بخش 3  -  یک ایماندار اورتودکس خدا را پرستش می‌کند

                                                فصل 42 -  ایام روزه

دقيقا چه روزهايى براى روزه در طول سال وجود دارد و مسیحیان ارتدوكس در ایام روزه‌داری از خوردن چه خوراکی‌هایی باید پرهیز کنند؟

کلیسای ارتدوكس ایام روزه‌داری زیر را در طول سال برای مؤمنین مقرر کرده است. روزه برای راهبه‌ها سخت‌تر می‌باشد. (در پرانتز تاریخ‌هایی ذکر شده است که کلیسای ارتدوكس روسی از آن متابعت می‌کند).

*چهارشنبه ها و جمعه ها.

* روزه عید میلاد مسیح (كريسمس). از ۱۵ نوامبر شروع و در ٢٤ دسامبر  تمام می‌شود. از ١٥ نوامبر تا ١٧ دسامبر، خوردن ماهی برای تمام روزها، به جز چهارشنبه و جمعه مجاز می‌باشد.

*روزه بزرگ (چله مقدس). در «دوشنبه پاک» شروع و در شنبه بزرگ (مقدس) پایان می‌یابد. ٢٥ مارس  در روز عید تبشیر و در یکشنبه، نخل خوردن ماهی مجاز است.

*روزه رسولان مقدس. در دوشنبه بعد ازيكشنبه همه قديسين شروع و در ٢٨ ژوئن، یعنی یک روز قبل از جشن رسولان مقدس، پطرس و پولس، به پایان می‌رسد.

*روزه  مادر مقدس خدا. از اول  اوت شروع و در ١٤ همان ماه، به پایان می‌رسد. در ٦ اوت، روز تبدیل هیئت خداوندگار، خوردن ماهی مجاز است.

کلیسا علاوه بر روزه‌های چندروزه که در بالا به آنها اشاره شد، روزه دیگری را در روزهای زیر تعیین کرده است، که روزه‌های یکروزه نامیده می‌شوند:

      ٢٤ دسامبر، شب عید میلاد مسیح.

      ٥ ژانویه: شب غسل تعمید خداوندگار (عید اپیفانی یا ظهور)

      ٢٩ اوت: جدا شدن سر یحیی تعمیددهنده، پيشرو و نبى باشكوه.

      ١٤ سپتامبر: برافراشتنِ صلیب گرانبها.

اگر این روزها با شنبه یا یکشنبه مصادف شوند، در آنصورت خوردن روغن زیتون مجاز است.

همچنین هفته‌های خاصی در سال وجود دارد که در روزهای چهارشنبه و جمعه این هفته ها روزه گرفته نمی‌شود. نظیر:

هفتۀ بین یکشنبه «باجگیر و فریسی» و یکشنبه «پسر گمشده» (دو هفته قبل از روزۀ بزرگ).

هفتۀ قبل از روزۀ بزرگ، «يكشنبه حذف لبنيات»، زمانی که خوردن همه چیز به غیر از گوشت مجاز می‌باشد.

هفتۀ بعد از عید قیام (هفته مقدس).

هفتۀ بعد از پنطیکاست

روزهای بین جشن میلاد مسیح وغسل تعمید خداوندگار (اپیفانی)، به غیر از ٥ ژانویه یعنی شب تعمید خداوندگار، زمانی که روزۀ سختی گرفته می‌شود.

علاوه بر آن، خوردن ماهی در روزهای چهارشنبه و جمعه در اعیاد زیر مجاز می‌باشد:

      ٧ ژانویه. روز جشن پیشرو مقدس، یحیی تعمیددهنده.

      ٢  فوریه. ارائه خداوندگار به معبد اورشلیم.

      ٢٤ ژوئن. روز ولادت یحیی پيشرو و تعمید دهنده.

      ٢٩ ژوئن. روز جشن پطرس و پولس، رسولان مقدس.

      ٦ اوت. تبدیل هیئت نجات دهنده‌مان، عیسی مسیح.

      ١٥ اوت. قنودن مریم مقدس، مادر خدا.

      ٨ سپتامبر. ولادت مریم مقدس، مادر خدا.

      ١٤ نوامبر. روز جشن فیلیپس، رسول مقدس.

      ٢١ نوامبر. ورود مادر خدا به معبد.

در پایان، لازم است خاطر نشان شود که اگر یک روز روزه‌داری با شنبه، به‌غیر از شنبۀ بزرگ قبل از عید قیام، مصادف شود، در آنصورت در این روز استفاده از روغن زیتون مجاز خواهد بود.

در صورتی که طبق قانون مقدس کلیسا، فرد مسیحی مشکلات جدی در رابطه با سلامتی داشته باشد که به او اجازۀ روزه گرفتن ندهد، این فرد در ابتدا، پس از گرفتن مشاوره از پزشک، باید دستورات کشیش خود را ملاک عمل قرار دهد، و رضایت او را برای روزه نگرفتن دریافت کند.

