Η σημερινή εκπομπή, όπως και η προηγούμενη, είναι αφιερωμένη στη Μετενσάρκωση. Εξετάζουμε αυτή την ειδωλολατρική διδασκαλία, στα πλαίσια της μελέτης μας περί Αναστάσεως, κι έτσι ο τίτλος της σημερινής εκπομπής είναι: "Η Χριστιανική κλήση και η Ανάσταση των νεκρών μέρος 4ο".

Ίσως να διερωτηθείτε για τον λόγο που εξετάζουμε την Μετενσάρκωση σε αυτή την εκπομπή, της οποίας το περιεχόμενο αφορά κυρίως την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία, και τις κακοδοξίες των διαφόρων αιρετικών ομάδων, που ωστόσο ανήκουν στον Χριστιανικό χώρο. Πράγματι, αν και η Μετενσάρκωση ως διδασκαλία, προήλθε από καθαρά ειδωλολατρικούς λαούς, οι οποίοι δεν ισχυρίζονταν καν Θεία Αποκάλυψη, και υιοθετείται από θρησκείες άσχετες με το Χριστιανισμό, με κύριους εκπροσώπους τον Ινδουισμό τον Βουδισμό και άλλες Ανατολικές θρησκείες, εν τούτοις στις μέρες μας, η διδασκαλία αυτή έχει εισβάλει και στη Χριστιανική Δύση, πλαισιωμένη από ένα κράμα φιλοσοφικών και θρησκευτικών ιδεών, Ανατολικής κυρίως προέλευσης.

Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί πάμπολλες πολυμελείς ή ολιγομελείς, τοπικές ή παγκόσμιες κινήσεις και ομάδες, με σχετικά μικρές διαφορές μεταξύ τους, οι οποίες προωθούν πανθεϊστικές αντιλήψεις και διδασκαλίες, και έχουν σαν στόχο (όπως τουλάχιστον φανερά διαδίδουν), την εσωτερική ανάπτυξη των μελών τους, και την προετοιμασία τους για την Νέα Εποχή, ή την Εποχή του Υδροχόου, στην οποία κατά τον ισχυρισμό τους έχουμε ήδη εισέλθει.

Ένα κύριο χαρακτηριστικό αυτών των ομάδων, είναι και η προώθηση από μέρους τους της θεωρίας περί Μετενσάρκωσης των ψυχών. Ένα δεύτερο βασικό χαρακτηριστικό τους, είναι η πανθεϊστική αντίληψη που κηρύττουν. Εξομοιώνουν δηλαδή όλες τις θρησκείες, όσο πολύ κι αν αυτές απέχουν μεταξύ τους, με άμεσο αποτέλεσμα βέβαια, την  προσέλκυση οπαδών από όλους τους χώρους. Η συνένωση όλων των διαφορετικών θρησκευτικών αντιλήψεων, γίνεται κάτω από ένα φιλοσοφικό πλαίσιο, και αυτό δεν είναι άλλο από την θεωρία της Μετενσάρκωσης.

Ας δούμε όμως αναλυτικότερα, με ποιο τρόπο το επιτυγχάνουν.

Όπως αναφέραμε και την προηγούμενη φορά, η Μετενσάρκωση των ψυχών, μπορεί να οριστεί γενικά σαν η συνεχής μετάβαση της ψυχής μετά τον θάνατο, σε νέα σώματα. Ανθρώπων, ζώων, εντόμων, ή και φυτών ακόμα, έτσι ώστε να ικανοποιείται ο νόμος του Κάρμα, δηλαδή ο νόμος της ανταποδοτικής δικαιοσύνης, όπως την αντιλαμβάνονται οι οπαδοί της θεωρίας αυτής. Από αυτές τις συνεχείς μεταβάσεις της ψυχής από σώμα σε σώμα, η ψυχή εξελίσσεται, βελτιώνεται, και τελικά απαλλάσσεται από αυτές τις αδιάκοπες μετενσωματώσεις, και εισέρχεται στο Νιρβάνα. Στην κατάσταση αυτή τού Νιρβάνα, η ψυχή έχει πλέον σταματήσει τις περαιτέρω περιπλανήσεις, και της Μετενσωματώσεις. Έχει οδηγηθεί στην τέλεια απάθεια, με την τελεσίδικη απόθεση της σάρκας και των πόνων της. Έχει αποδεσμευτεί από το σώμα, το οποίο οι οπαδοί της Μετενσάρκωσης, το θεωρούν ως κατώτερο συστατικό του ανθρώπου, και δεσμωτήριο της ψυχής, και έτσι βυθίζεται η προσωπικότητα στο απρόσωπο και απόλυτο.

Κάτω από αυτήν λοιπόν τη φιλοσοφική θεώρηση, όλοι οι μεγάλοι άντρες και γυναίκες που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία, και βεβαίως μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και οι αρχηγοί των μεγάλων θρησκειών, είναι Μετενσαρκώσεις πολύ εξελιγμένων ψυχών, που έχουν σχεδόν τελείως απαλλαγεί από τον νόμο του Κάρμα. Κατά τη θεωρία λοιπόν αυτή, Μετενσαρκώνονται και εμφανίζονται στο προσκήνιο της ιστορίας σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές, για να δώσουν μία νέα ώθηση στην ανθρωπότητα, και να αντιστρέψουν κατά κάποιο τρόπο, το πολύ βεβαρημένο παγκόσμιο Κάρμα.

Λέγουν λοιπόν, ότι τέτοιες Μετενσαρκώσεις, είναι όλοι οι μεγάλοι διδάσκαλοι και αρχηγοί θρησκειών. Είναι αξιοσημείωτο, ότι όλοι οι ιδρυτές και ηγέτες αυτών των ομάδων και κινήσεων, ισχυρίζονται αυθαίρετα για τους εαυτούς τους, ότι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, και ότι έχουν Μετενσωματωθεί για να μεταφέρουν την γνώση τους υπόλοιπους, και να τους βοηθήσουν γρηγορότερα και ευκολότερα, να ανέβουν τις εξελικτικές βαθμίδες. Σε ορισμένες εξαιρετικές περιπτώσεις, μετενσαρκώνονται προσωπικότητες τελείως απαλλαγμένες από προσωπικό φορτίο αμαρτιών, και έχοντας ικανοποιήσει πλήρως το νόμο του Κάρμα, με σκοπό να δώσουν νέα ώθηση στην εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας. Αυτούς τους ονομάζουν Αβατάρ, και μεταξύ τους συναριθμούν και τον Χριστό.

