gigk1

Γ΄ Μέρος: Οι θρησκευτικές προεκτάσεις του φαινομένου των UFO

Η έξαρση των περιπτώσεων UFΟ στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα συνέπεσε με την εποχή του υλισμού, της βίας, της σεξουαλικής αποχαλίνωσης, της κατάρρευσης των ηθών και αξιών, της ανεξέλεγκτης τεχνολογίας, καθώς επίσης της έξαρσης της νέο - μαγείας, του νέο - αποκρυφισμού και όλων των αιρέσεων (ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται και οι λατρευτικές ομάδες UFΟ).

Η κατάσταση που επικρατεί στις σύγχρονες κοινωνίες και ειδικά στις μεγαλουπόλεις πάει να ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Οι υπολογιστές και τα μηχανήματα, που υπάρχουν για ν' απλοποιούν τη ζωή του ανθρώπου, έχουν γίνει ο ίδιος ο Θεός του.

Η τεχνολογία αυτή ξεπερνάει τα όρια και γίνεται αυτοσκοπός (η τεχνολογία για την τεχνολογία, και όχι για τον άνθρωπο ως Πνευματικό Ον). Απειλείται με εξαφάνιση η αυθεντική επαφή με τη φύση, τον άνθρωπο, τον Θεό. Και πώς να μην απειλείται, όταν ο τυπικός σημερινός άνθρωπος ξοδεύει τόσες ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του ή στο χαζοκούτι και αποξενώνεται εντελώς από τους συνανθρώπους του;

Αλλά, είπαμε... Όλα για την τεχνολογία... Όλα για την άνεση... Εξιδανικεύεται η τεχνολογία, οι «απεριόριστες δυνάμεις» του νου του ανθρώπου, που μπορεί πλέον με τα επιτεύγματα του να γίνει Θεός. Η γραμμή αυτή προωθείται και από πολλές παραθρησκευτικές ομάδες, όπως η Σαϊεντολογία (ΚΕΦΕ). Είναι η εξύμνηση της ισοθεϊας, του Εωσφορισμού και της αυτολατρείας, ότι μπορούμε δηλαδή να γίνουμε Θεοί από μόνοι μας με τα επιτεύγματα μας. Την αποφυγή της ισοθεϊας μας διδάσκει το πάθημα των πρωτοπλάστων, που θέλησαν να γευτούν τον απαγορευμένο καρπό, από το δέντρο της γνώσης, την οποία δεν είχαν εκ φύσης. Γίνεται όμως το κτίσμα να γίνει ίσο με τον Κτίστη;

Υπερεκτιμά λοιπόν σήμερα τις δυνατότητές του ο άνθρωπος. Φτάνει σε έσχατα σημεία αλαζονείας και κομπασμού. Εκλείπει το πιο βασικό δόγμα του Χριστιανισμού: Η ταπείνωση, που οδηγεί στην αληθινή ομοιότητα (ΟΧI ισοθεϊα) με το Θεό.

Για ποια ταπείνωση όμως μιλάμε όταν κάποτε, αν υπάρχουμε ως τότε, θα δίνουμε διαταγές στα μηχανήματα και θα πραγματοποιείται κάθε επιθυμία μας; Αυτά θα γίνουν το σύγχρονο «τζίνι» (δαιμόνιό) μας.

Η ουσιαστική χρησιμότητα των υπολογιστών και των μηχανημάτων θα είναι μηδαμινή, μπροστά στις ολέθριες προεκτάσεις που θα συνεπάγεται η υποδούλωση του ανθρώπου σ' αυτά. Φανταστείτε πόσες αρνητικές επιθυμίες του ανθρώπου θα παίρνουν σάρκα και οστά, ξέχωρα από το ότι ο άνθρωπος θα γίνεται όλο και περισσότερο άπληστος, τεμπέλης και φιλοτόμαρος. [1]

Ποιος θα δίνει μετά σημασία στα ηθικά διδάγματα του Χριστού, που υπόσχονται την Αιώνια Ζωή; Όλοι θα Τον περιγελούν, αφού κάθε τους επιθυμία θα γίνεται πραγματικότητα. Τι ανάγκη θα έχουν μετά από προσευχή ή από συμμετοχή στα Ζωοποιά Μυστήρια της Εκκλησίας π.χ.; Αυτά θα θεωρούνται πια «αναχρονιστικά».

