Συνεχίζοντας το "ξεδόντιασμα" των αστείων επιχειρημάτων του αθεϊσμού, εδώ θα απαντήσουμε στην καραμέλα που πιπιλάνε διαρκώς: "χωρίς αποδείξεις, εγώ δεν πιστεύω τίποτα". Πέρα από την αντιφατικότητά τους, εφόσον πιστεύουν στο δόγμα της ανυπαρξίας του Θεού αναπόδεικτα, αν αντιστρέψουμε το ερώτημά τους αυτό, καταλήγουμε σε ξήλωμα ολόκληρου του ανθρώπινου γνωστικού οικοδομήματος. Γιατί πάντα στη βάση του, υπάρχει (αντί για αποδείξεις), Η ΠΙΣΤΗ.

Τα αναπόδεικτα περί Θεού

Όταν λέμε ότι "για τον Θεό δεν υπάρχουν αποδείξεις", το λέμε επειδή πάντοτε ο Θεός αφήνει κάποιο παραθυράκι, για να ξεφύγει αυτός που δεν τον θέλει, από την αναγκαστική αποδοχή Του! Και όταν μιλάμε για Ιστορικοδικαστική απόδειξη του Θεού, πάλι για ενδείξεις μιλάμε στην πραγματικότητα, μια και μπορεί κάποιος να βρει κάποιο παραθυράκι, ώστε να "ερμηνεύσει" διαφορετικά τα συμβάντα για τα οποία δίνουν μαρτυρία αυτόπτες μάρτυρες. Ας δούμε για παράδειγμα μερικά τέτοια παραθυράκια, που όσο αστεία και αν φαίνονται, είναι παραθυράκια, μια και δεν αποδεικνύεται ότι είναι εσφαλμένες θεωρήσεις:

Λέμε εμείς οι Χριστιανοί: "Η Ιστορικοδικαστική επιστημονική μέθοδος, αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού, επειδή έχουμε εκατομμύρια αυτόπτες μάρτυρες της παρουσίας Του σε όλη την ανθρώπινη ιστορία".

Εδώ οι Άθεοι, αντιτάσσουν το εξής: "Αυτοί οι άνθρωποι είχαν πρόβλημα στο μυαλό, και έβλεπαν φαντασιώσεις".

Σε αυτό τους απαντάμε: "Αν και αυτό που λέτε είναι αναπόδεικτο, τι μπορείτε να πείτε για τις περιπτώσεις που τις είδαν ταυτόχρονα περισσότεροι από έναν ανθρώπους; Είναι δυνατόν να είχαν όλοι την ίδια παράκρουση;"

Και στο σημείο αυτό αρχίζουν τις ακραίες "δραπετεύσεις" από τα παραθυράκια που λέγαμε: "Και πώς ξέρουμε ότι είδαν φαινόμενο του Θεού, και όχι κάποιους εξωγήινους που έκαναν τον Θεό;" ή "Πώς ξέρουμε ότι δεν είδαν πλάσματα άλλων διαστάσεων, αλλά όχι τον Θεό;"

Όπως αντιλαμβάνεστε, στο σημείο αυτό, περνάμε στην επιστημονική φαντασία, και οι άθεοι είναι έτοιμοι να δεχθούν οποιαδήποτε "πατάτα" της "λογικής", προκειμένου να μη δεχθούν τον Θεό! Αλλά ας συνεχίσουμε χάριν παραδείγματος, και με άλλα τραβηγμένα παραθυράκια, που είναι έτοιμοι οι άθεοι να θεωρήσουν ως πιθανά, προκειμένου να μη δεχθούν την απλούστατη εξήγηση για τον Θεό. Τους απαντάμε λοιπόν:

"Μα όλη η ιστορία της ανθρωπότητας, είναι γεμάτη με προφητείες για τον Ιησού Χριστό, και με πλήθος προφητείες που εκπληρώθηκαν με θαυμαστή ακρίβεια σε αυτόν. Δεν είναι αυτή η υπέρβαση του χρόνου, απόδειξη ότι εδώ ο άχρονος Θεός υποδεικνύει σε ποιον πρέπει να πιστέψουμε; Γιατί να δεχθούμε εξωγήινους;"

Εδώ ο άθεος μπορεί να απαντήσει: "Πρόκειται για κάποια άγνωστα φυσικά φαινόμενα, που προβάλλουν εικόνες από το μέλλον".

