• 1. Είμαστε Χριστιανοί και όχι Προτεστάντες

• 2. Άλλο συμπληρωματικότητα, άλλο αντίφαση

• 3. Άλλο αλλαγή σειράς, και άλλο αντίφαση

• 4. Η επιλογή των γεγονότων

• 5. Τα παιχνίδια της μνήμης και η αξιοπιστία

• 6. Σύγχυση παρόμοιων γεγονότων

• 7. Ένας ή περισσότεροι;

• 8. Ιδιαιτερότητες των συγγραφέων

1. Είμαστε Χριστιανοί και όχι Προτεστάντες

Υπάρχουν κάποιοι άπιστοι άνθρωποι, που ασχολούνται εντατικά με την Αγία Γραφή, σε μια προσπάθεια να αποδείξουν ότι έχει αντιφάσεις. Φαίνεται παράξενο, να κάνει τόσο κόπο ένας άπιστος, με ένα ιερό βιβλίο της Εκκλησίας, όταν μια  τέτοια ενέργεια, φυσικά, δεν αποσκοπεί στη σωτηρία της ψυχής του! Ίσως όμως αυτό αντανακλά την εσωτερική αγωνία και αβεβαιότητα που διακατέχει τους ανθρώπους αυτούς. Ίσως έτσι να ψάχνουν ένα ψυχολογικό στήριγμα, μια δικαιολογία, για την επιλογή τους να απιστήσουν στον Θεό! Ή ακόμα, (κάτι που ευχόμαστε), να αντανακλά μια εσωτερική ανάγκη, να καλύψουν το κενό αυτού που αρνήθηκαν!

Βεβαίως, αυτοί που το κάνουν αυτό, και ψάχνουν για αντιφάσεις στην Αγία Γραφή, ΜΙΜΟΥΝΤΑΙ τους ξένους δασκάλους τους, που κάνουν το ίδιο για να πολεμήσουν τις διάφορες Προτεσταντικές θρησκείες της Δύσης. Γιατί οι Προτεστάντες, επειδή θεωρούν την Αγία Γραφή ως "τον λόγο του Θεού", και τη θεωρούν αλάθητη, ΚΛΟΝΙΖΟΝΤΑΙ όταν κάποιος τους δείξει ότι η Αγία Γραφή έχει λάθη και αντιφάσεις. Εμείς όμως οι Ορθόδοξοι, ΔΕΝ πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Πιστεύουμε ότι η Αγία Γραφή ΔΕΝ είναι αλάθητη, ούτε είναι "ο λόγος του Θεού". Πιστεύουμε ότι είναι "Θεόπνευστος ανθρώπινος λόγος, περί του Λόγου του Θεού". Και όταν λέμε: "Θεόπνευστη", εννοούμε ότι ΠΕΡΙΕΧΕΙ Θεία Αποκάλυψη. Δεν εννοούμε (όπως οι Προτεστάντες εννοούν), ότι είναι αλάθητη σε κάθε σημείο της! Για εμάς, η Αγία Γραφή είναι σεβαστή, όχι ως βιβλίο, αλλά επειδή μέσα στα κείμενά της, (μεταξύ άλλων), περιέχει και την Θεόπνευστη εμπειρία των αγίων! Συνεπώς, δεν είναι ικανό κάποιο λάθος, ή κάποια αντίφαση στην Αγία Γραφή, ικανά να κλονίσουν την πίστη ενός Ορθοδόξου, όπως συμβαίνει με έναν Προτεστάντη. Αντιθέτως, είναι για εμάς απόδειξη, ότι "ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας" είναι η ίδια η Εκκλησία, και όχι ένα βιβλίο, όπως συμβαίνει με τον Προτεσταντισμό.

Όταν λοιπόν οι άνθρωποι αυτοί που πολεμούν την Αγία Γραφή με τον τρόπο αυτό, μεταφέρουν εδώ στην Ελλάδα τις ιδέες και τις πρακτικές που έμαθαν από τους διδάξαντες της Δύσης, στην ουσία κάνουν "μια τρύπα στο νερό"! Ακόμα και αν μας δείξουν κάποιο πραγματικό λάθος ή κάποια πραγματική αντίφαση, εδώ στην Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν τίθεται θέμα κλονισμού. Και εμείς οι ίδιοι δείχνουμε λάθη της Αγίας Γραφής, για να βοηθήσουμε τους Προτεστάντες να καταλάβουν τον πραγματικό της ρόλο στη Χριστιανική πίστη, και να μην την απολυτοποιούν. Όταν δηλαδή κάποιος μας λέει: "Η Αγία Γραφή έχει αντιφάσεις", μας λέει αυτό που για εμάς είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ! Αλλά επειδή αυτός βλέπει τα πράγματα από μια Προτεσταντική οπτική γωνία, νομίζει ότι και εμείς έχουμε πρόβλημα, όπως οι Προτεστάντες! Ουσιαστικά πολεμάει "ανεμόμυλους"! Πολεμάει Προτεστάντες, και νομίζει ότι πολεμάει Χριστιανούς! Αυτό παθαίνουν όλοι οι Δυτικόπληκτοι, που έχουν απεμπολήσει την Ορθόδοξη παράδοση, και αντιγράφουν την "πεφωτισμένη Εσπερία", κατά την πλύση εγκεφάλου που έχουν υποστεί απ' αυτήν, υποτιμώντας τον ΑΝΩΤΕΡΟ (από τον Δυτικό) Ανατολικό μας πολιτισμό.

