Η εγκυρότητα του Ισλάμ είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αξιοπιστία του Μωάμεθ.  Δηλαδή, αν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι που να μας πείθουν ότι ο Μωάμεθ ήταν ένας αξιόπιστος αγγελιοφόρος του Θεού, μπορούμε τότε λογικά να υποθέσουμε ότι το Ισλάμ είναι αληθινό. Αλλά, αν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις που να αμφισβητούν την αξιοπιστία του Μωάμεθ, τότε το Ισλάμ αυτοκαταστρέφεται.

Οι πρώιμες Μουσουλμανικές γραφές και παραδόσεις, συμπεριλαμβανομένου του Κορανίου, του Ibn Ishaq’s το Sirat Rasul Allah, του Sahih Al-Bukhari, και του Sahih Muslim, μας παρέχουν πληθώρα λόγων απόρριψης του Μωάμεθ ως Προφήτη.  Τα κύρια πληροφοριακά έγγραφα δείχνουν πως ο Μωάμεθ ήταν συχνά βίαιος και αδυσώπητος με εκείνους που τον προσέβαλλαν, πως λάμβανε «αποκαλύψεις» που του επέτρεπαν να παραβιάζει άλλες «αποκαλύψεις» του Κορανίου, πως είχε μια περιφρονητική γνώμη για τις γυναίκες, πως συμμετείχε σε εμπόριο σκλάβων, πως επέτρεπε την βία προς τις γυναίκες, και πως μια από τις σεξουαλικές του συντρόφους ήταν ένα εννεάχρονο κοριτσάκι.[1]  Επί πλέον, ο Μωάμεθ δήλωνε πως το ψέμα είναι αποδεκτό, αν χρησιμοποιείται για ειρήνευση - δήλωση, που μας κάνει να αναρωτιόμαστε πόσο συχνά αξιοποιούσε αυτή την αρχή ο Μωάμεθ, όταν δίδασκε το μήνυμά του.[2]

Μετά απ' όλα αυτά, έχουμε λόγους να υποψιαζόμαστε πως ο Μωάμεθ υπέφερε από κάποια πνευματική ασθένεια, ή από δαιμονική επήρεια.  Τα αποδεικτικά στοιχεία από τις πιο πρώιμες περιγραφές της ζωής του μας δείχνουν πως πιθανόν να ήταν ψυχολογικά ή πνευματικά ασταθής, πριν, κατά, και μετά την μεταστροφή του.

Όταν αυτή η αστάθεια συνδυαστεί με άλλα γεγονότα που περιβάλλουν την ζωή του Μωάμεθ, είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς πώς οι Μουσουλμάνοι απολογητές κατάφεραν να πείσουν τα εκατομμύρια των τηρητών πως το Ισλάμ είναι ένα λογικό σύστημα πίστης.

Στοιχεία που αφήνουν να εννοηθεί πως ο Μωάμεθ ήταν ανισόρροπος υπάρχουν από παλιά, ακόμα και από την παιδική του ηλικία.  Οι γονείς του έφυγαν από την ζωή όταν ήταν μικρός, έτσι ανατράφηκε από τον παππού και τον θείο του. Ο Μωάμεθ είχε μια παραμάνα που τον φρόντιζε πριν από τον θάνατο της μητέρας του.  Η γυναίκα αυτή αφηγείται το εξής παράξενο περιστατικό, που συνέβη όταν ο Μωάμεθ ήταν σε παιδική ηλικία: 

Λίγους μήνες μετά την επιστροφή μας, εκείνος (ο Μωάμεθ) και ο αδελφός του ήταν μαζί με τα πρόβατά μας, πίσω από τις σκηνές, όταν ο αδελφός του ήρθε τρέχοντας και μας είπε: «Δύο άνδρες ντυμένοι στα λευκά, άρπαξαν εκείνον τον Κουραϊσίτη αδερφό μου και τον έριξαν κάτω και του άνοιξαν την κοιλιά και την ταρακουνάνε.»  Τρέξαμε προς το μέρος του και τον βρήκαμε να στέκεται όρθιος, με πρόσωπο μπλαβιασμένο. Τον πιάσαμε και τον ρωτήσαμε τι συμβαίνει. Εκείνος είπε «Δύο άνδρες με λευκό ένδυμα ήρθαν και με έριξαν κάτω και μου άνοιξαν την κοιλιά και έψαχναν μέσα της, αλλά δεν ξέρω τι γύρευαν να βρουν.»  Έτσι τον πήγαμε πίσω στην σκηνή μας.

