ایمان و زندگی اورتودکس
خلاصۀ اصول اعتقادات

                                بخش 1  -  ایمان یک مسیحی اورتودکس

                                         فصل 18 -  بازگشت مسیح

  

بازگشت مسیح چه زمانی رخ خواهد داد؟

خداوندگار این زمان را بر هیچ کس آشکار نکرده است. اما ما مطمئن هستیم که این اتفاق حتماً رخ خواهد داد؛ به همین دلیل است که در اعتقادنامۀ نیقیه آمده: «و بار دیگر در جلال خواهد آمد تا زندگان و مردگان را داوری کند و سلطنتش را پایان نخواهد بود». اما اینکه «چه زمانی» خواهد آمد، از آن بی‌خبریم. این موضوعی است که نه فقط ما، بلکه هیچ کسِ دیگری از آن خبر ندارد. آنانی که هرچند وقت یکبار، تاریخ پایان جهان و بازگشت مسیح بر روی زمین را پیشگویی می‌کنند، دچار توهم شده‌اند. خداوندگار به وضوح به شاگردانش فرمود: «هیچ‌کس آن روز و ساعت (یعنی زمانی که بازگشت مسیح و داوری جهان رخ خواهد داد) را نمی‌داند جز پدر؛ حتی فرشتگان آسمان و پسر نیز از آن آگاه نیستند» (متی‌ ٢٤:­۳۶). حتی خداوندگار به ما هشدار داد که این واقعه ناگهانی رخ خواهد داد و «در ساعتی خواهد آمد که انتظارش را ندارید» (متی ٢٤ :­۴۴)، همچون «صاعقه» (متی ٢٤ :­۲۷).

 

آیا می‌دانیم در طول بازگشت خداوندگار چه اتفاقاتی روی خواهد داد؟

خداوندگار خودش به‌طور مستقیم یا از طریق رسولان مقدسش تمام آنچه را که باید پیرامون این موضوعِ مهم بدانیم، بر ما آشکار فرموده است. زمانی که پایان دنیا فرا برسد، «پس از آن مصیبت، خورشید تاريك گردد و ماه دیگر نور نخواهد افشاند. ستارگان از آسمان فرو خواهند ریخت و قواى افلاك متزلزل خواهند گشت» (مرقس ١٣ :­۲۴-۲۵). این مکاشفه از سوی خودِ خداوندگار داده شده و کاملاً موثق است. پس از آمدن او دنیا نو خواهد شد. دنیای مادی در شکل کنونی‌اش پایان خواهد یافت، همانطور که آغازی داشت. با این‌همه، ما از روی علم نیز به این حقیقت واقف هستیم؛ علم به‌وضوح مشاهده می‌کند که بر روی پیکرهای سیارات و ستارگان یک فرسایش دائمی وجود دارد. اما همانطور که پطرس می‌نویسد: « امّا ما بنا بر وعدۀ او مشتاقانه در انتظار آسمانی جدید و زمینی جدید هستیم که منزلگه پارسایی است» (دوم پطرس ٣ :­۱۳). با سقوط انسان، عالم هستی یعنی «تمام خلقت تا هم‌اکنون از دردی همچون درد زایمان می‌نالد» (رومیان ٨ :­۲۲). با احیا و بازگشت انسان، «خودِ خلقت نیز از بندگی فساد رهایی خواهد یافت تا در آزادی جلال فرزندان خدا سهیم شود» (رومیان ٨ :­۲۱). در آن هنگام، پسر خدا، خداوندگارمان عیسی مسیح، «با شکوه و جلال خود به همراه همۀ ملائكه مقدس خويش» خواهد آمد و « بر كرسى جلال خود خواهد نشست» (متی ٢٥ :­۳۱). بر طبق توصیف دیگری که مرقسِ انجیل‌نگار ارائه کرده، «آنگاه مردم پسر انسان را خواهند دید که با قدرت و جلال عظیم بر ابرها می‌آید. در آن وقت فرشتگان خود را خواهد فرستاد و برگزیدگانش را از چهار گوشۀ جهان، از کرانهای زمین تا کرانهای آسمان، گرد هم خواهد آورد» (مرقس ١٣ :­۲۶-۲۷).

