Εντείνονται οι ανησυχίες για έξαρση της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας στους καταυλισμούς των προσφύγων μετά τις σκληρές συγκρούσεις και τους  εμπρησμούς που ξέσπασαν τις τελευταίες ημέρες στη Σάμο μεταξύ Αφγανών, Πακιστανών και Αφρικανών. Εν μέσω Ραμαζανίου, το οποίο ολοκληρώνεται στις 23 Μαΐου, οι μουσουλμάνοι μετανάστες φαίνεται πως βρήκαν ευκαιρία να λύσουν τις διαφορές τους με τους αφρικανικής καταγωγής χριστιανούς, εξέλιξη η οποία είχε στην ουσία προδιαγράφει με όσα είχαν συμβεί το προηγούμενο διάστημα.

Οι αιματηρές συμπλοκές των δύο πλευρών χρονολογούνται από την πρώτη περίοδο των αφίξεων κυρίως Σύριων προσφύγων στα νησιά του Αιγαίου, το 2012-2013. Εντάθηκαν μετά το 2017, όταν άρχισαν να ανεβαίνουν προς την Ευρώπη διά μέσου Τουρκίας και Ελλάδας καραβάνια Αφρικανών -κατά βάση χριστιανών- λόγω των τρομοκρατικών ενεργειών στη Μέση Ανατολή και σε υποσαχάριες χώρες. Το «γενικό πρόσταγμα» για δριμείες επιθέσεις δόθηκε κατά τη μεγάλη πορεία που πραγματοποίησαν στις 17 Δεκεμβρίου 2019, λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα, περίπου 600 Αφγανοί μουσουλμάνοι στο Βαθύ της Σάμου, φωνάζοντας συνθήματα όπως «Αλλάχου ακμπάρ» («Ο Θεός είναι μεγάλος») και «Οι ουρανοί προς τον Παράδεισο είναι ανοιχτοί». Περαιτέρω, στις 5 Μαρτίου, στη Μυτιλήνη, άγνωστοι βεβήλωσαν και ακολούθως έκαψαν την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση

από τον καταυλισμό της Μόριας και συγκεντρώνει κάθε Κυριακή εκατοντάδες χριστιανούς ορθόδοξους μετανάστες. Κι αυτό -σύμφωνα με τις αστυνομικές Αρχές- δεν ήταν «μήνυμα» μόνο προς τους αλλοεθνείς χριστιανούς, αλλά και προς τους κατοίκους της Λέσβου, που εκείνες τις ημέρες ξεκινούσαν μεγάλες κινητοποιήσεις για αποσυμφόρηση των hot spots.

Οι εκτιμήσεις

Περισσότεροι από 7.000 χριστιανοί διαβιούν σε 13-15 δομές ανά την επικράτεια και το μεγαλύτερο ποσοστό τους εντοπίζεται στη Μόρια και τη Σάμο, η οποία χαρακτηρίζεται πλέον και ως «μικρή Αφρική». Έλκουν, δε, την καταγωγή τους από την Αιθιοπία, την Ερυθραία, τη Νιγηρία, το Κονγκό, την Κένυα, την Ουγκάντα, την Τανζανία, το Νότιο Σουδάν, τη Σομαλία, τη Λιβύη και την Αίγυπτο.

Άτυπος επικεφαλής τους είναι ο Ισαάκ, για τον οποίο φέρεται να υπάρχουν οι δέουσες συστάσεις προς τους αστυνομικούς επιτελείς από αρχιερατικούς κύκλους του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Ωστόσο, δεν είναι όλοι οι Αφρικανοί χριστιανοί. Ανάμεσά τους έχουν εντοπιστεί «ορφανά» μέλη του ISIS, πυρήνες πολύ χειρότερων αφρικανικών οργανώσεων-παρακλαδιών της «Αλ Κάιντα», όπως η «Μπόκο Χαράμ», η «Αλ Σαμπάμπ» και η «Μάγρεμπ» (Aqmi). Επίσης, στα πληροφορικά δελτία διεθνών υπηρεσιών έχουν καταγραφεί ονόματα καθεστωτικών και παρακρατικών στελεχών της αφρικανικής ηπείρου που ζουν «ανακατεμένα» σε hot spots στη Στερεά Ελλάδα και σε διαμερίσματα στην Αθήνα, με σκοπό την εξόντωση αντιφρονούντων. Δυστυχώς, όπως επισημαίνουν στα «Πολιτικά» αξιωματούχοι των υπηρεσιών ασφαλείας, «με τις νομοθετικές μεταβολές επί ΣΥΡΙΖΑ, το 2016 - 2017, εξαιρέθηκαν από τις επιτροπές ασύλου οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ.», ενώ σε συνάρτηση με την επιλογή της προηγούμενης διοίκησης της ΕΥΠ να αποσύρει τα στελέχη της από τη «μαύρη ήπειρο» για οικονομικούς λόγους δημιουργήθηκε τεράστιο κενό στην πληροφόρηση για τις «αφετηρίες» αυτών των ανθρώπων.

Αξίζει να σημειωθεί ως κομβικό γεγονός ότι από τον Αύγουστο του 2016 έως τα τέλη του 2017 «εξαφανίστηκαν» εντός του ελληνικού εδάφους 8.000 - 12.000 αφρικανικής καταγωγής μετανάστες. Ο ως άνω αριθμός είχε καταγραφεί από τις υπηρεσίες ασύλου προ τριετίας και στοιχεία ταυτοτήτων ορισμένων εξ αυτών διακινούνται μεταξύ των χριστιανικών τους κοινοτήτων στην Αθήνα και σε νησιά. Εκτός από τους 30-40 διεθνώς επικηρυγμένους και καταζητούμενους με ερυθρά εντάλματα της Ιντερπόλ για σωρεία ανθρωποκτονιών, οι υπόλοιποι είναι «αχαρτογράφητοι», γι’ αυτό και αναζητείται αυτή την περίοδο φόρμουλα ταυτοποίησης τουλάχιστον όσων έχουν βαπτιστεί χριστιανοί στους ναούς των χωρών προέλευσής τους.

Οι οδυνηρές επιθέσεις μεταξύ αλλοθρήσκων ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2013 με τα πρώτα μαχαιρώματα Αφγανών και Συρίων σε υπαίθριους χώρους της Μυτιλήνης και της πόλης της Χίου. Η ανακοπή του ρεύματος εισόδου παράνομων μεταναστών και η δημιουργία του κλειστού κέντρου κράτησης στην Αμυγδαλέζα είχαν μεν σοβαρά αποτελέσματα, ωστόσο το φθινόπωρο του 2014 η μεταξύ τους ένταση μετατράπηκε σε έκρηξη βίαιων επιθέσεων εναντίον των Αρχών.