Ο πατέρας του μου είπε «Φοβάμαι πως το παιδί έπαθε εγκεφαλικό, οπότε πηγαίνετέ τον πίσω στην οικογένειά του, πριν εκδηλωθεί το αποτέλεσμα.»  Έτσι τον πήραμε στα χέρια μας και τον πήγαμε στην μητέρα του, η οποία ρώτησε γιατί το φέραμε πίσω, αφού εγώ είχα τόση έγνοια για την καλοπέρασή του και επιθυμούσα τόσο πολύ να τον κρατώ κοντά μου.  Της είπα:  «Ο Θεός επέτρεψε το παιδί μου να ζήσει μέχρι τώρα, και εγώ έκανα το καθήκον μου. Φοβάμαι όμως πως κάποιο κακό θα το βρει, έτσι το έφερα πίσω σε σένα, όπως το είχες ζητήσει.»

Με ρωτούσε τι είχε συμβεί, και δεν με άφηνε σε ησυχία, μέχρι να της πω.  Όταν με ρώτησε αν φοβόμουν πως είχε καταληφθεί από δαιμόνιο το παιδί, εγώ απάντησα πως πράγματι αυτό φοβόμουν.”[3] 

Δεν ήταν μόνο η παραμάνα του Μωάμεθ που είχε φοβηθεί για δαιμονοκαταληψία του Μωάμεθ.  Ο ίδιος ο Προφήτης είχε φτάσει στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα, όταν άρχισε να λαμβάνει «αποκαλύψεις» από τον... Αρχάγγελο Γαβριήλ. Μια ολοκληρωμένη αναφορά της πρώτης επαφής του Μωάμεθ με τον Γαβριήλ βρίσκεται καταγεγραμμένη στο Sirat Rasul Allah: 

Όταν ήταν η νύχτα που ο Θεός τον τίμησε με την αποστολή του, δείχνοντας έλεος στους δούλους Του με τον τρόπο αυτό, ο Γαβριήλ του έφερε την εντολή του Θεού. «Με επισκέφθηκε» είπε ο απόστολος του Θεού, «την ώρα που κοιμόμουν, με ένα κάλυμμα κεντημένο, πάνω στο οποίο ήταν κάτι γραμμένο, και με πρόσταξε, «Διάβασε!»  Εγώ τον ρώτησα, «Τι να διαβάσω;»  Εκείνος το πίεσε πάνω μου τόσο δυνατά, που νόμιζα πως ήταν ο θάνατος. Μετά με άφησε, και ξαναείπε, «Διάβασε!»  Εγώ τον ρώτησα «Τι να διαβάσω;»  Και εκείνος με ξαναπίεσε με αυτό πάλι, τόσο, ώστε να νομίζω πως ήταν ο θάνατος, και μετά με άφησε πάλι, και μου είπε «Διάβασε!»  Εγώ πάλι τον ρώτησα «Τι να διαβάσω;»  Με ξαναπίεσε μια Τρίτη φορά, πάλι τόσο ώστε να νομίζω πως είναι ο θάνατος, και μου είπε «Διάβασε!»  Εγώ τον ρώτησα, «Τι να διαβάσω λοιπόν;» - και αυτό το είπα, μόνο για να απαλλάξω τον εαυτόν μου από αυτόν, μήπως μου κάνει το ίδιο ξανά.  Εκείνος μετά είπε:

«Διάβασε, εν ονόματι του Κυρίου σου που δημιούργησε,

Που δημιούργησε τον άνθρωπο από αίμα πηγμένο.

