Από την αρχή ακόμα τής ιστορίας τους, οι Ισραηλίτες ήταν στόχος τού Σατανά. Αυτός γνώριζε ότι απ' αυτούς θα ερχόταν ο Μεσσίας που θα τού "συνέτριβε την κεφαλή" (Γένεσις 3/γ΄ 15), και προσπαθούσε να καταστρέψει τη γενεαλογική γραμμή που θα ωδηγούσε στον Ιησού Χριστό.

Ο Σατανάς έθλιψε το σπέρμα τού Αβραάμ, επειδή από αυτό θα γεννιόταν ο υποσχεμένος Μεσσίας, και σε κάθε γενιά τους πολεμούσε, φθάνοντας ακόμα και στη γεννοκτονία επί τού Φαραώ. Ο Θεός όμως, χρησιμοποιώντας τον Μωυσή, τους ελευθέρωσε με θαυματουργικό τρόπο από τη δουλεία τής Αιγύπτου.

Αν και οι Ισραηλίτες είδαν τόσα θαύματα κατά την έξοδό τους από την Αίγυπτο, κάθε τόσο απιστούσαν στο Θεό, με αποτέλεσμα να έρχεται εναντίον τους η οργή Του. Παρ' όλα αυτά όμως, ένα υπόλοιπο έμενε πάντοτε πιστό, ώστε να τους δίνει ελπίδα για το μέλλον. (Ρωμαίους 11/ια΄ 5).

Με τη σωτηρία τού έθνους αυτού θα ασχοληθούμε στη μελέτη αυτή.

Δεν πρόκειται ούτε για Σιωνιστική, ούτε για αντι-Σιωνιστική προπαγάνδα, καθώς η Εκκλησία θεωρεί κάθε λαό ίσο στα μάτια τού Θεού. Με το θέμα αυτό ασχολούμαστε, επειδή είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις προφητείες τής Αγίας Γραφής, και απαραίτητο για τη σωστή κατανόησή τους.

1. H πτώση τού Ισραήλ

Λίγο καιρό πριν πεθάνει ο Μωυσής, άφησε στους Ισραηλίτες μία προφητική Ωδή. Αυτή η ωδή, περιέγραφε την ιστορία τους ως τη δεύτερη παρουσία τού Κυρίου.

Η "Ωδή τού Μωυσέως", αναφέρεται στο Δευτερονόμιο 32/λβ΄ κεφάλαιο. Θα παρακολουθήσουμε λοιπόν την ιστορία τού Ισραήλ, με μία περιληπτική μελέτη αυτής τής ωδής, και τών προφητειών στις οποίες μας παραπέμπει.

Στα πρώτα 15 εδάφια τού 32/λβ΄, ο Θεός κάνει μια σύντομη ανασκόπηση στα όσα έκανε για τον Ισραήλ, παραπονούμενος για την αχαριστία τους, καθώς τον αρνιόντουσαν όποτε αισθάνονταν ότι δεν τον χρειάζονταν.

Στο εδάφιο 16, λέει: "Παρώξυναν αυτόν εις ζηλοτυπίαν με ξένους θεούς. Με βδελύγματα παρώξυναν Αυτόν εις θυμόν".

Τα λόγια αυτά, θυμίζουν την προφητεία τού Ιεζεκιήλ κεφάλαια 8/η΄ και 9/θ΄. Εκεί, στο 8/η΄ 3,6 λέει: "3. ...και με έφερε δι οραμάτων Θεού εις Ιερουσαλήμ, εις την θύραν τής εσωτέρας πύλης τής βλεπούσης προς Βορράν, όπου ίστατο το είδωλον τής ζηλοτυπίας, το παροξύνον εις ζηλοτυπίαν". 6. ...βλέπεις ...τα μεγάλα βδελύγματα τα οποία ο οίκος Ισραήλ κάμνει..."

Εκεί, ο Ιεζεκιήλ, αναφέρεται στο σφράγισμα ενός υπολοίπου από τον Ισραήλ, που θα τους προστάτευε από την κρίση τού Θεού. Η προφητεία αυτή, τοποθετείται στην περίοδο τής "Μεγάλης Θλίψεως", αμέσως πριν αρχίσουν οι πληγές, και κατά τη διάρκειά τους, όπως φαίνεται από την ανάπτυξη τής ίδιας αυτής προφητείας τού Ιεζεκιήλ και στην Αποκάλυψη 7/ζ΄ 1 - 8.

