• Προλεγόμενα
• Τι ακριβώς λέει η Ευχή και η συμβατότητα της με τους Κανόνες της Εκκλησίας
• Επίλογος

Προλεγόμενα

Ο Δημοκίδης λοιπόν ξαναχτύπησε μ’ ένα ακόμη κείμενο, χειρότερο από το προαναφερθέν. Σαν να ζήλεψε την δόξα του νεοπαγανιστικού «Δαυλού», που είχε γράψει κάποτε το αμίμητο, ότι στο Βυζάντιο η Εκκλησία ευλογούσε δήθεν γάμους… ομοφυλοφίλων (βλ. ΕΔΩ), ο Δημοκίδης έγραψε τώρα ότι η Εκκλησία έχει ευχή με την οποία ευλογεί την αλλαγή φύλου όπως περίπου την εννοεί η κοινότητα των τρανσέξουαλ(!), αφού από εκείνους άντλησε την πληροφορία και την διάνθισε.

Οι αναρτήσεις αυτές όμως, είναι σαφώς διαστρεβλωτικές αφού αναφέρονται σε μια ευχή που δεν ενδιαφέρθηκαν καν να ρωτήσουν για ποιον λόγο υπάρχει και με ποιες προϋποθέσεις. Διότι η Εκκλησία εδώ και αιώνες πορεύεται στην ιστορική της διαδρομή με τους λεγόμενους «Ιερούς Κανόνες» που είναι διατάξεις επικυρωμένες από Οικουμενικές Συνόδους. Αυτοί οι Κανόνες ερμηνεύουν με τόση σαφήνεια την ευχή από το Ευχολόγιο του μητροπ. Τιμόθεου Ματθαιάκη που είναι να απορεί κανείς για τον χοντροκομμένο τρόπο με τον οποίο ο Δημοκίδης και η Trans κοινότητα διαστρέβλωσαν -είτε ευθέως, είτε με υπονοούμενα- τη σημασία της.

Τι ακριβώς λέει η ευχή και η συμβατότητα της με τους Κανόνες της Εκκλησίας

Ασφαλώς, οι Κανόνες της Εκκλησίας δεν είχαν κληθεί να αντιμετωπίσουν ζητήματα όπως η σύγχρονη επιθυμία αλλαγής φύλου εφήβων ή ενηλίκων. Αντιμετώπισαν όμως μια αιρετική ερμηνεία του εδαφίου Ματθ. 19,12 στο οποίο αναφέρεται ο όρος «ευνουχισμός» ως συμβολική αποτύπωση της χριστιανικής ασκητικότητας.

Όμως, πασίγνωστο είναι το παράδειγμα του Ωριγένη (†251 μ.Χ.) για τον οποίο ο Ευσέβιος γράφει (Εκκλ. Ιστορία 8,1-2) ότι από νεανική επιπολαιότητα ερμήνευσε αφελώς και αντίθετα από την εκκλησιαστική διδασκαλία το εδάφιο, αυτοευνουχίστηκε και βεβαίως η εκούσια αυτή πράξη του καταδικάστηκε από την Εκκλησία ως άρνηση των εν δυνάμει βιολογικών χαρακτηριστικών της ανθρώπινης φύσης που δίνονται από τον Θεό.

 Μπορεί λοιπόν τα κίνητρα για τη διατύπωση της απαγόρευσης να ήταν διαφορετικά, όμως η ερμηνεία της απόρριψης κάθε παρόμοιας εκούσιας πράξης αφορά εξίσου και το σήμερα. Έτσι λοιπόν, η Εκκλησία δεν καταλόγισε προσωπική ευθύνη σε δύο μόνο περιπτώσεις εκτομής:

α) τον ακούσιο ευνουχισμό που υπέμεινε κάποιο θύμα ως πράξη βασανισμού ή βιαιότητας και

β) τον επίσης ακούσιο ευνουχισμό που έγινε με απόφαση γιατρού λόγω σοβαρής ασθένειας.