Και αν του απαντήσουμε: "Και γιατί αυτά τα "άγνωστα" φυσικά φαινόμενα, επικεντρώνουν στον Χριστό;" Πιθανόν να μας ανταπαντήσει: "Ίσως κάποιοι χρονοναύτες προσπαθούν να ελέγξουν την ιστορία" (!!!). Και η επιστημονική φαντασία εντείνεται, προκειμένου ο άθεος να δραπετεύσει από κάποιο παράθυρο παραλογισμού, για να μη δεχθεί τον Θεό.

Πράγματι. Δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι όλα αυτά είναι από τον Θεό, και όχι από μία καλοστημένη διαχρονική και πανανθρώπινη απάτη "χρονοναυτών", ή "εξωγήινων". Σκεφτείτε όμως πόσα "κιλά" φαντασίας χρειάζεται ένας άθεος, για να αρνηθεί την πιο απλή εξήγηση, για την ύπαρξη ενός Δημιουργού του κόσμου!

Όμως το θέμα μας δεν είναι αυτό. Αυτά ήταν τα αναπόδεικτα "περί Θεού" (Και με αυτό το θέμα θα συνεχίσουμε σε άλλο άρθρο). Εδώ πλέον φθάσαμε στο σημείο που θέλαμε. Στο σημείο που θα αντιστρέψουμε το ερώτημα περί αποδείξεων: Υπάρχει οποιαδήποτε απόδειξη, για οτιδήποτε στον κόσμο;

Η παντελής έλλειψη αποδείξεων για οτιδήποτε

Αυτοί που καυχιώνται ότι: "δεν πιστεύουν σε τίποτα χωρίς αποδείξεις", (και μερικοί είναι και μορφωμένοι τρομάρα τους!), είτε παραγνωρίζουν, είτε δεν έχουν συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι δεν υπάρχει απόδειξη για τίποτα στον κόσμο!

Ακόμα και τα μαθηματικά, η γεωμετρία, και η φυσική, στη βάση τους στηρίζονται σε θεμελιώδη ΑΞΙΩΜΑΤΑ, δηλαδή παραδοχές πίστης που δεν αποδεικνύονται!!! Ξεκινούν από μια πράξη πίστης σε κάτι αναπόδεικτο, για να οικοδομήσουν ένα οικοδόμημα... αποδείξεων!

"Μα τα αξιώματα στηρίζονται στην παρατήρηση!" ίσως μας πει κάποιος άθεος. Και ομοίως, θα του απαντήσουμε, ότι "όπως τα αξιώματα της επιστήμης στηρίζονται στην παρατήρηση, κι εμείς πιστεύουμε στον Θεό που είδαμε και γνωρίσαμε". Ο ίδιος ο άθεος όμως, δεν είναι δυνατόν να αποδείξει κανένα από τα αξιώματα στα οποία στηρίζεται, καθώς ζει και ενεργεί στην καθημερινή του ζωή!

Πέραν αυτού, έχουμε δείξει σε άλλο άρθρο μας, πως η παρατήρηση είναι συχνότατα αντιφατική από τα συμπεράσματα των θεωριών! Αλλά κι εδώ θα δώσουμε ένα σύνθετο παράδειγμα, από τα μαθηματικά, τη γεωμετρία, τη φυσική και τη βιολογία του εγκεφάλου, για το πόσο αναπόδεικτα είναι ΤΑ ΠΑΝΤΑ στον υλικό μας κόσμο! Γιατί αν είστε σίγουροι ότι είστε... τρισδιάστατοι, ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ!

Σύμφωνα με τη γεωμετρία που μάθαμε στο σχολείο, αλλά και με την καθημερινή μας εμπειρία, η ευθεία μεταξύ δύο σημείων, είναι ο συντομότερος δρόμος. Όμως η εμπειρία στο διάστημα, δείχνει άλλα πράγματα! Εκεί ο συντομότερος δρόμος, είναι η καμπύλη, λόγω της βαρυτικής στρέβλωσης του χώρου. Με τον τρόπο αυτό, κάποια αξιώματα της ευκλείδιας γεωμετρίας, αποδεικνύονται εσφαλμένα στην πράξη!