Το αμέσως επόμενο εδάφιο τής Ωδής τού Μωυσή, μας οδηγεί στην εποχή τού Αντιχρίστου. Στο εδάφιο 17 λέει: "17. Εθυσίασαν εις δαιμόνια, ουχί εις τον Θεόν. Εις θεούς τους οποίους δεν εγνώριζον, εις νέους θεούς νεωστί εισαχθέντας, τους οποίους δεν ελάτρευον οι πατέρες σας."

Τα λόγια αυτά, μας παραπέμπουν στην προφητεία τού Δανιήλ, όπου λέει για τον Αντίχριστο προφητικά: "37. Και δεν θέλει φροντίζει περί τών θεών τών πατέρων αυτού, ...ουδέ θέλει φροντίζει περί ουδενός θεού. Διότι θέλει μεγαλυνθεί υπεράνω πάντων. 38. Τον δε θεόν Μαουζείμ θέλει δοξάσει επί τού τόπου αυτού, και θεόν τον οποίον οι πατέρες αυτού δεν εγνώρισαν θέλει τιμήσει..." (Δανιήλ 11/ια΄ 37,38).

2. H είσοδος τών εθνικών στην πίστη

Στα εδάφια 18, 21 τής ωδής τού Μωυσέως στο Δευτερονόμιο 32/λβ΄, ο Θεός λέει για τον Ισραήλ: "18. Τον Βράχον τον γεννήσαντά σε εγκατέλειπες, και ελησμόνησας τον Θεόν τον πλάσαντά σε... ...21. Αυτοί με παρώξυναν εις ζηλοτυπίαν με μη όντα Θεόν. Με τα είδωλα αυτών με παρώργησαν. Κι εγώ θέλω παροξύνει αυτούς εις ζηλοτυπίαν με μη όντας λαόν με έθνος ασύνετον θέλω παροργίσει αυτούς". Εδώ ο Θεός αναφέρεται στον καιρό που οι Ισραηλίτες μετά από τόσους αιώνες απιστίας, αντί να στηρίζονται στον Θεό τους, θα δεχθούν ως θεό τους τον Αντίχριστο, κατά τα λόγια τού Κυρίου: "Εγώ ήρθα στο όνομα τού πατέρα μου και δε με δέχεστε. Αν άλλος έρθει στο δικό του όνομα, αυτόν θα τον δεχθήτε". (Ιωάννης 5/ε΄ 43).

Τα λόγια αυτά επίσης, αναφέρονται και στην είσοδο τών εθνικών στη σωτηρία, εξ' αιτίας τής απειθείας τού Ισραήλ, που θα δέχονταν τον Βράχο Ιησού Χριστό: "7. ...λίθος ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας... 10. ...οί ποτε ου λαός, νυν δε λαός Θεού, οι ουκ ηλεημένοι νυν δε ελεηθέντες". (Α΄ Πέτρου 2/β΄ 7,10).

Γι' αυτό το θέμα μιλάει και ο απόστολος Παύλος, στο Ρωμαίους 10/ι΄ 19: "...πρώτος Μωυσής λέγει: Εγώ παραζηλώσω υμάς επ' ουκ έθνει, επ' έθνει ασυνέτω παροργιώ υμάς". Στη συνέχεια ο απόστολος Παύλος, αναλύει το θέμα τής σωτηρίας τού Ισραήλ.

Λέει λοιπόν λίγο παρακάτω στο Ρωμαίους 11/ια΄ 1,2: "1. Λέγω ουν, μη απώσατο ο Θεός τον λαόν αυτού; Μη γένοιτο. (Λέω λοιπόν: μήπως απέρριψε ο Θεός το λαό του; Μη γένοιτο). και γαρ εγώ Ισραηλίτης ειμί, εκ σπέρματος Αβραάμ, φυλής Βενιαμίν. (επειδή και εγώ Ισραηλιτης είμαι, από το σπέρμα τού Αβραάμ, τής φυλής Βενιαμίν). 2. Ουκ απώσατο ο Θεός τον λαόν αυτού..." (Δεν απέρριψε ο Θεός το λαό του...)

