• 1. Η προφητεία τού εκπεσμένου αστέρος

• 2. Τι συμβολίζει ο αστέρας που έπεσε από τον ουρανό

• 3. Το κλειδί τής Αβύσσου

1. Η προφητεία τού εκπεσμένου αστέρος

Έχουμε μιλήσει στο παρελθόν για τα 12 βασικά ερμηνευτικά επίπεδα τής Αποκάλυψης, όπου όλα μαζί συνυπάρχουν αρμονικά και αλληλο-συμπληρώνονται, και μιλούν στον καθένα κατά τις ανάγκες του, και κατά το τι ψάχνει να βρει στο προφητικό αυτό βιβλίο. Είχαμε πει, ότι κανένα από τα επίπεδα αυτά δεν αναιρεί το άλλο, αλλά όλα μαζί αποτελούν εκφράσεις τής θείας αποκάλυψης τού Θεού προς εμάς.

Ένα τέτοιο επίπεδο θα εξετάσουμε σε αυτή τη μελέτη, χωρίς να ακυρώνουμε με την ερμηνεία αυτή, όλα τα υπόλοιπα ερμηνευτικά επίπεδα τού υπό εξέτασιν χωρίου. Πρόκειται για ένα ιστορικο-κοινωνικό ερμηνευτικό επίπεδο, τής προφητείας τής 5ης Σάλπιγγος, ή για την "πρώτη ουαί" (=αλλοίμονο), που λαμβάνει χώρα στην ανθρώπινη ιστορία από τον καιρό τής πτώσης τού Παπισμού προ χιλίων και πλέον ετών, και συνεχίζει την καταστροφική της πορεία, με αμείωτη σφοδρότητα ως τις ημέρες μας.

Η προφητεία βρίσκεται στην Αποκάλυψη 9/θ: 1-12, από την οποία (παρά το πλουσιότατο συμβολιστικό περιεχόμενο), θα εξετάσουμε μόνο μία παράμετρο, αυτή  τής πτώσης τού αστέρος, και τού κλειδιού που τού δόθηκε:

"Και ο πέμπτος άγγελος εσάλπισε· και είδον αστέρα εκ του ουρανού πεπτωκότα εις την γην, και εδόθη αυτώ η κλείς του φρέατος της αβύσσου, 2 και ήνοιξε το φρέαρ της αβύσσου, και ανέβη καπνός εκ του φρέατος ως καπνός καμίνου καιομένης, και εσκοτίσθη ο ήλιος και ο αήρ εκ του καπνού του φρέατος. 3 και εκ του καπνού εξήλθον ακρίδες εις την γην, και εδόθη αυταίς εξουσία ως έχουσιν εξουσίαν οι σκορπίοι της γης· 4 και ερρέθη αυταίς ίνα μη αδικήσωσι τον χόρτον της γης ουδέ παν χλωρόν ουδέ παν δένδρον, ει μη τους ανθρώπους οίτινες ουκ έχουσι την σφραγίδα του Θεού επί των μετώπων αυτών. 5 και εδόθη αυταίς ίνα μη αποκτείνωσιν αυτούς, αλλ’ ίνα βασανισθώσι μήνας πέντε· και ο βασανισμός αυτών ως βασανισμός σκορπίου, όταν παίση άνθρωπον. 6 και εν ταις ημέραις εκείναις ζητήσουσιν οι άνθρωποι τον θάνατον και ου μη ευρήσουσιν αυτόν, και επιθυμήσουσιν αποθανείν, και φεύξεται απ’ αυτών ο θάνατος. 7 και τα ομοιώματα των ακρίδων όμοια ίπποις ητοιμασμένοις εις πόλεμον, και επί τας κεφαλάς αυτών ως στέφανοι όμοιοι χρυσίω, και τα πρόσωπα αυτών ως πρόσωπα ανθρώπων, 8 και είχον τρίχας ως τρίχας γυναικών, και οι οδόντες αυτών ως λεόντων ήσαν, 9 και είχον θώρακας ως θώρακας σιδηρούς, και η φωνή των πτερύγων αυτών ως φωνή αρμάτων ίππων πολλών τρεχόντων εις πόλεμον. 10 και έχουσιν ουράς ομοίας σκορπίοις και κέντρα, και εν ταις ουραίς αυτών εξουσίαν έχουσι του αδικήσαι τους ανθρώπους μήνας πέντε. 11 έχουσι βασιλέα επ’ αυτών τον άγγελον της αβύσσου· όνομα αυτώ εβραϊστί Αβαδδών, εν δε τη ελληνική όνομα έχει Απολλύων. 12 Η ουαί η μία απήλθεν· ιδού έρχονται έτι δύο ουαί μετά ταύτα".

