امروز ما یادبود قدیس توما، رسولی که مسیح برخاسته را به عنوان خداوند و خدای خود، با ایمان اعلام کرد را جشن می گیریم (نگاه کنید به یوحنا 20: 28). هشتمین روز پس از پاسکا است و به یاد این رویداد این روز "یکشنبۀ توما" نامیده می شود. از آنچه در انجیل می دانیم ، قدیس توما ماهیگیر بود. بطور خاص از ماهیگیری او در دریای جلیل (که به آن تیبریا نیز گفته می شود) ذکر شده است (یوحنا 21: 2-3 را ببینید). بدون شک خداوند، قدیس توما را نیز از آب فرا خواند تا از او پیروی کند ، همانطور که او قدیسین پطرس و یوحنا و دیگران را خواند. قدیس توما، مسیح را بسیار دوست داشت و خود را وقف او کرد. هنگامی که خداوند به شاگردان خود اعلام کرد که ایلعازر درگذشته است ، و او مجبور شد به بیت عنیا در حومه اورشلیم برود (جایی که یهودیان قصد داشتند او را بکشند) ، این توما بود که به دیگران گفت: "بیایید ما هم برویم ، تا با او بمیریم "(یوحنا 11: 16).

 

او مردی بود که به هیچ چیزی اجازه نمی داد در راه کاری که باید انجام دهد، قد علم کند، که توانست این را با زندگی خود اثبات کند. او به جای هیجانات یا احساسات، مرد عمل بود و با تجربه و خرد پیش می رفت. او از تصورات مبهم راضی نبود ، بلکه پاسخهای صریح می خواست. چندین واقعه در انجیل وجود دارد که این را نشان می دهد (نگاه کنید به یوحنا 14: 2-5). خصوصاً هنگامی که عیسی در روز رستاخیز خود به ده شاگرد دیگر ظاهر شد، این را می توان دید. آن زمان قدیس توما در آنجا نبود. هنگامی که او به گروه خود بازگشت ، دیگران به او اعلام کردند که خداوند را دیده اند و او برخاسته است. قدیس توما متقاعد نشده بود ، و می گفت که او ایمان نمی آورد مگر اینکه وی را ببیند و زخمهای وی را لمس کند.

 

چنین شک و تردیدهایی از طرف یکی از رسولان ممکن است برای ما غافلگیر کننده باشد ، اما ثابت شده است که این شک توسط خدا عملی شد ، زیرا این پاسخ به کسانی است که در ماهیت الهی مسیح مناقشه می کنند. این تکذیب عقیده ای است که به نوعی رستاخیز مسیح، توهم یا فریبی توسط کسانی است که به او وفادار بوده اند. واقعیت بسیار متفاوت بود ، و فقط قدیس توما نبود که شک داشت. هنگامی که زنان آورنده عطریات آمدند و خداوند قیام کرده را اعلان کردند ، این اعلان چطور دریافت شد؟ "سخنان زنان را هذیان پنداشته ، و باور نكردند" (لوقا 24: 11). این مبارزه اولیه برای ایمان به رستاخیز مسیح نمونه ای برای افراد در هر سنی تا امروز است که با ایمان گلاویز هستند. رسولان، مسیح قیام کرده را پس از دیدن او اعلام كردند ، با او صحبت كردند و برای 40 روز پس از رستاخیز وی با او زندگی كردند .... اعتراف ایمانی كه با خون خودشان امضا شد! آنها مورد آزار و اذیت ، زندانی ، شکنجه و تبعید قرار گرفتند و به شهادت رسیدند ، زیرا آنها مسیح قیام کرده را خدای حقیقی اعلام کردند.

 

این به طور قطع برای قدیس تومای رسول اتفاق افتاد. پس از اعلان خود در برابر عیسی ("خداوند من و خدای من") و روشنگری روح القدس در پنطیکاست ، او تمام زندگی خود را وقف موعظه انجیل خداوند برخاسته کرد. این مأموریت او را به ایران و تا هند برد ، جایی كه افراد زیادی به مسیح ایمان آوردند. عشق او به بیماران و نیازمندان ، همراه با تعالیم الهام بخش و معجزات شگفت انگیز ، جمعیت بسیاری را به خود جلب کرد. در میان آنها پادشاه هند گوندافار و همسرش بودند. وی این کار رسولی را برای سالها تا پادشاه جدید میسدیوس ادامه داد ، و تازه تعمید یافته ها شامل ملکه ترشا و فرزندان او بودند. این امر شاه را عصبانی کرد ، که سپس دستور داد تا رسول مسیح اعدام شود. این در سال 72 میلادی انجام شد ، هنگامی که سربازان پادشاه، قدیس توما را به سمت کوهها بردند ، جایی که بدن وی را با شمشیرهای خود سوراخ کردند. به این ترتیب کلیسای مالابار در جنوب غربی هند تأسیس شد که حتی امروزه به عنوان کلیسای قدیس تومای رسول شناخته می شود.

 

سیصد سال بعد ، در سال 357 میلادی ، بقایایی از قدیس توما برای تحقق آرزوی قدیس کنستانتین کبیر برای احترام به همه رسولان در پایتخت ، به کلیسای رسولان مقدس در قسطنطنیه آورده شد.

 

  برادران و خواهران عزیزم ، پس از اعلان قدیس توما، که در انجیل مقدس شنیدیم ، خداوند به او پاسخ داد: "ای توما، از آنجا که مرا دیدی، ایمان آوردی. خوشا به حال آنانی که ندیده، ایمان آوردند "(یوحنا 20: 29). باشد که ما در بین کسانی که "ندیده، و ایمان آوردند" محسوب شویم. باشد که ما نیز با کسانی باشیم که نه تنها به رستاخیز مسیح ایمان دارند بلکه همانطور که قدیس پولس رسول می نویسد ، مسیح و قدرت ناشی از رستاخیز او را بشناسیم و یک زندگی روحانی جدید به ارمغان آوریم (به فیلیپیان 3: 10 مراجعه کنید). آمین.

~ متروپولیتن سوتیریوس از پیسیدیه