Συνέντευξη (απομαγνητοφωνημένη) στην δημοσιογράφο Κατερίνα Χουζούρη, στον Ραδιοφωνικό Σταθμό τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, 4 Ιανουαρίου 2021.

Μπορείτε να ακούσετε την συνέντευξη ΕΔΩ

Δημοσιογράφος ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΟΥΖΟΥΡΗ: Έχουμε την ιδιαίτερη χαρά και τιμή να φιλοξενούμε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο. Σεβασμιώτατε, Καλή σας ημέρα καλή χρονιά σάς ευχόμαστε

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ: Καλημέρα σε σάς και στους ακροατές. Να είστε καλά, να έχουμε δύναμη, υγεία και κυρίως να έχουμε έμπνευση. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί όλοι οι άγιοί μας μιλάνε για την έμπνευση. Δηλαδή, ο Χριστιανός, όπως έλεγε και ο άγιος Πορφύριος και ο άγιος Σωφρόνιος, ομοιάζει με τον ποιητή. Όπως ο ποιητής και ο καλλιτέχνης έχει έμπνευση ξεκινάει το πρωΐ, εμπνέεται και αρχίζει να φτιάχνη το έργο του, έτσι και εμείς πρέπει να έχουμε έμπνευση για τον Θεό, για την ζωή, για την αγάπη για τον Θεό και τους ανθρώπους κλπ. Οπότε, αν είναι κάτι που θα ήθελα να τονίσω σήμερα στην αρχή προς τους ακροατές αυτή την ευχή να πω: Να έχουμε πνευματική έμπνευση.

Κ.Χ. Είναι, πράγματι, πολύ ωραία ευχή, Σεβασμιώτατε. Να έρθουμε στα θέματα τών ημερών, να σάς ευχαριστήσουμε και πάλι για τον χρόνο σας και θέλω να σάς ρωτήσω στο ξεκίνημα τής συνομιλίας μας: Πώς αποφασίσατε να εμβολιαστήτε; Θέλετε να κάνουμε μία μικρή αναφορά σε αυτό και στην συνέχεια έχουμε πολλά σημαντικά πράγματα να συζητήσουμε με αφορμή το εμβόλιο;

ΣΕΒ. Νομίζω ένα κείμενο το οποίο έγραψα «Γιατί εμβολιάστηκα», το αναλύω όλο αυτό αυτό το θέμα, το πώς προέκυψε αυτό το ζήτημα. Εσείς ξέρετε από παλιά, επειδή γνωριζόμαστε εδώ και 30 χρόνια, ξέρετε ότι εγώ ασχολήθηκα με το θέμα τής βιοηθικής και τής βιολογίας. Δίδαξα στο πανεπιστήμιο τού Λιβάνου, στην Μπελεμέντιο Θεολογική Σχολή, κλήθηκα σε διάφορες Ιατρικές Σχολές να ομιλήσω για θέματα βιοηθικά πάνω σε θέματα γενετικής, κλωνοποίησης και τα λοιπά, έχω γράψει και ένα σχετικό βιβλίο «Βιοηθική και βιοθεολογία», και ακριβώς αυτός ο λόγος ήταν που και η Ιατρική Σχολή τών Ιωαννίνων, ενώ δεν είμαι γιατρός, μού απένειμε όχι τιμητικά απλώς, αλλά διότι διάβασαν τα βιβλία μου, κατάλαβαν τα ενδιαφέροντά μου και με έκαναν επίτιμο διδάκτορα τής Ιατρικής Σχολής Ιωαννίνων.

Λοιπόν, ασχολούμαι με το θέμα αυτό. Ξέρω τι θα πη DNA, τι θα πη RNA, τι θα πη αγγελιοφόρος RNA, ξέρω πώς μεταγράφεται η πληροφορία από το DNA και πώς μετά μεταφράζεται σε πρωτεΐνες. Άρα ξέρω τα θέματα αυτά και μελετώ όλα αυτά τα σχετικά κείμενα.