Όλες οι αγνές παραδόσεις θα έχουν πεταχτεί στον «κάλαθο των αχρήστων», ελέω της νοοτροπίας που συμβαδίζει με την τεχνολογία αυτή. Έτσι είχαν προγραμματίσει την επιβολή τους στους Χριστιανούς οι Σοφοί της Σιών, το 1896. Διαβάζουμε λοιπόν στο 130 Πρωτοκολλο τους: «Θα σπρώχνουμε τα πνεύματα να εφευρίσκουν κάθε λογής φαντασίες, θεωρίες νέες και δήθεν προοδευτικές, γιατί υποτάξαμε αυτούς τούς βλακοχριστιανούς με πλήρη επιτυχία με τη λέξη «πρόοδος» [*].

Η ΥΠΕΡ - ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ (ΥΠΕΡ - ΓΝΩΣΗ) ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΗΣ, ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΨΥΧΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ.

Φαινομενικά είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μία εποχή γεμάτη ανέσεις. Παλαιότερα, πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα ζούσαν με στερήσεις και κακουχίες, παρ' όλα αυτά όμως δόξαζαν τον Πατέρα. Σήμερα, πολλοί είμαστε καλυμμένοι από υλικής πλευράς. Αντί να Τον ευχαριστούμε όμως, τον παρατάμε και αφοσιωνόμαστε στα υλικά αγαθά, που γίνονται τελικά ο δήμιός μας. Η αδιαφορία, η αχαριστία και η απληστία μας δεν έχουν όρια.

Είναι σα να θέλουμε να τρώμε χωρίς να προσφέρουμε, να παίρνουμε πάντα και να μη δίνουμε ποτέ. «Κολυμπάμε» μέσα στις ανέσεις και στις απολαύσεις. Κοιμόμαστε σε αναπαυτικά κρεβάτια, ρυθμίζουμε τη θερμοκρασία που θέλουμε να έχουμε στο χώρο μας, τα ψυγεία μας είναι γεμάτα, απολαμβάνουμε ποικίλα φαγητά, ποτά, καφέδες, ψώνια, διασκεδάσεις, ψυχαγωγίες, διακοπές, μουσική και τόσα άλλα. Και το ευχαριστώ μας ποιο είναι; Η αδιαφορία και ο εγκλωβισμός σ' όλες αυτές τις απολαύσεις;

Ποιος μας έχει προσφέρει όλα αυτά τα αγαθά; Ποιος, αλήθεια, έχει κάνει τα φαγητά νόστιμα; Από μόνα τους, θα πουν κάποιοι, είναι νόστιμα. Η εύκολη εξήγηση για όλα...

Και θεωρούμε φυσικό να έχουμε όλες αυτές τις ανέσεις «μέσα στα πόδια μας». Λησμονούμε ότι αν δεν υπήρχε Αυτός, δεν θα απολαμβάναμε τις χαρές της ζωής. Λησμονεί ο καθένας, ότι αυτή τη στιγμή που τρώει, πίνει και απολαμβάνει θα μπορούσε να μην υπήρχε στη ζωή, ή να ήταν τραυματισμένος σε κάποιο νοσοκομείο, ή να του «λάχαινε» να ζούσε σε μία τριτοκοσμική χώρα, χωρίς ίχνος από αυτές τις ανέσεις...

Όλοι μας, σε κάποια στιγμή της ζωής μας, έχουμε κινδυνεύσει, έστω και μία φορά, να αφήσουμε αυτόν τον κόσμο, είτε το γνωρίζουμε, είτε όχι, είτε από μία αρρώστια, είτε από ένα ατύχημα. Τη στιγμή εκείνη φαίνεται ότι χειρίστηκε την «κατάσταση» μία Ανώτερη Υπερφυσική Δύναμη, και έτσι συνεχίζουμε να είμαστε εν ζωή, για να κάνουμε κάποιο έργο. Αυτή την Δύναμη λοιπόν πρέπει να υπηρετούμε και να δοξάζουμε σ' όλη τη ζωή μας και όχι τον εαυτό μας.

