بهشت چیست؟ قدیس پورفیریوس به ما می گوید:

"این مسیح است. بهشت از اینجا و اکنون آغاز می شود. دقیقاً یکسان است: کسانی که مسیح را در اینجا تجربه می کنند ، بهشت ​​را تجربه می کنند ... وظیفه ما تلاش برای یافتن راهی برای ورود به نور مسیح است. "

قدیس پورفیریوس به ما می گوید که آنچه مسیح بیش از همه می خواهد:

"ما را از شادی پر کند، زیرا او سرچشمه شادی است. این شادی هدیه مسیح است ".

قدیس پورفیریوس می گوید:

"مسیح منبع زندگی، منبع شادی، منبع نور واقعی، همه چیز است. هرکسی که عیسی مسیح و سایر مردم را دوست می دارد واقعاً زندگی می کند. زندگی بدون مسیح مرگ است. این جهنم است، زندگی نیست. فقدان محبت، این همان جهنم است. زندگی مسیح است. محبت زندگی مسیح است. یا در زندگی خواهید بود یا در مرگ. تصمیم گیری به عهده شماست."

قدیس پورفیریوس به طور مداوم تأکید می کند که اولین فکر ما همیشه باید محبت به خدا باشد. او می گوید:

"مسیح شادی، نور واقعی، خوشبختی است. مسیح امید ما است. رابطه ما با مسیح محبت، اروس، شور و اشتیاق، عطش الهی است. مسیح همه چیز است. او عشق ماست. او هدف ماست. این اشتیاق پرشور برای مسیح عشقی است که نمی توان آن را از بین برد. اینجاست که شادی از آن سرچشمه می گیرد."

راه محبت تمرکز بی پایان بر عشق مسیح است. روش قدیس پورفیریوس چیزی غیر از دوست داشتن مسیح نیست - دوست داشتن او به قدری که هیچ چیز دیگری به آن تقدم ندارد. در این روش بر نفس، احساسات و شر خود غلبه می کنیم. این یک عشق تماماً فراگير است. ذهن ما جایی برای چیزی جز مسیح ندارد.

قدیس پورفیریوس می گوید:

"اگر عاشق هستید، می توانید در میان شلوغی مرکز شهر زندگی کنید و مطلع نباشید که در مرکز شهر هستید ... تصور کنید فردی که دوستش دارید مسیح است. مسیح در ذهن شماست، مسیح در قلب شماست، مسیح در تمام وجود شماست، مسیح در همه جا هست."

این چالش ماست. دوست داشتن مسیح به معنای بلند کردن ما از همه نگرانی های زمینی ماست، تجربه شادی مداوم، و مهم نیست وضعیتی که با آن روبرو هستیم چقدر دشوار است، مهم نیست که چه آشفتگی هایی در اطراف ما اتفاق می افتد. این روشی است که باید زندگی شود.

قدیس پورفیریوس می گوید:

"هرکسی که مسیح و سایر مردم را دوست دارد، واقعاً زندگی می کند. زندگی بدون مسیح مرگ است. این جهنم است، زندگی نیست، زندگی مسیح است. محبت زندگی مسیح است. یا در زندگی خواهید بود یا در مرگ. تصمیم گیری به عهده شماست."

"عشق به خدا همه چیز را دگرگون می کند؛ آن را تقدیس و اصلاح مى كند و ماهیت همه چیز را تغییر می دهد. "

"وقتی مسیح را پیدا می کنید، راضی هستید و هیچ چیز دیگری آرزو نمی کنید، آرامش پیدا می کنید. شما به شخص دیگری تبدیل می شوید. شما در همه جا زندگی می کنید، هر کجا که مسیح است. شما در ستارگان، در بینهایت، در آسمان ​​با فرشتگان، با قدیسین، در زمین با مردم، با گیاهان، با حیوانات، با هر کس و همه چیز زندگی می کنید. وقتی عشق به مسیح وجود دارد، تنهایی از بین می رود. شما با صلح و شادی، سرشار هستید. نه سودا زدگی، نه بیماری، نه فشار، نه اضطراب، نه افسردگی و نه جهنم وجود ندارد."

راه عشق ساده ترین و مستقیم ترین راه برای پیوستن به اتحاد با مسیح است. از طریق عشق به او، ما تقدیس می شویم.