Κάποια δημοσιογράφος, πριν από ένα μήνα περίπου, με ρώτησε: «Να σάς ρωτήσω ευθέως, θα κάνετε το εμβόλιο;». Και εγώ είπα ευθέως: «Θα το κάνω το εμβόλιο, όταν εγκριθή από τους Παγκόσμιους Οργανισμούς - δεν είχε εγκριθή ακόμη τότε - να δούμε τι θα πη και η Ιερά Σύνοδος», η οποία τελικά είπε ότι είναι θέμα ελευθερίας τού καθενός, δεν υπήρξε επίσημη απόφαση, αλλά από τις συζητήσεις που έγιναν στην Σύνοδο, και βεβαίως είπα ότι «θα ρωτήσω και τους θεράποντες ιατρούς μου». Τα έκανα όλα αυτά. Ήμουν έτοιμος, λοιπόν.

Και κάποια στιγμή στην συζήτηση που έγινε μεταξύ τού Υπουργού Υγείας κ. Κικίλια και τού Αρχιεπισκόπου προέκυψε ότι πρέπει κάποιος να πάη στην σειρά τού Αρχιεπισκόπου, επειδή ο ίδιος δεν μπορεί να κάνη το εμβόλιο γιατί πέρασε τον ιό και δημιούργησε αντισώματα, και είπαν τελικά να είμαι εγώ. Εγώ βέβαια δεν το έκανα αυτό επειδή μού το είπε ο Υπουργός Υγείας, επειδή μού το είπε ο Αρχιεπίσκοπος, το έκανα γιατί το πίστευα.

Και από πλευράς ιατρικής το πίστευα και πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε έναν πόλεμο και στον πόλεμο αυτόν δεν πρέπει να παραμένουμε απαθείς, όταν πεθαίνουν τόσοι άνθρωποι. Η Εκκλησία είναι πάντοτε εναντίον τού κάθε πολέμου, γιατί καταστρέφει την ειρήνη που πρέπει να υπάρχη στις κοινωνίες, αλλά όταν γίνεται ένας πόλεμος, πηγαίνει στην πρώτη γραμμή και ευλογεί και τα όπλα «υπέρ βωμών και εστιών». Εδώ ακριβώς είναι αυτό το θέμα, είναι πόλεμος «υπέρ βωμών και εστιών», δηλαδή για τις Εκκλησίες, τους Ναούς και τα σπίτια. Κλείνουν τα σπίτια, τα καταστήματα και τα σπίτια με τα οικονομικά αιμορραγούν, κλείνουν οι Ναοί, εν πάση περιπτώσει είναι ένας πόλεμος.

Στον πόλεμο αυτό πρέπει να πάμε μπροστά και η Εκκλησία πρέπει να βοηθήση και θα έλεγα από ένα δικό της συμφέρον, να γίνεται ελεύθερη η λατρεία, για να μην υπάρχη αυτή η αιτιολογία τού συνωστισμού και να κλείνουν οι Ναοί. Μέσα σε αυτές τις προϋποθέσεις έκανα το εμβόλιο. Ρώτησα βέβαια και καθηγητές εδώ στην Ελλάδα και έχω και τέσσερεις γνωστούς καθηγητές στην Αμερική, οι οποίοι μού είπαν: «Άφοβα να προχωρήσετε στο να κάνετε το εμβόλιο».

Κ.Χ. Σημείωσα αυτό που είπατε και το τονίσατε: «Ρώτησα τον γιατρό μου», γιατί ο εμβολιασμός είναι θέμα τού γιατρού και γιατί οι γονείς, όταν το παιδί είναι πολύ μικρό, με τον παιδίατρο συνεννοούνται για να κάνη το παιδί τα εμβόλια που πρέπει να κάνη και που είναι και πάρα πολλά, αν θυμόμαστε όλοι από την παιδική μας ηλικία. Είναι θέμα, λοιπόν, καθαρά τού ιατρού το να κάνω ή όχι το εμβόλιο.