Ο Παντοδύναμος Θεός μας αγαπά και μας γλιτώνει από πολλές συμφορές, άσχετα αν οι παραχωρήσεις Του στο κακό είναι αναπόφευκτες. Έχουμε μολύνει ανεπανόρθωτα τη γη και την ατμόσφαιρα, έχουμε αφανίσει διάφορα είδη του ζωικού βασιλείου, έχουμε καταστρέψει ένα σωρό δάση (όπως στον Αμαζόνιο και αλλού. Η τρύπα του όζοντος θα έπρεπε να μας είχε σακατέψει, όπως και οι υπόλοιπες τερατουργίες μας, αφού πάμε τόσο κόντρα στη Φύση. Κάποιος μας προστατεύει όμως. Κάποιος που έχει θωρακίσει τη γη μας με μία μυστηριώδη, θαυμαστή άμυνα, κάποιος που μας λυπάται και το τίμημα μένει απλήρωτο (ως πότε;).

Και εμείς; Επαναπαυόμαστε με το κακό που κυριαρχεί στην εποχή μας και στους φίλους μας, ή με το ότι θα... ξαναγεννηθούμε, αν δεν είμαστε τέλειοι. Ή λέμε «κανείς δεν είναι τέλειος». Όμως, αν όλοι οι άνθρωποι γύρω μας ήταν πραγματικά Άγιοι και φωτισμένοι, τότε δεν θα ξεδιπλωνόταν με τραγικό τρόπο η κλίση μας στο κακό; Πρέπει λοιπόν να οραματιζόμαστε το Τέλειο, να έχουμε σαν πρότυπο τον Ιησού Χριστό, για να αποδώσει καρπούς η προσπάθειά μας.

Προσπάθεια; Πόσοι κάνουν προσπάθεια; Πώς να κάνουν προσπάθεια και πνευματική άσκηση; Μπλεγμένοι μέσα στη δίνη του υλισμού και του υπερ-καταναλωτισμού, που είναι το επιστέγασμα της τεχνολογικής «προόδου» στην εποχή μας; Ακόμα και τις μέρες των γιορτών, αντί να λατρεύουμε το Θεό μας, λατρεύουμε ακόμα περισσότερο τον... εαυτό μας. Αντί να συμμετέχουμε στο κλίμα της πιο χαρούμενης πνευματικής γιορτής της ανθρωπότητας, των Χριστουγέννων, ή της Ανάστασης, συμμετέχουμε στο γενικό κλίμα του καθισιού (σωματικού και πνευματικού, στα ξέφρενα φαγοπότια και στις διασκεδάσεις, πολιορκώντας παράλληλα και τα πάσης φύσεως καταστήματα. Ο «πολιτισμός» συνιστά τη χοντροειδή υποτίμηση της ψυχής...

Να λοιπόν ποια είναι σήμερα η κατάντια μας: τα πάθη, οι απολαύσεις και το χρήμα θεωρούνται πρόοδος. Η ηθική, η ευλάβεια, η αυτάρκεια και η εγκράτεια θεωρούνται οπισθοδρομικές. Πλήρης διαστρέβλωση δηλαδή της φύσης του ανθρώπου. Όλα πια έχουν ισοπεδωθεί Δεν υπάρχει κάποιο στήριγμα. Δεν υπάρχει κάποιος σκοπός. Ο άνθρωπος αγνοεί το βαθύτερο νόημα της ζωής. Λες και φτιαχτήκαμε για να πεθάνουμε!

Δεν έχει επίσης ο άνθρωπος ένοχές και τύψεις. Δεν κάνει αυτοκριτική. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχει και ήσυχη τη συνείδησή του λέγοντας «εγώ τον εαυτό μου κοιτάω, δεν πειράζω κανέναν». Στεναχωρεί όμως τον Δωρητή της Ζωής που θέλει να μας βλέπει να προοδεύουμε, να προσφέρουμε και εμείς αγάπη, όχι μόνο Αυτός.