قدیس پورفیریوس می گوید:

"هر کس مسیح را در درون خود تجربه کند، چیزهای مقدس غیرقابل توصیفى را تجربه می کند. او در هیجان زندگی می کند."

با مسیح به عنوان عاشق ما هیچ تنهایی وجود ندارد. ما آرامش و شادی را می یابیم. فکر مسیح در همه چیز نفوذ می کند. ما صبر و تحمل پیدا می کنیم و استقامت همه چیز را داریم. 

قدیس پورفیریوس می گوید که با عشق به مسیح حتی احساسات نفسانی ما از بین می روند. دیگر امکان نفرت، دوست نداشتن، اضطراب یا افسردگی وجود ندارد. حتی مرگ هم ما را نگران نمی کند. او می گوید این اشتیاق ما برای مسیح باعث می شود مرگ حتی به عنوان پلی به نظر برسد که بتوانیم در آن لحظه عبور کنیم تا زندگی خود را در مسیح ادامه دهیم. ما خود را در مسیح و او را در خود می یابیم.

با عشق ما به او، دیگر درد و رنجی وجود ندارد. میل شدید ما به خدا، عشق پرشور ما به او، بر تمام دردها غلبه دارد.

"شوق وافر الهی هر درد را شکست می دهد، بنابراین هر دردی دگرگون می شود و به عشق مسیح تبدیل می شود. مسیح را دوست بدارید و او شما را دوست خواهد داشت. تمام دردها از بین می روند، شکست خورده و دگرگون می شوند."

"عشق به خدا همه چیز را دگرگون می کند. آن را تقدیس و اصلاح مى كند و ماهیت همه چیز را تغییر می دهد."

هنگامی که شما عشق مسیح را در قلب خود داشته باشید چه چیز دیگری وجود دارد که آرزومند آن باشید؟ همه چیزهای این دنیا فقط باعث می شود که خواسته هایمان بیشتر شود و غالباً نگرانی و نگهداری را بر ما تحمیل می کنند. اما داشتن مسیح در قلب ما همه را برآورده می کند و فقط شادی می آورد.

"هیچ شادی دیگری، هیچ زیبایی دیگری، هیچ چیز دیگری نمی تواند با او رقابت کند."

وقتی این عشق به مسیح را داشته باشید چه می تواند از آن پیشی بگیرد؟ چه چیزی بزرگتر است؟ چگونه می تواند حتی از عشق ما به والدین یا فرزندانمان بیشتر باشد؟ اما این است. این عشقی است که هرگز از بین نمی رود. غیرقابل توصیف، بی قید و شرط و نامحدود است. هیچ نوع عشق دیگری به بزرگی این نیست.

قدیس پورفیریوس می گوید:

"عشق جسمانی دارای یک نقطه اشباع است. بنابراین حسادت و ناسازگاری ممکن است ایجاد شود ... عشق در مسیح هیچ تغییری نمی داند. عشق دنیوی برای مدتی باقی می ماند و به تدریج خاموش می شود، در حالی که عشق الهی به طور مداوم رشد می کند و عمیق تر می شود. "

این عشق به مسیح هیچ نقطه رضایتى ندارد.

 

قدیس پورفیریوس می گوید:

"شما نمی توانید به قدر کافی او را داشته باشید، بیشتر بر این باورید که او را دوست ندارید و می خواهید بیشتر او را دوست داشته باشید. اگر چه در عین حال، روح شما از حضور او سیراب می شود و شادی شما در خداوند جدایی ناپذیر است."

قدیس پورفیریوس به ما می گوید:

"زمزمه کردن علیه همسایه تان بر روح شما تأثیر می گذارد و شما قادر به دعا نمی باشید."

او به ما توصیه می کند که ما باید خود را شایسته دعا کردن سازیم. و ناشایستگی ما ناشی از ناتوانی ما در دوست داشتن همسایه مان به مانند خودمان است.

دعای واقعی آسان نیست. این مبتنی بر رابطه نزدیک با خدا است. مستلزم تسلیم خود به خدا و خواست او است.

قدیس پورفیریوس می گوید:

"کسانی که می خواهند و اشتیاق تعلق داشتن به مسیح را دارند و خود را به خواست خدا واگذار می کنند ، شایسته می شوند."