ΣΕΒ. Ορθώς το τοποθετήσατε αυτό. Γιατί, πράγματι, όπως έχω σημειώσει στο κείμενο το οποίο έγραψα ότι σήμερα, όταν γεννιέται ένα παιδί, μέχρι την ηλικία τών 10 ετών κάνει περίπου 16 εμβόλια. Τα 13 είναι υποχρεωτικά, τα τρία είναι προαιρετικά και επαναλαμβανόμενα πολλές φορές γι’ αυτό και αυξάνεται το προσδόκιμο όριο ζωής και ηλικίας στον κάθε άνθρωπο. Λοιπόν, αυτό είναι θέμα τού γιατρού, είναι θέμα τής επιστήμης, δεν είναι θέμα τού πνευματικού πατέρα.

Διαβάζω διάφορα κείμενα, διάβασα ένα κείμενο το οποίο φαινόταν σοβαρό κείμενο και έλεγε ότι σήμερα δεν υπάρχουν άγιοι να τους ρωτήσουμε αν πρέπει να κάνουμε το εμβόλιο, παλιότερα υπήρχαν άγιοι, σήμερα πρέπει να ρωτήσουμε τον πνευματικό μας, αλλά εφόσον και οι πνευματικοί μας δεν το ξέρουν το θέμα, θα πρέπει να δούμε τι λέει η επιστήμη. Όμως δεν είναι θέμα πνευματικών. Πρέπει να κάνουμε την διάκριση, άλλο είναι το έργο τού πνευματικού, άλλο είναι το έργο τού γιατρού.

Ποιο είναι το έργο τού πνευματικού; Το λέω αυτό γιατί καλώς το τονίσατε, γίνεται μία σύγχυση πάνω στο θέμα αυτό και πρέπει να γίνη ένα ξεκαθάρισμα. Ποιο είναι το έργο τού πνευματικού; Σύμφωνα με όλη την Ορθόδοξη παράδοση ο πνευματικός βοηθάει τον άνθρωπο στην εσωτερική του ζωή. Δηλαδή, η ψυχή μας έχει την νοερά ενέργεια η οποία είναι πεθαμένη, η οποία έχει νεκρωθή και λειτουργεί μόνο η λογική ενέργεια. Λοιπόν, το έργο τής Εκκλησίας δια τών πνευματικών είναι να ενεργοποιήση αυτήν την νοερά ενέργεια, να αρχίση να λειτουργή η προσευχή, να λειτουργή η αγάπη για τον Θεό και τους ανθρώπους, να βγούμε από την φιλαυτία και να αποκτήσουμε φιλοθεΐα και φιλανθρωπία, όπως λέει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, να περάσουμε από την κάθαρση, στον φωτισμό, στην θέωση. Αυτό είναι το έργο τού πνευματικού. Το έργο τού γιατρού, και τής επιστήμης γενικότερα, είναι να βοηθά στην υγεία τού σώματος.

Δεν πρέπει να μπλέκουμε τα θέματα. Ούτε ο ιατρός πρέπει να μπαίνη μέσα στην πνευματική ζωή τού ανθρώπου, ούτε ο πνευματικός πατέρας πρέπει να μπαίνη μέσα στο έργο τής επιστήμης. Έλεγε ο πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης ούτε ο θεολόγος πρέπει να εισέρχεται μέσα στην επιστήμη, παρά μόνο αν είναι συγχρόνως και επιστήμονας και ξέρει την επιστήμη, ούτε ο επιστήμονας πρέπει να εισέρχεται μέσα στην θεολογία, αν συγχρόνως δεν είναι και θεολόγος. Είναι σαφέστατα τα όρια. Άλλος ο σκοπός τής επιστήμης, άλλος ο σκοπός τής θεολογίας. Άλλος ο σκοπός τού ιατρού, άλλος ο σκοπός τού πνευματικού πατρός. Δεν πρέπει να γίνεται αυτή η σύγχυση. Όπως άλλος είναι ο σκοπός τής Πολιτείας, άλλος ο σκοπός τής Εκκλησίας. Δεν μπορεί να γίνεται η σύγχυση και να ταυτίζονται οι όροι ή να γίνεται αντικατάσταση, δηλαδή η Πολιτεία να κάνη το έργο τής Εκκλησίας και η Εκκλησία να ενεργή και να κάνη το έργο τής Πολιτείας. Δεν γίνεται αυτό.