Συνεχίζει λοιπόν, για να πει ότι όπως στον καιρό τού Ηλία ο Θεός άφησε κάποιο υπόλοιπο, έτσι πάντοτε αφήνει κάποιο πιστό υπόλοιπο τού λαού Ισραήλ: "ούτως ουν και εν τω νυν καιρώ, λείμμα κατ' εκλογήν χάριτος γέγονεν". (Έτσι λοιπόν και στον τωρινό καιρό, υπόλοιπο κατ' εκλογήν χάριτος έμεινε). (Ρωμαίους 11/ια΄ 5).

Στη συνέχεια, εξηγεί περισσότερα για την απείθεια τού Ισραήλ και τη σωτηρία τών εθνικών, δηλαδή τών άλλων λαών: "Τι λοιπόν; Ο Ισραήλ δεν πέτυχε εκείνο που ζητάει. Οι εκλεκτοί όμως το πέτυχαν, αν και οι υπόλοιποι τυφλώθηκαν. ...Τύφλωση έγινε στον Ισραήλ κατά μέρος, έως ότου μπει (στην Εκκλησία) το πλήρωμα τών εθνών. Και έτσι, όλος ο Ισραήλ θα σωθεί, όπως είναι και γραμμένο: "Θα έρθει από τη Σιών ο Λυτρωτής, και θα εξαλείψει τις ασέβειες τού Ιακώβ"". (Ρωμαίους 11/ια΄ 7,25).

Οι Ισραηλίτες ως έθνος λοιπόν, απέτυχαν να αναγνωρίσουν το Μεσσία, και τον σταύρωσαν περιμένοντας ως σήμερα κάποιον άλλο μεσσία. (Πράξεις 2/β΄ 36). Απ' ότι είδαμε όμως από τα λόγια τού αποστόλου, ένα εκλεκτό υπόλοιπο τον αναγνώρισε, έτσι ώστε το έθνος τους δεν απορρίφθηκε. Λέει μάλιστα, ότι αυτή η τύφλωση τών πολλών, θα υπήρχε, ώσπου να εισέλθει ο πλήρης αριθμός τών εθνών στην Εκκλησία.

Λέει λοιπόν στο Ρωμαίους 11/ια΄ 11,12: "Δια τής πτώσης τους έγινε σωτηρία στα έθνη, για να τους κάνει αυτό να ζηλέψουν. Και αν η πτώση τους είναι πλούτος τού κόσμου, και η ελάττωσή τους πλούτος τών εθνών, πόσω μάλλον (όταν θα επιστρέψουν) στην πληρότητά τους;" Η αποτυχία λοιπόν τών Ισραηλιτών έγινε για κάποιο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να έχουν την ευκαιρία να σωθούν και τα υπόλοιπα έθνη πιστεύοντας στον Ιησού Χριστό.

Αυτό φαίνεται και στο Ρωμαίους 11/ια΄ 15,25: "Επειδή αν η αποβολή τους (από την πίστη) είναι συμφιλίωση τού κόσμου, τι θα είναι η επιστροφή τους παρά ζωή από τους νεκρούς; ...Επειδή δεν θέλω αδελφοί να αγνοείτε αυτό το μυστήριο, για να μην υψηλοφρονείτε, ότι τύφλωση έγινε στον Ισραήλ κατά μέρος, έως ότου μπει (στη σωτηρία) ο πλήρης αριθμός τών (άλλων) εθνών".

Τα λόγια αυτά, δείχνουν ότι ο Ισραήλ κάποτε θα εκπροσωπηθεί σαν έθνος, (σαν "πλήρωμα") και θα ξαναγίνει λαός τού Θεού, δια τής πίστης στον Ιησού Χριστό. Αυτό όμως, θα γίνει μόνο όταν όλοι αυτοί που είναι προορισμένοι για σωτηρία από τα άλλα έθνη, θα εισέλθουν στην Εκκλησία. ("το πλήρωμα τών εθνών").

Στο ίδιο κεφάλαιο ο απόστολος, στα εδάφια 17 - 24, παρομοιάζει τον Ισραήλ με ένα ελαιόδενδρο ήμερο, του οποίου κόπηκαν τα κλαδιά, εξ' αιτίας τής αμαρτίας. Στη θέση τού κάθε κλαδιού που συμβολίζει έναν Ισραηλίτη, μπολιάστηκαν άλλα κλαδιά, από μία άγρια ελιά, τους Εθνικούς. Το καθένα από αυτά τα μπολιασμένα κλαδιά, συμβολίζει έναν Εθνικό (μη Ισραηλίτη). Έτσι, άνθρωποι απ' όλα τα έθνη, έγιναν πνευματικοί Ισραηλίτες, στη θέση τών αποκομμένων απίστων Ισραηλιτών.