قدیس پورفیریوس می گوید ما نباید در دعای خود چیزی راجع به "رها شدنمان از بیماری" یا "حل مشکلمان" بخواهیم. آنچه باید بخواهیم این است که حمایت و قدرت او برای مقابله با آنچه در زندگی به ما داده می شود، را داشته باشيم. برای ما طبیعی است که آنچه را می خواهیم، از خدا درخواست کنیم. اما این خود محوری است. آیا می دانیم آنچه خدا می خواهد چیست؟

 

قدیس پورفیریوس می گوید:

"ما نباید برای دستیابی به آنچه می خواهیم بی امان ادامه دهیم؛ بلکه باید همه چیز را به خواست خدا واگذار کنیم. چه اتفاقی می افتد وقتی آنچه را که می خواهیم بررسی کنیم؟ اینها همیشه افزایش می یابند و ما هرگز از آنچه در اختیار داریم راضی نیستیم. هرچه بیشتر اینها را تعقیب کنیم می خواهند گریزان تر شوند. اگر خواهان کار خوب هستیم، در مرحله بعد برای رتبه خوب دعا می کنیم. سپس دعا برای یک کار بهتر و باز موارد دیگرى خواهد کرد."

در دعای خود باید چه چیزی را بخواهیم؟

قدیس می گوید:

"در دعای مان فقط باید نجات روح خود را بخواهیم ..." راز این است که اتحاد خود را با مسیح با از خود گذشتى کامل، بدون گفتن "اینرا به من بده" یا "آنرا به من بده" بخواهید."

دشمن، خود بینی ما است.

برای اینکه بتوانیم ذهنمان را به طور مداوم در عشق به سمت خدا برگردانیم، باید در كلام او دعا و مراقبه کنیم. قدیس پورفیریوس توصیه می کند که نیایش مبتنی بر تلاش ما نیست. این تنها با روح القدس انجام می شود.

او می گوید ما باید محیط مناسبی داشته باشیم:

"خواندن کتاب مقدس، سراييدن مزامير، نور یک چراغ روغنى و عطر بخور همه فضای مناسب را ایجاد می کنند تا همه چیز به طور طبیعی و به سادگی دل اتفاق بیفتد٠"

مهم است که یک مکان آرام در خانه های مان برای نيايش روزانه خود ایجاد کنیم.

او به ما توصیه می کند که برای درخشش نور الهی دعا کنیم تا در درون ما بدرخشد و چشمان روحانى ما را باز کند تا سخنان الهی او را بفهمیم. برای گفتن دعاى، "خداوند، عیسی مسیح بر ما رحم فرما"، به اروس الهی نیاز داریم ، او می گوید:

"عشق کافی است که ما را به یک فرم ذهنی مناسب برای دعا برساند. مسیح به خودی خود خواهد آمد و بر روح ما فرود مى آيد تا زمانی که چیزهای کوچک خاصی را پیدا کند که او را خشنود سازند: نیت نیک ، فروتنی و محبت ... ".

پیش شرط هایی برای این امر وجود دارد. او توصیه می کند:

"قلب ما باید پاک و عاری از هرگونه موانع باشد. باید عاری از نفرت، خود بينى و بدخواهی باشد. ما باید او را دوست داشته باشیم و او ما را دوست داشته باشد ... راز در درخواست بخشايش است."

پیام همیشه یکسان است؛ عشق. خدا را با تمام دل خود دوست داشته باشيد و فیض او را دریافت خواهید کرد. قلبی خالص خواهید داشت و ذهن شما برای نيايش مناسب خواهد بود. نیازی به تلاش نخواهد بود.

قديس به ما می گوید:

"سادگی و ملايمت یک حالت بسیار مقدس از زندگی روحانى هستند، اما شما نمی توانید این کار را به روشی بیرونی یاد بگیرید. این باید خود را به طور عرفانی در درون شما پر کند تا روح شما این حالت زندگی را به فيض خدا در آغوش بگیرد."

قديس پورفیریوس می گوید:

"نه تنها تجربه و تمایل واقعی، بلکه خرد، مراقبت و هشيارى نیز لازم است اگر دعای ما پاک و خوشایند خدا باشد."

نيايش را نباید به عنوان یک کار اجباری یا یک تعهد، بلکه بايد یک عمل محبت دانست.