Όμως μη βιαστεί κανείς να πει ότι "και έτσι, έχει αποδειχθεί ότι ανάλογα με το περιβάλλον λειτουργεί διαφορετική γεωμετρία". Γιατί όχι μόνο και αυτή η γεωμετρία "της καμπύλης" στηρίζεται σε αναπόδεικτα αξιώματα, αλλά υπάρχουν και άλλες ενδιαφέρουσες παράμετροι. Και τα παρακάτω που θα πούμε, είναι ακόμα πιο ενδιαφέροντα!

Είναι γνωστό ότι οι φυσικοί κατασκευάζουν μοντέλα του σύμπαντος, που προσπαθούν να εξηγήσουν όλους τους φυσικούς νόμους, την ιστορία και τα δομικά συστατικά του σύμπαντος. Όμως τέτοια μοντέλα, είναι πάρα πολλά, και όλα συμφωνούν σε γενικές γραμμές με το παρατηρούμενο σύμπαν. Υπάρχουν κοσμολογικά μοντέλα, που εισάγουν 10, άλλα 11, και άλλα περισσότερες διαστάσεις, αντί για τις παρατηρούμενες από εμάς τέσσερις του χωροχρόνου. Και όλα τους είναι σχεδόν συνεπή με την παρατήρηση. Με άλλα λόγια, ο κάθε φυσικός που κάνει μια θεωρία και εργάζεται με ζήλο δαπανώντας τη ζωή του σε αυτή, ΠΙΣΤΕΥΕΙ ότι θα μπορέσει να τη συμβιβάσει με τα παρατηρούμενα, κάνοντας σε αυτή μετατροπές, όταν κάτι δεν ταιριάζει με την παρατήρηση. Όμως τέτοιες θεωρίες είναι πάρα πολλές, και διαφορετικές μεταξύ τους!

Αλλά το ενδιαφέρον είναι, ότι κατά τις πιο μοντέρνες θεωρίες της φυσικής, κλονίζεται η ίδια η βεβαιότητά μας ότι... ο κόσμος μας είναι τετραδιάστατος! Με άλλα λόγια, η τελευταία αυτή θεωρία, έχει ως συνέπεια την παραδοχή ότι είμαστε... επίπεδες προβολές του "κελύφους" του σύμπαντος! Και αυτή η δήλωση, στηρίζεται, τόσο στα μαθηματικά και τη γεωμετρία, όσο και στην παρατήρηση του κόσμου!

Η φυσική αυτή θεωρία, επεξηγείται σε άρθρο της αστροφυσικού Ελένης Χατζηχρίστου, στο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό "Περισκόπιο της Επιστήμης", (Νο 288, Νοέμβριος 2004, σελ. 34 - 45), με τίτλο: "Το Ολογραφικό Σύμπαν". Εκεί αναπτύσσεται η θεωρία, ότι τα πάντα που εμείς γνωρίζουμε ως τρισδιάστατα, στην πραγματικότητα είναι δύο διαστάσεων, που προβάλλονται ως ολογράμματα, και μας δίνουν την εντύπωση τριών διαστάσεων. Με άλλα λόγια, δεν είμαστε παρά χαλκομανίες στο "κέλυφος" του σύμπαντος.

Σας φαίνονται όλα αυτά ακραία; Κι όμως! στηρίζονται στα πιο πρόσφατα συμπεράσματα της κβαντικής φυσικής, και της ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ του σύμπαντος! Στηρίζονται στις πιο προωθημένες θεωρίες για την κβάντωση του χωροχρόνου, και της συμπεριφοράς των σωματιδίων. Μάλιστα, τόσο αυτή η θεωρία, όσο και άλλες νεώτερες παραπλήσιες, επεξηγούν τις μικρότατες μονάδες ύλης και χωροχρόνου, ως "μπιτς", στοιχειώδη πακέτα πληροφορίας! Λένε ότι δεν είμαστε τίποτα περισσότερο, ούτε εμείς, ούτε ο κόσμος γύρω μας, από μονάδες πληροφορίας, σαν τα δεδομένα στον υπολογιστή μας!

Μπορείτε να αποδείξετε ότι αυτή η θεωρία που μας θέλει "δισδιάστατους" είναι λάθος; Αν όχι, τότε δεν μπορείτε να αποδείξετε ΤΙΠΟΤΑ. Γιατί τότε, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Τα πάντα που παρατηρείτε, είναι μια ψευδαίσθηση των αισθήσεων. Τίποτα δεν είναι "υλικό", αλλά τα πάντα είναι μορφώματα σε μια θάλασσα "μπιτς", και μάλιστα δύο διαστάσεων, στα άκρα του σύμπαντος! Ούτε μπορούν πλέον να μιλούν οι υλιστές για την τόσο προσφιλή τους "ύλη", όταν αυτή στην ουσία δεν είναι, παρά μια "διαπλοκή" των μπιτς πληροφορίας του σύμπαντος!

