1. Σκληρές εκφράσεις και ενδιαφέρον

Μέσα στις σκληρές εκφράσεις του Ιησού προς τους Φαρισαίους, ο προσεκτικός μελετητής της Αγίας Γραφής, διακρίνει το ενδιαφέρον και όχι απλώς την κατάκριση. Την προειδοποίηση, και όχι την απειλή. Τον πόνο, και όχι τον φθόνο. Γιατί δεν μιλάει σε άλλους εναντίον των Φαρισαίων, ώστε να τους συκοφαντήσει ή να τους μειώσει. ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ μιλάει, άμεσα και κατάμουτρα. Τους ίδιους είναι που ταρακουνάει, με έντονο τρόπο, για να τους ξυπνήσει από τον μακάριο ύπνο της υποκρισίας τους. Τους ίδιους προειδοποιεί, για να φροντίσουν να ξεφύγουν τα μελλούμενα. Και τους λέει από πριν τα όσα θα κάνουν στο μέλλον, ώστε να τους προφυλάξει. Και τους προϊδεάζει, ότι το ενδιαφέρον Του προς αυτούς είναι τόσο, που θα τους στείλει προφήτες και δασκάλους, για να τους βοηθήσουν, όμως εκείνοι θα τους δολοφονήσουν. Και τους στέλνει γνωρίζοντας ότι θα πεθάνουν, για χάρη εκείνων των λίγων Φαρισαίων που θα πιστέψουν και θα σωθούν! Δείτε πόσο σκληρά τους μιλάει:

"13. Αλλοίμονο σε σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές· για τον λόγο ότι, κλείνετε τη βασιλεία των ουρανών μπροστά από τους ανθρώπους· επειδή, εσείς δεν μπαίνετε, αλλ' ούτε τους εισερχόμενους αφήνετε να μπουν.

14. Αλλοίμονο σε σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές· επειδή, κατατρώτε τα σπίτια των χηρών, κι αυτό με την πρόφαση ότι κάνετε μεγάλες προσευχές· γι' αυτό θα λάβετε μεγαλύτερη καταδίκη.

15. Αλλοίμονο σε σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές· επειδή, περιτριγυρνάτε τη θάλασσα και την ξηρά, για να κάνετε έναν προσήλυτο· και όταν γίνει, τον κάνετε γιο τής γέεννας δυο φορές περισσότερο από σας.

16. Αλλοίμονο σε σας, τυφλοί οδηγοί, που λέτε: Όποιος ορκιστεί στον ναό, δεν είναι τίποτε· όποιος, όμως, ορκιστεί στο χρυσάφι τού ναού, έχει υποχρέωση. 17. Μωροί και τυφλοί, επειδή, ποιος είναι μεγαλύτερος, το χρυσάφι ή ο ναός, που αγιάζει το χρυσάφι; 18. Και: Όποιος ορκιστεί στο θυσιαστήριο, δεν είναι τίποτε· όποιος, όμως, ορκιστεί στο δώρο, που είναι επάνω σ' αυτό, έχει υποχρέωση. 19. Μωροί και τυφλοί, επειδή, τι είναι μεγαλύτερο, το δώρο ή το θυσιαστήριο, που αγιάζει το δώρο; 20. Εκείνος, λοιπόν, που ορκίστηκε στο θυσιαστήριο ορκίζεται και σ' αυτό και σε όλα που είναι επάνω σ' αυτό. 21. Και εκείνος που ορκίστηκε στον ναό ορκίζεται σ' αυτόν, και σ' εκείνον που κατοικεί μέσα σ' αυτόν· 22. και εκείνος που ορκίστηκε στον ουρανό, ορκίζεται στον θρόνο τού Θεού, και σ' εκείνον που κάθεται επάνω σ' αυτόν.