Ψέμα είναι και η (πονηρή) απόκρυψη της αλήθειας. Έγκλημα είναι και η άρνηση μιας «χείρας βοηθείας» σε συνάνθρωπο μας που κινδυνεύει. Έτσι και η αδιαφορία γι' Αυτόν είναι έγκλημα.

Και αν το καλοεξετάσει κανείς, η ζωή του σύγχρονου ανθρώπου δεν διαφέρει σε τίποτα από τη ζωή των ζώων, που κι αυτά τρώνε, πίνουν, κοιμούνται, γονιμοποιούν, και μία μέρα πεθαίνουν. Αυτή είναι η σύγχρονη, όχι μόνο αθεΐα, αλλά και έμμεση λατρεία των ειδώλων για το σημερινό αποχαυνωμένο, αποκτηνωμένο άνθρωπο (λατρεία της ύλης, της τεχνολογίας και φυσικά του εαυτούλη του).

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και πιο άπληστοι σε υλικά αγαθά (και φτωχότεροι στα πνευματικά αγαθά), ενώ οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και περισσότερο ζηλόφθονες και απελπισμένοι.

Παρασύρονται πολλοί και ζηλεύουν τι; Την άκρως υλιστική, καταχρηστική ζωή των άλλων, τις περιουσίες τους, τη θέση τους, τις αυτοκαταστροφικές απολαύσεις τους, τις «κατακτήσεις» τους;

Και προσπαθούν να τους μιμηθούν, τη στιγμή που όλα αυτά τελικά θα γίνουν η ταφόπλακά τους; Δυστυχώς, ναι, ταφόπλακα, γιατί τη μέρα της κρίσης οι πρώτοι θα γίνουν τελευταίοι και οι τελευταίοι πρώτοι (κατά Ματθαίον 19, 30). Και όχι προσωρινά... για πάντα. Ο Χριστός ήρθε σα ζητιάνος, γιος ξυλουργού, όχι σα μεγιστάνας. Και αυτοί που Τον επιζητούν, δε θα στερηθούν κανένα αγαθό στη Μέλλουσα Ζωή.

Για τους γήινους εχθρούς (κλέφτες, δολοφόνους κτλ), οι πλούσιοι είναι εφοδιασμένοι με υπέρ - τεχνολογικά συστήματα προστασίας, συναγερμούς, όπλα, καλογυμνασμένα σκυλιά, φύλακες και πορτιέρηδες, ώστε να τους αποκρούουν. Για τούς πνευματικούς όμως εχθρούς, τι κάνουν; Απλά τους αφήνουν και αλωνίζουν μέσα στο νου και στην καρδιά τους, με την επώδυνη προσκόλλησή τους στην ύλη.

Στην αιωνιότητα δεν θα έχουμε ούτε όπλα, ούτε σκυλιά, ούτε μπράβους. Εκεί θ' αποκαλυφθούν όλες οι πράξεις και οι προσκολλήσεις μας. Τίποτα δεν θα είναι κρυφό. Ας γυρίσουμε λοιπόν το κουμπί στο Χριστό, όπως έλεγε ο αείμνηστος γέροντας Παϊσιος[i]. Αυτή είναι η πραγματική, παντοτινή ασφάλεια και όχι μόνο η πρόσκαιρη.

Ο σωστός Χριστιανός δεν έχει άγχος, νεύρα, πάθη, εξαρτήσεις, ανασφάλειες, έμμονες ιδέες, κατάθλιψη, άσκοπες και υπέρμετρες στεναχώριες, αντιμετωπίζει με υπομονή τις δυσκολίες της ζωής, δε φοβάται τις αρρώστιες, το θάνατο.

Αντίθετα, αυτός που «κολυμπά» στη μπανιέρα με το χρήμα, που έχει δύο κινητά, τρία ακίνητα κι αλλά τόσα αυτοκίνητα, αλλά δεν πιστεύει στο Θεό, αν και φαίνεται ευτυχισμένος και «γεμάτος», στην ουσία υποφέρει από τις έννοιες του και από τη μη πραγματοποίηση πολλών επιθυμιών του. Υποφέρει λόγω της έλλειψης μιας σταθερής βάσης, πάνω στην οποία θα χτίσει το οικοδόμημα της προσωπικότητας και της ζωής του. Ο συναισθηματικός του κόσμος ταλαντεύεται και αναταράσσεται, σαν τα κύματα της θάλασσας, που ο αέρας τα πάει μία από δω και μία από κει. Αρνητικά και θετικά συναισθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο, χωρίς έλεγχο, χωρίς ειρμό. Υποκύπτει διαρκώς στις «ανάγκες» του για ξέσπασμα και εκτόνωση. Τα αποτελέσματα ενός άστατου - ασταθούς τρόπου ζωής δεν γίνονται πάντα φανερά. Η ψυχή του ανθρώπου αυτού το ξέρει...

Άλλες φορές όμως, η προσκόλληση στα υλικά αγαθά, στα πάθη, στις υλικές απολαύσεις και στο ορμητικό ρεύμα του χειμάρρου της τεχνολογικής εποχής μας, στοιχίζει και στο υλικό πεδίο, πλην του πνευματικού. Η υποταγή στο πάθος της λαιμαργίας φέρνει το πάχος, οι πολυγαμικοί και οι ναρκομανείς προσβάλλονται στατιστικά πιο πολύ από AIDS και άλλες ασθένειες, όσοι παθιάζονται με την ταχύτητα σκοτώνονται, όσες γυναίκες επιλέγουν την έκτρωση «παίζουν κορώνα-γράμματα» με την μελλοντική δυνατότητα τεκνοποίησής τους και τόσα άλλα παραδείγματα.

Υπηρετεί λοιπόν ο σύγχρονος άνθρωπος το προσωρινό, το φθαρτό, όπως τα ρολόγια που κάνουν τικ – τακ. Κάποτε όμως θα σταματήσουν να κάνουν τικ - τακ... Μαζί με τα ρολόγια θα σταματήσουν να «λειτουργούν» και οι άνθρωποι που υπηρέτησαν τα ρολόγια αυτά (δηλ. την ύλη και τη σάρκα), οδηγούμενοι στην αιώνια απομάκρυνση από το Λυτρωτικό Φως του Αόρατου Φωτοδότη. Κι αυτό, γιατί θα έχουν υποδουλωθεί στον άρχοντα του αιώνος (του πρόσκαιρου χρόνου) και του κόσμου τούτου (του κοσμικού φρονήματος). Ο πλούσιος θα αφανιστεί στις επιχειρήσεις του (Ιακώβου 1, 11), γιατί είναι πολύ δύσκολο ένας πλούσιος να εισέλθει στη Βασιλεία των ουρανών (Ματθαίου 19,23).

Τα λόγια του Ιησού πρέπει να μας συνεφέρουν: «Προσέξτε καλά τούς εαυτούς σας. Μην παραδοθείτε στην κραιπάλη, στη μέθη και στις βιοτικές ανάγκες γιατί θα σας αιφνιδιάσει η μέρα εκείνη (της κρίσης») (κατά Λουκά 21,34).[2] Ο περισσότερος κόσμος γύρω μας παραδίδεται... Όμως, είναι στενή η πύλη της Σωτηρίας (Ματθαίου 7,13 - 14), δεν είναι «μπάτε σκύλοι αλέστε».

Οι Άγιοι Πατέρες δίδασκαν ότι όποιος ζει μέσα σε ανέσεις, απολαύσεις και στην καλοπέραση, είναι αδύνατο να επιστρέψει στην ουράνια Πατρίδα. Ο γέροντας Παϊσιος έλεγε: «Όσοι αναπαύονται μέσα στον υλικό κόσμο και δεν ανησυχούν για τη σωτηρία της ψυχής τους, μοιάζουν με τα ανόητα πουλάκια που δεν θορυβούν μέσα στο αυγό, για να σπάσουν το τσόφλι, να βγουν έξω να χαρούν τον ήλιο - το ουράνιο πέταγμα στην παραδεισένια ζωή -, αλλά παραμένουν ακίνητα και πεθαίνουν μέσα στο τσόφλι του αυγού»[ii].

Πρέπει λοιπόν να τρανταχτούμε, ν' ανασυγκροτηθούμε, ν' αναθεωρήσουμε τη ζωή και το σκοπό της, γιατί έχουμε δει τη ζωή πολύ «στην πλάκα». Ο Θεός είναι φιλάνθρωπος. Εμείς είμαστε φιλόθεοι; Οραματιζόμαστε τη Λύτρωση, το Νόημα της Ζωής, που είναι κοινό για τους ανθρώπους όλης της Γης, είτε αυτοί ζουν στην Αιθιοπία, είτε στη Σιβηρία, είτε στην Αμερική; Έχουμε το φρόνημα του Πνεύματος, δηλαδή τη ζωή, ή έχουμε το φρόνημα της σαρκός, δηλαδή το θάνατο (προς Ρωμαίους 8, 6);

Μία επιγραφή στη Μονή του Αγ. Παύλου στο Άγ. Ορος λέει: «Αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις». Αν δηλαδή νεκρώσεις τα πάθη και τα ελαττώματα σου, τότε θα συμμετέχεις στην αθανασία της ψυχής μαζί με το Λυτρωτή.

Πρέπει να στοχεύουμε λοιπόν σ' αυτά που δε φαίνονται και είναι αιώνια, και όχι σ' αυτά που φαίνονται και είναι προσωρινά (προς Κορινθίους Β' 4, 18).

Τι ψυχή θα παραδώσουμε, όπως λέει και ο λαός; Αυτό είναι που μετράει. Τα καλά και συμφέροντα των ψυχών μας προέχουν και όχι των σωμάτων μας. Γιατί τα σώματα μας γερνάνε και πεθαίνουν, η ψυχή μας όμως δε φθείρεται.

Τι ωφελεί λοιπόν να κερδίσουμε τα πάντα (πλούτη και δόξα, όπως είχε τάξει ο διάβολος στο Χριστό) και να χάσουμε την Ψυχή μας; (Ματθαίου 16,26).

Τελικά οι «τυχεροί», οι υποταγμένοι στον «πολιτισμό» άνθρωποι, θα είναι οι πιο χαμένοι. Γιατί αφοσιώνονται πιο εύκολα στην ύλη, αντί στο ΠΝΕΥΜΑ. Γιατί ξεχνούν ότι όλες οι ανακαλύψεις και τα μηχανήματα που μας περιστοιχίζουν αποτελούνται από όλη φθαρτή και πρόσκαιρη, ενώ το ΑΙΩΝΙΟ ΠΝΕΥΜΑ φτιάχνει και αποτελείται από ανάλογες, άφθαρτες ψυχές - πνεύματα.

Η γεμάτη επίδειξη και κενότητα ζωή πολλών σημερινών ανθρώπων ταιριάζει με τη γεμάτη επίδειξη συμπεριφορά των UFΟ στους ουρανούς[3].

Τα UFΟ και οι εξωγήινοι, με την «προηγμένη τεχνολογία» τους βαδίζουν χέρι-χέρι με τον απάνθρωπο αυτό τρόπο ζωής, με το υλιστικό υπόβαθρο, που προωθείται συνεχώς και από το κίνημα της «Νέας Εποχής», όπως θα δούμε. Βαδίζουν χέρι-χέρι με τη σύγχρονη Ιδεολογία της υπέρμετρης και αλόγιστης χρήσης της τεχνολογίας. Μέσω των UFΟ θεοποιείται η τεχνολογία και τα παράγωγά της (η ύλη). θεοποιούνται οι εξωγήινοι, που εκπροσωπούν την τεχνολογία, τη γνώση, τη διανόηση και τις «απεριόριστες δυνάμεις. του νου» και το παραπέταμα των παραδόσεων.

Η αυξανόμενη ελκυστικότητα των θεμάτων επιστημονικής φαντασίας στο σύγχρονο κόσμο είναι άμεση αντανάκλαση της απώλειας των παραδοσιακών θρησκευτικών αξιών. Ο κόσμος της επιστημονικής φαντασίας είναι τελείως υλιστικός, παρ' ότι συχνά έχει «μυστικιστικές» προεκτάσεις αποκρυφιστικού ή ανατολικού χαρακτήρα. Ο «Θεός», αν αναφέρεται καθόλου, είναι μία κενή και απρόσωπη δύναμη, όχι ένα προσωπικό ον. Αν και εμφανίζεται ως επιστημονική και όχι θρησκευτική, η λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας είναι στην πραγματικότητα ένας βασικός διασπορέας (σε κοσμική μορφή) της «νέας θρησκευτικής συνειδητότητας», η οποία σαρώνει το ανθρώπινο γένος καθώς ο Χριστιανισμός υποχωρεί, τόνιζε ο Αμερικανός Ορθόδοξος Ιερομόναχος Σεραφείμ Ρόουζ (1934-1982) (φωτο)[iii].

Το σκεπτικό των υπερ - ηρώων και ειδικά των διαστημικών ηρώων, με τους οποίους μαγεύονται τα παιδιά, είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να γίνει υπεράνθρωπος (Θεός). Πολλά παιδιά ταυτίζονται μ' όλους αυτούς τους ήρωες, με όλες τις αρνητικές συνέπειες στο χαρακτήρα τους...

Οι «επαφικοί» και οι UFΟμανείς γοητεύονται από την τεχνολογία. Το ίδιο και οι λατρευτικές ομάδες UFΟ, που επίσης έχουν την «ευλογία» της «Νέας Εποχής» (λεπτομέρειες στη συνέχεια). Η «Υπέρτατη Πηγή», εκείνη η UFΟ λατρευτική ομάδα 39 μέλη της οποίας αυτοκτόνησαν το Μάρτιο του '97, ήταν επιχειρηματίες στους υπολογιστές και φανατικοί χρήστες τους. Είχαν «παράθυρα» και στο Internet, ψαρεύοντας από εκεί πολλούς οπαδούς. Μέσω Internet μάλιστα έκλεισαν «ραντεβού» με το υποτιθέμενο σκάφος των εξωγήινων που συνόδευε, όπως πίστευαν, τον κομήτη Hale -Βοpp, ο οποίος εκείνες τις μέρες πλησίασε στη Γη.

Πολλές αιρέσεις UFΟ-λατρικού τύπου έχουν ξεφυτρώσει στις ΗΠΑ, όπου παρουσιάζεται και το 50% των «ξένων όντων» σ' όλη τη Γη (είναι σύμπτωση αυτό ;)

ΗΠΑ: η χώρα - σύμβολο του υλισμού, η χώρα των μεταλλαγμένων τροφών και των τεχνολογικών – ηλεκτρονικών ακροτήτων, δένει απόλυτα με το στόχο των UFΟ να καταπιαστεί ο σύγχρονος άνθρωπος με τον υπερβατικό κόσμο της τεχνολογίας και του υλισμού.

Εδώ αξίζει να εκφράσουμε τις υποψίες μας ότι ένα μέρος αυτής της προπαγάνδας για τα UFΟ ίσως γίνεται σκόπιμα από τούς Αμερικανούς, για να προσθέτουν ακόμα μεγαλύτερο δέος στην όλη υπερτεχνολογική εικόνα που επιδιώκουν να «εξάγουν». Διαδίδουν λοιπόν ιστορίες για συνεργασία με εξωγήινους (στους εναλλακτικούς κύκλους βέβαια) και γενικώς παρουσιάζονται ως οι «εκλεκτοί» των εξωγήινων, πετυχαίνοντας έτσι τους σκοπούς τους. Μπορεί δηλαδή αρκετές από τις «εμφανίσεις των διαστημανθρώπων» εκεί να είναι ψεύτικες και να προωθούνται σκόπιμα, για τον παραπάνω αλλά και για άλλους λόγους για τους οποίους θα μιλήσουμε πιο κάτω.

Οι μυστικές υπηρεσίες και οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και άλλων χωρών, σίγουρα έχουν αντιληφθεί τόσα χρόνια ότι υπάρχουν κάποιες μυστηριώδεις απειλητικές δυνάμεις που κινούν τα UFΟ, καθώς και άλλα παραφυσικά φαινομένα. Μάλλον όμως ούτε οι ίδιοι καν δεν έχουν καταλάβει τι δυνάμεις είναι αυτές. Λόγω της αγνοίας τους, αλλά και για λόγους γοήτρου και ισχύος, αποκρύπτουν από το κοινό ότι κάτι συμβαίνει. Το μυαλό κάποιων ερευνητών όμως, επειδή υπάρχει αυτή η απόκρυψη, «τρέχει» πολύ μακριά και νομίζουν ότι οι κρυφές δυνάμεις είναι εξωγήινης (υλικής) προέλευσης και ότι οι «ισχυροί» ξέρουν πάρα πολλά!

[1] Βλέπε κακή χρήση του Internet, που δυστυχώς υπερισχύει της καλής χρήσης.

[2] Και, δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι εντελώς ανυποψίαστοι για το τι θα συμβεί τη συνταρακτική στιγμή της κρίσης από το Θεό και για την αιωνιότητα που θ' ακολουθήσει. Βλέπε επίσης: Προς Κορινθίους Β' (5, 10), προς Εβραίους (9,27-28), Ιωάννη (5,24-29) και Ιωάννη Α' (2, 1517).

[3] Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την εξωτερική εικόνα των UFΟ με κάποια πολυτελή, χλιδάτα αυτοκίνητα που αστράφτουν, τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα κ.τ.λ. Όπως οι υλιστές «ξετρελαίνονται» για τα αυτοκίνητα αυτά, έτσι και οι UFΟ-μανείς για τα UFΟ!

[i] Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Α', Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο, Ι. Ησυχ. Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσ/νίκης, 2001, σελ. 201.

[ii] Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Διδαχές γερόντων, 1996, σελ. 148-149.

[iii] Ιερομ. Seraphim Rοse, Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος, εκδ. Εγρήγορση, σελ. 112 και 117. Η φωτογραφία στη σελ. 272 είναι από το βιβλίο, Η αποκάλυψη του Θεού στην ανθρώπινη καρδιά, εκδ. Εγρήγορση.

^[*] Σημείωση του αντιγραφέα: Αντίθετα με ό,τι νομίζουν οι περισσότεροι αναγνώστες των "Πρωτοκόλων των σοφών της Σιών", το βιβλίο αυτό είναι ένα πλαστογράφημα που κατασκευάστηκε στη Ρωσία για την Οχράνα (Okhrana, μυστική αστυνομία), που κατηγορεί τους Εβραίους για τα δεινά της χώρας. Τυπώθηκε αρχικά εν κρυπτώ το 1897 και δημοσιοποιήθηκε το 1905. Έχει αντιγραφεί από ένα μυθιστόρημα του 19ου αιώνα του Hermann Goedsche (Biarritz, 1868), και ισχυρίζεται ότι μια μυστική εβραϊκή φατρία συνωμοτεί για να εξουσιάσει τον κόσμο. Η αρχική ιστορία δημιουργήθηκε από τον Goedsche, έναν Γερμανό συγγραφέα και αντισημίτη, ο οποίος χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Sir John Retcliffe. Ο Goedsche έκλεψε τη βασική ιστορία από έναν άλλο συγγραφέα, τον Maurice Joly, το βιβλίο του οποίου Dialogues in Hell Between Machiavelli and Montesquieu (1846) (Διάλογοι μεταξύ του Μακιαβέλλι και του Μοντεσκιέ στην Κόλαση) περιλαμβάνει ένα διαβολικό σχέδιο ενάντια στο Ναπολέοντα ΙΙΙ. Η πρωτότυπη συνεισφορά του Goedsche είναι ότι ψευδώς παρουσίασε τους Εβραίους να συνωμοτούν για την κατάληψη του κόσμου.

ΤΕΧΝΟΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