Με αυτό τον έξυπνο τρόπο, συγχωνεύουν όλους τους αρχηγούς των διαφορετικών θρησκειών, και κατά συνέπεια συνενώνουν όλες τις διαφορετικές θρησκείες κάτω από την δική τους θεωρία.

Ύστερα όμως από μία τέτοια θεώρηση για τις διαφορετικές θρησκείες, γεννάται αυτομάτως και αναπόφευκτα το ακόλουθο ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν αυτές οι ενσαρκώσεις των ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, στα σώματα των αρχηγών θρησκειών, να δίδαξαν για τις αλήθειες περί Θεού, περί ανθρώπου, περί κόσμου και περί σωτηρίας, τόσο ριζικά διαφοροποιημένες και αντιδιαμετρικές μεταξύ τους διδασκαλίες; Πώς είναι δυνατόν για παράδειγμα, ο Βούδας να κηρύττει την θεωρία της Μετενσάρκωσης και των διαδοχικών ενσωματώσεων της ψυχής, ενώ ο Κύριος Ιησούς Χριστός να διδάσκει ότι ο κάθε άνθρωπος θα πεθάνει μία φορά τον σωματικό θάνατο, και μετά θα αναστηθεί πάλι με το σώμα του, για να κριθεί άπαξ, και να ζήσει ζωή ατελεύτητη, με αυτό το άφθαρτο σώμα, και εν τούτοις να έχουν και οι δύο δίκιο; Η ανθρώπινη λογική δεν μπορεί να τα συμβιβάσει και αποφαίνεται ότι ή ο ένας λέει την αλήθεια, ή ο άλλος. Αλλά σίγουρα όχι και οι δύο μαζί.

Στο καυτό αυτό ερώτημα οι υποστηρικτές της Μετενσάρκωσης, απαντούν ότι οι μεγάλοι αυτοί διδάσκαλοι, προσπάθησαν να κρύψουν τις πραγματικές οι απόλυτες αλήθειες από τον κόσμο, διότι δήθεν βρισκόταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο, και επομένως οι άνθρωποι δεν ήσαν έτοιμοι να δεχθούν κάτι υψηλότερο. Με άλλα λόγια, με τέτοιου είδους απαντήσεις προσπαθούν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα, και να γεφυρώσουν το αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, ανάμεσα στην ειλικρίνεια και την απάτη. Διότι σιωπηρά, δέχονται πως όλοι, ή κάποιοι απ' αυτούς, εξαπάτησαν τους ανθρώπους.

Αυτό άραγε είναι το σημείο στο οποίο θα πρέπει να φτάσει μία προσωπικότητα; Αυτό άραγε είναι το πρότυπό του Αβατάρ; Να μπορεί να εξαπατά με τέχνη τους υπολοίπους, να τους διδάσκει ψεύδη για τον Θεό, να τους δίνει ψεύτικες ελπίδες, να τους τροφοδοτεί με παραπλανητικούς άμεσους, αλλά και μεταφυσικούς στόχους, και να τους προσφέρει για κοσμοθεωρία, αποκυήματα φαντασίας;

Όπως αντιλαμβάνεστε αγαπητοί ακροατές, μία τέτοια θεώρηση είναι πάρα πολύ επικίνδυνη για την ηθική υπόσταση του ανθρώπου, για την σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τον εαυτό του, τον Θεό, τους συνανθρώπους του και τον κόσμο γύρω του. Είναι ίσως περιττό να πούμε στο σημείο αυτό, ότι όλοι όσοι διδάσκουν αυτές τις ιδέες και απόψεις, όταν αναφέρονται στις ασάφειες και στις αντιφάσεις και σφάλματα των υπολοίπων θρησκευτικών συστημάτων που ίδρυσαν άλλοι Αβατάρ,  μιλούν πάντοτε σε τρίτο πρόσωπο. Για παράδειγμα, λένε ότι ο τάδε, ή ο τάδε Αβατάρ ή διδάσκαλος, τα είπε κατ' αυτόν τον εσφαλμένο ή παραπλανητικό τρόπο, για να καλύψει την αλήθεια που δεν ήταν έτοιμοι οι οπαδοί του να ακούσουν. Όταν όμως φτάσουν να μιλήσουν για τους εαυτούς τους, τότε ισχυρίζονται ότι οι ίδιοι αποκαλύπτουν την αλήθεια πλήρη, σαφή και ανόθευτη. Λένε για παράδειγμα, (όπως είδαμε στην προηγούμενη εκπομπή) ότι η αλήθεια δεν είναι η Ανάσταση, όπως δίδαξε ο Χριστός, αλλά η Μετενσάρκωση που διδάσκουν οι ίδιοι. Και αν εξαιρέσει βεβαίως κανείς, τα δυσθεώρητα ύψη τού εγωισμού και τής υψηλοφροσύνης που διαθέτουν οι ηγέτες αυτών των κινημάτων, μπορεί εύκολα να διακρίνει και τον δόλο που χρησιμοποιούν, προκειμένου να εξασφαλίσουν την αποκλειστική και τυφλή προσκόλληση των οπαδών της στους ίδιους, λέγοντάς τους, ότι ενώ οι υπόλοιποι διδάσκαλοι δεν έλεγαν την αλήθεια ξεκάθαρη, εμείς τη λέμε σε σας χωρίς περικοπές επειδή αξίζετε, και δεν σας κρύβουμε τίποτα. Με αυτό τον τρόπο, τροφοδοτούν και τον εγωισμό και τις φιλοδοξίες των οπαδών τους, λέγοντάς τους ότι αυτοί αποτελούν τους εκλεκτούς, που μπορούν να γνωρίσουν ολόκληρη και ανόθευτη την αλήθεια.

