ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Κλείνω την απόπειρα απαντήσεως των θεμελιωδών ερωτημάτων που τέθηκαν στην αρχή, επιστρέφοντας στο προτεσταντικό βιβλιαράκι που αποτέλεσε την αφορμή της εισηγήσεως.
Σκοπός του βιβλίου (όπως αναφέρεται στον πρόλογο) είναι να δείξει «με βάση το γραφτό λόγο του Θεού και την Εκκλησιαστική Ιστορία» (κρατήστε αυτό το περί Εκκλησιαστικής Ιστορίας), να δείξει λοιπόν ότι «η Ιερή Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν προέρχεται από τον Χριστό ή τους Αποστόλους αλλά είναι ανθρώπινη και πολύ μεταγενέστερη. Και το σπουδαιότερο ότι είναι αντίθετη με την Αγία Γραφή, και συνεπώς επιζήμια για τις ψυχές που την πιστεύουν».
Στον πρόλογο επίσης μας προειδοποιεί ότι για θέματα ιστορίας παραπέμπει στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Στεφανίδη. Και αυτό είναι ενδιαφέρον, γιατί - όπως είδαμε - οι προτεστάντες δεν τα πάνε τόσο καλά με το μάθημα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας. Στην καλύτερη περίπτωση την διαβάζουν επιλεκτικά.
Επίσης είναι ενδιαφέρον, ότι και σε άλλο έντυπο της ομάδας δεν αρνούνται την ιστορική μαρτυρία, ότι τον Κανόνα της Αγίας Γραφής τον καθόρισε η Εκκλησία του Δ΄ αιώνα.
Και ερωτάμε: Δεν είναι τουλάχιστον λογικό να δεχθούν ότι εκείνη η Εκκλησία υπήρξε πράγματι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας»; (Α΄ Τιμ. γ. 15). Πώς αλλιώς θα ήταν σωστός ο Κανόνας των βιβλίων της Γραφής; Γιατί λοιπόν η διδαχή τών εν λόγω Πεντηκοστιανών δεν έχει καμιά σχέση με την πίστη εκείνης της Εκκλησίας;
Απλούστατα διότι δεν κατάλαβαν αυτό, που με τόση σαφήνεια διακηρύσσει ο μακαριστός π. Ιουστίνος Πόποβιτς: ότι δηλαδή, η Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν ήταν ποτέ δυνατόν να ταυτισθεί με εθελοθρησκείες, με εντάλματα και διδασκαλίες ανθρώπων, εφ' όσον για τους Ορθοδόξους, «Παράδοσις είναι ο αεί ζων Θεάνθρωπος Χριστός, ο πάντοτε παρών εν τω Θεανθρωπίνω Σώματι της Εκκλησίας» (Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός: 88-89).
Δημιουργία αρχείου: 7-1-2005.
Τελευταία ενημέρωση: 8-1-2005.