خلاصه

از تمام آنچه که در این کتاب گفته شد، چه چیزی مهم‌ترین و اصلی‌ترین موضوعی است که باید همیشه به خاطر داشته باشیم و دائما برای تحقق آن در زندگی روزانه‌مان، تلاش کنیم؟

همانطور که قبلاً از زبان خود خداوندگارمان، عیسی مسیح شنیده‌ایم، عشق به خدا و عشق به همسایه‌مان مقدم بر همه چیز است. و به‌خاطر این عشقی که نثار می‌شود، ما خویشتن را فراموش می‌کنیم، و منافع شخصی، رفاه و همۀ چیزهای دیگر را که در نظر اول برایمان بسیار ضروری می‌باشد، قربانی می‌کنیم. قدیس آگوستین فرموده است: «خدا را دوست بدار و هرچه می‌خواهی انجام بده!» اگر چیزی بر اساس عشق واقعی و کامل که از خدا الهام گرفته شده است، انجام شود، در آنصورت قطعاً بر اساس اظهارات قديسين، مطابق ارادۀ خدا خواهد بود.

به منظور کمک به ما، و تعلیم دادن به ما در خصوص رفتارمان با دیگران، خداوندگارمان یک حکم طلایی به ما داده است: «پس با مردم همان‌گونه رفتار کنید که می‌خواهید با شما رفتار کنند.» (متی ١٢:٧). با این معیار می‌توان به‌راحتی روابط خود با دیگران را تنظیم کرد.

حفظ آموزه‌های ارتدوكس، ایمان پرشور که در اعتماد مطلق به مشیت الهی آشکار می‌شود، و مشارکت مداوم در جلسات عبادی همگانی، ما را در کشتی نجاتمان که کلیسای واحد مقدس مسیح است، حفظ خواهد نمود.

چه چیزی به ما مسیحیان عادی مربوط می‌شود؟ اگر با دعای صادقانه و بی‌وقفه، حضور دائمی خدا را در مقابل خود احساس کنیم، می‌توانیم کاملاً اطمینان داشته باشیم که شیطان و سرسپردگانش نه می‌توانند به ما صدمه بزنند و ما را آزرده خاطر کنند و نه خودمان جرأت می‌کنیم از ارادۀ او نااطاعتی نماییم. نمونه آن یوسف در مصر است. وقتی توسط گناهکار و اغواکننده وسوسه شد، در مقابل گناه، احساس حضور خدا را با این کلمات بیان کرد که: «چگونه مرتکب این شرارت بزرگ شوم و علیه خدا گناه ورزم». (پیدایش ٩:٣٩). این چنین حضور زنده خداوند در هر مرحله از زندگی‌مان، مسیر حقیقی و بدون اشتباه به سمت هدف نهایی خلقت را تضمین خواهد کرد. حتی اگر سقوط کنیم، باید با فروتنی و توبه برخیزیم و به مبارزۀ خود ادامه دهیم. «آیا اگر کسی بیفتد، دیگر بر نخواهد خاست؟» (ارمیا ۸:‏۴). در آیین پربرکت توبه، خداوندی که عاشق ماست، منتظر است تا با اعتراف صادقانه، هر روح زخمی را التیام بخشد و همچون برف سفید سازد. (اشعيا ١: ١٨)

آرامش و شادی که از خداوند نشأت می‌گیرد، روح ما را پر می‌کند. اگر گاهی هم این اتفاق نیفتاد، باید تلاش کرد تا علتش را یافت. حالت طبیعی یک مسیحی، شادی است که از مسیح سرچشمه می‌گیرد. و مهم‌تر اینکه همانگونه که خداوند فرموده است: «هیچ کس آن شادی را از شما نخواهد گرفت.» (یوحنا ٢٢:١٦).

هر سختی و مشکلی که در نبرد روحانی پیش آید، یک مسیحی باید فوراً از پدر روحانی خود تقاضای کمک کند، صادقانه قلبش را برای او باز کند و خادم مقدس، یعنی کشیش، با روشنگری روح‌القدس، ما را تشویق می‌کند، اراده‌‌مان را تقویت می‌نماید و به سمت پیروزی نهایی هدایت می‌کند.

این چنین نگرش به معلمین را در میان مدال‌آوران بازیهای المپیک می‌بینیم. آنها دستاوردها و پیروزیهای خود را در وهله نخست به مربیان و راهنمایان خود نسبت می‌دهند که همیشه در کنار آنها بوده‌اند، در حالی که آنها را هدایت و رهبری و در مسیرهای دشوار به سمت قله‌های المپیک حفظ می‌کنند.