Ο Μάρκος Κοκκήιος Νέρβας (96-98) ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα να επουλώσει τις πληγές του ρωμαϊκού κράτους, που είχαν ανοίξει την εποχή του Δομετιανού οι συκοφάντες, οι κατάσκοποι, οι καταδότες και οι κόλακες, αφού τους απαγόρευσε να συκοφαντούν και να κατηγορούν τους Χριστιανούς. Με νόμο της συγκλήτου κατάργησε τις ποινές του Δομετιανού, επέτρεψε την επιστροφή των Χριστιανών στα σπίτια τους και την ανάκτηση της περιουσίας των αδίκως εξορισθέντων. Τότε και ο ευαγγελιστής Ιωάννης επέστρεψε από την Πάτμο στην Έφεσο, όπως αναφέρει ο Ευσέβιος Καισαρείας, στηριγμένος σε αρχαία Χριστιανική παράδοση (Εκκλησιαστική Ιστορία, Γ' 20' Βιβλίον των Χρονικών, ΒΕΠΕΣ, τόμ. 20, ς. 296).

Σ' όλο το διάστημα της διετούς βασιλείας του Νέρβα επεκράτησε ειρήνη στη Χριστιανική Εκκλησία και παρότι οι συκοφαντίες και οι κατηγορίες κατά των Χριστιανών έπαψαν για το μικρό αυτό διάστημα, όμως η Χριστιανική θρησκεία δεν κηρύχτηκε religio licita με νόμο του κράτους, το οποίο έτσι θα εξασφάλιζε και για το μέλλον την ειρήνη και την ησυχία στους Χριστιανούς. Για τα μέτρα του Νέρβα μας πληροφορεί και ο Δίων Κάσσιος (Ρωμαϊκή Ιστορία, 68, 1): Και Νέρονας τους τε κρινόμενους επ’ ασεβεία αφήκε και τους φεύγοντας κατήγαγε, τους τε δούλους και τους εξελευθέρους τους τοις δεσπόταις σφών επιβουλεύσαντας πάντας απέκτεινε και τοις μεν τοιούτοις ουδ' άλλο τι έγκλημα επιφέρειν επί τους δέσποτας αφήκε, τοις δε δη άλλοις ουτ’ ασεβείας ουτ' Ιουδαϊκού βίου καταιτιάσθαί τινας συνεχώρησε. Πολλοί δε των συκοφαντησάντων θάνατον κατεδικάσθησαν· εν οις και Σέρας ο φιλόσοφος.