Διάβασε!  Ο Κύριός σου είναι ο πιο ωφέλιμος,

Είναι αυτός που δίδαξε με την πένα,

Που δίδαξε εκείνο που δεν ήταν γνωστό στους ανθρώπους.» 

Έτσι λοιπόν το διάβασα, και εκείνος αποχώρησε από μένα. Και εγώ ξύπνησα από τον ύπνο μου, και ήταν σαν να γράφτηκαν εκείνα τα λόγια πάνω στην καρδιά μου.[4] 

Όλα καλά μέχρι εδώ, με εξαίρεση τον βίαιο τρόπο που ο... Γαβριήλ έδωσε το μήνυμα στον Μωάμεθ. Όμως η ερμηνεία του γεγονότος από τον ίδιο τον Μωάμεθ είναι πολύ αποκαλυπτική.  Η πρώτη του εντύπωση για την συνάντηση αυτή, ήταν πως είχε υποστεί κατάληψη από δαιμόνιο.  Συνεπεία αυτού, ο Μωάμεθ σύντομα έδειξε τάσεις αυτοκτονίας: 

Λοιπόν, κανένα από τα πλάσματα του Θεού δεν μου είναι τόσο μισητά, όσο ένας (εκστατικός) ποιητής, ή ένας δαιμονισμένος άνθρωπος. Δεν θα μπορούσα καν να τους αντικρύσω. Σκέφτηκα τα λόγια «Αλλοίμονο σε μένα, τον ποιητή ή δαιμονισμένο»: ποτέ δεν πρόκειται ο Quraysh να πει κάτι τέτοιο για τον εαυτόν του!  Θα πάω στην κορυφή του βουνού, και θα ρίξω τον εαυτό μου από εκεί πάνω, για να σκοτωθώ και να αποκτήσω την ησυχία μου.[5] 

Ο Μωάμεθ προσπάθησε να ρίξει τον εαυτό του από ένα γκρεμό, αλλά τον σταμάτησε ο Γαβριήλ.  Αργότερα ξαναείχε τάση αυτοκτονίας, όταν δεν του ήρθαν άλλες «αποκαλύψεις».  Και όμως, ο Μωάμεθ μερικές φορές κατατρόμαζε όταν του μιλούσε ο Γαβριήλ, και οι «αποκαλύψεις» εκείνου φαίνεται πως υπήρξαν πολύ αγχωτικές εμπειρίες:

[Είπε ο Μωάμεθ]:  «Η Θεία Έμπνευση είχε καθυστερήσει για ένα μικρό διάστημα, αλλά ξαφνικά, εκεί που περπατούσα, άκουσα μια φωνή στον ουρανό, και όταν κοίταξα επάνω προς τον ουρανό, προς μεγάλη μου έκπληξη, είδα τον άγγελο που είχε έρθει σε μένα στο Σπήλαιο Hirra, και αυτός καθόταν πάνω σε ένα κάθισμα ανάμεσα στον ουρανό και τη γη.  Με τρόμαξε τόσο πολύ η παρουσία του, που έπεσα καταγής, και πήγα στην οικογένειά μου και (τους) είπα: «Σκεπάστε με!» [6] 

Όταν ξαναχτιζόταν το Ka’ba, ο Προφήτης (η ευλογία και η ειρήνη του Αλλάχ να είναι μαζί του) και ο Abbas πήγαν να κουβαλήσουν πέτρες. Ο  Abbas είπε στον Προφήτη (η ευλογία και η ειρήνη του Αλλάχ να είναι μαζί του):  «(Βγάλε και) ακούμπησε το περίζωμά σου στο σβέρκο σου, για να μην σε τραυματίσουν οι πέτρες.»  (Όμως μόλις έβγαλε το περίζωμά του) έπεσε αναίσθητος στο έδαφος, με τα μάτια του στραμμένα προς τον ουρανό.  Όταν συνήλθε, φώναζε: «Το περίζωμά μου! Το περίζωμά μου!»  Μετά, ζώστηκε το περίζωμά του (γύρω από τη μέση του).[7] 