Συμπληρωματικά αναφέρουμε, ότι για τους λόγους που προηγουμένως αναλύσαμε, όσοι πιστεύουν στην θεωρία της Μετενσάρκωσης και βεβαίως και οι πρωτοστατούντες στην προώθησή της Ινδουιστές, θεωρούν εμάς τους Χριστιανούς ως υποδεέστερους και καθυστερημένους, ως προς την εσωτερική καλλιέργεια, δεδομένου ότι ο αρχηγός της πίστεώς μας Κύριος Ιησούς Χριστός, κήρυξε τον Χριστιανισμό πριν 2000 χρόνια περίπου, στον τότε κόσμο που ήταν πολύ πιο πίσω από τον σημερινό στην εξελικτική κλίμακα. Έτσι, ο Χριστιανισμός κατά αυτούς, είναι μία θρησκεία πολύ πρωτόγονη, με στοιχεία αλήθειας μόνο σε εμβρυική μορφή και σημαντικές απλουστεύσεις, που ταίριαζαν στον υπανάπτυκτο κόσμο της εποχής εκείνης.

Σε αντίθεση, οι ίδιοι θεωρούν τους εαυτούς τους πολύ ανώτερους, και έτσι δεν βρίσκουν (ούτε και υπάρχει κατά τις αντιλήψεις τους), κανένα ενδιαφέρον σε μία συζήτηση με ένα Χριστιανό. Επομένως, όταν βλέπετε να συζητάει ένας Ινδουϊστής με ένα Χριστιανό, που εκ πεποιθήσεως τον θεωρεί κατώτερο, τότε είναι πολύ λογικό να υποθέσετε, ότι η συζήτηση αυτή δεν έχει σαν στόχο την ειλικρινή και επί ίσοις όροις ανταλλαγή απόψεων, αλλά κρύβει κάποιες άλλες σκοπιμότητες.

Ας κλείσουμε όμως στο σημείο αυτό την σύντομη, και περιστασιακή μόνον αναφορά μας, στα αίτια της εξάπλωσης θεωρία της Μετενσάρκωσης στις μέρες μας, και ας επανέλθουμε εκεί όπου είχαμε σταματήσει την προηγούμενη φορά.

Όπως είχαμε αναφέρει στην προηγούμενη εκπομπή, η Αγία Γραφή διδάσκει σαφώς και σε όλη της την έκταση, συνηγορούσης βεβαίως και της Ιεράς Παραδόσεως, κατά την διάρκεια όλων των αιώνων της Χριστιανικής Εκκλησίας, ότι δεν υπάρχει Μετενσάρκωση ή Μετενσωμάτωση των ψυχών, αλλά ότι ο κάθε άνθρωπος που ζει τη γη, θα  πεθάνει μία φορά, και στη συνέχεια θα αναστηθεί με το σώμα του, για να ζήσει αιωνίως, σύμφωνα με τον τρόπο που έχει ελεύθερα επιλέξει κατά τη διάρκεια της σύντομης επίγειας ζωής του. Είτε στην αιώνια μακαριότητα του παραδείσου, απολαμβάνοντας την παρουσία του Θεού, είτε αιωνίως τιμωρούμενος, διαστρέφοντας την παρουσία του Θεού από φωτεινή σε σκοτεινή, από γαλήνια σε γεμάτη ταραχή. Από δροσιστική σε καυστική, από γεμάτη ελευθερία της αγάπης, σε γεμάτη δεσμά τού φόβου, επειδή ο ίδιος προηγουμένως, έχει διαστρέψει ολόκληρη την ύπαρξή του.

Σαν χαρακτηριστικά χωρία εναντίον της Μετενσάρκωσης, είχαμε αναφέρει το Εβραίους 9/θ: 27 που λέγει: "απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις". Δηλαδή, ότι οι άνθρωποι πρόκειται να πεθάνουν μία φορά, και μετά τους περιμένει κρίση.

Η κρίση, είναι σε Ενικό αριθμό, που σημαίνει μία κρίση, όπως και ένας θάνατος, και όχι πολλοί θάνατοι, πολλές κρίσεις και πολλές Μετενσαρκώσεις.

Ένα άλλο καθοριστικό εδάφιο είναι το Β' Κορίνθιους 5/ε: 4. Διαβάζουμε: "και γαρ οι όντες εν τω σκήνει (δηλαδή στο σώμα ετούτο), στενάζομεν, βαρούμενοι εφ' ω ου θέλομεν εκδύσασθαι, (δηλαδή  όχι να μείνει τελικά η ψυχή χωρίς το σώμα, να αποδεσμευτεί από αυτό, όπως επιδιώκουν όσοι υποστηρίζουν την Μετενσάρκωση), αλλ’ επενδύσασθαι, ίνα καταποθή το θνητόν υπό της ζωής". Ή μ' άλλα λόγια, να ντυθούμε με νέο, άφθαρτο, και αθάνατο πλέον σώμα, και μ' αυτό να ζούμε αιωνίως.

Αυτή είναι η Χριστιανική διδασκαλία, που μπορεί να αποδειχθεί με μία πληθώρα αναλόγων εδαφίων, και βεβαίως είναι αντιδιαμετρικά αντίθετη με την περί Μετενσαρκώσεως δοξασία.

Ωστόσο, για τους λόγους που προηγουμένως αναπτύξαμε, και προκειμένου οι ηγέτες των σκοτεινών αυτών κινήσεων, να ελκύσουν, και να προσεταιριστούν οπαδούς από τον Χριστιανικό κόσμο, καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να ανακαλύψουν έστω και αμυδρά στοιχεία, μέσα από την Αγία Γραφή, που με την κατάλληλη διαστρέβλωση και παρερμηνεία, να τα παρουσιάσουν σαν υποστηρίζοντα, την περί Μετενσάρκωσης θεωρία. Από όσα γνωρίζουμε, από ολόκληρο τον όγκο της Αγίας Γραφής, μόνο τρία χωρία κατάφεραν να παραποιήσουν και να προσαρμόσουν στις αντιλήψεις τους, και αυτό κατόπιν σοβαρής αλλοίωσης του περιεχομένου τους. Στην προηγούμενη εκπομπή ασχοληθήκαμε αναλυτικά με τα δύο από αυτά, και πιστεύουμε ότι μέσα από τη μελέτη μας, όχι μόνο αποδείχτηκε ότι είναι παντελώς εσφαλμένη η ερμηνεία που δίδουν, και η εφαρμογή που τους κάνουν, αλλά αποκαλύφθηκε και η κακή τους προαίρεση την ερμηνεία της βίβλου.