Ζούμε σε μία εποχή κατά την οποία όντως επικρατεί σύγχυση και πρέπει να βρούμε τα όρια και αυτά τα όρια τα βλέπουμε τα έκαναν οι Πατέρες τής Εκκλησίας μας. Ο Μέγας Βασίλειος, για παράδειγμα, ήρθε στην Αθήνα, σε μία ειδωλολατρική Αθήνα, και πήγε στις Φιλοσοφικές Σχολές, στα Πανεπιστήμια που διδάσκονταν τότε 9 με 10 επιστήμες. Η μητέρα τών επιστημών ήταν η ρητορική, έπειτα ήταν η φιλολογία, η φιλοσοφία, η ιστορία, η γεωμετρία, η αριθμητική, η αστρονομία, η ιατρική. Τα έμαθε αυτά από ειδωλολάτρες, 4 με 5 χρόνια, και φαίνεται στο ερμηνευτικό έργο του, όπως ερμήνευσε την Εξαήμερο, την δημιουργία τού κόσμου σε έξι μέρες. Χρησιμοποιεί πάρα πολύ υλικό από τις σπουδές του για να ερμηνεύση την δημιουργία τού κόσμου. Λοιπόν, άλλο αυτό άλλο ότι ο Θεός έκανε τον κόσμο. Ποιος έκανε τον κόσμο; Ο Θεός. Το πώς λειτουργεί ο κόσμος, αυτό είναι έργο τής επιστήμης. Τι γίνεται με τα κύτταρα, τι γίνεται με το DNA, τι γίνεται με το RNA, δεν είναι έργο τής θεολογίας αυτό.

Κ.Χ. Άρα καταλαβαίνουμε, Σεβασμιώτατε, με αυτά που μάς λέτε ότι πέρα από το γεγονός τής πανδημίας, τού εμβολίου, τού lockdown, όλων αυτών τών καταστάσεων που ζούμε υποβόσκουν μία σειρά από άλλα θέματα που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις θεολογίας και επιστήμης και τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας.

ΣΕΒ. Θέλετε να σάς το πω λίγο ωμά; Δεν ξέρω αν προκαλέσω. Επικρατεί μία δεισιδαιμονία σε έναν μεγάλο βαθμό. Όταν λέμε δεισιδαιμονία, τι εννοούμε; Αν ανοίξετε το λεξικό τού Μπαμπινιώτη θα το δήτε, ότι δεισιδαιμονία είναι η παράλογη πίστη σε υπερφυσικές και μυστηριώδεις δυνάμεις που διευθύνουν τον κόσμο και επηρεάζουν την ζωή μας. Αυτή είναι η δεισιδαιμονία, που δεν πιστεύουν στον πραγματικό Θεό, ότι ο Θεός διευθύνει τον κόσμο, αλλά διευθύνουν κάποιες αόρατες δυνάμεις. Και αυτό είναι μία έκφραση τής θρησκείας. Η θρησκεία, έλεγε ο πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης, έχει το στοιχείο τού μυστικισμού, τής δεισιδαιμονίας και τής μαγείας. Γιατί; Διότι, όταν πιστεύη κανείς ότι υπάρχουν υπερφυσικές δυνάμεις, μυστηριώδεις, απρόσωπες δυνάμεις οι οποίες διευθύνουν τον κόσμο και επηρεάζουν τους ανθρώπους, τα UFO και δεν ξέρω και τι άλλο, τότε αμέσως ακολουθεί και η μαγεία.

Τι είναι η μαγεία; Να κάνουμε διάφορες ενέργειες για να εξιλεωθούμε και να εξευμενίσουμε αυτές τις υπερφυσικές, τις αόρατες, τις μυστηριώδεις δυνάμεις. Αυτό το πράγμα είναι ο συνδυασμός μεταξύ δεισιδαιμονίας και μαγείας.

