Κεφάλαιο 14.

Σκάνδαλα στον Μοναχισμό

Συχνά, έρχονται στη δημοσιότητα σκάνδαλα για μοναχούς, σε διάφορα μοναστήρια, ακόμα και σ’ αυτό το Άγιο Όρος, που τόσους Αγίους έχει προσφέρει στην Εκκλησία.  Τότε, οι ευσεβοφανείς κατήγοροι, σπεύδουν (ως γνήσιοι σκανδαλοθήρες), να διατυμπανίζουν τα σφάλματα τών συνανθρώπων τους, χαιρόμενοι για την  "κατάντια " τών αδελφών τους.

Δεν κάνουν βέβαια το ίδιο για τους πεσόντες ομοθρήσκους τους.  Εκεί  "τα κουκουλώνουν ", για να μη ρεζιλευτεί η δική τους ομάδα. 

Μόνο όταν πρόκειται για Ορθόδοξο μετράει η αμαρτία!  Όμως ξεχνούν οι άνθρωποι αυτοί, ή αγνοούν το σκοπό τού μοναχισμού.  Μοναχός, δεν πάει να γίνει ο Άγιος, αλλά ο ακάθαρτος.  Πάει να ασκήσει την πεσμένη σάρκα, και μέσα απ’ αυτή την άσκηση να φθάσει στην αγιότητα. 

Όμως, ποιος πόλεμος δεν έχει και χαμένες μάχες;  Ποιός άνθρωπος δεν έχει αμαρτήσει;  Αντί να κατηγορούν λοιπόν αυτούς τους νικημένους αγωνιστές, θα έπρεπε να λυπηθούν, και να προσευχηθούν να δώσει ο Θεός σ’ αυτούς μετάνοια, και την κάθαρση, χάριν τής οποίας διάλεξαν το δύσκολο δρόμο τού μοναχισμού. 

Καλούμε ακόμα αυτούς τους εχθρούς τού μοναχισμού, να μελετήσουν την ιστορία, να δουν πόσους Αγίους ανέδειξε ο μοναχισμός, και να αναλογιστούν και τα εκατομμύρια τών σιωπηλών αγωνιστών, που θυσίασαν το δικό τους θέλημα, για χάρη τού Χριστού, και που ανάλωσαν τη ζωή τους όλη, προσευχόμενοι σ’ ένα κελί για τις δικές τους αμαρτίες, αλλά και για τών άλλων. 

Ας δουν, πως πίσω από τις μεγαλύτερες αναζωπυρώσεις τού Χριστιανισμού στην ιστορία, υπήρχαν κάποιοι αθόρυβοι μοναχοί, που με τη δύναμη τών προσευχών τους αγωνίζονταν, και που συχνά εγκατέλειπαν την έρημο για να αγωνιστούν μέσα στον κόσμο, με συμβουλές, παροτρύνσεις, και με κάθε χάρισμα τού Αγίου Πνεύματος.