ورود كوچک
|
به
دنبال آنتیفون ها، در هر مراسم ليتورگى الهی، یک ورود مقدس را در
داخل کلیسای مقدس مشاهده می کنیم که در طی آن انجیل مقدس، که نماد
خود خداوند ما عیسی مسیح است، نمایش داده می شود. ورود از ميز مقدس
شروع می شود، جایی که انجیل مقدس همیشه در آن یافت می شود، و از
مرکز کلیسا، از ميان مؤمنان می گذرد و دوباره به محراب مقدس ختم می
شود.
اين
ورود به ما کمک می کند تا آمدن مسیح به جهان را درک کنیم. انجیل
مقدس نماد مسیح است. كاهن پس از تکریم انجیل مقدس، آن را به شماس
(در صورت وجود) می دهد، که سپس انجیل را در بالاى صورت خود نگه می
دارد تا انجیل صورت او را بپوشاند تا نماد آمدن مسیح با انجيل
باشد. شمع نماد قديس يحيى تعميد دهنده است، همانطور که يوحناى
انجیل نگار می گوید: "او چراغ افروخته و درخشان بود" (یوحنا 5:
34).
او بود که راه را برای آمدن مسیح باز کرد. بنابراین کل کلیسا از
انجیل مقدس استقبال می کند تا به ما یادآوری کند که مسیح وارد
تاریخ جهان می شود و انسان این امکان را دریافت کرده است که زندگی
خود را با زندگی الهی-انسانی مسیح در کلیسای او یکی کند.
هنگامی که كاهن به وسط کلیسا می رسد، با اشتياق این دعا را خطاب می
کند: "عطا بفرما تا فرشتگان مقدس با ما وارد شوند". شکی نیست که
این چیزی است که واقعاً اتفاق می افتد. زیرا در جایی که مسیح ظاهر
می شود، او توسط انبوهی از فرشتگانش احاطه شده است؛ مخصوصاً در
ليتورگى الهی، جایی که مسیح خود، راز ايوكريست (عشاء ربانى) را
انجام می دهد. فقط قديس اسپیريدون نیست که فرشتگان مقدس را دید که
به او کمک می کردند. ما ثبت رویدادهای مشابه دیگرى را با همكارى
فرشتگان داریم. به همین دلیل است که در ليتورگى الهی، سرودهای
فرشتگانى که از کتاب مقدس شناخته شده اند وارد شده و خوانده مى
شود، که – به خواست خدا- در موعظه های بعدی خواهیم دید. ما با شادی
می خوانیم: "بگذار آسمانها شاد باشند و زمین شادى كند! ⁄ امروز
شبان نيكوى فرشتگان و انسانها آمده است." (تئوتوکیون غروب 30
دسامبر). در واقع، ما متوجه مى شويم که خداوند چقدر ما را بالا
برده است و چقدر برای ما ارزش قائل است.
پس از "دعاى ورود" كاهنً ورود روحانى ها به محراب مقدس را برکت می
دهد. و سپس شماس، انجیل مقدس را بر می افرازد تا همه بتوانند آن را
ببینند، و با صداى بلند می گويد: "حکمت! هشيار باشيم!". انجیل مقدس
حکمت است و حکمت مسیح است، چنانکه پولس رسول می نویسد: «مسیح قدرت
خدا و حکمت خداست» (اول قرنتیان 1: 24). همه ما، چه از نظر جسمی و
چه از نظر روحی، با آمادگی روحی و هوشیاری، انجیل مقدس را مشاهده
مى كنيم. درست مانند شهرها و روستاهای جلیل و یهودیه هنگام ظهور
مسیح. این عمل توسط انجيل نگاران مقدس شرح داده شده است:
خداوند برای دعا به مکانی متروک رفت. «و چون مردم این را
شنیدند، پیاده از شهرها به دنبال او روانه شدند» (متی 14 :13).
بنابراین ما نیز که به انجیل مقدس خیره می شویم، احساس می کنیم که
خود مسیح را در بين مان داریم. به همین دلیل است که همه مؤمنان به
طور خودجوش با احترام به انجیل مقدس تعظیم می کنند و علامت صلیب می
كشند و با شعار " بیایید تا مسیح را بپرستيم
و در برابر او تعظیم کنیم"، یکدیگر را تقویت می کنند.
بلافاصله پس از آن، خطاب به مسیح، می خوانیم: "ما را نجات بده، ای
پسر خدا..." چه بسیار افرادی که صادقانه کلمات "من را نجات بده"
(یا "بر من رحم کن") را به عیسی خطاب کردند، در واقع با مداخله
معجزه آساى خداوند نجات یافتند! چه کسی را اول ذکر کنم؟ برای مثال
دوازده شاگردی که در طوفان در طبریه در خطر غرق شدن بودند. آنها
نزد خداوند فریاد زدند: "خداوندا ما را نجات بده" و به فرمان
خداوند بلافاصله "آرامش عظیمی برقرار شد" (متی 8: 23-26 را
ببینید). اناجیل مقدس و تاریخ کلیسای ما مملو از معجزات مشابهی است
که خداوند با آنها به کسانی که با ایمان خطاب به او گفتند "مرا
نجات بده"، پاسخ می دهد.
.
ورود خداوند - در قالب انجیل مقدس - به محراب مقدس کلیسا نمادی از
آمدن پسر و كلمه خدا به جهان، به عنوان یک معلم مصون از خطا است.
خود عیسی این را تأیید کرد: "من راه، راستى و حیات هستم" (یوحنا
14: 6). شاگردان او چنین اعلام کردند: " کلمات حيات جاودانی نزد
توست. ما ایمان آورده و دانسته ايم که تويى آن قدوس خدا." (یوحنا
6: 68-69). اما شهادت دشمنان عیسی نیز وجود دارد. هنگامی که عیسی
موعظه می کرد نگهبانانی فرستادند تا عیسی را دستگیر کنند. هنگامی
که نگهبانان سخنان خداوند را شنیدند، مات و مبهوت شدند و فرمانی را
که دریافت کرده بودند فراموش کردند! "هرگز کسى مانند این شخص سخن
نگفته است." (یوحنا 7: 45-46).
بنابراین این عیسی مسیح، تنها معلم واقعی، در ورود انجیل مقدس
نمایش داده می شود. و در این بخش اول ليتورگى الهی، تا دعا برای
نوآموزان مسيحيت(كاتيهومن ها)، بر کهانت كلمه خدا تأکید می شود.
همانطور که خداوند ابتدا بر جهان ظاهر شد و انجیل خود را اعلام کرد
و سپس تسليم مصلوب شدن محقرانه شد، در مراسم ليتورگى الهی نیز او
ابتدا به عنوان معلم و كاهن انجیل و سپس به عنوان كاهن قربانی خون
و بدن مقدس خود مطرح می شود. یعنی نظم و ترتيب ليتورگى الهی از
زندگی زمینی او تقلید می کند.
~ متروپوليتن سوتيريوس از پيسيديه
|