Ποιος αποδιώκει την δεισιδαιμονία; Η Ορθόδοξη θεολογία. Τι πιστεύει; Πιστεύει ότι ο Θεός είναι εκείνος που διευθύνει τον κόσμο, η αγάπη τού Θεού δημιούργησε τον άνθρωπο και τον κόσμο και τον διευθύνει. Οι άκτιστες ενέργειες τού Θεού είναι σε όλη την κτίση. Δεν υπάρχουν μυστηριώδεις, υπερφυσικές, αόρατες και απρόσωπες δυνάμεις. Η άκτιστη ενέργεια τού Θεού ή ζωοποιός ή σοφοποιός, η πρόνοια τού Θεού διευθύνει τον κόσμο.

Και να σάς το πω καλύτερα. Δεν είναι οι τροφές, οι βιταμίνες, οι θερμίδες, τα φάρμακα και τα εμβόλια τα οποία μάς συντηρούν στην ζωή, αλλά είναι ο Θεός με τις άκτιστες ενέργειές Του που μάς συντηρεί δια τών τροφών, δια τών βιταμινών, δια τών θερμίδων, δια τών φαρμάκων, δια τών εμβολίων. Αυτή είναι η θεολογική τοποθέτηση. Γιατί το λέω αυτό; Όταν ο Θεός αποφασίση να τελειώση η ζωή και να φύγη η ψυχή τού ανθρώπου, τότε όσες βιταμίνες και όσα εμβόλια να πάρουμε και όσες τροφές να φάμε δεν πρόκειται να ζήσουμε. Επομένως, η ορθόδοξη θεολογία εκδιώκει κάθε δεισιδαιμονία, κάθε μαγεία γι’ αυτό και λέμε ότι δεν έχει στοιχεία θρησκείας, ειδωλολατρικής θρησκείας.

Και η αληθινή επιστήμη είναι αυτή που εκδιώκει την δεισιδαιμονία. Μελετά τον οργανισμό τού ανθρώπου, βλέπει πώς μεταγράφεται η πληροφορία από το DNA στο mRNA και πώς μετά το mRNA μεταφέρει αυτήν την πληροφορία στα ριβοσωμάτια στο κυτταρόπλασμα, ώστε να παραχθούν οι πρωτεΐνες. Αυτά ποιος τα ανέλυσε; Τα ανέλυσε καθαρότατα η επιστήμη, όταν βρέθηκε το μικροσκόπιο και μάλιστα σήμερα, όταν βρέθηκε το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.

Και στο θέμα αυτό έχουμε φέτος πολύ μεγάλη πρόοδο τής επιστήμης. Διότι πρώτα-πρώτα όταν εμφανίστηκε ο ιός, ο συγκεκριμένος κορωνοϊός, οι επιστήμονες είναι αυτοί οι οποίοι απομόνωσαν τον ιό, διάβασαν την γενετική αλληλουχία τού ιού και έτσι δημιουργήθηκαν τα τέστ. Σήμερα λέμε πάμε να κάνουμε ένα τέστ για να δούμε αν είμαστε αρνητικοί ή θετικοί στον ιό. Όλοι το κάνουν και οι Χριστιανοί το κάνουν. Αυτό είναι αποτέλεσμα τής επιστήμης, γιατί διάβασαν την γενετική αλληλουχία τού συγκεκριμένου ιού. Στην συνέχεια μετά οι ίδιοι οι επιστήμονας με τα ηλεκτρονικά μικροσκόπια είδαν καθαρά την τρισδιάστατη δομή τής πρωτεΐνης, πρωτεΐνη- ακίδα, που χρησιμοποιεί αυτός ο ιός για να εισέλθη μέσα στο κύτταρο και να χρησιμοποιήση το κύτταρο ως πειρατής για να αναπαραχθή. Και επί τη βάσει αυτών βγήκαν τα εμβόλια. Επομένως, θέλω να πω ότι η επιστήμη η οποία δεν έχει δεισιδαιμονία βλέπει με το μικροσκόπιο τι γίνεται στο εσωτερικό κάθε οργανισμού, κάθε εμβίου όντος και τα λοιπά.

Άρα πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη και στην ορθόδοξη θεολογία και στην αληθινή επιστήμη που δεν αναμειγνύεται με φιλοσοφίες και ανατολικές θρησκείες κλπ. Εν πάση περιπτώσει κάθε μία από αυτές είναι στα όριά της και δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση.

