Κεφάλαιο 25ο

Αυξάνοντας την απόσταση

ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ

Οι επόμενοι μήνες, ήταν για μένα μήνες εντατικής μελέτης. Ζήτησα από το φίλο μου το Γιώργο, να με συστήσει στον Φρισκούλα, έτσι ώστε να μαθαίνω περισσότερα. Εκείνος μου έδωσε το τηλέφωνό του. Σύντομα τού τηλεφώνησα, και γνωριστήκαμε. Επειδή όμως τα τηλεφωνήματα ήταν υπεραστικά, δεν μπορούσαμε να μιλάμε για πολύ. Τότε, μου πρότεινε να με συστήσει σ’ ένα ζευγάρι πρώην "Μαρτύρων" που είχαν εξοχικό στη Σαλαμίνα, ώστε να μου φέρνουν ό,τι έντυπα και κασέτες έχουν για τη Χριστιανική πίστη.

Τον καιρό εκείνο, οι πρώην "Μάρτυρες", μαζεύονταν σ’ ένα σπίτι στην Αθήνα κάθε εβδομάδα, και ο Φρισκούλας, τους κοινοποιούσε τα αποτελέσματα τών μελετών του.

Όσο περισσότερο γνώριζα το Φρισκούλα, τόσο καταλάβαινα πόσο άσχημα τού είχαν φερθεί οι ομόπιστοί μου. Κάθε τόσο, έβγαινε και κάποια φήμη εναντίον του: Ότι είχε γίνει μανιώδης καπνιστής, ότι είχε χωρίσει, και άλλα περισσότερο γελοία, που δεν ήταν καν κατηγορίες, αλλά οι "Μάρτυρες", με νοσηρή φαντασία, τα θεωρούσαν απόδειξη ό,τι όταν φεύγει κάποιος από την οργάνωση, γίνεται αλήτης. Παρόμοιες κατηγορίες κυκλοφόρησαν και για το φίλο μου το Γιώργο. Μάλιστα, η πιο τραβηγμένη από αυτές, ήταν πως έγινε... Παπικός ιερέας!

Και ήταν τόση η ανευθυνότητα αυτών που διέδιδαν τέτοιες ανοησίες, που δεν σκέφτονταν ότι ένας παπικός ιερέας δεν μπορούσε να είναι παντρεμένος! Ο φίλος μου όμως, είχε γυναίκα και παιδιά!

Η μόνιμη κατηγορία κατά τών αποστατών, και κυρίως κατά τού Φρισκούλα, ήταν η υπερηφάνεια. Πως δήθεν από υπερηφάνεια, σαν το διάβολο, θεώρησαν τον εαυτό τους καλύτερο από την οργάνωση, και αποστάτησαν. Η πραγματικότητα όμως, ήταν ακριβώς το αντίθετο! Για να δεχθεί κάποιος ότι αυτό που πιστεύει είναι λάθος, χρειάζεται ταπεινότητα. Ταπεινότητα χρειάζεται, και μόνο για να διανοηθεί πως ίσως να βρίσκεται σε λάθος δρόμο. Αντιθέτως, οι κατήγοροί τους, δεν είχαν ούτε τη στοιχειώδη ταπεινότητα γι’ αυτή τη σκέψη. Πίστευαν υπερήφανα, (σαν το Φαρισαίο τής παραβολής), πως αυτοί ήταν οι καλοί, και όλοι οι άλλοι ήταν άξιοι καταστροφής. Αυτοί είχαν την αλήθεια, μπορούσαν μόνο να διδάξουν. Δεν υπήρχε κανένας άλλος εκτός από την οργάνωση, από τον οποίον να μπορούν να διδαχθούν!

Ο Φρισκούλας ήταν ένας καταδεκτικός άνθρωπος, ταγμένος να βοηθάει τους πρώην "Μάρτυρες", να ξεφύγουν από τις πλάνες που είχαν διδαχθεί τόσα χρόνια εκεί, ώστε να ενταχθούν χωρίς υψηλοφροσύνη στην κοινωνία. Όσο για τον ίδιο, όταν οι πρώην "Μάρτυρες" τού ζητούσαν να ηγηθεί μίας νέας θρησκείας στην Ελλάδα, εκείνος ταπεινά δεν δέχθηκε. Όταν μάλιστα κατάλαβε ότι κάποιοι είχαν αρχίσει να κρέμονται απ’ αυτόν, όπως κάποτε από την οργάνωση τής Σκοπιάς, έπαψε ακόμα και τις εβδομαδιαίες συναθροίσεις, ενθαρρύνοντας συχνά τους πρώην "Μάρτυρες", να κάνουν τις δικές τους μελέτες, και τις δικές τους συναθροίσεις.