Ο Απόστολος του Αλλάχ (ειρήνη σ΄ αυτόν) ίδρωνε και σε κρύο καιρό, όταν μια «αποκάλυψη» κατέβαινε σ΄ αυτόν.[8] 

Ο A’isha ανέφερε:  Όταν κάποια «αποκάλυψη» κατέβαινε επί του Αγγελιοφόρου του Αλλάχ (η ευλογία και η ειρήνη του Αλλάχ να είναι μαζί του), τότε ακόμα και ήταν κρύες οι ημέρες, το μέτωπό του ίδρωνε.[9]

Ο A’isha ανέφερε πως ο Harith bin Hisham ρώτησε τον Απόστολο του Αλλάχ (είρηνη να είναι μαζί του): «Πώς έρχεται το wahi (η έμπνευση) σε σένα; Εκείνος του είπε:  «Μερικές φορές μου έρχεται σαν τον ήχο μιας καμπάνας και αυτό είναι το πιο σοβαρό για μένα, και όταν περάσει, συγκρατώ εκείνο (που έλαβα σε μορφή wahi), και κάποιες φορές ένας Άγγελος με μορφή ανθρώπου έρχεται σε μένα (και μου μιλάει) και συγκρατώ ό,τι μου πει.[10]

Ο Ubada bin Samit ανέφερε πως όταν κατέβαινε  ένα wahi (έμπνευση) επί του Αγγελιοφόρου του Αλλάχ (ειρήνη σ΄ αυτόν), ένοιωθε ένα βάρος εξ αιτίας αυτού, και το χρώμα του προσώπου του αλλοιωνόταν.[11] 

Αν και η ακριβής φύση των συμβάντων αυτών δεν γίνεται να εξακριβωθούν ιστορικά, τα τεκμήρια δείχνουν πως ο Μωάμεθ δεν μπορούσε πάντα να καταλάβει αν ήταν αποκαλύψεις από τον Θεό ή αν ήταν αποκαλύψεις από τον Σατανά. Το πιο διάσημο δείγμα ανικανότητας του Μωάμεθ να διακρίνει το αληθινό από το ψεύτικο είναι η εξευτελιστική αφήγηση στους διαβόητους «Σατανικούς Στίχους»: 

Τώρα ο απόστολος αγωνιούσε για την ευμάρεια του λαού του, και προσπαθούσε να τους ελκύσει όσο μπορούσε... Όταν ο απόστολος είδε τον λαό του να του γυρνάει τα νώτα, και καθώς ήταν πονεμένος από την απομάκρυνσή τους από εκείνο που τους έφερνε από τον Θεό, λαχταρούσε να του έρθει από τον Θεό κάποιο μήνυμα που θα συμφιλίωνε τον λαό του με αυτόν.  Λόγω της αγάπης που είχε για τον λαό του, και της αγωνίας του για αυτούς, θα τον χαροποιούσε αν ήταν δυνατόν να απομακρυνθεί το εμπόδιο που δυσκόλευε το έργο του.... Τότε ο Θεός του έστειλε (μήνυμα) κάτω «με τον αστέρα που όταν δύει, δεν σφάλλει ο σύντροφός σου και δεν εξαπατάται - δεν ομιλεί εκ δικής του επιθυμίας.»  και όταν έφτασε, τα λόγια: «την σκέφτηκες την al-Lat και την al-Uzza και την Manat την τρίτη, την άλλη;», ο Σατανάς – την στιγμή που το διαλογιζόταν αυτό (ο Μωάμεθ) και επιθυμώντας να το μεταφέρει στον λαό του – του έβαλε στο στόμα (τα εξής λόγια):  «Αυτές είναι οι ένδοξοι Gharaniq [γερανοί της Νουμιδίας], των οποίων η παρέμβαση εγκρίνεται».