 

قديس پورفیریوس می گوید:

"با عشق و علاقه به خدا دعا کنیم. و وقتی دعاى، "خداوند، عیسی مسیح ، بر من رحم فرما" را تكرار مى كنيد آن را به آرامی ، فروتنانه، آهسته و با عشق الهی بگویید. نام مسیح را با شیرینی تلفظ کنید. کلمات را يك به يك بگویید: "خداوند ... عیسی ... مسیح ... بر من رحم فرما" ، به نرمى، با مهربانى، با عاطفه، در سکوت، پنهانی، عرفانی، اما با تمجيد، با اشتیاق، با احساس، بدون تنش و نیروی تأکید ناخوشايند بدون اجبار و فشار. به روشى که مادر با کودکى كه دوست دارد صحبت می کند "پسر کوچک من ... دختر عزیزم ... جانی کوچک من ... مریم شیرین من!"

این دعا شما را به سکوت سوق می دهد. به تدریج کلمات از بین می روند. روح، سکوت را ترجیح می دهد. زمان نيايش واقعی فرا می رسد که چیزی جز سکوت وجود ندارد. و همانطور که قديس می گوید، "سیل عشق الهی روح را با شادی و هیجان پر می کند."

برای چه چيزى باید دعا کنیم؟ قديس پورفيريوس مى گويد؛ ما باید برای "کلیسا، برای جهان، برای همه" دعا کنیم. ما نمی توانیم فقط برای خودمان دعا کنیم. ما باید تمایل زيادى داشته باشیم که جهان تقدیس شود.

وقتی رنج می بریم و یا نیاز داریم، باید از دیگران بخواهیم برای ما دعا کنند. وقتی همه ما با ایمان و عشق دعا می کنیم و یاری خداوند را می خواهیم و او مداخله می کند این زمانی است که معجزه اتفاق می افتد. قديس پورفیریوس درباره دعا برای دیگران مى گويد:

"دعا برای دیگران که به آرامی و با عشق عمیق انجام شده است از خودگذشتگی است و دارای فواید روحانى عالى است. این به کسی که دعا می کند و همچنین به شخصی که براى او دعا می شود، فيض می بخشد. وقتی محبت بسیار زیادی دارید و این محبت شما را به سمت دعا سوق می دهد، آنگاه موج های محبت منتقل می شوند و بر شخصی که برای آن دعا می کنید تأثیر می گذارد و شما يك سپر محافظ در اطراف او ایجاد می کنید و بر او تأثیر می گذارید، او را به سمت آنچه خوب است سوق می دهید. وقتی خدا تلاشهای شما را می بیند، او فيض خود را به وفور به شما و شخصی که برای آن دعا می کنید، می بخشد."

وی سپس می افزاید: "اما باید خودمان بمیریم. آیا درك می كنى؟" بدون فروتنى نمی توانیم به درستی دعا كنيم. این مهم است. خِرد خود ما هرگز کافی نیست. توصیه شخصی که به دیگران می دهیم راز نیست. در دعا ما فيض خدا را طلب می کنیم. فيض او تسکین و شفا می دهد.

 

قديس می گوید:

"راز در از خود گذشتگى ما نهفته است ، دعای ما به خدا به آنچه برای برادران ما بهتر است به فیض خدا حاصل می شود. این بهترین است. کاری که ما قادر به انجام آن نیستیم به فيض او انجام می شود."

"ما باید از روح القدس پر و لبريز شویم. اینجاست که جوهر زندگی روحانى نهفته است. این یک هنر است - هنرِ هنرها. بگذارید آغوش خود را باز کنیم و خود را به آغوش مسیح بکشانیم."

ما باید دقیقاً همانطور به مسیح نزدیک شویم که می خواهیم با میل و نشاط، به یک عزیزی که با آغوش باز برای آغوش گرفتن به ما نزدیک می شود، بپیوندیم. این یک از خود گذشتگی، تسلیم شدن، تسلیم پر از شادی به عشق اوست. هنگامی که ما حاضریم عشق او را بدون هیچ شرطی بپذیریم ، روح القدس با ما دیدار می کند و ما را در محبت خدا در آغوش می گیرد.

قدیس پورفیریوس می گوید: "یک کار وجود دارد که باید انجام دهیم ، و این است که به او روی کنیم و او را با جان خود دوست بداریم. عشق به مسیح: این بهترین و تنها درمان برای نفس است."

روش عشق که توسط قدیس پورفیریوس تعلیم داده می شود از حمله مستقیم شَر جلوگیری می کند. این امر از طریق تمرکز انحصاری بر عشق ما به مسیح است که شر را شکست داده و نه با تلاشهای ما. در غیر این صورت انجام آن دعوت به مبارزه و تلاش فراوان است.