Ενώ όμως ακόμα συνεχίζονταν οι συναθροίσεις του, όλα τα μελετούμενα, καταγράφονταν σε κασέτες. Αυτός που τα έγραφε, ήταν ένας καλοσυνάτος και ταπεινός άνθρωπος, που στην Ελλάδα ήρθε με τη μητέρα του, εξόριστοι από την Αίγυπτο, επειδή ήταν "Μάρτυρες". Τώρα όμως, βλέποντας τις αντιχριστιανικές ενέργειες τού Ρούλη, με αποκορύφωμα την βιντεοπαρακολούθηση από πράκτορές του, αποσυνταυτίστηκε από την οργάνωση, και κάποτε γνώρισε τη συνάθροιση τού Φρισκούλα.

Πάνω από 100 κασέτες με ομιλίες έφθαναν μία μία στα χέρια μου, καταγραμμένες απ’ αυτόν. Και κάθε μία που άκουγα κρυφά στη δουλειά μου, τράνταζε συθέμελα το οικοδόμημα που είχε χτίσει η Σκοπιά μέσα μου από την παιδική μου ηλικία. Ένα ένα λιθαράκι, έχτιζε ένα νέο οικοδόμημα, που έμελλε να αποτελέσει την κλίμακα που θα με οδηγούσε στην αληθινή και πραγματικά αλάθητη Εκκλησία τού Κυρίου.

Αρχικά, άκουσα μία ανάλυση για τον "πολύ όχλο" τής Αποκάλυψης, που αναφέρεται στο 7ο κεφάλαιο. Με συντάραξε η ανακάλυψη πως και ο πολύς όχλος, θα πήγαινε στον ουρανό όπως και οι "144.000". Ήταν τόσο καθαρό στα εδάφια! Ο πολύς όχλος, (στην όραση), βρισκόταν εκεί που ήταν και οι 24 πρεσβύτεροι, στον ουρανό! Κι ακόμα, υπήρχε ένα εδάφιο στην Αποκάλυψη 19/ιθ’ 1, που έγραφε ξεκάθαρα πως ήταν ουράνια τάξη.

Μα τότε; Τι ήταν τα "άλλα πρόβατα" τής παραβολής του Κυρίου στον Ιωάννη 10/ι΄ ;

Η επόμενη κασέτα που άκουσα είχε αυτό το θέμα. Με έκπληξη, βρήκα εκεί ένα σωρό λόγους, που με έπεισαν πως τα πρόβατα στη μάντρα, ήταν οι Ισραηλίτες τού Μωσαϊκού νόμου, και τα άλλα πρόβατα, οι εθνικοί, που θα δέχονταν το Χριστό, και θα γίνονταν μία ποίμνη με τους πιστούς Ιουδαίους.

Μήπως όμως το ευαγγέλιο μπορούσε να αλλάξει, και να μιλάει και για κάποια επίγεια τάξη, όπως πίστευαν οι "Μάρτυρες"; Μία άλλη σειρά, κασετών, αποδείκνυε πως το ευαγγέλιο "άπαξ (μία φορά) παρεδόθει στους Αγίους", και δεν θα άλλαζε ούτε και αν το ζητούσε "άγγελος από τον ουρανό". Θα έπρεπε να μιλάει πάντοτε για την ίδια ουράνια ελπίδα που κήρυξαν ο Κύριος και οι απόστολοι. Όποιος κήρυττε άλλο ευαγγέλιο, θα ήταν "ανάθεμα" (Γαλάτας 1/α΄ 7-9).

