Κεφάλαιο 16.

Ο στολισμός τής Εκκλησίας

Στην αγωνιώδη αναζήτηση αιτιών επικρίσεως κατά τής Εκκλησίας, δεν άφησαν οι ευσεβιστές, ούτε το θέμα τού στολισμού τών Εκκλησιών, και τών Επισκόπων. 

"Γιατί έχετε τόση πολυτέλεια (λένε) μέσα στις Εκκλησίες σας, και δεν δίνετε τα χρήματα στους φτωχούς;" 

Τους ανταποδίδουμε λοιπόν το ερώτημα κι εμείς:

-Γιατί εσείς κύριοι κατήγοροι, δεν πουλάτε από το σπίτι σας τους πίνακες και τα στολίδια, για να τα δώσετε στους φτωχούς;  Μήπως τα σπίτια σας είναι αγιότερα από τον τόπο σύναξης τής Εκκλησίας, τού σώματος τού Κυρίου;  "Είναι καιρός να κατοικείτε σε σπίτι κέδρινο, και ο οίκος τού Κυρίου να να είναι σε σκηνές;" κατά το λόγο τής Αγίας Γραφής.  (Β΄ Σαμουήλ 7/ζ΄ 2).  Μα δεν καταλαβαίνετε ότι μόνο οι δαίμονες καταφρονούν το στολισμό τού ναού τού Κυρίου;  Πουλήστε λοιπόν πρώτα τα στολίδια τών σπιτιών σας, και ύστερα τολμήστε να παραπονεθείτε για τα στολίσματα τού ναού.  Ή μήπως τα λόγια αυτά δεν θυμίζουν τα λόγια τού Ιούδα, όταν η γυναίκα έχυσε το ακριβό μύρο, στα πόδια τού Κυρίου;  (Ιωάννης 12/ιβ΄ 2-6).

"Έπρεπε να το πουλήσουμε και να δώσουμε τα χρήματα στους φτωχούς!" είπε τότε ο Ιούδας, καταφρονώντας την αγιότητα τού Κυρίου, λες και θα έλυνε έτσι το πρόβλημα τής φτώχειας!  Όμως, ακόμα και τα ρούχα τών επισκόπων κατά τη διάρκεια τής ιερουργίας τους, ενοχλούν τους "αγιώτατους" ευσεβιστές.

"Τι παράδειγμα άφησε ο Κύριος;" λένε. "...μήπως φορούσε στέματα και χρυσάφια;  Εκείνος <<δεν είχε πού να γείρει το κεφάλι του>>, και δεν ήταν σαν τους χρυσοστόλιστους και υπερήφανους επισκόπους!"

Ας προσέξουν λοιπόν το μέγεθος τής πλάνης τους:

Κατ’ αρχήν, οι επίσκοποι δεν φορούν χρυσάφια και πολύτιμα πετράδια, μα υφάσματα χρυσοκεντημένα, με λαμπερές χάντρες.  Αυτό, ως πρώτο δείγμα τής αγνοίας και τής ανευθυνότητας τών επικριτών.  Το σημαντικότερο όμως είναι άλλο.  Και βέβαια ο Ιησούς έζησε σαν ένας φτωχός γιος τού ξυλουργού Ιωσήφ.  Ως πότε όμως;  Ως το θάνατό Του.  Μετά την ανάστασή Του, έπαψε να είναι ο φτωχός γυος τού ξυλουργού.  Τώρα, είναι πλέον ο ένδοξος βασιλιάς, ο αναστημένος Χριστός, Αυτός στον οποίο "δόθηκε κάθε εξουσία στον ουρανό και στη γη".  (Ματθαίος 27/κζ΄ 18).  Είναι Αυτός, στη θέα τού οποίου ο Σαύλος έχασε το φώς του από τη λάμψη Του.  (Πράξεις 9/θ΄ 3-5).  Ρωτάμε λοιπόν τους ευσεβιστές κατηγόρους:

"Εσείς σε ποιο Χριστό πιστεύετε;  Στο γυο τού ξυλουργού, ή στον ένδοξο αναστημένο και ενθρονισμένο βασιλιά τού σύμπαντος;  Την ταπεινότητα τού Κυρίου την βλέπετε στην Αγία Γραφή.  Την ενδοξότητά του δεν τη βλέπετε;"  Εμείς λατρεύουμε το βασιλιά Χριστό, τον ένδοξο, το λαμπερό, την ύψιστη εξουσία στο Σύμπαν!  Μόνο ο διάβολος και οι δαίμονες φθονούν αυτή τη λάμψη, και όσοι πλανώνται απ’ αυτούς.  Όλοι αυτοί, θέλουν να ξέρουν τον Ιησού, ασήμαντο, φτωχό και ταπεινό.  Δεν θέλουν να τον ξέρουν με την τωρινή του δόξα.  Και ο επίσκοπος την ώρα τής Θείας Λειτουργίας, πρέπει να ντύνεται σαν τον Κύριό του, ως εικόνα Χριστού, στον τόπο τού οποίου στέκεται.  Θα ήταν μεγάλη βλασφημία να υποβιβάσει την εικόνα τού ενδόξου βασιλιά μας, τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού.  Τώρα ο Κύριος δεν είναι πια ο φτωχός Ναζωραίος!  Είναι ο κριτής τού σύμπαντος.  Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος να δοξάζει τον Κύριο, φορώντας στέμα, δείχνοντας τη βασιλική ιδιότητα τού Κυρίου, καθώς και τη ράβδο τής κρίσης Του.  Γι’ αυτό υπάρχει και ο επισκοπικός θρόνος, και η λάμψη τής φορεσιάς του.  Μετά όμως από τη Θεία Λειτουργία, ο επίσκοπος φοράει το ταπεινό μαύρο ράσο, θρηνώντας για τις αμαρτίες του. 

Πού βλέπουν λοιπόν την υπερηφάνεια οι επικριτές;  Γιατί υποβιβάζουν τον Κυριο τον οποίο τιμούμε με αυτά τα φανταχτερά ρούχα;  Τους καλούμε σε μετάνοια, γιατί με τη στάση τους, μόνο το Σατανά ευχαριστούν, που δεν αναγνωρίζει την εξουσία τού Κυρίου, που τον θέλει αιώνια φτωχό Ναζωραίο.  Καλούμε τους ανθρώπους να μελετήσουν τη σημασία που έχει ο επίσκοπος στην Αποστολική Εκκλησία, και το πώς ντυνόταν, από τον πρώτο αιώνα ως σήμερα.  Συνιστούμε το βιβλίο τού Ι. Ζηζιούλα, με τίτλο: "Η ενότης τής Εκκλησίας εν τη Θεία Ευχαριστία και τω επισκόπω, κατά τους τρείς πρώτους αιώνας τού Χριστιανισμού". 

Ας γνωρίζουν όλοι οι επικριτές, ό,τι κι αν λένε, πως ο ίδιος ο Κύριος στόλισε την Εκκλησία, όχι μόνο με ορατές χάνδρες και χρυσοκεντημένα υφάσματα, μα με τους λίθους τους πολύτιμους και το χρυσάφι το αιώνιο τής βασιλείας Του, όπως αυτά αναφέρονται στα λειτουργικά κείμενα τής Αποκάλυψης, όπως στο 22/κβ΄ 10-21.