دعاى پشت آمبون   (38)

(26.6.2022)

 ليتورگى الهی یک فرآیند است. این فرآیندی است که هدف و پایان آن ملاقات با خدا و اتحاد انسان با خداست.  همانطور که در موعظه های قبلی خود گفتیم، این هدف محقق شده است. ما به پایان دوره خود رسیده ایم. ما نور واقعی، مسيح را دیدیم. ما ردپای زندگى مقدس او را دنبال کردیم. ما او را در غار بیت لحم پرستش کردیم، زيرا كه او در زمان پروسکومید از باکره متولد شد. با ورود کوچک انجیل مقدس، ما دیدیم که عیسی وارد جهان شد تا کار نجات‌بخش خود را آغاز کند. با گوش دادن به انجیل، هر بار تعالیم معتبر او را می شنویم و شاهد معجزات و جزئیات زندگی او هستیم. با ورود بزرگ هدایای مقدس، خداوند را در راه او به سمت جلجتا همراهی کردیم.

  ما با عیسی و دوازده شاگردش در شام آخر دوست شدیم. ما شاهد قربانی بدون خون ريزى او بودیم و او هداياى فروتنانه ما را با عمل روح القدس به بدن مقدس و خون مسیح تغییر داد. ما رستاخیز او را دیدیم و آن را با این دعا اعلام کردیم: "با مشاهده رستاخیز مسیح ..." ما بدن مقدس او و گرانبهاترین خون او را به اشتراک گذاشتیم. و اکنون کلیسای مادر می آید تا به ما یادآوری کند که پایان فرآیند مذهبی/ليتورگى كال ما باید نقطه شروع شهادت ما باشد.

 برگزارکننده می گوید: "بياييد در صلح و آرامش بيرون برویم".

باید از شام آخر اجازه مرخصى بگیریم و به دنیا برگردیم و مسير شهادت را طی کنیم. و این مسیری که در صلح و آرامش خدا انجام می شود، شهادت و گواهى مؤمن برای راهی که مسیح برای انسان تعیین کرده و زندگی پر برکت واقعی می شود.

 در طول ليتورگى الهی، ما مسیح، صلح و آرامش خدا را دریافت کردیم. اکنون ما فراخوانده شده ایم تا با رفتارمان آن را به دنیا انتقال دهيم. تا در عمل نشان دهیم که زندگی واقعی مسیحی چیست که مسیح به آن اشاره کرد و سعادت واقعی را در انسان تضمین می کند.

پس از مراسم عشای ربانی، ما روشن شده، زنده شده و حامل مسیح به جهان می رویم (یعنی مسیح را در خود حمل می کنیم). اکنون ما باید تلاش کنیم تا نور مسیح را که دریافت کرده ایم زنده نگه داریم، تا هدایایی که دریافت کرده ایم در روح برادرانمان که در مراسم ليتورگى شركت نمی كنند نیز فعال باشد.

دعای پشت آمبون توسط كاهن در خارج از محراب خوانده می شود. (به آن دعاى پشت آمبون می گویند زیرا در قدیم آمبون در مرکز معبد قرار داشت و كاهن دعا را پشت آن می خواند).

 شماس فریاد می زند: «بیایید به درگاه خداوند دعا کنیم».  پس از «خداوندا، رحم فرما» توسط مردم، این دعای معروف را در پشت آمبون می شنویم: «خداوندا، آنانى که تو را مى ستايند، برکت عطا فرما... قوم خود را نجات ببخش...». این دعا به نفع قوم خدا خوانده می شود که آن را مجمع کلیسای مسیح می نامد که در این جهان زندگی می کند.

قدیس هیپولیتوس می نویسد: جهان دریایی است که کلیسا مانند کشتی بادبانى حرکت می کند اما غرق نمی شود. زیرا توسط مسیح حرکت می کند. اين صلیب خداوند را به عنوان نشان ظفر پیروزی بر مرگ حمل می کند. اين دارای دو سکان، عهد عتیق و جدید است. دور تا دور آن با طناب های محکم پیچیده شده است، یعنی عشق مسیح که از کلیسا محافظت می کند. روح القدس بادبان روی دکل است. او فرشتگانی به عنوان ملوانان در سمت چپ و راست دارد که با آنها کلیسا محافظت و هدايت می شود. مسافران همگی مسیحی تعمید یافته هستند. اینها جمع آن چيزى است که در دعای پشت آمبون ذکر شده و كاهن به آن مقید است. و او چه چیزی می خواهد؟ از آنجایی که ما از خداوند طلب رحمت می کنیم، بدون اینکه چیزی از خودمان برای نجات ارائه دهيم، بلکه به این دلیل که به فیض او که تنها کسی است که می تواند را نجات دهد اعتماد کرده ایم.

همچنین با دعای مورد بحث ما به دنبال این هستیم که در دنیایی آرام زندگی مقدسی داشته باشیم. اشاره ویژه ای به افرادی می شود که زیبایی کلیسای مقدس را دوست دارند و برای آن سخت تلاش می کنند. و در حقیقت اين برای آنان افزوده می شود: «ايشان را در عوض، با قدرت الهی خود جلال بده...». از این همه ما در مى يابيم که پاکیزگی کلیسا، نظم و نجابت، احترام مؤمنان نسبت به خدا و خانه مقدس او را آشکار می کند، و همچنین در تجلیل و ستایش خدای سه گانه مشاركت می جويد!

ليتورگى الهی با دعای مکرر برای کسب صلح و آرامش در قلب ما و در جهان آغاز شد. این آرامشی که ما خواستار آن هستیم، آرامش و صلح مسیح است که او پس از رستاخیز خود به شاگردانش منتقل کرد. حال برگزاركننده می آید و با جمله ای از خروج نهایی این را به ما یادآوری می کند: "بياييد در صلح و آرامش بيرون برویم". این مستلزم این است که ما نیز وظیفه داریم تمام تلاش خود را برای داشتن یک روز آرام به کار گیریم.

برادران و خواهران عزیزم، کسانی که سعی در حفظ عواطف مقدسی دارند که در طى ليتورگى الهی و بعد از ليتورگى الهی احساس می‌کنند، پس از ليتورگى الهی به عبادت و پرستش ادامه مى دهند و از شادی روحانى به فیض الهی برخوردار مى شوند. بنابراین مراسم ليتورگى الهی یک رویداد در زندگی روزمره ما نیست، بلکه منبع حیات بخش قدرتی است که به زندگی ما الهام و بینشی می دهد.  آمین

~ متروپوليتن سوتيريوس از پيسيديه