Ενώ όμως, δεν έχουμε πρόβλημα να αποδεχθούμε ότι η Αγία Γραφή έχει λάθη, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση, ότι θα πρέπει να δεχόμαστε όλες εκείνες τις παρερμηνείες και αυθαιρεσίες που μας φανερώνουν οι "κριτικοί της Αγίας Γραφής", ως πραγματικά λάθη. Τα λάθη στην Αγία Γραφή, είναι ελάχιστα και σπανιότατα. Αν δεχόμασταν όλες εκείνες τις παρερμηνείες που μας παρουσιάζουν οι άνθρωποι αυτοί, θα έπρεπε η Αγία Γραφή σε κάθε της λέξη να έχει και κάποιο πρόβλημα! Αλλά το πρόβλημα βρίσκεται μόνο στην προαίρεση των ανθρώπων αυτών, ή στην αμάθειά τους, μια και θέλουν σώνει και καλά να βρουν αντιφάσεις, είτε αυτές υπάρχουν, είτε όχι!

Ας δούμε λοιπόν, μερικά σημεία, που διαρκώς παρερμηνεύουν οι πολέμιοι της Αγίας Γραφής, ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ, και που έτσι οδηγούνται σε μια διαρκή παρεξήγηση των περιεχομένων της

2. Άλλο συμπληρωματικότητα, άλλο αντίφαση

Το πιο αγαπημένο "σπορ" εκείνων που ψάχνουν για αντιφάσεις στην Αγία Γραφή, είναι να συγκρίνουν τους 4 Ευαγγελιστές. Το ότι οι Ευαγγελιστές κατέγραψαν παράλληλα γεγονότα, ή συμπληρωματικά, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, και για τον δικό του σκοπό, κάνει τους επίδοξους "αντιφασεο-συλλέκτες", να νομίζουν ότι βρήκαν το μεγάλο κελεπούρι. Όμως, οι άνθρωποι αυτοί, όχι μόνο είναι ανίκανοι να κάνουν κριτική στην Αγία Γραφή λόγω της άπιστης οπτικής με την οποία τη διαβάζουν, αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία, έχουν και σοβαρό πρόβλημα αντίληψης των όσων διαβάζουν! ΘΕΛΟΥΝ να βλέπουν παντού προβλήματα και αντιφάσεις, εκεί που ένας φυσιολογικής νοημοσύνης άνθρωπος, καταλαβαίνει πολύ καλά τι διαβάζει.

Όταν για παράδειγμα, σε μια δεδομένη αφήγηση, με την οποία ασχολούνται περισσότεροι του ενός Ευαγγελιστές, ο Α Ευαγγελιστής γράφει ότι ο Χριστός έκανε το Χ πράγμα, και ο Β Ευαγγελιστής ότι έκανε το Ψ, τότε λένε οι εν λόγω αντι-Χριστιανοί! "Αντίφαση! Γιατί ο Β δεν έγραψε το ίδιο που έγραψε και ο Α;"

Βεβαίως αυτό δεν λέγεται "αντίφαση", αλλά ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Το να γράψει ο Α το Χ και ο Β το Ψ, δεν σημαίνει ότι αντιφάσκουν, αλλά ότι συνέβησαν και τα δύο, αλλά ο ένας θέλησε να ασχοληθεί με το ένα, και ο άλλος με το άλλο, είτε επειδή δεν τον ενδιέφερε για το σκοπό που έγραφε, είτε επειδή δεν το θεώρησε απαραίτητο, είτε επειδή γνώριζε ότι το έγραψε κάποιος από τους άλλους.

Άλλος Ευαγγελιστής έγραφε για τους Εβραίους, και άλλος για Εθνικούς. Είχαν διαφορετικές ανάγκες και σκοπούς. Και διαφορετικά πράγματα θεωρούσε ο ένας σημαντικότερα, διαφορετικά ο άλλος. Η συμπληρωματικότητα αυτή, όχι μόνο δεν είναι αντίφαση, αλλά είναι και ΣΗΜΑΔΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ, γιατί σημαίνει ότι τα Ευαγγέλια δεν γράφτηκαν με σκοπό να "χαλκεύσουν" την ιστορία, αλλά γράφτηκαν ΕΛΕΥΘΕΡΑ και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ, έτσι ώστε να έχουμε σήμερα τέσσερις οπτικές γωνίες των γεγονότων, και να έχουμε μια "τετραδιάστατη" εικόνα της ζωής του Κυρίου Ιησού.