Κ.Χ. Όπως, δηλαδή, δεν θα μιλήσουμε για την νοερά προσευχή με τον οικογενειακό γιατρό, έτσι δεν μπορούμε να ρωτήσουμε τον Ιερέα για το εμβόλιο.

ΣΕΒ. Σωστά. Έτσι είναι ακριβώς. Δηλαδή για θέματα τής ενεργοποίησης τής νοεράς ενέργειας, που για μάς σε πολλούς είναι αδρανοποιημένη, αυτό ένας καλός πνευματικός πατέρας θα το αντιμετωπίση. Αυτό είναι το έργο τού καλού πνευματικού πατέρα, να μάς δημιουργήση μετάνοια, για να το πω απλά, για να μετανοήσουμε, για να αποβάλουμε την φιλαυτία και να αποκτήσουμε αγάπη για το Θεό και τους ανθρώπους. Αυτό είναι έργο τού πνευματικού πατρός. Έργο τού πνευματικού πατρός δεν είναι να λέη στο πνευματικό του παιδί τι ρούχα να φορέση, τι αυτοκίνητο θα αγοράση, πώς θα φτιάξη τα μαλλιά του, εάν θα πάη στο κομμωτήριο ή δεν θα πάη στο κομμωτήριο. Αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα. Δεν είναι έργο τού πνευματικού πατρός αυτό. Δεν είναι έργο τού πνευματικού πατρός να αναλύη θέματα τα οποία είναι άλλων επιστημών. Το να προσπαθή να βρη τον σκοπό για τον οποίο ο Χριστιανός ζη και εργάζεται, κάνει διάφορες επιλογές, αυτό είναι. Γιατί το κάνει; Το κάνει αυτό για την δόξα τού Θεού, το κάνει για την φιλαυτία του, το κάνει από αγάπη για τους ανθρώπους;

Θέλω να πω ότι πρέπει να μάθουμε τελικά ότι ένα βασικό στοιχείο που έχει σχέση με την πνευματική μας ζωή είναι να αποκτήσουμε μία ελευθερία. Ο Ντοστογιέφσκι το έχει αναλύσει στους Αδελφούς Καραμάζωφ, όπου θέτει βασικά το ερώτημα: «Ευτυχία ή ελευθερία;». Τι είναι; Και καταλήγει ότι είναι ελευθερία. Ελευθερία τι; Η ελευθερία έχει δύο έννοιες, είναι ελευθερία από κάτι, από μία δουλεία, είμαστε δούλοι ιδεολογιών, πραγμάτων, και η ελευθερία προς κάτι ως αγάπη. Άρα η ελευθερία έχει δύο έννοιες, να ελευθερωθώ από κάτι που με κρατά στην δουλεία, είμαι δούλος, και να αποκτήσω δύναμη να αγαπώ. Αυτό είναι έργο τού πνευματικού πατρός. Το τι θα φάμε, ποια είναι η υγιεινή τού σώματος, τι φάρμακα θα πάρουμε, αν αρρωστήσουμε, τι πρέπει να κάνουμε, είναι έργο τού δικού μας προσωπικού γιατρού.

Κ.Χ. Σεβασμιώτατε, αφού ο Θεός, λοιπόν, μάς έχει δώσει αυτό το χάρισμα τής ελευθερίας, -διορθώστε με όπου κάνω λάθος- και κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να αποφασίση τι θα κάνη στην ζωή του, όταν εμείς από μόνοι μας υποδουλωνόμαστε και θέλουμε να μάς πη ο πνευματικός, παραδείγματος χάρη, αν πρέπει, αν μπορούμε να κάνουμε το εμβόλιο ή όχι και όχι ο γιατρός που είναι αρμοδιότητά του, αυτό την ίδια στιγμή σημαίνει ότι έχουμε εμείς ένα πρόβλημα, καταργούμε την ελευθερία μας, θέλουμε να μάς επιβάλη κάποιος άλλος, αυτό γιατί γίνεται, πώς εξηγείται;

