UFO – Ξένα όντα:

ΤΕΧΝΟΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

Γ΄ Μέρος: Οι θρησκευτικές προεκτάσεις του φαινομένου των UFO

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3^ο.

Ψυχολογική θεώρηση για τους UFO-μανείς και τους εραστές του "ανεξήγητου". Η θρησκευτική μετεξέλιξη της έρευνας

Α. Τα ψυχολογικά αίτια της ενασχόλησής τους

Κάποια άτομα που πιστεύουν στα UFΟ διακατέχονται από ένα ψυχολογικό κενό: αδυνατούν να σκεφτούν ότι ίσως είμαστε μόνοι στο σύμπαν, ή απομονωμένοι από άλλους ευφυείς πολιτισμούς. Αισθάνονται ένα είδος μοναξιάς που γεμίζει μόνο με την αποδοχή της ύπαρξης εξωγήινων. Εξωγήινων όμως που βρίσκονται πλάι μας ή και ανάμεσα μας, όχι μακριά.

Η ιδέα ότι κάποιοι τεχνολογικά ανώτεροι μας παρακολουθούν και μας προστατεύουν, ανακουφίζει αυτό το είδος ανασφάλειας που έχουν. Τους καλύπτει λοιπόν αυτή η ψευδαίσθηση. Αν π.χ. αποδεικνυόταν ότι σε απόσταση εκατό ετών φωτός από μας δεν υπάρχει ζωή, θα «έφευγε το έδαφος κάτω από τα πόδια τους»! Επαναπαύονται όμως στη «σίγουρη» ιδέα ότι «αποκλείεται να συμβαίνει αυτό».

Ίσως είναι λοιπόν κάποια ψυχο-διανοητικά πάθη και αδυναμίες των ανθρώπων, καθώς και λανθάνοντες εγωιστικοί παράγοντες που, συν τοις άλλοις, ωθούν τους οπαδούς των UFΟ και των παράδοξων φαινομένων ν' αφιερώνουν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής τους στα αμφιλεγομένα αυτά θέματα. Είναι και ερεθιστικό όμως ν' ασχολείται κάποιος μ' ένα θέμα «απαγορευμένο» όπως τα UFΟ, ένα θέμα που το γνωρίζουν λίγοι, ένα θέμα που «το καλύπτουν οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου», ένα θέμα διαφορετικό, που «σπάει το κατεστημένο». Οι ίδιοι θέλουν ν' αντιδρούν στο κατεστημένο, θέλουν να αισθάνονται διαφορετικοί, πρωτοποριακοί. Συχνά γίνονται συγγραφείς και επιδιώκουν, λόγω της δοξομανίας τους τη δημοσιότητα, να βρίσκονται διαρκώς στο προσκήνιο. Το αντίθετο μας διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες: την αφάνεια, την απλότητα, το ήρεμο μεγαλείο.

Εύκολα λοιπόν έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, αυτοθαυμάζονται και πιστεύουν ότι καταγίνονται με κάτι που ελάχιστοι τολμούν να θίξουν, ότι έχουν κατακτήσει τις «συμπαντικές αλήθειες», ότι είναι «και οι πρώτοι». Πέφτουν επομένως στο λάκκο της εωσφορικής υπερηφάνειας. Και επαναλαμβάνουμε συχνά το θέμα της υπερηφάνειας και του κομπασμού, γιατί πολύ δύσκολα τη συνειδητοποιεί κανείς και γιατί φυσικά είναι σκέτη καταστροφή για την ψυχή.

«Όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί κι όποιος τον ταπεινώνει θα υψωθεί» (Λουκά 18, 14). «Ο Θεός εναντιώνεται στους υπερήφανους, ενώ στους ταπεινούς δίνει χάρη» (Ιάκωβου 4, 7). «Ανώτερος απ' όλους είναι ο πιο ταπεινός» (Λουκά 9,48).

Ο Θεός λοιπόν έχει δύο κατοικίες, μία στους ουρανούς και μία άλλη στην ταπεινή και ευγνώμονα καρδιά[1]. Ο Υιος Του πάντα διακήρυττε ότι ποιεί το θέλημα, όχι το δικό Του, αλλά του Πατρός Του. Και απέδειξε έμπρακτα την ταπεινοφροσύνη Του πλένοντας τα πόδια των μαθητών Του, ακόμα και του προδότη Του, αλλά και κυρίως καταδεχόμενος να γίνει από Θεός άνθρωπος και να γνωρίσει τόσους εξευτελισμούς και τόσα μαρτύρια, που δε γνώρισαν ούτε στο ελάχιστο οι χειρότεροι άνθρωποι που πέρασαν από την ιστορία. Όταν μάλιστα τον αποκάλεσε κάποιος «Αγαθό Διδάσκαλο», Αυτός αποκρίθηκε: «Γιατί με λες αγαθό; Κανείς δεν είναι αγαθός, παρά μόνο ένας: ο Θεός» (Ματθ. 19, 17). Και συν τοις άλλοις, δέχτηκε να ονομαστεί υιός του Ανθρώπου. Ποιος; Ο ίδιος ο Θεός! Ο ίδιος ο Πλάστης!

Φωτεινό αστέρι ταπείνωσης και ο Άγ. Ιωάννης ο Βαπτιστής: «Δεν είμαι εγώ αυτός που περιμένετε. Αυτός έρχεται μετά από μένα και εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω ούτε το υπόδημα από τα πόδια Του» (Πράξεις Αποστόλων 13,25).

Η ταπείνωση, με την ενανθρώπηση του Θεού, άρχισε να φέγγει στον κόσμο, ανοίγοντας τις πύλες του Παραδείσου. Την κληρονόμησαν οι μαθητές και Απόστολοι του Κυρίου. Ο Απόστολος Παύλος στην προς Τιμόθεον Α' επιστολή του (1, 15) απολογείται: «Ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς και πρώτος ανάμεσα τους είμαι εγώ». Είχε πει επίσης ότι «εγώ είμαι ο τελευταίος ανάμεσα στους Αποστόλους. Δεν είμαι άξιος ούτε να αποκαλούμαι Απόστολος, γιατί καταδίωξα την Εκκλησία του Θεού» (Κορινθίους Α' 15,9).

Άγιοι της Εκκλησίας και σεβάσμιοι γέροντες δεν άφηναν υπερήφανους λογισμούς να κυριεύουν το νου και την καρδιά τους. Πίστευαν ότι είναι οι χειρότεροι άνθρωποι στον κόσμο. Έκτρωμα ανέβαζε τον εαυτό του ο ένας (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης), καραγκιόζη κατέβαζε τον εαυτό του ο άλλος (γέροντας Παϊσιος).

Η χωρίς διάκριση και έλεγχο περιέργεια οδηγεί συνήθως τον άνθρωπο στη μαγεία, στους «μελλοντολόγους», στο τσιγάρο, στα ναρκωτικά, η ίδια περιέργεια φαίνεται πως τον οδηγεί να ψάχνει μανιωδώς και ν' ασχολείται χωρίς φραγμούς με ανεξήγητα φαινόμενα όπως τα UFΟ. Γοητεύεται τόσο πολύ, που η ζωή του χωρίς αυτά του φαίνεται ανιαρή, κενή. Πολλοί θέλουν ν' ανακαλύψουν τα «μυστικά του κόσμου», και προσπαθούν να δώσουν λύσεις, απαντήσεις, αλλά δεν αναπαύονται ποτέ, ή νομίζουν ότι αναπαύονται, δίνοντας λόγω της υψηλοφροσύνης τους, κάποιες δικές τους απαντήσεις σε ο ,τι δεν αποδεικνύεται. Αισθάνονται ασφαλείς μόνο αν έχουν απάντηση για όλα. Ζουν όμως τις περισσότερες φορές μέσα σε μία ψευδαίσθηση, σε ψεύτικα και παραμυθένια σενάρια που έχουν κατασκευάσει οι ίδιοι και που τους χαρίζουν μια απίστευτη νοητική ηδονή. Στο χώρο της UFΟ-λογίας πολλοί προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους και τους άλλους ότι τα σενάρια και οι ιστορίες επιστημονικής φαντασίας που έχουν επινοήσει αποτελούν αλήθειες που διέπουν το σύμπαν και τις οποίες γνωρίζουν «πολύ λίγοι».

Οι οπαδοί των UFΟ αναλώνονται σε υπερβολές. Περνούν «από κόσκινο» το κάθε συμβάν, ώστε να βρουν κάποιο παραφυσικό μυστήριο και θεωρούν μυστήριο κάτι το φυσιολογικό. Αγαπούν ν' ανακαλύπτουν ένα παραφυσικό μυστήριο μέσα στα φυσικά φαινόμενα.

Όταν εξετάζουν ένα «ανεξήγητο» συμβάν, συχνά παρακάμπτουν τον δέοντα, ορθολογικό τρόπο έρευνας, εκβιάζοντας ν' αποκαλυφθεί το ποθούμενο μυστήριο. Κι αν ακόμα φαινομενικά ερευνούν με λογικό τρόπο, το μυαλό τους ήδη ταξιδεύει και ονειρεύεται την παραφυσική λύση – εξήγηση του «γρίφου» και αυτή τελικά υπερισχύει.

Πολλοί UFΟ-μανείς π.χ. είναι σίγουροι ότι κάποια στοιχεία και ενδείξεις του παρελθόντος (αρχαία τεχνολογία, βραχογραφίες κ.τλ.) οφείλονται ή αναφέρονται σε εξωγήινους πολιτισμούς. Η μανία για τα UFΟ επεκτείνεται και σε πωρωμένες αντιλήψεις για την προέλευσή τους. Άλλοι υποστηρίζουν ότι έρχονται από τις Πλειάδες και τον Ωρίωνα, άλλοι ότι έρχονται μέσα από τη γη, άλλοι ότι είναι οι Αρχαίοι Έλληνες που επιστρέφουν κτλ.

Η απάντηση όμως σε πολλά ερωτήματα, ακόμα και σε απλά ζητήματα της καθημερινής ζωής, έρχεται από εκεί που δεν την περιμένουμε. Στη σιγουριά αυτή ακριβώς έγκειται το εγωιστικό στοιχείο. Είναι 100% σίγουροι γι' αυτό που πιστεύουν. Κάνουν λοιπόν μία πωρωμένη διανοητικά ερεύνα. Μέσω των αναπόδεικτων θεωριών τους «πουλάνε» τον εαυτό τους στους άλλους.

Ένα πλήθος παρανοϊκών εξηγήσεων και θεωριών έχει εισβάλλει στο χώρο, αρκετοί από τούς ερευνητές - «δασκάλους» έχουν καταλήξει σε ψυχωτικές συμπεριφορές, σε μανία καταδίωξης και παρανοϊκή σχιζοφρένεια. Κάποιοι από αυτούς, στην Αμερική πιο πολύ, έχουν αυτοκτονήσει. Αλλά και οι «μαθητές», οι «αμύητοι» ερευνητές, ειδικότερα κάποια ευάλωτα ψυχολογικά άτομα, είναι σίγουρο ότι, διαβάζοντας όλες αυτές τις θεωρίες, έχουν διαταραχθεί ανεπανόρθωτα, ειδικά αν έχουν προσβληθεί από το «μικρόβιο» της μανίας και της πώρωσης. Οι θεωρίες αυτές ή δε λογαριάζουν καθόλου τη Θεία Υπόσταση και την ψυχή του ανθρώπου ή αν το κάνουν αυτό, περιστρέφονται γύρω από τις UFΌλογικές αιρετικές ομάδες, που διαστρεβλώνουν τα θέματα αυτά.

Ειδικά οι ερευνητές UFΟ κάνουν το λάθος και προσπερνούν την έρευνα στο χώρο των πνευμάτων - και ειδικά των εναέριων πνευμάτων, για τα οποία μιλούν όλοι σχεδόν οι λαοί και οι θρησκείες. Θεωρούν τους εαυτούς τους και τις ιδέες τους «υπεράνω των θρησκειών». Ξεκινούν την έρευνα με υλιστική προδιάθεση και προκατάληψη και χωρίς να έχουν διάκριση καλού - κακού.

Όταν μας οδηγεί ο Θεός, λέει ο Άγ. Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ, τότε τα φαντάσματα [φάσματα] της αλήθειας στα οποία μετασχηματίζεται το ψεύδος, διαχωρίζονται από την καθαρή αλήθεια, και τότε δίνεται στον αγωνιστή πρώτ' απ' όλα η ικανότητα πνευματικής αντιλήψεως των πνευμάτων και αποκαλύπτονται σ' αυτόν λεπτομερώς και με ακρίβεια οι ιδιότητες των πνευμάτων αυτων[2].

Στα περισσότερα λοιπόν ανεξήγητα φαινόμενα η λύση είναι οι εξωγήινοι ή κάθε μυστήριο που βολεύει τον καθένα, ανάλογα με την «ειδικότητά» του, αν και υπάρχουν χίλιες δύο άλλες εκδοχές. Και γεγονός είναι ότι υπάρχουν θεωρίες τόσο εύκαμπτες, που κάθε νέο στοιχείο προσαρμόζεται άνετα σ' αυτές και τις «επιβεβαιώνει». Διαστρεβλώνεται έτσι ο τρόπος σκέψης αυτών των ανθρώπων και, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, λειτουργούν σ' ένα εντελώς φανταστικό και «υπερβατικό» επίπεδο, οι UFΟ-μανείς νοιώθουν δέος στη σκέψη ότι μας επισκέπτονται όντα πολύ πιο προηγμένα από μας και δίνουν όλο τους το είναι στο ν' αποδείξουν ότι είναι αληθινά, παρασυρόμενοι από διάφορα πιστεύω που απέχουν πολύ από την πραγματικότητα και που τελικά καταλήγουν βλάσφημα, όπως θα δούμε αναλυτικά.

Σε παρόμοιο «λούκι» πέφτουν και απλοί μάρτυρες, ειδικά όσοι έχουν εμπειρία απαγωγής, που, χωρίς να έχουν καμία διάθεση να δημιουργήσουν μία λατρευτική ομάδα, καυχώνται ότι τους επισκέφθηκαν εξελιγμένα όντα από άλλους πλανήτες. Πιστεύουν ότι είναι εκλεκτοί, «τυχεροί», και το διαδίδουν. Επίσης, πολλοί μάρτυρες (όπως και ερευνητές) είναι άτομα που πάσχουν από αισθήματα κατωτερότητας και μειονεξίας, και προκείμενου ν' αποκτήσουν κύρος «βλέπουν» UFΟ. Έτσι, οι μεν «επαφικοί» Ιδρύουν οργανώσεις, φωτογραφίζονται για περιοδικά κτλ., οι δε UFΟ-λόγοι ερευνητές ευφραίνονται γιατί παίζουν το ρόλο του ψυχίατρου σ' αυτούς και γιατί ανανεώνεται η UFΟ-πελατεία τους.

Ο εγωισμός, η φιλαρέσκεια και ο φόβος ωθούν πολλούς από τούς μάρτυρες αυτούς στο ν' απορρίπτουν ότι τους έχουν επισκεφθεί αρνητικά πνεύματα (δαίμονες) ή ότι έχουν επιδράσει στο νου τους.

Το θεωρούν υποτιμητικό γι' αυτούς, να παραδεχτούν κάτι τέτοιο. Eκτίθενται. Δεν τυγχάνουν της αναγνώρισης των άλλων, αλλά και του εαυτού τους. Ενώ, αν μεταστρέψουν τους φανερά κακούς «εξωγήινους» σε καλούς, δικαιολογώντας με ποικίλους τρόπους την αρνητική συμπεριφορά αυτών των «εξωγήινων», αισθάνονται πιο αναπαυμένοι.

Μας επισκέπτονται λοιπόν και καλοί εξωγήινοι; Πώς είναι δυνατόν; Με ποιον ευκρινή τρόπο φαίνεται η καλοσύνη τους; Μήπως με τις απαγωγές; Θα’ λεγε κανείς ότι μερικοί UFΟ -λογοι έχουν εφεύρει μία καινούργια σημασία στη λέξη απαγωγή, μία σημασία με θετική έννοια. Ο Νέλσον Πατσέκο εξηγεί: «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί κάποιος να μελετά τις απαγωγές από ΑΤΙΑ και να εξακολουθεί να έχει αμφιβολίες για το αν αυτό που συμβαίνει είναι καλό ή κακό», αναφέροντας ως κύρια απόδειξη αυτής της θέσης, την περιφρόνηση της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου από τους «εξωγήινους», στις περιπτώσεις απαγωγών[3].

Αντίθετα, δεν είναι τόσο ευδιάκριτοι και πονηροί οι σκοποί τους; Είναι πραγματικά αντιδεοντολογικό να προσπαθούν ορισμένοι να βρουν από ποιον πλανήτη ή γαλαξία έχουν έρθει και να αδιαφορούν για τη στάση που δείχνουν σε κάθε περιστατικό οι ξένοι.

Όπως ανέφερε μία «επαφική» γυναίκα στην ερευνήτρια Jenny Randles, οι UFΌλογοι δεν της πρόσφεραν καμία απολύτως βοήθεια. Η ιδέα πως όλα αυτά τα πλάσματα μπορεί να προέρχονται από το Άλφα του Κενταύρου ή από το Σείριο, της ήταν αδιάφορη[4].

Πολλοί UFΟ-λόγοι προσπαθούν μέσα από κάθε περιστατικό να βρουν απεγνωσμένα τα στοιχεία εκείνα που θα «ταιριάξουν» στη δική τους θεωρία, κι έτσι δεν προσεγγίζουν ψυχικά τον μάρτυρα. Λόγω έλλειψης πνευματικής παιδείας, λόγω πάθους και εγωισμού; Η ουσία είναι ότι στρέφονται στις λεπτομέρειες και παραβλέπουν την ουσία, την αφετηρία και τον προορισμό της ζωής μας.

Όσοι μιλούν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τον παράγοντα Θεό - Πνεύμα, επιδιώκουν για τον εαυτό τους τη δόξα και τον έπαινο των άλλων (Ιωάννου 7, 18), ειδικά σε θέματα με έντονο το μεταφυσικό - υπερφυσικό στοιχείο, όπως η ύπαρξη εξωγήινης ζωής.

Μπορεί να διαθέτουν άφθαστες, επιστημονικές ή μη, γνώσεις, δεν διαθέτουν όμως τη θεϊκή γνώση. Τη γνώση του Μυστηρίου του Θεού Πατέρα και του Χριστού, στον οποίο βρίσκονται όλοι οι απόκρυφοι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης (προς Κολοσσαείς 2, 3). Η γνώση δίχως το θείο φωτισμό είναι καταστροφή, έλεγε ο γέροντας Παϊσιος[5].

Ο Απόστολος Παύλος μας συμβουλεύει: «Να προσέχετε καλά, μη σας παρασύρει κανείς με τους απατηλούς και κούφιους συλλογισμούς της ανθρώπινης σοφίας, όταν αυτοί βασίζονται σε ανθρώπινες παραδόσεις και στα στοιχεία του κόσμου, και εχθρεύονται τη διδασκαλία του Χριστού. (Κολοσσαείς 2, 8). «Δεν είναι άξιος αυτός που αυτοσυστήνεται, αλλά αυτός που τον συστήνει ο Κύριος» (Κορινθίους Β' 10, 18). Η αληθινή γνώση και σοφία φανερώνεται από το Θεό στα νήπια (στους ταπεινούς), σ' αυτούς που η καρδιά τους είναι καθαρή σαν του μικρού παιδιού, και όχι σε «σοφούς» και «συνετούς» (Λουκά 10,21).

 Μπορεί λοιπόν κάποιοι από τους σοφούς, ή τους επιστήμονες να έχουν υψηλή θέση, η δήθεν σοφία τους όμως δεν προέρχεται από τον ουρανό, είναι γήινη, κοσμική, δαιμονιώδης (Ιακώβου 3,15), με ημερομηνία λήξης. Η Αγ. Αικατερίνη (2ος – 3ος αι. μ.Χ.) είχε τεθεί αντιμέτωπη με εκατόν πενήντα μαζεμένους τέτοιους «σοφούς» και τους αποστόμωσε όλους με τα ουράνια επιχειρήματα που της χορήγησε το Άγ. Πνεύμα, μετατρέποντάς τους έτσι από σοφούς σε άσοφους «φιλόσοφους».

Όποιος λοιπόν ισχυρίζεται πως είναι σοφός και γνωστικός, ας το δείξει με τις καλές πράξεις του, με την πραότητα της σοφής ταπεινοφροσύνης (Ιακώβου 3,13).

Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο

Δημιουργία αρχείου: 31-1-2006.

Τελευταία ενημέρωση: 9-3-2006.

Πάνω