Λέει λοιπόν ο απόστολος στο Ρωμαίους 11/ια΄ 24: "Επειδή αν εσύ αποκόπηκες από τη φυσική σου θέση στην αγριελιά, και παρά φύσιν μπολιάστηκες στην ήμερη ελιά, πόσο μάλλον αυτοί που η φυσική τους θέση ήταν εκεί στην ήμερη ελιά, θα μπολιαστούν πάλι στη δική τους ήμερη ελιά;" Όταν λοιπόν οι Ισραηλίτες θα επιστρέψουν στην Εκκλησία, αυτό θα γίνει ευκολότερα απ' ότι μπήκαν οι Εθνικοί. "Επειδή όπως εσείς (οι εθνικοί) απειθήσατε κάποτε στο Θεό, τώρα όμως ελεηθήκατε εξ' αιτίας τής απειθείας τούτων, (τών Ισραηλιτών), έτσι και αυτοί απείθησαν τώρα που ελεηθήκατε εσείς, για να ελεηθούν και αυτοί" (Ρωμαίους 11/ια΄ 30,31).

Εδώ λοιπόν ο απόστολος Παύλος, μας προφητεύει ότι κάποτε οι Ισραηλίτες θα γίνουν Χριστιανοί και θα τους ξαναδεχθεί ο Θεός στο λαό του, με τα άλλα έθνη. "Τύφλωσις κατά μέρος έγινεν εις τον Ισραήλ, εωσού εισέλθει το πλήρωμα τών εθνών. Και ούτως πας Ισραήλ θέλει σωθεί, όπως είναι γραμμένο: "Θα έρθει από Σιών ο προειπωμένος, και θα μεταστρέψει την ασέβεια τού Ιακώβ"" (Ρωμαίους 11/ια΄ 25,26).

Όλα αυτά, συμφωνούν με το Ματθαίος 20/κ΄ 38,39: "Ιδού, αφήνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος. Διότι σας λέγω, δεν θέλετε με ιδεί εις το εξής, εωσού είπητε: "Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου"". Το ότι η φράση αρχίζει με τη λέξη "διότι", ("γαρ" κείμενο), δείχνει ότι τα λόγια αυτά, δεν τα είπε για τον "ερχομό" του στην Ιερουσαλήμ, αλλά για έναν απώτερο καιρό, όταν θα τελείωνε η εγκατάλειψη τών Ισραηλιτών από το Θεό. Η λέξη: "διότι", δείχνει πως η Ιερουσαλήμ θα αφηνόταν χωρίς τη βοήθεια τού Θεού, "επειδή", ("διότι"), δεν θα τον έβλεπαν ξανά τον Κύριο, αν πρώτα δεν τον δέχονταν σαν ερχόμενο στο όνομα τού Θεού. Η επιστροφή τού Ισραήλ λοιπόν, τοποθετείται χρονικά κοντά στη δεύτερη παρουσία τού Κυρίου.

Αυτό φαίνεται και στην Απόκάλυψη 1/α΄ 7 και στο Ζαχαρία 12/ιβ΄ 10 - 14. "Ιδού έρχεται μετά τών νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός, και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν. Και θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί τής γης" (Αποκάλυψις 1/α΄ 7).

"Και θέλω εκχέει επί τον οίκον Δαβίδ και επί τους κατοίκους τής Ιερουσαλήμ, πνεύμα χάριτος και ικεσιών. Και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ τον οποίον εξεκέντησαν" (Ζαχαρίας 12/ιβ΄ 10 - 14).

Στη συνέχεια θα δούμε τα γεγονότα που θα ωδηγήσουν στη μετάνοια και τη σωτηρία του λαού αυτού, όπως περιληπτικά περιγράφονται στην "ωδή τού Μωυσέως".

3. Πληγές κατά τών απίστων

Ο Μωυσής στην ωδή του, (Δευτερονόμιο 32/λβ΄), ως το εδάφιο 21, προβλέπει ότι όταν οι Ισραηλίτες θα παρασυρθούν και θα λατρέψουν τα είδωλα και τον Αντίχριστο, ο Θεός θα έχει ως λαό του τους Εθνικούς.