Συγχέοντας λοιπόν κάποιος τη "συμπληρωματικότητα" των Ευαγγελιστών με την "αντιφατικότητα", δείχνει ότι δεν έχει καν κατανοήσει την έννοια του αντικειμένου για το οποίο μιλάει!

3. Άλλο αλλαγή σειράς, και άλλο αντίφαση

Ένα άλλο ατόπημα των εν λόγω πολεμίων της Αγίας Γραφής, είναι το ότι μπερδεύουν το "ανακάτεμα" με την "αντίφαση".

Τι εννοούμε με τη λέξη "ανακάτεμα";

Όλοι μας, όταν διηγούμαστε ένα γεγονός, κάποια πράγματα, αντί να τα πούμε με τη σειρά, τα λέμε κάπως ανακατεμένα, είτε επειδή το έφερε η ροή του λόγου, είτε επειδή ταιριάζουν περισσότερο σε κάτι που λέγαμε, αλλά που συνέβη σε διαφορετικό χρόνο, είτε επειδή δεν θυμόμαστε ακριβώς πότε ειπώθηκε. Σε πολλές αφηγήσεις, αυτό που έχει σημασία, είναι ΤΟ ΝΟΗΜΑ του θέματος που κουβεντιάζουμε ή που διηγούμαστε, και όχι το "πότε" ακριβώς συνέβη κάτι. Το ίδιο συμβαίνει συχνότατα και με τα Ευαγγέλια. Ο Ματθαίος για παράδειγμα, έγραψε το ευαγγέλιό του, με ΘΕΜΑΤΙΚΗ κατάταξη κυρίως, και όχι κατ' ανάγκην με ιστορική σειρά. "Γκρουπάρισε" τα γεγονότα, σύμφωνα με ομοειδή τους θέματα, και τα παρουσίασε, πλάι σε άλλα συγγενικά τους, που χρονικά απείχαν απ' αυτά. Ο Λουκάς, αντίθετα, χρησιμοποίησε ΧΡΟΝΙΚΗ κατάταξη κυρίως, παρά θεματική, χωρίς να αποκλείεται και σε αυτόν μια τέτοιου είδους εξαίρεση, για ευνόητους λόγους.

Διαβάζοντας λοιπόν ένας πολέμιος της Αγίας Γραφής, στον έναν ευαγγελιστή το θέμα να παρουσιάζεται στο Α χρονικό σημείο της αφήγησης, και στον άλλον στο Β, νομίζει ότι βρήκε αντίφαση. Αυτό όμως, δεν λέγεται αντίφαση, αλλά "ανακάτεμα" των γεγονότων. Οι Ευαγγελιστές όμως, δεν ενδιαφέρονται πάντοτε για τη χρονολογική σειρά, αλλά για το ίδιο το γεγονός. Όμως, κάποιοι συνάνθρωποί μας, αντί να επικεντρωθούν ΣΤΟ ΜΗΝΥΜΑ των Ευαγγελίων, επικεντρώνουν στις λεπτομέρειες των γεγονότων, λες και ο στόχος των Ευαγγελιστών ήταν μια άρτια χρονολογικά αφήγηση, και όχι ο ευαγγελισμός! Εδώ ταιριάζει η παροιμία που λέει, ότι "όταν δείχνεις το φεγγάρι, ο ανόητος κοιτάζει το δάχτυλο".

Για μια φορά ακόμα, ο "κριτικός" της Αγίας Γραφής που κάνει ένα τέτοιο ατόπημα, κρίνεται ανεπαρκής, και άσχετος με το θέμα το οποίο αναπτύσσει!

