(مرقس 8: 34-38؛ 9: 1)
در انجیل مقدس امروز خداوند به روشنی بیان می کند که چه
کسی باید به دنبال پیروی از مسیح باشد. این است که چطور می
توان یک مسیحی واقعی بود.
این اولین کلماتی است که خداوند گفت، "کسانی که می خواهند
..." (آیه 34). اولین و اساسی ترین الزام برای پیروی از
مسیح میل و اراده آزاد هر فرد است. عیسی هرگز کسی را مجبور
نکرد. او همه مردم را برای آرامش فراخواند که بیایند؛
"بیایید نزد من ای تمام زحمت کشان و گرانباران (با درد و
رنج ها) و من شما را آرامی خواهم بخشید" (متی 11: 28). او
دعوت می کند، اما مردم را به زور سمت خود نمی آورد.
"خداوند می خواهد همه مردم نجات یابند و به معرفت راستی
گرایند" (اول تیموتائوس 2: 4)، اما نه به شیوه ای سرکوبگر.
خلقت او، چنین آزادی است که خدا به ما داد! آزادی نامحدود،
که در آن افراد می توانند هرچیزی را که می خواهند انجام
دهند تا به او نزدیک شوند یا از او دور شوند؛ برای شنیدن
کلمه او یا نومید کردن او.
بنابراین، مسیح به کسانی که واقعاً می خواهند از او پیروی
کنند، اذعان می کند و می گوید: "باید خود را انکار کند."
این دومین الزام برای پیروی از مسیح است. منظور از انکار
خود چیست؟ به سادگی، انکار آنچه بد است. پولس رسول تسریع
می کند: "از خود بیرون کنید... انسانیت کهنه را که از
شهوات فریبنده فاسد می گردد" (افسسیان 4: 22). نفسانیات،
خواست های بیهوده، آرزوهای پست و گناه آلود، که ما را
بیشتر در منافع خودمان زندانی می کنند. بنابراین من خود را
برای دیگران؛ و اول از همه برای مسیح، انکار می کنم. پولس
رسول با نمونه خود ادامه می دهد: "دیگر من نیستم که زندگی
می کنم، بلکه مسیح در من زندگی می کند؛ و زندگانی که الحال
در جسم می کنم، با ایمان به پسر خدا زندگی می کنم، که مرا
محبت نمود و خود را برای من داد »(غلاطیان 2: 20).
"میل" خودم به اراده مسیح منتهی می شود. من چیزی را که
میخواهم انجام نمیدهم، بلکه سعی میکنم آنچه را که مسیح می
خواهد من انجام دهم، را انجام بدهم، زیرا من به او اعتماد
کامل دارم. ممکن است من در انتخاب های خود اشتباه کنم، اما
مسیح "حقیقت" است، دانای مطلق و مصون از خطاست. با پیروی
از او، من مطمئن هستم که این همیشه به نفع خود من است.
اما همانطور که شنیدیم، مسیح تنها با این، کار را به پایان
نمی رساند. او ادامه می دهد تا از شرط سوم سخن بگوید: "و
صلیب خود را برداشته، مرا متابعت نماید." منظور خداوند از
این چیست؟ آیا صلیبی که در جلجتا او را بر آن بلند کردند
را برداریم؟ به نظر نمی رسد که او از صلیب خود صحبت می
کند، زیرا هیچ انسانی نمی تواند صلیب مسیح را بلند کند.
اگر ما به انجیل مقدس توجه کنیم، متوجه خواهیم شد که
خداوند می گوید "صلیب (خودش)"؛ عیسی در مورد صلیب شخصی
برای هر ایمانداری که فراخوانده شده تا او را متابعت کند،
سخن می گوید. این صلیب چه چیزی می تواند باشد؟ این بار غم
و اندوه است که هر کسی حمل می کند؛ غم و اندوه، خصومت، بی
عدالتی، توهین، اختلافات خانوادگی، تحقیر، گناه، بیماری،
فوت زود هنگام عزیزی، محرومیت، فقر، بیکاری، پناهنده شدن و
یا به تنهایی ترک کردن مردم خود است. همه اینها از فرد به
فرد متفاوت است. حتی یکی می تواند به قربانی کردن زندگی
خود برسد، همانطور که این برای شهیدان مقدس ایمان اتفاق
افتاد، که شهادت را به انکار ایمان و عشق خود به مسیح
ترجیح دادند، که اولین نفری بود که بر روی صلیب برای همه
ما مرد. بنابراین، خداوند می گوید صلیب شخصی مان را باید
با خوشحالی، مهربانی، صبر و بدون نگرانی، شکایت و یا
ناامیدی بلند کنیم. بیایید مطمئن باشیم صلیبی که خداوند به
هر یک از ما داده است، در توانایی ما برای حمل آن است و ما
می توانیم آن را تا به پایان حمل کنیم.
به این ترتیب، نجات روح خود را به دست می آوریم که ارزش
بیشتری از تمام گنجینه های زمین دارد. آمین.
~ متروپولیتن پیسیدیه، ساتیریوس
ترجمه از: خادم خدا
