Έρευνα για το κτιστό και το Άκτιστο

Βιβλία

[Πρόλογος]

Αγκαλά και δεν έλειψέ ποτε ο δεινός και αρχέκακος όφις και κοινός του ανθρωπίνου γένους πολέμιος Σατάν από το να πολεμά κατά καιρούς με διαφόρους τρόπους την Αγίαν του Χριστού Εκκλησίαν και να σπουδάζη μετά προθυμίας τον αφανισμόν των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών, μεταχειριζόμενος όργανα αρμόδια εις την κακίαν αυτού ταύτην δυνάμεις τινάς κακοποιούς, όμως εξ εναντίας πάλιν δεν απολείπει η χάρις και πρόνοια του υπεραγάθου Θεού να εξαποστείλη κατά καιρούς αντιπάλους γενναίους και προθύμους ανταγωνιστάς εις την Αγίαν του Εκκλησίαν, αντιπολεμούντας γενναίως ταις σατανικαίς επηρείαις και επιβουλαίς του κοινού εχθρού τού ημετέρου γένους διαβόλου, ο οποίος γνωρίζοντας πρώτον καύχημα και πλούτον άσυλον της ψυχής και εις σωτηρίαν όπλον αναγκαίον και φυλακτήριον το υγιές και ορθόν και άπταιστον της ιεράς και αμωμήτου ημών των ευσεβών Χριστιανών πίστεως και το εν τοις ιεροίς ημών δόγμασι μέχρι κεραίας απαραχάρακτον και ανόθευτον, κατά τούτο μάλιστα το μέρος ως κυριώτερον και αναγκαιότερον δοκιμάζει να επιβουλεύεται το γένος ημών. Όθεν και ανεφύησαν άνωθεν και εξ αρχής εν τη τού Χριστού Εκκλησία τοσαύται διάφοροι αιρέσεις και βλασφημίαι περί το Ορθόδοξον ημών σέβας, σπεύδουσαι να ρίψουν τους απλουστέρους εις το τής ψυχικής απωλείας βάραθρον, τας οποίας η προνοητική σοφία τού ευσπλαγχνικωτάτου Θεού δια μέσου τών ιερών τής Εκκλησίας πατέρων ανατρέψασα εσύστησε την ευσέβειαν.

Αλλά και κατά τους παρόντας καιρούς ακούομεν εις τα μέρη αυτά, ήτοι εις τας επαρχίας και πολιτείας τών Ορθοδόξων Χριστιανών τας υποκειμένας υπό τον αγιώτατον πατριαρχικόν και Αποστολικόν θρόνον της Αντιόχειας, να εμφωλεύουσι και να είναι εγκατεσπαρμένα λεληθότως εις τας ψυχάς και διανοίας των Χριστιανών της Λατινικής κακοδοξίας και κακοφροσύνης τα δόγματα ή μάλλον ειπείν νεωτερίσματα και της αληθούς πίστεως ημαρτημένα και απεσχοινισμένα φρονήματα, τών οποίων λατινικών δογμάτων οι αρχηγοί και διδάσκαλοι ευρίσκοντες αυτόθι τινάς Χριστιανούς ευεξαπατήτους δι' αμάθειαν και άγνοιαν των ορθών τής Εκκλησίας δογμάτων, και τούτους διαφόροις σοφίσμασι, μηχαναίς τε και κακοτεχνίαις εξαπατώντες, καταπείθουσιν αυτούς Αποστατείν μεν τής ανατολικής τού Χριστού Εκκλησίας και των ορθών δογμάτων και πατρικών παραδόσεων, πιστεύειν δε και ως αληθή παραδέχεσθαι τής λατινικής απάτης τους νεωτερισμούς. Όθεν ο του πατριαρχικού τούτου θρόνου την εκκλησιαστικήν αρχήν θεόθεν κληρωσάμενος μακαριώτατος και αγιώτατος Πατριάρχης Αντιόχειας, εν αγίω Πνεύματι αγαπητός ημών αδελφός και συλλειτουργός, κύριος κύριος Αθανάσιος, συναλγών και συμπάσχων επί τη τηλικαύτη ψυχική απωλεία των υποκειμένων αυτώ Χριστιανών, ελθών τε ήδη σωματικώς εν τη βασιλευούση των πόλεων και αδελφικώς συγγενόμενος ημίν τε και τω μακαριωτάτω και αγιωτάτω πατριάρχη Ιεροσολύμων κυρίω κυρίω Χρυσάνθω, ήδη εν τη βασιλευούση διατρίβοντι, και τη περί ημάς τών συναδέλφων αρχιερέων συνόδω εκτραγωδήσας τε και δηλοποιήσας την τηλικαύτην δυστυχίαν και ψυχικήν βλάβην των ειρημένων Χριστιανών, εις λύπην ου μετρίαν και συμπάθειαν και ημάς προὐκαλέσατο, ώστε κοινώς τε και συνοδικώς μετά τής αυτού μακαριότητος σκέψασθαι και βουλεύσασθαι περί του προκειμένου κακού, και περί τής θεραπείας αυτού προνοησαμένους γράψαι και φανερώσαι υμίν πάσι τοις αυτόθι Χριστιανοίς, μη εξαπατάσθαι ραδίως μηδέ ανοίγειν τα ώτα ταις τών Λατίνων κενοφωνίαις, αλλ' ουδέ παραδέχεσθαι τους νεωτερισμούς αυτών και όσα κατά απάτην ψευδή και ολέθρια δόγματα με σοφιστικά επιχειρήματα σπεύδουσι να εγκατασπείρουν εις τας ψυχάς υμών, αλλά όντες ωπλισμένοι με τα ορθά της ευσεβείας δόγματα και νοήματα να αποδιώκετε το ψεύδος και να μένετε εις την αληθή και πατροπαράδοτόν σας πίστιν.

Το δε αίτιον κυρίως, όπου αναγκάζει τους Λατίνους να κάμουσι τας τοιαύτας καινοτομίας και τους νεωτερισμούς, δεν είναι άλλο παρά να συστήσωσι την μοναρχίαν τού Πάπα και να αποδείξουν ότι μόνος ο Πάπας είναι, καθώς αυτοί λέγουσι, καθόλου κεφαλή τής καθόλου Εκκλησίας και βικάριος τού Χριστού και μόνος κύριος και Επίσκοπος τής οικουμένης όλης και υπεράνω των άλλων Πατριαρχών και πάντων αρχιερέων, και ότι δεν δύναται ποτέ να αμάρτη και να ξεπέση εις καμμίαν αίρεσιν, και ότι είναι υπεράνω των Συνόδων, οικουμενικών τε και τοπικών, και όσα άλλα προνόμια τυραννικής εξουσίας αποδίδουσιν εις αυτήν τα οποία θέλομεν απαριθμήσει κατωτέρω, σπεύδουσι να δείξουν, ότι πάντα δύναται ο Πάπας, και όσα νομοθετεί και διδάσκει είναι αληθινά και βέβαια και ανεξέταστα παρά πάντων, και ότι είναι ανάγκη οι ευσεβείς να υποτάσσωνται και να δέχωνται ταύτα χωρίς καμμίαν εξέτασιν. Και επάνω εις αυτήν την αλλόκοτον και τετυφωμένην αρχήν του Πάπα θεμελιώνουσιν όλας τας καινοτομίας και τους νεωτερισμούς αυτών και εξαπατώσι τους απλουστέρους, ευγάνοντές τους από τα ευσεβή δόγματα τής τού Χριστού Εκκλησίας και σύροντές τους αθλίως εις τον βυθόν τής απωλείας.