Η θεωρία αυτή, δίνει τροφή σε σενάρια σαν αυτό της τριλογίας ταινιών επιστημονικής φαντασίας: "Μάτριξ", όπου τα πάντα γύρω, ήταν μια προβολή στον εγκέφαλο των ανθρώπων, από μηχανές. Όλα όσα γνώριζαν και έβλεπαν και ζούσαν, πράγματα για τα οποία θα έπαιρναν όρκο ότι είναι αληθινά, ήταν μια φαντασία, μια προβολή στον εγκέφαλό τους, από ένα μηχάνημα. Και το εντυπωσιακό, είναι ότι οι σύγχρονες φυσικές θεωρίες σαν την παραπάνω που περιγράψαμε περιληπτικά, υπερβαίνουν σε φαντασία ακόμα και αυτή την επιστημονική φαντασία.

Όλα όσα γνωρίζουμε, προέρχονται από τα νευρικά ερεθίσματα που φθάνουν στον εγκέφαλό μας από τις αισθήσεις μας. Και αν ξέραμε τον τρόπο να συνδέσουμε τις νευρικές μας απολήξεις με έναν υπερυπολογιστή, που θα τις τροφοδοτούσε με ερεθίσματα, δεν θα ήταν δυνατόν να ξεχωρίσουμε το πραγματικό από το «τεχνητό».

Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι σε κάποια μελλοντική εποχή, θα είναι εφικτή η πλήρης απομόνωση του εγκεφάλου από το περιβάλλον του, και η σύναψή του με έναν υπερυπολογιστή, που να του δίνει κατά βούλησιν ερεθίσματα «πλασματικά». Ότι ο άνθρωπος αυτός, από τη γέννησή του, θα βρισκόταν έτσι συνδεδεμένος, και όλα όσα γνώριζε, θα ήταν ο τεχνητός κόσμος που του έπλαθε στο μυαλό ένας υπολογιστής! Πώς θα ήταν δυνατόν να αντιληφθεί ότι όλα αυτά είναι «ψεύτικα»; Γι αυτόν ο «πραγματικός κόσμος» θα ήταν αυτός που ένιωθε με τις αισθήσεις του, αυτός που του επέβαλλε ο υπερυπολογιστής!

Φαντασθείτε μάλιστα, ο άνθρωπος αυτός να ήταν… «εμπειριστής»!!! Πόσο αληθινή θα ήταν η φιλοσοφία του; Πόσο αληθινά όλα όσα γνώριζε;

Τι θέλουμε να πούμε; Ότι ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ, δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτό το σενάριο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ! Ποιος μπορεί να το αποδείξει; Εφόσον όλα όσα γνωρίζει προέρχονται από τα νευρικά του ερεθίσματα! Πώς ξέρει ότι δεν ζει σε έναν τεχνητό κόσμο, σε ένα Μάτριξ;

Ακόμα και το κλασικό: "σκέπτομαι άρα υπάρχω", δεν είναι αποδείξιμο. Γιατί όσο αποδεδειγμένο κι αν είναι στον καθένα από εμάς το ότι η νόησή του υπάρχει, τόσο αναπόδεικτο είναι αυτό, όσον αφορά τον συνάνθρωπό του! Πώς ξέρει ο καθένας μας, ότι ο διπλανός του είναι αληθινός άνθρωπος, και όχι μια προβολή ενός υπερυπολογιστή κάποιας τεχνικά προηγμένης οντότητας; Πώς ξέρει ότι ο διπλανός του έχει και αυτός πραγματική προσωπικότητα, και δεν είναι ένα «ανδρείκελο»; Πώς ξέρει ότι ο κόσμος είναι όπως τον βλέπει, και όχι μια προβολή; Σε τελευταία ανάλυση, πώς ξέρει ότι και ο ίδιος είναι άνθρωπος και όχι «κάτι άλλο», στον "εγκέφαλο" του οποίου προβάλλονται ερεθίσματα ανθρώπου;

