Από θεολογικής πλευράς, ο κάθε άνθρωπος είναι ένα μοναδικό δημιούργημα το οποίο πλάστηκε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση Θεού. Αποτελεί ένα θαύμα το οποίο ο Θεός δημιούργησε προκειμένου εκείνος να έρθει σε επικοινωνία μαζί Του,  με σκοπό την κατάκτηση της αιώνιας ζωής δίπλα Του.

Η Εκκλησία δεν αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως μηχανή, δεν κρίνει την αξία του από αυτό που παράγει. Αντιμετωπίζει τον κάθε άνθρωπο ως εικόνα Θεού, ως μία ξεχωριστή οντότητα που μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής του έχει τη δυνατότητα να διορθωθεί, να μετανοήσει και να γνωρίσει το Θεό. Η ζωή χαρακτηρίζεται ως το ανώτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο και για αυτό το λόγο κανένας δεν έχει δικαίωμα επάνω στη ζωή κάποιου άλλου. Ακόμα και η Πολιτεία που επιβάλλει τη θανατική ποινή σε κάποιον εγκληματία, για την Εκκλησία διαπράττει λάθος; γιατί εμείς ως άνθρωποι δε δημιουργήσαμε ζωή, δεν έχουμε παντογνωσία να αποφασίζουμε ποιος πρέπει να ζει, δεν μπορούμε να επαναφέρουμε στη ζωή τον άνθρωπο που χάθηκε.

Ένα ερώτημα που τέθηκε κάποτε σε έναν καθηγητή Θεολογίας το εξής ερώτημα: αν ήταν –υποθετικά πάντα- υπηρέτης του Χίτλερ και καθημερινή του έφερνε τον καφέ του, θα του έβαζε ένα χάπι για να το προκαλέσει θάνατο και να αποτρέψει με αυτό τον τρόπο, τη θανάτωση εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων;

Για την ανθρώπινη λογική, η απάντηση στο ερώτημα αυτό για τους περισσότερους, είναι αυτονόητο: οι περισσότεροι θα ήθελαν να εξολοθρεύσουν έναν άνθρωπο σαν τον Χίτλερ και αν είχαν τη δυνατότητα, θα το έπρατταν.

Για την Εκκλησία, η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι και πάλι αρνητική: ούτε στην περίπτωση ενός ανθρώπου όπως ο Χίτλερ, θα επιτρεπόταν κάποιος να εγκληματήσει και να του αφαιρέσει τη ζωή. Ακόμα και αν από τη ζωή ενός ανθρώπου κινδυνεύει η ζωή εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων, ούτε και τότε αποκτά κάποιος δικαίωμα επάνω στη ζωή κάποιου άλλου.

Για την αποφυγή του ανθρώπινου θυμικού, υπάρχει η ανθρώπινη δικαιοσύνη, η οποία αναλαμβάνει την τιμωρία και την παιδαγωγία του ανθρώπου που έχει εκδηλώσει παραβατική συμπεριφορά. Η οποία δε θα έχει σκοπό να εξοντώσει τον παραβάτη, αλλά να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει την άσχημη πορεία της ζωής του.

Για την Εκκλησία, ο άνθρωπος έχει αξία με αυτό που είναι, όχι με αυτό που προσφέρει. Κανένας άνθρωπος δεν αποκτά δικαίωμα επάνω στο θεόδοτο δικαίωμα της ανθρώπινης ζωής, ακόμα και αν πρόκειται για έναν εγκληματία.

Το σημαντικό και το ζητούμενο είναι να έρθει ο καθένας από εμάς σε επαφή με το Θεό, να Τον αγαπήσει και να βιώσει τη συνέπεια αυτής της ζύμωσης στην προσωπικότητά του.