Αφού γνωρίσαμε όλες τις παρενέργειες του φαινομένου των UFΟ, από τους ψυχοσωματικούς βανδαλισμούς των μαρτύρων μέχρι και τις παραθρησκευτικές και αντίχριστες προεκτάσεις του, προτείνουμε με επιφύλαξη μία εξήγηση ­ερμηνεία για το θέμα αυτό, που καλύπτει και άλλα παρόμοια «μυστήρια», αν και πιστεύουμε ότι ήδη έχετε ανακαλύψει διάσπαρτα σημεία - προπομπούς της εξήγησης αυτής. Ξεκινάμε λοιπόν...

Στο υποκεφάλαιο «οι υποχθόνιοι και η Kούφια Γη» θίξα­με το σοβαρό ενδεχόμενο να κατοικούν πεπτωκότα πνεύματα στον Κάτω Κόσμο.

Σε επόμενες σελίδες διαπιστώσαμε την ενέργεια κάποιας Διάνοιας να μας παρουσιάζει φωτεινά και πύρινα φαινόμενα.

Ίσως το κέντρο της Γης, ο «πυρήνας», να είναι η «πύλη» της (μιας) άλλης διάστασης, καθαρά πνευματικής, αφού και ο Σατανάς, η Αντι - Διάνοια που κατοικεί εκεί είναι πνεύμα. Και ίσως από τη ζοφερή αυτή διάσταση να «διακτινίζει» όλες τις μορφές του κακού, που πλήττουν τον «πάνω κόσμο» που ζούμε, είτε είναι τα είδωλα των κακών λογισμών και των παθών,[Ι] είτε τα είδωλα της φαντασίας και της διαστρέβλω­σης του νου, είτε τα είδωλα των πνευμάτων του σκότους. Αυτή είναι η έδρα της «περιοχής του κακού», για την οποία κάνουμε λόγο από την αρχή του βιβλίου και εκεί είναι οι ρίζες του αντίστοιχου «δένδρου», που τα κλαδιά του ταλαιπωρούν τον κόσμο μας.

Ο Δημιουργός βέβαια δεν είναι δυνατόν να έφτιαξε έναν τόπο καταχθόνιο, ή την κόλαση, αν θέλετε. Ο Θεός είναι φως και δεν υπάρχει σ' Αυτόν κανένα σκοτάδι (Ιωάννου .Α: 1, 5).

 

Είναι λοιπόν ένας «τόπος» αυτο-εξορίας πνευμάτων και ανθρώπινων ψυχών με αντίθετο φρόνημα, είναι ο χωρισμός του ανθρώπου από την Πηγή της Ζωής, λόγω της προαίρεσής του. Ακόμα κι έτσι όμως, δεν παύει να είναι μία πνευματική «περιοχή» αποκοπής και προδοσίας, μία κατάσταση «μη ύπαρξης», που όμως υφίσταται[1].

 

Οι Άγιοι Πατέρες μας πληροφορούν ότι κόλαση είναι το Φως που οι άπιστοι, λόγω της άρνησης, βιώνουν ως φωτιά και καίγονται. Ορισμένοι από τους Πατέρες, όπως ο Άγ. Αθανάσιος, μιλούν για τη φυλακή του Άδη, που βρίσκεται «υποκάτω όλης της γης και της θάλασσας»[2].

Μέσα στη Βίβλο, εντοπίζουμε χωρία που δείχνουν ότι πρόκειται για συγκεκριμένο πνευματικό, αλλά και με κάποιες υλικές «συντεταγμένες», «τόπο».

Ο Εωσφόρος ήθελε να γίνει όμοιος με τον Θεό στον ουρανό, «εις τον άδην όμως θέλεις καταβή, εις τα βάθη του λάκκου» (Ησαΐα 14,12 - 16). Με την Ανάστασή Του ο Θεάνθρωπος κατέβηκε στα κατώτερα μέρη της Γης (Έφεσίους 4,9), ή στην καρδιά της γης (Ματθαίου 12,40), την «έδρα» του Σατανά, όπου και τον νίκησε.

Στην Αποκάλυψη γίνεται μνεία για «δημιουργήματα» κάτω από τη γη (5, 13 καθώς και 5, 3), όπως επίσης άλλου γίνεται λόγος για τις καταχθόνιες δυνάμεις (προς Φιλιππησίους 2, 10).

Στην Αποκάλυψη επίσης γράφεται ότι «ο δράκος, ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού μετ' αυτού εβλήθησαν» (12,9).

Παρόμοια (Πέτρου Β', 2, 4) γράφεται ότι ο Θεός δεν λυπήθηκε τους αγγέλους που αμάρτησαν, αλλά τους έριξε στα ζοφερά τάρταρα, και τους παρέδωσε να φυλάσσονται ωσότου δικαστούν.

Οι δαίμονες που θέλουν να καταλάβουν την ψυχή του ανθρώπου χαρακτηρίζονται από τον Άγ. Διάδοχο Φωτικής «Ταρτάριοι Άρχοντες»[3].

Ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη προμηνύει ότι το θηρίο θα ανέβει από την άβυσσο (11,7) και αναλυτικότερα αναφέρει (9, 1 - 5): «Κι είδα ένα αστέρι να πέφτει από τον ουρανό στη Γη, του δόθηκε το κλειδί του πηγαδιού που οδηγεί στην άβυσσο. Το αστέρι άνοιξε το πηγάδι της αβύσσου απ' όπου βγήκε καπνός, σαν τον καπνό που βγάζει ένα αναμμένο καμίνι, ο ήλιος κι η ατμόσφαιρα σκοτείνιασαν από τον καπνό του πηγαδιού. Από τον καπνό βγήκαν ακρίδες πάνω στη γη, στις οποίες δόθηκε εξουσία σαν την εξουσία που έχουν οι σκορπιοί της γης. Τους δόθηκε η εντολή να μη βλάψουν ούτε χορτάρι, ούτε φυτό και δέντρο, παρά μόνο τους ανθρώπους εκείνους που δεν έχουν τη σφραγίδα του Θεού στα μέτωπά τους».

«Οι ακρίδες βασιλιά τους έχουν τον άγγελο της αβύσσου, το όνομά του είναι στα εβραϊκά Αβαδδών κι ελληνικά Απολλύων, δηλαδή Καταστροφέας» (9, 11 - 12).

Ξέχωρα από τα παραπάνω χωρία της Αγ. Γραφής, υπάρχουν και οράματα αγίων και μοναχών, οι οποίοι μεταφέρονται σε σκοτεινούς και κακόμορφους τόπους, υπόγεια σπήλαια και φυλακές κάτω από τη γη.[ΙΙ]

Το 1989 Ρώσοι επιστήμονες που είχαν κατεβάσει σε μεγάλο βάθος μέσα στη γη ειδικά μικρόφωνα, άκουσαν ουρλιαχτά και κραυγές, σα να άκουγαν πραγματικά φωνές από την κόλαση! Αναφέρθηκε επίσης ότι «... απαίσια πνεύματα μαύρα με μάτια γεμάτα κακία αναδύθηκαν μέσα από το άνοιγμα της γεώτρησης, και ουρλιάζοντας εξαφανίστηκαν»[4].

Στη διάσταση του Χάους, επικρατεί το... χάος! Σκέτη κόλαση. Δαιμονικοί, πεπτωκότες άγγελοι και ανθρώπινες ψυχές «Ιδίας ποιότητας» απαρτίζουν αυτό το κομφούζιο, σ' ένα πνευματικό επίπεδο με πολλές επιμέρους «διαστάσεις», που με κάποιον τρόπο «εφάπτονται στο χώρο» με τα κατώτερα στρώματα της γης.

Είναι ένας κόσμος αφιλόξενος, γεμάτος αστάθεια, αναταραχή, παραμόρφωση, το αντίθετο του ουρανού, όπου βασιλεύει η τάξη, η ειρήνη και η αρμονία και που βρίσκεται νοητά πάνω από το υλικό στερέωμα των άστρων και του σύμπαντος.

Γι' αυτό και η άβυσσος μας «στέλνει» συνεχώς διαφορετικά σε εμφάνιση «σκάφη» και όντα, είδωλα της συνεχώς αυτοκαταργούμενης πολυμορφίας του Χάους και της πτωτικής φαντασίας του ανθρώπινου εγκεφάλου.

Τα UFΟ που βλέπουν οι άνθρωποι στη σημερινή εποχή, είναι «φτιαγμένα» από διάφορα μέταλλα: αλουμίνιο, σίδηρο, χαλκό. Καμιά φορά μάλιστα λέγεται ότι αφήνουν και «απομεινάρια» στο έδαφος, τα οποία, μετά από αναλύσεις, βρίσκεται ότι αποτελούνται από διάφορα γήινα υλικά, συχνά δε από πυρίτιο. Πυρίτιο είναι το βασικό υλικό των μικρο­τσίπς, καθώς και του γυαλιού και των καθρεφτών.

Συνδυάζοντας τα υλικά αυτά, τη μυρωδιά θειαφιού, τις άλλες δυσωδίες, την πύρινη εμφάνιση και τα κύματα έντονης θερμότητας και ζέστης που εξαπολύουν, αναλογιζόμαστε, μήπως, τελικά, τα UFΟ έρχονται από... εκεί κάτω; Μήπως είναι και αυτά προοίμια του αιωνίου πυρός (της κόλασης) που αναφέρει ο Μέγας Αντώνιος; Μήπως είναι «κατασκευασμένα» με «υλικά» από τη φυλακή του Άδη;

Εκεί είναι η κάμινος του πυρός, ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων (Ματθαίου 13, 50), το σκότος το εξώτερον (Ματθαίου 22, 13), το πυρ το άσβεστον και ο σκώληξ ο ατελεύτητος (Μάρκου 9, 44), η γέεννα του πυρός (Ματθαίου5,22).

Ακόμα και τα ίδια τα δαιμόνια παρακάλεσαν το Χριστό να μην τα στείλει στην άβυσσο, κι Αυτός επέτρεψε και μπήκαν στα γουρούνια (Λουκά 8, 31 - 32).

Από τα θεία οράματα ανθρώπων που έχουν «ταξιδέψει» εκεί, μαθαίνουμε για πύρινες λίμνες από θειάφι και πίσσα και για ποτάμια που αναδύουν ανυπόφορη δυσωδία, όπως περιγράφει την κόλαση και ο Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης: «το πυρ το αιώνιο, η λίμνη που καίγεται και αναβράζει και είναι αναμεμιγμένη με θειάφι, ο τόπος κατάληξης των ασεβών και ειδωλολατρών»[5] (και Αποκάλυψη 21,8). Εκεί θα είναι και το τέλος του διαβόλου, του θηρίου και του Ψευδοπροφήτη του (Αποκάλυψη 19, 20 και 20, 10) .

Το στοιχείο της (καταχθόνιας) φωτιάς συνδέεται με το θειάφι. Το θειάφι είναι μάλλον η πιο συνηθισμένη μυρωδιά των ξένων και των «σκαφών» τους που έρχονται από τον «ουρανό», συχνά με πύρινη μορφή. Η μυρωδιά του θειαφιού σχετίζεται και με τους δράκους, που ξερνάνε φωτιά, καθώς και με άλλα πλάσματα και ανεξήγητα φαινόμενα.

Για τους Αρχαίους Έλληνες, το πλέον θλιβερό γεγονός για τον άνθρωπο είναι να εγκαταλείψει τον κόσμο αυτό, τον γεμάτο φως, τερπνότητα, κάλλος και συμμετρία και να κατέβει στο σκοτεινό Άδη και να υποταχθεί στην αδυσώπητη μοίρα του[6].

Αλλά και οι πιο πολλές περιγραφές των αρχαίων προγόνων μας για τον Άδη και τον χαώδη Κάτω Κόσμο του δε δια­φέρουν από τις αντίστοιχες των μεταγενέστερων μοναχών και Αγίων. Τρομεροί ανεμοστρόβιλοι σαρώνουν τα πάντα, τερατώδεις μορφές ξεπροβάλλουν, ενώ το «τοπίο» διαβαίνουν ποταμοί όπως οι Στυξ, Πυριφλεγέθων και Αχέρων.

Εκτός όμως από τον Άδη υπήρχαν κι άλλοι, νάνοι κυρίως, χθόνιοι θεοί, όπως οι Κάβειροι της Σαμοθράκης και οι Τελχίνες της Ρόδου, που ήταν μάγοι, τεχνίτες μεταλλουργοί και έφτιαξαν την τρίαινα του Ποσειδώνα. Παραδοσιακά, πολλοί χθόνιοι δαίμονες (νάνοι κτλ.) θεωρούνται επιδέξιοι στο ν' ανακαλύπτουν και να «δουλεύουν» τα μέταλλα. Όπως οι νάνοι «κόμπαλτς» που εργάζονταν στα ορυχεία της Γερμανίας το Μεσαίωνα – εξ ου και η ονομασία κοβάλτιο. Τον Άγ Θεόδωρο το Συκεώτη, εκτός από δαιμονιοφάγο, τον έλεγαν και «σιδηροφάγο».

Τεχνίτης μετάλλων ήταν και ο Ήφαιστος, ο θεός της υπόγειας φωτιάς. Ήταν κι αυτός νάνος, κρατούσε μία τρίαι­να και κούτσαινε (χαρακτηριστικά που ταιριάζουν με αυτά της μορφής του διαβόλου). Ακόμα και η θέση του θεού Άρη θεωρείται ότι βρισκόταν εκεί που ήταν και οι Τιτάνες: στα άδυτα βάθη του Ταρτάρου[7].

Θεός του Κάτω Κόσμου όμως ήταν και ο Πλούτωνας. Ήταν ο θεός των μετάλλων, των ορυκτών και των πολύτιμων λίθων και είχε τη δύναμη να πετάει πύρινους κεραυνούς.

Οι αρχαίοι θεοί του Κάτω Κόσμου ήταν μήπως αρχέτυπα της υποχθόνιας διάνοιας, που «κατασκευάζει» και «επαν­δρώνει» τα UFΟ από τον καυτό έσω κόσμο, στις σημερινές πλέον «απαιτήσεις» του συλλογικού ασυνείδητου;

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου είχαμε αναφέ­ρει ότι ορισμένα είδωλα και αγάλματα που έφτιαχναν οι αρχαίοι υπέκρυπταν πονηρά πνεύματα, λόγω της μαγείας του Ιερατείου και της ειδωλολατρίας του κόσμου. Και στα UFΟ όμως πρέπει να κρύβονται ανάλογα πνεύματα, αφού κι αυτά πλέον λατρεύονται στην εποχή μας, και μάλιστα από πολύ περισσότερους οπαδούς. Είναι δηλαδή σαν σύγχρονα είδωλα. Ο «αντικείμενος» (άλλη μία ονομασία του διαβόλου- Θεσ/κείς Β' 2, 4) έχει κάνει τα «ιπτάμενα αντικείμενα» αντικείμενα λατρείας. Και ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί «Ελληνο - λάτρεις», έχουν συνδέσει τις θεωρίες τους με τα UFΟ, λατρεύοντας τελικά κι αυτά, μαζί με τα είδωλα των αρχαίων θεών.

Εκτός από τη μεγάλη ποικιλία από «μηχανές» (UFΟ), ο «πολυμήχανος» μας «στέλνει» και συνεχώς διαφορετικά σε εμφάνιση όντα. Αν μετρηθούν δηλαδή οι μορφές όλων των «εξωγήινων» που έχουν ειδωθεί, θα εκπλαγούμε: Πρόκειται για εκατοντάδες διαφορετικά όντα (και «σκάφη»), με, πάνω κάτω, την ίδια συμπεριφορά, όπως έχουμε πει.

Στα ήρεμα και γαλήνια μάτια ορισμένων συνανθρώπων μας φαίνεται η ομορφιά και η σοφία του Πλάστη. Στα μάτια των «γκρίζων» «φαίνεται» η Άβυσσος, το Χάος...

Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι η σωματική κατασκευή πολλών «εξωγήινων» υποδηλώνει ότι προέρχονται από ένα σκοτεινό κόσμο[8].

Σε πολλές εικόνες της κόλασης, οι πεπτωκότες άγγελοι παρουσιάζονται κατάμαυροι, με κέρατα, γαμψά νύχια, λέπια και αγκάθια, όπως τα τέρατα, τα θηρία, οι δράκοντες, ορισμένοι «εξωγήινοι» και όλα τα υπόλοιπα παραφυσικά πλάσματα της νύχτας που «διακτινίζονται» στην επιφάνεια του πλανήτη μαζί με τη φωτιά της αβύσσου.

Η μυθολογία μας λέει ότι στα Τάρταρα κάθεται όλη τη μέρα η Νύχτα, κι όταν βραδιάζει, βγαίνει κι απλώνεται πάνω στη Γη.

Από αυτή την «περιοχή του κακού» η Υποχθόνια Διάνοια θέλει να διαταράξει την Τάξη, την Ενότητα, το μεγαλείο της Φύσης, τους φυσικούς νόμους, την αρμονία, στέλνοντας τα παραφυσικά φαινόμενα (το λέει και η λέξη: παρά φύσιν). Μεταφέρει λοιπόν τις αλλοιώσεις του χωροχρόνου, τις μετα­μορφώσεις των υποχθόνιων όντων και φώτων, τη δυσωδία της κόλασης και τις φωτιές στην επιφάνεια της Γης, διαταράσσοντας την ηρεμία και την ισορροπία. Τρελαίνονται τα όργανα και οι πυξίδες, σταματούν οι μηχανές των αυτοκινήτων, επηρεάζονται ηλεκτρονικά μηχανήματα, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, ως και πόρτες αυτοκινήτων![ΙΙΙ] Τα «διαστρε­βλωτικά» κύματα από το Χάος, γίνονται αντιληπτά ιδιαίτερα από τα κακόμοιρα τα ζώα, που «διαμαρτύρονται» σε κάθε «έφοδο» των κυμάτων αυτών στον πάνω κόσμο.

Παράλληλα, διαταράσσουν την ηρεμία πολλών ανθρώ­πων (όπως οι αλαφροΐσκιωτοι), ή τροφοδοτούν την αρρωστημένη μανία και την αλαζονεία των κυνηγών του παράδοξου, κατακρημνίζοντάς τους στα κατώτερα στρώματα της ψυχής.

Η σκοτεινή φύση και ο ηθικός ξεπεσμός των χαοτικών πνευμάτων αντικατοπτρίζεται στον τρόπο που εμφανίζονται και στην ψυχική επίδρασή τους στους μάρτυρες. Κουβαλούν την πτώση τους (αλαζονεία, έξαψη, μίσος) στον εδώ κόσμο, και κολλούν πάνω μας σα βδέλλες, για να μας τραβήξουν στην πτώση αυτή!

«Ζουν» σ' έναν αντι-κόσμο άϋλο, χωρίς χωροχρονικά δεδομένα και για να «μιλήσουν στη δική μας γλώσσα» και να μας παρασύρουν, επικαλούνται την ύλη και εμφανίζονται και με σκάφη.

Πολλοί μυστικιστές διαβεβαιώνουν ότι υπάρχει κάποια επικοινωνία ανάμεσα στην ψυχή και τη γη, δηλαδή στο χθόνιο πυρ και στην ανθρώπινη σκέψη. Οι δύο αυτές ενέργειες έχουν, κατά τη γνώμη τους, την ίδια υφή, και όταν εκπέμπουμε αρνητικές, δυσάρεστες, ανατρεπτικές σκέψεις εναρμονιζόμαστε με το Πνεύμα της Γης και πολλαπλασιάζουμε την ένταση των δυνάμεων του Κακού[9]. Εκείνο το τμήμα του υπόγειου κόσμου που ονομάζεται Χθων, πάντα συμβόλιζε τα απύθμενα βάθη του υποσυνείδητου. Μιας υπόγειας πνευματικής περιοχής κάτω από το συνειδητό[10].

Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι ενδογήινοι προκαλούν πολλά δεινά στην επιφάνεια του πλανήτη ή ότι συνεργάζονται με τα σκοτεινά «Νεοεποχίτικα» κέντρα εξουσίας του πλανήτη. Το Χάος, στη θεογονία του Ησίοδου (στ. 124) γέννησε τη Νύχτα, τη μαύρη θυγατέρα του, κι αυτή γέννησε το θάνατο, τον Θεό Ύπνο, το Γήρας κτλ.

Το ότι ο Σατανάς είναι και ο «άρχων του αέρος» ελλοχεύει και την πιθανότητα «συνεργασίας» των δύο τόπων που εδρεύει. Μπορεί να εμφανίζει UFΟ στον αέρα, σε ένα ψηλό σημείο του ουρανού, για να φαίνεται ότι προέρχονται από το έξω διάστημα, ενώ απλά  «διακτινίζονται» εκεί από τη διάσταση του σκότους. Άλλωστε, πολλά UFΟ εμφανίζονται ξαφνικά «στη μέση» του ουρανού, ίσως στις ενεργειακές ζώνες Van Allen, και εξαϋλώνονται και χάνονται πριν καν φτάσουν στο ανώτερο σημείο του. Και τα τελώνια όμως αρπάζουν τις αμαρτωλές ψυχές στον αέρα και τις κατεβάζουν στον Άδη. Επίσης, ο Βεελζεβούλ (Βάαλ) θεωρείται και άρχοντας της κόλασης, εκτός από άρχοντας του αέρα, ενώ ο μάγος ο Dr. Faust, ελευθέρωνε πνεύματα από τον Άδη και πέταγαν στον αέρα.

«Στάχτη στα μάτια» λοιπόν, σε εκατομμύρια ανθρώπους, που έγιναν μάρτυρες «εξωγήινης εισβολής»!