قدیس پورفیریوس می گوید:

"اگر شر به شما حمله کند، تمام قدرت درونی خود را به خوبی به مسیح برگردانید. دعا کنید، "خداوند، عیسی مسیح ، بر من رحم فرما".

با دادن تمام دل خود به خدا، جایی برای چیز دیگری باقی نمی ماند. نیازی به تلاش و رسیدن به فضیلت یا مبارزه با شر نیست. خداوند، فضایل لازم را به شما می بخشد. فقط قلب و ذهن خود را با عشق به خدا پر کنید.

قدیس می گوید: "او را به سادگی و فروتنانه دوست داشته باشید، بدون هیچ گونه تقاضا و خود او شما را آزاد خواهد ساخت".

 

قدیس پورفیریوس می گوید:

"روح با مطالعه کلام پدران، از طریق حفظ کردن مزمورها و بخش هایی از کتاب مقدس، با آواز سرودها و با تکرار دعای عیسی، تقدیس و تطهیر می شود".

او می گوید نوع تلاش ضروری، "مطالعه و دعا و هدف شما برای پیشرفت در عشق به خدا و کلیسا" است. هدف این نیست که در جای خود بنشینید و رنج بکشید و خود را تحقیر کنید تا بهبود یابید. هدف زندگی، مطالعه، دعا و پیشرفت در عشق است - عشق به مسیح و کلیسا.

این یک روش بسیار عملی در زندگی شلوغ امروز است. خود را با نبرد با شر بد خُلق نکنید، بلکه روی مطالعه و دعای خود متمرکز شوید تا این عشق به خدا همیشه در صدر ذهن و قلب شما باشد. با تأکید بر استفاده از دعای عیسی ، کافی است وقت خود را برای مطالعه و نيايش روزانه اختصاص دهید. سپس وقتی با مشکل روبرو شوید، خدا اولین فکر شما خواهد بود و عشق شما به او فیض الهی را برای شما به ارمغان می آورد. سپس با پشتیبانی روح القدس عمل خواهید کرد.

قدیس پورفیریوس می گوید:

"آنچه مقدس و زیبا است و آنچه قلب را شاد می سازد و روح را از هر بدی رهایی می بخشد، تلاش برای متحد کردن خود با مسیح، عشق به مسیح، اشتیاق برای مسیح و زندگی در مسیح است، دقیقاً همانگونه که قدیس پولس گفت: " دیگر این من نیستم که زندگی می کند، بلکه مسیح است که در من زندگی می کند "(غلاطیان 2: 20)".

او به ما توصیه می کند که مبارزه خود را با آرامش و سادگی انجام دهیم. ما با مجبور کردن خودمان و یا خود را مجبور به دعا کردن، خوب نمی شویم. ما باید به طور طبیعی و آرام کارها را انجام دهیم. ما باید به خاطر عشق مسیح به آنها عمل کنیم. با عشق نیازی به زور نیست. وقتی عاشق مسیح هستیم، زمان زیادی را مشتاقانه در نیایش می گذرانیم و در مراسم لیتورجی الهی و راز مقدس عشاء ربانی و اعتراف شرکت می کنیم.

به همین ترتیب وقتی خدا را دوست داریم نباید با وسوسه ها مبارزه کنیم. هنگامی که آن را انجام می دهیم ، فقط قدرت وسوسه را تصدیق می کنیم و آن کنترل شما را به دست می آورد. هنگامی که وسوسه ها بوجود می آیند به جای حمله، به عشق خود به خدا تمرکز کنید. وقتی ذهن ما پر از عشق مسیح شود، جایی برای جذب وسوسه ها وجود ندارد.

او می گوید:

"بگذارید تمام قدرت شما به عشق به خدا، پرستش خدا و الحاق به خدا تبدیل شود".

وقتی سرودها و مزامیر را مطالعه می کنیم، وقتی دعا می کنیم، خود را وقف عشق مسیح می کنیم، فیض دریافت می کنیم و با سهولت می توانیم با وسوسه ها مبارزه کنیم. چالش این است که ذهن خود را بر قلب خود متمرکز کنیم که شامل عشق سیری ناپذیر ما به مسیح است.

 

 [Source: “Wounded by Love (The Life and the Wisdom of Elder Porphyrios)”]