2. Τι συμβολίζει ο αστέρας που έπεσε από τον ουρανό

Θα σταθούμε κυρίως στα δύο πρώτα εδάφια, αν και παραθέσαμε ολόκληρο το 5ο σάλπισμα, για να έχει ο αναγνώστης μια εικόνα τής συνολικής προφητείας.

Έχουμε δείξει σε προηγούμενη μελέτη, πώς το 5ο σάλπισμα αντιστοιχεί στην 5η Δημιουργική ημέρα τής Γενέσεως, σε μια οικολογική διάσταση τής προφητείας αυτής. Εδώ όμως θα δούμε μια ιστορική της διάσταση, στην ιστορία τής Εκκλησίας, αλλά και τής κοινωνίας μας γενικότερα.

Στην προηγούμενη εκείνη οικολογική ερμηνεία, σταθήκαμε περισσότερο στην καταστροφή τού φυσικού περιβάλλοντος, και στην αντιστροφή τής δημιουργικής προνοίας τού Θεού, με σκοτισμό τών ουρανίων σωμάτων, και καταστροφή τών φυτών, ή στους πολέμους. Εδώ θα σταθούμε σε διαφορετικούς συμβολισμούς, όπου το φως πλέον συμβολίζει τον πνευματικό φωτισμό, ο καπνός τη "θολούρα" και τη συσκότιση τής διανοίας, και τα δένδρα συμβολίζουν τα έθνη  (Ησαϊας 14/ιδ: 6-12. Λουκάς 21/κα: 29-31). Εδώ επίσης στην ερμηνεία αυτή, η "άβυσσος", δεν έχει την έννοια τής θάλασσας, (όπως την είχε σε άλλο ερμηνευτικό επίπεδο σε άλλη μελέτη), αλλά την έννοια τού Άδη, ως κατοικητηρίου δαιμονίων (Λουκάς 8/η: 31. Ρωμαίους 10/ι: 7).

Ας ξεκινήσουμε όμως από το συμβολισμό τού αστέρος που έπεσε από τον ουρανό στη γη.

Στην Αποκάλυψη 1/α: 16, βρίσκουμε τον Κύριο Ιησού Χριστό, να κρατάει στο χέρι του 7 αστέρια:

"και έχων εν τη δεξιά χειρί αυτού αστέρας επτά". (Αποκάλυψις 1/α: 16).

Βρίσκουμε επίσης, ότι αυτά τα αστέρια, συμβολίζουν τους Επισκόπους τής Εκκλησίας (αριθμός πληρότητος το 7):

"οι επτά αστέρες άγγελοι των επτά εκκλησιών εισι" (Αποκάλυψις 1/α: 20).

Έχουμε επίσης δείξει σε προηγούμενη μελέτη, (με αφορμή τον άγγελο τής Εκκλησίας τής Φιλαδελφείας), ότι οι "άγγελοι τών Εκκλησιών" είναι οι Επίσκοποί τους.

Έτσι λοιπόν, ο αστέρας που έπεσε από τον ουρανό, (από την ουράνια λειτουργική θέση που κατείχε στην Εκκλησία), στη γη, (σε μια ανθρώπινη και χαμηλή πλέον ξεπεσμένη θέση), δεν είναι παρά κάποιος Επίσκοπος, που υπήρξε κάποτε Επίσκοπος τής Εκκλησίας τού Θεού. Και η πτώση του, παρομοιάζεται με την πτώση τού Σατανά, από την ουράνια ένδοξη θέση που κατείχε, σε μια ξεπεσμένη κατάσταση:

"Και εγένετο πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού -του πολεμήσαι μετά του δράκοντος· και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού, 8 και ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τω ουρανώ. 9 και εβλήθη ο δράκων, -ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού μετ’ αυτού εβλήθησαν" (Αποκάλυψις 12/ιβ: 7-9).

Ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός ο εκπεσών Επίσκοπος;

3. Το κλειδί τής Αβύσσου

Το "κλειδί" τού εντοπισμού τής ταυτότητας τού Επισκόπου αυτού, είναι ένα... κλειδί!

Ας θυμηθούμε τι λέει η προφητεία που εξετάζουμε, για τον πεσμένο αυτό "αστέρα" - Επίσκοπο: "και είδον αστέρα εκ του ουρανού πεπτωκότα εις την γην, και εδόθη αυτώ η κλείς του φρέατος της αβύσσου".

Στον αστέρα αυτό, στον Επίσκοπο αυτόν, τού δόθηκε ένα κλειδί, που χαρακτηρίζεται ως "κλειδί τού φρέατος τής αβύσσου". Ποιον ιστορικό επίσκοπο γνωρίζουμε, να εμμένει στην κατοχή κάποιου κλειδιού; Μα φυσικά τον Πάπα Ρώμης! Αυτός είναι που ισχυρίζεται ότι κατέχει τη θέση, άρα και τα κλειδιά τού Αποστόλου Πέτρου!

