27. «Τη επαύριον βλέπει ο Ιωάννης τον Ιησούν ερχόμενον προς αυτόν και λέγει· ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου. 30 ούτός εστι περί ου εγώ είπον· οπίσω μου έρχεται ανήρ ος έμπροσθέν μου γέγονεν, ότι πρώτός μου ην. 31 καγώ ουκ ήδειν αυτόν, αλλ' ίνα φανερωθή τω Ισραήλ, δια τούτο ήλθον εγώ εν τω ύδατι βαπτίζων» Ιωάν. Α: 29-31

«Απεκρίθη αυτοίς ο Ιωάννης λέγων: "Εγώ βαπτίζω εν ύδατι· μέσος δε υμών έστηκεν ον υμείς ουκ οίδατε. Αυτός εστιν ο οπίσω μου ερχόμενος, ος έμπροσθέν μου γέγονεν, ου εγώ ουκ ειμι άξιος, ίνα λύσω τον ιμάντα τού υποδήματος» (στίχ. 22).

«Τη επαύριον» σημαίνει την αυριανή ημέρα, την επομένη δηλαδή τής συναντήσεως τών απεσταλμένων τού Ιουδαϊκού Συνεδρίου με τον Ιωάννη. «Βλέπει ο Ιωάννης τον Ιησούν». Πολλοί δίκαιοι τής Παλαιάς Διαθήκης επιθύμησαν να δουν με τα σωματικά τους μάτια τον Μεσσία, αλλά δεν τον είδαν. Εξαίρεση ήταν ο προφήτης Συμεών εις τον οποίον το Άγιο Πνεύμα είχε αποκαλύψει, ότι δεν θα έβλεπε θάνατο, προτού να δει τον Χριστό (Λουκ. 2:26). Τον είδε νήπιο σαράντα ημερών και τον κράτησε στην αγκαλιά του. Εξαίρεση ήταν επίσης και ο Πρόδρομος, ο τελευταίος Μεσσιακός προφήτης, ο οποίος προφήτευσε, είδε και βάπτισε τον Χριστό!

Ο Ιωάννης είδε τον Ιησού «ερχόμενον προς αυτόν». Δεν πήγε ο Ιωάννης προς τον Χριστό, αλλά ο Χριστός προς τον Ιωάννη, και γενικά δεν πήγε ο κόσμος προς τον Χριστό, αλλά ήλθε ο Χριστός προς τον κόσμο. Ήλθε αυτεπαγγέλτως, δηλαδή από δική Του πρωτοβουλία, λόγω τής μεγάλης αγάπης Του για να σώσει τον κόσμο. «Σώσαι θέλων τον κόσμον ο τών όλων κοσμήτωρ προς τούτον αυτεπάγγελτος ήλθεν», όπως ωραιώτατα και συγκινητικώτατα θα ακούσουμε τις επόμενες ημέρες κατά την διάρκεια τής Γ΄ Στάσεως τού Ακαθίστου Ύμνου.

Ο Ιωάννης βλέπει τον Ιησού να έρχεται προς αυτόν, υψώνει το χέρι του, τον δακτυλοδεικτεί και λέγει προς το πλήθος: «Ίδε ο αμνός τού Θεού ο αίρων την αμαρτίαν τού κόσμου». Ο Πρόδρομος προανήγγειλε τον Χριστό ως προφήτης και τώρα τον κηρύττει ως απόστολος!

Ο Θεός είχε διατάξει να τελούν το Πάσχα οι Εβραΐοι σφάζοντας, ψήνοντας και τρώγοντας έναν αρσενικό αμνό ενός έτους, τέλειο, χωρίς κανένα δηλαδή ψεγάδι (Έξοδ. 12:5). Επίσης είχε διατάξει καθημερινές θυσίες αμνών (Έξοδ. 29:38) καθώς και θυσίες αμνών ιδιωτικού χαρακτήρος, όπως π.χ. στην περίπτωση τού καθαρισμού από την λέπρα (Λευιτ. 14:10).