Η συγκεκριμένη ευχή λοιπόν στο Ευχολόγιο Ματθαιάκη δεν αφορά περιπτώσεις ενηλίκων ή εφήβων που αποφασίζουν εκούσια για αλλαγή φύλου, αλλά αναφέρεται σε ήδη βαπτισμένα παιδάκια (βρέφη ή νήπια) που αργότερα εγχειρίστηκαν με ιατρική γνωμοδότηση προκειμένου να αποκατασταθεί μια κατάσταση που θεωρήθηκε ως γενετήσια επιπλοκή, όπως π.χ. η αφαίρεση μη λειτουργικών γεννητικών οργάνων σε περιπτώσεις αμφιφυλίας όπου υπερισχύει σαφώς το ένα φύλο.

Όπως θα δούμε παρακάτω, η εκκλησιαστική απαγόρευση του εκούσιου ευνουχισμού αυτονόητα δεν αφήνει περιθώριο να γίνουν τέτοιες επεμβάσεις σε μεγάλη ηλικία. Άλλωστε εφόσον υπάρχουν οι κατάλληλες ορμονικές και άλλες ιατρικές εξετάσεις για την κατανόηση του φύλου, ούτε οι γονείς θα ήθελαν το παιδί τους να ταλαιπωρείται προσωπικά και κοινωνικά σε μεγάλη ηλικία.

Έτσι λοιπόν, είναι τουλάχιστον ατυχής η παρουσίαση της συγκεκριμένης ευχής από την Trans κοινότητα και τον Δημοκίδη, ο οποίος μάλιστα την ονόμασε… «αντίδοτο στην παραπληροφόρηση»:

Η μοναδική λοιπόν περίπτωση όπου εκκλησιαστικά επιτρέπεται η παρέμβαση σε ζητήματα φύλου, αφορά την ακούσια (άρα σε βρεφική ή έστω νηπιακή ηλικία) ιατρική επέμβαση και αυτό όφειλαν να το γνωρίζουν όσοι κακόπιστα παρερμήνευσαν την ευχή Ματθαιάκη (με τους εν λόγω Κανόνες απορρίπτεται ασφαλώς και η περιτομή [βλ. και 87^ο Καν. Μ. Βασιλείου] αλλά και η πρακτική της κλειτοριδεκτομής η οποία επιβάλλεται για κοινωνικούς και θρησκευτικούς λόγους):

Είναι επίσης σαφές πως παρά το γεγονός ότι οι Κανόνες της Εκκλησίας αντιμετώπισαν τον εκούσιο ευνουχισμό με αφορμή τις αιρετικές διαστρεβλώσεις, εντούτοις αφορούν κάθε άλλη εκούσια ανθρώπινη παρέμβαση όπως είναι η αλλαγή φύλου όπως την εννοεί η Τρανς κοινότητα.

Όπως γνωρίζουμε, η διδασκαλία του Χριστού είναι σαφής, «και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς […] από δε αρχής κτίσεως άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ο Θεός» (Μάρκ. 10,5-6) κατά συνέπεια δεν θα μπορούσαν να γίνουν δεκτές πρακτικές όπου οι άνθρωποι «μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν» (Ρωμ. 1,26).

Το υπόβαθρο δηλαδή των Κανόνων της Εκκλησίας αφορά την απαγόρευση εκούσιας αλλαγής των εν δυνάμει βιολογικών χαρακτηριστικών τα οποία εξαρχής έχουν δοθεί και έτσι αφορά κάθε παρέμβαση σε ζητήματα φύλου, σε κάθε εποχή και για οποιονδήποτε λόγο (εκτός των ακούσιων που κατ’ επανάληψη αναφέραμε):

Φυσικά, όλα αυτά αφορούν ανθρώπους που ασπάζονται τη διδασκαλία της Εκκλησίας και τους ενδιαφέρει η θέση της. Αν κάποιος δεν πιστεύει, τότε οι Κανόνες της Εκκλησίας γι’ αυτόν είναι σαν να μην υπάρχουν…

Επίλογος