Γράφοντας για το Woke = αφύπνηση θα μπορούσα να το προσδιορίσω ως κουλτούρα, παράδοση, ρεύμα, νοοτροπία, αλλά θα το συνδέσω με την λέξη κίνημα, διότι δεν πρόκειται για ένα απλό ιδεολογικό ρεύμα, αλλά για μια επιθετική κίνηση εναντίον κάθε παραδοσιακού και κάθε αντίθετης άποψης. Δεν πρόκειται για μια αποδοχή τής διαφορετικότητας, αλλά για μια επιβολή τής τάσης αυτής εναντίον κάθε άλλης διαφορετικότητας.

Όταν ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς μίλησε στην Βουλή για τον νόμο περί «γάμου ομοφυλοφίλων», αναφέρθηκε στο Woke culture λέγοντας: «Δεν είναι "εκσυγχρονισμός" η θεωρία τών ομοφυλοφίλων... Δεν είναι "μεταρρύθμιση" η προσχώρηση στην κουλτούρα τής αποδόμησης τών πάντων, στο Woke culture», τότε πολλοί ξαφνιάστηκαν και δεν κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται. Όπως είναι φυσικό έρχονται διάφορες ειδήσεις από το εξωτερικό με τα σύγχρονα μέσα ενημέρωσης, αλλά απαιτείται πολύς χρόνος για να κατανοηθούν και να αξιολογηθούν.

Η λέξη Woke - αφύπνηση, ως όρος χρησιμοποιήθηκε από την δεκαετία τού 1960 και γεννήθηκε στα Αμερικανικά Πανεπιστήμια εναντίον τού ρατσισμού και τής Αστυνομικής βίας και οι οπαδοί του παρουσιάζονταν ως προοδευτικοί, ακτιβιστές, αντισυστημικοί και εκφραστές τού απόλυτου δικαιωματισμού και εναντίον τών διακρίσεων και φθάνει στην αποδόμηση όλων τών ταυτοτήτων, «στο τέλος τής κυριαρχίας τού λευκού ετερόφυλου χριστιανού άνδρα και τού πολιτισμού του».

Θεωρώ ότι το κίνημα αυτό είναι εξέλιξη τής μετανεωτερικότητας, τής οποίας τα γνωρίσματα, όπως έχει επισημανθή προ πολλού από τον καθηγητή Kenneth Gergen, είναι «η αμφισβήτηση τής αυθεντίας», «η κατάρρευση τής λογικής τάξης» και «η απώλεια τού αναγνωρίσιμου» και αυτά προήλθαν από μια κοινωνία που υποφέρει από «κορεσμό», αλλά διαμορφωμένα στην Αμερική.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε και ότι το Woke κίνημα είναι απόρροια τών ποικίλων κινημάτων που παρατηρήθηκαν στον δυτικό χώρο και τα οποία ξεκίνησαν από την φεουδαλιστική, ρατσιστική κοινωνία την οποία επέβαλαν οι Φράγκοι στην Ευρώπη, πράγμα που προκάλεσε επαναστάσεις και ανακατατάξεις στον κοινωνικό χώρο. Είναι ευνόητο ότι το Woke κίνημα άρχισε να εισέρχεται και στον χώρο μας, πράγμα που θα επιταθή στο μέλλον με μεγαλύτερο ρυθμό.

Από πλευράς Εκκλησίας θα αντιμετωπίσουμε και αυτό το θέμα όπως και τα άλλα κινήματα με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, ηρεμία, μέσα από την διαχρονική εκκλησιαστική μας παράδοση.

Τα θέματα αυτά που απασχολούν την κοινωνία στην οποία εργάζεται η Εκκλησία και επηρεάζουν κατά ποικίλους βαθμούς τα μέλη της, δεν αντιμετωπίζονται με επιπόλαια συνθήματα, αλλά με σοβαρή μελέτη και προσεκτικές κινήσεις, διότι πρόκειται για το φαινόμενο τού μετανθρωπισμού και τού νεογνωστικισμού.

Η Εκκλησία για όλα τα θέματα αποφαίνεται συνοδικά, αυτό άλλωστε είναι το σύστημα διοικήσεώς της. Τα μέλη της, ήτοι οι Ιεράρχες, οι Συνοδικές Επιτροπές, οι Πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι, οι Κληρικοί παρακολουθούν τις διάφορες τάσεις που αναφύονται κάθε φορά στην κοινωνία, και τα θρησκευτικά, φιλοσοφικά, πολιτιστικά, κοινωνικά ρεύματα, και όταν ωριμάσουν τα θέματα και δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, τότε εισάγονται προτάσεις στην Ιερά Σύνοδο και την Ιεραρχία για αποφάσεις.

Γενικά η Εκκλησία δεν βιάζεται να αποφανθή για αναφυόμενα προβλήματα τής επικαιρότητας, αλλά παρατηρεί, διαλέγεται, προσεύχεται κρατά την παράδοσή της, όπως εκφράστηκε στις Οικουμενικές Συνόδους, με τους όρους και τις προϋποθέσεις τους που είναι η εμπειρία τών αγίων και αναμένει την ωρίμανση ενός θέματος για να αποφανθή σχετικά. Η Εκκλησία είναι μια σταθερή δύναμη για την μη αποδόμηση τής κοινωνίας και τού έθνους.