26. «Απεκρίθη αυτοίς ο Ιωάννης λέγων: "Εγώ βαπτίζω εν ύδατι· μέσος δε υμών έστηκεν ον υμείς ουκ οίδατε. Αυτός εστιν ο οπίσω μου ερχόμενος, ος έμπροσθέν μου γέγονεν, ου εγώ ουκ ειμι άξιος, ίνα λύσω τον ιμάντα τού υποδήματος. Ταύτα εν Βηθανία εγένετο πέραν τού Ιορδάνου, όπου ην Ιωάννης βαπτίζων» Ιωάν. Α: 26-28

«Απεκρίθη αυτοίς ο Ιωάννης λέγων: "Εγώ βαπτίζω εν ύδατι· μέσος δε υμών έστηκεν ον υμείς ουκ οίδατε. Αυτός εστιν ο οπίσω μου ερχόμενος, ος έμπροσθέν μου γέγονεν, ου εγώ ουκ ειμι άξιος, ίνα λύσω τον ιμάντα τού υποδήματος» (στίχ. 22).

Μετάφραση: «Αποκρίθηκε σε αυτούς ο Ιωάννης λέγοντας: Εγώ βαπτίζω με νερό. Υπάρχει δε μεταξύ σας κάποιος, τον οποίον εσείς δεν γνωρίζετε. Αυτός είναι που έρχεται μετά από εμένα και προηγείται από εμένα, τού οποίου εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω το λουρί από τα υποδήματά του».

Εις το αυθάδες ερώτημα τών Ιουδαίων («Γιατί λοιπόν βαπτίζεις, αφού εσύ δεν είσαι ο Χριστός ούτε ο Ηλίας ούτε ο προφήτης;»), ο Ιωάννης δεν απαντά με οργή και αγανάκτηση. Το ότι οι Φαρισαίοι δεν αναγνώριζαν την αποστολή του, την αυθεντία του και την αξία του, αυτό δεν τον εξόργισε. Ως ταπεινόφρων άνθρωπος απαντά με ύφος ήπιο και ήρεμο. Και δεν ομιλεί για το πρόσωπό του, αλλά για το βάπτισμά του και για το πρόσωπο τού Ιησού Χριστού, παραμερίζοντας το δικό του πρόσωπο. Το βάπτισμά του δεν ήταν καινοτομία ή απαράδεκτος νεωτερισμός, όπως νόμιζαν οι Φαρισαίοι, αλλά ήταν «εξ ουρανού» και όχι «εξ ανθρώπων» (Μάρκ. 11:30).

Το βάπτισμα τού Ιωάννου δεν ήταν εισήγηση ή εντολή ανθρώπων προς τον Ιωάννη ή επινόηση τού ίδιου τού Ιωάννου, αλλά εντολή Θεού, προφορική διάταξη τού νόμου τού Θεού, που περιελάμβανε την ταπείνωση τής βαπτίσεως, προς τον τελευταίο από τούς Μεσσιακούς προφήτες. (πρβλ. «Αποκριθείς δε ο Ιησού είπεν προς αυτόν· Άφες άρτι· ούτω γαρ πρέπον εστίν ημίν πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνην» δηλ. «Αλλά ο Ιησούς απεκρίθη και είπε προς αυτόν: «Άφησε τώρα (τις αντιρρήσεις)· διότι έτσι είναι πρέπον σε εμάς, για να εκπληρώσουμε κάθε τι, που ο Θεός (ή ο νόμος τού Θεού) απαιτεί ως δίκαιο», Ματθ. 3:15).

Είναι σα να έλεγε: Το δικό μου βάπτισμα με νερό, δεν έχει μεγάλη σημασία, διότι δεν καθαρίζει από αμαρτίες και δεν σώζει τον άνθρωπο. Το δικό μου βάπτισμα έχει συμβολικό και προπαρασκευαστικό χαρακτήρα και συμβολίζει άλλο βάπτισμα, το οποίο θα καθιερωθεί μετά από το δικό μου και θα έχει σωτηριώδη σημασία.

