(Efesliler 4:1-7)

Havari Pavlus’un Efeslilere mektubundan olan bugünün pasajı Mesih'in tek kutsal kilisesinin birliğini vurguluyor. Bu birlik kilisenin vaftizli üyeleri arasında ve kilise bedeni için ihtiyaçtır. 

Havari Pavlus’un bahsettiği bu birlik şu gerçek ile desteklenir:

İlk olarak, kilisede TEK İNANÇ vardır. Doğru inanç, Mesih'in öğrettiği ve Mesih’in havarilerinin paylaştığı inançtır. Aziz Pederlerimizden elde ettiğimiz bu inançı, muhafaza edip yanlış yorum ve değişiklikler yapmadan bizden sonra gelenlere teslim etmeliyiz. Farklı dogmatik öğretileri kabul etmiş olan hiristiyanlar arasında birlik olamaz.
Bunu Müjdeyi kendilerine göre yorumlayan eterodoks (ortodoks olmayan) inançlarda görüyoruz. Tamamen birbirlerinden farklı ve bazı konularda birbirleriyle çelişkiye düşen binlerce parçaya (mezhepe) bölünmüş durumdalardır. 

İkinci, Baba olan Tanrı tektir, Rabbimiz tektir. Mesih kilisenin başıdır. Bununla beraber, kilisenin bütün üyeleri organik olarak birleşiktir ve kilisenin tek bedeni olarak bulunurlar. Tüm inançlılar O’ndan hayat alırlar. "Tek kutsal, Tek Rab İsa Mesihtir," şeklinde Kutsal Ayin'de ikrar ederiz. 

Üçüncü, tarih boyunca her milletten Hristiyanlar tek ve aynı vaftizi oldular, ve tek Rab, İsa Mesih ile birleştiler. Hepimiz Mesih'in kilisesinin eşit üyeleri haline geldik ve vaftiz yoluyla aynı şekilde doğduk. Madem hepimiz aynı Baba Allah'ın çocukları ve Mesih'in kilisesinin bedeninin aynı üyeleriyiz, birliğimizi korumalıyız. Gerçek şudur ki aramızdaki bu birlik Kutsal Ruh tarafından kaynaklanıyor ve hayata geçiyor.

Fakat, bu birliği korumak için, kendi isteğimiz gereklidir. Allah bize özgür irade armağanını bahşetti. Bize sunduğu her şeyi kabul etmemiz için bizi zorlamıyor. O bizi Mesih’le cennette oturmaya ve onunla işbirliği içinde olmaya çağırdı. Eğer biz Allah’ın bize bu görkemli amaç için gösterdiği yoldan yürümek istersek bu net hale gelecek; Havari Pavlus "aldığınız çağrıya yaraşır biçimde yaşayın" diye yazar (1.ayet), devamında da inançlı yaşamamız için bizden şunları rica eder (emretmez): 
-Alçakgönüllülük ve alçakgönüllülük ruhu. Alçakgönüllülük bütün erdemlerin temelidir çünkü o, Allah’ın lütfünu bize yönlendirir: "Allah kibire karşı gelir, ama alçakgönüllüye lütuf verir" (1. PETRUS 5:5).Havarı Pavlus’un ricasına göre Hristiyanların edinmesi gereken alçakgönüllülük  sadece dıştan laf söz gibi değil, içsel ve inananın bütün hayatını kapsayan ve dürüstlükle ifade edilen bir erdemdir. Bu yüzden2.ayette Havarı  “Her bakımdan alçakgönülülükle” diyor (ayet 2)

-Yumuşak huylu olalım. Rab şöyle dedi "benden öğrenin çünkü ben yumuşak huylu, alçakgönüllüyüm" )(Matta 11:29). Havari Petrus Mesih'in yumuşak huyluluğunu örnek olarak gösteriyor “Mesih, kendi izinden gidesiniz diye uğrunuza acı çekerek size örnek oldu… Kendisine sövüldüğü zaman sövgüyle karşılık vermedi. Acı çektiğinde kimseyi tehdit etmedi; davasını, adaletle yargılayan Tanrı'ya bıraktı.  "(1. Petrus 2:21&23). Kutsal İncili okurken, Mesih'in yüzleştiği aşağılanma, yaralanma, soyulma ve çarmıha gerilme karşısındaki alçakgönüllüğüne hayran kalıyoruz. Havari Pavlusu bu eylemle taklit etme dürtümüz oluyor. 
-Zor durumlarla başa çıkabilmemiz için Havari Pavlus bizden sabırlı olmamızı istiyor. Rab bizi temin etti: "sonuna kadar dayanan kurtulacaktır." (Matta 10:22). Sabırda en çarpıcı örnek Eyüp’un hayatıdır.
-birbirimize tahammül ve sevgi gösterelim. Havari Pavlusun bizden istediği gibi, birbirinimizi sevgiyle tolere edelim. İnançlı Hristiyanlar arasında bile sadece tolerans ve sevgiyle halledilen zor durumlar vardır. Kaba konuşmalar, adaletsizlikler, gelişigüzel tavırlar hatta bizlerden faydalanmış olanlar tarafından. Cevabı mantıkla bulmayacağız, fakat sadece sevgi ve tahammülle davranırsak problemler yatışacak ve her şeye kadir Allah kötülük yapan insanın kötülüğünün farkına vardıracak. 

Kardeşlerim, Rabbin lütfuyla bize Havari Pavlus tarafından verilmiş bu öğretilere uygun yaşamaya çalışırsak, kesinlikle birlik içinde oluruz. Bu hayatta da birliktelik olup Mesih’le birleşiriz ve son yolculuğumuz, cennet sevincine huzurlu bir şekilde varırız. Amin.