Όταν οι Κουραϊσίτες το άκουσαν αυτό, ενθουσιάστηκαν και ευχαριστήθηκαν πολύ με τον τρόπο που μιλούσε για τους θεούς τους, και τον άκουγαν, ενόσω οι ακόλουθοί του τηρούσαν (την πεποίηθηση) πως ό,τι τους έφερνε ο προφήτης τους από τον Κύριο ήταν αληθινό, χωρίς να υποψιάζονται λάθος, ή μάταια επιθυμία, ή ολίσθημα, και όταν έφτασε στην προσκύνηση και στο τέλος της Sura κατά την οποία έπεσε κάτω και προσκύνησε, οι Μουσουλμάνοι έπεσαν (και αυτοί) και προσκύνησαν όταν ο προφήτης έπεσε να προσκυνήσει, επιβεβαιώνοντας εκείνο που τους έφερε, και υπακούοντας την προσταγή του.  Και οι πολυθεϊστές της φυλής τών Κουραϊσιτών και άλλοι που βρίσκονταν μέσα στο τέμενος έπεσαν και προσκύνησαν όταν άκουσαν να αναφέρονται οι θεοί τους, έτσι ώστε όλοι μέσα στο τέμενος – πιστοί και άπιστοι – έπεσαν και προσκύνησαν... Τότε το πλήθος διαλύθηκε και οι Κουραϊσίτες βγήκαν έξω.  Ήσαν όλοι πανευτυχείς, με εκείνα που είχαν ειπωθεί για τους θεούς τους, λέγοντας:  «Ο Μωάμεθ μίλησε για τις θεές μας με υπέροχο τρόπο. Αποφάνθηκε πως μέσα από αυτά που διάβαζε, εκείνες ήσαν οι δοξασμένοι Gharaniq, των οποίων η παρέμβαση εγκρίνεται.»

Τα μαντάτα έφτασαν στους συντρόφους του προφήτη που ήσαν στην Αβυσσηνία, με αναφορές πως οι Quraysh είχαν ασπασθεί το Ισλάμ, οπότε μερικοί άνδρες άρχισαν να επιστρέφουν και άλλοι έμειναν πίσω.  Τότε ο Γαβριήλ ήρθε στον απόστολο και του είπε:  «Τι είναι αυτό που έκανες, Μωάμεθ;  Διάβασες στους ανθρώπους κάτι που δεν σου έφερα εγώ από τον Θεό και είπες πράγματα που δεν σου είπε Εκείνος.»

Ο απόστολος λυπήθηκε πικρά, και ένοιωσε μεγάλο φόβο για τον Θεό. Έτσι ο Θεός του έστειλε κάτω (μια «αποκάλυψη»), διότι ένοιωσε ευσπλαγχνία για εκείνον, παρηγορώντας τον και προσπερνώντας το περιστατικό ανάλαφρα, λέγοντάς του πως κάθε προφήτης και απόστολος πριν από αυτόν είχαν επιθυμήσει όπως είχε επιθυμήσει αυτός, και ζητούσαν ό,τι ζητούσε ο ίδιος, και πως ο Σατανάς είχε παρεμβάλλει κάτι μέσα στις επιθυμίες του, όπως έκανε και στην γλώσσα του.  Έτσι ο Θεός ακύρωσε εκείνο που είχε υποβάλλει ο Σατανάς, και ο Θεός προσδιόρισε τους στίχους του, δηλαδή, εσύ είσαι όπως οι προφήτες και οι απόστολοι.  Τότε ο Θεός έστειλε κάτω (τα εξής): «Δεν αποστείλαμε προφήτη ή απόστολο ενώπιόν σας, αλλά όταν εκείνος επιθύμησε, ο Σατανάς του έριξε ιδέες κατά τις επιθυμίες του. Αλλά ο Θεός θα ματαιώσει ό,τι υπέβαλλε ο Σατανάς-  Τότε ο Θεός θα οριστικοποιήσει τους στίχους του. Ο Θεός, που είναι σοφός και δίκαιος.»[12] 

Αυτό το απόσπασμα αποκαλύπτει πως: 

1)  Οι «αποκαλύψεις» που ελάμβανε ο Μωάμεθ είχαν σχέση με τις προσωπικές του επιθυμίες,