Στα εδάφια 22 ως 25, τους προειδοποιεί με πληγές εναντίον τους, και μάλιστα αυτές που περιγράφονται και στην Αποκάλυψη και στον Ιεζεκιήλ. "22. Διότι πυρ εξήφθη ειν τω θυμώ μου, και θέλει εκκαυθή έως εις τα κατώτατα τού άδου, και θέλει καταφάγει την γην μετά τών γεννημάτων αυτής, και θέλει καταφλογίσει τα θεμέλια τών ορέων. ...24. Θέλουσι αναλωθεί εκ τής πείνης, και καταφαγωθεί με φλογώδεις νόσους, και με πικρόν όλεθρον. Και οδόντες θηρίων θέλω εξαποστείλει επ' αυτούς, και φαρμάκιον τών ερπόντων επί τής γης. 25. Έξωθεν μάχαιρα, και έσωθεν τρόμος θέλει καταναλώσει τον τε νέον και την παρθένον, το θηλάζον νήπιον και τον πολιόν γέροντα".

Εδώ, πρόκειται για τις πληγές εναντίον τής γης και τών δένδρων, και τής πείνας και τών νόσων και τού πολέμου, που αναφέρονται στην Αποκάλυψη 8/η΄ 5 - 7, 9/θ΄ 5,6, 16/ις΄ 1,2,14. Χαρακτηριστική είναι η ομοιότητα και με το χωρίο Ιεζεκιήλ 9/θ΄ 5,6: "...διέλθετε κατόπιν αυτού δια τής πόλεως, και πατάξατε. Ας μη φεισθεί ο οφθαλμός σας, και μη ελεήσητε. Γέροντας, νέους και παρθένους, και νήπια, και γυναίκας, φονεύσατε μέχρις εξαλείψεως..." Μάλιστα, μία παράλληλη περιγραφή αυτής τής κρίσεως, υπάρχει στο Ιεζεκιήλ 7/ζ΄, και ιδιαίτερα το 2,4,6,10 - 14.

Μεταξύ τών πληγών τής ωδής τού Μωυσέως όμως, αναφέρονται "και οδόντες θηρίων", "και φαρμάκιον τών ερπόντων επί τής γης". Και φυσικά εδώ πρόκειται συγκαλυμμένα για τα θηρία τής αποκαλύψεως, (τον Αντίχριστο και τον Ψευδοπροφήτη), και για τον "δράκοντα, τον όφι τον αρχαίο", (το Διάβολο). Αυτοί θα φέρουν πολλά δεινά στον άπιστο Ισραήλ που θα τους δεχθεί αντί για τον Ιησού Χριστό. Μάλιστα, τα παρακάτω λόγια τής ωδής, αναφέρονται στον Ισραήλ ως "αμπέλι τών Σοδόμων, και αγρούς τής Γομμόρας", κατά την προφητεία και τής Αποκαλύψεως 11/ια΄ 8, και 14/ιδ΄ 18 - 20. Ο λόγος που αναφέρονται έτσι, είναι ότι "ο οίνος αυτών φαρμάκιον δρακόντων, και ανίατος ιός ασπίδος", χάριν τής πίστης τους στον Σατανικό Αντίχριστο. (Δευτερονόμιο 32/λβ΄ 33).

Όταν λοιπόν έλθουν όλα αυτά τα κακά στον Ισραήλ, ο Θεός θα πει: "Πού είναι οι θεοί αυτών, ο βράχος εις τον οποίον είχον το θάρρος αυτών; ...Ίδετε τώρα ότι εγώ, εγώ είμαι, και δεν είναι Θεός πλην εμού". (Δευτερονόμιο 32/λβ΄ 37,39).

Είναι η στιγμή κατά την οποία ο Ισραήλ θα καταλάβει ότι ο Αντίχριστος ήταν απατεώνας, και θα στραφούν "στο λίθο που κάποτε αποδοκίμασαν, και που έγινε κεφαλή γωνίας", τον Ιησού Χριστό. (Α΄ Πέτρου 2/β΄ 7).