Σήμερα θα ασχοληθούμε με το τρίτο χωρίο, που βρίσκεται στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφάλαιο ιστ/16, και στίχους 13 έως 17, το οποίο και διαβάζουμε:

"Ελθών δε ο Ιησούς εις τα μέρη Καισαρείας της Φιλίππου ηρώτα τους μαθητάς αυτού λέγων· τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον υιόν του ανθρώπου; 14 οι δε είπον· οι μεν Ιωάννην τον βαπτιστήν, άλλοι δε Ηλίαν, έτεροι δε Ιερεμίαν ή ένα των προφητών. 15 λέγει αυτοίς· υμείς δε τίνα με λέγεται είναι; 16 αποκριθείς δε Σίμων Πέτρος είπε· συ ει ο Χριστός ο υιός του Θεού του ζώντος. 17 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτώ· μακάριος ει, Σίμων Βαριωνά, ότι σαρξ και αίμα ουκ απεκάλυψέ σοι, αλλ’ ο πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς".

Παραποιώντας τελείως το νόημα τού χωρίου αυτού, και απομονώνοντας μόνο τον 14ο στίχο, οι υποστηρικτές της Μετενσάρκωσης, ισχυρίζονται ότι η γνώμη των μαθητών για τον Χριστό, είναι πως ήταν η ενσάρκωση ή τού Ηλία, ή του Ιερεμία, όπως για παράδειγμα αναφέρει ο Κούπε. Εδώ όμως γίνεται φανερή η πονηριά και ο δόλος με τον οποίο αντιμετωπίζουν την Αγία Γραφή και τους οπαδούς τους. Ενώ το εδάφιο αναφέρει ρητά, ότι αυτή δεν είναι η γνώμη των μαθητών, αλλά τού πλήθους, γιατί αυτοί την παρουσιάζουν σαν την γνώμη των μαθητών, και στη συνέχεια αφήνουν έντεχνα και δολίως, να εννοηθεί, ότι είναι και η γνώμη του ίδιου τού Χριστού;

Επιπλέον, ενώ το εδάφιο στην αρχή, αναφέρει ότι οι όχλοι νόμιζαν πως ο Χριστός είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ή ο Ηλίας, ή ο Ιερεμίας, ή κάποιος από τους προφήτες, γιατί αυτοί παραλείπουν χωρίς σχόλια τον πρώτο, δηλαδή τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, και προχωρούν να υποθέσουν ότι ήταν ενσάρκωση ενός από τους υπόλοιπους; Η απάντηση είναι προφανής: Για να υποστηρίξουν την εσφαλμένη υπόθεσή τους, ότι οι όχλοι, (ούτε καν οι μαθητές, ή ο Χριστός, όπως είδαμε προηγουμένως), επίστευαν στη Μετενσάρκωση, δεν συμφέρει καθόλου να αναφέρουν τον Ιωάννη τον Βαπτιστή,  διότι κάτι τέτοιο, τους ανατρέπει τελείως τα σχέδια. Δεν είναι δυνατόν να είναι ο Χριστός ενσάρκωση τού Ιωάννη τού Βαπτιστή, γιατί απλούστατα ήταν σύγχρονός του, και μάλιστα μόλις έξι μήνες μικρότερός του. Λουκάς 1/α: 26 και 36. Και όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, η θεωρία της Μετενσάρκωσης υποστηρίζει, ότι η ψυχή ενός ανθρώπου μπορεί να πάει σε κάποιον άλλο, να γίνει δηλαδή νέα ενσάρκωση, μόνο μετά τον σωματικό θάνατο τού πρώτου. Δεν μπορεί η ψυχή να συνυπάρχει σε δύο σώματα. Επειδή λοιπόν αυτός ο συλλογισμός, σε σχέση με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, καταρρίπτει πλήρως την υπόθεσή τους περί Μετενσαρκώσεως, αποφασίζουν να μην αναφέρουν καθόλου τον Ιωάννη, και να προχωρήσουν στους υπολοίπους, δηλαδή τον Ηλία, τον Ιερεμία και τους προφήτες.

Άραγε σας φαίνεται έντιμη και ειλικρινής μια τέτοια αντιμετώπιση; Σας φαίνεται ορθή και αντικειμενική αυτή η ερμηνεία των Γραφών; Όχι μόνο σεβασμό στο Ιερό Κείμενο δεν φανερώνει, αλλά αντίθετα, διαστρέβλωση της Γραφής και απόκρυψη της αλήθειας, με σκοπό την προώθηση της πλάνης, και την δόλια και ύπουλη παραπλάνηση και παροδήγηση, όσων τρέφουν κάποια, έστω και στοιχειώδη εκτίμηση στην Βίβλο.

Ας προσπαθήσουμε όμως να διακρίνουμε, ποιο είναι το πραγματικό νόημα του χωρίου αυτού, και θα διαπιστώσουμε ότι αυτό το ίδιο που διάλεξαν για να υποστηρίξουν την θεωρία της Μετενσάρκωσης, θα καταφέρει πολλά πλήγματα εναντίον τους.