4. Η επιλογή των γεγονότων

Η επιλογή των γεγονότων από τους Ευαγγελιστές, αλλά και τους άλλους συγγραφείς της Αγίας Γραφής, έγινε με βάση τις δικές τους ανάγκες ΠΡΩΤΙΣΤΑ, με βάση το τι χρειάζονταν οι αναγνώστες τους για τους οποίους έγραφαν πρωτίστως. Αυτή σημαίνει, ότι έδιναν διαφορετική σπουδαιότητα (ή αναγκαιότητα) σε ορισμένα γεγονότα, ο καθένας τους, απ' ό,τι οι άλλοι. Όταν λοιπόν έγραφαν για κάτι, θεώρησαν ότι ένα ζήτημα δεν υπήρχε λόγος να γραφεί, ή υπήρχε. Αυτό οδήγησε σε ορισμένες διαφορές στις αφηγήσεις. Για παράδειγμα, ενώ ο ένας συγγραφέας, θεώρησε καλό να γράψει για το πρώτο θαύμα του Χριστού στην Κανά, ένας άλλος ευαγγελιστής δεν το θεώρησε σκόπιμο, και θεώρησε καλύτερο να προχωρήσει σε άλλο θέμα κατ' ευθείαν, "πηδώντας" το γεγονός αυτό. Αυτό κατά ορισμένους κριτικούς της Αγίας Γραφής, σημαίνει "αντίφαση", επειδή κατά τη γνώμη τους, έπρεπε να γραφτεί κάτι τέτοιο από όλους. Αυτή όμως είναι Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ. Η οποία φυσικά δεν ταυτίζεται με τη γνώμη των συγγραφέων, για το τι θα ήθελαν να γράψουν, και με ποιο σκοπό. Άλλωστε, οι ίδιοι οι συγγραφείς, λένε σαφώς, ότι "αν γράφονταν όλα όσα έκανε και είπε ο Ιησούς, δεν θα χωρούσε ο κόσμος τα γραφόμενα βιβλία". Τι να πρωτογράψει κανείς από την θαυμαστή επίγεια ζωή του Θεού σε ένα Ευαγγέλιο;

Και εδώ λοιπόν, ο επίδοξος "κριτικός" της Αγίας Γραφής, προβάλλει το δικό του γούστο στους συγγραφείς, και παράλληλα τους θέλει να έχουν μεταξύ τους ένα "απρόσωπο" κοινό "γούστο", ή κοινές ανάγκες, κάτι που βεβαίως δεν είναι λογικό και σωστό.

5. Τα παιχνίδια της μνήμης και η αξιοπιστία

Προσπαθήστε να θυμηθείτε γεγονότα που συνέβησαν πριν από 10, 20, 30 χρόνια! Σίγουρα τα πολύ σημαντικά τα θυμόσαστε, και είναι χαραγμένα στη μνήμη σας ανεξίτηλα, επειδή έχουν επηρεάσει τη ζωή σας. Προσπαθήστε όμως να θυμηθείτε την ακριβή χρονική συγκυρία κάποιου σπουδαίου γεγονότος. Σίγουρα κάποια θα τα θυμηθείτε και αυτά, με απόλυτη χρονική ακρίβεια, αν είχαν κάποιο χρονικό χαρακτηριστικό που να τα διακρίνει. Όμως πιθανότατα, κάποια γεγονότα, όσο σημαντικά και αν είναι, θα αναρωτιέστε, "πότε ακριβώς έγιναν; Πριν ή μετά το τάδε γεγονός;"

Ο εγκέφαλός μας, έχει διάφορους τρόπους να ταξινομεί ένα γεγονός. Άλλα τα ταξινομεί χρονικά, άλλα θεματικά, και άλλα με βάση άλλες παραμέτρους. Ο εγκέφαλός μας οικοδομεί τη γνώση, πάνω σε προϋπάρχουσες γνώσεις και εμπειρίες. Γι' αυτό και η ταξινόμηση των γεγονότων γίνεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Και δύο διαφορετικοί άνθρωποι, το ίδιο γεγονός, μπορεί να το θυμούνται ως συνάρτηση πολύ διαφορετικών γνώσεων που είχαν στο μυαλό τους, και να το έχουν συνδέσει με διαφορετικά πράγματα. Γι' αυτό μπορεί ο ένας να το θυμάται χρονικά πολύ καλά ταξινομημένο, αλλά ο άλλος απλώς να το θυμάται, χωρίς να θυμάται το "πότε".

Αυτοί που έχουν μια Προτεσταντική αντίληψη της Αγίας Γραφής, αυτό αδυνατούν να το κατανοήσουν. Νομίζουν ότι η Αγία Γραφή γράφτηκε ως "υπαγόρευση" από τον Θεό, συνεπώς "οφείλει" να έχει απόλυτη χρονική ακρίβεια στα γεγονότα που περιγράφει. Και το ίδιο νομίζουν και όσοι κάνουν κριτική στην Αγία Γραφή, στον τομέα αυτόν. Νομίζουν ότι αν βρουν χρονική ανακολουθία μεταξύ δύο ευαγγελιστών για το ίδιο γεγονός, αποδεικνύουν δήθεν τη μη Θεοπνευστία της Αγίας Γραφής. Αυτό όπως, όπως είπαμε στην αρχή, δεν είναι αληθινό, αλλά είναι μια καθαρά Προτεσταντική αντίληψη. Γιατί η Θεοπνευστία ενός κειμένου, δεν συνδέεται με "υπαγόρευση" ή με "αλάθητο", αλλά με το να περιέχει κάτι Θεία Αποκάλυψη.

