UFO – Ξένα όντα:

ΤΕΧΝΟΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

Γ΄ Μέρος: Οι θρησκευτικές προεκτάσεις του φαινομένου των UFO

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6^ο.

Η αντιπαράθεση του σκοτεινού βύθιου κόσμου με την ουράνια Γη της Επαγγελίας

Γ. Το αντίδοτο και η άμυνα (τα Πνευματικά Όπλα του Φωτός) για τα σκοτεινά και Ψυχοκτόνα κύματα της Αβύσσου

Είναι δυνατόν ο Φωτοδότης και Φιλάνθρωπος Θεός να μας άφηνε έτσι, στο έλεος των αρνητικών, «άρρωστων», θανατικών κυμάτων από τα φρικαλέα τρίσβαθα της γης, που τόσο κόσμο έχουν ταλαιπωρήσει, τραυματίσει ψυχικά και σωματικά ή σκοτώσει; Προς Θεού! Μας έστειλε λοιπόν τον Υιό Του, ένα «μέρος» του εαυτού Του, ενσαρκωμένο και χρισμένο με τη μοναδική, λυτρωτική δύναμη κατά του Θανάτου, του κάθε θανάτου.

«Ο Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά». Ο Χριστός ήρθε για να λύσει τα έργα του διαβόλου (Α' Ιωάννου 3,8). Η έλευσή Του σταθεροποίησε τη χαμένη ως τότε προσωπικότητα του ανθρώπου. Τον απελευθέρωσε από τη δουλεία των ειδώλων και των χαοτικών πνευμάτων και γεφύρωσε το χάσμα ανθρώπου - Θεού (γης - Ουρανού). «Εγώ είμαι το φως του κόσμου», είχε πει (Ιωάννου 8, 12). «Εκείνος που με ακολουθεί δεν θα πλανιέται μέσα στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως της ζωής». Η γέννησή Του έφερε το φως, τις ημέρες του χρόνου που η νύχτα έχει τη μεγαλύτερη διάρκεια, φωτίζοντας ακόμα και μ' αυτόν τον τρόπο τον κόσμο.

Η αγιαστική δύναμη του Χριστού λυτρώνει και τις σπηλιές που αναστατώνονται από οποιοδήποτε αρνητικό φορτίο ή παγανιστική δεισιδαιμονία. Ο Χριστός γεννήθηκε σε σπηλιά, στη φάτνη. Με τη μυστηριακή γέννησή Του ήδη είχε συντελεστεί μία πρώτη νίκη κατά του υποχθόνιου εχθρού, φράσσοντας τη σκοτεινή, εκ βαθέων, ενέργεια του τελευταίου.

Και η νίκη, ο θρίαμβος, ολοκληρώθηκε με την κατάβασή Του στα ζοφερά Τάρταρα του Άδη. Το Άγιο Φως που βγαίνει θαυματουργικά στον Πανάγιο Τάφο συμβολίζει τη νίκη του Φωτός μέσα στο έρεβος.

«Θα μείνουν για πάντα επίκαιρες οι ιαχές (του σπηλαίου) της Βηθλεέμ, για την ενεργοποίηση των μυστηρίων του Θεού, και (του σπηλαίου) της Πάτμου, για την Αποκάλυψη του μυστηρίου του κόσμου. Η μία το Α και η άλλη το Ω της χοϊκής πορείας μας»[1].

            Αν λείπει η ασπίδα του Χριστού και της ορθής - δυναμικής πίστης, τότε το πεδίο είναι ελεύθερο για την «διακτίνιση» της αρνητικής ενέργειας του Χάους. Γιατί, από τους λεγόμενους «θεούς», μόνο ο Χριστός αναστήθηκε, μόνο Αυτός νίκησε, θανάτωσε τον Άδη και το Θάνατο, κατεβαίνοντας στα κατώτερα μέρη, στην καρδιά της γης, συντρίβοντας πύλες από χαλκό και μοχλούς από σίδηρο (Ψαλμ. 106,16). Σε μία από τις εικόνες της Ανάστασης απελευθερώνει τους πρωτοπλάστους από ένα σκοτεινό άνοιγμα στη γη. «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού» (Ψαλμ. 67, 2): Έτσι αρχίζει η προσευχή με την οποία διαλύονται οι πονηρίες του εχθρού της ανθρωπότητας[2]. Τα παραφυσικά φαινόμενα είναι προάγγελοι θανάτου (σωματικού ή ψυχικού. Ο Χριστός είναι προάγγελος της (Αιώνιας) ζωής, νικώντας αυτόν που έχει το κράτος του θανάτου (Εβραίους 2, 14).