Ήδη το πρώτο το διαπιστώσαμε προηγουμένως, με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, που δεν θα μπορούσε να είναι προηγούμενη ενσάρκωση του Χριστού, ως σύγχρονός του. Μας  λέγει λοιπόν ο ευαγγελιστής στο εδάφιο 13, ότι: "Ελθών δε ο Ιησούς εις τα μέρη Καισαρείας της Φιλίππου ηρώτα τους μαθητάς αυτού λέγων· τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον υιόν του ανθρώπου;" Αφού λοιπόν ο Κύριος, είχε κάνει πολλά σημεία και θαύματα, ήλθε στην ειδωλολολατρική πόλη της Καισάρειας τού Φιλίππου, όχι για να κάνει κήρυγμα, αλλά περισσότερο για να βρει ένα ήσυχο περιβάλλον, για να διδάξει τους μαθητάς του. Και τους θέτει το ερώτημα: "Ποια είναι η γνώμη των ανθρώπων για μένα; Ποιος νομίζουν ότι είμαι;"

Διερωτόμαστε και εμείς με τη σειρά μας: Γιατί έκανε αυτή την ερώτηση; Άραγε δεν ήξερε ποια ήταν η γνώμη τού πλήθους, και ήθελε να μάθει από περιέργεια;

Αυτό όμως αποκλείεται τελείως, διότι ως Θεός, γνώριζε και τις πιο κρυφές σκέψεις όλων των ανθρώπων, γεγονός που αναφέρεται σε πολλές περιπτώσεις, όπως: "αυτός όμως εγνώριζε τους διαλογισμούς αυτών". (Λουκάς 6/στ: 8). "Νοήσας δε ο Ιησούς τους διαλογισμούς αυτών, απεκρίθη και είπε προς αυτούς..." (Λουκάς 5/ε: 22). "Ο δε Ιησούς, ειδόν τον διαλογισμόν της καρδίας αυτών...", (Λουκάς 9/θ: 47) και αλλού. Γιατί λοιπόν τότε ρώτησε; Για να κάνει την ίδια ερώτηση και στους ίδιους τους μαθητές, αμέσως μετά. Για να εκμαιεύσει την απάντηση του Πέτρου αργότερα, ότι: "Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος". Και ενώ ξεκινά με την ερώτηση για την ανθρώπινη φύση του, ρωτώντας: "ποιος νομίζουν ότι είναι ο Υιός τού ανθρώπου", στη συνέχεια τους οδηγεί υψηλότερα, και τους προετοιμάζει για την απάντηση περί τής Θείας Του φύσεως: "Συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού". Από τον Υιό του ανθρώπου, τους οδηγεί στον Υιό του Θεού. Και αφού τους ζητά την απάντηση τού πλήθους περί του εαυτού Του, τους οδηγεί σιγά-σιγά στην απάντησή του Πνεύματος: "Σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλά ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς".

Ας δούμε όμως την απάντηση τών μαθητών, που αφορούσε τη γνώμη τών όχλων για τον Χριστό. Νόμιζαν λοιπόν, ότι είναι: "άλλοι μεν Ιωάννην τον Βαπτιστήν, άλλοι δε Ηλίαν, και άλλοι Ιερεμίαν, ή έναν τών προφητών". Άραγε ήταν κάποια αντίληψη περί Μετενσαρκώσεως, που έκανε τον όχλο να πιστεύει σε κάτι τέτοιο; Αλλά και έτσι να είναι, αυτό δεν σημαίνει ότι είχαν δίκιο, διότι ο Κύριος τούς αποκαλύπτει δια τού Ουρανίου Πατρός Του, ποιος πραγματικά είναι, διορθώνοντας την εσφαλμένη γνώμη τού πλήθους. Όμως ο όχλος, είχε άλλα ερείσματα, άλλη αφετηρία, και έκανε αυτές τις κρίσεις. Όχι τη Μετενσάρκωση, αλλά την Ανάσταση.

Ας το δούμε όμως αναλυτικά:

Κατ' αρχήν, νόμιζαν μερικοί, ότι είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Είδαμε ότι κάτι τέτοιο δεν δικαιολογείται με κανέναν τρόπο, βάσει τής θεωρίας περί Μετενσαρκώσεως. Τότε με ποιο σκεπτικό το έλεγαν;

Ας διαβάσουμε το πολύ αποκαλυπτικό Λουκάς 9/θ: 7-9: "Ήκουσε δε Ηρώδης ο τετράρχης τα γινόμενα υπ’ αυτού πάντα, (δηλαδή υπό τού Χριστού), και διηπόρει δια το λέγεσθαι υπό τινων ότι Ιωάννης εγήγερται εκ των νεκρών, υπό τινων δε ότι Ηλίας εφάνη, άλλων δε ότι προφήτης τις των αρχαίων ανέστη. Και είπεν ο Ηρώδης: Ιωάννην εγώ απεκεφάλισα· τις δε εστιν ούτος περί ου εγώ ακούω τοιαύτα; και εζήτει ιδείν αυτόν".

Εδώ δίδεται πλήρης αιτιολόγηση τής γνώμης τού πλήθους. Μερικοί πίστευαν ότι ο Ιωάννης ανεστήθη. Άλλοι πίστευαν ότι ανεστήθη κάποιος αρχαίος προφήτης. Άρα λοιπόν πίστευαν στην ανάσταση και όχι στη Μετεμψύχωση. Η ανάσταση ήταν το υπόβαθρο αυτών τους των σκέψεων, και όχι η Μετενσάρκωση. Για τον Ηλία όμως, χρησιμοποιεί τη λέξη: "εφάνη" και όχι: "ανέστη". Διότι ο Ηλίας δεν γνώρισε σωματικό θάνατο, αλλά θα φανεί στις ημέρες του Αντίχριστου, ως ο πρόδρομος της Δευτέρας παρουσίας του Χριστού, και θα θανατωθεί από το Θηρίον όπως και ο Ιωάννης από τον Ηρώδη.

Διαπιστώνουμε λοιπόν τελεσιδίκως και αναμφισβήτητα, ότι ακόμα και η πολύ νηπιακή και υπεραπλουστευμένη γνώμη τού πλήθους, δεν στηριζόταν στη Μετενσάρκωση, όπως κακόδοξα προωθούν οι εχθροί του ευαγγελίου, αλλά στην Ανάσταση, η οποία είναι και η μόνη Χριστιανική ελπίδα.

Μέχρι τώρα εξετάσαμε όλα τα σημεία της Αγίας Γραφής, που χρησιμοποιούν οι διάφοροι υποστηρικτές της Μετενσάρκωσης, για να πείσουν όσους εκτιμούν την Βίβλο, να ακολουθήσουν και να ενστερνισθούν τη διδασκαλία τους, ως μυστική δήθεν διδασκαλία, και των ευαγγελίων.