23. Αλλοίμονο σε σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές· επειδή, αποδεκατίζετε τον δυόσμο, και τον άνηθο και το κύμινο· αφήσατε, όμως, τα βαρύτερα του νόμου: Την κρίση και το έλεος και την πίστη· αυτά έπρεπε να κάνετε, και εκείνα να μη τα αφήνετε. 24. Τυφλοί οδηγοί, που στραγγίζετε το κουνούπι, καταπίνετε όμως την καμήλα. 25. Αλλοίμονο σε σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές· επειδή, καθαρίζετε το απέξω μέρος τού ποτηριού και του πιάτου, από μέσα όμως είναι γεμάτα από αρπαγή και ακράτεια. 26. Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισε πρώτα το εσωτερικό τού ποτηριού και του πιάτου, για να γίνει και το εξωτερικό τους καθαρό.

27. Αλλοίμονο σε σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές· επειδή, μοιάζετε με ασβεστωμένους τάφους, που απέξω μεν φαίνονται ωραίοι, από μέσα όμως είναι γεμάτοι από νεκρά κόκαλα, και από κάθε ακαθαρσία. 28. Έτσι κι εσείς: Απέξω μεν φαίνεστε στους ανθρώπους δίκαιοι, από μέσα όμως είστε γεμάτοι από υποκρισία και ανομία.

29. Αλλοίμονο σε σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές· επειδή, κτίζετε τους τάφους των προφητών, και στολίζετε τα μνημεία των δικαίων· 30. και λέτε: Αν ήμασταν στις ημέρες των πατέρων μας, δεν θα είχαμε συμμετοχή μαζί τους στο αίμα των προφητών. 31. Ώστε, μαρτυρείτε για τον εαυτό σας ότι είστε γιοι εκείνων που φόνευσαν τους προφήτες. 32. Συμπληρώσατε κι εσείς το μέτρο των πατέρων σας.

33. Φίδια, γεννήματα από οχιές, πώς θα ξεφύγετε από την καταδίκη τής γέεννας; 34. Γι' αυτό, δέστε, εγώ στέλνω σε σας προφήτες και σοφούς και γραμματείς· και απ' αυτούς θα θανατώσετε και θα σταυρώσετε, και απ' αυτούς θα μαστιγώσετε στις συναγωγές σας, και θα καταδιώξετε από πόλη σε πόλη· 35. για νάρθει επάνω σας κάθε δίκαιο αίμα, που χύνεται επάνω στη γη, από το αίμα τού δικαίου Άβελ, μέχρι το αίμα τού Ζαχαρία, του γιου τού Βαραχία, που τον φονεύσατε ανάμεσα στον ναό και στο θυσιαστήριο. 36. Σας διαβεβαιώνω: Όλα αυτά θάρθουν επάνω σ' αυτή τη γενεά.

37. Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, εσύ που φονεύεις τούς προφήτες, κι εσύ που λιθοβολείς τούς απεσταλμένους σε σένα, πόσες φορές θέλησα να συγκεντρώσω τα παιδιά σου, με τον ίδιο τρόπο που η κότα συγκεντρώνει τα μικρά της κάτω από τις φτερούγες της, αλλά δεν θελήσατε; 38. Δέστε, ο οίκος σας αφήνεται σε σας έρημος. 39. Επειδή, σας λέω: Στο εξής, δεν θα με δείτε, μέχρις ότου πείτε: Ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου" (Ματθαίος 23/κγ: 13-39).

2. Η περιορισμένη αποστολή του Ιησού

Υπήρχαν τόσοι αιρετικοί, αλλόθρησκοι και άπιστοι στον Ισραήλ. Κι όμως, ο Ιησούς σχεδόν καθόλου δεν ασχολήθηκε μαζί τους. Αλλά τα βάζει διαρκώς με τους Φαρισαίους, τους πιστούς και Ορθοδόξους της εποχής του. Γιατί άραγε;

Ο Ιησούς ξεκαθάρισε ότι το έργο του κατά την πρώτη Παρουσία Του, δεν απευθυνόταν προς όλους. Αλλά είχε συγκεκριμένους αποδέκτες. Το έργο του, απευθυνόταν αρχικά, μόνο προς την Εκκλησία του Ισραήλ:

"Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς παραγγείλας αυτοίς λέγων· εις οδόν εθνών μη απέλθητε και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε· 6 πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ" (Ματθαίος 10/ι: 5,6).

"Ο δε αποκριθείς είπεν: ουκ απεστάλην ει μη εις τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ" (Ματθαίος 15/ιε: 24).

Αυτός είναι ο λόγος που ο Ιησούς διαρκώς με τους Φαρισσαίους τα είχε. Γιατί ΑΥΤΟΙ ήταν οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας του Ισραήλ. Αυτοί ήταν η ραχοκοκαλιά της Εκκλησίας Του! Γι' αυτούς ενδιαφερόταν, και γι' αυτούς πονούσε. Και όσοι από αυτούς πίστεψαν, τους αναλάμβανε ιδιαιτέρως, και τους δίδασκε ακόμα και τη νύχτα! "Ην δε άνθρωπος εκ των Φαρισαίων, Νικόδημος όνομα αυτώ, άρχων των Ιουδαίων. Ούτος ήλθε προς αυτόν νυκτός" (Ιωάνης 3/γ: 1,2). "Όμως μέντοι και εκ των αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν, αλλά δια τους Φαρισαίους ουχ ωμολόγουν, ίνα μη αποσυνάγωγοι γένωνται" (Ιωάννης 12/ιβ: 42).

3. Αιρετικές παρερμηνείες για τους Φαρισαίους

Γιατί όμως τα γράφουμε όλα αυτά για τους Φαρισαίους; Σε τι ενδιαφέρουν μια απολογητική ιστοσελίδα;

Υπάρχουν κάποιες Προτεσταντικές αιρέσεις, που έχουν λόγους να παρουσιάσουν τους Φαρισαίους ως "αιρετικούς", και όχι ως τους Ορθοδόξους της εποχής τους. Και αυτούς τους λόγους θέλουμε να ακυρώσουμε. Λένε λοιπόν οι αιρέσεις αυτές:

"Ο Θεός απέρριψε διαπαντός τους Φαρισαίους και τους Ιουδαίους γενικότερα, επειδή ήταν αιρετικοί και υποκριτές". Αυτό το υποστηρίζουν οι αιρέσεις αυτές, με σκοπό να το παρουσιάσουν ως Αγιογραφικό δήθεν προηγούμενο, και να πουν ότι κατά τον ίδιο τρόπο ο Θεός απέρριψε και τη Χριστιανική Εκκλησία του 2ου - 4ου αιώνα (ο αιώνας χρησιμοποιείται ανάλογα με τα συμφέροντα της κάθε αίρεσης), επειδή δήθεν η Εκκλησία αποστάτησε όπως οι Φαρισαίοι.

Λένε επίσης: "Οι Φαρισαίοι ήταν αιρετικοί, επειδή είχαν νοθεύσει την Ιουδαϊκή πίστη με ανθρώπινες παραδόσεις". Αυτό το λένε για να το χρησιμοποιήσουν επίσης ως παράλληλο, και να συκοφαντήσουν την Χριστιανική Ιερά Παράδοση, ως δήθεν αιρετικό κατασκεύασμα, αλλά και τους Χριστιανούς που την αποδέχονται ως αιρετικούς.

Με τους ανωτέρω ισχυρισμούς, επιχειρούν να εμφανισθούν εκείνοι πως δήθεν αντικατέστησαν μια απορριμένη και αποστάτιδα Εκκλησία, και να παρουσιασθούν ως οι αληθινοί δήθεν Χριστιανοί. Και να πουν ότι είναι δήθεν "καθαροί" και χωρίς κακές προσμίξεις στη θρησκεία τους, γιατί όσες θρησκείες έχουν κακούς και υποκριτές σαν τους Φαρισαίους, ο Θεός τις απορρίπτει. Ευσεβιστική δηλαδή θεώρηση των πραγμάτων.

Και επίσης κάποιοι από αυτούς, επιχειρούν με τα ανωτέρω, να βγάλουν τον Ισραήλ ως έθνος έξω από τη σωτηρία, επειδή η εσχατολογική δογματική τους είναι διαφορετική στο σημείο αυτό.

Για τους ανωτέρω λόγους λοιπόν, στη συνέχεια θα δείξουμε πόσο λάθος είναι οι θεωρίες αυτές, και πόσο λάθος η θεώρηση που έχουν οι άνθρωποι αυτοί για τους Φαρισαίους, και κατά συνέπειαν για τα ζητήματα που προσπαθούν να στηρίξουν στη λάθος αυτή θεώρηση.

4. Η δήθεν απόρριψη του Ισραήλ

Η Αγία Γραφή όμως, δεν επιτρέπει παρερμηνείες. Ξεκαθαρίζει, ότι ο Ισραήλ δεν απορρίφθηκε ως έθνος, αλλά μόνο κάποια πρόσωπα απορρίφθηκαν, επειδή απέτυχαν να δεχθούν τον Χριστό.

Και πρώτα απ' όλα, οι Φαρισαίοι δεν ήταν θρησκεία. Ήταν ομάδα ΕΝΤΟΣ της Ιουδαϊκής πίστης. Και το όνομά τους σήμαινε: "κεχωρισμένοι". Δηλαδή ήταν αυτοί που το έπαιζαν "καθαροί", και ξεχωρισμένοι από τον "αμαρτωλό κόσμο", όπως ακριβώς οι αιρέσεις που προαναφέραμε. Και αυτή ακριβώς την υποκρισία τους καταδίκαζε ο Χριστός, και όχι το δόγμα τους.

Περί δε του ότι δήθεν ο Θεός απέρριψε τους Ισραηλίτες ως έθνος, ο απόστολος Παύλος διαψεύδει ευθέως τους αιρετικούς αυτούς, λέγοντας ότι ο Θεός ΔΕΝ ΑΠΕΡΡΙΨΕ την Ιουδαϊκή θρησκεία: "Λέγω ουν, μη απώσατο ο Θεός τον λαόν αυτού; μη γένοιτο· και γαρ εγώ Ισραηλίτης ειμί, εκ σπέρματος Αβραάμ, φυλής Βενιαμίν. 2 ουκ απώσατο ο Θεός τον λαόν αυτού ον προέγνω. ή ουκ οίδατε εν Ηλία τι λέγει η γραφή, ως εντυγχάνει τω Θεω κατά του Ισραήλ λέγων; 3 Κύριε, τους προφήτας σου απέκτειναν και τα θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν, καγώ υπελείφθην μόνος, και ζητούσι την ψυχήν μου. 4 αλλά τι λέγει αυτώ ο χρηματισμός; κατέλιπον εμαυτω επτακισχιλίους άνδρας, οίτινες ουκ έκαμψαν γόνυ τω Βάαλ. 5 ούτως ουν και εν τω νυν καιρω λείμμα κατ’ εκλογήν χάριτος γέγονεν" (Ρωμαίους 11/ια: 1-5).

Στο χωρίο αυτό, ο Παύλος μιλάει και για τα "ποσοστά" που χρησιμοποιούν οι ευσεβιστικές θρησκείες, καθώς λένε ότι όταν υπάρχει μεγάλο ποσοστό αμαρτωλών σε μια πίστη, αυτή ο Θεός δήθεν την απορρίπτει. Ο Παύλος στο εδάφιο που προαναφέραμε, ξεκαθαρίζει, ότι ο Θεός δεν απέρριψε τον Ισραήλ ούτε τότε, που είχαν μείνει μόνο 7.000 πιστοί, σε ένα σύνολο εκατομμυρίων! Μάλιστα πιο κάτω, μας ξεκαθαρίζει ότι οι Ισραηλίτες θα σωθούν και αυτοί και πάλι ως έθνος, όταν θα δεχθούν τον Χριστό:

"25 Ου γαρ θέλω υμάς αγνοείν, αδελφοί, το μυστήριον τούτο, ίνα μη ήτε παρ’ εαυτοίς φρόνιμοι, ότι πώρωσις από μέρους τω Ισραήλ γέγονεν άχρις ου το πλήρωμα των εθνών εισέλθη, 26 και ούτω πας Ισραήλ σωθήσεται, καθώς γέγραπται· ήξει εκ Σιών ο ρυόμενος και αποστρέψει ασεβείας από Ιακώβ" (Ρωμαίους 11/ια: 25,26).

Το δόγμα του Ιουδαϊσμού δεν ήταν αιρετικό. Δεν άλλαξε για να αντικατασταθεί από κάποιο δήθεν άλλο και σωστό Χριστιανικό δόγμα. Το Ιουδαϊκό δόγμα παρέμεινε ΙΔΙΟ. Αλλά ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΚΑΙ ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΕ με τον Χριστό. Και αυτοί που εξέπεσαν, δεν ήταν οι Ισραηλίτες ως έθνος. Ήταν οι ΑΠΙΣΤΟΙ προς τον Χριστό Ισραηλίτες. Άρα για δογματικούς λόγους αποδοχής του Χριστού εξέπεσαν κάποια ΠΡΟΣΩΠΑ από το έθνος του Θεού, και όχι ως έθνος ή ως θρησκεία. Μάλιστα πολύ χαρακτηριστικά ο Παύλος παρομοιάζει την προχριστιανική Εκκλησία του Θεού ως μία ήμερη ελιά, από όπου αποκόπηκαν κάποια κλαδιά, (οι Ισραηλίτες που δεν πίστεψαν στον Χριστό), και στη θέση τους μπολιάστηκαν κλαδιά από μια άγρια ελιά, (οι Εθνικοί που πίστεψαν). ΠΡΟΣΩΠΑ αποκόπηκαν, και όχι ολόκληρη η ελιά. Και μάλιστα μας ξεκαθαρίζει όπως είδαμε, ότι κάποια στιγμή θα μπολιαστούν και πάλι Ισραηλιτικά κλαδιά στην ελιά της Εκκλησίας, όταν θα πιστέψουν στον Χριστό:

"16. Και αν η ζύμη είναι άγια, είναι και το φύραμα· και αν η ρίζα είναι άγια, είναι και τα κλαδιά·
17. αλλά, αν μερικά από τα κλαδιά αποκόπηκαν, εσύ μάλιστα, ενώ ήσουν αγριελιά, μπολιάστηκες ανάμεσα σ' αυτά, και έγινες ενεργά συμμέτοχη με τη ρίζα και με το πάχος τού ήμερου ελιόδεντρου, 18. μη καυχάσαι σε βάρος των κλαδιών· αν, όμως, καυχάσαι σε βάρος τους, εσύ δεν βαστάζεις τη ρίζα, αλλά η ρίζα εσένα.

19. Θα πεις, λοιπόν: Αποκόπηκαν τα κλαδιά, για να μπολιαστώ εγώ.
20. Καλώς· εξαιτίας τής απιστίας αποκόπηκαν, εσύ όμως στέκεσαι εξαιτίας τής πίστης. Μη υψηλοφρονείς, αλλά να φοβάσαι· 21. επειδή, αν ο Θεός δεν λυπήθηκε τα φυσικά κλαδιά, πρόσεχε μήπως δεν λυπηθεί ούτε εσένα

22. Δες, λοιπόν, την αγαθότητα και την αυστηρότητα του Θεού· επάνω μεν σ' εκείνους που έπεσαν, την αυστηρότητα· επάνω δε σε σένα, την αγαθότητα, αν επιμείνεις στην αγαθότητα· επειδή, διαφορετικά, κι εσύ θα αποκοπείς.

23. Και εκείνοι, μάλιστα, αν δεν επιμείνουν στην απιστία, θα μπολιαστούν· δεδομένου ότι, ο Θεός είναι δυνατός κι αυτούς, επίσης, να μπολιάσει. 24. Επειδή, αν εσύ αποκόπηκες από τη φυσική αγριελιά και μπολιάστηκες, παρά φύση, σε ήμερο ελιόδεντρο, πόσο μάλλον αυτοί, τα φυσικά κλαδιά, θα μπολιαστούν στο ίδιο τους το ελιόδεντρο;  25. Επειδή, δεν θέλω να αγνοείτε, αδελφοί, το μυστήριο τούτο (για να μη υψηλοφρονείτε), ότι στον Ισραήλ έγινε τύφλωση κατά ένα μέρος, μέχρις ότου μπουν μέσα όλα τα έθνη· 26. και έτσι, ολόκληρος ο Ισραήλ θα σωθεί, όπως είναι γραμμένο: «Από τη Σιών θάρθει ο Λυτρωτής, και θα αποδιώξει τις ασέβειες από τον Ιακώβ. 27. Κι αυτή είναι από μένα η διαθήκη σ' αυτούς, όταν αφαιρέσω τις αμαρτίες τους»" (Ρωμαίους 11/ια).

Όπως δείχνει τόσο καθαρά  το χωρίο αυτό, τα επιχειρήματα των αιρέσεων αυτών για δήθεν απόρριψη του Ισραήλ κονιορτοποιούνται, και οι ισχυρισμοί τους μένουν μετέωροι.

5. Ήταν οι Φαρισαίοι αιρετικοί;

Ας δείξουμε τώρα πόσο λάθος είναι η άποψη των αιρέσεων αυτών, ότι δήθεν οι Φαρισαίοι ήταν αίρεση. Και πρώτα θα πούμε, ότι οι παραδόσεις των Φαρισαίων, δεν θεωρούντο αίρεση, αλλά ήταν κανόνες που με έμμεσο τρόπο αντιστρατεύονταν τον Νόμο. Άλλο λοιπόν οι κανόνες, και άλλο τα δόγματα. Στους κανόνες είχαν πολλά λάθη, επειδή εισήγαγαν δικούς τους ανθρωποποίητους κανόνες, που τιμούσαν ως θεϊκούς. Στο δόγμα όμως, δεν είχαν κανένα λάθος οι Φαρισαίοι. Και είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι άλλο είναι κανόνας και άλλο δόγμα.

Θα συμφωνήσουμε επίσης ότι στην Καινή Διαθήκη υπάρχει εδάφιο που τους αποκαλεί "αίρεση". Όμως πρέπει να έχουμε υπ' όψιν μας, ότι τότε η λέξη: "αίρεση", σήμαινε "σχολή σκέψης" και όχι αυτό που σημαίνει σήμερα. Δεν είχε ακόμα κατ' ανάγκην κακή χροιά, καθώς κάθε σχολή σκέψης θεωρείτο από φιλοσόφους της εποχής, ως δρόμος προς την αλήθεια και τον Θεό. Και με αυτή την έννοια χρησιμοποιείται η λέξη για τους Φαρισαίους στο εδάφιο που θα δούμε παρακάτω.

Πρώτα απ' όλα, ο απόστολος Παύλος ξεκαθαρίζει ότι οι Φαρισαίοι είχαν την ακρίβεια της αληθείας, της αποκάλυψης του Θεού στους Ιουδαίους. Λέει τα εξής:

"κατά την ακριβεστάτην αίρεσιν της ημετέρας θρησκείας έζησα Φαρισαίος" (Πράξεις 26/κς: 5).

Ο Παύλος εδώ, με τη φράση: "ακριβέστατη", δείχνει ότι οι Φαρισαίοι είχαν το ορθό δόγμα ως προς τη θρησκεία του Ιουδαϊσμού.

Στο σημείο αυτό, κάποιοι αιρετικοί, (όπως οι Μάρτυρες της Σκοπιάς), υποστηρίζουν, ότι η λέξη: "ακριβέστατος", μπορεί να μεταφρασθεί και "αυστηρότατος" ή "προσεκτικότατος". Γι' αυτό προτιμούν αυτή τη μετάφραση, διαστρεβλώνοντάς το, ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν ότι οι Φαρισαίοι ήταν και στο δόγμα αιρετικοί. Η εταιρία Σκοπιά λοιπόν, κατά τη συνήθειά της, διαστρέβλωσε και αυτό το εδάφιο στη ΜΝΚ (Μετάφραση Νέου Κόσμου) της. Μάλιστα οι οπαδοί της χρησιμοποιούν και μεταφράσεις άλλων, ακόμα και Ορθοδόξων, που κάνουν το ίδιο μεταφραστικό λάθος, λέγοντας ότι δήθεν αυτές οι μεταφράσεις είναι έγκυρες, επειδή περιέχουν έγκριση της Ιεράς Συνόδου. Δεν θέλουν όμως να γνωρίζουν οι αιρετικοί αυτοί, ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν αναγνωρίζει ως επίσημη καμία μετάφραση, αλλά δέχεται μόνο το αυθεντικό αρχαίο κείμενο. Δεν θέλουν να γνωρίζουν ότι οι εγκρίσεις αυτών των μεταφράσεων από την Ιερά Σύνοδο, δεν είναι παρά εθιμοτυπικές εγκρίσεις κυκλοφορίας τους, χωρίς όμως την παραμικρή αποδοχή των μεταφραστικών τους λαθών.

Και επειδή επικαλούνται δήθεν τα λεξικά, πως αναφέρουν αυτή τη λέξη ως πιθανή έννοια, θα επικαλεσθούμε κι εμείς το λεξικό του Δημητράκου, όπου το «ακριβέστατος» το ερμηνεύει ως: «αυστηρότατος» ΜΟΝΟ όταν αναφέρεται σε πρόσωπα. Εδώ όμως αναφέρεται σε πίστη, άρα δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως "αυστηρότατος". Πολύ δε περισσότερο όταν δεν υπάρχει η παραμικρή αιτία για κάτι τέτοιο.

Για να το ερμηνεύουν έτσι, θα έπρεπε να έχουν κάποια αιτία. Όμως οι αιρετικοί αυτοί, αδυνατούν να μας υποδείξουν έστω και ένα δόγμα των Φαρισαίων, που να αποδεικνύει την αιρετικότητά τους. Αλλά συγχέουν τις διαρκείς επικρίσεις του Χριστού εναντίον τους, λόγω υποκρισίας και ανθρώπινης Ιουδαϊκής παράδοσης, με το θέμα των δογμάτων. Γιατί χωρίς να μας υποδείξουν κάποιο αιρετικό δόγμα των Φαρισαίων, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μεταφράσουμε τη λέξη: "ακριβέστατος" ως "αυστηρότατος", ακόμα και αν ήταν λεξικογραφικά δυνατό.

Πέραν όμως των ανωτέρω, φυσικά και πάλι η Αγία Γραφή διαψεύδει την παρερμηνεία της λέξης: "ακριβέστατος", ως δήθεν: "αυστηρότατος". Και αυτό θα το δούμε στη συνέχεια με βεβαιότητα:

Για να μη μείνει οποιαδήποτε αμφιβολία, ο ίδιος ο απόστολος Παύλος λέει κάτι παρόμοιο αλλού. Στον παρακάτω πίνακα, μπορεί ο καθένας να συγκρίνει το εξεταζόμενο εδάφιο του Παύλου, με άλλο ένα εδάφιό του, ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ, όπου φαίνεται σαφώς ότι ο Παύλος δεν εννοούσε «αυστηρότατη», αλλά «ΟΡΘΟΤΑΤΗ» όπως το αντιλαμβάνεται κάθε απροκατάληπτος αναγνώστης αβίαστα:

κατά την ακριβεστάτην αίρεσιν της ημετέρας θρησκείας έζησα Φαρισαίος.