ΣΕΒ. Πολύ ωραία το τοποθετείτε. Αυτό εξηγείται από την ωριμότητα ή ανωριμότητα τού πνευματικού παιδιού και την ωριμότητα ή την ανωριμότητα τού πνευματικού πατρός. Να το πούμε και ευρύτερα. Τι θα πη πνευματικός πατέρας; Ο πνευματικός πατέρας έχει δικά του πνευματικά παιδιά και τα κάνει ό,τι θέλει; Όχι. Είναι παιδιά τού Θεού, ο Θεός τού έδωσε το χάρισμα, την δωρεά, έναν άνθρωπο να τον βγάλη μέσα από την δουλεία, να τον βοηθήση να βγη από την δουλεία, να αναπτυχθή το φυσικό θέλημα, να πάψη να λειτουργή με το γνωμικό θέλημα, το γνωμικό θέλημα με τις επιλογές να γίνη φυσικό θέλημα και να οδηγήται προς τον Θεό. Στην ουσία δεν είναι δικό του πνευματικό παιδί, είναι παιδί τού Θεού.

Γι’ αυτό και ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, αν διαβάσετε τα κείμενα, στις ομιλίες που κάνει στους μοναχούς αρχίζει: «Πατέρες και αδελφοί». Δεν τους λέει τέκνα, εκτός από μερικές φορές λέει και τέκνα, δηλαδή, η εν Χριστώ πατρότητα δεν καταργεί την εν Χριστώ αδελφότητα, είμαστε αδέρφια μεταξύ μας. Είμαι Επίσκοπος, έχω ένα χάρισμα και κάποιος άλλος Ιερεύς έχει ένα άλλο χάρισμα, αυτό δεν καταργεί την αδελφότητα. Είμαστε με τους ανθρώπους, θέλουμε να βοηθήσουμε, είμαστε και αδελφοί εν Χριστώ. Δεν έχει κάνει ο Θεός κυρίους και δούλους. Είναι ο πνευματικός πατέρας που έχει την αυθεντία και είναι το πνευματικό παιδί που είναι δούλος στον πνευματικό πατέρα. Αυτά είναι λαθεμένες καταστάσεις και θα έλεγα δείχνουν την ανωριμότητα και τών δύο.

Να πω ένα παράδειγμα. Είναι όπως το αεροπλάνο που χρησιμοποιεί τις ρόδες προκειμένου να αναπτύξη μία ταχύτητα και να πετάξη και όταν πετάη, μαζεύει τις ρόδες, δεν τις χρειάζεται. Όταν θα προσγειωθή πάλι, θα χρειαστή τις ρόδες. Η υπακοή στον πνευματικό πατέρα είναι αυτές οι ρόδες που θα αναπτύξη ταχύτητα, ώστε να πετάξη και όταν θα πετάξη, μαζεύει τις ρόδες. Και θα κάνη σε όλη την ζωή του κάποιος υπακοή σε έναν πνευματικό πατέρα ως δούλος;

Ο κατ’ εξοχήν πατέρας μας είναι ο Θεός. Οι Επίσκοποι και οι Ιερείς που εργάζονται με την ευλογία τών Επισκόπων είναι αδελφοί και επειδή έχουν πείρα μεγαλύτερη βοηθούν στο να αναπτυχθή μέσα τους η ελευθερία ως αποδέσμευση από κάτι δουλικό και μετά να αναπτυχθή η ελευθερία ως αγάπη. Δεν μπορούμε στην ζωή μας είτε είμαστε Επίσκοποι, είτε είμαστε Ιερείς να κρατάμε υπό την εξουσία μας σε όλη την ζωή τους ανθρώπους να τους έχουμε ως δούλους, να κάνουμε δηλαδή οπαδούς, αλλά να κάνουμε μαθητές και οι μαθητές πολλές φορές αναδεικνύονται ανώτεροι και από εμάς. Και πρέπει να το αγαπάμε αυτό, να το θέλουμε αυτό, και να ρωτάμε και τα πνευματικά μας παιδιά για θέματα τα οποία έχουμε και εμείς ανάγκη.