Μέσα από τη σύντομη ανάλυση που κάναμε, έγινε φανερή η πρόθεση αυτών των ανθρώπων, όχι να μελετήσουν με ειλικρίνεια και με πνεύμα μαθητείας τη Βίβλο, αλλά να την χρησιμοποιήσουν, κακοποιώντας και διαστρέφοντας τα νοήματά της, και απομονώνοντας όσα τους βολεύουν, ώστε δολίως και με τέχνη, να πλανήσουν τα μέλη του Χριστιανικού κόσμου, και να τα κάνουν οπαδούς τους, οδηγώντας τα στις σκολιές και επικίνδυνες ατραπούς των Ανατολικών θρησκειών και του Πνευματισμού, όπου και τα βάθη τού Σατανά.

Είναι καιρός όμως, εκμεταλλευόμενοι τον σύντομο χρόνο που μας απομένει, να εξετάσουμε μερικές από τις πολυάριθμες εσωτερικές αντιφάσεις και ασυνέπειες, που χαρακτηρίζουν την θεωρία της Μετενσάρκωσης, και τα πάμπολα λογικά αδιέξοδα και άτοπα, που δημιουργούνται.

Όμως, πριν απ' όλα, ας δούμε μία βασική και άμεση συνέπεια της θεωρίας της Μετενσάρκωσης. Όπως ήδη αναφέραμε πολλές φορές μέχρι τώρα, η Μετενσάρκωση προσφέρεται σαν φιλοσοφικοθρησκευτική λύση για την κάθαρση της ψυχής, από τις Ανατολικές θρησκείες, τους Θεοσοφιστές, διάφορες Πνευματιστικές ομάδες, και άλλες Εσωτεριστικές κινήσεις. Αυτή η κάθαρση της ψυχής, επιτυγχάνεται με τις διαδοχικές ενσαρκώσεις, οπότε και ο άνθρωπος σε κάθε νέα ενσάρκωση, πληρώνει μέρος τού Καρμικού του χρέους, και εξελίσσεται, βελτιώνεται, καθαίρεται, μέχρι να φτάσει στο σημείο να ικανοποιήσει πλήρως τον νόμο τού Κάρμα για τον εαυτό του, και να απαλλαγεί πλέον από νέες μετενσαρκώσεις και το βάρος τού υλικού του σώματος, το οποίο και θεωρεί δεσμωτήριο της προσωπικότητας, και πρόξενο θλίψης.

Όταν κάνεις αντιμετωπίσει επιφανειακά και πρόχειρα αυτή την εκδοχή περί κάθαρσης της ψυχής, που προσφέρει η θεωρία της Μετενσάρκωσης, την βρίσκει αρκετά λογική  και όμορφη συνάμα. Παρουσιάζει μια ατέλειωτη και απεριόριστη δυνατότητα στον άνθρωπο να αμαρτάνει, και ωστόσο του εξασφαλίζει, να μη του κλείνεται ποτέ οριστικά η πόρτα της αιώνιας μακαριότητας, εφ' όσον ό,τι και να κάνει στην παρούσα ζωή του, μπορεί να το ξεπληρώσει στην επόμενη. Η πορεία είναι εξασφαλισμένα ανοδική, και μάλιστα με αίσιο τέλος: Την ένωσή του με το Θείο, και την είσοδό του στην κατάσταση τού Νιρβάνα.

Όμως, ακριβώς σε αυτό το σημείο, κρύβονται δύο θανάσιμες πλάνες, δύο πολύ επικίνδυνες διδασκαλίες. Ας τις δούμε αναλυτικά:

Η πρώτη είναι η κατάργηση της ελευθερίας του προσώπου, η κατάργηση της ελεύθερης προσωπικής επιλογής, η κατάργηση του αυτεξούσιου. Ο νόμος του Κάρμα, δεν είναι τίποτε άλλο, από το νόμο τής κατ' ανάγκης ηθικής τελειώσεως, δηλαδή απλούστερα, είναι ο νόμος της προσωπικής μοίρας.

Με άλλα λόγια, θα μπορούσαμε να εκφράσουμε αυτή την κεντρική διδασκαλία της Μετενσάρκωσης ως εξής: "Άνθρωποι, ό,τι και να κάνετε, όσο και να θέλετε, τελικά μετά από πολλές ζωές θα καταντήσετε καλοί. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή για σας. Δεν υπάρχει δυνατότητα εκλογής". Αλλά μία τέτοια διδασκαλία, είναι τελείως απαράδεκτη και τελείως αντίθετη με τη διδασκαλία της Χριστιανικής Εκκλησίας. Η Αγία Γραφή αναφέρει ρητά, την δυνατότητα ελεύθερης επιλογής για τον άνθρωπο, και μάλιστα η θέληση του ανθρώπου στην περίπτωση αυτή, υπερισχύει τής θελήσεως του Θεού, "όστις θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι, και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αλήθειας". (Α΄ Τιμόθεον 2/β: 4). Ενώ για τους Ιουδαίους που ζητούσαν να τον θανατώσουν, ο Κύριος είπε: "Δεν θέλετε να έλθετε προς εμέ, δια να έχετε ζωήν". (Ιωάννης 5/ε: 40).

Παρ' όλο λοιπόν που ο Θεός θέλει όλοι να γνωρίσουν την αλήθεια και να σωθούν, ωστόσο δεν εξαναγκάζει κανέναν, αλλά σέβεται την ελεύθερη επιλογή του καθενός. Αντίθετα στην περίπτωση της Μετενσάρκωσης, όλοι κατ' ανάγκην θα γίνουν καλοί κάποτε. Μόνο το "πότε" διαφέρει.

Ας δούμε όμως και το δεύτερο σκέλος τής πλάνης, που είναι  συγκαλυμμένη, κάτω από τη βασική αρχή της Μετενσάρκωσης που εξετάσαμε.