4. Ο πόλεμος και η επιστροφή τού Ισραήλ

Και η ωδή τελειώνει, παρακινώντας "τα έθνη να ευφρανθούν με το λαό του" τον Ισραήλ, επειδή ο Θεός "θα καθαρίσει τη γη και το λαό του" (Δευτερονόμιο 32/λβ΄ 43).

Ο καθαρισμός τού Ισραήλ, θα γινόταν στις "έσχατες ημέρες", στον καιρό τής "μεγάλης θλίψης", σύμφωνα και με το Δευτερονόμιο 4/δ΄ 30,31: "Όταν ευρεθείς ΕΝ ΘΛΙΨΕΙ, και σε εύρωσι πάντα ταύτα εν ταις εσχάταις ημέραις, τότε θέλεις επιστρέψει προς Κύριον τον Θεόν σου, και θέλεις ακούσει την φωνήν αυτού. Διότι Κύριος ο Θεός σου είναι Θεός οικτίρμων. Δεν θέλει σε εγκαταλείψει, ουδέ θέλει σε εξωλοθρεύσει, ουδέ θέλει λησμονήσει την διαθήκην τών πατέρων σου, την οποίαν ώμοσε προς αυτούς".

Το ίδιο λέει και ο Δανιήλ στο 12/ιβ΄ 1: "...και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου τού καιρού. Και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθεί ο λαός σου, πας όστις ευρεθεί γεγραμμένος εν τω βιβλίω".

Ομοίως προφητεύει και ο Αμμώς στο 8/η΄ 9,10: "Και εν τη ημέρα εκείνη, λέγει Κύριος ο Θεός, θέλω κάμει τον ήλιον να δύσει εν καιρώ μεσημβρίας, και θέλω συσκοτάσει την γην εν φωτεινή ημέρα. Και θέλω μεταστρέψει τας εορτάς σας εις πένθος, και πάντα τα άσματά σας εις θρήνον. Και θέλω αναβιβάσει φαλάκρωμα επί πάσαν κεφαλην. Και θέλω καταστήσει αυτόν ως τον πενθούντα υιόν μονογεννή, και το τέλος αυτού θέλει είσθαι ως ημέρα πικρίας". Είναι τα ίδια λόγια που είδαμε ότι χρησιμοποιεί ο Ζαχαρίας, στο 12/ιβ΄ 10 - 14: "Και θέλω εκχέει επί τον οίκον Δαβίδ και επί τους κατοίκους τής Ιερουσαλήμ, πνεύμα χάριτος και ικεσιών. Και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ τον οποίον εξεκέντησαν. Και θέλουσι πενθήσει δι αυτόν, ως πενθεί τις δια τον πρωτότοκον αυτού. Εν τη ημέρα εκείνη, θέλει είσθαι πένθος μέγα εν Ιερουσαλήμ, ως το πένθος τής Αδαδριμμών...".

Τι θα κάνει όμως τον Ισραήλ να πενθήσει και να επιβλέψει στον Κύριο;

Ας δούμε τι προφητεύει ο Ζαχαρίας λίγο πριν από το παραπάνω εδάφιο: "Ιδού εγώ καθιστώ την Ιερουσαλήμ ποτήριον ζάλης εις πάντας τους λαούς κύκλω. Και επί τον Ιούδαν έτι θέλει είσθαι τούτο, εν τη πολιορκεία τη κατά τής Ιερουσαλήμ. Και εν τη ημέρα εκείνη θέλω καταστήσει την Ιερουσαλήμ προς πάντας τους λαούς, λίθον καταβαρύνοντα. Πάντες όσοι επιφορτισθώσειν αυτόν, θέλουσι κατασυντριφθεί όταν πάντα τα έθνη τής γης συναχθώσιν εναντίον αυτής... Εν τη ημέρα εκείνη ο Κύριος θέλει υπερασπισθεί τους κατοίκους τής Ιερουσαλήμ. Και ο αδύνατος μεταξύ αυτών εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι ως ο Δαβίδ... Και εν τη ημέρα εκείνη θέλω ζητήσει να εξολοθρεύσω πάντα τα έθνη τα ερχόμενα κατά τής Ιερουσαλήμ". (Ζαχαρίας 12/ιβ΄ 2,3,8,9).