به فرمان خدا، نخستین کسانی که بدون فساد برخواهند خاست، «مردگانِ در مسیح» می‌باشند (اول تسالونیکیان ٤ :­۱۶)، یعنی آنانی که در ایمان به مسیح مردند، و به استقبال او خواهند رفت. پس از آنان، کسانی که هنوز در آن زمان زنده هستند، «با آنها در ابرها ربوده [خواهند] شد» و به تخت خداوندگار بالا خواهند رفت، تا از آن پس برای همیشه و تا ابد با او باشند (م.ک. اول تسالونیکیان ٤ :­۱۷). اما حتی آنانی که هنوز زنده باشند، بدنهایشان تغيير خواهد كرد و از بدن فسادپذیر به بدنی فسادناپذیر تبدیل خواهد شد. پولس رسول در جایی دیگر چنین شرح می‌دهد: «زیرا این بدنِ فسادپذیر باید فسادناپذیری را بپوشد و این بدن فانی به بقا آراسته گردد » (اول قرنتیان ١٥ :­۵۳).

البته همه در برابر تخت خدا ظاهر خواهند شد و اعمال همگان نمایان خواهد گردید، «زیرا همۀ ما باید در برابر مسند داوری مسیح حاضر شویم، تا هر کس بنا بر اعمال خوب یا بدی که در ایام سکونت در بدن خود کرده است، سزا یابد» (دوم قرنتیان ٥ :­۱۰). این را خداوندگار نیز به‌وضوح بیان کرده، می‌فرماید: «هر که اعمال نیکو کرد، برای قیامت حیات، و هر که اعمال بد کرد، بجهت قیامت داورى» (یوحنا ٥ :­۲۹).

 

خداوندگار چه نکات دیگری در رابطه با بازگشت خود بیان کرده است؟

عیسی دو روز پیش از دستگیری‌اش، به‌‌تفصیل شرح داد که در بازگشتش چگونه ظاهر خواهد شد، داوری نهایی عالم هستی چگونه روی خواهد داد، مردم بر اساس چه معیارهایی داوری خواهند شد و عدالت چگونه برقرار خواهد گردید. متی کسی است که تمام این جزئیات را در انجیل خود ثبت کرده است (٢٥ :­۳۱-۴۶). ملاک یا معیار اصلی‌‌ در اجرای عدالت، علاوه بر مواردی که ذکر شد، اجرای حکم محبتِ عملی است، و فرد ایماندار باید آماده باشد که هر لحظه در مقابل خداوندگار ظاهر شود. متی تمام این مطالب را نیز ثبت نموده ‌است (٢٤ :­۳۰-۵۱ و ٢٥ :­۱-۳۰).

همانطور که دیدیم، مادۀ ۱ اعتقادنامۀ نیقیه به خدای پدر اشاره دارد، در حالی که ماده‌های ۲ تا ۷ به شخص دوم تثلیث اقدس اشاره دارند، یعنی به پسر یگانۀ خدا، کسی که از ازل از پدر مولود گشت (به یونانی: «آنخرونوس») و در او آغازی (به یونانی: «آنارخوس») نیست. ما این اصطلاحات را ذکر کردیم، زیرا اغلب در پرستش کلیسایمان با آنها برخورد می‌کنیم، چه در دعاها و چه در سرودها: «به یونانی: «آنارخوس ایوس» (=پسر که او را آغازی نیست)، (به یونانی: «سینانارخوس»= بدون آغاز، مانند پدر). اما با اینکه پسر به‌عنوان خدا، بدون آغاز است و از ازل از پدر مولود گشت، اما به‌عنوان یک انسان در مقطعی مشخص از تاریخ، از طریق عمل فوق‌طبیعی روح‌القدس، از مریم باکره زاده شد و پدر زمینی نداشت. بدینسان، او به‌عنوان خدا، فقط از «پدر» برخوردار است، اما فاقد مادر است. اما به‌عنوان انسان، تنها یک مادر دارد و فاقد پدر می‌باشد.

برای اینکه از اطلاعات مقدماتی پیرامون تثلیث اقدس، یک جمع‌بندی ارائه دهیم، بیایید به سراغ مادۀ ۸ اعتقادنامۀ نیقیه برویم که به شخص سوم تثلیث اقدس، یعنی روح‌القدس اشاره می‌کند.


 

 

 

 

فهرست مطالب