Ο δε Ησαΐας στην περίφημη προφητεία του για τον πάσχοντα δούλο τού Κυρίου, ο οποίος «τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται» (53:4), ο προφήτης, το εξιλαστήριο τούτο θύμα παρομοιάζει με πρόβατο και με αμνό: «Ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη και ως αμνός εναντίον τού κείροντος αυτόν άφωνος, ούτως ουκ ανοίγει το στόμα» (53:7) δηλ. «Σαν πρόβατο οδηγήθηκε στη σφαγή και σαν αρνί άφωνο απέναντι σε αυτόν που το κουρεύει, έτσι δεν ανοίγει το στόμα».

Ως αληθινός προφήτης ο Ιωάννης, όπως γνώριζε ότι το «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» (Ησα. 40:3) αναφερόταν σε αυτόν, έτσι γνώριζε και ότι ο Πασχάλιος αμνός τών Ισραηλιτών, ο αμνός τών καθημερινών και τών ιδιωτικών θυσιών, καθώς και η προφητεία τού Ησαΐα για τον πάσχοντα δούλο τού Κυρίου που παρομοιάζετο με αμνό, αναφερόταν στον Χριστό. Γι’ αυτό και δείχνοντας προς τον Ιησού είπε στο πλήθος: «Ιδού ο αμνός τού Θεού».

Ο θυσιαζόμενος κατά τις διατάξεις τής Παλαιάς Διαθήκης αμνός, αμνός ανθρώπου, συμβόλιζε τον θυσιασθέντα κατά την εποχή τής Καινής Διαθήκης αμνό, αμνό τού Θεού και με αυτή τη φράση ο Ιωάννης προφητεύει την θυσία τού Χριστού. Να το αρνί τού Θεού που θα σφαγιασθεί για την εξιλέωση τών αμαρτιών μας! Ο Πρόδρομος βλέπει τον Χριστό και προβλέπει τον σταυρό! Πολύ συγκινητικός ο λόγος τού Ιωάννου «Ίδε ο αμνός τού Θεού» και γίνεται συγκινητικότερος στην συνέχεια όταν λέγει: «ο αίρων την αμαρτίαν τού κόσμου». Ο Χριστός δεν αφαιρεί ΜΕΡΟΣ τής αμαρτίας, αλλά «την αμαρτίαν», ΟΛΟΚΛΗΡΗ δηλαδή την αμαρτία. Επίσης δεν σηκώνει και δεν αφαιρεί την αμαρτία τών Ιουδαίων ΜΟΝΟ, αλλά «τού κόσμου», ΟΛΟΥ τού κόσμου, ΟΛΗΣ τής ανθρωπότητος.

Ο αμνός τον οποίον έδειξε ο Ιωάννης έχει τη δύναμη να σηκώνει το φορτίο τών αμαρτιών όλου τού κόσμου, διότι δεν είναι κοινός αμνός, αμνός ανθρώπου, αλλά είναι «ο αμνός τού Θεού», ο Υιός και Λόγος τού Θεού, και είναι Παντοδύναμος όπως ο Θεός-Πατέρας Του. Ο αμνός, τον οποίον έδειξε ο Ιωάννης, εξαλείφει τις αμαρτίες όλου τού κόσμου, διότι το αίμα Του είναι αίμα ΛΟΓΙΚΟΥ, ΕΚΟΥΣΙΟΥ, ΑΜΩΜΟΥ και ΘΕΙΟΥ θύματος, εφόσον ο Χριστός είναι Θεός, όπως ο Πατέρας Του.

Ο Χριστός είναι το μόνο πρόσωπο που ήλθε στον κόσμο με την αποστολή να σώζει από αμαρτίες, διότι είναι Θεός. Άνθρωπος ή άγγελος δεν έχει την εξουσία να σώζει από αμαρτίες. Άξιος παρατηρήσεως είναι ο ενεστώτας «ο αίρων», ο οποίος σημαίνει διάρκεια. Ο Χριστός ΣΥΝΕΧΕΙΑ «αίρει», δηλ. σηκώνει και αφαιρεί τις αμαρτίες τού κόσμου. Αυτό το έπραττε κατά το παρελθόν, το πράττει κατά το παρόν και θα πράττει τούτο και στο μέλλον επί τη βάσει τής σταυρικής Του θυσίας, η οποία έγινε μία φορά και ισχύει για όλες τις εποχές.