Στην πρόθεση τού Θεού, απ' ότι φαίνεται σε πλήθος προφητείες, είναι να επιτρέψει σε μία πολυεθνική δύναμη να πολεμήσει με τον Ισραήλ. Το ότι ο Θεός θα τους υπερασπισθεί, δείχνει ότι η μετάνοια τών Ισραηλιτών θα έχει συντελεσθεί πριν από την έκβαση τής μάχης. Μάλιστα αυτή η περικύκλωση τής Ιερουσαλήμ θα είναι που θα κάνει τους Ισραηλίτες να μετανοήσουν και από το φόβο και την απελπισία τους να ζητήσουν βοήθεια από αυτόν που σταύρωσαν (και "εξεκέντησαν"), τον Ιησού Χριστό.

Ας το δούμε αυτό στις δύο επόμενες προφητείες: "Και θέλω συνάξει πάντα τα έθνη κατά τής Ιερουσαλήμ εις μάχην. Και θέλει αλωθεί η πόλις, και αι οικίαι θέλουσι λεηλατηθεί ...και το ήμισυ τής πόλεως θέλει εξέλθει εις αιχμαλωσίαν, το δε υπόλοιπον τής πόλεως δεν θέλει εξολοθρευθεί εκ τής πόλεως..." (Ζαχαρίας 14/ιδ΄ 2).

Στο Ιωήλ 2/β΄ 12 - 18, λέει για την επιστροφή τους εξ' αιτίας τού φόβου τους: "Και τώρα δια τούτο, λέγει Κύριος, επιστρέψατε προς εμέ εξ όλης τής καρδίας υμών, και εν νηστεία, και εν κλαυθμώ, και εν πένθει. Και διαρρήξατε την καρδίαν σας και μη τα ιμάτιά σας, και επιστρέψατε προς Κύριον τον Θεόν σας, διότι είναι ελεήμων ...Τις είδεν αν θέλει επιστρέψει και μεταμεληθεί, και αφήσει ευλογίαν ...Αγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε σύναξιν επίσημον... ας κλαύσωσιν οι ιερείς, οι λειτουργοί τού Κυρίου... Και ο Κύριος θέλει ζηλοτυπήσει δια την γην αυτού, και θέλει φεισθεί τού λαού αυτού". Αυτό το πένθος και η νηστεία, θα είναι η ανταπόκριση τού Ισραήλ στην πρόσκληση τού Κυρίου, και ο Κύριος θα τους δεχθεί και θα τους σώσει.

Τι θα συμβεί στα έθνη που θα εκστρατεύσουν εναντίον τής Ιερουσαλήμ;

Μας πληροφορεί ο Ζαχαρίας 13/ιγ΄ 13 - 16: "Και εν τη ημέρα εκείνη, ταραχή τού Κυρίου μεγάλη θέλει είσθαι μεταξύ αυτών... και ο Ιούδας έτι θέλει πολεμήσει... ...και πας όστις υπολειφθεί εκ πάντων τών εθνών τών ελθόντων κατά τής Ιερουσαλήμ, θέλει αναβαίνει κατ' έτος δια να προσκυνεί τον Βασιλέα, τον Κύριον τών Δυνάμεων..."

Τα λόγια αυτά, θυμίζουν τον απόστολο Παύλο, που λέει στο Ρωμαίους 11/ια΄ 11,12 και 15 για τον Ισραήλ: "Δια τής πτώσης τους έγινε σωτηρία στα έθνη, για να τους κάνει αυτό να ζηλέψουν. Και αν η πτώση τους είναι πλούτος τού κόσμου, και η ελάττωσή τους πλούτος τών εθνών, πόσω μάλλον (όταν θα επιστρέψουν) στην πληρότητά τους; ...επειδή αν η αποβολή τους είναι συμφιλίωση τού κόσμου, τί θα είναι η πρόσληψή τους παρά ζωή εκ νεκρών;"

Η επιστροφή τού Ισραήλ λοιπόν, θα σημάνει τη σωτηρία όλων τών εθνών, και την οριστική παγκόσμια επικράτηση τού Χριστιανισμού. Γι' αυτό και η ωδή τού Μωυσέως όπως είδαμε τελειώνει με την πρόσκληση "να ευφρανθούν τα έθνη με τον Ισραήλ".

Μετά από τον τελευταίο αυτό πόλεμο, θα εκπληρωθεί και η προφητεία τού Ησαϊας 2/β΄ 1 - 4: "Και θέλει κρίνει αναμέσον τών εθνών, και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς. Και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα. Δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον".