Αποδείξεις ότι στον Μυστικό Δείπνο έχουμε θυσία προ τής σταυρικής θυσίας τού Χριστού

Άξιον παρατηρήσεως είναι ότι ο Παύλος λέγει, ότι ο Χριστός, όταν παρέδιδε το μυστήριο τής Θείας Ευχαριστίας, είπε τα εξής: «λάβετε φάγετε· τούτο εστί το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον».

Η μετοχή ‘κλώμενον’ προέρχεται από το ρήμα ‘κλάω-κλω’ που σημαίνει ‘θραύω’, ‘σπάζω’, ‘κόπτω εις τεμάχια’. Εάν η ανωτέρω φράση εσήμαινε «τούτο συμβολίζει το σώμα μου το υπέρ υμών τεμαχιζόμενον», τότε θα έπρεπε να δεχθούμε ότι το σώμα τού Χριστού ετεμαχίσθη επί σταυρού, το οποίο είναι άτοπο.

Εδώ όμως γεννάται ένα ερώτημα: Αφού επί σταυρού το σώμα τού Χριστού έμεινε ανέπαφο, όπως και είχε προφητευθεί: «εν οικία μια βρωθήσεται και ουκ εξοίσετε εκ τής οικίας τών κρεών έξω και οστούν ου συντρίψετε απ' αυτού» (ΕΞΟΔ. ΙΒ:46 Ο΄), «ου καταλείψουσιν απ' αυτού εις το πρωί και οστούν ου συντρίψουσιν απ' αυτού κατά τον νόμον τού πασχα ποιήσουσιν αυτό (ΑΡΙΘΜ. Θ:12 Ο΄) και «Φυλάσσει Κύριος πάντα τα οστά αυτών (τών δικαίων), έν εξ αυτών ου συντριβήσεται [(ΨΑΛΜ. ΛΔ:20 (ΛΓ:21 Ο΄)] και επιβεβαίωσε και ο Ιωάννης: «Εγένετο γαρ ταύτα, ίνα η γραφή πληρωθή, οστούν ου συντριβήσεται αυτού» (ΙΩΑΝ. ΙΘ:36), τότε ΠΟΥ το σώμα τού Χριστού έγινε ή γίνεται ‘θραύσματα’, ‘τεμάχια’;

Η απάντηση είναι μία και μοναδική: Έγινε κατά την παράδοση τού Μυστηρίου εις τούς μαθητές και γίνεται επί τής Αγίας Τραπέζης κατά την ώρα τής Θείας Ευχαριστίας, οσάκις τελείται το συγκεκριμένο Μυστήριο.

Άρα, λοιπόν, αφού κατά την τελετή τής Αναμνήσεως (κατά την ορολογία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά) ή, καθ’ ημάς, κατά την παράδοση τού Μυστηρίου τής Θείας Ευχαριστίας, έχουμε χωριστά το σώμα τού Χριστού (σε κλάσματα) και χωριστά το αίμα, ΤΟΤΕ ΕΧΟΥΜΕ ΘΥΣΙΑ!

Κατά το τελευταίο δείπνο Του, ο Χριστός ετέλεσε προκαταβολικώς τη θυσία τού Γολγοθά κατά τρόπο αναίμακτο και μυστηριώδη.

Θυσία εις την Παλαιά Διαθήκη είναι ο διαχωρισμός τού αίματος τού προς θυσίαν ζώου, από το σώμα. Αυτός ο διαχωρισμός συνιστά την θυσία. Το ίδιο ακριβώς που έκανε και ο Χριστός. Μοίρασε εις τούς μαθητές Του χωριστά το σώμα Του και χωριστά το αίμα Του!

Επίσης θυσία εις την Παλαιά Διαθήκη συνιστά η ΜΕΤΑΒΟΛΗ σε θύμα τού προς θυσίαν ζώου. Το προς θυσίαν δηλαδή ζώο ΜΕΤΑΒΑΛΛΕΤΑΙ από απλός αμνός που είναι ΠΡΟ τής θυσίας σε ΘΥΜΑ μετά την σφαγή! Αυτή δηλαδή η ΜΕΤΑΒΟΛΗ συνιστά και ΘΥΣΙΑ! ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ συνέβη και εις τον Μυστικό Δείπνο, κατά τον οποίον ο Χριστός ΜΕΤΕΒΑΛΕ τον άρτο σε ΣΩΜΑ και τον οίνο σε ΑΙΜΑ!