«Επικράνθη ο Άδης»[3], νικήθηκε ο θάνατος, καμαρώνουμε στην Ανάσταση του Κυρίου, που ήταν το πιο σημαντικό γεγονός στην Ιστορία της ανθρωπότητας. «Σήμερον ο άδης στένων βοά»[4]. Βοά και οδύρεται ο Άδης. «Πού είναι θάνατε το κεντρί σου, πού είναι Άδη η νίκη σου;» (προς Κορινθίους Α' 15, 55): είναι η σειρά μας να δώσουμε την τελεσίδικη απάντησή μας στα βλάσφημα, νεκρωτικά πνεύματα. Δεν είναι μόνο νίκη για το Χριστό, είναι και για τον άνθρωπο. Γι' αυτόν εξάλλου κατέβηκε ο Θεός σαν άνθρωπος.

Μόνο ο Χριστός λοιπόν έχει τα κλειδιά του θανάτου και του Άδη (Αποκάλυψη 1, 18). Δεν θα νικήσει, αποκρούοντας όλα αυτά τα απίθανα φαινόμενα τρόμου και μη, που υλοποιούνται στον κόσμο μας από εκεί; Μα, σαφώς. Σαφέστατα και θα νικήσει. Εδώ ο Χριστός επέτρεψε στα δαιμόνια που Τον παρακαλούσαν να μπουν στα γουρούνια, ενώ μπορούσε να τα ξαποστείλει στην άβυσσο. Δεν θα επιτρέψει σε μας ν' απαλλαχθούμε απ' αυτά, αν Τον επικαλεστούμε με πίστη;

Οι Απόστολοι έβγαζαν πονηρά πνεύματα, που υποτάσσονταν σ' αυτούς (Λουκά 10,20). Είχαν εξουσία στον αντίπαλο, εξουσία να πατούν πάνω σε φίδια και σκορπιούς (Λουκά 10,19), γιατί με την επίκληση του Θείου Ονόματος εκβάλλονται όλα τα δαιμόνια και οι επιρροές τους (μέχρι και το μάτιασμα γυρίζει από εκεί που ήρθε). Θεραπεύονται άρρωστοι και ανασταίνονται νεκροί (Ματθαίου 10,8 και Πράξεις Αποστόλων 10,38).

Θ' αναρωτηθείτε όμως γιατί τα δαιμόνια εμφανίστηκαν και στον Μέγα Αντώνιο, ή ακόμα και στον Ίδιο το Χριστό; Η απάντηση περιέχεται σε δύο τινά:

            1) Οι δαίμονες εμφανίζονται ευκόλοτερα σε άτομα που έχουν ιδιαίτερα ενεργοποιημένη την αρνητική τους όψη και δε θωρακίζονται με την πίστη στο Χριστό. Ζώντας ειδικά μέσα στον εγωισμό, την αλαζονεία και την ανομία, διευκολύνουν το «πέρασμα» των αρνητικών όντων στο πεδίο τους. Η ίδια η ζωή τους αποτελεί επίκληση στα όντα αυτά. Κι έτσι υποφέρουν απ' αυτά πολλές φορές. Βέβαια, οι περισσότεροι άνθρωποι ανήκουμε, δυστυχώς, σ' αυτή την κατηγορία των άνομων ατόμων, αλλά οι οντότητες αυτές «επιλέγουν» κάποια άτομα, ειδικά αυτούς που προσπαθούν να γίνουν «τεχνητοί αλαφροΐσκιωτοι», αυτούς που «παίζουν», εκτός των άλλων, με τις «τεχνικές δύναμης» και «ελέγχου» του νου.

2) Οι δαίμονες εμφανίζονται, σπανιότερα όμως, και σε πραγματικούς πιστούς, ακόμα και σε Αγίους, για να τους ξεριζώσουν από την ειρήνη και την ενότητα του πνεύματός τους με τον Θεό. Εδώ ο φωτισμένος άνθρωπος καλείται να αποδείξει την αξία του. Αν δεν αξίζει, θα φανεί, όπως έχει φανεί σε τόσους και τόσους που θεωρούσαν τους εαυτούς τους «αγίους», επικοινωνούσαν με «αγαθοποιά» πνεύματα και το τέλος τους ήταν οδυνηρό.

Ο διάβολος είχε τάξει στο Χριστό όλα τα βασίλεια της οικουμένης (κατά Λουκά 4, 5 - 6), αλλά δεν μπόρεσε να Τον εξαπατήσει. Με τους μοναχούς του Αγ. Βενεδίκτου (σελ. 49) αποδείχτηκε ότι τα δαιμόνια τρέπονται σε φυγή, μπροστά σε πραγματικά Αγίους ανθρώπους. Τέτοιες περιπτώσεις τύχαιναν και στον Μ. Αντώνιο. Επίσης, με τη μεσολάβηση του Αγ. Νείλου του Σόρσκυ, εξαφανίστηκε ο δαίμονας.

            Οι Άγιοι, με τη Χάρη του Χριστού, είχαν διαλύσει όλες τις μηχανές και μεθοδείες του πονηρού. Μάλιστα, μερικοί Άγιοι είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε βλέποντας τους δαίμονες να κάνουν τόσο γελοία πράγματα, διασκέδαζαν!!![5]

Διάφοροι Άγιοι της Εκκλησίας μας είχαν δει φώτα ή και δίσκους μεταλλικούς, όπως ο Μ. Αντώνιος. Με αυτή την καθαρότητα της καρδιάς τους όμως, όπως και με την προσευχή, τα έτρεπαν αμέσως σε φυγή. Έτσι, πιστεύουμε ότι αν κάποιοι Άγιοι ήταν παρόντες σε μία σύγχρονη γνωστή περίπτωση εμφάνισης UFΟ (όχι σαν τα UFΟ που είναι απάτες, γήινα αντικείμενα κτλ.), τότε το «UFΟ» πού να τολμήσει να τους πλησιάσει; Θα εξαφανιζόταν αστραπιαία, «όπου φύγει φύγει», και δεν θα προλάβαινε καν να «ξεμυτίσει» κανένας «εξωγήινος» μέσα από το «UFΟ» αυτό. Το ψεύτικο φως του θα διαλυόταν από το αληθινό Φως της αύρας των Αγίων.

Ο Τίμιος Σταυρός, το ουράνια όπλο του κάθε πιστού, είναι η ζωοποιός δύναμη των θείων ενεργειών. Είναι η ενοποιός δύναμη όλης της κτίσης, γιατί ενώνει αρμονικά το οριζόντιο με το κάθετο (χώρος) και τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Η πυξίδα του Σταυρού προσανατολίζει πάντα σωστά και αδιάκοπα. Αντίθετα, η πυξίδα των παραφυσικών φαινομένων, με τις αλλοιώσεις του χωροχρόνου και τις άτακτες εμφανίσεις των UFΟ και άλλων πλασμάτων, τρελαίνεται, και καταποντίζεται κάθε αίσθηση σταθερότητας και ασφάλειας. Η βελόνα στο Χάος δεν είναι ποτέ σταθερή...

Δια του σταυρού νικήθηκε ο θάνατος και ήρθε η χαρά σε όλο τον κόσμο, γι' αυτό οι μισάνθρωπες και διασπαστικές «δυνάμεις» φρίττουν και τα σκοτεινά σχέδιά τους καταργούνται μπροστά στο σημείο του Σταυρού.

Σε διάφορους «αγαπημένους» τους τόπους («πύλες» κτλ.), ο σταυρός αναπαύει τον τόπο αυτό και τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι έπαιρναν σταυρούς από τα χέρια του Αγ. Θεοδώρου του Συκεώτη και όπου τους έμπηγαν στο χώμα, σταματούσαν θανατικά των ζώων, επιδρομές ακρίδων και σκαθαριών, ενέργειες πονηρών πνευμάτων κ.α.[6]

Ο Άγ. Kυπριανός, που ήταν ο πιο ξακουστός μάγος (3ος αι) στην Αντιόχεια, πριν εγκολπωθεί στην Εκκλησία, είχε στείλει τρεις ισχυρότατους δαίμονες - ακόμα και τον άρχοντα των δαιμόνων - για να βλάψουν την Αγ. Ιουστίνη. Και οι τρεις όμως γύρισαν άπρακτοι, γιατί έφριξαν μπροστά στο σημείο του σταυρού που πρόταξε με πίστη η Αγ. Ιουστίνη. Αυτή ήταν και η αιτία που ο Άγ, Kυπριανος μεταστράφηκε στο Xριστό. Αντιλήφθηκε την αδυναμία των δαιμόνων να επικρατήσουν στο ισχυρότατο σημείο του Σταυρού, που γίνεται από έναν αληθινά πιστό άνθρωπο.[7]

Προϋπόθεση όμως της χρήσης όλων των πνευματικών όπλων είναι το Μυστήριο του Βαπτίσματος. Παιδιά ασθενι­κά και κατάχλομα βαπτίζονται και αποκτούν την υγεία τους. Το βάπτισμα είναι η δεύτερη γέννηση, η πνευματική, γι' αυτό και λέγεται λουτρόν παλιγγενεσίας. Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι με το Bάπτισμα ο διάβολος βγαίνει από την καρδιά του ανθρώπου και την πολεμάει μετά μόνο απ' έξω. Μεγα­λειώδης είναι η συμβολή του Βαπτίσματος στην απόκρουση των δαιμονικών επιθέσεων.