2)  Ο Μωάμεθ έλαβε μια «αποκάλυψη» από τον Σατανά,

3)  Ο Μωάμεθ κήρυξε πως η αποκάλυψη αυτή ήταν μήνυμα από τον Αλλάχ,

4)  Ο ίδιος και οι ακόλουθοί του προσκύνησαν, τιμώντας την έλευση της «αποκάλυψης» αυτής και

5) Η ανταπόκριση του “Θεού” ήταν ουσιαστικά: «Μην στενοχωριέσαι, Μωάμεθ. Όλοι οι προφήτες κατά καιρούς μεταδίδουν Σατανικά μηνύματα.»

Και όντως, η απάντηση αυτή του “Θεού” προς τον Μωάμεθ ενσωματώθηκε μέσα στο Κοράνι: 

 «Και εμείς δεν αποστείλαμε ενώπιόν σας κάποιον απόστολο ή προφήτη, αλλά όταν εκείνος είχε επιθυμίες, ο Σατάν του υπέβαλλε μια πρόταση, σεβόμενος την επιθυμία του. Όμως ο Αλλάχ ματαιώνει εκείνο που ο Σατάν υποβάλλει, και τότε ο Αλλάχ οριστικοποιεί τα μηνύματά Του, και ο Αλλάχ είναι Γνώστης, είναι Σοφός.»[13]

Δηλαδή, ο Σατανάς ήταν ικανός να επηρεάσει και τον Μωάμεθ, και όλους τους προγενέστερους προφήτες.  Όμως ο Σατανάς δεν ήταν ο μόνος που είχε επιρροή πάνω στον Μωάμεθ.  Ένας Εβραίος μάγος ονόματι Labid μπορούσε και ασκούσε και αυτός επιρροή πάνω στην «Σφραγίδα των Προφητών».    

Η Aisha (είθε ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος μαζί της) είχε πει:  «Κάποτε ο Προφήτης (η ευλογία και η ειρήνη του Αλλάχ ας είναι μαζί του) είχε μαγευθεί, ώστε να πιστεύει πως είχε κάνει κάτι το οποίο στην πραγματικότητα όμως δεν είχε κάνει.»[14] 

Η Aisha (είθε ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος μαζί της) είχε πει:  «Είχαν κάνει μάγια στον Απόστολο του Αλλάχ (η ευλογία και η ειρήνη του Αλλάχ ας είναι μαζί του), ώστε να νομίζει πως ερχόταν σε σεξουαλική επαφή με τις συζύγους του ενώ δεν είχε συμβεί στην πραγματικότητα.  Τότε μια μέρα είπε:  «Ω, Aisha, το ξέρεις πως ο Αλλάχ μου έδωσε οδηγίες σχετικά με το ζήτημα που τον ρώτησα;  Δύο άνδρες ήρθαν σε μένα και ο ένας κάθησε κοντά στο κεφάλι μου και ο άλλος κοντά στα πόδια μου.  Ο ένας που ήταν κοντά στο κεφάλι μου ρώτησε τον άλλον: «Τι συμβαίνει στον άνθρωπο αυτό;»  Ο άλλος του απάντησε:  «Έχει επηρεαστεί από μάγια.»  Ρώτησε ο πρώτος: «Ποιος του έκανε τα μάγια;»  Ο άλλος του απάντησε:  «Ο Labid bin Al-Asam, ένας από το Bani Zuraiq, που ήταν σύμμαχος των Εβραίων και ήταν υποκριτής.» Ο πρώτος ρώτησε: «Τι υλικά χρησιμοποίησε;» Ο άλλος του απάντησε:  «Μια χτένα, και τις τρίχες που ήσαν κολλημένες επάνω της.» [15] 

Και ο Ibn Ishaq αναφέρει πως ο «Labid bin A’sam ..... μάγεψε τον απόστολο του Θεού, ώστε να μην μπορεί να πλησιάσει τις συζύγους του.»[16]  Ο Guillaume προσθέτει μια πινελιά, λέγοντας πως – σύμφωνα με την συνήθεια – «τα μάγια κράτησαν ένα ολόκληρο χρόνο.»[17]