Έχουμε δηλαδή, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά και παντός είδους Προτεστάντες, εις τον Μυστικό Δείπνο ΘΥΣΙΑ ΠΡΟ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΙΚΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΜΕΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ, όσο κι αν αγωνίζεστε απελπισμένα να αποδείξετε το αντίθετο!

Άρα, αγαπητοί αιρετικοί, εις την τελετή τής Αναμνήσεως δεν έχουμε απλά σύμβολα ή εμβλήματα τού σώματος και αίματος τού Χριστού, αλλά ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ! Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι κι εκεί όπου προεσκιάσθη η θυσία τού Αμνού τού Θεού, εις την θυσία τού πασχαλίου αμνού τής Εξόδου, κι εκεί ανάμνηση ήτο, αλλά ήτο ΚΑΙ θυσία ΚΑΙ λατρεία ταυτόχρονα, και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΑΜΝΟΣ εσφαγιάζετο, όχι εικονικός ή συμβολικός! Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Η ανάμνηση δηλαδή δεν αναιρεί την θυσία.

«Και η ημέρα αύτη θέλει είσθαι εις εσάς εις μνημόσυνον...Εκλέξατε και λάβετε εις εαυτούς εν αρνίον, κατά τας οικογενείας σας, και θύσατε το πάσχα...Και όταν εισέλθετε εις την γην, την οποίαν ο Κύριος θέλει σάς δώσει καθώς ελάλησε, θέλετε φυλάξει την λατρείαν ταύτην. Και όταν σάς λέγωσιν οι υιοί σας, Τι σημαίνει εις εσάς η λατρεία αύτη; Θέλετε αποκρίνεσθαι: Τούτο είναι θυσία τού πάσχα εις τον Κύριον...» (ΕΞΟΔ. ΙΒ:14, 21, 25-27, όρα και ΙΓ:9).

Έτσι και εις την Θεία Ευχαριστία. ΚΑΙ ανάμνηση είναι, ΚΑΙ θυσία είναι, ΚΑΙ λατρεία είναι, ΚΑΙ Αμνός είναι. Και ενθυμούμεθα την δική μας έξοδο από τον νοητό Φαραώ και την εν Χριστώ σωτηρία μας, αλλά τρώμε και την σάρκα Του και το αίμα Του, όπως ακριβώς και οι Ιουδαίοι έτρωγαν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ αμνό κατά την εορτή τού Πάσχα των!

Εάν ο άρτος και ο οίνος ήσαν απλά σύμβολα, ο αναξίως τρώγων και πίνων αυτά θα ήτο ένοχος συμβόλων, όχι ένοχος για κάτι το σοβαρό, ενώ τώρα είναι ‘ένοχος τού σώματος και αίματος τού Κυρίου’, βαρύτατα ένοχος, μέχρι θανάτου.

«Ώστε ός αν εσθίη τον άρτο τούτον ή πίνη το ποτήριον τού Κυρίου αναξίως, ένοχος έσται τού σώματος και αίματος τού Κυρίου. 28. Δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ τού άρτου εσθιέτω και εκ τού ποτηρίου πινέτω. 29. Ο γαρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει, μη διακρίνων το σώμα τού Κυρίου. 30. Δια τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμώνται ικανοί». (Α΄ ΚΟΡ. ΙΑ:27-30)

δηλ. «Ώστε, όποιος τρώγει αυτό τον άρτο ή πίνει το ποτήριο τού Κυρίου αναξίως, θα είναι ένοχος για ασέβεια προς το σώμα και το αίμα τού Κυρίου. 28. Γι’ αυτό ας εξετάζει ο άνθρωπος τον εαυτό του, κι έτσι ας τρώγει από τον άρτο και ας πίνει από το ποτήριο. 29. Διότι εκείνος, που τρώγει και πίνει αναξίως, τρώγει και πίνει καταδίκη για τον εαυτό του, επειδή δεν τιμά το σώμα τού Κυρίου. 30. Γι’αυτό μεταξύ σας πολλοί είναι ασθενείς και άρρωστοι, και αρκετοί έχουν πεθάνει».