خداوندگار از یک مسیحی واقعی چه انتظاری دارد؟

خداوندگار پیرامون این پرسش که چه انتظاری از یک مسیحی واقعی دارد، مطالبی را در موعظه‌اش بر روی کوه بیان نمود. درابتدای این موعظه، نُه خوشابه‌حال وجود دارد (متی ٥ :­۳-۱۲). علت چنین نام‌گذاری‌ای این بود که در متن اصلی یونانی، هر یک از جملات با کلمۀ «مبارک» یعنی «سعادتمند» یا «خوشبخت‌ترین» شروع می‌شوند. تفسیر آزاد این جملات عبارتند از:

۱. آنانی خوشبخت و سعادتمند هستند که نسبت به فقر روحانی‌ خود آگاه‌اند و بر خداوند توکل می‌کنند، زیرا پادشاهی آسمان از آنِ ایشان است.

۲. خوشابه‌حال آنانی که برای گناهانشان و شرارتی که در دنیا حاکم است، ماتم می‌گیرند، زیرا از خدا تسلی خواهند یافت. 

۳. خوشا‌به‌حال کسانی که با دیگران با فروتنی رفتار می‌کنند، زیرا سرزمین وعده را به‌عنوان میراث از خداوند دریافت خواهند کرد و از برکات میراث آسمانی در این زندگی لذت خواهند برد.

۴. خوشابه‌حال آنانی که با اشتیاقی شدید، گویی گرسنه و تشنه هستند، می‌خواهند ارادۀ خدا حاکم شود، زیرا خدا ایشان را به خواسته‌شان خواهد رسانید.

۵. خوشا‌به‌حال رحیمان که با پریشانی و درد همسایۀ خود همدردی می‌کنند، زیرا در روز داوری  از خدا رحمت خواهند یافت.

۶. خوشابه‌حال آنانی که دلشان پاک است، زیرا خدا را خواهند دید.

۷. خوشابه‌حال آنانی که درونشان صلح و آرامش برقرار است و برای مردم پیرامون خود صلح و آرامش به ارمغان می‌آورند، زیرا [به رسمیت] شناخته شده، فرزندان خدا خوانده خواهند شد.

۸. خوشابه‌حال آنانی که به این علت که می‌کوشند ارادۀ خدا در دنیا حاکم گردد جفا می‌بینند ، زیرا پادشاهی خدا به ایشان تعلق دارد.

۹. خوشابه‌حال شما زمانی که مردم به‌خاطر من به شما ناسزا می‌گویند، جفا می‌رسانند و هر تهمت دروغ به شما می‌زنند. خوش باشید و شادی کنید زیرا پاداش شما در آسمان بس عظیم است. این همان جفایی است که انبیا، آن فرستادگان خدا، پیش از شما چشیدند.

خداوندگار با این «خوشابه‌حال‌ها»، به‌شکلی ماهرانه یک مسیحی ایده‌آل را به تصویر می‌کشد، چون چنین شخصی در این زندگی از برکت، لذت، خوشی و شادی بهره‌مند است و در پادشاهی خدا از همین برکات، لذتها و شادی‌ها تا بالاترین حد برخوردار خواهد شد. خداوندگار می‌گوید فروتنی انسان را به آسمان می‌برد. توبه انسان را پاک و احیا و آرام می‌سازد. قلب پاک، انسان را شایستۀ ملاقات با خدا می‌گرداند. حلم و افتادگی، صلح و صفا، دلسوزی و نیکوکاری انسان را شبیه به خدا می‌کند. غیرت خدمت برای گسترش انجیل در دنیا، لذت جاودان فردوس را به‌عنوان پاداش در پی دارد. جفاها، شهید شدن، تمسخر، افترا و چیزهایی نظیر این، شکوه و جلالی عظیم را برای انسان در آسمان تضمین می‌کند.