Ο Ιωάννης δεν εγκωμίασε τον εαυτό του, αλλά παραμερίζοντας το πρόσωπό του εγκωμίασε το πρόσωπο τού Ιησού Χριστού. Είπε, ότι υπάρχει κάποιος μεταξύ σας, τον οποίον εσείς δεν γνωρίζετε. Ο Μεσσίας είχε γεννηθεί, είχε μεγαλώσει και βρισκόταν μεταξύ τών Ιουδαίων, αλλά οι Ιουδαίοι δεν τον γνώριζαν!

Ο Χριστός, ως Θεός, βρίσκεται μεταξύ όλων τών ανθρώπων, είναι «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών». Αλλά πόσοι άνθρωποι γνωρίζουν και αισθάνονται την παρουσία τού Χριστού; Μόνον όσοι ομοιάζουν με τον Ιωάννη, έχουν πίστη και δέχονται το δόγμα τής πανταχού παρουσίας τού Χριστού ως Θεού (Ματθ. 18:20, 28:20, Ιωά. 1:10, 52, 3:13, 14:23).

Παραπέμποντας ο Ιωάννης στον Ιησού Χριστό, τον άγνωστο στους άλλους Ιουδαίους, αλλά γνωστό σε αυτόν, τονίζει την αλήθεια που τόνισε και προηγούμενες φορές (στίχ.15), την παράδοξη αλήθεια ότι ο Μεσσίας έρχεται μετά από αυτόν, και έχει προηγηθεί από Αυτόν. Έρχεται μετά από αυτόν ως άνθρωπος, και έχει προηγηθεί από αυτόν ως Θεός. Συγκρίνοντας ο Ιωάννης τον εαυτό του με τον Ιησού Χριστό έλεγε, ότι δεν είναι άξιος να λύσει το κορδόνι από το υπόδημά του. Οι Ιουδαίοι έλεγαν, ότι ένας μαθητής πρέπει να κάνει στον δάσκαλό του όλες τις εκδουλεύσεις, αλλά να σκύψει και να λύσει τα κορδόνια από τα υποδήματά του, αυτό δεν πρέπει να το κάνει, διότι είναι πολύ αναξιοπρεπές και δουλοπρεπές. Αυτό είναι έργο τών δούλων.

Ο Ιωάννης όμως προχωρεί πέρα από την Ιουδαϊκή αντίληψη και λέγει, ότι ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ το έργο είναι άξιος να κάνει στο Χριστό! Δεν θεωρεί δηλαδή τον εαυτό του άξιο να συμπεριληφθεί ούτε στους πλέον ευτελείς διακόνους τού Χριστού! Οι άγιοι βλέπουν τούς εαυτούς τους με μικροσκόπια, ταπεινώνονται και συντρίβονται και για ελαττώματα και για αμαρτήματα. Οι άγιοι έχουν έντονη συνείδηση τού τελείου και στενάζουν για τις ατέλειές τους. Συγκρίνουν τον εαυτό τους με τον Θεό και εκμηδενίζουν τον εαυτό τους μπροστά στη μεγαλοσύνη και αγιοσύνη τού Θεού.

Ο Ιωάννης, συγκρίνοντας τον εαυτό του με τον Χριστό, ως προφήτης που ήταν γνώριζε και είχε την συνείδηση, ότι συγκρίνει τον εαυτό του με τον ίδιο τον Θεό. Και πράγματι τί είναι η αγιοσύνη τού ανθρώπου συγκρινόμενη με την αγιοσύνη τού Θεού; Η αγιοσύνη τού Θεού είναι ΑΠΟΛΥΤΗ, ενώ τών ανθρώπων είναι ΣΧΕΤΙΚΗ, πολύ σχετική και έγκειται προ πάντων στη συναίσθηση τής αμαρτωλότητος και την μετάνοια τού ανθρώπου. Ο Ιωάννης είναι άξιος τού Θεού, διότι είχε την συναίσθηση ότι ήταν ανάξιος τού Χριστού! Ο Ιωάννης είναι μέγας, διότι θεωρούσε τον εαυτό του μικρό και μηδαμινό.Ο Ιωάννης είναι ο μεγαλύτερος μεταξύ τών ανδρών μέχρι τις ημέρες τού Χριστού (Ματθ. 11:11, Λουκ. 7:28), διότι ήταν ο ταπεινότερος από αυτούς!