Οι Ευαγγελιστές λοιπόν, επειδή και αυτοί ήταν άνθρωποι, δεν αποτελούσαν εξαίρεση στον κανόνα αυτόν. ΔΕΝ έγραψαν καθ' υπαγόρευσιν του Θεού. Έγραψαν κατά τη μνήμη τους, κατά τις εντυπώσεις και κατά την πληροφόρησή τους. Είναι πιθανόν να έχουν και χρονικές ανακολουθίες στα κείμενά τους, ή να έχουν συνδέσει ένα γεγονός με κάποιο άλλο, ενώ στην πραγματικότητα να έχει μεσολαβήσει κάποιος χρόνος μεταξύ των δύο αυτών γεγονότων. Αν και κάτι τέτοιο προσωπικά ο γράφων, (παρά το ότι είμαι γνώστης της Αγίας Γραφής και της κριτικής που της γίνεται), δεν το έχω συναντήσει ακόμα, δεν μπορώ και να το αποκλείσω, να συμβαίνει πράγματι σε κάποια σημεία της. (Ίσως βεβαίως και να μη συμβαίνει). Αυτό όμως, σε καμία περίπτωση, δεν σημαίνει ότι οι ευαγγελιστές είναι αναξιόπιστοι μάρτυρες! Ως άνθρωποι, είναι απόλυτα φυσικό, να κατέγραψαν τα γεγονότα, όπως ακριβώς τα συγκράτησε ο εγκέφαλός τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι αναξιόπιστοι.

Εδώ ίσως ρωτήσει κάποιος: "Μα είναι δυνατόν, τόσο σημαντικά γεγονότα, όπως η ενανθρώπιση του Θεού και τόσα θαύματα, να μην έχουν χαραχθεί τόσο βαθιά στο μυαλό τους, χωρίς λάθη;"

Πράγματι, είναι τόσο σημαντικά τα γεγονότα αυτά, που δύσκολα ξεχνιούνται. Ίσως γι' αυτό δεν έχω συναντήσει τέτοια λάθη! Όμως, από το "δύσκολο" ως το "αδύνατον", υπάρχει μεγάλη απόσταση. Πιθανόν να υπάρχει και κάτι τέτοιο. Και αυτό μπορώ κι εγώ ο γράφων να το κατανοήσω απόλυτα από προσωπική πείρα. Την οποία θα καταθέσω εδώ ως παράδειγμα:

Προ δεκαετίας και πλέον, έγραψα ένα βιβλίο με προσωπικές μου εμπειρίες, πολύ σημαντικές για εμένα, που καθόρισαν την ζωή μου ολόκληρη. Μέσα εκεί, έγραψα αληθινά γεγονότα που έζησα και με συγκλόνισαν. Από οικογενειακές κρίσεις, μέχρι θαύματα. Μάλιστα, ο λόγος που το έγραψα τότε, δεν ήταν για να το εκδώσω, αλλά για να μην ξεχάσω τα γεγονότα αυτά, καθώς αντιλαμβανόμουν χρόνο με το χρόνο, ότι "έσβηναν" από τη μνήμη μου! Γιατί ήδη τότε, απείχαν κάποια χρόνια από τα ίδια τα γεγονότα. Σήμερα, 18 περίπου χρόνια μετά από τα γεγονότα που αφηγούμαι στο βιβλίο, αν και θυμάμαι με αξιοσημείωτη ακρίβεια όλα εκείνα τα γεγονότα, ακόμα και αυτούσιες φράσεις και λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν, αν δεν ανοίξω το βιβλίο, συχνά αδυνατώ να τοποθετήσω χρονικά κάποια γεγονότα. Μάλιστα, συχνά όταν το ξεφυλλίζω, εκπλήσσομαι, όταν βλέπω ότι ορισμένα γεγονότα πολύ σημαντικά για εμένα, τα θυμάμαι πλέον σε διαφορετικό χρονικό πλαίσιο, απ' ότι τα κατέγραψα τότε, που ήταν πιο πρόσφατα!

Μήπως λοιπόν, αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρξα ποτέ; Μήπως αυτό σημαίνει ότι τα γεγονότα δεν τα έζησα, επειδή μερικά απ' αυτά, (όσο σημαντικά και αν είναι), τα θυμάμαι πλέον σε λάθος χρονικό πλαίσιο; Μήπως αυτό σημαίνει ότι η αφήγησή μου δεν είναι αξιόπιστη; Κι όμως, ξέρω πολύ καλά ότι είναι! Και ας έχω ξεχάσει σημαντικά χρονικά ζητήματα, που όμως, δεν είχαν και τόση σημασία συγκριτικά με τα ίδια τα γεγονότα που έζησα. Γι' αυτό και δεν τα συγκράτησα!