Έχουμε παρατηρήσει στις προφητείες τής Αποκάλυψης, να γίνεται συστηματικά η αντιστροφή και η γελοιοποίηση εκείνων, που από την πλευρά τών δαιμονίων απομιμούνται τα πράγματα τού Θεού. Έτσι έχει χαρακτηρισθεί η Βαβυλώνα η Μεγάλη, (η εκκλησία - πρωτεύουσα πόλη τού Αντιχρίστου), ως "πόρνη", σε αντίθεση με την Παρθένο Εκκλησία τού Χριστού. Ο Αντίχριστος έχει χαρακτηρισθεί στην Αποκάλυψη ως: "ήταν και δεν είναι και πάρεστι", ως παρωδία τού τίτλου τού Χριστού: "ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος". Ομοίως στην Αποκάλυψη έχουμε τη δαιμονική τριάδα: "Θηρίο - Δράκων και Ψευδοπροφήτης", ως παρωδία τής Αγίας Τριάδος, τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος, και στη θέση τού Προδρόμου, έχουμε τον Ψευδοπροφήτη!

Κατά παρόμοιο τρόπο λοιπόν κι εδώ η Αποκάλυψη, διακωμωδεί τον ισχυρισμό τού εκπεσμένου Επισκόπου Πάπα Ρώμης, ότι κατέχει τα κλειδιά τής Βασιλείας! Προφητικά ο Θεός, προγνωρίζοντας αυτή την πτώση τού Σχίσματος, που θα γινόταν μετά από 1000 χρόνια, δείχνει μέσα από την προφητεία αυτή, ότι όντως ο Πάπας, θα χρησιμοποιήσει κι αυτός κάποια κλειδιά. Όχι όμως τα κλειδιά τής Βασιλείας, όπως ισχυρίζεται, αλλά αντιθέτως, το κλειδί τής Αβύσσου!

Όπως προαναφέραμε, η Άβυσσος στην Αγία Γραφή, έχει την έννοια τού κατοικητηρίου τών δαιμόνων, και τής φυλακής τών ψυχών (Λουκάς 8/η: 31. Ρωμαίους 10/ι: 7). Στη Γένεση βέβαια, έχει την έννοια τών βαθιών ωκεανών, όπου κυριαρχεί το σκοτάδι (Γένεσις 1/α: 2). Επειδή λοιπόν όπως έχουμε δείξει σε άλλη μας μελέτη, η προφητεία έχει και την οικολογική της εκπλήρωση, χρησιμοποιείται εδώ αυτή η διφορούμενη λέξη "άβυσσος", έτσι ώστε να μπορεί να σημαίνει και τα βαθιά νερά, στην οικολογική εκπλήρωσή της, αλλά ταυτόχρονα και το κατοικητήριο τών πονηρών δυνάμεων, στην ιστορική της αυτή εκπλήρωση.

Όπως ο Πέτρος, χρησιμοποίησε τα κλειδιά τής Βασιλείας, για να εισάγει στη Βασιλεία τού Θεού τους σωσμένους, κατά παρόμοιο τρόπο, ο Πάπας, αυτός ο κάλπικος "κληρονόμος" τού Πέτρου, χρησιμοποιεί κι αυτός ένα κλειδί, το κλειδί τής Αβύσσου, αλλά με αντίθετο τρόπο από τον Πέτρο. Το χρησιμοποιεί για να εισάγει στη γη, ένα πλήθος δαιμονικών πληγών! Το χρησιμοποιεί για να ανοίξει, κάτι σαν αυτό που οι αρχαίοι ονόμαζαν "το κουτί τής Πανδώρας"!

Ας θυμηθούμε την προφητεία που εξετάζουμε:

"και ήνοιξε το φρέαρ της αβύσσου, και ανέβη καπνός εκ του φρέατος ως καπνός καμίνου καιομένης, και εσκοτίσθη ο ήλιος και ο αήρ εκ του καπνού του φρέατος. 3 και εκ του καπνού εξήλθον ακρίδες εις την γην, και εδόθη αυταίς εξουσία ως έχουσιν εξουσίαν οι σκορπίοι της γης". (Αποκάλυψις 9/θ: 2,3).

