İşaya, Tanah'ta Yeşaya ismiyle bahsonulan bir peygamberdir (MÖ 7. yy.). Adı "Yehova'nın kurtuluşu" anlamına gelir. Daha çok Ahaz'ın (MÖ 736 - MÖ 716) ve Hezekiya'nın (MÖ 715 - MÖ 686) hükümdarlıkları sırasında faaliyet gösterdi. Bu dönem Asurluların yükseliş dönemine rastlamaktadır. Samarra'nın yıkılışına tanık oldu (MÖ Aralık 722 - MÖ Ocak 721). Vaazlarının ana düşüncesi, Tanrı'nın kutsal olduğu, İsrailoğullarının da onun gibi kutsal olmaları gerektiğidir. İşaya, paganlıkla karışan Yahudi geleneğini yerdi, paganlığın etkisinden korktuğu için yabancılarla ilişki kurmayı yasakladı. Yehova'nın şartlarını kabul edenlerin başında, Davud'un soyundan gelen mesih kral Emmanuel'in yer alacağı yarının ülkesini kurabileceklerini söyledi.

"Işığa şekil veren ve karanlığı yaratan; barışıklık eden ve bela yaratan; bütün bunları yapan Rab Benim" İşaya 45:7