Οφείλω να πω, ότι συχνά αυτό είναι το πρώτο που σκέφτομαι, όταν βλέπω "κριτικούς της Αγίας Γραφής", να λένε: "οι Ευαγγελιστές έχουν αντιφάσεις, ΑΡΑ είναι αναξιόπιστοι μάρτυρες, και ο Χριστός δεν υπήρξε, αλλά όλα αυτά είναι χαλκευμένες αφηγήσεις". Όχι φίλοι μου "κριτικοί της Αγίας Γραφής"! Κάνετε μεγάλο λάθος! Ακόμα και αν τελικά εντοπισθεί κάποια τέτοια χρονική ανακολουθία, ακόμα και τότε, η συνεπαγωγή σας αυτή είναι λάθος, αντίθετη σε κάθε λογική. Το μόνο που θα σήμαινε οποιοδήποτε τέτοιο λάθος, θα ήταν απλώς, ότι οι Ευαγγελιστές δεν θεώρησαν τόσο σημαντικό το να συγκρατήσουν στο μυαλό τους το χρονικό του πλαίσιο, αλλά το ίδιο το γεγονός! Ότι ούτε το Άγιο Πνεύμα που επιστατούσε στη συγγραφή τους, θεώρησε απαραίτητο να τους τα υπενθυμίσει. Μάλιστα, αυτή η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ συγγραφής, που οδηγεί τόσο εύκολα σε αμφισβήτηση, είναι ένδειξη της αξιοπιστίας τους, και του ότι τίποτα απ' όλα όσα γράφτηκαν στα Ευαγγέλια δεν ήταν χαλκευμένο! Ήταν όλα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.

Και αν δεν πεισθήκατε, δοκιμάστε να γράψετε κάποιες πολύ σημαντικές σας αφηγήσεις μιας ζωής, 10 - 20 χρόνια μετά τα γεγονότα. Θα εκπλαγείτε, όταν μετά, τις συζητήσετε με κάποιον φίλο σας ή συγγενή σας που τις έζησε κι αυτός μαζί σας. Θα εκπλαγείτε όταν διαπιστώσετε ότι για κάποια χρονικά (κυρίως) πλαίσια έχει διαφορετική γνώμη από εσάς!

6. Σύγχυση παρόμοιων γεγονότων

Από την κριτική των επιτιθέμενων στην Αγία Γραφή, δεν θα μπορούσε να λείψει η σύγχυσή τους, για γεγονότα, αντικείμενα ή ονόματα, που ενώ μοιάζουν, αυτοί τα εκλαμβάνουν ως το ίδιο γεγονός, αντικείμενο, ή το ίδιο πρόσωπο, και πελαγοδρομούν σε υποθέσεις και αυθαίρετες διαπιστώσεις.

Έτσι, είναι πολύ κοινότοπο, να βλέπουμε φράσεις όπως: "Το όνομα Τάδε, σημαίνει και Δείνα, ή αποκαλείτο και Δείνα, συνεπώς, ο Τάδε, ταυτίζεται με τον Δείνα, και εφ' όσον είναι το ίδιο πρόσωπο..." Τέτοιες αυθαίρετες ταυτίσεις, είναι πάρα πολύ συνηθισμένες στα βιβλία των κριτικών της Αγίας Γραφής. Φθάνουν συχνά να ταυτίζουν από 2 ως τέσσερα διαφορετικά πρόσωπα, με μόνο στοιχείο την ομοιότητα ενός ονόματος, που έτυχε να έχουν!

Ή μπορεί να πουν: "Ο Χριστός στη Μεταμόρφωση, λέει ότι είχε άσπρα ρούχα. Αλλά οι Εσσαίοι είχαν άσπρα ρούχα, συνεπώς ήταν... Εσσαίος!" Τέτοιες "πατάτες" είναι συνηθέστατες από τους εν λόγω κυρίους (και κυρίες). Οι οποίοι δεν σκέφτονται απλά πράγματα, στην προσπάθειά τους να βρουν κάτι τρωτό στην Αγία Γραφή. Όπως, (σύμφωνα με το παράδειγμά μας), δεν σκέφτονται, ότι η αφήγηση λέει ότι τα ρούχα του Κυρίου ΕΓΙΝΑΝ λευκά κατά τη διάρκεια της Μεταμόρφωσης. Άρα δεν ήταν λευκά από πριν. Και αφού δεν ήταν, δεν μπορεί να ταυτιστεί με τους Εσσαίους που φορούσαν λευκά!