εγώ μεν ειμι ανήρ Ιουδαίος, γεγεννημένος εν Ταρσω της Κιλικίας, ανατεθραμμένος δε εν τη πόλει ταύτη παρά τους πόδας Γαμαλιήλ, πεπαιδευμένος κατά ακρίβειαν του πατρώου νόμου,

Εδώ ο Παύλος λέει τα ίδια πράγματα με άλλα λόγια! Και εδώ είναι σαφέστατο ότι η λέξη: «ακριβεστάτη», εννοεί την ΟΡΘΟΤΑΤΗ. Γιατί εδώ χρησιμοποιεί την ίδια λέξη, για το ίδιο θέμα, μόνο που αντί να μιλήσει για Φαρισαίους, μιλάει για τον ΠΑΤΡΩΟ ΝΟΜΟ. Μιλάει λοιπόν εδώ για τον Μωσαϊκό Νόμο σαφέστατα ο Παύλος, και ξεκαθαρίζει, ότι ο Γαμαλιήλ Ο ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ, τον δίδαξε σύμφωνα με τον ΠΑΤΡΩΟ ΝΟΜΟ. Δεν νομίζουμε ότι θα φθάσουν οι αιρετικοί αυτοί στο σημείο να πουν ότι και ο Μωσαϊκός Νόμος ήταν δογματικά διεστραμμένος! Αν λοιπόν ο Παύλος ανατράφηκε ως Φαρισαίος «κατά ακρίβειαν του πατρώου νόμου», (έστω και ως «αυστηρότατα» αν το ερμηνεύαμε), σημαίνει ότι οι Φαρισσαίοι ενέμεναν με αυστηρότητα στον Μωσαϊκό Νόμο, και τον ακολουθούσαν ΟΡΘΑ κατά το δόγμα.

Όμως έχουμε και άλλο ένα εδάφιο, που είναι επίσης ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ εναντίον της διαστρέβλωσης αιρετικών ομάδων τύπου Σκοπιάς:

Πράξεις 23/κγ: 6: «6 γνούς δε ο Παύλος ότι το εν μέρος εστί Σαδδουκαίων, το δε έτερον Φαρισαίων, έκραξεν εν τω συνεδρίω· άνδρες αδελφοί, εγώ Φαρισαίός ειμι, υιος Φαρισαίου».

Τι λέει ο Παύλος εδώ; Λέει: «ΕΙΜΑΙ» Φαρισαίος! Την ώρα που μιλούσε! Αν λοιπόν το δόγμα των Φαρισσαίων δεν ήταν το ΟΡΘΟΤΑΤΟ, αλλά ήταν (όπως ισχυρίζονται οι αιρετικοί) διαστρεβλωμένο, ο Παύλος ήταν ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ (ή έλεγε ΨΕΜΑΤΑ).

Ξεκάθαρα λοιπόν, ο Παύλος θεωρούσε τον εαυτό του Φαρισαίο κατά το δόγμα, και θεωρούσε τους Φαρισαίους ακριβέστατους ως προς τον Πατρώο Μωσαϊκό Νόμο. Και μετά από την αποστολική αυτή μαρτυρία, όλες οι δικαιολογίες των αιρετικών, μαζί με όλα όσα προσπαθούν να στηρίξουν πάνω σε αυτές, όχι μόνο καταρρίπτονται, αλλά και αντιστρέφονται, εκθέτοντάς τους σε κάθε τομέα.

Γ. Κ.