Δίνοντας υπόσχεση για εξασφαλισμένη δυνατότητα μελλοντικής μετανοίας, οδηγεί τους οπαδούς της στην ανευθυνότητα για το σήμερα, και στην δοκιμή της αμαρτίας με σκεπτικό ότι θα δοθεί η δυνατότητα επανόρθωσης, σε μία μελλοντική ζωή. Είναι μία διδασκαλία που δρα ύπουλα και υποσεινείδητα στον άνθρωπο, και τον ωθεί στο να χάσει το σήμερα, επιλέγοντας την αμαρτία, και αναβάλλοντας τα έργα μετανοίας για αργότερα, ή ακόμα χειρότερα, για μία μελλοντική ενσάρκωση. Και στο σημείο αυτό η Αγία Γραφή είναι αντίθετη, τονίζοντας ότι μόνο το σήμερα έχουμε, και μάλιστα το "τώρα". Το "μετά", δεν μας ανήκει. Ανήκει μόνο στον Θεό.

"Διο, καθώς λέγει το Πνεύμα το Άγιον· σήμερον εάν της φωνής αυτού ακούσητε, μη σκληρύνητε τας καρδίας υμών ως εν τω παραπικρασμώ, κατά την ημέραν του πειρασμού εν τη ερήμω, ... βλέπετε, αδελφοί, μη ποτε έσται εν τινι υμών καρδία πονηρά απιστίας εν τω αποστήναι από Θεού ζώντος, αλλά παρακαλείτε εαυτούς καθ' εκάστην ημέραν άχρις ου το σήμερον καλείται, ίνα μη σκληρυνθή εξ υμών τις απάτη της αμαρτίας" (Εβραίους 3/γ: 7, 8, 12 και 13).

Αλλά είναι γνωστή η μεθοδεία του διαβόλου να προσπαθεί να κλέψει το παρόν από τον άνθρωπο, τάζοντάς του το αβέβαιο μέλλον, και πείθοντάς τον να αναβάλλει τα έργα της μετανοίας. Ωστόσο οι Χριστιανοί "δεν αγνοούμε τα διανοήματα αυτού", δηλαδή του Σατανά. (Β΄ Κορινθίους 2/β: 11).

Ας προχωρήσουμε όμως σιγά - σιγά, στις αντιφάσεις τής θεωρίας τής Μετενσάρκωσης.

Λένε, ότι κατά την απαρχή τής ανθρώπινης εξελίξεώς μας ήμασταν άγριοι, διότι τόσο οι ηθικές, όσο και οι διανοητικές μας ικανότητες, ήταν ελάχιστα αφυπνυσμένες. Σύμφωνα όμως με τη θεωρία, η αθλιότητα της ζωής, οφείλεται σε κακές πράξεις του παρελθόντος. Επομένως η πρώτη εμφάνιση της ύπαρξης που δεν ήταν βεβαρυμμένη, έπρεπε να είναι άριστη. Όμως αυτό έρχεται σε αντίθεση με το προηγούμενο. Φανερή λοιπόν η πρώτη αντίφαση.

Μια άλλη αντίφαση, αφορά τη συχνότητα και την συνολική διάρκεια των μετενσαρκώσεων. Λέγουν, ότι κατά την Μετενσάρκωση, το διάστημα από το θάνατο ως την επαναγέννηση, ποικίλει από 5 - 2.500 χρόνια, και συνήθως είναι γύρω στα 500 χρόνια περίπου. Ταυτόχρονα όμως λένε, ότι η μέση περίοδος που διαρκεί συνολικά η ανάπτυξη του ανθρώπου από το πρωτόγονο στάδιο , μέχρι την τελείωση του, διαρκεί περίπου 10.000 χρόνια. Αν όμως κρίνουμε από τον Βούδα, που όπως λένε οι οπαδοί του, μετενσαρκώθηκε 550 φορές, φθάνουμε με απλούς υπολογισμούς, σε μία συνολική περίοδο μεγαλύτερη των τριακοσίων χιλιάδων ετών.

Πάλι στο ίδιο θέμα της διάρκειας ανάμεσα στο θάνατο και την επαναγέννηση, ισχυρίζονται ότι ποικίλλει ανάλογα με το βαθμό εξελικτικής αναπτύξεως, και για μεν τους ανεξέλικτους είναι λίγα χρόνια, περίπου 5, ενώ για τους πολύ εξελιγμένους, μπορεί να είναι δύο, ή δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Αλλού όμως λένε, ότι ενώ η κατώτερες συνειδήσεις δεν επιθυμούν να ξαναγεννηθούν, οι ανώτερες το περιμένουν με ανυπομονησία. Άραγε, δεν αποτελεί και αυτό μία αντίφαση;

Ένα άλλο όμως βασικό πρόβλημα της θεωρίας της Μετενσάρκωσης, είναι το ακόλουθο: Όπως είπαμε, βασική αρχή της θεωρίας αυτής, είναι ότι οι μετενσαρκώσεις συμβαίνουν τελικά για την ηθική πρόοδο και βελτίωση του ανθρώπου. Είναι φανερό ότι η ηθική πρόοδος για να επιτευχθεί, προϋποθέτει συνείδηση και ηθική κρίση, με ότι δηλαδή είναι προικισμένος ο λογικός άνθρωπος, και στερείται το ζώο ή το φυτό. Τότε, γιατί να μετενσαρκωθεί κάποιος σε ζώο ή σε φυτό; Ποιο σκοπό να επιτελέσει; Ποια πνευματική και ηθική πρόοδος μπορεί να υπάρξει; Αυτό το τεράστιο αδιέξοδο της θεωρίας της Μετενσάρκωσης, έχει οδηγήσει πολλούς σήμερα να απορρίπτουν τελείως αυτού τού είδους τις Μετενσαρκώσεις, δηλαδή από ανθρώπους σε φυτά ή ζώα. Ωστόσο εξακολουθούν και παραδέχονται το αντίθετο, ότι δηλαδή είναι δυνατή η Μετενσάρκωση  ενός ζώου σε άνθρωπο, και γενικότερα μιας κατώτερης μορφής ζωής σε ανώτερη.

