος», μπορεί να πορεύεται μόνος του θεωρώντας ότι κατέχει την «αλήθεια» ή να φτιάξει δική του ομάδα, η οποία θα έχει και διαφορετικό όνομα από τις άλλες. Αν όντως ακολουθούσαν τη Γραφή, θα ήταν όλοι ενωμένοι σε μία μόνο συλλογικότητα, όπως μία είναι και η Γραφή που διδάσκει: «να μην υπάρχουν ανάμεσά σας διαιρέσεις, αλλά να είστε ενωμένοι, με μία σκέψη και με ένα φρόνημα» Α΄ Κορινθίους 1:10.

Γι’ αυτό και δεν ισχύει η συνηθισμένη δικαιολογία των Προτεσταντών, ότι «κάθε ένας που πραγματικά και ειλικρινά πιστεύει στον Θεό θα βρει την αλήθεια», διότι ο Θεός είναι ένας όπως και η Αγία Γραφή, όμως οι προτεσταντικές ομάδες και οι «αλήθειες» τους, είναι αναρίθμητες…

Ακριβώς, αυτή η παραπάνω προβληματική ήταν που οδήγησε τον Αμερικανό Προτεστάντη Ματθαίο Γκαλλάτιν στην Ορθοδοξία. Έχοντας περάσει διαδοχικά από διάφορες Προτεσταντικές ομάδες γράφει στο βιβλίο του: «Τότε, στα σαράντα μου χρόνια, ανακάλυψα κάτι. Για πρώτη φορά στη ζωή μου μελέτησα σοβαρά τούτο το απλό ερώτημα: Εάν οι άνθρωποι του Χριστού αποτελούν ένα αδιαίρετο Σώμα, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, γιατί τότε υπάρχουν τόσες διαφορετικές εκδοχές της αλήθειας; Πως είναι δυνατόν οι πιστοί στην Αγία Γραφή Προτεστάντες να μελετούν τις ίδιες ακριβώς Γραφές και να καταλήγουν σε τόσες διαφορετικές δογματικές διατυπώσεις και επομένως σε τόσες διαφορετικές εικόνες του Θεού; Είναι δυνατόν να είναι αυτός ο σωστός δρόμος της πίστης;» (“Διψώντας για τον Θεό”, σελ. 17, Εκδόσεις «Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος» Μήλεσι 2006).