Να πω κάτι. Ο άγιος Παΐσιος, για παράδειγμα, έκανε την διάκριση. Εγώ έχω ζήσει τον άγιο Παΐσιο. Το τι λένε οι άλλοι δεν ξέρω, εγώ έχω ζήσει πολύ κοντά τον άγιο Παΐσιο και κοιμήθηκα ένα βράδυ που με κράτησε στο Κάθισμά του. Λοιπόν, έκανε διάκριση, και όταν πήγαινε κάποιος- δεν ήτανε πνευματικός ο ίδιος- , έλεγε, «Παιδάκι μου, αυτό είναι ο λογισμός σου, βγάλε τον λογισμό και θα θεραπευθής», και θεραπευόταν. Άλλες φορές τους έστελνε στους πνευματικούς. «Πήγαινε στον τάδε πνευματικό, αυτό το θέμα θέλει εξομολόγηση». Άλλες φορές, -συνεργαζόταν με τον καθηγητή Μπαλογιάννη- έλεγε «Αυτό το θέμα είναι νευρολογικό, πήγαινε στο Μπαλογιάννη ή σε κάποιον γιατρό». Και άλλες φορές διέκρινε ότι αυτό ήταν δαιμονική επίδραση και έλεγε: «Παιδί μου, αυτό είναι δαιμονικό, πήγαινε στον άγιο Γεράσιμο στην Κεφαλονιά ή στον άγιο Νεκτάριο να σε διαβάσουν, είναι δαιμονικό αυτό». Αυτός είναι ο αληθινός πνευματικός πατέρας.

Κ.Χ. Σεβασμιώτατε, επιτρέψτε μου κλείνοντας έτσι την συνομιλία μας να δανειστώ την κατάληξη τού κειμένου σας τής επιστολής που στείλατε στον Μακαριώτατο, αφού έχει δοθή στην δημοσιότητα, καταλήγετε, λοιπόν: «Αφού η ανθρώπινη ζωή είναι ευλογία τού Θεού και δίνεται για να δοξάζεται ο Θεός, να υπηρετήται ο συνάνθρωπος και να σωθή ο ίδιος ο άνθρωπος αιωνίως».

ΣΕΒ. Ναι, νομίζω αυτό είναι. Η ζωή μας είναι δωρεά τού Θεού, είναι δώρο τού Θεού σε μάς για να ζήσουμε. Γιατί; Για να αγαπούμε τον Θεό και τους ανθρώπους και τελικά να εισέλθουμε στην Ουράνια Θεία Λειτουργία. Αυτό είναι, γι’ αυτό ζω. Η ζωή μου δεν είναι αυτοσκοπός. Και όταν χρησιμοποιώ και τους γιατρούς, παίρνω τα φάρμακα και το εμβόλιο, δεν τα χρησιμοποιώ γιατί έχω μία υπεραξία τής ζωής και την ζωή την αυτοθεοποιώ, δεν γίνεται αυτοθεοποίηση τής ζωής για να ζήσουμε πολλά χρόνια. Πόσα χρόνια θα ζήσουμε; Εγώ θεωρώ ότι έκανα το εμβόλιο διότι, αν μού δώση ο Θεός δυνατότητα να ζήσω λίγο παραπάνω, να ωφελήσω μερικούς ανθρώπους και τελικά να μετανοήσω κιόλας και να προετοιμαστώ κατάλληλα για την συνάντησή μου με τον Χριστό. Δεν παίρνω τα φάρμακα ούτε τα εμβόλια για να ζήσω 200 χρόνια, αλλά για να μού δοθή χρόνος μετανοίας ή θα το έλεγα προετοιμασίας για την μεγάλη συνάντηση με τον Χριστό, που θα είναι και η κρίση, η πρώτη κρίση.

Κ.Χ. Σεβασμιώτατε, σάς ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε και κυρίως για όλα όσα μάς είπατε σήμερα.
ΣΕΒ. Να είστε καλά. Και εγώ ευχαριστώ.

Κ.Χ. Καλή χρονιά σάς ευχόμαστε, Σεβασμιώτατε με υγεία. Καλημέρα
ΣΕΒ. Ευχαριστώ επίσης. Να είστε καλά.