Αποτίμηση

Σύμφωνα με τις πιο παλιές και πιο αξιόπιστες Μουσουλμανικές γραφές και παραδόσεις, η πρώτη εντύπωση που είχε ο Μωάμεθ για την θεϊκή συνάντησή του ήταν πως μάλλον είχε προσβληθεί από δαίμονες.  Η συνάντηση αυτή τάραξε τόσο πολύ τον Μωάμεθ, που απέκτησε τάσεις αυτοκτονίας.  Επί πλέον, έχουμε μια ιστορία μέσα στο Ibn Ishaq, την πρωιμότερη βιογραφία του Μωάμεθ, η οποία αναφέρει πως και η παραμάνα των παιδικών χρόνων του Προφήτη πίστευε πως πιθανότατα να έπασχε από δαιμονοκαταληψία.  Κάποιες από τις λεπτομέρειες της συνάντησης αυτής του Μωάμεθ φαίνεται να συνηγορούν υπέρ του συμπεράσματος αυτού.  Κάποιες φορές τον τρομοκρατούσαν οι «αποκαλύψεις», ουρλιάζοντας να τον σκεπάσουν.  Άλλες φορές ίδρωνε ασταμάτητα, ακόμα και στο κρύο, και το πρόσωπό του άλλαζε χρώμα.  Πέραν αυτών, ο Μωάμεθ δεν μπορούσε να διακρίνει ποιες «αποκαλύψεις» ήσαν γνήσιες και ποιες Σατανικές, και υπήρξε και θύμα μιας μαγείας που τον αχρήστεψε μάλλον για ένα χρόνο.

Στην Δύση, οι επικριτές του Μωάμεθ σπεύδουν να τον αποκαλέσουν δαιμονισμένο.  Αν και έχουμε κάποια στοιχεία που υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό, το συμπέρασμα ίσως να έχει βγει πολύ βιαστικά.  Γνωρίζουμε πως σίγουρα κάτι δεν πήγαινε καλά με τον Μωάμεθ, αλλά δεν έχουμε επαρκή στοιχεία ώστε να δικαιολογούν μια τόσο σκληρή κριτική.  Πάντως τα υπάρχοντα στοιχεία είναι με το παραπάνω επαρκή, ώστε ένας λογικός άνθρωπος να αμφισβητήσει σοβαρά την αξιοπιστία του Μωάμεθ ως «προφήτη».  Ένας άνθρωπος που (παραδεδεγμένα) απήγγειλε στίχους του Σατανά και που έπεσε θύμα μαγείας ενώ δήλωνε τον εαυτό του ως τον σπουδαιότερο αγγελιοφόρο του Θεού, δεν θα έπρεπε να χαίρει εμπιστοσύνης, χωρίς να υπάρχουν εξαιρετικά θετικά τεκμήρια που να στηρίζουν τον ισχυρισμό του.  Αφού δεν υπάρχουν τέτοια τεκμήρια για το Ισλάμ, δικαιούμεθα να αμφισβητούμε τον ρόλο του ως αγγελιοφόρου του Θεού.

Επίσης, όταν εξετάζουμε την ζωή ενός άλλου «αγγελιοφόρου» του Θεού, τον Ιησού της Ναζαρέτ, ανακαλύπτουμε πως ο Μωάμεθ πρέπει να απορριφθεί παντελώς.  Ας αναλογισθούμε μια από τις πολλές συναντήσεις του Ιησού με δαιμόνια:  

Πήγαν στην Καπερναούμ, και όταν ήρθε το Σάββατο, ο Ιησούς πήγε στην συναγωγή και άρχισε να διδάσκει. Οι άνθρωποι θαύμασαν με την διδασκαλία του, αφού δίδασκε σαν αυθεντία, και όχι σαν τους δασκάλους του νόμου.  Τότε ένας άνδρας μέσα στην συναγωγή που είχε καταληφθεί από δαιμόνιο έβαλε τις φωνές:  «Τι θέλεις με εμάς, Ιησού Ναζωραίε;  Ήρθες να μας καταστρέψεις;  Γνωρίζω ποιος είσαι – είσαι ο Άγιος του Θεού!»