Ένα από τα μεγαλύτερα και βαθύτερα κενά που παρουσιάζει η θεωρία της Μετενσάρκωσης, είναι το ότι υπάρχει παντελής έλλειψη συνειδήσεως των προηγούμενων ζωών, ακόμα και της πλέον πρόσφατης. Γεννάται εύλογα η απορία, πώς, ενώ θυμόμαστε και λεπτομέρειες της παιδικής μας ζωής, εντούτοις δεν θυμόμαστε τίποτα από όλα όσα υποτίθεται ότι ζήσαμε στις προηγούμενες ζωές μας. Και η απορία γίνεται μυστήριο, αν σκεφθεί κανείς ότι το Πνεύμα, προτού μετενσαρκωθεί, θυμάται με λεπτομέρειες όλο το παρελθόν του, και αντιλαμβάνεται τα σφάλματά του, τα οποία είναι και η αιτία της νέας του ταλαιπωρίας και Μετενσαρκώσεως. Και ξαφνικά όλα αυτά τα λησμονεί. Αλλά αν τα λησμονεί, τότε ποιος ο λόγος τής επαναφοράς του στην επίγεια ζωή; Διότι είναι στοιχειώδης αρχή, για κάτι που δεν γνωρίζουμε, να μη φέρουμε και ευθύνη. Χωρίς τη γνώση τής προηγούμενης ζωής, και χωρίς την διατήρηση της ενότητας της συνειδήσεως, δεν μπορεί να γίνει καμία αναθεώρηση, καμία αλλαγή, καμία βελτίωση. Αν η ψυχή λησμονεί το παρελθόν της, δεν έχει καμία αξία η ανταμοιβή της ή η τιμωρία της. Κανείς δεν αμοίβει ή τιμωρεί τον ακαταλόγιστο. Διαφορετικά θα ήταν ο ίδιος ακαταλόγιστος.

Αυτό είναι ακριβώς ανάλογο με το να τιμωρήσουμε κάποιον ηλικιωμένο, για παραπτώματα που διέπραξε στην παιδική του ηλικία, για τα οποία δεν θυμάται τίποτε απολύτως, ενώ ταυτόχρονα να αρνούμαστε να του δώσουμε οποιαδήποτε εξήγηση και διαφώτιση. Σας φαίνεται λογικό και δίκαιο; Αν κάποιος δεν γνωρίζει την αιτία της τιμωρίας του, δεν γίνεται ούτε καλύτερος ούτε σοφότερος με το να έχει τιμωρηθεί.

Το ίδιο απαράδεκτο, είναι να τιμωρείται ένα κακό, με ένα άλλο όμοιό του. Διότι όταν ένας είναι αιμοβόρος και γίνεται λύκος ή ύαινα, τίποτα περισσότερο δεν θα καταφέρει, παρά να κορέσει τα αρπακτικά και αιμοδιψή ένστικτά του. Έτσι η τιμωρία δεν γίνεται αφορμή διορθώσεως, αλλά επαυξήσεως τής κακίας.

Όσο για τις εντυπώσεις μερικών ελάχιστων, ότι έζησαν και μία προηγούμενη ζωή, είναι σίγουρα νοσηρές καταστάσεις, μια και αν ίσχυε η Μετενσάρκωση, δεν θα έπρεπε να αποτελούν αμελιταίες εξαιρέσεις, αλλά συντριπτικό κανόνα.

Καταβάλλουν αγωνιώδεις προσπάθειες οι υποστηρικτές της Μετενσάρκωσης, να βρουν έναν τρόπο να αποδείξουν, ότι αυτές οι εμπειρίες των προηγούμενων ζωών είναι συνήθεις. Μια τέτοια προσπάθεια είναι να αποδώσουν τα ένστικτα, και ειδικότερα το μητρικό φίλτρο, στη Μετενσάρκωση. Αποδίδουν τα ένστικτα σε εμπειρίες προηγούμενων ζωών. Έτσι, λένε ότι, όταν για παράδειγμα ένα κλωσόπουλο, μόλις βγει από το αυγό, δει τη σκιά του γερακιού, τρέχει να κρυφτεί, διότι έχει την τραγική εμπειρία ότι είχε καταβροχθισθεί στο παρελθόν, σε παρόμοιες περιπτώσεις Αλλά τι λένε για εκείνα που δεν είχαν τέτοιες τραγικές εμπειρίες; Απολύτως τίποτα!

Είναι περιττό όμως να ασχοληθούμε άλλο με τις λιγότερο ή περισσότερο παράλογες πτυχές της θεωρίας της Μετεμψύχωσης, διότι αφενός αυτά που εν συντομία είπαμε, καταδεικνύουν το πόσο φτωχή και λογικά ασυνεπής είναι η δοξασία αυτή, και αφετέρου, διότι ο κατάλογος των σφαλμάτων και των αντιφάσεων είναι πολύ μακρύς, ενώ εμείς φτάσαμε ήδη στο τέλος της σημερινής εκπομπής.

Συνοψίζοντας, διαπιστώσαμε ότι είναι μία διδασκαλία καθαρά ειδωλολατρική, που παρ' όλες τις προσπάθειες των υποστηρικτών της να αποδείξουν το αντίθετο, όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση, ή συγγένεια με την Αγία Γραφή, αλλά έρχεται και σε τελεία σύγκρουση μαζί της, σε όλα τα επίπεδα, σε όλα τα ζητήματα, και ειδικότερα και στο ζήτημα της Αναστάσεως των νεκρών με τα σώματά τους.

Ευχόμαστε η Χάρις τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να διαφυλάττει όλους τους Χριστιανούς που κινδυνεύουν λόγω άγνοιας, να πέσουν θύματα στα δίχτυα αυτών των κινήσεων που υιοθετούν την Μετενσάρκωση σαν μεταφυσική διδασκαλία, και που προσπαθούν με δόλο να τους προσελκύσουν, ντύνοντας τη σατανική αυτή πλάνη, με το ένδυμα των ευαγγελικών χωριών, που παραποιούν φρικτά.

Σας ευχαριστούμε που διαθέσατε τον πολύτιμο χρόνο σας, παρακολουθώντας τη σημερινή εκπομπή, ευχαριστούμε και τον Βασίλη Κατσουρό, που είχε την επιμέλεια του ήχου. Χαίρετε, και ο Θεός μαζί μας!

Απομαγνητοφώνηση Ν. Μ.