Το ίδιο συμβαίνει και με γεγονότα. Όπως για παράδειγμα με την κλήση των μαθητών του. Ο ένας Ευαγγελιστής τοποθετεί την κλίση αυτή στις τρεις πρώτες ημέρες μετά το βάπτισμά του. Άλλος Ευαγγελιστής, την τοποθετεί μετά από τις 40 ημέρες των πειρασμών του. Κι έρχονται να μας πουν οι "κριτικοί", ότι βρήκαν αντίφαση! Όμως, αυτό που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να καταλάβουν, είναι ότι ο Χριστός έκανε ΔΥΟ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ στους Μαθητές του. Η πρώτη ήταν μια απλή πρόσκληση για να τον αποδεχθούν ως Μεσσία. Και αυτό έγινε στις τρεις πρώτες ημέρες, όπου τους πρωτογνώρισε. Και οι μαθητές, τον αποδέχθηκαν μεν ως Μεσσία, όμως παρέμειναν στις εργασίες τους, και η ζωή τους συνεχίσθηκε. Η δεύτερη όμως, έγινε ΜΕΤΑ από τις 40 ημέρες των πειρασμών. Τότε τους κάλεσε να τον ακολουθήσουν ΠΑΝΤΟΥ. Και εγκατέλειψαν τα δίχτυα τους και τις δουλειές τους, και έγιναν οι απόστολοι που ξέρουμε. Αυτό όμως δεν θέλουν να το δουν ορισμένοι, και ταυτίζουν τα δύο αυτά διαφορετικά γεγονότα, για να βγάζουν φανταστικές αντιφάσεις.

7. Ένας ή περισσότεροι;

Πολύ συνηθισμένο είναι να αναφέρονται και σε διαφορετική αρίθμηση κάποιων προσώπων των αφηγήσεων. Για παράδειγμα, εκεί που ο ένας Ευαγγελιστής γράφει για έναν δαιμονισμένο, ο άλλος λέει για δύο. Και μας ρωτούν: "Ένας ήταν τελικά, ή δύο;"

Αυτό που δεν θέλουν να καταλάβουν, είναι ότι είτε ένας είτε δύο, το γεγονός είναι που έχει σημασία, και όχι ο αριθμός. Ο ένας Ευαγγελιστής, θεώρησε καλό να γράψει αριθμητικά πόσοι ήταν. Ο άλλος, αρκέσθηκε να αναφερθεί στον έναν απ' αυτούς. Αυτό δεν σημαίνει αντίφαση. Σημαίνει ότι είχαν διαφορετικές πρωτεραιότητες στο τι θεωρούσαν σημαντικό να αναφέρουν.

Εάν για παράδειγμα αναφέρω ότι συνάντησα έναν φίλο μου εχθές στον δρόμο, και κάποιος που ήταν μαζί μου, πει ότι συναντήσαμε δύο ανθρώπους, δεν είναι αντίφαση αυτό. Απλώς, εγώ επικεντρώνω την προσοχή της αφήγησης στον έναν, χωρίς να ενδιαφέρομαι να πω ότι είχε και παρέα. Ο άλλος όμως, μπορεί να θεωρεί χρήσιμο να αναφέρει και τον δεύτερο, για δικούς του λόγους, που όμως δεν ανήκουν στις δικές μου πρωτεραιότητες.

Άλλωστε, ανάμεσα στους δύο, πάντοτε υπάρχει ΕΝΑΣ! Δεν είναι λοιπόν αντίφαση.

Επίσης, αυτή η σύγχυση μπορεί να γίνει στο μέτρημα ημερών. Μπορεί για παράδειγμα, ο ένας Ευαγγελιστής, να μιλάει για μία ημέρα, και ο άλλος για τρεις. Αν ο ένας μετράει και την ημέρα που βρίσκονται, και την ημέρα του γεγονότος, μπορεί το γεγονός να έχει κρατήσει (από πλευράς διάρκειας) μόνο μία ημέρα και κάτι, (όπως ο χρόνος που ήταν ο Χριστός στον τάφο), αλλά το χρονικό αυτό διάστημα, να περιέχει τμήματα τριών ημερών! Το τέλος της πρώτης, όλη τη δεύτερη, και την αρχή μόνο της τρίτης. Ως διάρκεια όμως, μπορεί να είναι μόνο 26 ώρες! Μπορεί δηλαδή ο ένας να μιλάει για τρεις ημέρες (τυπικά), ο άλλος για μία (ουσιαστικά, από πλευράς διάρκειας), και να έχουν και οι δύο δίκιο!

8. Ιδιαιτερότητες των συγγραφέων

Τέλος, (για να τελειώσουμε κάπου, αν και το θέμα είναι ανεξάντλητο), ίσως ο κριτικός της Αγίας Γραφής να μπερδεύεται από ορισμένες "ιδιαιτερότητες" στον τρόπο εκφράσεως κάποιου Ευαγγελιστή. Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα:

Ο Μάρκος, έχει στο Ευαγγέλιό του μία συνήθεια: Γράφει διαρκώς τη λέξη: "ευθύς". Όπως μερικοί από εμάς συνηθίζουμε να λέμε: "ας πούμε", ή "του λέω", ή "ούτως ώστε", κλπ. Αυτή η συνήθεια όμως, όταν γίνεται με μεγάλη συχνότητα, κάνει τις λέξεις αυτές να χάνουν την απόλυτη σημασία τους!