Ο Ιωάννης συνέκρινε τον εαυτό του με τον Χριστό και κήρυξε τον εαυτό του ανάξιο. Το ίδιο ακριβώς έκαναν και όλοι οι άγιοι. Αλλά είναι άξιο παρατηρήσεως, ότι ο Χριστός, συγκρίνοντας τον Εαυτό Του με μεγάλες προσωπικότητες τής Γραφής, όπως ο Αβραάμ (Ιωάν. 8:56, 58) και ο Σολομών (Ματθ. 12:42, Λουκ. 11:31), δεν είπε ότι είναι κατώτερος εκείνων και ανάξιος, αλλά είπε ότι είναι ανώτερος εκείνων! Είναι ΚΑΙ ΑΥΤΟ απόδειξη, ότι ο Χριστός είναι Θεός. Ο Χριστός είχε συνείδηση τής Θεότητός Του, γι’ αυτό και δεν είπε ποτέ, ότι είναι ανάξιος, και δεν ταλάνισε ποτέ τον Εαυτό Του, αλλά αντιθέτως έθετε τον Εαυτό Του υπεράνω πάντων, και κήρυττε τον Εαυτό Του αναμάρτητο και άγιο (Ιωάν. 8:46)!

Ο Ιωάννης είναι υπερθαύμαστος. Όχι μόνον γέμισε με Άγιο Πνεύμα ακόμη από την κοιλία τής μητέρας του (Λουκ. 1:15), αλλά και προφήτευσε μέσα από αυτήν! Εκείνο το σκίρτημα τού βρέφους στην κοιλία τής Ελισάβετ, όταν η Θεοτόκος την χαιρέτησε (Λουκ. 1:41), ήταν ένα είδος προφητείας τού Ιωάννου. Το δε αξίωμα τού Προδρόμου ήταν τριπλό: Είναι προφήτης, ο μεγαλύτερος μάλιστα από όλους τούς Μεσσιακούς προφήτες και προφητευόμενος από τρεις άλλους προφήτες (όπως είπαμε και στο προηγούμενο μάθημα), τούς Ησαΐα, Μαλαχία, και Ζαχαρία τον πατέρα του. Είναι επίσης πρόδρομος τού Χριστού και είναι και βαπτιστής αυτού! Αξιώθηκε δηλαδή να προφητεύσει, να δει με τα μάτια του και να βαπτίσει με τα χέρια του τον Μεσσία!

«Ταύτα εν Βηθανία εγένετο πέραν τού Ιορδάνου, όπου ην Ιωάννης βαπτίζων» (στίχ.28)

Μετάφραση: «Αυτά έγιναν στη Βηθανία, πέρα από τον Ιορδάνη, όπου ο Ιωάννης βάπτιζε». Εδώ δεν πρόκειται για την Βηθανία που ήταν τρία περίπου χιλιόμετρα στην Ιερουσαλήμ (Ιωάν. 11:18), απ’ όπου κατήγετο και ο Λάζαρος (Ιωάν. 11:1), αλλά για άλλη Βηθανία πέρα από τον Ιορδάνη. Υπάρχει και η Γραφή «Βηθαβαρά», η οποία μάλλον προήλθε από διόρθωση τού κειμένου, λόγω τού ότι τον τρίτο αιώνα μ.Χ. δεν υπήρχε Βηθανία πλησίον τού Ιορδάνου. Αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν υπήρχε και στην εποχή τού Χριστού. Πολλές τοποθεσίες καταστράφηκαν από τούς Ρωμαίους και εξαφανίστηκαν.