«Σώπασε!» του είπε αυστηρά ο Ιησούς. «Βγες από αυτόν!»  Το πονηρό πνεύμα ταρακούνησε τον άνθρωπο βίαια και βγήκε από αυτόν με ένα ουρλιαχτό.

Οι άνθρωποι θαύμασαν τόσο πολύ, που ρωτούσαν ο ένας τον άλλον «Τι είναι αυτό το πράγμα;  Μια νέα διδασκαλία, και με τόσο κύρος! Μέχρι που διατάζει τα πονηρά πνεύματα, και αυτά Τον υπακούν!» [18] 

Αντίθετα σ' αυτό που ισχυρίζεται το Κοράνι, δεν ήσαν περιστασιακές μαριονέτες του Σατανά όλοι οι αγγελιοφόροι του Θεού.  Εμείς γνωρίζουμε ένα πρόσωπο που είχε απόλυτη δύναμη πάνω στα δαιμόνια.  Αν έπρεπε να επιλέξουμε τον αγγελιοφόρο που θα ακούμε (και αυτό είναι απόφαση που πρέπει να πάρουν και Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι), δεν είναι άραγε πιο λογικό να εμπιστευθούμε Εκείνον που τρομοκρατούσε τους δαίμονες με την παρουσία Του και μόνο; Άλλωστε, ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει τους πιστούς Του οπαδούς, ότι «θα εμφανισθούν πολλοί ψευδοπροφήτες και θα εξαπατήσουν πολύ κόσμο.»[19]  Δεν εξαπατούσαν όμως επίτηδες τους μαθητές τους όλοι οι ψευδοπροφήτες.  Κάποιοι από αυτούς είχαν οδηγηθεί από τον Σατανά να το κάνουν, και τα στοιχεία ισχυροποιούν την άποψη πως ο Μωάμεθ εντάσσεται μέσα στην κατηγορία αυτή.  Μέχρι και οι οπαδοί του έλεγαν πως ήταν μαγεμένος....

ΣημειΩσεις:

[1]    Sahih Al-Bukhari,  3894 - 3895. καθώς και 229-232

[2]   Στο Sahih Al-Bukhari [Μετάφραση Δρ. Muhammad Matraji, (New Delhi: Islamic Book Service, 2002), Αρ.2692],  Ο Μωάμεθ είπε πως «εκείνος που φέρνει ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους επινοώντας καλές πληροφορίες ή λέγοντας καλά πράγματα, δεν είναι ψεύτης.»

[3]   Ibn Ishaq, Sirat Rasul Allah (The Life of Muhammad – Η Ζωή του Μωάμεθ), μετάφραση A. Guillaume, (New York: Oxford University Press, 1980), σελ. 71-72.

[4] Του ιδίου, σελ. 106.

[5] Του ιδίου, σελ. 106.

[6] Sahih Al-Bukhari, αριθ. 3238.

[7] Sahih Al-Bukhari, αριθ. 3829.

[8] Sahih Muslim, μετάφραση Abdul Hamid Siddiqi, αριθ.5763.

[9] Του ιδίου, αριθ. 5764.

[10] Του ιδίου, αριθ. 5765.

[11] Του ιδίου, αριθ. 5766.

[12] Ibn Ishaq, 165-166.

[13] Κοράνιον, 22:52, Μετάφραση M. H. Shakir.

[14] Sahih Al-Bukhari, αριθ. 3175.

[15] Του ιδίου, αριθ. 5765.

[16] Ibn Ishaq,  σελ. 240.

[17] Του ιδίου, σελ. 240.

[18] Κατά Μάρκον, 1:21-27.

[19] Κατά Ματθαίον, 24:11.

Μετάφραση στα Ελληνικά Α. Ν.