Οι καλικάντζαροι και άλλα πλάσματα των λαϊκών παρα­δόσεων, «αλωνίζουν» το δωδεκαήμερο, τις μέρες που ο Χριστός Είναι αβάπτιστος. Σα φτάνουν τα Φώτα, η Βάπτιση του Κυρίου από τον Άγ. Ιωάννη τον Πρόδρομο, παίρνουν δρόμο και εξαφανίζονται.

Γιατί ένα αγαθό, άκακο πλάσμα να τρέμει τη μέρα των Φώτων, τους ιερείς, τον αγιασμό και το Σταυρό; Δεν μπορεί πια όλες αυτές οι παραδόσεις να προέρχονται από θρησκευτικές δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις.

Τη μέρα των Φώτων γιορτάζει το υδάτινο στοιχείο, το νερό, που αγιάζει το χώμα (τη γη) και τον αέρα. Γιορτάζει η Φύση, η δημιουργία και όλα τα πλάσματα σ' αυτή.

Τα υποχθόνια πλάσματα αντίθετα, δε φαίνεται να συνεορτάζουν. Οι νεράιδες, οι αιθερικές πτωτικές οντότητες του ύδατος (ποταμιών, λιμνών, πηγών), εμφανίζονται στο γήινο(πτωτικό) νερό. Το νερό αυτό μετά τη συντέλεια, στο μελλοντικό κόσμο του Φωτός, θα μεταμορφωθεί, όπως και όλη η υλική δημιουργία και δεν θα υπάρχει εκεί κανένα πνεύμα (αιθερικό ή ανθρώπινο) προσκολλημένο στον παλιό πτωτικό κόσμο. Στη συντέλεια, τα στοιχεία της φύσης θα διαλυθούν στη φωτιά, και η γη, όπως κι όλα πάνω σ' αυτήν, θα κατακαούν (Πέτρου Β' 3, 10). «Ο ουρανός και η γη κάποτε θα πάψουν να υπάρχουν, τα λόγια μου όμως ποτέ» (Λουκά 21,33) είχε πει ο Χριστός.

Είχε πει επίσης σ' εκείνη τη Σαμαρείτισσα, τη μετέπειτα Αγ. Φωτεινή, που πήγε να βγάλει νερό από το πηγάδι: «Όποιος πίνει απ' αυτό το νερό θα διψάσει πάλι, όποιος όμως πιει από το νερό που θα του δώσω εγώ δεν θα διψάσει ποτέ, αλλά το νερό που θα του δώσω θα γίνει μέσα του πηγή που θ' αναβλύζει νερό αιώνιας ζωής» (Ιωάννου 4,13 - 14).

Ο αγιασμός, όσο καιρό και αν μείνει μέσα σε ένα μπουκαλάκι, δε μυρίζει, δε χαλάει, ούτε σκουληκιάζει, όπως συμβαίνει στο απλό νερό, μετά από ένα χρονικό διάστημα. Όταν πέσει ο αγιασμός, το αθάνατο νερό, στους καλικάντζαρους ή σε άλλα «στοιχειά», τα κατακαίει (όπως και η προσευχή). Δε φταίει φυσικά ο αγιασμός, αλλά ο κακόβουλος ή πτωτικός χαρακτήρας των πλασμάτων αυτών.

Το ότι τα μέσα αντιμετώπισής τους είναι τα ίδια με αυτά των σκοτεινών πνευμάτων πρέπει να μας βάλει σε υποψίες. Οι χωρικοί θεωρούσαν ως πιο ισχυρό όπλο κατά των νεράιδων το σταυρό. Αν κάποιος περνούσε από ένα «νεραϊδότοπο» έπρεπε οπωσδήποτε να φοράει σταυρό και να λέει την ευχή «Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά», ή το «Πάτερ ημών», την προσευχή που προέρχεται από το ίδιο το στόμα του Χριστού. Πολύ αποτελεσματικοί θεωρούνται και οι «Χαιρετισμοί» της Παναγίας.

Τα πλάσματα αυτά εξαφανίζονται συνήθως μόλις λαλήσουν τα κοκόρια, σημαίνοντας την Ανατολή του ηλίου. Τα δημοτικά μας τραγούδια λένε, περιγράφοντας τον άχαρο Άδη, ότι «εκεί δεν κράζει πετεινός». Με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου διαλύονταν και οι συνάξεις των μάγων και μαγισσών, άτομα που ο κλειστός κύκλος τους απαρτιζόταν από άτομα αβάπτιστα και καρποί σεξουαλικών επαφών τη Σαρακοστή του Πάσχα.

Το (δεξιό) σημείο της Ανατολής, συμβολίζει τον Παράδεισο, τη ζωή και τον κόσμο του Πνεύματος. Από την Ανατολή θα φανεί ο Χριστός στη Δευτέρα Παρουσία Του (Ματθαίου 24,27) και θα καλύψει όλη την οικουμένη. Με την ανατολή του ηλίου, το φως διαχέεται στον τόπο.

 Ο Αποστόλος Πέτρος είχε αρνηθεί τρεις φορές τον Κύριο, κατά τη διάρκεια της νύχτας. Μόλις λάλησαν τα κοκόρια όμως, ξύπνησε από τον ψυχικό του λήθαργο και μετανόησε πικρά. Το φως της ανατολής έφερε και το φως στη διάνοια και στην καρδιά του.

Τα ιερά των ναών μας είναι πάντα στραμμένα προς την Ανατολή. Όταν προσευχόμαστε πρέπει να είμαστε στραμμένοι προς την Ανατολή, προς τη νοητή κατεύθυνση της Θείας Ύπαρξης και με «γυρισμένη την πλάτη» στα υποκριτικά, νεκρωτικά πνεύματα, που τόσο μας παραπλανούν με το φωτεινό εξωτερικό τους προσωπείο. Επίσης, όταν χτυπούν οι καμπάνες, οι παραδόσεις λένε ότι κάθε αρνητική επιρροή εξανεμίζεται.

Πολλοί αναζητούν τοποθεσίες με «θετική ενέργεια», «τόπους δύναμης» όπως λέγονται, ή «κομβικά σημεία». Η φύση διαθέτει άφθονες τοποθεσίες με ιδιαίτερη ψυχοσωματική ωφέλεια για τον άνθρωπο, ιαματικές πηγές, πυκνά δάση με καθαρό αέρα κ.τ.λ.). Η αναζήτηση αυτή, όχι σπά­νια, παρεκτρέπεται προς τον παγανισμό, τη λατρεία της κτίσης. Όμως, η λατρεία πρέπει ν' αποδίδεται πάντα και μόνο στον Κτίστη. Γι' αυτό και η συμμετοχή στη Θεία Λατρεία, ή, έστω και μία απλή προσευχή μέσα σ' ένα ξωκλήσι, δε μπορεί να συγκριθεί ως πνευματική ωφέλεια με τίποτα από τα προηγούμενα.

Πάρα πολλά μοναστήρια για παράδειγμα βλέπουμε ότι βρίσκονται σε τόπους πραγματικής φυσικής δύναμης. Η φυσική ενέργεια αυτού του τόπου (ηρεμία, γαλήνη) κατά κάποιον τρόπο μετασχηματίζεται από τους μοναχούς σε πνευματική και εξαγνίζεται, εξυψώνεται προς τα ουράνια. Και αυτό αποδεικνύεται από την παρουσία ακόμα και σύγχρονων Αγίων μοναχών (γέροντες Παϊσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος Τσαλίκης κτλ.), που έζησαν σε τέτοιες προνομιούχες περιοχές και έδωσαν όλο τους το είναι στο ν' απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο.

Οπότε λοιπόν δεν καταστρέφουν τους «τόπους δύναμης» τα Ιερά κτίσματα (εκκλησάκια, μοναστήρια κ.τ.λ.), αλλά αξιοποιούν πλήρως τα πλεονεκτήματα του εκάστοτε φυσικού χώρου, εξάλλου είναι ευδιάκριτο ότι «δένουν» υπέροχα μ' αυτόν.

Το φάρμακο λοιπόν, το αντίδοτο, είναι όλες οι Δυνάμεις του Καλού, της Αγ. Τριάδας, της Παναγίας, των Αγγέλων και των Αγίων, η επίκληση των οποίων αποτελεί συνδετικό κρίκο μ' αυτές και διώχνει κάθε ακάθαρτο πνεύμα, ιδιαίτερα αν γίνεται με αληθινή πίστη. Γνωρίζουμε και περιστατικό που μόλις ο μάρτυρας (Γιώργος Κ., Καλοκαίρι του 1987, Κορυδαλλός) επικαλέστηκε τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας κάνοντας το σταυρό του, κάποια «εξωγήινα» όντα που τον είχαν πλησιάσει απειλητικά - αφού είχαν κατεβεί από το σκάφος τους και τον είχαν παραλύσει - οπισθοχώρησαν άρον-άρον και εξαφανίστηκαν. Το αντίθετο συμβαίνει μ' αυτούς που βλασφημούν, που επικαλούνται τη δύναμη του εαυτού τους ή των αρνητικών πνευμάτων αντί για το Σωτήρα. Διαβάσατε πιο πριν (σελ. 142) για τα παθήματα δύο ναυτικών.

Στη Σκήτη του Αγ. Παντελεήμονος στο Άγιον Όρος ένας μοναχός, ο Ιωσήφ, χάνοντας για κάποιο λόγο την υπομονή του, είχε πει: «Άει στο δ..., διάβολε...». Παρουσιάστηκε τότε μπροστά του ο διάβολος με αγριωπή μορφή και του είπε: «Με φώναξες γέροντα, τι είναι, θέλεις τίποτα; εδώ είμαι εγώ, να σε βοηθήσω». Ο γέροντας έκανε το σταυρό του και έφυγε τρέχοντας, αλλά του έμεινε ο φόβος και μια αφηρημάδα στο μυαλό[8].

Στη Σάμο, οι παραδόσεις λένε ότι οι καλλισπουλήδες (καλικάντζαροι - λυκοκάντζαροι) «περιμένουν μ' ανοιχτό το στόμα να βλαστημήσει κάποιος για να ορμήσουν πάνω του και να τον φάνε. Τους κακούς ανθρώπους τους κυνηγούν οι καλικάντζαροι»[9].

Στη Ζάκυνθο ένας διαβάτης που βλαστήμησε πάρθηκε αμέσως από τις νεράιδες που περνούσαν από εκεί, κι έμεινε σακατεμένος[10].

            Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος (Ρωμαίους 6, 23). Έτσι η ανομία έλκει το χάος και τα ανθρωποκτόνα πνεύματα. Γι' αυτό οι άγιοι ή ήταν απρόσβλητοι ή εξολόθρευαν τα πνεύματα αυτά.

Τους Αγίους ανθρώπους δεν τους πειράζουν οι νεράιδες, γράφεται στις Παραδόσεις του Πολίτη (τόμος α΄, σελ. 318). Οι δύο τόμοι του Ν. Πολίτη βρίθουν από παραδόσεις και περιστατικά που φαίνεται ξεκάθαρα η αποτελεσματικότητα των θετικών δυνάμεων και ενεργειών, κόντρα στις δυνάμεις του σκότους.

Η πιο σίγουρη μέθοδος θεραπείας ανθρώπων που κατατρέχονται από μια δυσάρεστη παραφυσική εμπειρία, ήταν, είναι και θα είναι η λυτρωτική - καθαρτική επίδραση της Εκκλησίας. Είναι το αντίδοτο στις κρούσεις του αντιπάλου, είτε σε σωματικό, είτε σε ψυχικό επίπεδο. Οι ναοί, οι οίκοι του Θεού, τα μοναστήρια, τα ασκηταριά, το προσκύνημα θαυματουργών εικόνων και αγίων λειψάνων βοηθούν στον καθαρισμό του ανθρώπου από καθετί απάνθρωπο.

Αφθονούν οι περιπτώσεις ανθρώπων, που, από τη στιγμή που ξεκίνησαν μία Μυστηριακή κατά Χριστόν Ζωή, τα παραφυσικά φαινόμενα ελαττώθηκαν ή σταμάτησαν εξ ολοκλήρου να τους ενοχλούν.

Μία τέτοια περίπτωση είχε συμβεί πριν από, όχι πολλά χρόνια, έξω από τη Βέροια. «Εξωγήινα» όντα έρχονταν σε «επαφή» με τέσσερις επιστήμονες, με πολύ επώδυνο γι' αυτούς τρόπο και στον ψυχικό και στο σωματικό τομέα. Οι άνθρωποι αναζήτησαν τη βοήθεια της Εκκλησίας του Χριστού και των Μυστηρίων Της και απαλλάχθηκαν οριστικά από το μπελά που τους είχε βρει. Περισσότερες λεπτομέρειες δυστυχώς δε μπορούμε ν' αναφέρουμε, για ευνόητους και μη λόγους[α].

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα μάγια και για λοιπές κακοδαιμονίες, διαπίστωση που ενισχύει το ότι είναι κοινή η πηγή - προέλευση των παραπάνω αρνητικών φαινομένων.

Πάντως, τα άτομα που συμμετέχουν στα μυστήρια της Εκκλησίας, ακόμα κι' αν δεν τα βιώνουν σωστά, δεν βλέπουν UFΟ, δεν απαγάγονται από «εξωγήινους».

Θωρακίζονται λοιπόν με την ασπίδα του Υιού του Θεού και του Ανθρώπου και σ' αυτήν εξοστρακίζονται όλα τα εχθρικά βέλη.

Η συνειδητή συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας οδηγεί αναμφισβήτητα στην εσωτερική ανακαίνιση του αν­θρώπου, στη Ζωή, απομακρύνοντας τις μαγικές και φθοροποιητικές συμπεριφορές όλων των σατανικών όντων, που, είτε υποκρίνονται το Φως, είτε όχι, δεν παύουν ν' αποτελούν εκδηλώσεις αστάθειας, αμφιβολίας και αδιεξόδου.

Με τη μαγεία του ανεξήγητου και του Ψευδο - μυστηρίου, τα όντα αυτά κλειδαμπαρώνουν τους ερευνητές στο «εγώ» και τους αποσπούν από το «Εμείς», από τα αληθινά Μυστήρια, μέσω των οποίων γινόμαστε συν-Δημιουργοί, δηλαδή μετέχουμε - πραγματώνουμε τη θεία Αγάπη και Σοφία.

Ντυθείτε με την πανοπλία του Θεού, για να μπορέσετε ν' αντιμετωπίσετε τις μεθοδείες του διαβόλου (Εφεσίους 6, 11). Ο πραγματικός πιστός, ενωμένος με τον Θεό, αποκτά πνευματική πανοπλία που τον αναδεικνύει συνεχώς νικητή και γκρεμίζει τα εχθρικά οχυρά (Κορινθίους Β' 10, 4). Καθίσταται πλέον ένας Ιππότης του Χριστού.

Αν στο Χριστό, ο άρχων του κόσμου δεν είχε καμία εξουσία, το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους που είναι συντεταγμένοι μαζί Του. Κι έτσι ο Θεός της Ειρήνης θα συντρίψει το Σατανά και θα τον υποτάξει σ' αυτούς (Ρωμαίους 16,20).

Με την ταπείνωση και τις υπόλοιπες αρετές, ο άνθρωπος ελκύει τη Χάρη του Θεού και το φωτισμό του Αγ. Πνεύματος. Έτσι ξεσκεπάζονται στα μάτια του τα τεχνάσματα του πλάνου και ο άνθρωπος προσπερνά νικηφόρα τις επιθέσεις του. Τα Μυστήρια καθαρίζουν την όραση από την παραμορφωτική υποχθόνια φαντασία. Την επαναφέρουν και τη σταθεροποιούν στο φυσικό, στην επαφή με την αληθινή φυσική πραγματικότητα, αποκαθιστώντας την τάξη. Μία πραγματικότητα που μπορεί ν' ανήκει μεν στον πτωτικό κόσμο, δεν παύει όμως να είναι η φυσική, αυτή του θείου θελήματος, ενώ πολλές επιπλέον επιβαρύνσεις συμβαίνουν λόγω της δικής μας αποστασίας. Και βέβαια τα Μυστήρια, οι Ιερές Τελετές, μυσταγωγούν τους ανθρώπους - ανάλογα με το βαθμό της κάθαρσής τους - στο Άκτιστον Φως, την αιώνια πραγματικότητα. Και συνεισφέρουν στο να γευτούμε τους ανεξίτηλους καρπούς της επικοινωνίας με τους Αγίους και τους ειρηνικούς Αγγέλους στην Αιώνια Ζωή.

Η νηστεία, η ομαδική προσευχή και ειδικά η συμμετοχή, με την κατάλληλη προετοιμασία πάντα, στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, μέσω του οποίου λαμβάνουμε μέσα μας τον ουρανό, τον Παντοδύναμο και Άτρωτο Xριστό, αποθησαυρίζουν την πλήρη ανόρθωση των ανθρώπων - και την κατάπτωση των δαιμόνων.

Οι τελευταίοι είχαν αποκαλύψει κάποτε σ' έναν θεοσεβή άνθρωπο, τον Ιωάννη τον Βοστρηνό, ότι «αν φυλάγατε καλά αυτό που μεταλαμβάνετε, κανένας από μας δεν θα μπορούσε να κάνει κακό σε Χριστιανό»[11]. Αν δηλαδή δεν αλλοιώνουμε τη Θεία Κοινωνία με τα παραστρατήματά μας, τότε είμαστε απόλυτα προστατευμένοι.

«Αυτός που τρώει τη Σάρκα και πίνει το Αίμα μου, μένει σε Μένα και γω σ' αυτόν, και έχει Ζωή Αιώνια», είχε προμηνύσει ο Ιησούς, που πρόσφερε το Αίμα Του θυσία στους ανθρώπους (Ιωάννου 6,54 - 56).

Έχοντας μέσα μας το Xριστό, έχουμε συνείδηση, αυτοέλεγχο. Είμαστε το φως, ένα Φως που ακτινοβολεί γύρω μας και το σκοτάδι δε μπορεί να σκοτεινιάσει, να μαυρίσει το φως αυτό. Δεν έχει καμία εξουσία πάνω του. Αντίθετα, το Φως πέφτει στο σκοτάδι και το καταργεί, μαζί με τις αρνητικές φασματικές παραστάσεις του ασυνείδητου ή του υποκόσμου (εφιάλτες, στοιχειά, UFΟ κ.α.).

            Καθαρός ουρανός, αστραπές δε φοβάται, λέει μία παροιμία. Kι εμείς, αν είμαστε ενωμένοι με τον ουρανό και το Άπλετο Φως, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, ούτε αυτόν που έπεσε σαν αστραπή από τον ουρανό.

Μόνο με τη συμμετοχή στον Ορθόδοξο τρόπο ζωής θα μπορέσουμε να αποκρούσουμε τις τεχνολογικές παρεμβάσεις - είτε των «εξωγήινων», είτε των γήινων σκοτεινών εξουσιών - στη συνείδηση, στο νου, στα συναισθήματά μας και να τα διατηρήσουμε ατόφια και φυσικά, βαδίζοντας προς το «υπερφύσιν». Μόνο αυτή μας προστατεύει από τους ανεπαίσθητους αλλά θανατηφόρους νοητικούς ιούς. Σε προσωπικό επίπεδο, ένα ισχυρό αντίδοτο είναι η λεγόμενη νοερά, αδιάλειπτη προσευχή, η προσευχή της καρδιάς.[β]

            «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται», δίδασκε ο Ιησούς (Ματθαίου 5,8).

            Η καθαρή καρδιά εγγυάται την απομάκρυνση των εχθρών, ή, αν ο Θεός επιτρέψει να εμφανιστούν, εγγυάται τη διατήρηση της καθαρότητας της ψυχής. Ο Άγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος πιστεύει ότι οι ακάθαρτες φαντασίες είναι αποτέλεσμα κακών λογισμών, ακάθαρτης καρδιάς δηλαδή[12]. Mιας καρδιάς που με την αρνητική ποιότητά της συνδιαλέγεται πιο εύκολα με τις ανάλογες δυνάμεις και τις μαγνητίζει.

Γι' αυτό ο μοναχός έβλεπε ένα δαίμονα με μορφή αγριόγατας, επειδή το ανεξομόλογητο κακό που έκανε(ο φόνος) «βρώμιζε», «σκοτείνιαζε» την καρδιά του ή την «αύρα» του, αν θέλετε, κι έτσι ο δαίμονας εύρισκε τροφή, εύρισκε πρόσφορο έδαφος, και εμφανιζόταν.

Ο Άγ. Nικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει για την καρδιά: «Η καρδιά είναι το κέντρο όλων των αισθήσεών μας, κέντρο όχι μόνο φυσικό, αλλά κέντρο υπερφυσικό και κέντρο παραφυσικό»[13]. Η καρδιά είναι η ουσία της Ψυχής. Είναι όμως και τροφοδότης όλων των οργάνων του σώματος.

Θα κριθούμε σύμφωνα με την καθαρότητα της καρδιάς κι όχι με τη «σπιρτάδα» του εγκεφάλου μας. Γι' αυτό και ο Χριστός όταν ήρθε, μίλησε στην καρδιά του ανθρώπου, μίλησε για την αγάπη...

Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο

Δημιουργία αρχείου: 1-7-2006.

Τελευταία ενημέρωση: 29-11-2006.

Πάνω