Δεν θα αναλύσουμε εδώ την έννοια τών ακρίδων και τών λοιπών δαιμονικών πληγών, γιατί είναι ένα τεράστιο θέμα, με πολλά επίσης επίπεδα εκπλήρωσης, και θα χρειαζόταν άλλα, ξεχωριστά άρθρα. Εδώ θα θυμίσουμε μόνο μερικές από τις πληγές που έφερε στον κόσμο η πτώση τού Επισκόπου Ρώμης, πριν από 1000 χρόνια: Από τότε σκοτίσθηκε το Ευαγγέλιο, από το αιρετικό Φιλιόκβε, πλαισιωμένο και από άλλα αιρετικά δόγματα, όπως τού Καθαρτηρίου, τού αλαθήτου τού Πάπα, τών κτιστών ενεργειών τού Θεού, και άλλα. Από εκεί ξεπήδησε η Ιερά Εξέταση που βασάνιζε και έκαιγε τον κόσμο, οι Σταυροφορίες με τα προηγμένα σιδερένια όπλα τους, η αποικιοκρατία, η Προτεσταντική Βαβυλωνία που σκότισε ακόμα περισσότερο το Ευαγγέλιο και άνοιξε το δρόμο στον Διαφωτιστικό επιθετικό Αθεϊσμό, στον Καπιταλισμό και τον Κομμουνισμό, που στους τελευταίους αιώνες έχουν σαν ακρίδες καταφθείρει τον κόσμο.

Λόγω τής χρονικής συγκυρίας, κατά τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, εν μέσω σφοδρής οικονομικής κρίσης χρέους, τελειώνοντας το παρόν άρθρο, θα αναφερθώ σε μια πρόσφατη ανάλυση που διάβασα προ λίγων μηνών, σχετικά με μία από τις εκπληρώσεις τών ακρίδων τής προφητείας που εξετάζουμε. Η ανάλυση εκείνη, έλεγε ότι μία από τις εκπληρώσεις τής πληγής τών ακρίδων, είναι οι διεθνείς Καπιταλιστικές αγορές, (γέννημα τής Δυτικής  Προτεσταντικής Μεταφυσικής, που με τη σειρά της πήγασε από τον Παπισμό). Τα κεφαλαιοκρατικά αυτά τοκογλυφικά σμήνη, πετούν από χώρα σε χώρα, απομυζώντας τους πόρους της και φθείροντας την οικονομία της, όπως οι ακρίδες. Όπως οι ακρίδες τής προφητείας, έχουν χρυσά στεφάνια, έτσι και τα "γκόλντεν μπόις" τών διεθνών κεφαλαιοκρατικών οίκων, κολυμπούν στη χλιδή, και βρίσκονται σε έναν διαρκή πόλεμο συσσώρευσης κεφαλαίων, σε βάρος τών φτωχών λαών. Έχουν ανθρώπινο πρόσωπο, και μάλιστα είναι εμφανίσιμοι και εξευγενισμένοι, (τρίχες γυναικών), αλλά δαγκώνουν σαν λιοντάρια, και έχουν σιδερένια δύναμη, καθώς καταφθείρουν τις παγκόσμιες οικονομίες τών χωρών - στόχων τους. (Θυμηθείτε, ότι τα δένδρα στην Αποκάλυψη συμβολίζουν έθνη, και οι ακρίδες τρέφονται από φυτά!). Και θυμήθηκα την ανωτέρω ερμηνεία πολύ πρόσφατα, όταν στις 14 Φεβρουαρίου τού 2012, με αφορμή τα σκληρά μέτρα που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, ο επικεφαλής των σοσιαλιστών βουλευτών, Χάνες Σβόμποντα, σύγκρινε τα μέλη της τρόικας με «αρπακτικές ακρίδες» που ασκούν «εκβιασμό» για να χορηγήσουν βοήθεια.

Όταν ο Πάπας άνοιξε το φρέαρ τής αβύσσου, ξεχύνοντας όλα αυτά τα κακά στον κόσμο, όλα αυτά είχαν ήδη δρομολογηθεί. Όπως έχουν δρομολογηθεί πολλά ακόμα, που θα δούμε στο μέλλον, ως αποτέλεσμα αυτής τής πτώσης. Οι πιστοί όμως, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, ότι έχουμε προστάτη ουράνιο, που δεν θα μας αφήσει να πειρασθούμε πέρα από τη δύναμή μας, όσους ελπίζουμε σ' Αυτόν. Γιατί η προφητεία είναι σαφής και σε αυτό, ότι η πληγή τών ακρίδων, έχει εξουσία να αδικήσει μόνο: "τους ανθρώπους οίτινες ουκ έχουσι την σφραγίδα του Θεού επί των μετώπων αυτών". Οι Χριστιανοί λοιπόν, που λάβαμε  και αποδεχθήκαμε τη σφραγίδα τού Θεού τού Ζώντος, ας εμπιστευόμαστε σε Αυτόν, και τίποτα δεν θα μας βλάψει πραγματικά.

Ν. Μ.