Η έξοδος τών Χριστιανών από την Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.

 Όταν οι Ιουδαίοι επαναστάτησαν στη Μασάδα, ο Κέστιος Γάλλος επιτέθηκε στην Ιερουσαλήμ το 66 μ.Χ. Αλλά λίγο πριν τη νίκη τους, ξαφνικά τα Ρωμαϊκά στρατεύματα αποσύρθηκαν. «Τότε ήταν που ο Κέστιος... ανακάλεσε τους στρατιώτες του από εκεί…  Αποσύρθηκε από την πόλη, χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος» γράφει ο Ιώσηπος. Οι Ιουδαίοι ενθουσιασμένοι από τη σκέψη ότι είχαν νικήσει καταδίωξαν τους Ρωμαίους (Ιώσηπος «Πόλεμοι των Ιουδαίων» ΙΙ, ιθ΄ 5-7).

 Οι Χριστιανοί τής Ιερουσαλήμ και τής γύρω περιοχής στην Ιουδαία όμως, δεν έδειξαν τον ίδιο ενθουσιασμό. Θυμήθηκαν εκείνο που είχε προφητεύσει ο Ιησούς Χριστός: «όταν δε ίδητε κυκλουμένην υπό στρατοπέδων την Ιερουσαλήμ, τότε γνώτε ότι ήγγικεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι εν τη Ιουδαία φευγέτωσαν εις τα όρη, και οι εν μέσω αυτής εκχωρείτωσαν, και οι εν ταις χώραις μη εισερχέσθωσαν εις αυτήν, ότι ημέραι εκδικήσεως αύταί εισι του πληρωθήναι πάντα τα γεγραμμένα» (Λουκ. 21/κα΄ 20, 22). Και γνώριζαν ότι τα λόγια αυτά είχαν ειπωθεί ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΓΕΝΙΑ.

Οι Χριστιανοί περίμεναν ακριβώς μια τέτοια ευκαιρία, ώστε να υπακούσουν την εντολή του Χριστού. δεν μπορούσαν να βγουν από την Ιερουσαλήμ όσο υπήρχαν γύρω στρατεύματα. Επωφελήθηκαν λοιπόν από την αιφνίδια, ανεξήγητη αναχώρηση, και έφυγαν γρήγορα από την πόλη και τη γύρω περιφέρεια της Ιουδαίας, και γλίτωσαν το θάνατο ή την αιχμαλωσία, όταν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα επέστρεψαν το 70 μ.Χ. κάτω από τον Στρατηγό Τίτο και κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ.

 Σύμφωνα με τους πρώτους εκκλησιαστικούς ιστορικούς, τον Ηγήσιππο, τον Ευσέβιο και τον Επιφάνειο, οι Χριστιανοί τής Ιουδαίας κατέφυγαν πέρα από τον Ιορδάνη στην Πέλλα. Ο Ευσέβιος, που έζησε το πρώτο μέρος του τέταρτου αιώνα, αναφέρει ότι «Ολόκληρον όμως το σώμα της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ έχοντας προσταγή με θεία αποκάλυψι, που δόθηκε σε ανθρώπους αποδεδειγμένης ευσεβείας εκεί πρίν από τον πόλεμο, απομακρύνθηκαν από την πόλι και κατώκησαν σε κάποια πόλι πέραν του Ιορδάνου, που ελέγετο Πέλλα» (Ευσέβιος «Εκκλησιαστική Ιστορία» ΙΙΙ, ε΄ 3). Ο Επιφάνιος της ίδιας γενικά περιόδου λέει ότι οι Χριστιανοί που κατοικούσαν στην Ιερουσαλήμ, αφού προειδοποιήθηκαν από τον Χριστό για την επικείμενη πολιορκία, μετοίκησαν στην Πέλλα.

Η Ιουδαϊκή εγκυκλοπαίδεια γράφει: «Πριν από την πολιορκία της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο η Χριστιανική κοινότητα που ζούσε εκεί μετακόμισε στην Πέλλα». Είναι ενδιαφέρον ότι η Πέλλα βρισκόταν προς το βορρά, στους πρόποδες μιας οροσειράς στην απέναντι πλευρά του Ιορδάνη Ποταμού και, επομένως, η Κοιλάδα του Ιορδάνη την ξεχώριζε εντελώς από την Ιουδαία.

«Είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς αυτή τη φυγή αν η προφητεία [του Ιησού] γράφτηκε μετά το γεγονός», δηλώνει ο Τζ. Α. Γουίλιαμσον στον πρόλογο του βιβλίου του "Ιώσηπος — Ο Ιουδαϊκός Πόλεμος" (Josephus—The Jewish War). Τα λόγια αυτά, έρχονται να απαντήσουν σε όλους αυτούς τους απίστους που για να ξεφύγουν από τη μέγγενη τής προφητείας αυτής, υποθέτουν ότι η προφητεία γράφτηκε μετά την πτώση τής Ιερουσαλήμ, μη λαμβάνοντας υπόψιν τις αποδείξεις που παραθέτουν οι Παπυρολόγοι για την αρχαιότητα τών Ευαγγελίων που περιέχουν την προφητεία.

Και άλλοι για να θολώσουν τα νερά, λένε ότι η φυγή έγινε σε άλλη εξέγερση, έτσι αυθαίρετα, χωρίς να παρουσιάσουν κανένα στοιχείο, χωρίς να λάβουν υπόψιν τα όσα γράφουν οι αρχαίοι συγγραφείς. Το λένε έτσι αυθαίρετα, για να ξεφύγουν από τις συντριπτικές αποδείξεις που κλονίζουν την απιστία τους. Όμως 60 χρόνια μετά το 70 μ.Χ., οι Χριστιανοί δεν ήταν στην Ιερουσαλήμ, αλλά ήταν ακόμα στην Πέλλα. Και συνέβη το αντίθετο. Τότε οι Χριστιανοί επέστρεψαν, και δεν έφυγαν από την Ιερουσαλήμ.

Στην Πέλλα της Δεκαπόλεως, οι Χριστιανοί παρέμειναν μέχρι το 134 μ.X.  Μετά την επάνοδο των Χριστιανών στα Ιεροσόλυμα (που επί Αδριανού μετονομάστηκε Αιλία) πρώτος Έλληνας επίσκοπος εκλέγεται ό Μάρκος Α' (135 μ.Χ.). Η Εκκλησία Ιεροσολύμων αναδιοργανώθηκε από τις αρχές του 4 αι., από την εποχή του επισκόπου Μακαρίου Α' (314 μ.Χ.). Όλα αυτά είναι τεκμηριωμένα ιστορικά γεγονότα, και κανείς δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει μόνο και μόνο για να διατηρήσει την πίστη του στην... απιστία!

Η προφητεία τού Χριστού είναι γεγονός, όπως και η αρχαιότητά της. Και η εκπλήρωσή της επίσης είναι γεγονός. Και είναι γεγονός και η φυγή τών Χριστιανών από την Ιερουσαλήμ, διαχρονικός αδιάψευστος μάρτυρας τής ακρίβειας τού Θεϊκού λόγου. Μια προφητεία που θα ντροπιάζει και θα εκθέτει για πάντα αυτούς που κλείνουν τα μάτια τους στην αλήθεια.

Μεταγραφή - Μετάφραση στη Δημοτική: Θανάσης Αναστασίου