Μα τότε; Μήπως η οργάνωση δεν ήταν τού Θεού; Μήπως ήταν ανάθεμα; Αυτό, άρχισα να το υποψιάζομαι όταν άκουσα την κασέτα περί "πιστού και φρόνιμου δούλου". Στην κασέτα αυτή, μία σειρά δεκάδων εδαφίων, αποδείκνυε ότι όποιος αποκαλεί τον εαυτό του φρόνιμο, (όπως έκανε το κυβερνών σώμα τών Μαρτύρων), "προτρέχει τού Κυρίου", και "είναι ανόητος". (Α΄ Κορινθίους 3/γ’ 18. 4/δ’ 1-5, 10. Β΄ Κορινθίους 10/ι΄ 12). Επίσης, απεδεικνύετο, ότι ως "δούλος" εδώ, δεν αναφέρεται μία ομάδα ανθρώπων, αλλά ο κάθε ένας ξεχωριστά, είτε πονηρός, είτε δίκαιος. Για πρώτη φορά όμως, σε αυτή την κασέτα, παρατήρησα ότι και ο Φρισκούλας είχε κάποιο σφάλμα στην ερμηνεία τής παραβολής τού δούλου. Δεν ήταν δυνατόν να μιλάει για τον κάθε Χριστιανό εδώ! Κάτι άλλο συνέβαινε, αλλά θα χρειάζονταν τρία ακόμα χρόνια για να το κατανοήσω.

Η χρήση τών κασετών ήταν δύσκολη. Έπρεπε να υπάρχει κάποιο κασετόφωνο για να τις ακούσεις, και πάλι δεν έβρισκες εύκολα το κομμάτι που σ’ ενδιέφερε. ΄Επρεπε λοιπόν κάτι να γίνει, ώστε όλα αυτά να γίνουν εύχρηστα.

Έτσι λοιπόν, άρχισα να καταγράφω όλα αυτά τα εδάφια και τις ερμηνείες, απομαγνητοφωνώντας όλες τις ομιλίες. Η ακρόαση τών κασετών, κράτησε έτσι πολλούς μήνες. Το ότι τις κατέγραφα όμως, με ωφέλησε πολύ. Μπόρεσα έτσι να συγκρατήσω όλο αυτό τον πλούτο τής γνώσης, και μπορούσα πλέον να τα έχω μπροστά μου όποτε ήθελα. Στην ομάδα τών πρώην "Μαρτύρων", δεν υπήρχε κάποιο κεντρικό κυβερνών σώμα για να δίνει μόνο αυτό τα αποτελέσματα τών ερευνών του. Ο κάθε ένας μπορούσε, να μελετάει το θέμα που θέλει, και να το κοινοποιεί στους άλλους. Έτσι και η δική μου δουλειά, ήταν κάτι χρήσιμο και για όσους πήραν τις καταγραφές μου από την απομαγνητοφώνηση. Φυσικά, εκτός από τον Φρισκούλα, υπήρχαν κι άλλοι που μελετούσαν, και μάλιστα έκαναν πολλή δουλειά. Ειδικά δύο πρόσωπα, που με χαρά γνώρισα αργότερα, έκαναν δουλειά χωρίς να φαίνονται, ο ένας μάλιστα μέσα από τη φυλακή! Έτσι, έφθασαν στα χέρια μου και κάποια έντυπα, εξαιρετικά χρήσιμα: Το ένα, ήταν το μεταφρασμένο βιβλίο τού Ραίημοντ Φρανς, με θέμα: "Κρίσις συνειδήσεως". Εκεί, ο Ραίημοντ έγραψε όλα τα γεγονότα του σχίσματος γύρω στο 1982. Πώς αποκαλύφτηκε το λάθος του 1914, πώς απορρίφθηκε η διόρθωση από το κυβερνών σώμα, και πώς μεθοδεύτηκε η απομάκρυνσή του από την οργάνωση. Το άλλο, ήταν μία μελέτη τού Γιόνσον, που αποδείκνυε με αδιάσειστα ιστορικά στοιχεία, πως ο 20ός αιώνας δεν είναι "ο χειρότερος αιώνας της ιστορίας" όπως πίστευαν οι "Μάρτυρες", αλλά ο καλύτερος αιώνας τής ιστορίας. Ο χειρότερος ήταν ο 14ος. Δεν είχα όμως ανοίξει ως τότε μία εγκυκλοπαίδεια για να το διαπιστώσω! Στηριζόμουν μόνο στα όσα παραποιημένα ανέφερε η οργάνωση! Μου δόθηκε και το κείμενο τής πρες κόμφερανς τού Φρισκούλα, που τόσο με είχε εκνευρίσει. Πράγματι, ήταν πολύ διαφορετικό από τών δημοσιογράφων!

Με όλα αυτά, οι μήνες περνούσαν, αλλά στο μεταξύ κάποια προβλήματα άρχισαν να εμφανίζονται.