Όταν για παράδειγμα, ο Μάρκος γράφει ότι ο Χριστός μετά το βάπτισμά του, "ευθύς" έφυγε στην έρημο για να νηστέψει 40 ημέρες, μερικοί το παίρνουν "τοις μετρητοίς", ότι έφυγε κατ' ευθείαν, χωρίς να περάσει ούτε μέρα! Όμως ο Μάρκος, δεν εννοούσε αυτό. Ήταν ο τρόπος που μιλούσε και έγραφε. Ο Μάρκος εννοούσε ότι έφυγε "σύντομα" μετά από το βάπτισμά του, και χρησιμοποίησε γι' αυτό τη λέξη: "ευθύς", κατά τη συνήθειά του. Αυτή τη λέξη τώρα, έρχονται και την παίρνουν οι "κριτικοί" της Αγίας Γραφής, την απολυτοποιούν, και λένε: "Έχουμε αντίφαση! Γιατί ο Μάρκος γράφει ότι ο Χριστός έφυγε "ευθύς", ενώ ο Ιωάννης μας λέει ότι πέρασαν τουλάχιστον 3 ημέρες, όπου κάλεσε τους μαθητές του, και πήγε και στο γάμο της Κανά!"

Όμως κάνουν και πάλι λάθος. Οι 3 ημέρες, είναι ένα πολύ μικρό διάστημα, σε σύγκριση με τα 3 και πλέον χρόνια της διακονίας του Χριστού, και δεν αντιφάσκουν στη χρήση της λέξης "ευθύς", από έναν άνθρωπο που τη χρησιμοποιούσε "σαν καραμέλα". Ο Μάρκος, ήθελε με τη λέξη αυτή να δείξει την πρωτεραιότητα που έδινε ο Χριστός στη νηστεία των 40 ημερών, για την οποία έφυγε μόλις ελάχιστες ημέρες μετά το βάπτισμά του. Δεν ενδιέφερε τον Μάρκο, να μας κάνει χρονική τακτοποίηση των ημερών του Χριστού. Και όταν διαβάζουμε την Αγία Γραφή, δεν τη διαβάζουμε με στόχο να βρούμε αντιφάσεις. Τη διαβάζουμε για να δούμε ΤΙ ΣΤΗΝ ΕΥΧΗ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΔΩΣΕΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ! Διαφορετικά θα βρίσκουμε αντιφάσεις και εκεί που δεν υπάρχουν, από προκατάληψη!

Και αν δεν πιστεύετε για τη συνήθεια αυτή του Μάρκου, να λέει τη λέξη: "ευθύς", ανοίξτε το Ευαγγέλιο του Μάρκου, και διαβάστε πόσες φορές αναφέρει τη λέξη "ευθύς"! Μετά, μετρήστε τη λέξη αυτή και στους άλλους Ευαγγελιστές, και θα διαπιστώσετε, πόσο πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψιν τέτοιου είδους ιδιαιτερότητες, όταν θέλουμε να δούμε με σοβαρότητα ένα κείμενο.

Συμπερασματικά, να επαναλάβουμε, ότι οι περιπτώσεις δήθεν αντιφάσεων της Αγίας Γραφής, που μας υποδεικνύονται από τους "κριτικούς της Αγίας Γραφής", σχεδόν πάντα είναι δικές τους παρανοήσεις και προκαταλήψεις, που ξεφεύγουν από το πνεύμα του συγγραφέα, ή στηρίζονται σε λογικά άλματα, για να βρουν αντιφάσεις εκεί που δεν υπάρχουν.

Η συμβουλή μας στους επίδοξους "διορθωτές" της Αγίας Γραφής, είναι να ερευνήσουν στην Εκκλησία το πνεύμα της Αγίας Γραφής, ώστε να μπορούν να τη δουν χωρίς προκατάληψη, και χωρίς φανατισμούς. Και τότε, θα μπορούν με καθαρή σκέψη, και σωστή εμπειρία και κίνητρα, αφού κατανοήσουν την Αγία Γραφή, να βρουν (χωρίς να το ψάχνουν), και ένα, και δύο, ίσως και περισσότερα λάθη!

Μόνο που τότε δεν θα τους ενοχλεί, γιατί γνωρίζοντας το πνεύμα των γραμμένων, θα είναι σίγουροι για τη Θεοπνευστία της! Και θα απολαμβάνουν το φεγγάρι, και όχι το... δάχτυλο!

Ν. Μ.