Ξέρουμε, είναι όλα αυτά τραβηγμένα, (και ας υπάρχουν άνθρωποι που τα πιστεύουν πραγματικά). Τόσο τραβηγμένα, όσο και οι δικαιολογίες των αθέων, για "εξωγήινους", "άγνωστες δυνάμεις", "χρονοναύτες", και άλλα παρόμοια. Όμως ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ; Μπορεί κανείς να αποδείξει ότι όλα όσα ξέρει δεν είναι ένα Μάτριξ; Ότι ο κόσμος μας είναι πραγματικός; Απλώς στηρίζουμε όσα γνωρίζουμε σε ένα ΑΞΙΩΜΑ ΠΙΣΤΗΣ, ότι «είναι πραγματικά», επειδή έτσι φαίνεται ΛΟΓΙΚΟΤΕΡΟ. Όχι όμως ότι το αποδείξαμε. Να το αποδείξουμε ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.

Πιστεύουμε ότι είμαστε άνθρωποι, επειδή έτσι μας λένε οι αισθήσεις μας, που όμως δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι δεν είναι μια υποβολή. Πιστεύουμε ότι ο συνάνθρωπός μας έχει και αυτός νοημοσύνη σαν τη δική μας, επειδή κρίνουμε από τον εαυτό μας. Δεν μπορούμε όμως να αποδείξουμε ότι δεν είναι ανδρείκελο. Πιστεύουμε ότι είμαστε τρισδιάστατοι, επειδή βλέπουμε στο χώρο το βάθος. Δεν μπορούμε όμως να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ολογράμματα που προβάλλονται στον υπερυπολογιστή του σύμπαντος, κατά τις τελευταίες φυσικές θεωρίες. Πιστεύουμε ότι ο κόσμος αποτελείται μόνο από όλα όσα βλέπουμε γύρω μας. Δεν μπορούμε όμως να αποδείξουμε ότι δεν υπάρχουν άλλες κρυμμένες διαστάσεις. Πιστεύουμε ότι ο κόσμος γύρω μας είναι πραγματικός. Αλλά δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε θύματα ενός Μάτριξ που υπαγορεύει τον κόσμο που βλέπουμε στις αισθήσεις μας.

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης, είναι ότι αυτή η έλλειψη αποδείξεων, δικαιώνει τους Απόλυτους αγνωστικιστές, και μάλιστα τους ακραίους, που λένε ότι ποτέ δεν είναι δυνατόν να βρούμε αποδείξεις για οτιδήποτε.

Το μόνο που μπορούμε να αποδείξουμε, είναι: "σκέφτομαι άρα υπάρχω". Αλλά και αυτό δεν μπορούμε να το αποδείξουμε σε κανέναν άλλον, πέρα από τον εαυτό μας. Όπως ένας πιστός, δεν μπορεί να αποδείξει σε κανέναν πέρα από τον εαυτό του, ότι επικοινώνησε με τον Θεό.

Από τις εμπειρίες μας κρίνουμε, από αυτές αποφασίζουμε τι είναι "λογικό" και τι όχι. Βάσει αυτών ενεργούμε, σχεδιάζουμε, κινούμαστε. Όλα όμως, στηρίζονται ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ μερικών αρχικών αξιωμάτων, που ΥΠΟΘΕΤΟΥΜΕ ότι είναι σωστά, επειδή έτσι τα αντιλαμβανόμαστε, ή επειδή νομίζουμε ότι είναι λογικότερο. Όχι όμως αποδεδειγμένο.

Στο βάθος των πραγμάτων, υπάρχει ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ η πίστη. άλλων η καλοπροαίρετη πίστη στον Θεό, και σε άλλους η κακοπροαίρετη πίστη στην εμπειρία. Αυτοί οι τελευταίοι είναι οι άθεοι.

Όταν λοιπόν ένας άθεος μας ζητάει απόδειξη για να πιστέψει στον Θεό, τον παρακαλούμε πρώτα να μας αποδείξει την ίδια του την ύπαρξη, και του υλικού κόσμου γύρω μας, που είναι μέσα σε αυτό που καλούμε "σύμπαν", και ύστερα θα του αποδείξουμε κι εμείς τον Θεό.

Θα πρέπει όμως επίσης να μας πει, πώς είναι δυνατόν να πιστεύει σε τόσα αναπόδεικτα πράγματα, ενώ ισχυρίζεται ότι "δεν πιστεύει τίποτα χωρίς αποδείξεις"!

Ν. Μ.