«Ούτός εστι περί ου εγώ είπον· οπίσω μου έρχεται ανήρ ος έμπροσθέν μου γέγονεν, ότι πρώτός μου ην» (στίχ. 30)

Εδώ ο Πρόδρομος επαναλαμβάνει πάλι την παράδοξη αλήθεια που έλεγε για τον Μεσσία. Δείχνοντας τον Ιησού λέγει: «Αυτός είναι εκείνος, για τον οποίον εγώ είπα: Μετά από εμένα έρχεται ένας άνδρας, ο οποίος προηγείται από εμένα, διότι υπήρχε πρωτύτερα από εμένα». Ο Ιωάννης επαναλαμβάνει αρκετές φορές αυτόν τον παράδοξο λόγο για να τονίσει την (αιωνία) προΰπαρξη τού Υιού και Λόγου τού Θεού. Οι μεγάλες αλήθειες πρέπει να επαναλαμβάνονται και να τονίζονται.

«Καγώ ουκ ήδειν αυτόν, αλλ' ίνα φανερωθή τω Ισραήλ, δια τούτο ήλθον εγώ εν τω ύδατι βαπτίζων» (στίχ. 31)

Μετάφραση: «Και εγώ δεν τον γνώριζα, αλλά για να γίνει γνωστός στον Ισραήλ, γι’ αυτό ήλθα και βαπτίζω με νερό». Οι Ιουδαίοι δεν τον γνώριζαν τον Μεσσία, όπως το ίδιο και ο Ιωάννης, ο οποίος βεβαίως γνώριζε μεν, ότι μετά από αυτόν έρχεται ο Μεσσίας, αλλά ποιο πρόσωπο συγκεκριμένα ήταν ο Μεσσίας δεν εγνώριζε. Ο Ιησούς ήταν συγγενής τού Ιωάννου, αλλά ο Πρόδρομος δεν εγνώριζε, ότι αυτός ο συγγενής του, ήταν ο Μεσσίας. Έτσι όταν ο Ιωάννης προανήγγελε τον ερχομό τού Μεσσία και εγκωμίαζε το πρόσωπό Του, δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, ότι μεροληπτεί και χαρίζεται στον συγγενή του.

Ο Ιωάννης ήλθε και βάπτιζε στον Ιορδάνη για να γίνει γνωστός ο Μεσσίας στον Ισραηλιτικό λαό. Το βάπτισμα ήταν μια εντυπωσιακή πράξη που προκαλούσε περιέργεια και ενδιαφέρον και τραβούσε τα πλήθη προς τον Ιορδάνη. Εάν δεν γινόταν βάπτισμα δεν θα συνέρρεαν τόσο πολλοί στην έρημο τού Ιορδάνου. Καθώς συγκεντρώνονταν τα πλήθη γύρω του, ο Ιωάννης εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να κηρύττει σε αυτά τον Μεσσία και να τον κάνει γνωστό. Εφημερίδες και ραδιόφωνα δεν υπήρχαν τότε. Εάν υπήρχαν, ο Ιωάννης θα τα χρησιμοποιούσε και θα μετέδιδε μέσα από αυτά το μήνυμά του.

Πρέπει να χρησιμοποιούμε ελκυστικούς τρόπους και σύγχρονα αποτελεσματικά μέσα για να διαδίδουμε το Χριστιανικό μήνυμα και να κάνουμε τον Χριστό γνωστό σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Έχουν παρέλθη 21 αιώνες αφ’ ότου ο Ιωάννης φανέρωσε τον Χριστό και για τούς περισσότερους ανθρώπους ο Χριστός εξακολουθεί να είναι ο μεγάλος άγνωστος!